Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Αγαπημένα Τροπάρια και Ύμνοι από την Υμνολογία της Εκκλησίας μας (κείμενο και σχόλια).

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:16 pm

Την υψηλοτέραν των ουρανών και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ τής κατάρας, την δέσποιναν του κόσμου ύμνοις τιμήσωμεν.

Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί τό σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή, πρός σέ καταφεύγω, την κεχαριτωμένην, ελπίς απηλπισμένων, σύ μοι βοήθησον.

Δέσποινα και μήτηρ του λυτρωτου, δέξαι παρακλήσεις αναξίων σών ικετων, ίνα μεσιτεύσης πρός τόν εκ σού τεχθέντα, Ώ δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια.

Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν νυν τή πανυμνήτω Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.

Άλαλα τά χείλη των ασεβών, των μή προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν υπό του αποστόλου Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, αποστόλων η δωδεκάς, οι άγιοι πάντες, μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθήναι ημάς.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:16 pm

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Η είσοδος της κυρίας Θεοτόκου στον νομικό (του Μωσαϊκού νόμου) Ναό, προξένησε στους Ορθοδόξους χριστιανούς θαυμαστή εορτή και παγκόσμιο, επειδή έγινε με παράδοξο τρόπο και είναι ένα προοίμιο του μεγίστου και φρικτού μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, που επρόκειτο να γίνει στον κόσμο μέσω της Θεοτόκου. Έλαβε δε την αφορμή η εορτή των Εισοδίων από την εξής υπόθεση.


Η αγία Άννα, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της χωρίς να γεννήσει παιδί, παρεκάλει τον Δεσπότη της φύσεως μαζί με τον άντρα της Ιωακείμ να τους χαρίσει παιδί και, αν πετύχουν το ποθούμενο, να το αφιερώσουν ευθύς στον Θεό. Έτσι, ευδόκησεν ο Θεός και γέννησε παραδόξως αυτήν που προξένησε τη σωτηρία του γένους των ανθρώπων, την καταλλαγή και συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την αιτία της αναπλάσεως του πεσόντος Αδάμ καθώς και της εγέρσεως και θεώσεώς του, δηλαδή την υπεραγία και δέσποινα Θεοτόκο Μαρία.


Όταν η νεογεννηθείσα έγινε τριών χρόνων, την πήραν οι γονείς της και την πρόσφεραν σαν σήμερα στον ναό, καθώς το είχαν υποσχεθεί, και αφιέρωσαν την κόρη τους στον Θεό, που τους την χάρισε. Την παραδίδουν στους Ιερείς και μάλιστα στον τότε Αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος την πήρε και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού, όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας μια φορά κάθε χρόνο. Αυτό το έκανε κατά τη θέληση του Θεού, που έμελλε μετά λίγο καιρό να γεννηθεί σαν άνθρωπός απ’ αυτήν για τη διόρθωση και τη σωτηρία του κόσμου.


Εκεί λοιπόν η Παρθένος διέμεινε δώδεκα χρόνια, όπου τρεφόταν από τον Αρχάγγέλο Γαβριήλ με ουράνια τροφή, ώσπου πλησίασε ο καιρός του θείου Ευαγγελισμού και των ουρανίων και υπερφυσικών μηνυμάτων, που προμηνούσαν ότι ο Θεός ευδόκησε να σαρκωθεί απ’ αυτήν σαν φιλάνθρωπος, για να αναπλάσει τον φθαρέντα από την αμαρτία κόσμο.


Η Θεοτόκος εξήλθε από τα άγια των αγίων του ναού δεκαπέντε ετών και δόθηκε στον μνήστορα Ιωσήφ, για να είναι αυτός προστάτης της και μάρτυς της παρθενίας της και για να υπηρετήσει: στον άσπορο τόκο της, στη φυγή στην Αίγυπτο και στην επάνοδό της απ’ εκεί στη γη Ισραήλ. Αφότου ο Ιωσήφ εμνηστεύθη την Παρθένο, πέρασαν τέσσερις μήνες και τότε έγινε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Το σε πολλούς φαινόμενον ως άτοπον να εισέλθει στα άγια των αγίων γυναίκα, έλυσε ο Ζαχαρίας με το να πει στο λαό ότι ο Θεός του γνώρισε πώς είναι θέλημα Του να μπει η Παρθένος εκεί και έτσι επείσθη ο λαός. Και αφού η Κυρία Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο, ο Ζαχαρίας την συναρίθμησε σαν Παρθένο και μετά τον τόκο μαζί με τις άλλες παρθένες που ζούσαν σε ιδιαίτερο χώρο του ναού, γι’ αυτό και εφονεύθη, καθώς λέγει ο Μέγας Βασίλειος.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:17 pm

"Η Γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη".

Ορόσημον εις το έργον της θείας οικονομίας, δια την εν Χριστώ σωτηρίαν του κόσμου, είναι η Γέννησις της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο, τι απ’ αρχής υπεσχέθη ο Θεός προς τους πρωτοπλάστους, και εν συνεχεία εις τους Πατριάρχας, και εξήγγειλε δια των Προφητών, δια την έλευσιν του Μεσσίου, ήδη, σφραγιζομένης της Παλαιάς Διαθήκης εντοπίζεται εις το πρόσωπον της Παναγίας, με την Γέννησιν της οποίας, είναι οριστι­κόν ότι επίκειται πλέον η παρουσία του Σωτήρος εις τον κόσμον. Γεννάται η Παναγία Μητέρα. Και μετ’ ολίγον θα κυοφορήση ως άνθρωπον τον Υιόν του Θεού. Σταθμός περιφανής η Γέννησίς της εις την πορείαν του απολυτρωτικού έργου. Η Καινή Διαθήκη αρχίζει.

Αλλά μετά τον περιφανή τούτον σταθμόν, η εν Χριστώ σωτηρία έχει περαιτέρω αλλεπαλλήλους και αναριθμήτους στάσεις, δια να περιλάβη ένα έκαστον άνθρωπον. Και ημάς βεβαίως. Ούτως δε η Παναγία φέρει την χαράν της σωτηρίας «πάση τη οικουμένη». Δια τούτο ψάλλομεν: η Γέννησίς Σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη. Οικουμενική και αιωνία η διάστασις του χαροποιού μηνύματος.

Απέναντι αυτού του «μηνύματος» ποίον θα πρέπει να είναι το προσωπικόν ενδιαφέρον ενός εκάστου εξ ημών: Αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη ότι προ της δια του φοβερού «Kατακλυσμού» αφανίσεως των ανθρώπων, ο Θεός δια του Νώε προεμήνυσε τον επερχόμενον όλεθρον. Και δια της κατασκευής της «Κ ι β ω τ ο ύ» τού Νώε, που διήρκεσεν 120 όλα έτη, επληροφορούντο οι άνθρωποι ότι θα σωθούν μόνον όσοι θα εισέλθουν εντός της Κιβωτού εκείνης. Αλλ’ οι μεν εχλεύαζον, οι δε έμενον αδιάφοροι. Και έμειναν έξω της Κιβωτού και κατεποντίσθησαν.

Η Κιβωτός εξεικονίζει την Παναγίαν. Η Γέννησις Της φέρει εις τον κόσμον το προμήνυμα ότι η Σωτηρία επιφυλάσσεται εις όσους θα περικλείση η Κιβωτός της Χάριτος.

Μη μείνωμεν έξω της Κιβωτού της σωτηρίας. «Τι ωφελήσει άνθρωπον» εάν οι άλλοι σωθούν δια Ιησού Χριστού, αυτός δε μεινη εκτός της σωτηρίας;

Ο Χριστός και η Παναγία ως Μητέρα Αυτού και ημών μας δείχνουν την Κιβωτόν της σωτηρίας και μας καλούν να εισέλθωμεν και ασφαλισθώμεν εις την Εκκλησίαν και «εν τη χάριτι τη εν Χριστώ Ιησού».
Κατά Χριστόν ζωή και μυστηριακή και αγιαστική εν γένει είναι η οδός η οδηγούσα εις τον σταθμόν εκείνον (ατομικόν ούτως ειπείν ορόσημον σωτηρίας), που αναμένει τον «καθένα έκαστον», δια να ευρεθή εντοπισμένος προσωπικώς εντός της περιοχής της Χάριτος και της βασιλείας των ουρανών.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:17 pm

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ


Αυτής της Κυρίας μας Θεοτόκου ο μεν πατέρας Ιωακείμ καταγόταν από τη βασιλική φυλή του Δαβίδ και, επειδή δεν έκανε παιδί και γι’ αυτό τον ονείδιζαν οι άλλοι, δεν έπαυε να προσφέρει στον Θεό διπλά τα δώρα, που ο Μωσαϊκός Νόμος επέβαλλε, και σαν πλούσιος και σαν φιλόθεος, η δε μητέρα της Άννα καταγόταν και αυτή από το βασιλικό γένος του Δαβίδ, αλλά ήταν στείρα και παρακαλούσε τον Θεό θερμά και υπομονετικά αν θέλει να της χαρίσει ένα παιδί, το όποίο θα Του το αφιέρωνε κιόλας.

Επειδή λοιπόν και οι δύο ελυπούντο για το όνειδος της απαιδίας, ο μεν Ιωακείμ επήγε στο Όρος, η δε Άννα μπήκε στο περιβόλι, όπου και οι δύο μαζί παρακαλούσαν με δάκρυα τον Θεό να τους χαρίσει καρπόν κοιλίας. Γι αυτό και τους χαρίστηκε το ποθούμενο και γέννησαν την Θεοτόκο Μαρία, την αγιώτερη από όλους τους αγίους. Έτσι απέκτησαν τέκνο ασύγκριτα και εξοχότατα καλό και υπερείχαν από τους πιο καλλιτέκνους ανθρώπους. Ήσαν μεν και πριν μακάριοι δια την αρετή και την θεοφιλή τους γνώμη, αλλά τώρα έγιναν πολύ περισσότερο ευτυχείς δια την ασύγκριτη χάρη και την θεία τεκνογονία που αξιώθηκαν, διότι από τη δική τους κόρη, την αειπάρθενο Μαρία, καταδέχτηκε να γεννηθεί σαν άνθρωπος ο Υιός τού Θεού.

Με συντομία θα αναφερθούμε τώρα στους προγόνους και συγγενείς τής Αγίας Άννας. Εικοστός τρίτος απόγονος του βασιλέως Δαβίδ ήταν ο Ματθάν. Αυτός έλαβε γυναίκα την Μαρία από τη φυλή του Ιούδα, με την οποία γέννησε τον Ιακώβ, τον πατέρα του Μνήστορος Ιωσήφ δηλαδή, και τρεις θυγατέρες: Μαρία, Σοβή και Άννα. Η Μαρία γέννησε τη μαία Σαλώμη, η Σοβή την Ελισάβετ μητέρα του Προδρόμου και η Άννα την Θεοτόκο Μαρία. Ώστε η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος είναι έγγονοι μεν του Ματθάν και της γυναικός του Μαρίας, πρώτες δε εξαδέλφες αναμεταξύ των. Ο Μωσαϊκός Νόμος επέτρεπε τη σύζευξη εξαδέλφων, για να μην αναμειχθούν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ, των όποίων γενάρχες ήσαν οι δώδεκα γιοι του Ιακώβ.

«Πάσας αληθώς, Άννα, νικάς μητέρας.

Μήτηρ έως αν, σή γένηται θυγάτηρ».



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:17 pm

Περί της ταπεινοφροσύνης της Παναγίας


Αληθινά απορεί κάθε νους, όταν στοχασθεί την εσχάτη ταπείνωση, που είχε η Θεοτόκος. 'Αν και είχε στην κοιλία της τον Θεόν Λόγον, αν και ήταν Μητέρα αληθινή του Θεού και βασίλισσα όλων των δημιουργημάτων Του, όσον εκ τούτων ήταν μεγάλη και υψηλή, τόσο ταπείνωνε τον εαυτό της, ώστε από την ταπείνωση να βρει περισσότερη χάρη από τον Θεό, κατά τον Σειράχ «όσο μέγας είσαι, τόσο ταπείνωνε σεαυτόν, και έναντι Κυρίου ευρήσεις χάριν» (γ' 18 ). Αυτή είναι η γνήσια ταπείνωση, να έχει κάποιος στον εαυτό του κάτι μέγα και θαυμαστό και άξιο υπερηφάνειας, αυτός όμως δεν υπερηφανεύεται γι' αυτό, άλλά θεωρεί τον εαυτό του χώμα και στάχτη, καθώς λέγει και ο αββάς Ισαάκ στον κ' λόγο του.

Μερικοί Πατέρες πιστεύουν ότι η Παρθένος από την πολλή και υπερβολική ταπείνωσή της δεν φανέρωσε στον μνηστήρα της Ιωσήφ τον Ευαγγελισμό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, για να μην καυχηθεί και υπερηφανευθεί. Αλλά άφησε τον Θεό να τον πληροφορήσει. Προτίμησε να πέσει σε πειρασμούς και να θεωρηθεί ως κλεψίγαμος, παρά να νομισθεί υπερήφανη, διότι γνώριζε ότι «ο ταπεινός ποτέ δεν πέφτει, από που να πέσει, αφού είναι κάτω από όλους; Η ταπεινοφροσύνη είναι μεγάλη ύψωση και τιμιότης και αξίωμα, διότι είναι το κατοικητήριο και η ανάπαυση του Αγίου Πνεύματος» (Μέγας Μακάριος, ομιλία ιθ´ θ).

Πού είναι τώρα εκείνοι οι υπερήφανοι Χριστιανοί, που, αν τύχη και λάβουν κανένα χάρισμα φυσικό η πνευματικό από τον Θεό, υπερηφανεύονται και επαίρονται; Ας μιμηθούν την Παρθένο Μαρία και ας λάβουν από αυτήν παράδειγμα ταπεινώσεως. Διότι αυτή, παρόλο πού είχε στον εαυτό της συναγμένο το πλήρωμα όλων των χαρίτων, όμως ήταν ταπεινή και θεωρούσε τον εαυτό της κατώτερη από όλους

Ας μάθουν λοιπόν οι τοιούτοι ότι, αν δεν φθάσουν στην πόλη της ταπεινώσεως, καν εύρουν ανάπαυση από τα πάθη, καν χαρίσματα λάβουν, δεν πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους. Διότι ενεδρεύει ο διάβολος να τούς ρίξει σε κανένα ολίσθημα. Να περιμένουν μετά την ανάπαυση ενόχληση και ταραχή, όπως λέει και ο αββάς Ισαάκ στον κδ' λόγο. Γι αυτό είπε ο Χρυσόστομος, «τίποτε δεν φτάνει την ταπεινοφροσύνη. Αυτήν μακάρισε πρώτην ο Ιησούς στους μακαρισμούς, σαν θεμέλιο και κρηπίδα μεγάλης οικοδομής, διότι δεν είναι δυνατόν να σωθεί κανείς χωρίς αυτήν».

Παρά τη μεγάλη τιμή και τη δόξα που απέλαυε η Παναγία σαν Μητέρα του Χριστού και χαριτωμένη με τις ευλογίες του Θεού περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, όμως δεν έμεινε αργή και δεν επέτρεψε στον εαυτό της να δεχτή λογισμούς υπερηφανείας, δεν φούσκωνε από έπαρση μήτε κόμπαζε. 'Αντίθετα, εσυνερίζετο και εφιλοτιμείτο να αγωνίζεται με κάθε είδος ασκήσεως, με νηστείες, με προσευχές, με γονυκλισίες, ώστε καθώς λένε οι Πατέρες ­ βαθούλωσαν οι πλάκες όπου ακουμπούσαν τα άγια γόνατά της από τις πολλές μετάνοιες.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:17 pm

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ


Από το πλήθος των αρετών της Παναγίας ξεχωρίζουν για τη λαμπρότητα τους τρία ανώτερα ηθικά χαρίσματα.

Το πρώτο είναι η αγνότητα. «Αγνείας θησαύρισμα» την ονομάζει η ιερή υμνογραφία μας. Πράγματι, όπως ένα κατάλευκο κρίνο, άνθισε στην ταπεινή

γωνιά της Ναζαρέτ και σκόρπισε την ευωδία του σε γενεές γενεών. Αυτή έγινε το πρότυπο της καλής και σεμνής γυναικός. Ανεδείχθη το στήριγμα όλων των μητέρων και των συζύγων και των παρθένων, πού αγωνίζονται να μείνουν πιστές στις παραδόσεις της φυλής μας, έναντι των όσων επιτάσσει σήμερα ο ψευδοπολιτισμός. Αλήθεια, πόσο θα είχαν να ωφεληθούν τα σύγχρονα φεμινιστικά κινήματα αν αναγνώριζαν την Παναγία σαν πρότυπο στους σκοπούς και τις επιδιώξεις τους!

Ένα δεύτερο ανεκτίμητο χάρισμα Της, είναι η ταπείνωση. Xωρίς τον παραμικρό εγωισμό δέχθηκε τότε το αρχαγγελικό μήνυμα για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους. Υπεκλήθη ενώπιον της θείας βουλής και έγινε «Χερουβικός θρόνος», ενώ συγχρόνως έλεγε «ιδού η δούλη Κυρίου». Η μεγάλη αυτή στιγμή δεν την αποπροσανατόλισε, στάθηκε μπροστά στο γεγονός με σεβασμό και θαυμασμό. Αργότερα ακολούθησε τον Χριστό στο κηρυκτικό έργο Του και δοκίμασε το ποτήρι του σταυρικού θανάτου του μονάκριβου παιδιού Της.

Έγινε υπόδειγμα Mητέρας καθώς κλήθηκε να φέρει με γενναιότητα ως το τέλος την θεία Της αποστολή.

Το τρίτο από τα σπουδαία χαρίσματα Της είναι η υπομονή, η τόσο άγνωστη σήμερα σε πολλούς. Δοκίμασε πόνους και θλίψεις όσο καμιά άλλη γυναίκα σ’ αυτόν τον πλανήτη. Από την αρχή ως το τέλος η ζωή της Παναγίας είναι μια συνεχιζόμενη υπομονή. Αντιμετώπισε και φτώχεια και στερήσεις. Αμέτρητες οι δοκιμασίες της καθημερινής ζωής, πικρά τα σχόλια και όμως δεν λύγισε, πάντα υπηρετούσε τον Θεό χωρίς τους γογγυσμούς πού εξουθενώνουν.

Αδελφοί μου, η Παναγία μας διδάσκει με το παράδειγμα της κάθε σύγχρονη γυναίκα, πού πνίγεται κυριολεκτικά μέσα στο καθημερινό άγχος. Φρονηματίζει κάθε έναν που βρίσκεται αντιμέτωπος με τις δυσκολίες της ζωής και αναγκάζεται να γίνει λιποτάκτης των καθηκόντων και των υποχρεώσεών του, είτε σαν άτομο είτε σαν μέλος της κοινωνίας πού ζούμε.

Δικαιολογημένα και πάλι, μετά του Χορού των Αγίων Αποστόλων, πανηγυρικά εορτάζουμε την Κοίμηση Της, απ' άκρου εις άκρον της ελληνικής γης και όπου Ορθοδοξία. Ανέρχεται και πάλι η Παναγία στους Ουρανούς για να μεσιτεύσει στον Υιό Τnς και Θεό μας για τη λύτρωση μας. Φθάνει στο Θρόνο τού Υιού της για να εκζητήσει το έλεός Του για το 'Έθνος μας, καθώς διέρχεται τους τελευταίους καιρούς ανάμεσα σε πολλές παγίδες.

Ελάτε, λοιπόν, και εμείς των φιλεόρτων τα πλήθη μετ' ευλαβείας και θαυμασμού να ανυμνήσουμε την Μητέρα του Θεού, Αυτή που γέννησε τον «αίτιο της σωτηρίας» μας.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Τετ Σεπ 12, 2012 6:18 pm

Ιστορικο της ευρέσεως της Μεγαλαιοσπηλαιωτίσσης


Σύμφωνα με τις θρησκευτικες παραδόσεις η ιστορία του ιερου Προσκυνήματος εχει ως εξης:
Στις αρχες του 4ου μ.Χ. αιωνος γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη τα αδέλφια Συμεων και Θεόδωρος, παιδια ευσεβους και αγίας οικογενείας. Σπούδασαν ρητορική, φιλοσοφία και ποίηση. Κατόρθωσαν κυρίως, ομως να ενσαρκώσουν στον εαυτό τους, τον τύπο του ιδεώδους χριστιανου.
Αφησαν λοιπον τον κόσμο και τα ονειρα της ματαιότητας, ντύθηκαν το σχημα της μοναχικης πολιτείας και αναχώρησαν για την ερημο. Ζουσαν ζωη θρησκευτική. Ανέβηκαν στον Ολυμπο και σε αλλα βουνα και τέλος πηγαν στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν στους Αγίους Τόπους. Εκει ο Επίσκοπος Μάξιμος τους χειροτόνησε ιερεις γύρω στα 340 μ.Χ.
Ενω διέμεναν στα Ιεροσόλυμα αξιώθηκαν να δουν στο ονειρό τους την Θεοτόκο μαζι με τους Αποστόλους Παυλο, Ανδρέα και Λουκα. Τους παραγγέλνει να μεταβουν στη χώρα της Αχαΐας, οπου η Χάρη του Θεου με το Θέλημα της Παρθένου θα τους οδηγήσει να βρουν την ανάγλυφη Εικόνα που εξιστορει ο Ευαγγελιστης Λουκας και ειναι φτιαγμένη απο κερί, μαστίχα και αλλες υλες (Μεγαλοσπηλιώτισσα Θεοτόκος) και σε αυτο το σημειο να κτίσουν Μονή.
Τα δυο αδέλφια ακολούθησαν τη Θεία εντολη και αναχώρησαν απο τα Ιεροσόλυμα για την Αχαϊκη γη. Μετα απο κουραστικη πορεία και αφου πέρασαν την κοίτη του Κερυνίτη και εφτασαν στην Πλατανιώτισσα, κοιμήθηκαν ανάμεσα στα 3 πλατάνια. Εκει προσεύχονταν για την ευρεση της Εικόνας, οταν εμφανίστηκαν και πάλι στο ονειρό τους ο Πρωτόκλητος Ανδρέας και ο Ευαγγελιστης Λουκας, που τους ειπαν να περπατήσουν Ανατολικα στις οχθες του Βουραϊκου ποταμου, που απειχε δυο μερες απο εκει.
Σύμφωνα με τις Αποστολικες οδηγίες εκει θα συναντουσαν μίαν Αγνη και Αγια βοσκοπούλα, την Ευφροσύνη, η οποία θα τους οδηγήσει να βρουν την Θεομητορικη Εικόνα.
Για τη συνέχεια υπάρχουν δυο εκδοχές: Κατα την πρώτη που φαίνεται να ειναι και η πιθανότερη, οι Αγιοι Πατέρες κατευθύνθηκαν προς τον Ζαχλωρο και με την υπόδειξη της βοσκοπούλας Ευφροσύνης βρηκαν στις 23 Αυγούστου του 362 μ.Χ. μέσα σε σπήλαιο την Εικόνα της Κεχαριτωμένης. Κρατα στη δεξιά της μερια το Νήπιο, τον Μέγα Ελευθερωτη των Πνευμάτων, το νικητη του θανάτου και της φθορας, το Σωτήρα Χριστό. Το 840 μ.Χ. οταν μαινόταν η αιρεση των Εικονομάχων, η Μονη του Μεγάλου Σπηλαίου πυρπολήθηκε. Ευτυχως ομως η Θαυματουργη Εικόνα διασώθηκε και οι πιστοι την περιέφεραν σε ολες τις πόλεις και τα χωρια για να στερεωθει η πίστη των χριστιανων.

Η Αποτύπωση στον πλάτανο

Σε μια τέτοια περιφορα της Εικόνας της Παναγίας της Σπηλαιώτισσας, οι Ιερομόναχοι της Μονης διανυκτέρευσαν στον ιδιο τόπο που ειχαν διανυκτερεύσει στο παρελθον οι Αγιοι Πατέρες Συμεων και Θεόδωρος. Στην κουφάλα της ρίζας των τριων Πλατανιων, οπου κρέμασαν και την Εικόνα, στο κοιλο εσωτερικο του ιερου Πλατάνου, με θαυμαστο τρόπο και πραγματικα χωρις να το χωράει ανθρώπινος νους, απέναντι ακριβως απο τη θέση που ηταν κρεμασμένη η ιερη Εικόνα της Θεοτόκου, χαράκτηκε πανομοιότυπο ομοίωμα Αυτης.
Θαύματα εγιναν σε διάφορες περιοχες και γίνονται μέχρι και σήμερα με τη Χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου εις δόξαν του Παντοδύναμου Θεου εως τους αιωνες.
Η Παναγία η Πλατανιώτισσα πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου, εορτη της γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Πολλοι προσκυνητες απο ολη την Ελλάδα συρρέουν στο ιερο Προσκύνημα για να προσευχηθουν και να τιμήσουν την Παναγία μας, με κατάνυξη και σεβασμο και να πάρουν απο την Χάρη της Θεοτόκου, δύναμη, ελπίδα και πνευματικη ευφροσύνη.

Κοντάκιον της Πλατανιωτίσσης.

Ηχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.

Η των Πλατάνων απειρόκαλη μονάζουσα,
ως των θηρίων ωμοιώθη η Βασίλισσα,
εν κρύπτη δένδρων διεβίωσεν ως του τέλους.
Απηρνήθη τα του θρόνου δικαιώματα
και ανεδύθη του χειμωνος την λευκότητα.
Αυτη και εμεις κραυγάζομεν·
χαιρε Παναγία Πλατανιώτισσα




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες