Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Ειδήσεις, Συνεντεύξεις, Βιογραφίες, Σχόλια

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Σεπ 16, 2012 8:59 am

Δεσμεύουν τις καταθέσεις – Ανάστατοι όλοι οι Μητροπολίτες
Σάββατο, 30 Απρίλιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Το Παρόν

Εικόνα

Σε αναβρασμό είναι η Εκκλησία μετά το τελεσίγραφο να μεταφερθούν όλοι οι λογαριασμοί που έχουν Ενορίες, Μοναστήρια και Εκκλησιαστικά Ιδρύματα σε ιδιωτικές τράπεζες στην Τράπεζα της Ελλάδος, με την ενεργοποίηση αναγκαστικού νόμου του... 1950!

Πρόκειται ουσιαστικά για δέσμευση, αφού πλέον θα τα διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδος.

Οι Μητροπολίτες έχουν ξεσηκωθεί και όλοι είναι μια γροθιά και θεωρούν casus belli την ενέργεια αυτή της κυβέρνησης, διότι ασφαλώς ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος δεν κινήθηκε από μόνος του, θα του το ζήτησε ο υπουργός Οικονομικών, που ψάχνει αγωνιωδώς για κανένα ευρώ.

Έτσι, με έναν νόμο που ψηφίστηκε πριν από εξήντα χρόνια (!) ζητείται από την Εκκλησία να μεταφέρει μέχρι το τέλος του χρόνου σε συγκεκριμένο λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος ακόμη και το ευρώ που ρίχνει ο κόσμος στο παγκάρι για το κερί!

Για την «εξυπηρέτηση» που θα κάνουν οι Ενορίες, τα Μοναστήρια, οι Μητροπόλεις και τα εκκλησιαστικά ιδρύματα θα παίρνουν... ομόλογα του Δημοσίου και έναν τόκο ψίχουλα, που δεν θα είναι ο τρέχων τόκος.

Τους δίνουν πάλι καλά το... δικαίωμα να κρατούν τα χρήματα που χρειάζονται για το ρεύμα, την αγορά των κεριών, τα τηλέφωνα και τους μισθούς των νεωκόρων.

Μόνο τα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή, για να λένε πως τους επιτρέπουν να λειτουργούν. Ούτε φιλανθρωπίες ούτε κοινωνικά έργα.

Και βεβαίως κανένας λόγος για αναστηλώσεις ναών και καμπαναριών... Να βάλουν ένα κεραμίδι... Το πρόβλημα είναι τεράστιο και οι πιέσεις που ασκούνται τους τελευταίους έξι μήνες στην Ιεραρχία είναι ασφυκτικές.

Γι’ αυτό και η απαίτηση της δέσμευσης των καταθέσεων των ΝΠΔΔ είναι το μέγα, το καίριο θέμα που θα προταχθεί από την Εκκλησία στη συνάντηση που θα έχουν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι συνοδικοί Μητροπολίτες με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου.

Από το φθινόπωρο είχαν ξεκινήσει οι πιέσεις στην Εκκλησία για να μεταφέρουν Ενορίες, Μοναστήρια και Ιδρύματα τις καταθέσεις τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, που ουσιαστικά αποτελεί δέσμευση.

Αυτός ήταν και o λόγος που αναγκάστηκαν στην τελευταία συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου να ζητήσουν επιτακτικά το ραντεβού με τον Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να θέσουν τις αντιρρήσεις τους και να πάρει θέση ο πρωθυπουργός.

Θα καταρρεύσει το φιλανθρωπικό έργο

Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Οκτώβριο, όταν έφτασε σε όλα τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ), δηλαδή τις Ενορίες, τις Μητροπόλεις, τις Μονές και τα Εκκλησιαστικά Ιδρύματα, μια επιστολή της Marfin Egnatia Bank.

Στην επιστολή γινόταν γνωστό πως όλα τα διαθέσιμα χρήματα των ΝΠΔΔ της Εκκλησίας θα μεταφέρονταν κάθε 15 και 30 κάθε μήνα σε συγκεκριμένο λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος, σε εφαρμογή του άρθρου 5 του αναγκαστικού νόμου 1611 1950.

Τι λέει αυτός ο νόμος; Πως n Τράπεζα της Ελλάδος έχει το δικαίωμα να δεσμεύει τους λογαριασμούς των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (και της Εκκλησίας) και εκείνα να μπορούν να κρατούν μόνο όσα αποδεδειγμένα απαιτούνται για τα λειτουργικά τους έξοδα.

Ψίχουλα, δηλαδή, και μόνο για τα άκρως απαραίτητα. Ούτε για συσσίτια ούτε για οικονομικά βοηθήματα του λαού, που κάθε μέρα οι ανάγκες του γιγαντώνονται και το ηθικό του κατακρημνίζεται και βλέπει ως τελευταίο αποκούμπι του την Εκκλησία.

Ακολούθησαν ανάλογες επιστολές της ATEbank και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, που γνωστοποιούσαν την ίδια απαίτηση για λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος.

Η Νομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος απάντησε με επιστολή της στις 4 Φεβρουαρίου στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Τόνιζε πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ ο συγκεκριμένος νόμος του 1950, καθώς δεν επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν διαχειρίζονται κρατική περιουσία και είναι νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αυτοχρηματοδοτούνται και πραγματοποιούν κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.

Στην επιστολή τους αναφέρουν πως ανάλογη ερμηνεία είχε δοθεί και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παλαιότερες υποθέσεις που είχαν εκδικαστεί και αφορούσαν μοναστηριακές περιουσίες, τονίζοντας πως η Εκκλησία είναι, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, αυτοδιοικούμενη και ο Επίσκοπος μόνος αρμόδιος για τα οικονομικά της θέματα.

Στις 9 Μαρτίου ο Γ. Προβόπουλος απέρριψε τις αιτιάσεις της Εκκλησίας λέγοντας πως και τα εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο του αναγκαστικού νόμου.

Σύμφωνα με την άποψη που εξέφρασε το Νομικό Συμβούλιο της Τράπεζας της Ελλάδος, η μεταφορά στην Τράπεζα της Ελλάδος των διαθεσίμων κεφαλαίων της Εκκλησίας και των ΝΠΔΔ που την απαρτίζουν είναι υπό το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο υποχρεωτική ), όπως καταγράφεται στα πρακτικά συνεδριάσεως στις 16 και 21 2 2011.

Άφηνε μόνο ένα χρονικό περιθώριο στην Εκκλησία, να συμμορφωθεί στην εφαρμογή του νόμου μέχρι το τέλος του χρόνου!

Δηλαδή, μέσα στους επόμενους έξι επτά μήνες θα πρέπει κάθε Ενορία, Μοναστήρι, Μητρόπολη και Εκκλησιαστικό Ίδρυμα να παραδώσει μέχρι και το τελευταίο του ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος, που θα κάνει τη χρηστή διαχείριση έναντι... πινακίου φακής και ενός τόκου που θα καθορίζεται μονόπλευρα και κατά το δοκούν!

Στο Νομικό Συμβούλιο της Τράπεζας Ελλάδος μετέχουν οι καθηγητές Ιωαν. Καράκωστας πρόεδρος και Ε. Περράκης, Ν. Αλιβιζάτος, Δ. Τζουγαννάτος και ο διευθυντής Π. Αδαμόπουλος μέλη. Γραμματέας ήταν ο δικηγόρος Θ. Κοντοβαζαινίτης και εισηγήτρια η δικηγόρος Δ. Δεληπέτρου.

Συγκαλείται η Ιεραρχία

Η εφαρμογή του νόμου 1611 αποτελεί κόκκινο πανί για την Ιεραρχία.

Οι Μητροπολίτες είναι αναστατωμένοι αλλά και έτοιμοι να συγκρουστούν μέχρι τέλους αν εφαρμοστεί η δέσμευση των διαθέσιμων κεφαλαίων που έχουν στα ταμεία τους οι Ενορίες, τα Μοναστήρια και οι Μητροπόλεις.

Και αυτό θα θέσουν ως προτεραιότητα στη συζήτηση που θα έχουν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι Μητροπολίτες Ελάσσονος, Σάμου, Καισαριανής και Νέας Σμύρνης με τον Γ. Παπανδρέου.

Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή για την Εκκλησία που κατ' άλλους είναι και το πρώτο σημαντικό βήμα για τον χωρισμό της Εκκλησίας από την Πολιτεία όλοι οι Ιεράρχες είναι ενωμένοι.

Από κοινού μελετούν κάθε πιθανή λύση και τις απαντήσεις που θα πρέπει να δώσουν αν επιμείνει η κυβέρνηση στον νόμο θα τις αποφασίσουν στην προγραμματισμένη συνεδρίαση της (μεγάλης) Συνόδου της Ιεραρχίας που θα γίνει στα μέσα Μαΐου, όπου όμως θα κυριαρχήσει π τελεσιγραφική απαίτηση για την στην ουσία δέσμευση των καταθέσεών τους.

Θα τεθούν και οι δυσκολίες που θα προκύψουν από την εφαρμογή του νόμου, που θα δώσει τη χαριστική βολή στην Εκκλησία.

Γιατί δεν πρόκειται μόνο για τις καταθέσεις των μητροπόλεων και των κεντρικών ταμείων της Εκκλησίας (που δεν ξεπερνούν τα 50 εκατ. ευρώ) που θα μπουν υποχρεωτικά στον λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος.

Με αυτά άλλωστε δεν λύνεται κανένα πρόβλημα, αφού το ποσόν είναι σταγόνα στον ωκεανό, μπροστά στα χρέη της χώρας.

Πρόκειται και για τα χρήματα που έχει η κάθε ενορία στην άκρη προκειμένου να κάνει το φιλανθρωπικό και το κοινωνικό της έργο, να δίνει ένα βοήθημα ή να κάνει μια αναστήλωση.

Όλα αυτά ματαιώνονται και τα χρήματα θα τα διαχειρίζονται κατά το δοκούν κάποια κέντρα εξουσίας. Όπως έγινε κάποτε και με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που «επενδύθηκαν» στο χρηματιστήριο και σε ομόλογα. Με τα γνωστά αποτελέσματα…!

Πηγή: romfea.gr

Τώρα τι είδους διαχωρισμός Εκκλησίας- Κράτους είναι αυτός, όταν το κράτος θεωρεί τις ενορίες και τις Μητροπόλεις Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και δεσμεύει τις περιουσίες τους δεν μπορώ ειλικρινά να το καταλάβω. Είναι προφανές ότι η λογική της κυβέρνησης είναι, τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας. Με λίγα λόγια και η κυβέρνηση αρνείται πλέον να μισθοδοτεί τον κλήρο και δεσμεύει τα χρήματα των Μητροπόλεων και των ενοριών για να μην μπορούν ούτε οι ίδιες να καλύψουν τις ανάγκες τους. Γιατί δεν κηρύττουν κι ένα διωγμό για να ξέρουμε που βρισκόμαστε;

Το μόνο που θα συμβεί είναι να περάσει η διαχείριση της κοινωνικής μέριμνας της Εκκλησίας εκτός επίσημων δομών, σε ΝΠΙΔ, με όποιους κινδύνους μπορεί να κρύβει η εξέλιξη αυτή.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:00 am

Για να δούμε τι θα δούμε..


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
nickzark
Δημοσιεύσεις: 969
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 02, 2012 1:19 pm
Τοποθεσία: Νικόλαος, θεσσαλονίκη

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό nickzark » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:01 am

Κοσμοιστορικά γεγονότα θα γίνουν.Ολα τα περιμένω πια για να βρούν χρήματα


«Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα,καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν.... »

Άβαταρ μέλους
aposal
Δημοσιεύσεις: 7219
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:12 pm
Τοποθεσία: Απόστολος, Άγιος Δημήτριος Αττικής

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό aposal » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:02 am

Εάν δεν σπάσουν τα αυγά ομελέτα δεν γίνεται!


Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:03 am

Κι αν τα αυγά που θα σπάσουν είναι ήδη βρασμένα (όπως τα πασχαλινά) πάλι ομελέτα δεν γίνεται :D . Τι θέλει να πει ο ποιητής aposal :?:


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:04 am

Μεσογαίας "Μακάρι να ελευθερωθεί η Εκκλησία από τον εναγκαλισμό της με το Κράτος"
Πέμπτη, 19 Μάιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Συνέντευξη στον Κωστή Σμέρο

Εικόνα

Δημόσιο λόγο, δεν έχουν -και δεν θα πρέπει να έχουν - μόνο οι πολιτικοί στην ελληνική κοινωνία, αλλά και οι ιερωμένοι οι οποίοι μάλιστα, εξακολουθούν να «μιλούν» στην ψυχή των απλών πολιτών, σε αντίθεση με τους πολιτευτές, που αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο, τη δυσπιστία και την έλλειψη εκτίμησης κι εμπιστοσύνης.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος -τιμώντας το «ΔΗΜΟΤΗ»- παραχωρεί συνέντευξη στην εφημερίδα μας, όπου ανάμεσα στ’ άλλα, οριοθετεί την Επιστήμη σε σχέση με τη Θρησκεία, αφού με δύο διδακτορικούς τίτλους -στην Αστροφυσική και στη Θεολογία- είναι ο πλέον κατάλληλος, για να απαντήσει επ’ αυτού.

Μοιραία η συζήτηση μας, φαντάζει σκόπιμο να ξεκινήσει από την πρόσφατη επικαιρότητα και τα όσα εκτυλίχτηκαν στην Κερατέα.

Ποιοι οι λόγοι που σας οδήγησαν στην ανάληψη της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας;

Το ερώτημα δεν είναι απλώς, γιατί αναλάβαμε την πρωτοβουλία τώρα, αλλά γιατί δεν μπορούσαμε να την αναλάβουμε πριν.

Διότι ήταν αυτονόητο ότι, ούτε η Αστυνομία έφταιγε ούτε οι κάτοικοι της Κερατέας είχαν άλλον τρόπο να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους.

Οι αρμόδιοι σιωπούσαν, κρύβονταν και αρνούνταν το διάλογο. Κι έτσι καταντήσαμε, επειδή η Αστυνομία δεν μπορούσε να λύσει τα προβλήματά τους, να συζητούν οι κάτοικοι μαζί της ανταλλάσσοντας βόμβες μολότοφ με δακρυγόνα.

Η σκέψη ότι, χωρίς λόγο, μπορεί να κάναμε Πάσχα θρηνώντας νεκρούς -είτε από τη μία είτε από την άλλη μεριά- η ανάγκη να ηρεμήσουμε για να προστατεύσουμε τους θεσμούς μας και η υποχρέωση να επικρατήσει η λογική και οι ανθρώπινοι όροι ζωής, επέβαλαν κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία.

Δεν ήταν όμως, λίγοι, όσοι άφησαν αιχμές για τη στάση της Εκκλησίας ότι «δεν αποθάρρυνε τις εκδηλώσεις ανομίας...»


Το είπατε λίγο μαλακά. Αυτοί το είπαν πιο ωμά, και ας μου επιτραπεί να πω, πιο ανόητα. Η Εκκλησία τους έφταιγε;

Αυτοί που αρνήθηκαν επίμονα, κάθε μορφή διαλόγου, αυτοί που στην ουσία προκάλεσαν όλη αυτήν την αναστάτωση, που οδήγησε τελικά, όχι μόνο στην ανομία αλλά και στην κατάρρευση κάθε λογικής, κάθε ηθικής και αξιοπρέπειας, τώρα σκέφτηκαν να τα ρίξουν στην Εκκλησία;

Η Εκκλησία στάθηκε δίπλα στο λαό, στάθηκε δίπλα και στην Αστυνομία, αρνήθηκε όμως, να συμμαχήσει άμεσα ή έμμεσα με τη βία, αρνήθηκε και να στηρίξει το έλλειμμα του διαλόγου και της δημοκρατίας. Και πολύ καλά έκανε.

Εν τέλει, Σεβασμιώτατε, η Εκκλησία έχει -ή μέχρι που έχει- δυνατότητα παρέμβασης σε ζητήματα που άπτονται της λειτουργίας του Κράτους;

Ρόλος της Εκκλησίας είναι να ανοίγει το δρόμο του κάθε ανθρώπου προς το Θεό και Αυτόν διαρκώς να δείχνει.

Αυτή είναι η αποστολή της, εκεί έχει στραμμένα τα μάτια και τον προσανατολισμό της. Δεν είναι ένα Σωματείο με πολιτικούς εγκόσμιους στόχους.

Άλλοι είναι αρμόδιοι να επιμελούνται τα της λειτουργίας του Κράτους. Σε αυτά η Εκκλησία παρεμβαίνει έμμεσα, καλλιεργώντας τους πολίτες (σ.σ. αν βέβαια το κάνει). Από την άλλη πλευρά, έχει και μία κοσμική δύναμη, την οποία μπορεί να θέτει στην υπηρεσία των κοινωνιών μας.

Αν της ζητηθεί η βοήθεια, δεν θα έπρεπε να την προσφέρει; Δεν θα έπρεπε να βοηθά σε κοινωνικά θέματα, όπως το πρόβλημα της πείνας, της κοινωνικής αδικίας, της καταπίεσης, της διαφθοράς;

Δεν θα έπρεπε να αγωνιστεί μέσα στις κοινωνίες μας -με το δικό της όμως ήθος- για τη στήριξη των αξιών ή των θεσμών, όπως η οικογένεια;

Είναι αναγκαία η παρέμβασή της. Αρκεί να γίνεται όχι με κοσμικούς, αλλά με πνευματικούς όρους.

Σχετικά με την αξιοποίηση της θρυλικής πλέον, εκκλησιαστικής περιουσίας. Αν είναι τόσο μεγάλη όσο λέγεται, δεν θα έπρεπε να αξιοποιηθεί κάπως διαφορετικά, από ό,τι τώρα;

Ασφαλώς! αν ήταν τόσο μεγάλη όσο λέγεται! Αλλά δεν είναι! Διότι της έχει μείνει μόνο το 4% της περιουσίας που είχε το 1833.

Και αυτό δεσμευμένο. Και το ακόμη φοβερότερο είναι ότι, ενώ έχουν τελεσιδικήσει υπέρ αυτής πάνω από 150 αστικά ακίνητά της, το Κράτος τα έχει δεσμεύσει παρά πάσαν έννοιαν λογικής, ηθικής, κοινωνικής ευαισθησίας και νομικής συνέπειας.

Αυτά, δεν τα στερεί από τον Εκκλησιαστικό Οργανισμό, τα αποστερεί από το λαό. Διότι, αν αξιοποιούνταν, εκεί θα πήγαιναν. Παρά ταύτα, η προσφορά της Εκκλησίας και σήμερα, είναι τεράστια.

Μόνον η δική μας Μητρόπολη, το 2010 προσέφερε λίγο λιγότερο από 2 εκατομμύρια σε φιλανθρωπικά έργα.

Το σύνολο δε της φιλανθρωπικής προσφοράς της Ελλαδικής Εκκλησίας το περασμένο έτος ήταν περίπου 96 εκατομμύρια. Είναι λίγο; Ποιός φταίει και αυτό δεν της αναγνωρίζεται;

Η κοινή γνώμη έχει έρθει αντιμέτωπη με σκάνδαλα, που συγκλόνισαν σ’ ένα βαθμό, τα δεδομένα, στη σχέση της με την Εκκλησία, με αποκορύφωμα τα όσα διημείφθησαν σχετικά με την Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Καθημερινά, έρχεστε σε επαφή με εκατοντάδες κόσμου. Εκτιμάτε ότι έχει κλονιστεί αυτή η σχέση;

Είναι αλήθεια πως, οι πιο δυναμικές κοινωνικές ομάδες έχουν ήδη, αποξενωθεί από την Εκκλησία.

Κάτι που οφείλεται και στη συστηματική «πολεμική» που της γίνεται -για άγνωστους σε μένα, λόγους- και στην αλλοίωση της εικόνας και του ρόλου της, που απεργάζεται η εποχή μας, αλλά και στα σοβαρά λάθη και την ασυνέπεια λόγων κι έργων πολλών εκπροσώπων της.

Κι εγώ, αν πίστευα ότι Εκκλησία είναι αυτό που κυκλοφορεί και εισπράττει ο μέσος σύγχρονος νέος: κάτι μίζερο, στενόμυαλο, ανόητα συντηρητικό, μια εστία υποκρισίας και μικρονοϊκών συμφερόντων, δεν θα είχα κανένα λόγο να στηρίξω την ελπίδα μου επάνω της.

Και είναι φοβερό αυτό! Γιατί η αληθινή Εκκλησία είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Εγώ, την ελευθερία μου σε αυτήν την βρήκα, το νόημα της ζωής μου δεν το συνήντησα στην επιστήμη αλλά στην ευλογημένη παράδοση και διδασκαλία της.

Εκεί γνώρισα αυθεντικούς Αγίους, εκεί άνοιξε το μυαλό μου, εκεί ξεδίψασε η ψυχή μου, εκεί είδα και καθημερινά βλέπω το χέρι και το πρόσωπο του Θεού δίπλα μου.

Της έχω προσφέρει τα πάντα μου και δεν το έχω μετανιώσει. Δοξάζω κάθε στιγμή το Θεό που γύρισε ο λογισμός μου προς αυτήν. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο.

Με τα όσα συνέβησαν στο Βατοπέδι δεν θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι, η Εκκλησία τα τελευταία χρόνια, έχει μετεξελιχθεί, από ένα βίωμα της σχέσης ανθρώπου με το Θείο στοιχείο σε μία συμβατική μορφή καθημερινότητας;

Εάν η Εκκλησία είναι το βατοπέδι της ειδησεογραφίας και των σκανδάλων, αυτό είναι αναίρεση του κηρύγματος και της διδασκαλίας της.

Σας ερωτώ όμως: Τί σχέση έχει αυτό με τη ζωή του Χριστού, με το παράδειγμα των Αγίων, με το μήνυμα της φιλοπτωχίας, της ολιγάρκειας και της πνευματικής ελπίδας, που η ίδια η Εκκλησία διδάσκει και ζει;

Μήπως όμως, το Βατοπέδι είναι μια ιστορία που φτιάχτηκε για να απαλλαγούν τελικά, όλοι οι πολιτικοί αυτουργοί και να σέρνονται στα δικαστήρια οι μοναχοί, εκθέτοντας ταυτόχρονα, την ιερή εικόνα της Εκκλησίας…; Στο ερώτημα απαντήστε μόνοι σας.

Πιστεύετε ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να μπουν οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους, σε μία νέα βάση;

Μακάρι, κ. Σμέρο, να ελευθερωθεί η Εκκλησία από τον εναγκαλισμό της με το Κράτος. Τίποτα δεν της προσφέρει.

Όταν το Κράτος, την ήθελε την Εκκλησία, τότε του ήταν απαραίτητη και εξαιρετικά ωφέλιμη! Τώρα που βαδίζουμε σε χωρίς Θεό κοσμική προοπτική, δεν υπάρχει κανένας λόγος να διεκδικεί η Εκκλησία κάτι από αυτή τη σχέση. Διότι, αντί αυτή να μπολιάζει το κρατικό σύστημα με πνεύμα -αφού αυτό δεν θέλει κάτι τέτοιο- εκκοσμικεύεται και πνευματικά αποδυναμώνεται η ίδια.

Χάνουμε και την τελευταία ελπίδα μας. Η Εκκλησία πρέπει να μείνει αυτό που είναι για να κρατήσει ανόθευτο αυτό που της εμπιστεύτηκε ο Θεός, αυτό προς το οποίο όλοι μας προσβλέπουμε: την Αλήθεια της!

Με δεδομένο το επιστημονικό σας υπόβαθρο, θα ήταν πειρασμός κάποιος να μην σας ρωτούσε για τα όρια επιστήμης και θρησκείας…

Η Επιστήμη, είναι ό,τι πιο όμορφο μπορώ να φανταστώ για να αξιοποιήσουμε τα όριά μας ως άνθρωποι.

Είναι όμως, πολύ αδύνατη για να μας βοηθήσει να τα ξεπεράσουμε. Πάντα θα υπάρχει για να εξηγεί τον κόσμο, για να παλεύει με τα αισθητά και ορατά, που όμως είναι πολύ λίγα.

Η λάθος θρησκεία κοιμίζει. Η Θεολογική Αλήθεια ελευθερώνει, φωτίζει, αγιάζει! Η πίστη στην Επιστήμη ξεγελάει.

Σε κάνει να νομίζεις ότι, είσαι μεγαλύτερος από όσο είσαι αληθινά. Η πίστη στο Θεό καταξιώνει τον άνθρωπο.

Του δείχνει τις πραγματικές διαστάσεις του και τις τεράστιες δυνατότητές του. Τον ενώνει με το Θεό. Είναι άλλο πράγμα!

Τα θρησκευτικά ως σχολικό μάθημα, χρειάζονται διατήρηση, αλλαγή ή κατάργηση;

Αν μείνουν όπως έχουν, μας κάνουν αλλήθωρους. Αν καταργηθούν, κινδυνεύουμε με τύφλωση. Μήπως καλύτερη θα ήταν μία διόρθωση; Είναι τόσο ωραίο να μάθουμε τα θεμέλια του πλούσιου και πραγματικά, δημιουργικού πολιτισμού μας.

Τί ωραίο πράγμα να κατανοεί κανείς το Βυζάντιο! Αλλά και πόσο ωφέλιμο να εμπνευστεί από τη μοναδική Ορθόδοξη παράδοσή μας!

Από μάθημα στεγνής πληροφόρησης, τα θρησκευτικά θα έπρεπε να μεταμορφωθούν σε εργαστήριο έμπνευσης. Πρέπει να είναι ανόητος κανείς, όταν πτωχεύει, ν’ αρνείται το θησαυρό της κληρονομιάς του!

Όταν είναι τυφλός, ν’ αρνείται το φως της ιστορίας του. Άρνηση ή άγνοια της πίστης και της ιστορίας μας -για μας τους Έλληνες- σημαίνει άρνηση της ζωής μας κι εξαφάνιση του μέλλοντός μας.

Πηγή: romfea.gr



Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:04 am

Συστήθηκε η Επιτροπή Διαλόγου Πολιτείας-Εκκλησίας
Ημ. Δημοσίευσης: Jun 2, 2011 - του Νίκου Παπαχρήστου

Εικόνα

Συστήθηκε και επισήμως, με απόφαση του Πρωθυπουργού, η μικτή επιτροπή διαλόγου Πολιτείας-Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία θα εξετάσει τα ζητήματα που έθεσε με το υπόμνημά της προς τον κ.Γιώργο Παπανδρέου η Διαρκής Ιερά Σύνοδος. Το εν λόγω υπόμνημα είχε παραδώσει στον Πρωθυπουργό, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και η αντιπροσωπεία των Ιεραρχών που τον συνόδευσε στο Μέγαρο Μαξίμου.

Μεταξύ των ζητημάτων που απασχολούν την Ελλαδική Εκκλησία είναι η τύχη των χρηματικών διαθεσίμων των εκκλησιαστικών ΝΠΔΔ, οι προσλήψεις των Ιερέων, η συνεργασία με την Πολιτεία σε κοινωνικά ζητήματα, το ευαίσθητο θέμα της υποχρεωτικής δωρεάς οργάνων σώματος, η αξιοποίηση της δεσμευμένης εκκλησιαστικής περιουσίας αλλά και το μάθημα των θρησκευτικών.

Σύμφωνα με την απόφαση που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως – με ημερομηνία 24 Μαΐου- στην Μικτή Επιτροπή Διαλόγου θα μετέχουν:

- ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων – ως Πρόεδρος
- o υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τα θέματα της Γενικής Γραμματείας Δημοσιονομικής Πολιτικής,
- ο υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τα θέματα της Διεύθυνσης Θρησκευτικών και Εκκλησιαστικών Υποθέσεων,
- ο υφυπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης αρμόδιος για τα θέματα της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Διοίκησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης,
- ένα μέλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που ορίζεται από τον Πρόεδρο αυτού,
- ένας εκπρόσωπος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος, που ορίζεται από τη Δ.Ι.Σ.,
- ο Πρόεδρος της ΔΕ της ΕΚΥΟ (Μητροπολίτης Ελασσόνος Βασίλειος),
- ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου (Αρχιμ.Μάρκος Βασιλάκης),
- ο Ειδικός Νομικός Σύμβουλος της Εκκλησίας της Ελλάδος (Δικηγόρος Θεόδωρος Παπαγεωργίου)
- ως Γραμματέας της Επιτροπής ορίζεται ο Γενικός Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας.

Η Επιτροπή θα συγκαλείται από τον Πρόεδρό της, υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και στις συνεδριάσεις της - σύμφωνα με την απόφαση που δημοσιεύεται στην ΕτΚ και υπογράφεται από τον Πρωθυπουργό - μπορεί να καλούνται, εφόσον συζητούνται θέματα της αρμοδιότητάς τους, Υπουργοί, Αναπληρωτές Υπουργοί, Υφυπουργοί, Σύμβουλοι του Πρωθυπουργού και των Υπουργών και υπηρεσιακοί παράγοντες, καθώς και εμπειρογνώμονες για θέματα της ειδικότητάς τους, εκπρόσωποι φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Πηγή: amen.gr



Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:05 am

Διαζύγιο με το κράτος λόγω κρίσης - Αλλαγή status ζητεί η Εκκλησία
Δευτέρα, 06 Ιούνιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Ελευθεροτυπία. Μ. Παπουτσάκη

Εικόνα

Ο περιορισμός των διορισμών εφημερίων, η δέσμευση μεγάλου τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολόγηση, δίνουν αφορμή σε ορισμένους μητροπολίτες να λένε ότι «ήρθε η ώρα να χωρίσουμε τα τσανάκια μας με το κράτος».

Οι ιεράρχες μιλούν πλέον δημοσίως για την ανάγκη να θέσει η ίδια η Εκκλησία το ζήτημα του χωρισμού, αφού προηγουμένως βέβαια θα έχει προετοιμαστεί για ένα «βελούδινο» διαζύγιο...

Κατά την πρόσφατη συνάντηση στο μέγαρο Μαξίμου εκπροσώπων της Εκκλησίας με τον πρωθυπουργό ελήφθη η απόφαση να συγκροτηθούν μεικτές επιτροπές που θα συζητήσουν όλες τις εκκρεμότητες. Αρκετοί μητροπολίτες εκτιμούν ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες ώστε να αρχίσουν οι συζητήσεις για τις σχέσεις των δύο θεσμών. Ομως μέσα στην Ιεραρχία δεν υπάρχει ενιαία φωνή. Πολλοί δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη για αλλαγή, ενώ άλλοι, όπως ο Μεσογαίας Νικόλαος, πιστεύουν ότι όσο πιο αποδεσμευμένη είναι η Εκκλησία από το κράτος, τόσο πιο κοντά είναι στην αποστολή της.

Οταν, πριν από λίγους μήνες, ο Ιερώνυμος αποφάσισε να συγκροτηθεί επιτροπή υπό τον μητροπολίτη Φιλίππων Προκόπιο, ο οποίος διαφωνεί ριζικά με οποιαδήποτε αλλαγή του σημερινού status quo, οι ιεράρχες δεν κατάφεραν ούτε καν να αρχίσουν τη συζήτηση.

Ενδεικτικό του κλίματος είναι το γεγονός ότι στην έκτακτη ιεραρχία του Δεκεμβρίου ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης, πρότεινε να αναλάβει τη μισθοδοσία των αρχιερέων η ίδια η Εκκλησία, καταβάλλοντας 600 ευρώ στον κάθε ιερέα, απαλλάσσοντας το Δημόσιο από ένα σημαντικό κονδύλι. Η πρόταση απερρίφθη... σιωπηλώς.

Ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, όμως, είναι ένας από τους αρχιερείς που δημοσίως έθεσε το θέμα των σχέσεων, πριν από λίγες ημέρες, σε εκδήλωση στο Βόλο, παρουσία εκπροσώπων των τοπικών αρχών και των πολιτικών κομμάτων. Αναφέρθηκε στην «παύση της μισθοδοσίας νέων κληρικών, που οδηγεί στον περιορισμό των χειροτονιών» και πρόσθεσε ότι «είναι ανάγκη η Εκκλησία να αποκτήσει αυτονομία και ανεξαρτησία, λειτουργώντας αδέσμευτα από την κρατική μέγκενη».

Ο μητροπολίτης μιλώντας στην «Κ.Ε.» τάσσεται υπέρ της αλλαγής των σχέσεων και της καθιέρωσης ειδικού καθεστώτος που θα απελευθερώνει την Εκκλησία από τις σημερινές δεσμεύσεις της με την πολιτεία, χωρίς να προκληθούν εντάσεις.

«Η οικονομική κρίση», λέει ο μητροπολίτης, «είναι μια ευκαιρία για την Εκκλησία να σκεφθεί και να αποσείσει από πάνω της την αίσθηση ότι αποτελεί κομμάτι της κρατικής μηχανής, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται με την εξουσία.

Να αναλάβει το ουσιαστικό της έργο που είναι η διακονία του λαού, συνεχίζοντας να παραμένει ενοποιός δύναμη. Ταυτόχρονα η οικονομική κρίση κάνει απόλυτα φανερό ότι θα πρέπει να αποκτήσει ίδιες δυνάμεις η Εκκλησία, αξιοποιώντας στο έπακρον ό,τι της έχει απομείνει προκειμένου να συνεχίσει και το κοινωνικό της έργο. Να διαμορφωθούν, δηλαδή, νέες σχέσεις Εκκλησίας-κράτους.

»Αυτό βέβαια προϋποθέτει και συνταγματική αλλαγή, αν θέλουμε ουσιαστική παρέμβαση. Προϋποθέτει και κλίμα εμπιστοσύνης και ηρεμίας. Νομίζω όμως ότι ωριμάζει η σκέψη. Ολοι έχουν κατανοήσει ότι δεν πρέπει να προχωρήσουμε σε εχθρικό χωρισμό, ούτε και σε ένα λαϊκό κράτος, τύπου Γαλλίας. Αλλά σε αυτό που εμείς ονομάζουμε "ειδικό καθεστώς".

Αυτό θα διαφυλάξει τη συνοδικότητα, που σημαίνει ενότητα, τις σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου εγγυητής θα παραμένει το κράτος, και ταυτόχρονα η Εκκλησία θα είναι ζωντανή και ελεύθερη. Νομίζω ότι έχουμε καθυστερήσει και ότι η Εκκλησία πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία να οριοθετήσει τι πραγματικά θέλει και να είναι έτοιμη ακόμη και να ζητήσει η ίδια την έναρξη του σχετικού διαλόγου».

Ενδιαφέρον έχει η παρατήρησή του ότι ριζικός ή εχθρικός χωρισμός θα καταστήσει την Εκκλησία έρμαιο των πιο συντηρητικών δυνάμεων, ενώ δεν πρέπει να αποκλείεται και η εμφάνιση ενός «κόμματος της Εκκλησίας» που θα καλύψει τις ακραίες τάσεις και φωνές της ελληνικής κοινωνίας.

Αλλά και ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος υποστηρίζει την ανάγκη αλλαγής του σημερινού καθεστώτος. Οπως λέει, «ο λεγόμενος χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας είναι ένα σύνθημα που πολλές φορές λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ιδεολογικά. Γιατί, ήδη υφίσταται η διακριτότητα των ρόλων μεταξύ εκκλησιαστικής και πολιτικής διοίκησης σε πολλά θέματα όπως την καθορίζει το άρθρο 3 του Συντάγματος.

Πολλά θέματα κακώς εμπλέκονται στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας, γιατί άλλα από αυτά καθορίζονται από τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί, όπως η μισθοδοσία του κλήρου και άλλα καθορίζονται με το άρθρο 13 του Συντάγματος που ρυθμίζει την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως η οποία είναι απαραβίαστη.

»Εκείνο που μπορεί να γίνει, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι πρέπει να καταρτισθεί νέος Καταστατικός Χάρτης (Κ.Χ.), που θα έχει λίγα άρθρα και θα καθορίζει τη νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας ως Νομικό Πρόσωπο Εκκλησιαστικού Δικαίου (sui generis ) και θα δίνει εξουσιοδοτήσεις ώστε η εκκλησία να αυτοδιοικείται, ελεύθερη, βάσει των ιερών κανόνων.

Σ' αυτό το θέμα υπήρξε συμφωνία μεταξύ Εκκλησίας-Πολιτείας το 1988. Συγκροτήθηκε μάλιστα και σχέδιο Κ.Χ. ύστερα από 36 πολύωρες συνεδριάσεις που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ας αναζητηθεί αυτή όλη η εργασία και η συμφωνία και ας είναι η βάση των περαιτέρω συζητήσεων».

Πολλοί ιεράρχες πιστεύουν ότι πρέπει να διοικούν απερίσπαστοι, με βάση τους κανόνες και χωρίς τις παρεμβάσεις, για παράδειγμα των κοσμικών δικαστηρίων που συχνά ανατρέπουν αποφάσεις βασισμένες στους κανόνες της Εκκλησίας.

Εκείνο που η πλειοψηφία των ιεραρχών δεν συζητεί είναι να σταματήσει το κράτος να πληρώνει τους ιερείς, καθώς αυτό, όπως λένε, αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας που απορρέει από συγκεκριμένη συμφωνία, σε αντιστάθμισμα της περιουσίας που είχε προσφέρει τότε η Εκκλησία στο Δημόσιο.

Όσο για την εκκλησιαστική περιουσία, οι μητροπολίτες υποστηρίζουν ότι πρέπει να αποδεσμευθούν τα 125 ακίνητα-φιλέτα, τα οποία θα αξιοποιήσουν, όπως λένε, προς όφελος του λαού.

Πηγή: romfea.gr



Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:06 am

Εικόνα

Πρωτεργάτης του διαχωρισμού Εκκλησίας - Κράτους είναι ο κ. Μάνος που σε συνεργασία με τους βουλευτές του ΣΥΝ και του ΚΚΕ, έφερε στην Βουλή το 2005 προς συζήτηση τον πλήρη διαχωρισμό Πολιτείας-Εκκλησίας. Εκφραστές της Νέας Τάξεως στην πατρίδα μας, προκαλούν την συνείδηση του Ελληνικού λαού. Οι κ.κ. Ανδριανόπουλος και Μάνος, συνεπικουρούμενοι από τους βουλευτές του ΣΥΝ και του ΚΚΕ, έφεραν προς συζήτηση στην Βουλή τον πλήρη διαχωρισμό Πολιτείας - Εκκλησίας. Μεταξύ των άλλων ζήτησαν τον υποχρεωτικό πολιτικό γάμο, την αποσύνδεση της βαπτίσεως ως προς την ονοματοδοσία του παιδιού και την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Επιχείρησαν μία συνταγματική αναθεώρηση, καταργώντας και το άρθρο 16, παρ. 2, του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο αναφέρει ότι «σκοπός της Παιδείας είναι η καλλιέργεια της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως». Οι Νεοταξικοί βλέπουν στο πρόσωπο της Εκκλησίας έναν εχθρό της παγκοσμιοποιήσεως και για αυτό θέλουν να την εξοβελίσουν από την δημόσια ζωή της Ελλάδος.

Αυτός ο διαχωρισμός, δεν είναι αίτημα του Ελληνικού λαού. Πιστεύω ότι τελικά, τη λύση πρέπει να τη δώσει ο λαός και όχι το Κοινοβούλιο. Ένα επιχείρημα λύσεως του προβλήματος μέσω του Κοινοβουλίου, θα αποσυνδέει την δημοκρατία από την θέληση της πλειοψηφίας. Γιατί ξέρουμε ότι στο Κοινοβούλιο κυριαρχούν δυστυχώς δυνάμεις που επιχειρούν να το μετατρέψουν από χώρο της εκφράσεως του λαού και του έθνους σε έναν μηχανισμό αφελληνισμού και εξουδετέρωσης της εθνικής μας ταυτότητος.

Η λύση του δημοψηφίσματος είχε εξάλλου πρωταθεί από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, η οποία αντικρούσθηκε ως αντιδημοκρατική και μισαλλόδοξη, διότι - τάχα - θα χωρίσει τους Έλληνες σε πιστούς και μη! Προφανώς, αυτό που τους ενοχλεί σε αυτό το δημοψήφισμα, είναι ότι θα φανεί η πολιτική τους γύμνια και η κοινωνική τους απόρριψη. Παράλληλα, θα επιτρέψει για άλλη μία φορά την ανάδειξη των πατριωτικών αντιστάσεων του Ελληνικού λαού, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι πίσω από την επίθεση στην Εκκλησία κρύβεται η πρόθεση υπονομεύσεως της ιστορικής μνήμης του Ελληνισμού και της εθνικής μας ταυτότητας!


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ξεκίνησε ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Σεπ 16, 2012 9:07 am

Εμείς οι κληρικοί ευθυνόμαστε για τον χωρισμό της Πολιτείας από την Εκκλησία
23 Σεπτεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Εικόνα

Φθάσαμε ήδη σε μια κρίσιμη καμπή. Επίκειται –αν δεν αντιδράσουμε με σθένος όλοι οι πιστοί– ο χωρισμός της Πολιτείας από την Εκκλησία.

Δυστυχώς, μεθοδεύεται συστηματικά αυτός ο χωρισμός, ενώ εμείς, κληρικοί και λαϊκοί κοιμώμαστε. Μερικοί, μάλιστα, φαίνονται και ευχαριστημένοι, βλέποντας με τα αφελή τους κριτήρια ότι αυτός ο χωρισμός θα είναι απελευθερωτικός και, τελικά, ωφέλιμος για τον ορθόδοξο λαό μας!

Εκείνοι, όμως, που βλέπουν τα πράγματα με σοβαρότητα, διαπιστώνουν ότι ο επικείμενος χωρισμός της Πολιτείας από την Εκκλησία είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα, το τελικό Διαζύγιο μετά από μια πολυχρόνια διάσταση της Πολιτείας από την Εκκλησία, που άρχισε δειλά-δειλά πριν διακόσια χρόνια και κορυφώνεται στις μέρες μας με την τυπική πια έκδοση και του νομικού Διαζευκτηρίου.

Πρόκειται για μια μεθοδευμένη και συστηματική προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας με επιδίωξη την μετάθεση των στόχων και της προοπτικής του λαού μας σε διεύθυνση αντίθετη από τους στόχους και το πνεύμα της Εκκλησίας μας.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Πριν διακόσια χρόνια, οι πυροβολισμοί, που έθεσαν τέρμα στην επίγεια ζωή του μαρτυρικού Κυβερνήτου Ιωάννη Καποδίστρια, αντί να προκαλέσουν την αντίδραση του ιερού κλήρου ώστε να κατονομάση και να στιγματίση τους δολοφόνους της πνευματικής προοπτικής του έθνους μας, επτόησε και κατατρόμαξε τους Ποιμένες της Εκκλησίας και τους έκαμε να “λουφάξουν” περιδεείς στους τέσσερις τοίχους των εκκλησιών και να απεμπολήσουν την ποιμαντική τους ευθύνη, που υπαγορεύει στους κληρικούς να εποπτεύουν και να κατευθύνουν την καθημερινή ζωή των πιστών, αφού για τον χριστιανό δεν υπάρχει χωρισμός πνευματικής και καθημερινής ζωής.

Έτσι, αυτό που μέχρι πριν 200 χρόνια ήταν αυτονόητο, δηλαδή ότι σε ένα πιστό λαό κορυφαίος ηγέτης είναι ο ιερός κλήρος και οι πολιτικοί άρχοντες μέρος του ορθοδόξου ποιμνίου, σταδιακά, με το πέρασμα του χρόνου, επεβλήθη το αδιανόητο και κατεστάθησαν ως υπερτάτη αρχή οι πολιτικοί άρχοντες, ενώ ο ιερός κλήρος ετέθη –υπαιτιότητί του– στο περιθώριο, σαν μια ασήμαντη μερίδα μέσα στην Ελληνική επικράτεια. Είναι ενδεικτικό το ότι οι κυβερνώντες –ιδίως κατά την τελευταία τριακονταετία– αναφερόμενοι στην Εκκλησία και στις θέσεις που εκφράζει Εκείνη σε πνευματικά ζητήματα, απαντούν ότι «θα μελετήσουμε τις απόψεις της Εκκλησίας όπως και των λοιπών φορέων»!…

Πρέπει κανείς να γράψη πολλά ακόμη –ήδη έχουμε τόσα και τόσα γράψει μέχρι πρόσφατα και όμως φαντάζουν πολύ λίγα– για να επαναφέρη στη συνείδηση των πιστών την αληθινή θεολογία, η οποία κραυγάζει ότι σε ένα ορθόδοξο κράτος η Πολιτική είναι ουσιαστικά Ποιμαντική και, εφ’ όσον είναι Ποιμαντική, πρέπει απαραιτήτως να έχη την πνευματική εποπτεία της Εκκλησίας.

Το έθνος μας από την αρχαιότητα ταύτιζε την πίστη με την ζωή και, όταν «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» εβίωσε απόλυτα αυτήν την ταυτότητα χωρίς να επιτρέψη σε κανέναν να αμφισβήτηση αυτή την ταύτιση από το γεγονός ότι οι κληρικοί παρέδωσαν στους λαϊκούς πιστούς την διακυβέρνηση των πολιτειακών υποθέσεων και αρνήθηκαν να ασκήσουν παράλληλα με την ιερατική τους διακονία την κοσμική εξουσία.

Η ορθόδοξη συνείδηση, από τις πρώτες κιόλας μέρες της χριστιανικής ζωής, κατάλαβε το βαθύτατο νόημα της επιμονής των αγίων Αποστόλων να μη ασχοληθούν οι ίδιοι με την διευθέτηση των βιωτικών πραγμάτων αλλά να την αναθέσουν ως διακόνημα σε πιστούς ανθρώπους οι οποίοι θα εκλέγοντο μεν από τον λαό αλλά η επικύρωση της εγκαταστάσεώς τους και η εποπτεία της διαχειρίσεώς τους θα εγίνετο από την Εκκλησία.

Η ορθόδοξη συνείδηση ουδέποτε δέχθηκε ότι αυτή η παραχώρηση της κοσμικής εξουσίας στους λαϊκούς σημαίνει και την αναγόρευση των λαϊκών αρχόντων σε υπέρτατη εξουσία, διότι μια τέτοια αντίληψη θα εσήμαινε ότι η ορθόδοξη θεολογία δίδει προτεραιότητα στο σώμα και αναγνωρίζει την υπεροχή του σώματος επί της ψυχής, εφ’ όσον η κοσμική εξουσία έχει αποκλειστική αρμοδιότητα την διευθέτηση των βιωτικών, δηλαδή των υλικών πραγμάτων.

Από τις πρώτες μέρες της χριστιανικής ζωής –σε πείσμα κάποιων σημερινών ονειροταξιδεμένων θεολόγων, οπαδών του «αγγελισμού»– οι πιστοί κατενόησαν ότι δεν είναι δυνατόν να ζήσουν διπλή ζωή και γι’ αυτό «έθεσαν παρά τους πόδας των Αποστόλων» και τους εαυτούς τους αλλά και τις περιουσίες τους, με τις οποίες περιουσίες δεν αντιμετωπίσθηκαν μόνο οι βιωτικές ανάγκες των χριστιανών αλλά δημιουργήθηκε το μέγα και εξαίσιο αρχιτεκτονικό θαύμα των Κατακομβών, των οποίων η διαρρύθμιση εστέγασε τις περισσότερες δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, μηδέ της ταφής εξαιρουμένης. Οι Κατακόμβες δεν ήσαν μόνο χώροι για την λατρεία και την ταφή των χριστιανών, όπως θέλουν πολλοί προχειρολόγοι να τις παρουσιάζουν, αλλά και τόποι παιδείας και ψυχοσωματικής καλλιεργείας των ανθρώπων, από την νηπιακή έως την γεροντική τους ηλικία.

Οι Κατακόμβες ήσαν ο τρόπος ζωής των χριστιανών, γιατί ήταν γι’ αυτούς αδιανότητο να χωρίσουν την πίστη τους από την καθημερινή τους ζωή. Τους ήταν αδύνατον να ζήσουν μέσα σε ένα αλλόφρονα κόσμο και σ’ ένα σχιζοφρενικό περιβάλλον, που διχάζει τον άνθρωπο και τον βυθίζει στη δυστυχία.

Πέρασαν τρακόσια χρόνια ζωής των χριστιανών σε επίπεδο κάτω από τη γη αλλά σε πνευματικό επίπεδο ουράνιο και ασύγκριτα ανώτερο από το επίπεδο της γης, που ζούσαν οι ειδωλολάτρες, έως ότου ο Μέγας αυτός Νους και Μέγας άγιος, ο Άγιος Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος εκάλεσε τους χριστιανούς να βγουν από τις Κατακόμβες και να αγιάσουν τη γη φέρνοντας στην επιφάνεια την υπόγεια αλλά ένθεη ζωή τους, ως ζωή της Αυτοκρατορίας του.

* * *

Έτσι έζησε ο πιστός λαός μέχρι την Άλωση της Πόλεως από τους Τούρκους. Αλλά και μετά την Άλωση, και αυτός ακόμη ο αλλόθρησκος Μωάμεθ κατενόησε ότι η υπερτάτη αρχή του Γένους είναι η Εκκλησία και παρέδωσε όλη την επιστασία των χριστιανών στα χέρια του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Το ορθόδοξο έθνος μας διατηρήθηκε αλώβητο τετρακόσια χρόνια με την Εκκλησία εθναρχούσα έως ότου –και πάλι με την πρωτοστασία των κληρικών– απέκτησε την ελευθερία του.

Ο πρώτος Κυβερνήτης μετά την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Καποδίστριας, φορέας της ορθοδόξου πίστεως συνέχισε με χριστιανικό ήθος την Παράδοση και πολιτεύθηκε ως πιστό τέκνο της Εκκλησίας και όχι σαν αφεντικό Της, ορίζοντας ότι «η εκπαίδευση των ελληνοπαίδων πρέπει να γίνεται όμοια με την εκπαίδευση των υποψηφίων κληρικών», δείχνοντας με αυτό ότι μεταξύ κληρικών και λαϊκών υπάρχουν μεν διαφορετικά διακονήματα ή διαφορετικοί ρόλοι, όπως επικρατεί να λέγεται με την σημερινή διαλεκτική, αλλά όχι διαφορετική πίστη, ήθος και ζωή.

Τελικά, οι πυροβολισμοί, που έπεσαν και θανάτωσαν τον Καποδίστρια τραυμάτισαν βαρειά και την ορθόδοξη θεολογία! Οι πυροβολισμοί έπληξαν καίρια την ορθόδοξη θεολογία ως Ποιμαντική, και την μετέτρεψαν σε προτεσταντική θεολογία, όπου η κοσμική εξουσία είναι το αφεντικό και του λαού και της Εκκλησίας.

Έρχονται, βέβαια, πολλοί προχειρολόγοι σήμερα και ισχυρίζονται ότι δεν είναι δυνατόν να επανέλθουμε στα χρόνια του Βυζαντίου, δεν κάνουν όμως τον κόπο να μας πληροφορήσουν για το ποιός ευθύνεται για την αλλοίωση αυτή, η οποία δεν άρχισε πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια με την άνθηση της τεχνολογίας, αλλά άρχισε αμέσως μετά τους πυροβολισμούς εναντίον του Καποδίστρια. Δεν είναι, λοιπόν, αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα αυτό ο κλήρος, που σκιάχτηκε με τους πυροβολισμούς κατά του Καποδίστρια και κιότεψε, προδίδοντας με τη δειλία του και τον Χριστό και την Εκκλησία Του και τον λαό Του;

Κι αν τότε κιότεψε ο Κλήρος από τους πυροβολισμούς και επακολούθησαν λάθη επί λαθών και προσετέθη στην κακή και η κάκιστη νοοτροπία, τι είναι, άραγε, αυτό που μας κρατάει δέσμιους σήμερα εμάς τους κληρικούς, σε εποχή που απίθανες μειοψηφίες διεκδικούν απίστευτα και ανήκουστα δικαιώματα, τι μας κρατάει δέσμιους και βραχυκυκλωμένους και δεν αντιδρούμε ώστε να επαναφέρουμε το ήθος και την Ορθόδοξη θεολογία μας Αφέντη και Κυβερνήτη της ζωής του Ποιμνίου μας;

Δεν μιλώ για τους κληρικούς –μεγαλόσχημους και μικρόσχημους– που ήσαν, είναι και θα είναι συμπαίκτες και διαπλεκόμενοι με τους απογόνους των Κοτζαμπάσηδων πολιτικών, αλλά μιλώ για τους αγνούς και άδολους και ιεραποστολικούς Ποιμένες της Εκκλησίας, οι οποίοι φαίνονται παγιδευμένοι σε μια αντορθόδοξη Θεολογία, την οποία θεωρούν μάλιστα και ως την πεμπτουσία της πνευματικότητος!

Μιλώ για εκείνους που, ενώ έχουν πατρικό ενδιαφέρον για την πνευματική προκοπή των ανθρώπων, αδυνατούν να καταλάβουν ότι είναι προδοσία του λαού μας το να τον εγκαταλείπουμε εμείς οι Ποιμένες σε άρχοντες που περιθωριοποιούν την Εκκλησία, για να έχουν αυτοί εν συνεχεία την ευχέρεια να διαστρέφουν το λαό του Θεού καθημερινά και επί εικοσιτετραώρου βάσεως μέσω των τηλεοράσεων, των ραδιοφωνικών σταθμών, των περιοδικών και των εφημερίδων.

Απορώ. Πως δεν βλέπουν οι Ιερείς μας ότι ο λαός μας μέρα με την ημέρα αποχριστιανίζεται με αυτή την τακτική; Πως δεν βλέπουν ότι δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο έτσι η ζωή μας; Αν οι πρώτοι Ποιμένες κάλεσαν τους πιστούς να δημιουργήσουν μια νέα κοινωνία «εν ταις οπαίς της γης», μακριά από την αλλοτρίωση του κόσμου, αφού τότε δεν είχαν δικαίωμα να ψηφίζουν τους άρχοντές τους αλλά τους επιβάλλονταν με τη βία, πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη μας, που, ενώ έχουμε δικαίωμα να εκλέγουμε τους πολιτικούς μας άρχοντες, δεν καλούμε τους πιστούς να πάψουν να στηρίζουν πολιτικές παρατάξεις που δεν ταυτίζονται απόλυτα με το πνεύμα και τη θεολογία της Εκκλησίας μας; Και πόσο αξιοθρήνητοι είμαστε που δεν αποδοκιμάζουμε και δεν στιγματίζουμε τους πολιτικούς που, όχι μόνο δεν αισθάνονται υπηρέται του Θεού και της Εκκλησίας Του αλλά και παρεμβαίνουν προκλητικά και αφαιρούν ακόμη και τον λόγο από τους κληρικούς, παρασύροντας τον λαό να πιστεύη πως, όταν οι κληρικοί ελέγχουν τους πολιτικούς για τις παρεκκλίσεις τους από την Ορθοδοξία τότε παίρνουν τον ρόλο του πολιτικού;

Είναι απελπιστικά εντυπωσιακό ότι η αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος στον τομέα της Ποιμαντικής έχει τόσο πολύ κορυφωθεί, ώστε και εκλεκτοί ακόμη κληρικοί ανατριχιάζουν και μόνο στο άκουσμα της λέξεως πολιτική, μη μπορώντας να διακρίνουν ότι, άλλο πράγμα είναι να ασχοληθούν οι κληρικοί με τα υπάρχοντα κόμματα της Βουλής που είναι όλα ανεξαιρέτως αλλότρια της Εκκλησίας (οι ελάχιστοι πιστοί βουλευτές είναι χρήσιμοι στις παρατάξεις τους μόνο για τα πανηγύρια), και άλλο πράγμα είναι να επιδοθούμε όλοι μαζί οι Πνευματικοί σε έναν άνισο μεν αλλά επιβαλλόμενο αγώνα, ώστε να απαρτισθή μία πολιτική Παράταξη που σαν Καταστατικό της, έμπνευσή της, οδηγό και στόχο της θα έχη τη βίωση και την επικράτηση της Ορθοδόξου Πίστεως στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Είναι υπέρτατο χρέος των κληρικών να καλέσουμε τον πιστό λαό να πάψη να σχετίζεται με τους εχθρούς του θελήματος του Θεού, με αυτούς που πολεμούν με λύσσα ώστε να μη πραγματοποιηθή η ευχή της Κυριακής Προσευχής «ελθέτω η Βασιλεία Σου ως εν ουρανώ και επί της γης».

Πρέπει, επί τέλους, να καταλάβουμε εμείς οι κληρικοί ότι είναι άλλο πράγμα το να τοποθετούμεθα υπέρ της μιας ή της άλλης από τις υπάρχουσες παρατάξεις της Βουλής, που έχουν όλες ανεξαιρέτως κοσμικό και αντιεκκλησιαστικό φρόνημα και άλλο πράγμα είναι να εργασθούμε όλοι οι κληρικοί για να απαρτιστεί μια ορθόδοξη παρεμβολή πνευματικών ανθρώπων που θα πολιτευθούν για να συμβάλλουν στην υλοποίηση της Ποιμαντικής της Εκκλησίας μας.

Είναι αδιανόητο να παραδέχονται ορθόδοξοι κληρικοί ότι, επειδή η πατρίδα μας έγινε πολυπολιτισμική πρέπει να ξεχάσουμε το ήθος της ορθοδόξου πολιτικής και να “κλειστούμε στο καβούκι μας”. Έχουν πολύ μεγάλο λάθος να πιστεύουν ότι έγινε πολυπολιτισμική χώρα η Ελλάδα επειδή κατακλύσθηκε –με ευθύνη των αμοραλιστών πολιτικών– η χώρα μας από ορδές απολίτιστων ανθρώπων, που την μετέτρεψαν σε γιουσουρούμ και αλλαλούμ.

Πολυπολιτισμική ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στην οποία περιλαμβάνοντο και άνθρωποι άλλων πολιτισμών εκτός της Ορθοδόξου Πίστεως, ουδέποτε όμως αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να συρρικνωθή η Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή χάριν των άλλων πολιτισμών ή για να μην προσβληθούν οι άλλοι πολιτισμοί. Εν εναντία περιπτώσει –με τη λογική αυτών των κληρικών– εν μέσω τόσων “πολιτισμών” και τόσων αλλοθρήσκων τι ρόλο έχει τότε η Εκκλησία πάσης Ελλάδος; Ρόλο διακοσμητικό;

Ποιόν μη παράφρονα πιστό ενδιαφέρει αν θα δυσαρεστηθούν κάποιοι άλλοι πολιτισμοί από την ορθόδοξη πίστη μας μέσα στην ίδια την ορθόδοξη Ελλάδα μας; Κι αν αυτό ενδιαφέρη τους πολιτικούς μας, γιατί εμάς πρέπει να μας ενδιαφέρουν αυτοί οι πολιτικοί;

Ποιός είναι, τελικά, αυτός που μας βραχυκυκλώνει και μας υποχρεώνει να ανήκουμε, “σώνει και καλά”, σε κόμματα που αρνούνται να υποταχθούν στο πνεύμα της Εκκλησίας; Ποιός, επιτέλους, θα μας εξηγήση γιατί πρέπει εμείς οι κληρικοί να αποφεύγουμε την πολιτική, που είναι για τη θεολογία μας Ποιμαντική, αντί να αποφεύγουμε τα πολιτικά κόμματα που δεν είναι καρποί της Εκκλησίας μας;

* * *

Είναι, λοιπόν, ή δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των κληρικών ο επικείμενος χωρισμός Πολιτείας και Εκκλησίας;

Αφού εμείς οι κληρικοί χωρίσαμε την πολιτική από την πνευματική ζωή και καυχώμεθα γι’ αυτό και το ανακηρύξαμε ως ορθόδοξη θεολογία, τότε, γιατί τώρα μυξοκλαίμε και οδυρόμεθα για τον επικείμενο χωρισμό; Διακόσια χρόνια οι πολιτικοί πορεύονται χωρίς την Εκκλησία, είναι σε διάσταση με την Εκκλησία. Τώρα εκδίδεται το Διαζύγιο.

Η ώρα είναι κρίσιμη.

Ή θα αναμετρήσουμε τις ευθύνες μας και θα καλέσουμε τον πιστό λαό σε επάνοδο στη σωστή θεώρηση της Πολιτικής, ως συνάρτηση της πνευματικής του ζωής, αποδεικνύοντες ότι είμαστε αληθινοί Ποιμένες του, ή εντός ολίγου θα φανή περίτρανα ότι είμαστε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, όπως ο αξιοθρήνητος Λουδοβίκος, που όταν έπεφτε η Βαστίλλη στα χέρια των επαναστατών και εσείετο ο κόσμος ολόκληρος εκείνος έγραφε στο ημερολόγιό του: «Σήμερα έβρεχε και δεν πήγα για κυνήγι. Πολύ ανιαρή ημέρα»!…

Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 – Τεύχος 88

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 1 και 0 επισκέπτες