Ορθοδοξία

Νικόλα αυτό γίνεται στις πόλεις για όσους έχουν την οικονομική άνεση να αγοράσουν οικογενειακό τάφο. Δυστυχώς ακόμη και σ' αυτό το θέμα υπάρχει διάκριση μεταξύ πλούσιων και φτωχών .

η ανακομιδη των αγιων λειψανων ειναι κατι τελειως διαφορετικο . γινετε μονο και κατεξαιρεση σε τετοιες περιπτωσεις κι μετα απο την καθοδηγηση ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ . χαρακτηριστικο παραδειγμα με τον αγιο Εφραιμ στην νεα μακρη που μυροβληζε το λειψανο του αγιου εντονα και ετσι το βρηκαν και αφου πρωτα ενημερωθηκε ο επισκοπος . στην νεκροσιμο ακολουθια λεει ξεκαθαρα οτι ειμαστε χωμα και στο χωμα θα παμε . δεν μιλαει για καμια εκταφη . στην παραδοση της εκκλησιας μας ανα τους αιωνες η ολη ιστορια τελειωνε στον εναφιασμο του σωματος και ποτε στην εκταφη . το σωμα περιμενει στο χωμα ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ μας την ημερα της δευτερας παρουσιας για να το αναστησει . ειναι ξεκαθαρο και απολυτο . το αναφερουν και πατερες της εκκλησιας μας . αυτα σχετικα με το αν ειναι σωστη η εκταφη απο πνευματικης πλευρας και απο θεμα σεβασμου . σχετικα ομως με τους ισχυοντες κανονισμους δεν θελω να νομιζει κανεις πως προτρεπω εγω με τα οσα γραφω , να αντιδρασουμε στις εκταφες . κι εγω εχω κανει εκταφη στο σωμα του πατερα μου . απλα δεν θα ηθελα να δημιουργηθει παρεξηγηση .

O Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος για την καύση των νεκρών και το αποτεφρωτήριο στο Μαρκόπουλο
12/12/11



ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 68Η

Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς μας πιστοὺς

ΘΕΜΑ: «Γιὰ τὴν καύση»

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε ὅτι τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο Μαρκοπούλου ὁμόφωνα ἀπεφάσισε τὴν λειτουργία ἀποτεφρωτηρίου σὲ δημοτικὴ ἔκταση δίπλα ἀπὸ τὸ Κοιμητήριο.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ δημιουργία τέτοιων χώρων ἔχει πλέον νομοθετικὰ ἀποφασισθεῖ καὶ ρυθμισθεῖ, ὁπότε περιττεύει κάθε πρωτοβουλία παρεμπόδισης ἢ καὶ δημόσιας κριτικῆς τέτοιων ἀποφάσεων, ἰδίως ὅταν αὐτὲς ἐκφράζονται ἀπὸ ἐκλεγμένα ὄργανα. Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ πράξει κατὰ συνείδηση καὶ ἐπιλογή. Ἡ ἐλευθερία εἶναι ἀναφαίρετο δικαίωμα.

Κατόπιν τούτου, ἀρχικὴ σκέψη μας ἦταν μᾶλλον νὰ σιωπήσουμε, παρὰ τὸ ὅτι ἡ ἐπιδειχθεῖσα σπουδὴ ἀπὸ τὸν Δῆμο Μαρκοπούλου, μάλιστα πρὶν ἀπὸ ἄλλους μεγάλους Δήμους, ὅπως τουλάχιστον τῆς Ἀθήνας καὶ τοῦ Πειραιᾶ, μὲ τὴν πρόφαση τῆς ἐπείγουσας ἀνάγκης ἢ τῆς ὑποδειγματικῆς εὐαισθησίας, ἀφήνει πολλὰ ἐρωτηματικὰ γιὰ τὰ κίνητρα τῆς ἀποφάσεως καὶ ἐνδεχομένως τὴν ἀποτελεσματικότητά της.

Μὲ μεγάλη μας ὅμως ἔκπληξη εἴδαμε ὅτι ἡ Δημοτικὴ Ἀρχή, ποὺ πιστεύουμε νὰ μὴν ἀμφισβητεῖ τοὺς διακριτοὺς ρόλους τῆς Ἐκκλησίας καὶ πολιτείας, ἐντελῶς αὐθαίρετα, ἐπειδὴ προφανῶς πιστεύει ὅτι τὸ ὅλο θέμα σαφῶς ἀφορᾶ καὶ τὴν Ἐκκλησία, στὸ ἀνακοινωθὲν ποὺ ἐξέδωσε ἐξηγεῖ τὸ ποιὰ εἶναι ἡ ἄποψη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἔχουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι ὅπως ὁ Ἐπίσκοπος δὲν εἶναι ἁρμόδιος νὰ μᾶς πληροφορήσει περὶ τῶν ἀρχῶν λειτουργίας τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, κατὰ ἀνάλογο τρόπο καὶ ἡ ὅποια δημοτικὴ ἀρχὴ δὲν εἶναι ἁρμόδια νὰ μᾶς ἀναλύσει τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιὰ τὴν ἀποτέφρωση τῶν νεκρῶν σωμάτων. Ἂν δὲν ὑπῆρχε σπουδή, καὶ μὲ δεδομένη τὴν καλὴ διάθεση, θὰ μποροῦσαν πρὶν ἀποφασίσουν οἱ Δημοτικοί μας ἄρχοντες –ἀφοῦ μάλιστα ἤθελαν νὰ λάβουν, ὅπως φαίνεται, ὑπόψη τους τὴν ἄποψη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας- νὰ ἀπευθύνονταν στὸν τοπικὸ Ἐπίσκοπο ἢ νὰ συμβουλεύονταν τοὺς Ἱερεῖς τοῦ Μαρκοπούλου ἢ ἀκόμη καὶ νὰ ρωτοῦσαν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο. Δυστυχῶς, αὐτὸ δὲν ἔγινε τότε ποὺ ἔπρεπε. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς ὀφειλετικῶς ἐπιχειροῦμε τώρα νὰ ἐνημερώσουμε τὸν πιστό μας λαό.

Ἡ ἐπίσημη θέση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως διατυπώθηκε μὲ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας της εἶναι κάθετα ἀντίθετη μὲ τὴν πρακτικὴ τῆς καύσης τοῦ σώματος: «ἡ Ἐκκλησία ἀπορρίπτει τὴν καῦσιν τῶν νεκρῶν ὡς θεσμὸν ἀπάδοντα πρὸς τὴν παράδοσιν Αὐτῆς» (Ἐγκύκλιος ὑπ’ ἀριθμ. 2734 τοῦ 2002). Μάλιστα ἡ τελευταία ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, στὴν Συνεδρία τῆς 12ης Μαΐου 2010, λέγει: «Γιά τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει καὶ συνιστᾶ ὡς μοναδικὸ τρόπο ἀποσυνθέσεως τοῦ νεκροῦ σώματος τὴν ταφὴ σύμφωνα μὲ τὴν ἁγία Διδασκαλία Της καὶ τὴν ἀπό αἰώνων Παράδοσή Της». Κατόπιν τούτου, ἡ τέλεση τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας γιὰ ὅσους ἀποφασίζουν προηγουμένως νὰ ἀποτεφρωθοῦν εἶναι προβληματική. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀσφαλῶς δὲν ἔχει λόγο γιὰ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους καὶ φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιμείνει γι’ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι εἴτε ἐπιλέγουν τὴν πολιτικὴ κηδεία εἴτε δέχονται νὰ φύγουν χωρὶς ἐκκλησιαστικὴ ἱεροπραξία. Ἀντιλαμβάνεται ὅμως κανεὶς τὸ πρόβλημα ποὺ θὰ δημιουργηθεῖ στὶς περιπτώσεις ποὺ κάποιοι ζητοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ παραβεῖ τὶς ἀρχὲς καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ πράξη της. Οὔτε τὶς ἀκολουθίες μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε οὔτε φυσικὰ τὴν παράδοση καὶ τὴν πίστη μας νὰ ἀλλοιώσουμε.

Τελικὰ μὲ πρόφαση τὰ ὅποια οἰκονομικὰ ὀφέλη, ἐντελῶς ἀβίαστα κάποιοι ἐπιδιώκουν νὰ εἰσαγάγουν πρωτόγνωρα ἤθη, ποδοπατῶντας ἱερὲς διαχρονικὲς παραδόσεις καὶ περιφρονῶντας τὴν ἐκκλησιαστική μας συνείδηση. Μπορεῖ τὰ κοιμητήρια νὰ εἶναι δημοτικὲς ἐπιχειρήσεις, ἀλλὰ ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία καὶ ἡ ταφὴ ἀποτελοῦν ἀποκλειστικὰ ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία εἶναι ὑποχρεωμένη αὐτὴ νὰ τελεῖ γιὰ ὅσους τῆς τὸ ζητοῦν μὲ τοὺς δικούς της καὶ μόνον ὅρους. Ὁ Ἐπίσκοπος ἀσφαλῶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐνεργεῖ σύμφωνα μὲ τὴ γνωμοδότηση τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου. Ἐπιβάλλεται νὰ ἀκολουθεῖ τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τὶς ἐπιταγὲς τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τὴν ἀρχιερατικὴ συνείδησή του. Τυχὸν ἐπιμονὴ τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου στὴν ἀπόφασή του πιθανὸν νὰ προκαλέσει ἔντονα κοινωνικὰ προβλήματα, στὰ ὁποῖα τὴν λύση δὲν θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ δώσει ἡ Ἐκκλησία. Ἐμεῖς δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ὑποκύψουμε σὲ τετελεσμένα γεγονότα. Γι’ αὐτὸ καὶ ζητοῦμε ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο νὰ ἐπανεξετάσουν τὸ ὅλο θέμα μὲ μεγαλύτερη προσοχὴ καὶ σύνεση, διότι ἡ εὐθύνη θὰ ἐπιβαρύνει ἀποκλειστικὰ τοὺς ἴδιους.

Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀπόφαση ἦταν μᾶλλον βιαστικὴ, μὲ κίνητρο τὴν ἐνδεχόμενη ἐπίλυση οἰκονομικῶν προβλημάτων τοῦ Δήμου. Μὲ κανέναν τρόπο δὲν μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε ὅτι τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο εἶχε διάθεση ἀντιπαράθεσης μὲ τὴν Ἐκκλησία ἢ πρόκλησης τοῦ αἰσθητηρίου τοῦ πιστοῦ λαοῦ, μέσα στὸν ὁποῖο αἰσθανόμαστε πὼς καὶ οἱ ἴδιοι ἀνήκουν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐλπίζουμε ὅτι μὲ ὡριμότερη σκέψη θὰ μποροῦσε τὸ ὅλο σκεπτικὸ νὰ ἀξιολογηθεῖ ὀρθότερα καὶ ἡ Ἀπόφαση τοῦ Δήμου νὰ ἀλλάξει κατεύθυνση.

Ἐμεῖς θεωροῦμε ὅτι, τουλάχιστον γιὰ τὶς δύσκολες μέρες ποὺ περνοῦμε, αὐτὸ ποὺ μὲ εὐαισθησία καὶ σοβαρότητα προέχει νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὡς ὀξύτερο πρόβλημα δὲν εἶναι βέβαια ἡ καύση τῶν νεκρῶν στὰ Μεσόγεια, ὅσο ἡ καθολικὴ κινητοποίησή μας γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν πνευματικὰ νεκρῶν ἀφ’ ἑνὸς καὶ τὴ συντήρηση τῶν φτωχῶν, τῶν πεινασμένων, τῶν πολλῶν ἀναγκεμένων συνανθρώπων μας ἀφ’ ἑτέρου. Ἂν ὑπάρχουν κάπου χρήματα, γιατί αὐτὰ νὰ μὴ δοθοῦν στὴ βελτίωση τῶν συνθηκῶν ἐπιβίωσης τόσων ἀνθρώπων ποὺ ὑποφέρουν καὶ νὰ δίνονται σὲ ἀμφίβολες οἰκονομικὰ καὶ πολυσυζητημένες ἠθικοπνευματικὰ ἐπενδύσεις; Ἀντὶ νὰ ἐπενδύουμε σὲ ἀποτεφρωτῆρες νεκρῶν, πιστεύουμε ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπενδύουμε σὲ ἐνδιαφέρον γιὰ αὐτοὺς ποὺ παλεύουν νὰ ζήσουν. Καὶ αὐτὸ θὰ κάνουμε ὡς Ἐκκλησία στὰ Μεσόγεια. Ἡ τιμὴ τῶν νεκρῶν συμβαδίζει μὲ τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ζωντανούς.

Σίγουροι πὼς οἱ Δημοτικοί μας ἄρχοντες τοῦ Μαρκόπουλου θὰ ἀκούσουν τὴν ἀνιδιοτελῆ φωνή μας, καὶ ἕτοιμοι ὡς τοπικὴ Ἐκκλησία νὰ συμβάλουμε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις μας σὲ κάθε ὑγιῆ κοινωνικὴ προσπάθεια καὶ πρωτοβουλία τοῦ Δήμου, ἐπαναλαμβάνουμε τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς «ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν» (Β΄ Θεσ. β΄ 15) καὶ εὐχόμαστε ὅπως ὅλοι μαζὶ εἰρηνεύοντες καὶ ὁμονοοῦντες ὑποδεχθοῦμε τὸν ἐναθρωπήσαντα Κύριο καὶ ἑορτάσουμε

ΚΑΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος

Πηγή: thriskeftika.blogspot.com

που σημαινει οτι ....... ?????
τι σχεση εχει αυτο που συζηταμε με αυτο που λεει ο μητροπολητης ? συγγνωμη δεν βλεπω την σχεση.

Απλώς Γιώργο πήρα την πρωτοβουλία να διευρύνω το θέμα της συμπεριφοράς απέναντι στους κεκοιμημένους, προσθέτοντας και μια ακόμη διάστασή του, για την οποία πολλοί αντλούν δικαιολογίες από την έλλειψη χώρου (????) για την ταφή των κεκοιμημένων.

ΑΝ-ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ Η ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ



Του Νικου Παπαχρηστου

Θέλω να θίξω το θέμα με την αποτέφρωση των νεκρών, με αφορμή την πρόθεση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κου Μπουτάρη για τη δημιουργία αποτεφρωτηρίου σε περιοχή της Θεσσαλονίκης. Πριν εισέλθω στην δημοσίευση του σχετικού άρθρου, προς ενημέρωση παρουσιάζω το σχετικό Άρθρο του ΦΕΚ. Θέλω να τονίσω ότι πολλοί κύκλοι σήμερα δημοσιογραφικοί και μη (βλέπε σχετικό άρθρο του κου Νίκου Παπαχρίστου στην Καθημερινή) εκφράζουν την άποψη ότι όλο και πιο πολλοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι εκφράζουν την επιθυμία να αποτεφρωθούν μετά θάνατον. Παραθέτω στη συνέχεια, τον αντίλογο στο άρθρο αυτό. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Άρθρο 35

1. Επιτρέπεται η αποτέφρωση νεκρών, ημεδαπών ή αλλοδαπών, των οποίων οι θρησκευτικές πεποιθήσεις επέτρεπαν τη μετά θάνατον αποτέφρωση.

2. Προϋπόθεση για την αποτέφρωση είναι η προηγούμενη ρητή, χωρίς όρο ή αίρεση, δήλωση του θανόντος για τη σχετική επιθυμία του ή η αντίστοιχη δήλωση των συγγενών του, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, έως και τον τέταρτο βαθμό, κατά σειρά τάξεως. Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ συγγενών που βρίσκονται στην ίδια τάξη, η σχετική απόφαση λαμβάνεται από τον Εισαγγελέα, στην περιφέρεια του οποίου φυλάσσεται ο νεκρός. Προκειμένου για ανήλικα τέκνα, η δήλωση γίνεται και από τους δύο γονείς ή από εκείνον που ασκεί τη γονική μέριμνα κατά τα άρθρα 1510 επ. του Αστικού Κώδικα.

3. Η άδεια αποτέφρωσης χορηγείται από το Δήμο ή την Κοινότητα, όπου λειτουργεί το Κέντρο, στο οποίο γίνεται η αποτέφρωση.

4. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, καθορίζονται οι χώροι δημιουργίας Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών, οι όροι και ο έλεγχος λειτουργίας τους, καθώς και ειδικότερες προϋποθέσεις αποτέφρωσης. Για τον καθορισμό των χώρων αποτέφρωσης νεκρών απαιτείται γνώμη του οικείου Δήμου ή Κοινότητας. Με κοινή απόφαση των ανωτέρω Υπουργών ρυθμίζονται ειδικότερα σχετικά ζητήματα, καθώς και ζητήματα με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό.

«Πολλοί ορθόδοξοι θα επιλέξουν την αποτέφρωση της σορού»
Η δημιουργία Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών στη χώρα μας διευθετεί ένα κοινωνικό πρόβλημα δεκαετιών

Με την αναμενόμενη επιτάχυνση των διαδικασιών για τη δημιουργία Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών, διευθετείται ένα κοινωνικό πρόβλημα δεκαετιών, που πολλές φορές έφερε τη χώρα μας σε δύσκολη θέση, ενώ ανάγκαζε συγγενείς εκατοντάδων Ελλήνων να μεταβαίνουν σε χώρες όπου επιτρέπεται η αποτέφρωση, συνοδεύοντας τις σορούς των οικείων τους. «Η μη ύπαρξη Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών στη χώρα μας συνιστά παραβίαση άρθρων του Ελληνικού Συντάγματος, καθώς και της Διεθνούς Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά Δικαιώματα», σημείωνε το υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο έκανε γνωστούς τους περιβαλλοντικούς όρους και κανόνες λειτουργίας των Κέντρων Αποτέφρωσης.

«Η πολιτεία, με τις ανησυχίες για το πολιτικό κόστος, δεν είχε τακτοποιήσει το ζήτημα της αποτέφρωσης. Σήμερα, έπειτα από μακροχρόνιους αγώνες δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να σταματήσει αυτό το μακρύ ταξίδι, η «οδύσσεια» της μεταφοράς στο εξωτερικό για να ικανοποιήσουμε την τελευταία επιθυμία ανθρώπων που έφυγαν από τη ζωή και είχαν επιλέξει την αποτέφρωση της σορού τους», δηλώνει στην «Κ» ο Γιώργος Αλακιώτης, εκπρόσωπος της Επιτροπής για το Δικαίωμα της Αποτέφρωσης των Νεκρών στην Ελλάδα.

Πράγματι, για να πραγματοποιηθεί σήμερα η τελευταία επιθυμία ενός ανθρώπου που επέλεξε την αποτέφρωση απαιτείται η μεταφορά της σορού του σε χώρα του εξωτερικού – συνήθως στη γειτονική Βουλγαρία. Επιπροσθέτως, αρκετές χιλιάδες ευρώ αλλά και τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης των συγγενών, που εκτός από τη θλίψη για την απώλεια του αγαπημένου τους προσώπου, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ο κ. Αλακιώτης δεν παραλείπει να επισημάνει και τον θετικό ρόλο της Εκκλησίας που, «παρά τις όποιες επιμέρους απόψεις, συνέβαλε και αυτή με τη διαλλακτικότητά της στην αλλαγή της στάσης της πολιτείας». Το ευαίσθητο ζήτημα εξέτασε διεξοδικά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι μητροπολίτες επαναβεβαίωσαν τη σταθερή θέση της Εκκλησίας κατά της αποτέφρωσης, επιλέγοντας ωστόσο να αφήσουν κάθε αρχιερέα να αντιμετωπίσει το ζήτημα κατά περίπτωση. Ετσι, η Εκκλησία για άλλη μια φορά ακολούθησε την οδό της «οικονομίας» προκειμένου –όπως και στην περίπτωση του πολιτικού γάμου– να διαχειριστεί ένα κοινωνικό ζήτημα που εκτιμάται ότι βρίσκει αποδοχή μεταξύ πολλών πολιτών.

Οπως δηλώνουν στην «Κ» μητροπολίτες, εκτιμούν πως δεν θα είναι λίγοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί που θα επιλέξουν την αποτέφρωση αντί της παραδοσιακής ταφής της σορού. Αυτός ήταν και ο λόγος, υποστηρίζουν εκκλησιαστικοί κύκλοι, που η Σύνοδος δεν θέλησε να φανεί αφοριστική. «Είναι απόφαση αγάπης και φιλανθρωπίας, χωρίς να απομακρύνεται η Εκκλησία από τις βασικές αρχές της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος.

Η Απάντηση:
Η ταφή ή η αποτέφρωση δεν είναι θέμα επιλογής που αφήνεται στη βούληση κάθε πιστού. Η αποτέφρωση του νεκρού είναι πρακτική αντίθετη προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας και την πρακτική της.......

Κάθε νεκρός χριστιανός θάπτεται και η ταφή θα είναι πάντα ο ορθόδοξος χριστιανικός τρόπος «διάλυσης» του ανθρωπίνου σώματος. Η αποτέφρωση είναι πρακτική ανορθόδοξη, αντιχριστιανική και η δημιουργία Κέντρων αποτέφρωσης δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τους Χριστιανούς. Δυστυχώς η Διοικούσα Εκκλησία δεν έκανε σαφή τη θέση ότι δεν θα διαβάζεται ακολουθία της κηδείας σε όποιον αρνείται να ταφεί κατά το χριστιανικό τρόπο. Η πολλή «οικονομία» για την οποία μιλάει ο κ. Παπαχρήστου οδήγησε στην τραγελαφική δήλωση υποστήριξης της Εκκλησίας (!) από τον Γιώργο Αλακιώτη, εκπρόσωπο της Επιτροπής για το Δικαίωμα της Αποτέφρωσης των Νεκρών στην Ελλάδα, ο οποίος επεσήμανε το θετικό ρόλο της Εκκλησίας που, «παρά τις όποιες επιμέρους απόψεις, συνέβαλε και αυτή με τη διαλλακτικότητά της στην αλλαγή της στάσης της πολιτείας» και νομιμοποίηση της αποτέφρωσης.

Είναι σαφές πως η πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου σχετικά με την αποτέφρωση των νεκρών, μολονότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει κάποια κενά. Απαιτείται ξεκάθαρη δήλωση άρνησης τέλεσης της ακολουθίας της κηδείας σε όσους αρνούνται την ταφή κατά το ορθόδοξο χριστιανικό τυπικό. Είναι λάθος να βρεθούμε εντός ολίγου ενώπιον του φαινομένου της τέλεσης ακολουθίας χριστιανικής κηδείας την οποία θα ακολουθεί αποτέφρωση. Άλλωστε όλα τα τροπάρια της ακολουθίας της κηδείας αναφέρονται σε διάλυση του σώματος που θα ταφεί στη γη και όχι σε καύση νεκρού, οδηγώντας ξεκάθαρα και τον πιο απλό πιστό να αντιληφθεί ότι ακολουθία κηδείας και αποτέφρωση δεν συμβιβάζονται.

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com

Ευλογείτε άγιοι του Θεού χριστιανοί. Προέκυψε ένα ζήτημα την τελευταία ημέρα πριν κλείσουν τα σχολεία, όταν έγινε λόγος για την καύση των νεκρών στο γραφείο του συλλόγου καθηγητών του σχολείου όπου εργάζομαι, οπότε κάποιος από τους παρόντες είπε πως δεν υπάρχει θέμα σχετικά, διότι έτσι κι αλλιώς είπε: “πολλοί από τους αγίους μάρτυρες του Χριστού, έλιωσαν μέσα σε πυρακτωμένα λάδια ή κάηκαν σε φωτιές, οπότε δεν έμεινε τίποτα κι απ’ αυτούς. Αν λοιπόν αυτοί θ’ αναστηθούν κατά τη δευτέρα Παρουσία, τότε γιατί να είναι πρόβλημα η καύση των νεκρών;”

Τι λέει η Εκκλησία μας γι’ αυτό; Μήπως γνωρίζει κανείς σας παρακαλώ; Απ’ όσο ξέρω απ’ τους βίους των αγίων (αγ. Παρασκευή, άγιος Γεώργιος, κ.ά.), δεν πάθαιναν τίποτα όταν προσπαθούσαν να τους λιώσουν σε πυρακτωμένα λάδια, ασβέστη κλπ, αλλά άφηναν την τελευταία τους πνοή με άλλον τρόπο (αποκεφαλισμό για παράδειγμα), οπότε και το λείψανό τους δεν αναλωνόταν.

Παρακαλώ πολύ για την άποψή σας, ευχαριστώ.

Γεια σου Σταμάτη,

Σε όποιον βίο αγίου ή αγίας έχω διαβάσει και ο οποίος ή η οποία ετελεύτησε με μαρτυρικό θάνατο, αναφέρεται η παρουσία των αγίων λειψάνων του/της.
Ως εκ τούτου δεν νομίζω πως ο συνάδελφός σου είχε δίκιο σε αυτό που είπε.

Αιφνιδιάστηκα όταν άκουσα αυτή την άποψη και στην αρχή τη θεώρησα σωστή (εύλογη). Μάλιστα υπήρχε και καθηγητής Θεολόγος μπροστά ο οποίος δεν εξέφρασε άποψη. Αλλά αργότερα καθώς περνούσε ο καιρός αυτό το θέμα δεν έσβηνε μέσ' απ' τη συνείδησή μου κι είχα την αίσθηση πως πιάστηκα "αδιάβαστος" κι άφησα να περάσει έτσι (και μάλιστα μπροστά σε κοινό) μια άποψη απαράδεκτη για τα δεδομένα της πίστεώς μας!

Σταμάτη, νομίζω ότι η παραπάνω δημοσίευση με τις απόψεις του Σεβασμιότατου Μεσογαίας π. Νικολάου Χατζηνικολάου, καλύπτουν το ερώτημά σου για την καύση των νεκρών.