Ορθοδοξία

Επειδή είδα αναφορά στις άλλες θρησκείες βλέπε μουσουλμάνους, θα ήθελα να πω ότι εκεί δεν έχουμε στην ουσία πίστη αλλά τυφλή πορεία, βία και εξαναγκασμό. Ουσιαστικό ελπιδοφόρο μήνυμα δεν υπάρχει αλλά υποσχέσεις ανθρώπινων διαστάσεων, όπως ρύζι μέλι και κορίτσια.

Αγαπητέ Newtor πρέπει να θυμηθούμε λίγο την ελληνική γλώσσα και γραμμταική γιοα να μην προκαλούνται συγχύσεις.
Η πίστη ως έννοια ορίζεται με τον ίδιο τρόπο για κάθε θρησκεία ή μη θρησκεία. Το πιστευόμενο είναι διαφορετικό.Εμείς σήμερα λόγω παραφθοράς ππόλλών εννοιών από ΜΜΕ και όχι μόνο, λέγοντας "πίστη" εννούμε το πιστευόμενο μερικές φορές. Και ο άλλος που μας ακούει άλλοτε εννοεί και αυτός το ίδιο και άλλοτε όχι με αποτέλεσμα να γίνεται σύγχυση σε πολλά και άσκοπες διαφωνίες.

Πίστη λοιπόν σε οτιδήποτε είναι σαν έννοια άλλο πράγμα από εκείνο που είναι αντικείμενο πίστης (ο Χριστός, ο Μωάμεθ, το χρήμα κλπ)

Ελπίζω να διευκρινίζω εδώ την αιτία μερικών διαφωνιών.

Όταν μας διδάσκει κάποιος τη χριστιανική πίστη ή δόγμα ενώ είμαστε μικρά παιδιά είναι για μας το ίδιο σαν να μας δίδασκε οποιοδήποτε άλλο δόγμα αφού το δεχόμαστε λόγω της αγάπης προς τους γονείς και μεγαλυτέρους συγγενείς και γνωστούς. Δεν προέρχεται από δική μας έρευνα. Είναι πίστη στους γονείς και στους μεγαλυτέρους εκείνη τη στιγμή, τους "πατέρες" και όχι ακριβώς πίστη στο Χριστό άμεση. Γιαυτό και είναι εξίσου τυφλή υπακοή και αποδοχή των όσων λένε αφού δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι δεν τα ξέρουν όλα οι γονείς μας ή ότι δεν ξέροπυν κάτι σωστά. Το ίδιο σκέφτεται και το μουσουλμανάκι και το βουδιστάκι και το κάθε παιδάκι. Όλα τα παιδιά λοιπόν είναι αποδεκτά από το Θεό ότι και αν τα δίδαξαν εξίσου, αλλά από τη στιγμή που αποκτούν ικανότητα συλλογισμού έχουν ευθύνη και καθήκον προς το Θεό και την ψυχή τους να ερευνήσουν για να απαντηθούν όσα ερωτήματα έχουν περί Θεού.
Αν δεν το κάνουν και θυσιάσουν την αλήθεια για χάρη γονέων , απολάυσεων ή δόξας , ο Θεός θα κρίνει κατά περίπτωση ποια θα είναι η "τιμωρία" που θα επιβληθεί μέσω των πνευματικών νόμων, μια τιμωρία που είναι δικό τους δημιούργημα, αφού οι ίδιοι επιλέγουν να αδιαφορήσουν για την Αλήθεια και την έρευνά της.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα :το να αδιαφορείς για την αλήθεια.

Γνωρίζεις πώς να ερευνήσεις το θέμα αυτό? Πιστεύεις στ' αλήθεια ότι αυτό γίνεται? Το ότι εγώ εμμένω στην προσευχή και τη δια παραδείγματος ζωή προκειμένου να ενδυναμώσω την Πίστη μου, με κάνει παρωχυμένο? αναχρονιστικό? λάθος? ανεπαρκή? μικρό στα μάτια του Πατέρα? Με κάνει άπιστο θαρρείς?

Οί ίδιοι οι άγιοι μας έχουν δέιξει ότι και ερευνάται το θέμα αυτό, (πχ ο Χρυσόστομος και οι άλλοι δύο ιεράρχες έχουν γράψει αρκετά πάνω στον τρόπο αναζήτησης αποδείξεων για το κάθε τι που είναι δυνατό να αποδειχτεί, θυμάμαι μια ομιλία όπου αποδεικνεύει από διάφορες πλευρές ότι ο Χριστός είναι Θεός).
Όταν λες διαπαραδείγματος ζωή τι εννοέις; Από ποιον πάιρνεις παράδειγμα; Έχεις βρει κάποιον άγιο; Μόνο τότε θα το έλεγες αυτό με ασφάλεια. Αλλά οι άγιοι δεν απόκαλύπτονται έυκολα.
Η πίστη ενδυναμώνεται με την έρευνα και την αναζήτηση απαντησεων. Αν δεν την κάνεις ως εκεί που μπορείς τότε επαναπαύεσαι σε ότι έχεις βρει αδιαφορώντας για το αν είναι αληθές ή όχι. ’ρα αδιαφορείς για το Θεό! Συνεπώς είναι λάθος .

Η προσευχή δεν είναι μόνο οι φράσεις που λέμε σε κάποια απομονωμένα δωμάτια. προσευχή είναι η κάθε στιγμή. Αν εσύ αδιαφορείς το 95 % του χρόνου σου για την αλήθεια (να κάνεις το κατά δύναμιν) και την αναζητάς μόνο κατά το 5% ο Θεός θα το επικροτήσει αυτό;
Οι άγιοι λένε ότι ο Θεός δεν αποκαλύπτει θαυματουργικά ότι μπορούμε να βρούμε μόνοι μας αλλά αδιαφορούμε, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν επικρότηση της υπερηφάνειάς μας που μας κάνει να πιστεύουμε ότι πρέπει να το αποκαλύψει ειδικά σε μας ενώ εμείς όταν το βλέπουμε μπροστά μας στην καθημερινή ζωή το περιφρονούμε. Δηλαδη πρέπει να κατέβει ο άγγελος για να μας το δείξει; Δεν είναι υπερηφάνεια αυτό;

Ερευνάτε λοιπόν για να πιστέψετε!

Επειδή είδα αναφορά στις άλλες θρησκείες βλέπε μουσουλμάνους, θα ήθελα να πω ότι εκεί δεν έχουμε στην ουσία πίστη αλλά τυφλή πορεία, βία και εξαναγκασμό. Ουσιαστικό ελπιδοφόρο μήνυμα δεν υπάρχει αλλά υποσχέσεις ανθρώπινων διαστάσεων, όπως ρύζι μέλι και κορίτσια.

Αν το πεις αυτό Στρατή σε έναν ευσεβή μουσουλμάνο μπορεί να σε πάρει και με τις πέτρες γιατί θα αισθάνεται τόσο προσβεβλημένος όσο θα αισθανθούμε και εμείς αν μας πει κάποιος μουσουλμάνος ότι ασεβούμε τρώγωντας το σώμα και το αίμα του Θεού ή ότι πιστευουμε πως ο Θεός είχε σεξουαλικές σχέσεις επειδή πιστεύουμε ότι έχει γιο.Αυτά που διδασκόμαστε περί των άλλων θρησκειών καθώς και αυτά που διδάσκονται εκείνοι για εμάς είναι εντελώς άσχετα με την πραγματικότητα.
Πως θα σου φαινόταν να σε κατηγοιρούσε κάποιος ότι πιστεύεις πως έχει σεξουαλικές σχέσεις ο Θεός; Δε θα τον έλεγες ανόητο που δε μπορεί να κατανοήσει το νόημα της υιότητας του Χριστού το οποίο δε σημαίνει αυτό που εκείνος νομίζει;
Και δικαίως θα θύμωνες με την ανοησία του αλλά το ίδιο ισχύει και για εκείνους όταν τους πούμε ότι πιστεύουν σε ρύζια , πιλάφια και κορίτσια μετά θάνατον τα οποία αν ρωτήσουμε κάποιον ιερέα τους που γνωριζει λίγο περισσότερο το βάθος των διδασκαλιών τους θα σου πει ότι δεν είναι έτσι. Το Κοράνι λέει ότι κανείς δε γνωρίζει την ακριβή ερμηνεία του παρά μόνο εκείνος στον οποίο ο Θεός την αποκαλύπτει. Ένας ευσεβής λοιπόν είτε ορθόδοξος είτε μουσουλμάνος θα αναζητήσει το νόημα πίσω από το γράμμα και δε θα σταθεί στο γράμμα.

Εμείς πχ όταν λέμε ότι ο Χριστός θα κρίνει τον κόσμο και θα βάλει τα ερίφια από τη μια μεριά και τα πρόβατα από την άλλη μήπως και τότε συμβολικά δε μιλάμε; Ο ίδιος ο Χριστός μίλησε συμβολικά και είπε αυτή την παραβολή εννοώντας τους ανθρώπους. Κάποιος που δε θα γνώριζε την Καινή Διαθήκη θα μπορούσε να θεωρεί ότι πιστεύουμε πως θα μεταμορφωθούν σε πρόβατα και ερίφια οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες της κρισης.

Ή θα μπορούσε να πιστεύει κανείς ότι όλα όσα διαβάζουμε είναι κυριολεκτικά ενώ δεν είναι , ή ότι όλα είναι συμβολικά ενώ δεν είναι. Το τι είναι το κάθε σημείο μόνο όποιος αναζητά την αλήθεια μπορεί να το βρει.

Πχ είδες σε αρκετές προφητείες αναφέρεται ότι θα υπάρξει ένας ευσεβής βασιλιάς , Ιωάννης κατά ορισμένους, και ότι θα είναι εμφανισιακά έτσι και έτσι και ερμηνεύουμε κυριολεκτικά την κάθε λέξη όπως μερικές φορές και στα οράματα προφητών.Ή για τον αντίχριστο ότι θα είναι άσχημος , ή στραβός κλπ. Ο ένας άγιος λέει ότι θα είναι από τη φυλή των εβραίων και ο άλλος από τη ρωσσική. Ποιος μιλάει κυριολεκτικά και ποιος συμβολικά;

Ο άγιος Αντρέας ο δια Χριστόν σαλός έλεγε ότι θα είχε βυθιστεί η Κων/πολη πριν το σχηματισμό του εβραϊκού κράτους και ότι θα έχει έρθει και ο ευσεβής βασιλιάς και άλλοι αρκετοί ακόμη ως τότε και μετά το θάνατό του. Γιατί δεν έγινε αυτό (εάν τα πάντα ήταν τόσο εύκολα και κυριολεκτικά);
Είναι προφανές ότι δεν ήταν κυριολεκτικό αυτό για το οποίο μιλούσε και ότι έγινε αλλά εμείς δεν το έχουμε καταλάβει.

Το ίδιο γίνεται και με τις ερμηνείες περί αντιχρίστου. Αλλού κοιτάμε και από αλλού θα έρθει.

Αν δούμε όμως τις ερμηνείες των αγίων θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δες τι λέει ο Χρυσόστομος στις ομιλίες που ερμηξνεύει τα οράματα του Ησαΐα στο "είδα τον Κύριο επί θρόνου..." για τους αγγέλους και τα φτερά τους, για την εμφανιση του Θεού σε θρόνο κ.ο.κ.

"Δεν έχουν φτερά οι άγγελοι" λέει, αλλά "εκείνοι που έβλεπαν τα οράματα τους έβλεπαν φτερωτούς για να τους δείξουν (οι άγγελοι) την ταχύτητα που έχουν "

Ούτε θρόνος του Θεού λέει υπάρχει έτσι όπως τον έβλεπε ο Ησαΐας και πολλά άλλα πράγματα.

Η κρίση όπως την είδε ο άγιος Νήφωνας σε όραμα δε σημαίνει ότι θα γίνει ακριβώς έτσι. Αυτά που είδε ο άγιος Νήφωνας ήταν αυτά που μπορούσε να συλλάβει και αυτά που μπορούσε να αντέξει ως αποκάλυψη αυτός και το περιβάλλον του.

Ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος , λόγος 45ος νομίζω,λέει καθαρά ότι βαθμιαία η κτίση θα αφθαρτιστεί πριν από τη Δευτέρα Παρουσία. Και ότι δε μπορεί να έρθει η Δευτέρα Παρουσία αν δε συμπληρωθεί ο αριθμός αγίων που πρέπει να συμπληρωθεί (όπως λέει και η Αποκάλυψη) στον ουρανό και οι οποίοι αποτελούν το σώμα του Χριστού. Οπότε ότι και αν λέμε ελαφρά τη καρδία περί αντιχρίστου και περί του ενός ή του άλλου ζητήματος χωρίς να ασχολούμαστε εξαντλητικά με τις αποδείξεις και τις λεπτομέρειες πριν το πούμε είναι ΛΑΘΟΣ και αμαρτία με την οποία επιβαρυνόμαστε γιατί δίνουμε λανθασμένες κατευθύνσεις στη ζωή πολλων ανθρώπων εκτός από τη δική μας. Και φυσικά θα κριθούμε γιαυτό.

Και για να επιστρέψουμε και στην πίστη. Αν ήταν τόσο εύκολο παιδιά να σωθούμε με μερικές εκατοντάδες μετάνοιες ή και χιλιάδες , αν πίστη ήταν αλώς η αποδοχή μιας άποψης χωρίς να πειστούμε περί της αληθινότητας της τότε θα θα σώζονταν όλοι οι πουριτανοί και όλοι οι τυπολάτρες που βασανίζουν το πνεύμα για χάρι της εξωτερικής συμμόρφωσης, όπως ήταν και οι Φαρισαίοι. Οι φαρισαίοι θα ήταν όλοι σωσμένοι. Αλλά ο Χριστός μας έδειξε το αντίθετο.

Ο Φαρισαίος της παραβολής με τον τελώνη, ήταν σωστός και ΠΙΣΤΟΣ με την έννοια που έχει δώσει ο Newtor. Δηλαδη ακολουθούσε αυτά που του έλεγε η θρησκεία του εξωτερικά αλλά δεν αναζήτησε ποτέ το εσωτερικό νόημα και έτσι έφτασε να λέει "δεν είμαι σαν αυτός ο τελώνης".

Ο τελώνης όμως δε νοιαζότανε για το αν τήρησε τα τυπικά ,άλλά για το ουσιαστικό που ήταν ότι γινόταν συμμέτοχος στη διοίκηση της ξένης και αντίθετης στο λαό του και τις παραδόσεις του ,δύναμης που τους είχε κατακτήσει
Θεωρούσε ότι πρόδιδε το Θεό με την εργασία του που έκανε εξ ανάγκης.

Ακριβώς για το λόγο αυτό έλεγε ο Θεός "δε θέλω τις θυσίες σας και τα σεβασματά σας και μου είναι βδελυκτά και μισητά, όταν αδικείτε χήρες και ορφανά" μέσω των προφητών. 'Η όταν προσέφερναν θυσία με μισή καρδιά αλλάζοντας το προς θυσία με άλλο χαμηλότερης αξίας λες και ο Θεός είχε ανάγκη από θυσία η σφαγή και ότι θα του έδιναν κάτι να "φάει". Αυτή ακριβώς η αντίληψη υπάρχει και σήμερα στον κόσμο όταν υπάρχουν άνθρωποι που ζητιανεύουν έξω από μια εκκλησία την ώρα που γίνεται η λειτουργία και η ιερείς και οι επίτροποι δε φροντίζουν να τους δώσουν ότι χρειάζονται και να τους πάρουν και εκείνους μέσα.

Τι νόημα έχει να λέμε ότι πιστεύουμε κάτι όταν δεν το εχουμε ερευνήσει οι ίδιοι και δεν έχουμε πειστεί οι ίδιοι με όσα μέσα διαθέτουμε ότι είναι αληθινό;

Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν:ή ο νους μας δεν έχει τη δυνατότητα να διατυπώσει ερωτηματα, και να σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχει κάτι πέρα από όσα έχει μάθει ήδη ή ότι αυτά που έχει μάθει μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι όπως του τα είπαν, ή έχει μεν τις αμφιβολιές αλλά δεν τις εκφράζει ,αποφεύγοντας και να τις σκέφτεται ακόμη θεωρώντας ότι αμαρτάνει αν το κάνει.

Στην πρώτη περίπτωση δε χρειάζεται σχόλια η δεύτερη όμως είναι κρυφή βλασφημία κατά του Θεού. Διότι εκείνος που πιστεύει ότι ο Θεός δε θέλει να ερευνούμε πιστεύει ενδόμυχα ότι ο νους μας δεν είναι εκ Θεού και ότι είναι κακό να τον χρησιμοποιούμε στο έπακρο αναζητώντας τον.

Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες βλασφημίες γιατί είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και δε συγχωρείται ούτε στον ένα αιώνα ούτε στον άλλο.

Είναι μανιχαϊσμός να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι σε μας που ο Θεός το έφτιαξε και είναι κακό από τη φύση του. Ο μανιχαϊσμός που πίστευε στην ύπαρξη δύο αρχών, μιας καλής και μιας κακής , είναι μια από τις πιο παλιές αιρέσεις που καταδίκασε η εκκλησία. Αρχικά δεν υπήρξε σαν δυαρχικό σύστημα αλλά προέκυψε από παραφθορά διδασκαλιών του Ζωροάστρη, ο οποίος δε μιλούσε για δυο ισοδύναμους Θεούς αλλά για έναν Θεό που είναι πάνω από όλα και πάνω και από τον "κακό" θεό.

Εν πάσει περιπτώσει για να μην παρεκτρεπόμαστε σε άσχετα θέματα ο ορισμός μιας έννοιας είναι το κλειδί που αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημά της. Ορισμός χωρίς έρευνα δε βρίσκεται επειδή ο κάθε ένας μπορεί να δίνει ότι ορισμό θέλει σε κάθε έννοια. Σημασια έχει να βρεθεί εκείνος που την περιγράφει καλύτερα.

Για την πίστη έδωσα μια πηγή που περιέχει πολλούς ορισμούς και είναι αυτούς που νομίζω θα έπρεπε να αναλύσουμε άμεσα.
Θα αναφερθώ σε έναν:


Πίστει νοούμεν κατηρτίσθαι τους αιώνας ρήματι Θεού εις το μη εκ φαινομένων τα βλεπόμενα γεγονέναι" (σημ: πρόσεξε το "νοούμεν" εδώ)

Δηλ :"Μέσω της πίστης κατανοούμε πως καταρτίσθηκαν οι αιώνες ώστε να γίνουν τα βλεπόμενα από μη φαινόμενα."

Η κατανόηση δεν είναι πίστη με κανέναν άλλο τρόπο παρά μόνο αν η πίστη έχει σχέση με το νου και τη λογική διαδικασία έρευνας ("νοούμε").

Η δοτική πτώση στο "πίστει" σημαίνει "μέσω " ή "διά" της πίστης...

Κατηρτίσθησαν τι σημαίνει πάλι;
Ολοκλήρωση σχηματισμού, ολοκλήρωση δημιουργίας βήμα βήμα που οδηγεί σε σχηματισμό των βλεπομένων από μη φαινόμενα, όχι απλώς από μη βλεπόμενα αλλά από μη φαινόμενα καν.

Φαινόμενο είναι αυτό που φαίνεται έστω κάπως, βλεπόμενο αυτό που φαίνεται καλά και με λεπτομέρειες.

Οι αιώνες δεν είναι χρονικές διάρκειες εδώ όπως και σε άλλες περιπτώσεις φαίνεται, αλλά οι φάσεις της δημιουργίας, οι κόσμοι ή οι διαστάσεις αν θέλετε. Οι αιών τούτος είναι η υλική διάσταση που ζούμε , ο άλλος αιώνας είναι η αόρατη διάσταση-κατάσταση.

Το να πει κανείς ότι "νοεί" μέσω της πίστης πως έγιναν οι αιώνες και πως παρήχθη από το αόρατο το ορατό σημαίνει ότι εννοεί ως πίστη κάτι που έχει χαρακτηριστικά γνώσης , νοητικής διεργασίας αν θέλετε προς έρευνα της αλήθειας.

Αυτά σαν ένας πρώτος ορισμός για την πίστη.

"Πίστει πλείονα θυσίαν ’βελ παρά Κάιν προσήνεγκε τω Θεώ, δι ης εμαρτυρήθη είναι δίκαιος μαρτυρούμενος επί τοις δώροις αυτού του Θεού και δι αυτήν αποθανών έτι λαλείται

Πως με την πίστη προσέφερε περισσότερη θυσία ο ’βελ από τον Κάιν για την οποία θυσία θεωρήθηκε δικαιότερος από τον Κάιν και για την οποία πέθανε; (Ελπίζω το "ν" στο "αυτήν" που διόρθωσα από μνήμης να το θυμάμαι σωστά).

Αν η πίστη έχει τη δυνατότητα να μας οδηγεί στο να προσφέρουμε περισσότερης αξίας πράγματα στο Θεό και να γίνουμε περισσότερο δίκαιοι από τους άλλους ανθρώπους τότε αυτή δε θα είναι κάτι συνηθισμένο, όπως αυτό που κάνουν όλοι σχεδόν αλλά κάτι ιδιαίτερο, κάτι που έχει σχέση με το νου και τη λεπτότερη όψη του ανθρώπου που είναι η λογική λειτουργία. Γιαυτό και είναι στενή αυτή η οδός όπως έλεγε και ο Χριστός.

Πίστει Ενώχ μετετέθη του μη ιδείν θάνατον και ουχ ευρίσκετο διότι μετέθηκεν αυτόν ο Θεός. Προ γαρ της μεταθέσεως αυτού μεμαρτύρηται ευηρεστηκέναι τω Θεώ, χωρίς δε πίστεως αδύνατον ευαρεστησαι πιστεύσαι γαρ δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι εστί και τοις εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται.

Πως μετετέθηκε με την πίστη ή λόγω της πίστης ο Ενώχ; Ποιας πίστης αφού δεν υπήρχε ακόμη ούτε ο νόμος του Μωυσή;

Και πως ευαρέστησε το Θεό ακολουθώντας κάποιο άλλο θρήσκευμα εκτός εβραισμού και χριστιανισμού; Αυτά δε θα έπρεπε να μας προβληματίσουν σοβαρά;

Χωρίς πίστη αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς το Θεό, λέει ο απ Παύλος. Ο Ενώχ σε τι πίστευε και ΠΩΣ πίστευε και ευαρέστησε το Θεό;
Και λέει το πιο σηνταρακτικό νομίζω ότι :πρέπει να πιστεύει ο προσερχόμενος στο Θεό ότι υπάρχει ("εστι") , και ότι γίνεταιο μιασθαποδώτης σε όσους τον αναζητούν ("τοις εκζητούσιν"). Δηλαδή αποδίδει "μισθό" όχι ανάλογα με τα επιτεύγματα, γιατί αυτά μπορεί να μην ολοκληρωθούν λόγω αντίξοων συνθηκών, αλλά ανάλογα με την προθυμία , την επιθυμία που έχει κανείς να τον βρει! Γιαυτό και στον Αβραάμ λογίστηκε ως δικαιοσύνη η πίστη του στα λόγια του Θεού .

ΑΔΕΛΦΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΩ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΟ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΑΛΙ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΘΕΩΡΩ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΑΝ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟ, ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟ.

Φίλε μου καλέ bellsak, βρίσκω την τοποθέτησή σου άκρως ενδιαφέρουσα. Θεωρώ ότι εντός πέντε γραμμών συμπύκνωσες νόημα πολύ σημαντικό και πυκνό το οποίο θα σε παρακαλούσα θερμά να μας το αναπτύξεις περισσότερο. Άθελά σου όμως, μου έκανες μια καλή πάσα να πω κάτι τις ακόμη σε αυτό το θέμα περί ορισμού της πίστεως, κατά προτίμηση υπό το πρίσμα της Βίβλου.

Θα αντλήσω τα παραδείγματά μου από την Καινή Διαθήκη και πάλι. Υπάρχουν τρία σημεία στα οποία ο Κύριος ημών εξυμνεί την ένδειξη πίστεως από ορισμένους ανθρώπους. Ποιοί είναι αυτοί? Ας διαβάσουμε μαζί:

Από το Κατά Ματθαίον

Mat 8:5 Ότε δε εισήλθεν ο Ιησούς εις Καπερναούμ, προσήλθε προς αυτόν εκατόνταρχος παρακαλών αυτόν
Mat 8:6 και λέγων• Κύριε, ο δούλός μου κείται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος.
Mat 8:7 Και λέγει προς αυτόν ο Ιησούς• Εγώ ελθών θέλω θεραπεύσει αυτόν.
Mat 8:8 Και αποκριθείς ο εκατόνταρχος είπε• Κύριε, δεν είμαι άξιος να εισέλθης υπό την στέγην μου• αλλά μόνον ειπέ λόγον, και θέλει ιατρευθή ο δούλός μου.
Mat 8:9 Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υπό εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω προς τούτον, Ύπαγε, και υπάγει, και προς άλλον, Έρχου, και έρχεται, και προς τον δούλον μου, Κάμε τούτο, και κάμνει.
Mat 8:10 Ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε και είπε προς τους ακολουθούντας• Αληθώς σας λέγω, ουδέ εν τω Ισραήλ εύρον τοσαύτην πίστιν.

Αλλά και από το Κατά Λουκάν
Luk 7:1 Αφού δε ετελείωσε πάντας τους λόγους αυτού εις τας ακοάς του λαού, εισήλθεν εις Καπερναούμ.
Luk 7:2 Εκατοντάρχου δε τινός δούλος, όστις ήτο πολύτιμος εις αυτόν, κακώς έχων έμελλε να αποθάνη.
Luk 7:3 Και ακούσας περί του Ιησού, απέστειλε προς αυτόν πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, παρακαλών αυτόν να έλθη να διασώση τον δούλον αυτού.
Luk 7:4 Οι δε ελθόντες προς τον Ιησούν, παρεκάλουν αυτόν επιμόνως, λέγοντες ότι είναι άξιος εκείνος, εις τον οποίον θέλεις κάμει τούτο•
Luk 7:5 διότι αγαπά το έθνος υμών, και την συναγωγήν αυτός ωκοδόμησεν εις ημάς.
Luk 7:6 Ο δε Ιησούς επορεύετο μετ' αυτών. Ενώ δε απείχεν ήδη ου μακράν από της οικίας, έπεμψε προς αυτόν ο εκατόνταρχος φίλους, λέγων προς αυτόν• Κύριε, μη ενοχλείσαι• διότι δεν είμαι άξιος να εισέλθης υπό την στέγην μου•
Luk 7:7 όθεν ουδέ εμαυτόν έκρινα άξιον να έλθω προς σέ• αλλά ειπέ λόγον, και θέλει ιατρευθή ο δούλός μου.
Luk 7:8 Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υποκείμενος εις εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω προς τούτον, Ύπαγε, και υπάγει; και προς άλλον, Έρχου, και έρχεται, και προς τον δούλον μου, Κάμε τούτο, και κάμνει.
Luk 7:9 Ακούσας δε ταύτα ο Ιησούς εθαύμασεν αυτόν, και στραφείς προς τον όχλον τον ακολουθούντα αυτόν, είπε• Σας λέγω, Ουδέ εν τω Ισραήλ εύρον τοσαύτην πίστιν.
Luk 7:10 Και υποστρέψαντες οι απεσταλμένοι εις τον οίκον, εύρον τον ασθενή δούλον υγιαίνοντα.

ΔΩΣΤΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΒΑΣΗ σε αυτό σας παρακαλώ. Τα χωρία είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα διότι εμφανίζεται ο Κύριός μας να εξυμνεί την ΠΙΣΤΗ του εκατόνταρχου. Σε ποιο σημείο μάλιστα? Έπειτα από τα εξής λόγια του ρωμαίου εκατόνταρχου:

Luk 7:7 όθεν ουδέ εμαυτόν έκρινα άξιον να έλθω προς σέ• αλλά ειπέ λόγον, και θέλει ιατρευθή ο δούλός μου.
Luk 7:8 Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υποκείμενος εις εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω προς τούτον, Ύπαγε, και υπάγει; και προς άλλον, Έρχου, και έρχεται, και προς τον δούλον μου, Κάμε τούτο, και κάμνει.

Mat 8:8 Και αποκριθείς ο εκατόνταρχος είπε• Κύριε, δεν είμαι άξιος να εισέλθης υπό την στέγην μου• αλλά μόνον ειπέ λόγον, και θέλει ιατρευθή ο δούλός μου.
Mat 8:9 Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υπό εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω προς τούτον, Ύπαγε, και υπάγει, και προς άλλον, Έρχου, και έρχεται, και προς τον δούλον μου, Κάμε τούτο, και κάμνει.
Mat 8:10 Ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε και είπε προς τους ακολουθούντας• Αληθώς σας λέγω, ουδέ εν τω Ισραήλ εύρον τοσαύτην πίστιν.

Λόγια τα οποία θα μπορούσαμε να χωρίσουμε σε δυο κατηγορίες.

Πρώτη Κατηγορία: Κύριε δεν είμαι άξιος να εισέλθεις εις την στέγη μου ή αλλιώς δεν με έκρινα άξιο να έρθω να σου μιλήσω, αλλά πες ένα λόγο Εσύ και γνωρίζω ότι ο δούλος μου θα γιατρευτεί.

Δεύτερη Κατηγορία: Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υποκείμενος εις εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω προς τούτον, Ύπαγε, και υπάγει; και προς άλλον, Έρχου, και έρχεται, και προς τον δούλον μου, Κάμε τούτο, και κάμνει.

Και θα έρθω να σας θέσω το κατά την κρίση μου πολύ δύσκολο ερώτημα: Πώς αντιλαμβάνεστε τη δεύτερη κατηγορία των λεχθέντων από τον εκατόνταρχο? Λέει ο ρωμαίος σε απλά ελληνικά:

"Επειδή (γιατί επειδή?? Τι αιτιολογεί??) και εγω (και?? Εξισώνει κατά μία έννοια τον εαυτό του με τον Κύριο? Και αν ναι υπό ποία έννοια?) είμαι άνθρωπος που λαμβάνω εντολές από άλλους, αλλά και δίνω εντολές σε άλλους"

ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ, αν έχετε κάτι να προσφέρετε θα το εκ-τιμούσα ιδιαιτέρως..!

Αυτά ώς προς το πρώτο χωρίο που ο Θανάσης μου έφερε στο νου. Ένα δεύτερο, αντίστοιχης φύσεως, είναι το ακόλουθο:

Mat 15:22 και ιδου γυνη χαναναια απο των οριων εκεινων εξελθουσα εκραυγασεν αυτω λεγουσα ελεησον με κυριε υιε δαβιδ η θυγατηρ μου κακως δαιμονιζεται
Mat 15:23 ο δε ουκ απεκριθη αυτη λογον και προσελθοντες οι μαθηται αυτου ηρωτων αυτον λεγοντες απολυσον αυτην οτι κραζει οπισθεν ημων
Mat 15:24 ο δε αποκριθεις ειπεν ουκ απεσταλην ει μη εις τα προβατα τα απολωλοτα οικου ισραηλ
Mat 15:25 η δε ελθουσα προσεκυνει αυτω λεγουσα κυριε βοηθει μοι
Mat 15:26 ο δε αποκριθεις ειπεν ουκ εστιν καλον λαβειν τον αρτον των τεκνων και βαλειν τοις κυναριοις
Mat 15:27 η δε ειπεν ναι κυριε και γαρ τα κυναρια εσθιει απο των ψιχιων των πιπτοντων απο της τραπεζης των κυριων αυτων
Mat 15:28 τοτε αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτη ω γυναι μεγαλη σου η πιστις γενηθητω σοι ως θελεις και ιαθη η θυγατηρ αυτης απο της ωρας εκεινης

(υπάρχει και στο Κατά Μάρκον 7, 24-30)

και δεν είναι άλλο από την πίστη της χαναναίας. Η πίστη μιας γυναίκας η οποία λόγω της καταγωγής της δεν εδικαιούτω να λαβειν τον αρτον των τεκνων διότι εθεωρούτω κυνάριο!!! Και οι ίδιοι οι μαθητές του Κυρίου ακόμη Του έλεγαν "απολυσον αυτην"!!! Και όμως!!!! Η δε είπεν: "ναι κυριε και γαρ τα κυναρια εσθιει απο των ψιχιων των πιπτοντων απο της τραπεζης των κυριων αυτων
". Τι είπε η γυναίκα αυτή? Ποιό είναι το μυστικό εκείνο που κρύβεται στις λέξεις της ή τις λέξεις του εκατόνταρχου και ανταμήφθηκαν από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό? Εν τέλει, ήταν τα λόγια τους (π.χ. και γαρ τα κυναρια εσθιει απο των ψιχιων των πιπτοντων απο της τραπεζης των κυριων αυτων) ή ήταν κάτι που ένιωθα και ο Υιός Του Θεού διέγνωσε, όπως ακριβώς συνέβη και στο παρακάτω, τρίτο και τελευταίο παράδειγμα:

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 9,20-22
20 και ιδου γυνη αιμορροουσα δωδεκα ετη προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου
21 ελεγεν γαρ εν εαυτη εαν μονον αψωμαι του ιματιου αυτου σωθησομαι
22 ο δε ιησους στραφεις επιστραφεις και ιδων αυτην ειπεν θαρσει θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε και εσωθη η γυνη απο της ωρας εκεινης


ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 5,24:34
24 και απηλθεν μετ αυτου και ηκολουθει αυτω οχλος πολυς και συνεθλιβον αυτον
25 και γυνη τις ουσα εν ρυσει αιματος ετη δωδεκα ετηα
26 και πολλα παθουσα υπο πολλων ιατρων και δαπανησασα τα παρ αυτης εαυτης παντα και μηδεν ωφεληθεισα αλλα μαλλον εις το χειρον ελθουσα
27 ακουσασα περι του ιησου ελθουσα εν τω οχλω οπισθεν ηψατο του ιματιου αυτου
28 ελεγεν γαρ οτι εανα αψωμαια καν των ιματιων αυτου αψωμαι σωθησομαι
29 και ευθυς ευθεως εξηρανθη η πηγη του αιματος αυτης και εγνω τω σωματι οτι ιαται απο της μαστιγος
30 και ευθυς ευθεως ο ιησους επιγνους εν εαυτω την εξ αυτου δυναμιν εξελθουσαν επιστραφεις εν τω οχλω ελεγεν τις μου ηψατο των ιματιων
31 και ελεγον αυτω οι μαθηται αυτου βλεπεις τον οχλον συνθλιβοντα σε και λεγεις τις μου ηψατο
32 και περιεβλεπετο ιδειν την τουτο ποιησασαν
33 η δε γυνη φοβηθεισα και τρεμουσα ειδυια ο γεγονεν επ αυτη ηλθεν και προσεπεσεν αυτω και ειπεν αυτω πασαν την αληθειαν
34 ο δε ειπεν αυτη θυγατηρα θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε υπαγε εις ειρηνην και ισθι υγιης απο της μαστιγος σου

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ αν κάποιος κλείσει τα μάτια του και φέρει στο νου του την εικόνα αυτής της γυναίκας. Είναι μάλιστα, από τα λίγα εκείνα χωρία στο οποίο ο Μάρκος εμφανίζεται πιο περιγραφικος από τους υπόλοιπους Αποστόλους (εν προκειμένω από τον Ματθαίο). Ας το δούμε και από εκεί λοιπόν.

Έλεγε η δύστυχη γυναίκα "οτι εανα αψωμαια καν των ιματιων αυτου αψωμαι σωθησομαι". Ένδειξη εμπιστοσύνης? Απεριόριστης μάλιστα? Και ερχόμαστε σε ένα άκρως σημαντικό σημείο. Εδώ η περιγραφη του Μαρκου γίνεται αρκετά "γλαφυρή" (συγχωρέστε με για την μάλλον ατυχή μου λέξη) και μας λέει ότι "και ευθυς ευθεως ο ιησους επιγνους εν εαυτω την εξ αυτου δυναμιν εξελθουσαν επιστραφεις εν τω οχλω ελεγεν τις μου ηψατο των ιματιων" αμέσως ο Ιησούς κατάλαβε την δύναμη του να εξέρχεται και να προσφέρει την ίαση στην πληγή της γυναίκας αυτής!!! Και φυσικά η φράση "κλειδί" όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, είναι το: επιγνους εν εαυτω την εξ αυτου δυναμιν εξελθουσαν. Και προσωπικά, μου ομοιάζει σαν μία "αυτοματοποιημένη διαδικασία ανταμοιβής", όπως όμως ακριβώς μας έχει περιγραφεί από τον ίδιο τον Θεάνθρωπο και μάλιστα στο ίδιο χωρίο: η πιστις σου σεσωκεν σε. Η Πίστη λοιπόν, είναι τόσο σημαντική, διότι δύναται να σώσει κάποιον ο οποίος πιστεύει στα πρότυπα του εκατόνταρχου, της χαναναίας, της γυναίκας αυτής. Ποιό το κοινό τους γνώρισμα? Πώς συνδέονται όλα αυτά με την έρευνα μας ότι Πίστη = Κλήση (εάν και εφόσον κάτι τέτοιο τελικά στέκει). Πώς θα τα γεφυρώναμε όλα αυτά?

ΦΩΣ,May 2 2006, 02:45 PM έγραψε: Αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα :το να αδιαφορείς για την αλήθεια

ΑΠ! Εδώ είμαστε λοιπόν! Να σε προλάβω λίγο? Ήδη στο μυαλό μου κυοφορείται η ιδέα να ανοίξω και ένα τόπικ με τίτλο "Πώς ορίζεται η αμαρτία". Υπομονή όμως σε παρακαλώ και εσένα και τα άλλα παιδιά σε αυτό, να βγάλουμε πρώτα μία άκρη, ένα μπούσουλα έστω για την Πίστη. Έπειτα, ας προχωρήσουμε στην αμαρτία. Ας μην πολυδιασπαστούμε όμως προς το παρόν.

Θα διαβάσω τα ποστ σου "φως" και αν έχω κάτι να πω θα το πω. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων και εσένα και τους υπόλοιπους που συμμετέχετε σε αυτό το τοπικ.

Αυτή την περίοδο διαβάζω το βιβλίο με τίτλο:
"ΠΙΣΤΙΣ, ΕΛΠΙΣ, ΑΓΑΠΗ"
της σειράς "ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ" ΄και είναι από τη διδασκαλία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου.

Ο Άγιος στο κεφάλαιο "Ελπιζομένων υπόστασις" κάνει αναφρορά στην προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, ΙΑ 1 και είναι κάτι που με εντυπωσίασε γι' αυτό και το παραθέτω:

"ΕΣΤΙ δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. "

"Η πίστις κάνει πραγματικά εκείνα που ελπίζουμε και βέβαια εκείνα που δεν βλέπουμε"

Γιατί βρε παιδιά να ορίσουμε την πίστη; Ούτε σοφία χρειάζεται ούτε να ψάξουμε όλη τη Γραφή. Θες να ορίσεις την πίστη ή μάλλον να την εννοήσεις; Πάρε μια εικόνα του Χριστού κοίταξε Τον και δες τι θα νιώσεις.

Θες να ορίσεις την πίστη; ’νοιξε το Ευαγγέλιο, διάβασέ το και θα καταλάβεις.

Μην ψάχνετε από δω και από κει, τι έλεγε ο Χριστός πριν θαυματουργήσει; Τι πιστεύεις για μένα; Πιστεύεις ότι είμαι ο Υιός του Θεού του Ζώντος; Π Ι Σ Τ Ε Υ Ω έλεγε ο ευεργετούμενος και με την πίστη αυτή γινόταν καλά. Αυτό είναι η πίστη. Η πίστη και όρη μπορεί να κινήσει.

Πολύ καλά τα είπε κι ο Ψηλός. Σε μια φρασούλα, χωρίο της Γραφής κρύβονται οι απαντήσεις που στη ουσία τους είναι το ίδιο, απλά ο καθένας θυμάται, ενστερνίζεται αυτή που του ενεργοποιεί τα αισθητήρια περισσότερο.

"Επειδή (γιατί επειδή?? Τι αιτιολογεί??) και εγω (και?? Εξισώνει κατά μία έννοια τον εαυτό του με τον Κύριο? Και αν ναι υπό ποία έννοια?) είμαι άνθρωπος που λαμβάνω εντολές από άλλους, αλλά και δίνω εντολές σε άλλους"

ΦΙΛΕ ΝΕΣΤΟΡΑ ΟΤΑΝ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ ΛΕΕΙ
Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υποκείμενος εις εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω προς τούτον
ΔΕΝ ΕΞΙΣΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΑΦΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΛΕΓΕΙ.
Ύπαγε, και υπάγει; και προς άλλον, Έρχου, και έρχεται, και προς τον δούλον μου, Κάμε τούτο, και κάμνει.
ΕΔΩ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕ ΕΝΑ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΕΙ, ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΟΠΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙ ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.

ΦΙΛΕ ΝΕΣΤΟΡΑ ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΩ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΙ ΕΝΝΟΩ.
ΙΣΩΣ ΑΦΕΛΕΣΤΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΣΑΝ ΣΚΕΨΗ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ.
ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, Ο ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ. ΣΑΝ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΗΡΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ…
ΑΣ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ.
ΘΕΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΨΗΛΑ. (ΑΥΤΟ Είναι Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ)
ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑ ΤΟΙΧΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΙ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΕΒΕΙ. (ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ)
ΔΙΠΛΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΤΟΙΧΟΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΙΑΣΤΕΙ (ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ).
ΠΑΤΑΕΙ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΤΟΙΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΔΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ, ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΑΡΚΕΤΟ ΚΟΠΟ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ. ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΔΙ Η’ ΚΑΠΟΙΟ ΧΕΡΙ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙ, ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΙΧΟ.
Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΝ ΠΑΤΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΘΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟ.

ΑΠ! Εδώ είμαστε λοιπόν! Να σε προλάβω λίγο? Ήδη στο μυαλό μου κυοφορείται η ιδέα να ανοίξω και ένα τόπικ με τίτλο "Πώς ορίζεται η αμαρτία".

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ.