Μεταξύ σοβαρού και αστείου - Between serius an funny

[Κωνσταντίνα]

Ο κόσμος είναι δικός μου

Σήμερα, σε ένα λεωφορείο, είδα μια όμορφη κοπέλα με χρυσαφένια μαλλιά. Τη ζήλεψα... φαινόταν τόσο χαρούμενη... και ευχήθηκα να ήμουν κι εγώ τόσο όμορφος.

Όταν σηκώθηκε για να κατέβει, την είδα να περπατάει κουτσαίνοντας στο διάδρομο. Είχε ένα πόδι, και περπατούσε με δεκανίκι. Αλλά καθώς περπατούσε... τι χαμόγελο!

Θεέ μου, συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι, εγώ έχω δύο πόδια. Ο κόσμος είναι δικός μου.

Σταμάτησα να αγοράσω καραμέλες. Το παιδί που τις πουλούσε ήταν τόσο χαριτωμένο. Μίλησα μαζί του και ήταν πολύ χαρούμενο. Δεν είχε σημασία αν θα αργούσα στη δουλειά.

Και καθώς έφευγα μου είπε, "Σας ευχαριστώ. Είστε τόσο ευγενικός. Μου αρέσει να μιλώ με ανθρώπους σαν εσάς. Βλέπετε", πρόσθεσε, "είμαι τυφλός".

Θεέ μου, συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι, εγώ έχω δύο μάτια. Ο κόσμος είναι δικός μου.

Αργότερα, καθώς περπατούσα στο δρόμο, είδα ένα παιδί με γαλάζια μάτια. Στεκόταν και κοίταζε τα άλλα παιδιά που έπαιζαν. Δεν ήξερε τι να κάνει.

Σταμάτησα και του είπα, "Γιατί δεν πας να παίξεις κι εσύ"; Το παιδί συνέχισε να κοιτάζει μπροστά του χωρίς να μιλήσει, και τότε κατάλαβα ότι δεν άκουγε.

Θεέ μου, συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι. Εγώ ακούω. Ο κόσμος είναι δικός μου.

Με πόδια να με πηγαίνουν όπου θέλω, με μάτια για να βλέπω το ηλιοβασίλεμα, με αυτιά για να ακούω τα πάντα...

Θεέ μου συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι. Είμαι πραγματικά ευλογημένος.

[Κωνσταντίνα]

Μια ιστορία του Paulo Coelho

Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη. Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση…)

Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι.

Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο και είχε μαζί του τον εξής διάλογο:
- Καλημέρα.
- Καλημέρα, απάντησε ο φύλακας
- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
- Αυτός είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
- Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!
- Μπορείτε Κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε, και ο φύλακας του έδειξε την πηγή.
- Και το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης…
- Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.

Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μιας και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του. Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο περικυκλωμένο από δέντρα...

Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι του σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
- Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
Ο άντρας έγνεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ.
- Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.
- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.
- Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος; ρώτησε ο άντρας.
- ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
- Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν ο Παράδεισος!
- Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.

Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
- Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.
- Σε καμία περίπτωση! – αντέτεινε ο άντρας. Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους…

[Κωνσταντίνα]

Η Αλληγορία των Βατράχων

Ένα μάθημα Ζωής


Κάποτε έγινε ένας αγώνας βατράχων. Στόχος να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή ενός πύργου
. Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν να τους υποστηρίξουν. Ο αγώνας άρχισε.

Στην πραγματικότητα, ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό
να ανέβουν οι βάτραχοι στην κορυφή του πύργου
και το μόνο που άκουγες ήταν : «Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν…».

Οι βάτραχοι άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους. Ο κόσμος συνέχιζε

«Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν…». Και οι βάτραχοι, ο ένας μετά τον άλλο, παραδέχονταν την ήττα τους,
εκτός από έναν, που συνέχισε να σκαρφαλώνεi.

Στο τέλος, μόνο αυτός, και μετά από τρομερή προσπάθεια, κατόρθωσε να φθάσει στην κορυφή. Ένας από τους χαμένους βατράχους, πλησίασε να τον ρωτήσει πώς τα κατάφερε να ανέβει στην κορυφή. Τότε συνειδητοποίησε ότι… ο βάτραχος… ήταν κουφός!!!

Ποτέ μην ακούτε ανθρώπους που έχουν την κακή συνήθεια να είναι αρνητικοί, γιατί σας κλέβουν τις μεγαλύτερες λαχτάρες και πόθους της καρδιάς σας
. Πάντοτε να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου την δύναμη της φράσης:
«Σκέψου θετικά!».

[Κωνσταντίνα]

Η φιλία είναι...

Για να είναι όλοι διαφορετικοί

Στο γέλιο & τη χαρά... μαζί

Για να είναι όλοι ίδιοι ....

Για να προστατεύει ο ένας τον άλλον...

Για να κάνουν πράγματα... μαζί

Για να μοιράζονται τους κινδύνους

Για να καυγαδίζουν μερικές φορές... & να είναι πτώμα μετά από ένα φεστιβάλ

Για να είναι ευτυχείς

Στα αστεία μαζί

Για να είναι απλά κουρασμένοι

[Κωνσταντίνα]

ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΕ

Μην απελπίζεσθε.
Από τους δύο ληστές ο ένας σώθηκε. Μην επαναπαύεσθε.
Από τους δύο ληστές ο ένας χάθηκε.

Αγωνίζεσθε.

Τρεις είναι οι απαντήσεις του Θεού στις προσευχές των πιστών:
«Ναι»,
«ΟΧΙ»,
«Περίμενε».

Ο Χριστιανός δεν έχει να διαλέξει μεταξύ καλού και κακού, αλλά μεταξύ καλού και άριστου.

Αν κάποτε δάκρυα κυλήσουν στα μάγουλά σου σκέψου ότι «Αυτός» σ’ αγαπάει και θα στεγνώσουν.

Μην πιστεύεις στο Θεό που εσύ έπλασες, αλλά στο Θεό που έπλασε εσένα.

Δεν γνωρίζω τον Θεό,
εκείνος όμως με γνωρίζει.
Κι αυτό είναι η ελπίδα.

Ότι καλό βλέπετε σε μένα είναι του Θεού,
ό,τι κακό είναι δικό μου.

Κάποτε ρώτησα ένα πουλί, ένα λουλούδι κι έναν άνθρωπο τι είναι «ΘΕΟΣ».
Το πουλί πέταξε,
το λουλούδι άνθισε
κι ο άνθρωπος δάκρυσε.

Χωρίς την ευλογία του Θεού
ο ορίζοντάς σου είναι
τοπίο στην ομίχλη.

Ταπείνωση δεν είναι να κατηγορείς τον εαυτό σου, αλλά να αναγνωρίζεις το καλό των άλλων.

Αν άκουγε ο Θεός τα κοράκια θα γέμιζε ο κόσμος πτώματα.

Τον Θεό τον βλέπουν καλύτερα και καθαρότερα τα δακρυσμένα μάτια.

Μάθε να γελάς με τα βάσανά σου και δεν θα λείψουν ποτέ οι αφορμές.

Ένας σοφός για τη μάνα του: Δεν μου δίδαξε τίποτα, γιατί ήταν αγράμματη.
Μου ενέπνευσε τα πάντα γιατί ήταν πιστή...

Πίστη δεν σημαίνει ότι δεν έρχονται δυσκολίες, αλλά ότι δεν μπορούν να μας βλάψουν.

Η φύση μας διδάσκει να αγαπάμε τους φίλους μας.
Η Θρησκεία τους εχθρούς μας.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι που τους εγκατέλειψε ο Θεός, αλλά άνθρωποι που εγκατέλειψαν το Θεό.

Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει ότι μπορεί μόνος του, και ότι δεν μπορεί να το ζητάει από τον Θεό.

Κοίταζε πίσω σου με ευχαριστία,
γύρω σου με πίστη,
εμπρός σου με ελπίδα.

[Κωνσταντίνα]

ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠ’ ΤΙΣ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ

Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί οι αποδημητικές χήνες πετάνε σε σχηματισμό V;

Όπως με τα περισσότερα ζώα και τη συμπεριφορά τους, ο Θεός έχει κάποιο καλό λόγο που το έχει βάλει στο ένστικτό τους.

Όταν η κάθε χήνα κτυπά τα φτερά της, δημιουργεί ένα ανοδικό ρεύμα για τη χήνα που ακολουθεί.

Στο σχηματισμό V, όλο το σμήνος προσθέτει τουλάχιστον 71% περισσότερη πτητική εμβέλεια από το αν πετούσαν το καθένα από μόνο του.

Αν μια αγριόχηνα ξεφύγει από τον σχηματισμό, ξαφνικά αισθάνεται τη δυσκολία και την αντίσταση στην προσπάθεια να πετάξει μόνη της... και πολύ γρήγορα επιστρέφει στο σχηματισμό μαζί με τις άλλες.

Όπως και οι αγριόχηνες...
έτσι και οι άνθρωποι με ομαδικό πνεύμα προχωρούν πιο γρήγορα από εκείνους που προσπαθούν να τα καταφέρουν μόνοι τους.

Όταν μια αγριόχηνα κουραστεί, πάει στο πίσω μέρος του σχημα-τισμού και μια άλλη αγριόχηνα παίρνει τη μπροστινή θέση.

Οι αγριόχηνες που βρίσκονται στο πίσω μέρος του σχηματισμού φωνάζουν για να ενθαρρύνουν εκείνες που βρίσκονται μπροστά ώστε να αυξήσουν την ταχύτητα τους. Είναι σημαντικό οι "φωνές απ' τα πίσω" να είναι ενθαρρυντικές. Διαφορετικά είναι απλά φωνές και τίποτα άλλο.


Όταν μια αγριόχηνα αρρωστήσει ή τραυματιστεί, δύο άλλες αγριόχηνες αφήνουν τον σχηματισμό και την ακολουθούν προς τα κάτω για την βοηθήσουν και να την προστατέψουν. Παραμένουν με το άρρωστο μέλος του σμήνους μέχρι να μπορέσει να πετάξει ξανά ή να πεθάνει. Μετά ξαναπετάνε με ένα άλλο σμήνος που περνά ή προσπαθούν να προλάβουν το δικό τους.


ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ...
για να μάθεις την υπέροχη δημιουργία του Θεού. Σταμάτα όση ώρα χρειάζεται για να παρατηρήσεις και να αφήσεις το Θεό να σου αποκαλύψει τα θαύματα Του.

ἀλλὰ δὴ ἐρώτησον τετράποδα ἐάν σοι εἴπωσι, πετεινὰ δὲ οὐρανοῦ ἐάν σοι ἀπαγγείλωσιν· ἐκδιήγησαι γῇ, ἐάν σοι φράσῃ, καὶ ἐξηγήσονταί σοι οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης.
τίς οὖν οὐκ ἔγνω ἐν πᾶσι τούτοις ὅτι χεὶρ Κυρίου ἐποίησε ταῦτα; (ΙΩΒ 12:7-9)

[Κωνσταντίνα]

ΑΓΑΠΗ...

Αγαπήσεις Κύριον
τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου (Ματθ. Κβ΄ 37)

Δευτέρα δε ομοία αυτή, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν (Ματθ. Κβ΄ 39)

και γαρ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών (Μαρκ. ι΄ 45)

…πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών (Λουκ. στ΄ 35)

…εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν (Ιωάν. ιδ΄23)

Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους (Ιωάν. ιγ΄ 34)

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περιπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. (Α΄Κορινθ. κεφ. Ιγ΄ 4-Β)

[Κωνσταντίνα]

ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών
να γράψουν μια λίστα με αυτά που
κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά
«Επτά θαύματα του κόσμου». Παρ’ ότι
υπήρξαν κάποιες διαφωνίες,
οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν
τα παρακάτω:

1. Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου

2. Το Taj Mahal

3. Το Grand Canyon

4. Το κανάλι του Παναμά

5. Το Empire State Building

6. Η Βασιλική του Αγ. Πέτρου

7. Το Σινικό Τείχος

Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος
πρόσεξε ότι μια μαθήτρια δεν είχε
τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο
πρόβλημα με τη λίστα της.
Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…». Ο δάσκαλος είπε:
«Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει,
για να δούμε αν μπορούμε
να σε βοηθήσουμε». Το κορίτσι στην αρχή δίστασε,
μα μετά διάβασε:
Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα
του κόσμου είναι…
1. Να βλέπεις...
2. Να ακους...
3. Να αγγίζεις...
4. Να γεύεσαι...
5. Να αισθάνεσαι...
6. Να γελάς...
7. Και να αγαπάς.

Η ησυχία στην αίθουσα ήταν τέτοια
που θα άκουγες και μια καρφίτσα αν έπεφτε.
Τα πράγματα που παραβλέπουμε σαν απλά
και συνηθισμένα και που τα παίρνουμε
για δεδομένα, είναι πραγματικά τόσο
εκπληκτικά και άξια θαυμασμού!

Μια μικρή υπενθύμιση: Τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή
δεν μπορείς να τα χτίσεις με το χέρι,
ούτε να τα αγοράσεις.

[Κωνσταντίνα]

Διέξοδοι στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου
Μωυσέως Μοναχού Αγιορείτου

Στην πολυκατοικία χάθηκε η γειτονιά, που μοιραζόσουν το ψωμί κι οι πόρτες ήταν ανοιχτές. Οι σχέσεις εξαντλούνται σε μια καλημέρα μέσα στο ασανσέρ κι ένα τυποποιημένο και βιαστικό χαμόγελο δίνοντας τον λογαριασμό των κοινοχρήστων.

Στις επαρχιακές πόλεις γίνεται φιλότιμη προσπάθεια να διατηρηθούν εθιμοτυπικές επισκέψεις και το κουτσομπολιό.

Στο δρόμο σκουντουφλά ο ένας πάνω στον άλλο, στο λεωφορείο στριμώχνονται, στα κέντρα διασκεδάσεως δεν βρίσκεις θέση.

Οι καθημερινές ασχολίες δεν αφήνουν ποτέ μόνους τους ανθρώπους για να τα πούνε με τον εαυτό τους.

Η μοναξιά δεν εξοβελίζεται μ’ ευφυείς συνταγές ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, συγγραφέων και κηρύκων

Θέλει προσωπικό αγώνα, εσωτερική τακτοποίηση, μετωπική σύγκρουση με την υπαρξιακή άγνωστη ταυτότητά μας, ανδρεία ενδοσκαφή προς ανεύρεση του πρωτόκτιστου κάλλους, ταπεινή προσκύνηση του Θεού, προς μαθητεία και βοήθεια, ειλικρινή και τίμια έξοδο προς συνάντηση των άλλων, με πνεύμα θυσίας, με διάθεση κατανοήσεως και παραδοχής, αλληλοσυμπληρώσεως και αλληλοβοηθείας.

Μόνο ο εσωτερικά ισορροπημένος άνθρωπος και τακτοποιημένος μπορεί να έχει αγαθές σχέσεις με τους άλλους, σχέσεις που άρχισαν με τη βοήθεια του Θεού, και του έδωσαν τη δύναμη γι’ αυτή την κουβέντα με τον εαυτό του.

Έτσι οι άλλοι γίνονται συλλειτουργοί στο μυστήριο της λειτουργίας της ζωής, όπου μεταλαμβάνουμε ο ένας του άλλου, με την προσευχή, τη φιλία, τον γάμο και παρηγοριόμαστε στο πολυκύμαντο αυτό ταξίδι της εφήμερης ζωής μας.

Νομίζουμε ότι θα μας ζητήσει ο Θεός πολλά. Θα ζητήσει μόνο αυτά που μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε. Δε θα ζητήσει καρπούς εκεί που δεν έσπειρε. Δεν θα πει στον τραυλό γιατί δεν έγινε ιεροκήρυκας και στον χωλό δρομέας. Θα δώσουμε λόγο γι’ αυτό ακριβώς που μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε.

Μόνο με τους καθαρούς ενώνεται ο Θεός. Πρέπει πρώτα να καθαριστείς για να συνομιλήσεις με τον Θεό, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Είναι αστείο να πιστεύει κανείς πως έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Θεό επειδή ζει μια τίμια ζωή και αποφεύγει τις αμαρτίες, ενώ στα βάθη της ψυχής του παραμένουν ανενόχλητα και βαθύρριζα τα πάθη.

Ο Θεός δίνει συνεχείς ευκαιρίες κι ερεθισμούς, αν ο άνθρωπος της εκμεταλλευτεί καλώς. Ο Θεός στο ένα βήμα μας κάνει δέκα. Αλλά πρέπει να κάνουμε πρώτα το δικό μας ένα.

Πολλή ειρήνη υπάρχει μέσα στη σιωπή. Μίλα άνετα με τους ανθρώπους, δίχως συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Να είσαι φίλος όσο ξένος με όλους.

Λέγε τη γνώμη σου, δίχως να θες να την επιβάλλεις. Άκου και τον άλλο κι ας σου φαίνεται ανιαρός κι αστείος. Έχει τον πόνο του, την ιστορία του, έχυσε και γι’ αυτόν αίμα ο Χριστός.

Μη συγκρίνεσαι με τους άλλους, λέει ο αββάς Ησαΐας, είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Αν πεις είσαι καλύτερος του άλλου πέφτεις στην υπερηφάνεια. Αν πεις πως είσαι χειρότερος στην κακομοιριά, στην μειονεξία, την αποθάρρυνση, την απελπισία.

Να ενδιαφέρεσαι για την πρόοδό σου στις σπουδές και στην εργασία, μα να ξέρεις πως κι ένας τσαγκάρης κι ένας οδοκαθαριστής προσφέρει έργο χρήσιμο, μπορεί να είναι ήρωας, άγιος.

Να κοιτάς να είσαι αυτός που είσαι. Κυρίως μην υποκρίνεσαι τον καλό γιατί είναι βαριά αυτή η αρρώστια.

Μη βιάζεσαι και μη χασομεράς. Να είσαι όσο ευγενικός τόσο κι αυστηρός με τον εαυτό σου. Μη τον αφήνεις εύκολα να χαζεύει και μην τον κουράζεις με προγράμματα που σε λίγο θα τα διακόψεις.

Φτιάξτα με τον Θεό.
Φτιάξτα με τον εαυτό σου. Φτιάξτα με τους άλλους
και κανείς δεν μπορεί να σου κλέψει την ειρήνη από την καρδιά σου.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως δεν είναι καλό ο άνθρωπος ούτε πολύ να ξεθαρρεύει ούτε να απελπίζεται. Το να έχεις παράτολμο θάρρος σε κάνει να πέσεις κι η απελπισία πεσμένο δε σ’ αφήνει να σηκωθείς.

Ζούμε σ’ ένα κόσμο άκοσμο κι όχι κόσμημα, πεπτωκότα και συγχυσμένο, που όμως μπορεί αν θέλει να σπάσει το κέλυφος που δεν τον αφήνει να ανασάνει ελεύθερα κι η μοναξιά του να γίνει ευεργετική, με την αυτογνωσία, την μνήμη του Θεού, τη μελέτη.

Αγώνας για την κατάκτηση του μέτρου, της ισορροπίας, της ειρήνης και της ταπεινώσεως.

[Κωνσταντίνα]

Κάποιοι στίχοι...

Αγάπη έχουν στην καρδιά όσοι τους άλλους νιώθουν,
πάντα συμπαραστέκονται, το χέρι τους απλώνουν.

Αγάπη είναι ν'αγαπάς όσους δε σ'αγαπούνε,
όσους σ' εκμεταλλεύονται και πάντα σ'αδικούνε.

Να μη φοβάσε το βοριά τα δέντρα κι αν χτυπάει,
αν είναι η καρδιά ζεστή, όλα τα ξεπερνάει.

Ώρα του ύπνου, τι γλυκιά, νανούρισμα ωραίο,
της φύσης η ξεκούραση, αγκάλιασμα πηγαίο.

Τα δάκρυα των ματιών, σα στάλες τις βροχής,
ποτίζουνε κάθε φορά τους κήπους της ψυχής.

Μόλις ξυπνήσω την αυγή, τον Κύριο θα υμνήσω,
για όλα όσα μου χάρισε, για όλα όσα θα ζήσω.