Θέωση

[dionisis]

Κατά τον π. Μεταληνό

Στην ομιλία (α' μέρος) του π .Μεταληνού που παρέθεσα πιο πάνω στο 13ο λεπτό περίπου της ομιλίας του δίνει μία εξήγηση της θέωσης.Και μεταφέρω:

"Όταν ο άγιος φθάσει στην θέωση, οι σωματικές λειτουργίες παύουν να λειτουργούν. Δεν πεινάει, δεν διψάει, δεν έχει ανάγκες σωματικές. Γι αυτό και οι στυλίτες ανέβαιναν στην περίοδο της θεώσεως, που μπορεί να κρατήσει από ένα λεπτό ή δευτερόλεπτο μέχρι και μήνες. Η θέωση είναι η υψίστη αγιοπνευματική εμπειρία. Γίνεται ναός του τριαδικού Θεού ο άνθρωπος. Όταν τελειώσει η θέωση επανέρχεται στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος που είναι η αρχή της θεώσεως. Όταν οι στυλίτες ήταν στην θέωση ανέβαιναν σε ένα στύλο. Ένα μικρό ύψωμα ήταν και ανέβαιναν να διδάξουν τον κόσμο. Δεν είχαν καμμία σωματική ανάγκη. Χιόνιζε και αυτός στεκόταν με ένα λεπτό ράσο. Έκανε ζέστη μεγάλη και δεν ασθανόταν αλλοίωση.Το φαινόμενο της θεώσεως και ο Μωυσής το είχε. Ο Μωυσής ήταν θεόπτης. Θεόπτης σημαίνει ότι έφτασε στην θέωση. Να δει ως άκτιστο φως τον θεό."

[Νέστορας]

Το μόνο το οποίο έχει αξία ενώπιον του Θεού είναι η πίστης μας, στην οποία η έννοια της προσπάθειας δεν έχει τίποτα να προσφέρει

Δηλαδή αν εγώ πιστεύω αλλά κλέβω, τη φέρνω στους γύρω μου, απατώ τη γυναίκα μου, ασεβώ στους γονείς μου, μοιχεύω, χαρτοπαίζω, βρίζω, ασκώ σωματική βία, κάνω, ράνω, είμαι αρεστός στο Θεό και δέχομαι τις δωρεές Του;

Θεωρώ ότι στην παραπάνω απάντησή σου προηγήθηκαν κατά πολύ τα χέρια σου απ' το μυαλό σου, σωστά? Δεν μπορεί να μην έχεις αντιληφθεί ότι αν πιστεύεις ΔΕΝ κλέβεις, ΔΕΝ τη φέρνεις στους γύρω σου, ΔΕΝ απατάς τη γυναίκα σου κ.ο.κ. Επομένως, ΑΝ κλέβεις, ΑΝ τη φέρνεις στους γύρω σου, ΑΝ απατάς τη γυναίκα σου κ.ο.κ. τότε ΔΕΝ πιστεύεις.

Αλλίμονο αν πιστέψουμε ότι οι δωρεές του Κυρίου έρχονται σαν αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας.

Όχι, έρχονται σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας που κάνουμε με αρωγό τον Κύριο, δίχως τον όποιο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.

Επομένως κατακτούμε τη "θέωση" κατά 50% με δική μας προσπάθεια (αρκεί να το ξεκινήσουμε) και κατά 50% με βοήθεια από το Άγιο Πνεύμα?

Και η απορία μου είναι η εξής. Η επίτευξη αυτής της θέωσης (η οποία έχει και στάδια από ότι είδα στο link της οοδε), το να γίνει δηλαδή Θεός κάποιος άνθρωπος αφού το προσπαθήσει πολύ, κατά χάριν πάντα!!!!!!!, πως σχετίζεται με την έννοια της αμαρτίας? Αυτός δηλαδή που θα επιτύχει αυτόν τον πραγματοποιήσιμο στόχο του να γίνει Θεός, αμαρτάνει πλέον ή έχει φτάσει σε επίπεδο αναμάρτητο? Και εάν αμαρτήσει αφού έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο παύει να είναι Θεός κατά χάριν ή παραμένει? ξαναξεκινάει από την αρχή ή έχασε οριστικά την ευκαιρία?

Μάλλόν ήταν πάνω από μια απορία.
Τέλος μια διευκρίνιση. Όλα αυτά περί θέωσης, αναφέρονται σε ετούτον τον κόσμο ή στην μετέπειτα της αναστάσεως ζωή?

Η απορία σου στο τέλος δίνει και την απάντηση στο θέμα της αμαρτίας. Η Θέωση όπως την θέτει ο ορισμός και αν θυμάμαι καλά είναι το αποτέλεσμα, η ανταμοιβή που έρχεται στην άλλη ζωή, εκεί όπου αμαρτία δε θα υπάρχει για όσους σωθούν.

Διαβάζοντας κατ' επανάληψιν το ως άνω, ομολογώ ότι μπερδεύτηκα τελείως. Να υποθέσω ότι ο Στρατής συμφωνεί με τον ψηλό στο θέμα της αμαρτίας? Να υποθέσω ότι η θέωση δε σχετίζεται με την αμαρτία καθώς αναφέρεται στη μετά θάνατον ζωή?(αν ναι, να το πω στον πατέρα μου να το προσθέσει στο λεξικό) Να υποθέσω ότι εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα γιατί είμαι τυφλωμένος από την αρνητικότητα που με διακατέχει απέναντι στον όρο? Όλα τα σενάρια ανοικτά. Και εδώ είμαι να παραδεχθώ το λάθος μου.

Μέχρι που ήρθε το παρακάτω....

"Όταν ο άγιος φθάσει στην θέωση, οι σωματικές λειτουργίες παύουν να λειτουργούν. Δεν πεινάει, δεν διψάει, δεν έχει ανάγκες σωματικές.

βρε τι μου θυμίζει... τι μου θυμίζει... Να τα πιάσω ένα ένα? Όχι, θα συγκρατηθώ. Και όμως μέσα μου βράζω///

Γι αυτό και οι στυλίτες ανέβαιναν στην περίοδο της θεώσεως, που μπορεί να κρατήσει από ένα λεπτό ή δευτερόλεπτο μέχρι και μήνες. Η θέωση είναι η υψίστη αγιοπνευματική εμπειρία. Γίνεται ναός του τριαδικού Θεού ο άνθρωπος. Όταν τελειώσει η θέωση επανέρχεται στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος που είναι η αρχή της θεώσεως. Όταν οι στυλίτες ήταν στην θέωση ανέβαιναν σε ένα στύλο. Ένα μικρό ύψωμα ήταν και ανέβαιναν να διδάξουν τον κόσμο. Δεν είχαν καμμία σωματική ανάγκη. Χιόνιζε και αυτός στεκόταν με ένα λεπτό ράσο. Έκανε ζέστη μεγάλη και δεν ασθανόταν αλλοίωση.Το φαινόμενο της θεώσεως και ο Μωυσής το είχε. Ο Μωυσής ήταν θεόπτης. Θεόπτης σημαίνει ότι έφτασε στην θέωση. Να δει ως άκτιστο φως τον θεό."

Ωραία. Το καλύτερο για να κλείσουμε, είναι δύο βουδιστικές ευχές που χρησιμοποιούν οι μοναχοί για να κλείνουν τις προσευχές τους και περικλείουν όλη την ουσία:

“Η φύση του Βούδα βρίσκεται μέσα σε όλους μας”

“Ειρήνη και φώτιση σε όλα τα όντα”

Και τώρα με συγχωρείται, πρέπει να πηγαίνω γιατί έχω μάθημα γιόγκας και διαλογισμού.

[stratis]

Επομένως κατακτούμε τη "θέωση" κατά 50% με δική μας προσπάθεια (αρκεί να το ξεκινήσουμε) και κατά 50% με βοήθεια από το ’γιο Πνεύμα?

Ότι κάνουμε το κάνουμε με τη βοήθεια του Θεού. Λέει άλλωστε " ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν".

Τα 50-50 είναι πολύ πεζά και πολύ κοινά και δεν τα ανέφερα. Δε λειτουργώ κατά αυτό τον τρόπο στο θρησκευτικό τομέα. Η κυριολεκτική αντίληψη ορισμένων ζητημάτων δε βοηθά. Νομίζω ότι ενίοτε ασυναίσθητα, από κεκτημένη ταχύτητα χρησιμοποιείς τις οικονομικές σπουδές και τον της εργασίας τρόπο σκέψης σου και στον τομέα της πίστης, πράγμα που κατ'εμέ δε σε βοηθά.

Να υποθέσω ότι εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα γιατί είμαι τυφλωμένος από την αρνητικότητα που με διακατέχει απέναντι στον όρο? Όλα τα σενάρια ανοικτά. Και εδώ είμαι να παραδεχθώ το λάθος μου.

Για μένα το πιθανότερο. Εγώ ανέλυσα αυτά που ξέρω. Η θέωση όπως ο ορισμός την ξεκαθαρίζει δε γίνεται εδώ. Εδώ κερδίζουμε τη βασιλεία των ουρανών, εκεί είναι η θέωση. Στη ζωή που ακολουθεί μετά από εδώ, εφόσον φυσικά την κερδίσουμε. Εδώ όλοι αμαρτάνουμε και αλλά και όλοι έχουμε δικαίωμα στο μυστήριο της μετανοίας εφόσον βέβαια η μετάνοια είναι ειλικρινής.

Το ότι σε σοκάρει ο όρος είναι το πιθανότερο, αλλά το ότι πιστεύεις σε ένα Θεό που αντίθεται με όλους τους άλλους ενώ είναι παντοδύναμος θυσιάζεται και ταπεινώνεται, δε σε σοκάρει;

Και στην τελική πώς καταδικάζει κανείς κάτι δίχως να ψάξει ποιος το είπε και πώς το εννοούσε;

Ψάξτο, διάβασε τα γραπτά αυτών που το αναφέρουν και μετά καταδίκασε.

"Όταν ο άγιος φθάσει στην θέωση, οι σωματικές λειτουργίες παύουν να λειτουργούν. Δεν πεινάει, δεν διψάει, δεν έχει ανάγκες σωματικές.

βρε τι μου θυμίζει... τι μου θυμίζει... Να τα πιάσω ένα ένα? Όχι, θα συγκρατηθώ. Και όμως μέσα μου βράζω///


Κι όμως υπάρχουν άγιοι, ιδίως ασκητές οι οποίοι πράγματι έπαψαν να πεινούν, να διψούν και να έχουν σωματικές ανάγκες. Το αν αυτό είναι θέωση, δε γνωρίζω, γνωρίζω όμως ότι η πίστη μας έχει πλήθος τέτοιων αγίων και για αυτό δοξάζω το Θεό δίχως να βράζω ή να θυμάμαι κάτι. Το μόνο μάλλον που θυμάμαι είναι ότι προσωπικά απέχω μακράν από τα υψηλά πνευματικά επίπεδα αυτών των ανθρώπων.

Ακολουθεί και η απάντηση που έστειλε για το θέμα ο γέροντας Μάξιμος.

[Πατήρ_Μάξιμος]

Ο καθένας μας ήρθε στή ζωή, επειδή τό θέλησε ο πατέρας μας καί η μητέρα μας; ΟΧΙ!
Ήρθαμε στή ζωή, επειδή έτσι οικονόμησε ο Θεός, ο Οποίος έδωσε στούς γονείς μας τή δυνατότητα αυτή.
Άρα ήρθαμε στή ζωή, επειδή τό θέλησε ο Ουράνιος Πατέρας μας.
Ο Οποίος καί μας έφερε γιά κάποιο σκοπό. Καί ο σκοπός αυτός είναι η αιώνια ευτυχία μας κοντά Του. Νά ζήσουμε δηλαδή στόν Παράδεισο, ή αλλοιώς στή Βασιλεία του Θεού ή των ουρανών.

Αυτός είναι ο σκοπός, γιά τόν οποίο ζούμε, η αιώνια σωτηρία μας. Γιά τήν οποία όμως πρέπει νά συνεργασθούμε κι εμείς μαζί μέ τόν Θεό. Διότι ο Θεός, σεβόμενος τό αυτεξούσιό μας, δέν μπορεί νά μας σώσει, άν δέν τό θέλουμε κι εμείς.
Καί πώς φαίνεται ότι θέλουμε κι εμείς νά σωθούμε;
Μέ τό άν πιστεύουμε σ΄ Αυτόν, άν Τόν αγαπάμε, άν Τόν υπακούομε διά της πορείας μας στήν οδό της σωτηρίας -στά πλαίσια της ΜΙΑΣ (=μοναδικής) Εκκλησίας Του- εν πνεύματι μετανοίας καί ταπεινοφροσύνης. Ο Θεός μας έπλασε «κατ΄ εικόνα καί καθ΄ ομοίωσίν Του». Τό κατ΄ εικόνα μας δόθηκε, ενώ τό γιά τό καθ΄ ομοίωσιν πρέπει νά φροντίσουμε ο καθένας γιά τόν εαυτό του.

Ο Τίμιος Πρόδρομος εκήρυττε: μετανοείτε· ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών. Καί ο Κύριος τό ίδιο δίδασκε: μετανοείτε· ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών. Άλλη φορά έλεγε ο Χριστός: η βασιλεία του Θεού ουκ έρχεται μετά παρατηρήσεως, αλλά εντός Υμών εστί. Καί άλλοτε συμπλήρωσε: η βασιλεία του Θεού βιάζεται, καί βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. Καί μας έβαλε νά παρακαλάμε συχνότατα: Πάτερ ημών...ελθέτω η Βασιλεία σου». ?λλοτε δίδαξε: όποιος μέ πιστεύει - μέ αγαπά - καί τηρεί τό θέλημά μου, θά ερθω μαζί μέ τόν Πατέρα καί θά κατοικήσουμε μέσα στήν καρδιά του.
Ο Απόστολος έλεγε: Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού. Πώς νά τόν μιμηθούμε; Μέ τό νά πραγματοποιήσουμε αυτά πού βίωνε καί ο ίδιος. Έλεγε π.χ. εμείς νουν Χριστού έχουμε. Ζω ουκέτι εγώ, αλλά ζη εν εμοί Χριστός. Αλλού λέει: οι δε του Χριστού τήν σάρκα εσταύρωσαν σύν τοις παθήμασι καί ταις επιθυμίαις.

Η φροντίδα γιά τήν αιώνια σωτηρία μας, η προσπάθεια νά βάλουμε τόν Χριστό στήν καρδιά μας, οι εμπειρίες των Ορθοδόξων από τίς ουράνιες ευλογίες πού βιώνουμε ανάλογα μέ τόν αγώνα μας, μέ μία λέξη οι Πατέρες τά ονομάζουν θέωση! Άν κάποιος δέν θέλει νά θεωθεί, ποιό σκοπό έχει άραγε στή ζωή του; Η θέωσή μας πρέπει νά είναι ο ισόβιος αγώνας μας, ξέροντας ότι η δικαιοσύνη του Θεού απαιτεί νά οδηγηθούμε εκεί πού από μόνοι μας επιλέξαμε στή διάρκεια της ζωής μας. Δηλαδή ο Παράδεισος αρχίζει όχι μετά θάνατον, αλλά από τήν ώρα πού φροντίζουμε εμείς γι΄ αυτόν. Αυτό είναι καί τό μεγαλείο της Ορθοδοξίας μας· μας βάζει μέσα στόν Παράδεισο, ενώ ζούμε ακόμα πάνω στή γή. Καί αλοίμονο σέ όποιον νομίζει ότι θά σωθεί άν δέν αγωνισθεί. «Ο γνούς καί μή ποιήσας, δαρήσεται πολλάς» προειδοποίησε ο Χριστός μας.

Κάθε μέρα η Εκκλησία (=οι Άγιοι Πατέρες μας) εορτάζει τίς μνήμες πολλών θεωμένων Αγίων, γιά νά τούς ζηλέψουμε καί νά φιλοτιμηθούμε νά τούς μιμηθούμε.

πάτερ Μάξιμος Αγιορείτης, ο του Γέροντος Ιωσήφ.

[Μηνάς]

Η φροντίδα γιά τήν αιώνια σωτηρία μας, η προσπάθεια νά βάλουμε τόν Χριστό στήν καρδιά μας, οι εμπειρίες των Ορθοδόξων από τίς ουράνιες ευλογίες πού βιώνουμε ανάλογα μέ τόν αγώνα μας, μέ μία λέξη οι Πατέρες τά ονομάζουν θέωση! ’ν κάποιος δέν θέλει νά θεωθεί, ποιό σκοπό έχει άραγε στή ζωή του; Η θέωσή μας πρέπει νά είναι ο ισόβιος αγώνας μας, ξέροντας ότι η δικαιοσύνη του Θεού απαιτεί νά οδηγηθούμε εκεί πού από μόνοι μας επιλέξαμε στή διάρκεια της ζωής μας. Δηλαδή ο Παράδεισος αρχίζει όχι μετά θάνατον, αλλά από τήν ώρα πού φροντίζουμε εμείς γι΄ αυτόν. Αυτό είναι καί τό μεγαλείο της Ορθοδοξίας μας· μας βάζει μέσα στόν Παράδεισο, ενώ ζούμε ακόμα πάνω στή γή. Καί αλοίμονο σέ όποιον νομίζει ότι θά σωθεί άν δέν αγωνισθεί. «Ο γνούς καί μή ποιήσας, δαρήσεται πολλάς» προειδοποίησε ο Χριστός μας.

Κάθε μέρα η Εκκλησία (=οι ’γιοι Πατέρες μας) εορτάζει τίς μνήμες πολλών θεωμένων Αγίων, γιά νά τούς ζηλέψουμε καί νά φιλοτιμηθούμε νά τούς μιμηθούμε.

πάτερ Μάξιμος Αγιορείτης, ο του Γέροντος Ιωσήφ.

Τώρα μάλιστα. Κάτι μπορώ να καταλάβω. Επαναλαμβάνω με Bold

Η φροντίδα γιά τήν αιώνια σωτηρία μας, η προσπάθεια νά βάλουμε τόν Χριστό στήν καρδιά μας, οι εμπειρίες των Ορθοδόξων από τίς ουράνιες ευλογίες πού βιώνουμε ανάλογα μέ τόν αγώνα μας, μέ μία λέξη οι Πατέρες τά ονομάζουν θέωση

Τί σχέση έχει όμως αυτό με αυτά τα πολλύπλοκα που έλεγε το άρθρο της οοδε? Ή τι σχέση έχει με το δεν τρώω, δεν πίνω, δεν κρυώνω. Ο Μωυσής δεν έτρωγε και δεν έπινε? Αφήστε το άλλο, ότι δηλαδή ο Μωυσής έφτασε στη θέωση. Πουθενά δεν έφτασε από μόνος του, σαν αποτέλεσμα των προσπαθειών του. Ο Θεός επέλεξε και έπραξε.

Εξακολουθώ να παραξενεύομαι βέβαια γιατί αυτήν την τόσο ξεκάθαρη Βιβλική διαδικασία επιλέχθηκε να την αποκαλέσουμε θέωση, αλλά τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνω το τι λέμε.

Εξακολουθώ όμως να περιμένω αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει στο τόσο απλό που ζήτησα.

"Ποιός το πρωτοείπε, πότε και πως το όρισε."

[stratis]

Προφανώς δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανείς

[Μηνάς]

Προφανώς δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανείς

Δυστυχώς.

Πόσα άραγε αντίστοιχα πράγματα που με μιας μπαίνουν κάτω από τον τίτλο "Ιερά Παράδοση" και "Πατέρες" όταν προσπαθήσουμε να τα ψάξουμε σε βάθος, να τα εντοπίσουμε και να τα διακρίνουμε αντικειμενικά και νηφάλια, καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα: "δεν μπορεί να βοηθήσει κανείς".

[Athanasios]

Εγω δεν μπορω να το καταλαβω αυτο

Παράθεση:
"δεν μπορεί να βοηθήσει κανείς".


Η χαρα του σατανα.


Γιατι;
Κατ΄αρχας ξεκιναμε λαθος. Για να μιλησεις για θεωση πρεπει να εχεις κανει φυλλο και φτερο το κατ' εικονα και ομοιωση...
Δεν ασχοληθηκαμε ομως. Αχρειαστη να ειναι. Τουλαχιστον σε ολο της το βαθος.
Ενα φορουμ και δεν φτανει και φτασαμε στη θεωση.
Συγνωμη που γινομαι αυστηρος αλλα μερικα πραγματα δεν γινονται υπο τυπου ερωτησεως (σαν τηλεπαιχνιδι), ποιος ηταν ο πρωτος Πατερας που το ειπε.
Δεν τον ξερω. Ουτε Θεολογος ειμαι αλλα και αν ημουν δυσκολα θα απαντουσα.
Ουτε εχει σημασια. Σημασια εχει τι ειπαν.
Εκει εψαξα κατι και βρηκα.
Μας αρεσει να βαζουμε ερωτησεις και οι αλλοι να ψαχνουν να μας καλυψουν τα κενα. Ας ψαξουμε εμεις πρωτα και ας πουμε ακομα και τα λαθος συμπερασματα μας.
Και μετα βαθμολογουμε γιατι μια αντιληψη οσο ναναι την εχουμε. Τα ειπες καλα δεν τα ειπες καλα εχω αντιρρηση εδω.
Δεν παει ετσι ομως.

Ποιος ψαχτηεκε μεσα του πριν πει οτι δεν μπορει να τον βοηθησει κανεις;

Αν υπαρχει ωστοσο η απαντηση γιατι να γινει η ερωτηση και να φερουμε τον κοσμο σε αμφιβολια;

Και μια δικη μου ερωτηση. Αν το βρω τι κερδιζω;

Αλλα να μη πω τωρα για τους Πατερες. Ας πω την γνωμη μου πρωτα και ας κανω και λαθος. Οταν νικησεις με την βοηθεια του Θεου τον σατανα οπως εκανε μονος του ο Χριστος σαν τελειος ανθρωπος (και Θεος, δεν το χρησιμοποιησε στην προκειμενη περιπτωση ομως) τοτε ερχεσαι κοντα του. Τοτε ακολουθεις τον προορισμο σου που ειναι να καθησεις διπλα στον Πατερα σου, και τοτε ομοιαζεις με Αυτον γιατι και οι πραξεις του μοιαζουν με τις Δικες του καθως και με την Διδασκαλια του.
Τοτε αρχιζει και η ομοιωση που δεν τελειωνει ποτε οπως και τελος δεν εχει ο Θεος.

[stratis]

Συμφωνώ με το Θανάση και όταν είπα:

Δεν μπορεί να βοηθήσει κανείς

Εννοώ ότι προσωπικά και φαντάζομαι και οι άλλοι εφόσον δεν απαντούν, δε γνωρίζουν ποιος το ανέφερε. Μπορείς να ανατρέξεις σε μια βιβλιοθήκη στην Πατρολογία και να αρχίσεις να ψάχνεις ή πιο εύκολα να μιλήσεις με έναν ιερωμένο.

Μας αρεσει να βαζουμε ερωτησεις και οι αλλοι να ψαχνουν να μας καλυψουν τα κενα.

Το να ρωτήσει κανείς κάτι που δεν ξέρει για να μάθει δεν είναι κακό. Από τη στιγμή όμως που κανείς δεν μπορεί να πει το και το και το, καλό είναι να αποφεύγουμε τα συμπεράσματα.

[Μηνάς]

Και μια δικη μου ερωτηση. Αν το βρω τι κερδιζω;

Μάλλον αυτό είναι η χαρά του σατανά Αθανάσιε. Η ερώτηση "τι κερδίζω για να βοηθήσω?"

Γιατι;
Κατ΄αρχας ξεκιναμε λαθος. Για να μιλησεις για θεωση πρεπει να εχεις κανει φυλλο και φτερο το κατ' εικονα και ομοιωση...

Δεν ξεκίνησα εγώ το θέμα θέωση. Αντέδρασα όμως στο ότι αυτός είναι "ο σκοπός της ζωής μου", ή έστω θα έπρεπε να είναι. Δεν γνώριζα ότι πρέπει να κάνω πρώτα φύλλο και φτερό το κατ εικόνα και καθ ομοιώσιν πριν ζητήσω διευκρινίσεις για τον σκοπό της ζωής μου.

Δεν ασχοληθηκαμε ομως. Αχρειαστη να ειναι. Τουλαχιστον σε ολο της το βαθος.
Ενα φορουμ και δεν φτανει και φτασαμε στη θεωση.

Ήρθες βρε καλέ μου άνθρωπε να μου πεις ότι πριν μπορέσω να καταλάβω το σκοπό της ζωής μου πρέπει να ασχοληθώ με το καθ εικόνα και ομοίωση? Και δεν το έκανα ώστε μετά να με επικρίνεις, και καλά μιλώντας στον πληθυντικό? Αν σε ρωτήσει κάποιος δηλαδή πτωχός τω πνεύματι σαν του λόγου μου περί του σκοπού της ζωής του που του λες, θα του πεις αυτά που μου λες τώρα? Και τί είναι το καθ εικόνα και ομοίωση για να ασχοληθώ σε βάθος? Μαθηματικά? Δεν μπορώ να το συλλάβω ρε φίλε το τί είναι όσο και να το ψάξω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να ακολουθήσω το παράδειγμα του Κυρίου. Και μετά έρχεται κάποιος και μου λέει "δεν κατάλαβες καλά, πρέπει να το ψάξεις σε βάθος και μετά να θεωθείς, να μην πεινάς να μην διψάς, να βλέπεις το άκτιστο φως. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής σου". Και μετά σε πειράζει που ζητάω να βγάλω άκρη? Αυτό είναι το εικόνα και ομοίωση που δίδαξε ο Κύριος?

Συγνωμη που γινομαι αυστηρος αλλα μερικα πραγματα δεν γινονται υπο τυπου ερωτησεως (σαν τηλεπαιχνιδι), ποιος ηταν ο πρωτος Πατερας που το ειπε.
Δεν τον ξερω. Ουτε Θεολογος ειμαι αλλα και αν ημουν δυσκολα θα απαντουσα.
Ουτε εχει σημασια. Σημασια εχει τι ειπαν.
Εκει εψαξα κατι και βρηκα.

Γίνε όσο αυστηρός θέλεις. Υποκριτής μην γίνεσαι. Εσύ είσαι αυτός που έχεις σηκώσει κατεβατά ολόκληρα από το τί είπε ο κάθε πατέρας ή γιος. Εγώ άσχετος έχω δηλώσει εξ αρχής. Ειδήμονας στα της Ιεράς Παραδόσεως δεν εμφανίστηκα ποτέ, ούτε καν υπέρμαχος της απόλυτης αλήθειάς της. Να ψάξω να βρω τί?
Με ρώτησες ποτέ να σου πω σε πιο σημείο της Αγίας Γραφής γράφει κάτι και αντέδρασα όπως αντιδράς? Δύσκολο να απαντήσω ακόμα και αν ήμου θεολόγος? Δεν έχει σημασία? Ψάξε να βρεις μόνος σου? Αν εσύ που την Ιερά Παράδοση την έχεις ευαγγέλιο δεν μπορείς να βρεις, εγώ πως θα βρω?

Μας αρεσει να βαζουμε ερωτησεις και οι αλλοι να ψαχνουν να μας καλυψουν τα κενα. Ας ψαξουμε εμεις πρωτα και ας πουμε ακομα και τα λαθος συμπερασματα μας.
Και μετα βαθμολογουμε γιατι μια αντιληψη οσο ναναι την εχουμε. Τα ειπες καλα δεν τα ειπες καλα εχω αντιρρηση εδω.
Δεν παει ετσι ομως.

Σάκη, δεν ξέρω τι σας αρέσει και τι δεν σας αρέσει. Αλλά δεν σου επιτρέπω να με χαρακτηρίζεις, εμμέσως ή αμέσως με αυτόν τον τρόπο. Παρεκτρέπεσαι αδελφέ μου και τον λόγο τον γνωρίζει μόνο ο Θεός και η ψυχή σου.
Στην τελική έτσι ακριβώς πάει. Αυτός που θα έρθει να μου πει ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου ως προς το Θεό είναι και υποχρεωμένος να το τεκμηριώσει και να δεχτεί τις όποιες αντιρρήσεις μου. Αλλίμονο αν έρχομαι να σου πω εγώ το πως πρέπει να ζεις εν Χριστώ και όταν με ρωτάς το που το στηρίζω να σου λέω τα ευφάνταστα που λες εσύ τώρα.

Ποιος ψαχτηεκε μεσα του πριν πει οτι δεν μπορει να τον βοηθησει κανεις;

Αν υπαρχει ωστοσο η απαντηση γιατι να γινει η ερωτηση και να φερουμε τον κοσμο σε αμφιβολια;

Μάλλον τώρα φαίνεται το πρόβλημα που σε οδηγεί να αντιδράς έτσι. Μην φέρουμε τον κόσμο σε αμφιβολία. Πίστευε και μη ερεύνα δηλαδή. Και αν κάποιος ρωτήσει κάτι ερευνώντας, του αμολάμε το κατεβατό. Λυπάμαι αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος που πορεύομαι. Αν ο κόσμος έρχεται σε αμφιβολία με αυτά που εγώ τώρα ρωτώ, θα χάσει τον μπούσουλα όταν τον ρωτήσει ο εωσφόρος.

Η υποχρέωση της απόδειξης της αλήθειας είναι σε αυτόν που την φέρνει στο τραπέζι. Η Ιερά Παράδοση λέτε, λέει ότι σκοπός της ζωής μου είναι η θέωση. Σε ερωτώ και εσένα και τον ψηλό και τον Νίκο, ευθέως, που το λέει αυτό η Ιερά Παράδοση. Η απάντησή σου είναι "δεν είμαι θεολόγος", "έψαξα και κάτι βρήκα" και "γιατί δεν ψάχνεις από μόνος σου". Για εμένα όλα αυτά είναι ορισμός του "εκ του πονηρού".

Επαναλαμβάνω λοιπόν την αρχική μου θέση.

"Όποιος θέλει να με βοηθήσει στο ερώτημα του τόπικ είτε θα το κάνει ουσιαστικά είτε να μην το κάνει καθόλου. Αφού ο όρος πρωτοεμφανίζεται στα πατερικά κείμενα, ας ξεκινήσουμε από εκεί. Ποιος πατέρας είναι ο πατέρας του όρου και σε ποιο κείμενό του ο όρος πρωτοεμφανίζεται. Ένα καλό και ξεκάθαρο σημείο ειλικρινούς αναζήτησης."