Ορθοδοξία

Πιστεύω πάντως ότι και να κάτσουμε να συζητήσουμε μαζί τους, όσο καταρτισμένοι και να είμαστε, θα χάσουμε τον καιρό μας. Αυτά τα άτομα είναι τόσο φανατισμένα - είναι βλέπεις και το χρήμα στη μέση- που θα μείνουν αμετακίνητα στις θέσεις τους. Γεγονός πάντως Τάσο είναι, όπως είπε και η Ντίνα, ότι αν μας βρουν ανέτοιμους και αδιάβαστους, θα μας οδηγήσουν εκεί που θέλουν αυτοί! Γι' αυτό καλύτερα αν δεν νοιώθουμε έτοιμοι, να αποφεύγουμε το διάλογο μαζί τους.

Η πίστη μας δεν είναι γνώση, αλλά εμπειρία, δεν αρκεί να διαβάζουμε την Αγία Γραφή, όπως κι εκείνοι, επειδή κινδυνεύουμε να πλανηθούμε, όπως κι εκείνοι.

Η αγάπη μας στο Χριστό και ο πνευματικός αγώνας, θα μας δώσουν μέσω της Θείας Χάριτος την εμπειρία μιας αληθινής σχέσης μαζί Του, που είναι πιο πειστική απ' όλη τη γνώση του κόσμου.

Προσωπικά δεν μιλάω ποτέ μαζί τους. Τους αποφεύγω συστηματικά.

Χρειάζεται διάκριση για το πότε θα μιλήσουμε με κάποιον που είναι αντίθετος στην πίστη μας. Έχει σίγουρα σχέση με το κατά πόσο είναι ειλικρινής στην αναζήτηση της αλήθειας ή όχι.

Πάντως σε κάθε περίπτωση, αν μιλήσουμε με κάποιον που προέρχεται από τις ευσεβιστικές αιρέσεις, δεν έχει κανένα νόημα να επιτρέψουμε συγκρίσεις αγιότητας ανάμεσα στον κλήρο και στα μέλη της Εκκλησίας και τα στελέχη και τα μέλη της αίρεσής τους. Εμείς πιστεύουμε ότι η Εκκλησία αποτελείται από αμαρτωλούς σε μετάνοια και εκείνοι υποκρίνονται ή αυταπατώνται ότι η αίρεσή τους αποτελείται από "αγίους". Κι ας είπε ο Χριστός: "ου γάρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν" (Ματθ. 8, 13)

Όταν κανείς λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Όταν λογαριάζει κανείς, χωρίς τον ξενοδόχο
ή
Καλά δεν ήξερες, δεν ρωτούσες να μάθεις;

(Αποσπάσματα από δημόσιο διάλογο Ορθοδόξων με "Μαρτύρων του Ιεχωβά" που έλαβε χώρα στην Κόνιτσα το Σάββατο του Λαζάρου)




Αν κανείς βρισκόταν στην Κόνιτσα το Σάββατο του Λαζάρου, θα έβλεπε στην πράξη τι θα πει «άτακτη φυγή» και ταυτοχρόνως θα διαπίστωνε τη θρασύτητα και τη δειλία (ήτοι: θρασυδειλία) των οπαδών της «Σκοπιάς».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εδώ και τρία έτη είχε ξεκινήσει μια επικοινωνία, τόσο προφορική, όσο, κυρίως, γραπτή, μεταξύ ενός εκ των ιεροκηρύκων της Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης και των υπευθύνων των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» της περιοχής των Ιωαννίνων. (Και επειδή, ως συνήθως, οι Μ.τ.Ι., όταν δεν τους συμφέρει κάτι, προσπαθούν να το διαψεύσουν, κυρίως όταν ο διάλογος γίνεται προφορικώς, για αυτό τα γραπτά που υπάρχουν, και μένουν - scripta manent - αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.)

Η κατάληξη λοιπόν, του γραπτού αυτού διαλόγου ήταν, προσφάτως, ο υπεύθυνος των Μ.τ.Ι. των Ιωαννίνων, να αρνηθεί να συνεχίσει, στέλνοντας μήνυμα ότι η επικοινωνία διακόπτεται.
Τούτο δε έγινε διότι του ήταν εντελώς αδύνατο να απαντήσει στα καίρια ερωτήματα που του είχαν τεθεί και ενώπιον άλλων προσώπων είχε υποσχεθεί ότι θα ερευνήσει και θα απαντήσει. Ερωτήματα τα οποία φυσικά τίναζαν στον αέρα όλο το σαθρό οικοδόμημα της Εταιρείας, και συνάμα αποδείκνυαν την αγραμματοσύνη των θυμάτων της Σκοπιάς περί τον λόγο του Θεού και γενικώτερα την γενική αλλά και εκκλησιαστική ιστορία.

Και ενώ φάνηκε πως έκλεινε το όλον θέμα με την υποχώρηση (με ελαφρά πηδηματάκια) του «αρχηγού» των Μ.τ.Ι., αφήνοντας τον έκθετο στον λαό της Κονίτσης, που γνώριζε με κάθε λεπτομέρεια την όλη εξέλιξη του διαλόγου, ξαφνικά, το «ωραίο πρωινό» του Σαββάτου του Λαζάρου, «οι σοφές κεφαλές των ταγών» έκαναν την γκάφα τους και η Κόνιτσα «γέμισε» με συνεργεία των Μ.τ.Ι.

Ξεκίνησαν λοιπόν «οι ευγενείς κύριοι και κυρίες» το μοίρασμα προσκλήσεων για κάποια εκδήλωση που ετοίμαζαν...

Από δω και κάτω φίλοι μου, ξεκινά «το μαρτύριο» των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».
Όταν οι κάτοικοι της Κονίτσης συνειδητοποίησαν τι πραγματικά συμβαίνει, και ποιοι ήταν οι απρόσκλητοι αυτοί επισκέπτες που χτυπούσαν τις πόρτες τους (το αστείο, εκτός των άλλων, είναι ότι κάποιοι καταστηματάρχες στην αρχή τους πέρασαν για το Σ.Δ.Ο.Ε.... και τους έδιναν πολλές ευχές...), το τι άκουσαν δεν περιγράφεται... Αμέσως τότε τα τηλέφωνα «πήραν φωτιά» και ενημέρωσαν τους ιερείς και, κυρίως τον υπεύθυνο ιεροκήρυκα επί των αιρέσεων, ο οποίος, και σε ανύποπτο χρόνο είχε ενημερώσει τους πιστούς για το τι εστί «Σκοπιά» και ότι αν «σκάσουν μύτη», αμέσως να τον ενημερώσουν, πράγμα που, όπως είπαμε, πραγματοποιήθηκε εν τω άμα.

Στη συνέχεια, μπορείτε φίλοι μου, να απολαύσετε διαλόγους «απείρου κάλλους» (δειγματοληπτικώς) από την εξέλιξη της επιχείρησης των Μ.τ.Ι. «Λύκοι στα πρόβατα», και είστε ελεύθεροι να γελάσετε ή να κλαύσετε ή μάλλον να γελάσετε έως δακρύων.

- Ιεροκήρυξ: Καλημέρα σας κύριοι. Ποιοι είστε και από πού ήρθατε;
- Μ.τ.Ι.: Καλημέρα κύριε! Είμαστε από τη Θεσσαλονίκη και ήρθαμε από τα Γιάννενα για να φέρουμε το λόγο του Θεού στους ανθρώπους. (δηλαδή, από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα)
- Ι.: Γνωρίζετε που ήρθατε; Τους ανθρώπους εδώ τους νομίζετε για αθέους ή για ειδωλολάτρες, που ήρθατε να τους μιλήσετε για το Θεό;
- Μ.τ.Ι.: (σιωπή...) (άλλωστε, τι να έλεγαν...;)
- Ι.: Γνωρίζετε εσείς ποιος είναι ο λόγος του Θεού;
- Μ.τ.Ι. : Γνωρίζουμε. Είναι το Ευαγγέλιο.
- Ι.: Και ποιος σας βεβαιώνει ότι αυτό που κρατάτε είναι το Ευαγγέλιο;
- Μ.τ.Ι.: Μιλάει για το Θεό.
- Ι.: Εκατομμύρια βιβλία μιλούν περί Θεού. Είναι όλα αυτά Ευαγγέλιο;
- Μ.τ.Ι.: Το έγραψαν οι μαθητές του Χριστού.
- Ι.: Ο Ματθαίος και ο Ιωάννης, ήταν μαθητές του Χριστού. Ο Μάρκος και ο Λουκάς δεν ήταν. Πώς λοιπόν έχετε τα κείμενά τους στο Ευαγγέλιο;
(εν τω μεταξύ άρχισε να μαζεύεται κόσμος, και να απαιτεί διάλογο και να απαντήσουν στις ερωτήσεις που τους υποβάλλονταν...)
- Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, τώρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε...
- Ι.: Μα, πώς δεν μπορείτε; Για αυτό ακριβώς δεν ήρθατε; Δεν μας είπατε ότι ήρθατε για να μας φέρετε τον λόγο του Θεού; Λοιπόν, «ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν». Απαντήστε μας, διότι συλλαμβάνεστε να μην γνωρίζετε ούτε τα στοιχειώδη αυτών για τα οποία ήρθατε να μας κάνετε λόγο.
- Μ.τ.Ι.: Φαίνεται να γνωρίζετε πολλά...
- Ι.: Περισσότερα απ' όσα φαντάζεστε. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Απαντήστε μας, τι είναι ο λόγος του Θεού;
- Μ.τ.Ι.: (χάνοντας τα λόγια τους και μέσα σε πολλή ταραχή) Αυτό δεν είναι δική μας δουλειά. Δικό μας έργο είναι να μεταφέρουμε το λόγο του Θεού. (δηλ. τρία πουλάκια κάθονται...)
(να σημειώσετε δε, ότι το πρόσωπο αυτό που εκπροσωπούσε στον διάλογο αυτό τους Μ.τ.Ι. συστήθηκε ως δικηγόρος...)

Άλλος διάλογος τώρα, με διαφορετικό συνεργείο:

- Ορθόδοξος: Γιατί επιμένετε να ονομάζεστε «Μάρτυρες του Ιεχωβά»;
- Μ.τ.Ι.: Γιατί αυτό είναι το πραγματικό όνομα του Θεού που σώζεται ο άνθρωπος.
- Ο.: Ώστε, αν ο πιστός δεν ονομάζει τον Θεό με το όνομα «Ιεχωβά» δεν σώζεται;
- Μ.τ.Ι.: Όχι.
- Ο.: Ποιος ερμηνεύει καλύτερα την Παλαιά Διαθήκη; Οι Απόστολοι ή η Εταιρεία;
- Μ.τ.Ι.: Φυσικά οι Απόστολοι.
- Ο.: Γιατί τότε πουθενά στην Καινή Διαθήκη οι Απόστολοι, δεν αναφέρουν το Θεό με το όνομα αυτό; Μήπως είχαν πλάνη; Ή μήπως δεν σώθηκαν και οι Απόστολοι;
- Μ.τ.Ι. Υπάρχουν κείμενα της Καινής Διαθήκης που αναφέρουν το Θεό με το όνομα «Ιεχωβά».
- Ο.: Φέρτε μας αυτά τα κείμενα να τα μελετήσουμε.
- Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, κάηκαν αυτά τα κείμενα...
(το τι γέλιο έπεσε από τον κόσμο που παρακολουθούσε τον διάλογο, δεν περιγράφεται).

Άλλος διάλογος, με κληρικούς και συνεργείο των Μ.τ.Ι.:

- Κληρικός: Καλημέρα παιδιά, από πού μας έρχεστε;
- Μ.τ.Ι.: (γεμάτοι ταραχή, ειρωνία και με κραυγές) Από την Αγγλία!
- Κ.: Α! Πολύ ωραία, τότε θα κάνουμε και διάλογο στην αγγλική! Do you speak English?
- Μ.τ.Ι.: (τρέμοντας, με πεσμένα τα αυτιά και με φωνή που μόλις ακουγόταν) Όχι, όχι, από την Ελλάδα ήρθαμε... (λες και η Κόνιτσα βρίσκεται εκτός Ελλάδος και ήρθαν απ' έξω...)
- Κ.: Και τι θέλετε;
- Μ.τ.Ι.: Να μιλήσουμε στο ποίμνιο.
- Κ.: Επομένως, αφού ονομάζετε ποίμνιο τους πιστούς, άρα αναγνωρίζετε ότι έχουν και ποιμένες. Έτσι δεν είναι παιδιά;
- Μ.τ.Ι.: ...Ε, ε...όχι ακριβώς, ...αλλά τώρα έχουμε άλλη δουλειά. Ο Χριστός δεν είπε να μιλούμε δημόσια αλλά να πηγαίνουμε στα σπίτια...
(τα σπαρταριστά γέλια των Κονιτσιωτών, μάλλον θα ακούστηκαν στην Πίνδο).

Σε άλλο σημείο της πόλεως, παρόμοιος διάλογος:

- Μ.τ.Ι.: Ήρθαμε να σας μιλήσουμε.
- Ορθόδοξοι: Μπράβο παιδιά. Αυτό θέλουμε κι εμείς. Και για να μην κάνετε τόσο κόπο, από σπίτι σε σπίτι, να μαζευτούμε όλοι, να φέρετε τους δικούς σας, να φέρουμε κι εμείς τους δικούς μας, εμείς δεν θα μιλούμε, και θα ακούσουμε πώς θα μιλήσετε με τους ποιμένες μας.
- Μ.τ.Ι.: Ε... όχι αυτό.
- Ο.: Και γιατί όχι αυτό;
- Μ.τ.Ι.: Γιατί ο Χριστός απαγορεύει τη δημοσιότητα.
- Ο.: (γέλια και ταυτοχρόνως οικτιρολογίες) Εντάξει παιδιά. Όπως θέλετε. Μέσα σε σπίτι. Θα φωνάξουμε τους ιερείς μας και ελάτε να μιλήσουμε μέσα στο σπίτι.
- Μ.τ.Ι.: Ε... όχι τους ιερείς.
- Ο.: Και γιατί όχι; Μήπως και αυτό το απαγορεύει το Ευαγγέλιο; Μήπως λέει πουθενά οι απόστολοι και οι πιστοί να μιλούν μόνο σε λαϊκούς και όχι στους κληρικούς;
- Μ.τ.Ι.: Εμείς κάνουμε ό, τι λέει το Ευαγγέλιο...
- Ο.: (μέσα σε γέλια) Ρε παιδιά, δεν πάτε να κάνετε καμμιά άλλη δουλειά για να μην εξευτελίζεστε τόσο πολύ;
Παρενθετικά δε, να προσθέσουμε ότι είχε κάνει το λάθος, να βρίσκεται στην Κόνιτσα και ο υπεύθυνος των Μ.τ.Ι. των Ιωαννίνων, ο οποίος το «έπαιζε» ηγέτης, πλην όμως λογάριασε ο ταλαίπωρος «χωρίς τον ξενοδόχο», μάλλον χωρίς τους ποιμένες...
Είχε δε καταστρώσει και το εξής σατανικό σχέδιο: ζήτησε από τον ιεροκήρυκα συνάντηση στο σπίτι του, για δήθεν συζήτηση. Ο κύριος όμως σκοπός του δεν ήταν φυσικά ο διάλογος (τον οποίο είχε διακόψει, όπως είπαμε πριν, φεύγοντας «με ελαφρά πηδηματάκια» κατά το δη λεγόμενον, εξευτελιζόμενος στον κλήρο και τον λαό της Κονίτσης), αλλά ο σκοπός του ήταν να εγκλωβίσει τον ιεροκήρυκα, ώστε τα «κοπέλια» του να γυρίζουν ανενόχλητοι στην πόλη.
Φυσικά «έπεσε σε ύφαλο». Στην πρόσκληση - πρόκληση αυτή ο ιεροκήρυξ, που αμέσως αντελήφθη την παγίδα, του απάντησε: Ναι στη συνάντηση, με την προϋπόθεση όμως ότι θα παραβρίσκονται και όλοι οι «επισκέπτες» φίλοι του.
Στην πρόταση αυτή ο «chief» (αρχηγός) τα έχασε και φυσικά αρνήθηκε. Επόμενο ήταν άλλωστε. Δεν ήθελε να εξευτελιστεί ο άνθρωπος τώρα μπροστά στους δικούς του, και μάλιστα στους «μαθητές» του... Αυτό όμως που φοβήθηκε, τούτο και έπαθε, και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό.
Γιατί; Διότι ο ιεροκήρυξ, μαζί και με άλλους κληρικούς και τον πιστό λαό που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, πρότειναν, ή συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία ή στην μεγάλη αίθουσα του δημαρχειακού μεγάρου. Ζήτησαν ανοιχτό διάλογο μεταξύ των ορθοδόξων και των «ταγών» της Σκοπιάς.
Στην πρόταση αυτή δημιουργήθηκε τέτοια σύγχυση και τέτοιος πανικός στους Μ.τ.Ι., που οι μέχρι τότε «ήρεμοι» και «ευγενείς» και «καλοσυνάτοι» πέταξαν την προβιά που φορούσαν, έχασαν την φαινομενική τους ψυχραιμία και άρχισαν να φωνασκούν και να λένε λόγια που ούτε οι ίδιοι καταλάβαιναν τι έλεγαν...
Και ενώ οι ταλαίπωροι «Μάρτυρες» έπεσαν οι ίδιοι στην παγίδα που πήγαν να στήσουν, δόθηκε εντολή να χτυπήσουν επί αρκετή ώρα οι καμπάνες του ιερού ναού του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην κεντρική πλατεία, με αποτέλεσμα να αρχίσει να συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο ο πιστός λαός που εντωσούτω είχε μάθει το τι γινόταν.
Το τι ακολούθησε φίλοι μου όταν τα «παλικάρια» της Σκοπιάς συνειδητοποίησαν την γκάφα τους, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής. Ο «αρχηγός» της αποστολής, τρέμοντας έδινε με το κινητό του, τηλεφωνικές εντολές στα συνεργεία του, να διακόψουν «πάραυτα» και να επιβιβαστούν στα αυτοκίνητα για επιστροφή στη βάση τους...
Από την άλλη δε, όσο ο πιστός λαός έβλεπε και διαπίστωνε, αφ' ενός το απύθμενο θράσος, αφ' ετέρου την εξευτελιστική τους δειλία μπροστά στην αλήθεια, τόσο και επέμενε με έντονες φωνές να πραγματοποιηθεί δημόσιος διάλογος...
Το νόστιμο τώρα της υποθέσεως είναι τούτο: Κάποια κυρία από τα συνεργεία των Μ.τ.Ι., μπροστά στους κληρικούς μιλούσε τηλεφωνικώς με τον «έχοντα το γενικόν πρόσταγμα». Ο ιεροκήρυξ της ζήτησε τη συσκευή της για να πει δυο λόγια στον «Big Brother». Πράγματι, η εν λόγω κυρία έδωσε το κινητό, χωρίς όμως να ενημερώσει τον συνομιλητή της. Οπότε ο ιεροκήρυκας ακούει τον αρχηγό, μεταξύ των άλλων, να λέει, νομίζοντας ότι απευθύνεται στην κυρία: «σηκωθήτε αμέσως να φύγετε, μη μιλάτε καθόλου με αυτόν (τον ιεροκήρυκα δηλαδή), μαζέψτε τα αμέσως και μπείτε στα αυτοκίνητα για Γιάννενα»... Και ο ιεροκήρυκας του λέει: «Ξέρεις, είμαι ο τάδε για τον οποίον μιλάς»! Θα ρωτήσετε τώρα φίλοι μου, τι συνέβη; Η παρατεταμένη σιωπή του «αρχηγού», έδινε την εντύπωση ότι ίσως κάτι έπαθε ο ανθρωπάκος... Χρειάστηκε να πάρει και πάλι η κυρία το ακουστικό και να του μιλήσει για να συνέλθει...

Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε σελίδες ολόκληρες από τα όσα «έλαβον χώραν» και θα μπορούσαμε επίσης να ονομάσουμε την όλη επιχειρήση των Μ.τ.Ι., «Οι λέοντες που έγιναν λαγωοί»!

Αυτό όμως που έκανε τους Κονιτσιώτες να γελάσουν με την καρδιά τους, ήταν το πώς έτρεχαν και κλείνονταν μέσα στα αυτοκίνητά τους και πως έφευγαν για τα Ιωάννινα. Στην κυριολεξία γίνονταν καπνός. Προφανώς προμηνύοντας το γεγονός της Αναστάσεως και το πάθημα των εχθρών του Χριστού : «Ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν...».
Αλλ' εκτός του γελοίου, υπάρχει και η δραματική σελίδα στην όλη «φιέστα» του Watchtower, δηλαδή της Σκοπιάς (μάλλον του πύργου της Βαβέλ). Όταν ένας ιερέας της Κονίτσης έβγαλε τον Τίμιο Σταυρό και ευλόγησε ένα ζευγάρι Μ.τ.Ι., αυτοί ταράχτηκαν τόσο πολύ που φώναζαν και έκαναν τέτοιες σπασμωδικές κινήσεις, ώστε όλοι οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, έζησαν στην πράξη τι θα πει «δαιμόνιο της αιρέσεως»...

Τέλος φίλοι μου, οι οπαδοί της Σκοπιάς, υπέστησαν τέτοια πανωλεθρία που δε θα το λησμονήσουν ποτέ. Ο άνθρωπος δε που τους οδήγησε στην Κόνιτσα, εξευτελίστηκε τριπλά: α) διότι ο ιεροκήρυκας, δεν έπεσε στην παγίδα του ώστε να εγκλωβιστεί στο σπίτι, κάτι δηλ. που θα είχε ως αποτέλεσμα, οι λύκοι να γυρίζουν ανενόχλητα στο ποίμνιο. Εξευτελίστηκε β) διότι έμαθαν οι άλλοι Μ.τ.Ι. από Αθήνα και Θεσσαλονίκη τον διάλογο που είχε προηγηθεί και ότι δεν τολμούσε να απαντήσει στα ερωτήματα που του είχαν τεθεί και γ) εξευτελίστηκε διότι η αποστολή τους είχε πλήρη αποτυχία αφού κανένας απολύτως δεν τους δέχτηκε.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό αυτό που τους είπε κάποιος απλός, πλην όμως πιστός και ευλαβής κάτοικος της περιοχής: «Βρε παιδιά, γνωρίζετε που ήρθατε; Καλά δεν γνωρίζατε οι ξένοι, δεν ρωτούσατε όμως πριν έρθετε να μάθετε που πάτε και σε ποιους πάτε; (Εξ ου και ο υπότιτλος της επικεφαλίδας μας)». Και συνέχισε: «Στον τόπο που μεγάλωσε ο πατήρ Παϊσιος, ο σύγχρονος αυτός άγιος, ήρθατε; Ήρθατε στον τόπο που αγωνίστηκε ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός; Ήρθατε ρε ταλαίπωρα παιδιά στον τόπο των ηρώων και των μαρτύρων, για να μας κηρύξετε τα παραμύθια του Μπρούκλυν; Και μόνο η επιλογή του τόπου που κάνατε, δείχνει ότι δεν έχετε μυαλό στο κεφάλι σας...

Και το κερασάκι της τούρτας: Επειδή ο Μάρτης φέρνει και απότομες παγωνιές στην Κόνιτσα η οποία βρίσκεται μέσα στα πανέμορφα βουνά (και αξίζει φίλοι μου να την επισκεφθείτε), μετά την ακολουθία του Νυμφίου, οι Κονιτσιώτες, σχολίαζαν μεταξύ των άλλων: «οι προσκλήσεις και τα διαφημιστικά των ‘Γιαχωβάδων', ήταν ό,τι έπρεπε για προσάναμμα στις ξυλόσομπες και στα τζάκια»!
Τι να κάνουμε φίλοι μου; Ας πρόσεχαν, κι ας βάλουν μυαλό!

ΥΓ. Καθώς έφευγε ένα συνεργείο των Μ.τ.Ι., ένας εκ των κληρικών τους τόνισε επίτηδες: «Αν ήρθατε για την όμορφη φύση, καλά κάνατε. Αν όμως ήρθατε για προσηλυτισμό, μην το ξανακάνετε». Και οι ταλαίπωροι, χωρίς να το σκεφθούν, κραύγασαν. «Θα το ξανακάνουμε»!!! «Δηλαδή», τους λέει ο ιερεύς, «ομολογείτε ότι ήρθατε καθαρά για προσηλυτισμό». Και καθώς οι μάρτυρες της Σκοπιάς έκαναν γαργάρες μη γνωρίζοντας πως θα ξεφύγουν απ' τη νέα τους γκάφα, άκουσαν από κάποιον τούτον τον επίλογο: «Να έρθετε, να έρθετε βρε παιδιά, γιατί βγάζετε γέλιο. Μα πολύ γέλιο και μάλιστα ανέξοδο. Και το γέλιο κάνει καλό»!
Φαίνεται λοιπόν φίλοι μου, πως όχι μόνο το Hollywood, αλλά και το Brooklyn χτυπάει κορυφή στις «επιθεωρήσεις».

Και καθώς έφευγαν (σαν) κυνηγημένοι, ο καθαρός αέρας της Πίνδου, έπαιρνε τον πανηγυρικό ήχο από τις καμπάνες του Αγίου Κοσμά, και τον μετέφεραν από τον Σμόλικα στο Γράμμο και από την Τύμφη στη Νεμέρτσικα και στη Μουργκάνα. Στα ηρωικά και αιματοβαμμένα αυτά βουνά, αντιλαλώντας τη Νίκη της Ορθοδοξίας, την καταισχύνη της Σκοπιάς, αλλά και την ευλογημένη πρόσκληση στα δύστυχα θύματα της Εταιρείας, για να επιστρέψουν και πάλι στην κιβωτό της Σωτηρίας, τουτέστιν στην Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία.
Έτερος διδακτικός και απολαυστικός διάλογος, μεταξύ ορθοδόξου κληρικού και ομάδος Μ.τ.Ι., που αποδεικνύει πόσο «μελετούν» και «γνωρίζουν» την Αγία Γραφή.
Ορ.: Καλημέρα παιδιά.
Μ.τ.Ι.: Καλημέρα κύριε (απάντησε ένας εξ' αυτών).
Ο.: Είμαι ο πατήρ..... (τους είπε το όνομα και την ιδιότητά του).......
Μ.: Ονομάζομαι ...... και είμαι καθηγητής (είπε το μικρό του όνομα και την ιδιότητά του).
Ο.: (Ένας κάτοικος της Κονίτσης, στο σημείο αυτό έλαβε τον λόγο, και ρώτησε τους Μ.τ.Ι.)
Γιατί τον Ιερέα μας δεν τον προσφωνείτε με τον τίτλο του πατρός, αλλά τον ονομάζετε απλά «κύριε»;
Μ.: Διότι αν μελετούσατε την Γραφή θα γνωρίζατε ότι ο Χριστός απαγορεύει τον τίτλο αυτό να τον έχουν και να τον χρησιμοποιούν οι πιστοί.
Ο.: (Λαμβάνει τώρα τον λόγο ο Ορθόδοξος κληρικός). Είστε βέβαιος γι' αυτά που λέτε; Έχετε μελετήσει σωστά το συγκεκριμένο θέμα;
Μ.: Βεβαίως, εμείς μελετούμε και εφαρμόζουμε την Αγία Γραφή. Δεν είμαστε σαν κι εσάς.
Ο.: Πολύ καλά φίλε μου. Άνοιξε λοιπόν τώρα την Καινή Διαθήκη στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ΚΓ΄ 9-10 και διάβασέ μας δυνατά να δούμε τι ακριβώς λέει το κείμενο.
Ο. Αλήθεια, έχετε το κείμενο της Αγίας Γραφής;
Μ.: Ναι, έχουμε την Μ.Ν.Κ. (Μετάφραση Νέου Κόσμου), δηλ. την έκδοση της Σκοπιάς.
Ο. : Άλλο η μετάφραση, άλλο το κείμενο. Κατανοείτε την διαφορά;
Μ.: Το ίδιο είναι!!!!
Ο.: Δεν είναι καθόλου το ίδιο φίλε μου και πρέπει να είσαι περισσότερο προσεκτικός αφού συστήθηκες και ως καθηγητής! Αλλ' έστω. Να σου κάνουμε το χατίρι και να παραδεχθούμε ότι δήθεν είναι το ίδιο. Αφού λοιπόν είναι το ίδιο όπως λες, ας δούμε το αυθεντικό κείμενο. Το ίδιο δεν είναι; Έτσι δεν λες; Επομένως δεν έχεις αντίρρηση να ανοίξουμε το αυθεντικό κείμενο που κρατώ στα χέρια μου.
Μ.: (Σιωπή λόγω της μεγάλης του γκάφας).
Ο.: Αφού λοιπόν δεν σας αφήνουν να έχετε το γνήσιο κείμενο, ορίστε να σας το διαβάσω εγώ. (Και ο κληρικός μπροστά στην ομάδα των Μ.τ.Ι. και των Ορθοδόξων πιστών που είχαν συγκεντρωθεί, διάβασε τόσο το κείμενο, όσο και την γνήσια ερμηνεία του Ιερού κειμένου).
Μ.: (Χωρίς να το πολυσκεφθεί ο Μ.τ.Ι. πήρε τον λόγο και φώναξε, ορίστε, αυτό υποστηρίζουμε κι εμείς).
Ο.: Δεν υποστηρίζει καθόλου η Σκοπιά αυτό, όπως θα αποδειχθεί στην συνέχεια. Κάντε όμως λίγη υπομονή και θα το δείτε καθαρά, αν βεβαίως θέλετε να το δείτε και δεν έχετε δόγμα σας το «ού με πείσεις καν με πείσεις».
Ο.: Ο Απόστολος Παύλος εφάρμοζε απολύτως τον λόγο του Θεού;
Μ.: Φυσικά.
Ο.: Γιατί τότε ονομάζει τον εαυτό του πατέρα;
Μ.: Που υπάρχει αυτό;
Ο.: Ως μελετητής του λόγου του Θεού, που λέτε ότι είστε, και δη ως καθηγητής, θα έπρεπε να το γνωρίζετε.
Ο.: Ανοίξτε Α΄ Κορινθ. Δ΄ 15. Ή μάλλον, επειδή δεν σας επιτρέπεται να κρατάτε στα χέρια σας το κείμενο, ορίστε να σας το διαβάσουμε και πάλι και να το ακούσετε. (Και ο κληρικός, και πάλι μπροστά σε όλους, άρχισε να διαβάζει): «εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε έν Χριστώ, αλλ'ού πολλούς πατέρας, εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του Ευαγγελίου, εγώ υμάς εγέννησα». (Και στη συνέχεια είδαν τόσο την ερμηνεία, όσο και τη μετάφραση του κειμένου).
Ο.: Λοιπόν, φίλε μου, τί έχεις τώρα να πεις: ή το ένα ή το άλλο. Ή κάνει λάθος ο θεόπνευστος Απόστολος (και πως είναι δυνατόν να κάνει λάθος ως θεόπνευστος), ή εσείς είστε εκτός πραγματικότητας.
Μ.: (Μέσα σε αμήχανη σιωπή, κοίταζε, ξανακοίταζε, και πάλι κοίταζε το κείμενο...).
Ο.: Φίλε μου, όσο και να το κοιτάζεις το κείμενο, δεν πρόκειται να αλλάξει. Λέει ακριβώς αυτά που κατηγορείς.
Μ.: (Πήγε να αλλάξει τη συζήτηση, λέγοντας ότι ο κλήρος έχει ξεφύγει...).
Ο.: Μην αλλάζεις θέμα. Να τελειώσουμε πρώτα αυτό που εσύ ο ίδιος ξεκίνησες, και κατόπιν μπορούμε να μείνουμε έως το βράδυ ή αν θέλεις και μέχρι το πρωί για διαλογική συζήτηση.
(Εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί κάμποσος κόσμος).
Μ. Ξέρετε, έχουμε δουλειά...
(Στο σημείο αυτό, σχεδόν με αγανάκτηση, ο κόσμος τον υποχρέωσε να παραμείνει και να δώσει εξηγήσεις στο συγκεκριμένο θέμα συζητήσεως.
Ο.: Να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ήταν γνήσιος και θεόπνευστος;
Μ.: Ναι (με ύφος τώρα που έδειχνε πως «τον έζωναν τα φίδια»).
Ο.: Πως λοιπόν ο Στέφανος, ξεκινά την απολογία του στους Ιουδαίους με την φράση: «άνδρες αδελφοί και πατέρες»; (Πραξ. Απ. Ζ΄, 2), και μάλιστα απευθύνεται με αυτόν τον τρόπο στους Εβραίους που σταύρωσαν τον Χριστό (διότι δεν δέχονταν την Θεότητά Του), και στη συνέχεια θα λιθοβολούσαν και τον ίδιο; Έρχεται και ο Στέφανος σε αντίθεση με την εντολή του Θεού, καθ' ήν στιγμήν, σε αυτή την απολογία του έβλεπε, πλήρης Πνεύματος Αγίου, στον Ουρανό την δόξα του Θεού; (Πραξ. Απ. Ζ' 55). Τι λοιπόν έχετε να πείτε επ' αυτού;
Μ.: (Ξεροκατάπινε, ο ταλαίπωρος, μη γνωρίζοντας τι να πει).
(Φυσικά, κατανοείτε φίλοι μου, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ότι το θύμα αυτό της Σκοπιάς, ήταν από τους πλέον «μορφωμένους» στα «βιβλικά σκοπικά»παράλογα. Στην απορία που ενδεχομένως θα έχετε, τι έλεγαν οι άλλοι του συνεργίου του, σας πληροφορούμε ότι θύμιζαν μάλλον κωφάλαλους ή καλύτερα το παιχνίδι... «στρατιωτάκια αμίλητα κι ακίνητα».
Ο.: (Στη συνέχεια ο κληρικός, τους εξήγησε ποιά είναι η ορθή ερμηνεία του Ματθ. ΚΓ΄ 9-10, σε σχέση με τον Απόστολο Παύλο και τον πρωτομάρτυρα Στέφανο).
Ο.: Επειδή λοιπόν βλέπουμε ότι έχετε πλήρη άγνοια του όλου θέματος, ακούστε τώρα να μάθετε τι πραγματικά συμβαίνει και ποιά είναι η ερμηνεία των χωρίων που φυσικά δεν έχουν διάσταση και αντίθεση μεταξύ τους.
Ο.: Έν απολύτω εννοία, Πατέρας είναι μόνο ο Θεός. Εν σχετική όμως, είναι και ο Απόστολος Παύλος και οι άλλοι Απόστολοι και οι Άγιοι, και οι πνευματικοί πατέρες, αλλά και οι σαρκικοί πατέρες.
Ο.: Κατάλαβες φίλε μου, τι ακριβώς συμβαίνει και πως ερμηνεύεται εν προκειμένω ο λόγος του Θεού;
Μ.: (Σιωπή και ταραχή).
Ο.: Έχεις οικογένεια; Έχεις παιδιά;
Μ.: Ναι.
Ο.: Να σου ζήσουν.
Μ.: Ευχαριστώ.
Ο.: Τα παιδιά σου πως σε προσφωνούν, με το όνομά σου ή σε αποκαλούν πατέρα ή μπαμπά που θα πει και πάλι πατέρα;
Μ.: (Σιωπή).
Ο.: Βλέπεις λοιπόν φίλε μου, ότι η ίδια η ζωή στην πράξη μας ερμηνεύει αυτό που «οι φωτισμένες κεφαλές της Σκοπιάς», σε εμποδίζουν να δεις;
Μ.: Ναι, αλλά... (Και πάλι σιωπή).
Ο.: Τι ναι αλλά; Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μη προσπαθείς να πέσεις στη στρεψοδικία.
Αν η απαγόρευση της προσφωνήσεως του τίτλου «πατρός» είναι απόλυτη, όχι μόνο ο Απ. Παύλος και ο Στέφανος, έπαυσαν να είναι θεόπνευστοι, αλλά ένοχος και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό, είσαι και συ ο ίδιος, αφού ανέχεσαι τα ίδια σου τα παιδιά, να αμαρτάνουν ξεκάθαρα, και να σε προσφωνούν όχι με το όνομά σου, αλλά με τον τίτλο του πατρός και τα υποκοριστικά αυτού.
Ο.: Διάλεξε λοιπόν και πάρε: Ή είσαι λάθος, και πρέπει να διορθώσεις και να αναθεωρήσεις την όλη σου πορεία ή αν επιμένεις να γυρίζεις στα σπίτια με την «Γραφή» στο χέρι, τότε θα πρέπει να γνωρίζεις ότι οι πρωταγωνιστές της δικής σου «Γραφής και ερμηνείας» έρχονται σε άμεση αντίθεση με την εντολή του Θεού. Οπότε, χαρακτήρισε εσύ ο ίδιος τον εαυτόν σου, τους «συμμάρτυρες» της Σκοπιάς και τις πράξεις σας...;
(Περιττό δε να τονίσουμε ότι ο άνθρωπος, κόντευε να υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο).
Ο.: Και κάτι ακόμα φίλε μου. Μας συστήθηκες ως καθηγητής. Το σκέφτηκες αυτό πριν το εκφράσεις; Γιατί; Διότι αν μελετούσες το αυθεντικό κείμενο του λόγου του Θεού, και όχι την «μολυσμένη τροφή» της Μ.Ν.Κ., θα έβλεπες ότι στον αμέσως επόμενο στίχο, ο ίδιος ο Κύριος, απαγορεύει και την προσφώνηση του τίτλου του καθηγητού.
(Εννοείται ότι και στην περίπτωση αυτή ισχύει η ερμηνεία του σχετικού και του απολύτου).
Ο.:Το γνωρίζεις αυτό;
Μ.: Όχι. (Έχοντας χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, και εξευτελιζόμενος τόση ώρα μπροστά στους δικούς του).
Ο.: Βλέπεις λοιπόν φίλε μου πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά όσο θέλουν να σας τα παρουσιάζουν;
Μ.: Ναι, αλλά...
Ο.: Δεν υπάρχει αλλά. Υπάρχει επιστροφή στην αλήθεια. Απελευθερωθείτε από τον εγκλωβισμό σας και επιστρέψτε στην Εκκλησία μας απ' την οποία και φύγατε, χωρίς να έχετε μελετήσει και χωρίς να γνωρίζετε τι εστί αλήθεια.
Ο.: Θα ήθελες να μου δώσεις τα στοιχεία σου και το τηλέφωνό σου ώστε να έχουμε επικοινωνία;
(Εκείνη την στιγμή, στην ερώτηση αυτή, πετάχτηκε κάποιο άλλο θύμα της Σκοπιάς και είπε το εξής αμίμητο: Αυτά αποτελούν προσωπικά δεδομένα!!!!).
Οι Ορθόδοξοι πιστοί που παρακολουθούσαν, με λύπη κινούσαν τα κεφάλια τους, και έκαναν το σταυρό τους μπροστά στην πλάνη και στο αλλοπρόσαλλο των ανθρώπων αυτών που είχαν το θράσος και κυρίως την ανοησία, να τους επισκεφθούν τέτοια μέρα στην πόλη τους.
Οι δε Μ.τ.Ι. υπέστησαν τέτοιο σοκ που δεν μπορούσαν πλέον καν να σταθούν όρθιοι (πόσο μάλλον να συνεχίσουν τον διάλογο). Γι' αυτό και εξουθενωμένοι, κλείστηκαν στο αυτοκίνητό τους, άνοιξαν τα μπουκαλάκια με το νερό, ώστε να πιούν και να συνέλθουν, και ως «βρεγμένες γάτες»... επέστρεψαν οίκαδε...

Υ.Γ. Πρώτα ο Θεός, αργότερα, θα αναφέρουμε και άλλους τέτοιους «τραγικούς» διαλόγους που πραγματοποιήθηκαν με «σοφές κεφαλές» του Μπρούκλυν.

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΧΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ



Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Θεμελιώδης κακόδοξη διδασκαλία της Εταιρείας «Σκοπιά» αποτελεί ο ισχυρισμός της πως οι αληθινοί λάτρεις του Θεού πρέπει να ονομάζονται αποκλειστικά και μόνο «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Το επιχείρημα αυτό σχετίζεται άμεσα και με άλλες κακοδοξίες της: α) ότι δήθεν ο Θεός έχει ένα μοναδικό όνομα, το Ιεχωβά, β) την άρνηση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος και γ) της θεότητος του Χριστού.

Επιπλέον, σύμφωνα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αν κάποιος δεν γνωρίζει, δεν προσεύχεται και δεν κηρύττει στους άλλους το όνομα Ιεχωβά δεν ανήκει στο λαό του Θεού.

Αν αξιολογήσουμε όμως αυτόν τον ισχυρισμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά με οδηγό μας την Αγία Γραφή, σχετικά με την ονομασία τους, θα διαπιστώσουμε ότι και η θέση τους αυτή είναι αντιγραφική.

i) Πουθενά δεν υπάρχει προτροπή από το Χριστό να ονομαστούν οι οπαδοί του και οι μαθητές του «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Αντιθέτως στο Πράξ. 1, 8, ο ίδιος ο Κύριος προτρέπει τους μαθητές του να γίνουν μάρτυρες δικοί Του: «έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης» (Πρβλ. και Λουκ. 24, 45-48).

Στην ίδια συνάφεια, οι Άγιοι Απόστολοι, κατά το ιεραποστολικό τους έργο επαναλαμβάνουν την ίδια θέση ότι δηλαδή είναι μάρτυρες δικοί Του και της Αναστάσεώς Του (Πράξ. 2, 31-32. 3, 15. 5, 31-32. 10, 39-42. 13, 30-32. Α’ Πέτρ. 5, 1). Ο Απ. Παύλος, επίσης, χαρακτηρίζει τον πρωτομάρτυρα Στέφανο ως μάρτυρα του Χριστού (Πράξ. 22, 20). Πουθενά δεν αναφέρουν ότι είναι «Μάρτυρες του Ιεχωβά».

ii) Μέσα στην Καινή Διαθήκη οι πρώτοι χριστιανοί, εκτός από την ονομασία «χριστιανοί» (Πράξ. 11, 26. Α’ Πέτρ. 4, 16), αναφέρονται ως «μαθητές» (Πράξ. 6, 1), «σωζόμενοι» (Πράξ. 2, 47), «άγιοι» (Πράξ. 9, 41. Ρωμ. 1, 7. Α’ Κορ. 1, 2), «πιστοί» (Πράξ. 10, 45. Εφες. 1, 1) και «αδελφοί» (Α’ Κορ. 7, 12). Πουθενά ως «Μάρτυρες του Ιεχωβά».

iii) Στην Παλαιά Διαθήκη ο Τριαδικός Θεός (ο Γιαχβέ) θέλει οι πιστοί να είναι μάρτυρες δικοί του (Ης. 43, 10), να είναι μάρτυρες δηλαδή του αληθινού Θεού και όχι θεών ψευδών και αλλοτρίων (Δευτ. 18, 20), γι’ αυτό και στην εποχή της χάριτος καλούνται να βαπτιστούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος (Ματθ. 28, 19-20).

iv) Στην Καινή Διαθήκη οι πιστοί προτρέπονται να ομολογούν και να επικαλούνται το πρόσωπο του Χριστού (Πράξ, 22, 16. Ρωμ. 10, 9. Β’ Τιμ. 2, 22) και όχι το όνομα Ιεχωβά.

Γίνεται αντιληπτό ότι και στο θέμα αυτό, η Εταιρεία «Σκοπιά» κηρύττει αντίθετες θέσεις προς το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Οι οπαδοί της δεν θεωρούν τους εαυτούς τους μάρτυρες του Χριστού και της Αναστάσεώς Του, όπως οι άγιοι Απόστολοι και δεν διακηρύττουν ότι μοναδικό καύχημά τους είναι ο Σταυρός του Χριστού, όπως έκανε ο Παύλος (Γαλ. 6, 14) και κάνουν οι χριστιανοί διαχρονικά. Η διδασκαλία της Εταιρείας και στο σημείο αυτό δεν εκφράζει την χριστιανική πίστη. Κηρύττει ένα «έτερον ευαγγέλιον» με όλες τις τραγικές του συνέπειες (Γαλ. 1, 6-9).

Πηγή: http://impantokratoros.gr

ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΣΤΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Η εταιρία «Σκοπιά» ελεύθερα πλέον μετά την κρατική αναγνώριση της ως «γνωστής θρησκείας», και με χωρίς περιορισμούς ασκεί την λατρεία της, «ιερή υπηρεσία», όπως ονομάζει το από σπίτι σε σπίτι -«έργο»- και κατ' αυτόν τον τρόπο διακινεί τις δοξασίες της μέσω των εντύπων της και του προφορικού λόγου.
Στην χώρα μας τα πρώτα χρόνια δειλά-δειλά, αλλά με επιμονή, μεθοδικά και με συνεχή προσπάθεια απέκτησε τους πρώτους οπαδούς. Σημαντική αύξηση παρατηρείται στην δεκαετία του 1980 όπου αριθμούνται 24.000 «μάρτυρες του Ιεχωβά», όπως αναφέρει το βιβλίο της εταιρείας «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 380.
Με την πάροδο των ετών και πιεζόμενοι οι οπαδοί συνεχώς για όλο και μεγαλύτερη επίδοση μαρτυρίας έφθασε να αριθμεί 28.000 περίπου Έλληνες και σε όλο τον κόσμο 6.000.000, κατά τους δικούς της πάντοτε υπολογισμούς. Αν αναρωτηθούμε τι είναι εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να παρασύρονται, θα διαπιστώσουμε ότι τα αίτια είναι πολλά και οι περιπτώσεις ξεχωριστές. Δεν παίζει κανένα ρόλο ούτε η μόρφωση, ούτε η οικονομική και κοινωνική κατάσταση του υποψηφίου θύματος. Δεν υπάρχει κανόνας. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε μερικές αιτίες όπως:
η αναζήτηση νοήματος ζωής,
το περιβάλλον ενός εκάστου οικογενειακό και ευρύτερο,
η δυστυχία,
ο πόνος,
η ελλιπής πίστη,
το αίσθημα που ίσως αναπτύχθηκε μεταξύ νεαρών ατόμων στο χώρο εργασίας ή κατά το διάστημα των σπουδών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαιδεύσεως, συμβάλλουν αρκετά και πολλές φορές καθοριστικά.
Οι παγίδες στήνονται εντέχνως, διότι κανείς τους δεν παρουσιάζεται από την αρχή με το πραγματικό του πρόσωπο, αλλά με το προσωπείο που τους έχει φορέσει η «Σκοπιά» κατά την εκπαίδευση τους. Δεν θα πουν ποτέ στο πρώτο πλησίασμα: «... ξέρετε, δεν έχετε σωτήρα τον Ιησού Χριστό, διότι δεν είναι Θεός, αλλά είναι κτίσμα του Θεού και εσάς σας σώζουν οι 144.000 άνθρωποι».
Αυτό και πολλά παρόμοια, τα οποία είναι εκτός Αγίας Γραφής έρχονται σιγά-σιγά κατά την διάρκεια της λεγομένης Γραφικής μελέτης - πλύσεως εγκεφάλου.
Το πλησίασμα γίνεται με θέματα γενικού ενδιαφέροντος. Πράγματι ποιος δεν θα συμφωνήσει στην διαπίστωση ότι ο κόσμος όλος διέρχεται κρίση αξιών, ηθών, ότι λείπει η αγάπη για τον πλησίον και ακόμη ότι δεν υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια ή ότι το έγκλημα είναι σε έξαρση; Για να καταλήξει ότι για όλα αυτά αιτία είναι ο Σατανάς.
Δεν παρουσιάζεται όμως από την αρχή τι είναι εκείνο που πιστεύει και κηρύττει η οργάνωση για τον Σατανά, διότι τότε πολλές πόρτες θα έκλειναν και πολλοί θα είχαν σωθεί θεωρώντας τις διδαχές περί Σατανά επιεικώς αστείες• ας εκθέσουμε μερικές:

- 1927 «Δημιουργία», σελ. 332: «Ο Σατανάς υπήρξε αόρατος κυβερνήτης των κυβερνητικών οργανώσεων επί της γης, επειδή ήτο αόρατος εις τον άνθρωπον, κυβέρνησε επίσης τον ουρανό του ανθρώπου.. Η Γραφική απόδειξη είναι ότι η έξωσης αυτή (του Σατανά) έλαβε χώρα κατά το 1914».
Έχομε λοιπόν έξωση του σατανά από τον ουρανό το 1914 με Γραφική απόδειξη.

- 1930 «ΦΩΣ», τόμο Β", σελ. 201: «Η λέξης «συντρίψει» υποδηλοί ότι ο συντριβόμενος χάνει την ζωήν του. Το βάρος του κύρους των Γραφών αποδεικνύει ότι ευθύς μετά τον Αρμαγεδώνα και προ της ενάρξεως της ανοικοδομήσεως του κόσμου δια της βασιλείας του Χριστού, ο Ιησούς Χριστός, ο μέγας εκτελεστικός αξιωματούχος, θα συντρίψει και θα φονεύσει τον Σατανά και τοιουτοτρόπως ο Σατανάς θα δεθεί».

Σελ. 211: «(Ιακώβου Α" 12) επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν». Επειδή η δήλωσης αυτή γίνεται εν συνάφεια με τα αφορώντα την δέσμευση του Σατανά εν τω θανάτω, ορθώς συνάγωμεν το συμπέρασμα ότι ο Σατανάς μέλλει να αποθάνει δια δεύτερον φοράν».

Σελ. 220: «Αι Γραφαί δεικνύουν ότι ο Θεός δυνατόν να διατήρηση το σώμα του Σατανά κατά το διάστημα των χιλίων ετών και να το εκθέσει ενώπιον των πνευματικών όντων, όπως οι τοιούτοι θεαταί γνωρίσουν ότι είναι νεκρός, μετά δε ταύτα κατά το τέλος της περιόδου αυτής, θ' αναστήσει τον Σατανά εκ του θανάτου και θα αναζωοποιήση το σώμα του».
Κατά την άσκηση της ιερής υπηρεσίας-λατρείας, ο οικοδεσπότης του οποίου θα κτυπήσουν την πόρτα ή κάποιος άλλος που θα τους συναντήσει σε διάφορους χώρους, θα ακούσει ότι ο σατανάς εκδιώχθηκε από τον ουρανό το 1914, ότι συντριβή σημαίνει ότι χάνει κάποιος την ζωή του και στην προκειμένη περίπτωση αυτός είναι ο σατανάς, ακόμη ότι αυτό θα το κάμει ο μέγας εκτελεστής ο Ιησούς Χριστός μετά τον Αρμαγεδδώνα. Στην συνέχεια θα τον φονεύσει τον πεθαμένο ήδη Σατανά και κατόπιν θα τον δέσει μήπως και φύγει ο πεθαμένος και φονευμένος ήδη Σατανάς. Και όλα αυτά γίνονται υπό το κύρος των Γραφών, όπως ισχυρίζεται η «Σκοπιά».
Η ιστορία όμως δεν τελειώνει.
Στην συνέχεια ο Σατανάς πεθαίνει και δεύτερη φορά και ο Θεός διατηρεί το νεκρό σώμα του 1.000 χρόνια και στο τέλος το παρουσιάζει στα πνευματικά όντα ώστε να τον πιστέψουν και Αφού τελειώσει και αυτή η παράσταση ο Θεός ζωοποιεί το νεκρό σώμα του Σατανά. Βέβαια δεν μας γνωστοποιεί η «Σκοπιά» που τα κηρύττει αυτά η Αγία Γραφή και μάλιστα το εκπληκτικό ότι θα αναστηθεί ο Σατανάς.

- 1948-50 «Έστω ο Θεός Αληθής... ». σελ. 51:
«... και έγινε πόλεμος εν τω ουρανώ... ερρίφθη εις την γη (ο Σατανάς)... Αποκ. ΙΒ" 9. Η απόδειξης είναι σαφής, αυτό έλαβε χώρα το 1914-1918 μ.Χ.». Μεγάλο το ταξίδι του Σατανά από τον ουρανό στη γη, τέσσερα χρόνια η διάρκεια του, μας πληροφορεί η «Σκοπιά» και μάλιστα όπως το συνηθίζει επικαλείται και Γραφικές αποδείξεις, οι οποίες όμως δεν είναι ίδιες πάντοτε.
Η Αγία Γραφή δια στόματος του Ιησού Χριστού μας λέει στο Λουκά ι" 18: «εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ τον ουρανού πεσόντα». Ο «αγωγός» όμως δεν έχει τέλος για τον Σατανά.

- 1953-55 «Πάντα δοκιμάζετε...», σελ. 104-110:
«Ο διάβολος ένα ισχυρό πνευματικό πρόσωπο... Αρχικά ήταν ένα Δίκαιο Πλάσμα του Θεού - ετοποθετήθη ως Προστάτης του Αδάμ και της Εύας στην Εδέμ... Κατερρίφθη από τον ουρανό στη γη από τον Βασιλέα Χριστό το 1914».
Επανέρχεται ως νέα τροφή ότι ο Σατανάς ερρίφθη στη γη το 1914, η οποία βέβαια είναι η παλαιά όπως και οι αποδείξεις. Τελικά μεγάλη σύγχυση επικρατεί στο «κανάλι» του Θεού και με το θέμα του Σατανά.

- 1953-57 «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη», σελ. 87:
«Το επισκιάζον χερούβ που συνεταυτίσθη με τον όφιν, είχε στραφεί εναντίον της παγκοσμίου κυριαρχίας , του Ιεχωβά και εναντίον των συμφερόντων της παγκοσμίου οργανώσεως του Ιεχωβά. Η παγκόσμιος οργάνωσης είναι η γυνή του Ιεχωβά ή, η σύζυγός του με μία σύγκριση προς την σύζυγο του τέλειου ανδρός.
Το επισκιάζον χερούβ, ήταν ένα από τα τέκνα ή μέλη της παγκοσμίου εκείνης οργανώσεως, έτσι δε αυτή ήταν η μητέρα του. Επομένως με την απείθεια του το χερούβ είχε ατιμάσει την μητέρα του, την συμβολική γυναίκα του Θεού».

Σελ. 217: «Το πως διεξήχθη ο πόλεμος στον ουρανό και πόσος καιρός εχρειάσθη το Σπέρμα της γυναικός του Θεού τον ανάσσοντα Βασιλέα όπως καταρρίψει τον Όφιν και το δαιμονικό του σπέρμα από τον ουρανό δεν μας το λέει καθαρά η Αποκ. κεφ. ΙΒ"...
Ο πόλεμος στον ουρανό άρχισε στο 1914, ήταν πραγματική μάχη την οποία ο ενθρονισμένος Υιός του Θεού, που χαρακτηρίζεται με τον παλαιό του τίτλο «Μιχαήλ» απέδειξε την ακεραιότητα του προς την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Οι Γραφικές ενδείξεις είναι ότι η μάχη έληξε μέσα σε 1.260 ημέρες το πολύ οι δε σατανικές δυνάμεις καταδιώχθηκαν και εξεβλήθησαν τελείως τότε από τον ουρανό».
Αυτά και πολλά άλλα βλάσφημα θα ακούσουν οι Χριστιανοί από τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» στο «από σπίτι σε σπίτι έργο» τους.
Εκτός των άλλων θα ενημερωθεί ο ακροατής, ότι ο Σατανάς έχει και μητέρα την οποίαν ατίμασε με την απείθεια του, ακόμη ότι το πότε κατερρίφθη εις την γη δεν μας το λέει η Αποκάλυψις καθαρά.
Σε προηγούμενα όμως έντυπα έγραψε διάφορες χρονολογίες όπως το 1914, άλλοτε το 1914-1918 και πάλι το 1914 και όλα αυτά με Γραφικές αποδείξεις.
Τώρα επικαλούμενη την Αποκάλυψη μας, λέει ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν γνωρίζει το πότε, ξέρει όμως ότι ο πόλεμος κράτησε 1.260 ήμερες και άρχισε το 1914.
Ακόμη μας λέει ότι στον πόλεμο αυτό νίκησε ο Ιησούς Χριστός ο οποίος φέρει τον τίτλο Μιχαήλ.
Και όμως διαψεύδει η Αγία Γραφή για άλλη μία φορά την «Σκοπιά»: «... ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού νίκησαν τον δράκοντα δια το αίμα του Αρνίου» (Αποκ. ΙΒ" 7-12).
Άλλος λοιπόν ο Μιχαήλ και άλλος ο Ιησούς Χριστός, διότι το Αρνίον και το αίμα Αυτού, πιστοποιούν την ταυτότητα του Ιησού Χριστού.

Αλλά η «Σκοπιά» επιμένει:

- 1964 «Γενηθήτω το θέλημα σου», σελ. 353: «Ο Διάβολος ηττήθη από τον Μιχαήλ και υπάρχει Γραφικός λόγος να πιστεύομε ότι τον καιρό του ετησίου εορτασμού του δείπνου του Κυρίου στις 26-3-1918 ο σατανάς κατερρίφθη στην γη».
Πάλι εν δράσει ο Γραφικός λόγος τον οποίον επικαλείται αβασάνιστα ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» για να ορίσει και την ακριβή ημερομηνία της πτώσεως του Σατανά στη γη.

Έπειτα από όλα αυτά, είναι δυνατόν να χαρακτηρισθεί σοβαρή αυτή η οργάνωση της οποίας οι αλλοπρόσαλλες διδαχές δεν έχουν τέλος;
Σε κάθε της βήμα η «Σκοπιά» αποδεικνύεται αντιφατική.
Έτσι αυθαίρετα, δίχως συναίσθηση και ντροπή για τις διδαχές της, επικαλείται την Αγία Γραφή για να στηρίξει τις κακοδοξίες της.
Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τις λεγόμενες Γραφικές ερμηνείες της «Σκοπιάς» όταν αποδεικνύεται αναξιόπιστη;
Εμείς δεν θέλουμε να έχουμε καμιά σχέση με αυτήν την «γνωστή θρησκεία» την κατευθυνόμενη από την θεοκρατική ηγεσία του Μπρούκλιν, η οποία δεν γνωρίζει, ούτε ποια είναι, αφού την 1-1-2003 δημοσιεύει στην «Σκοπιά», σελίδα 15, ότι ο «δούλος», δηλ το «υπόλοιπο», αυξήθηκε κατά 30 άτομα. Αντί να μειώνεται λόγω θανάτου των υπερηλίκων που τον απαρτίζουν και με δεδομένο ότι η θύρα για τον ουρανό έκλεισε το 1935, ο «αγωγός» διευρύνεται. Όλα καλύπτονται με το «ζωηρότερο φως», αρκεί να εξυπηρετούνται οι εμπορικές δραστηριότητες της εταιρίας «Σκοπιά».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ




ΙΩΣΗΦ ΡΟΔΕΡΦΟΡΔ

Δεύτερος πρόεδρος της εταιρίας «Σκοπιά» και διάδοχος του Καρόλου Τ. Ρώσσελ εκλέχτηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Η εκλογή του πραγματοποιήθηκε στην ετήσια συνέλευση της 6-1-1917. Αμέσως μετά την εκλογή του ο Ρόδερφορδ έλαβε δραστικά μέτρα για την αύξηση του έργου κηρύγματος στον αγρό προς αίνο του Ιεχωβά, δηλ. έσοδα στην εταιρία.

- 1983 Βιβλίο του έτους, σελ. 91: «Δεν ήταν όμως όλοι ευτυχισμένοι μέσα στην οργάνωση όταν εκλέχθηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Στην πραγματικότητα από το 1917, πολλά φιλόδοξα άτομα επεδίωξαν να κερδίσουν το διοικητικό έλεγχο της Εταιρίας. Έπαψαν να συνεργάζονται πρόθυμα και έτσι άρχισε μία περίοδος πύρινης δοκιμασίας. Ο Ιεχωβά και ο άγγελος της διαθήκης του, Ιησούς Χριστός, ήρθαν να επιθεωρησουν τον πνευματικό ναό το 1918 μ.Χ.
Τότε άρχισε η κρίση στον οίκο του Θεού και ξεκίνησε μία περίοδος καθαρισμού και εξαγνισμού.
Κάτι άλλο συνέβη ακόμη, εμφανίστηκαν άνθρωποι με χαρακτηριστικά του «πονηρού δούλου». «Ο Ιησούς Χριστός, έδειξε ότι μία τάξη «πιστού και φρόνιμου δούλου» θα εμφανίζονταν δίνοντας πνευματική τροφή». Όπως μας περιγράφει η ίδια η «Σκοπιά» στα γεγονότα κατά την εκλογή του Ρόδερφορδ, παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής εταιρίας και μάλιστα όχι από τις σοβαρές και αξιόπιστες και όχι θρησκείας, η οποία να διεκδικεί την απόλυτη αλήθεια. Βεβαίως επικαλείται την επίσκεψη του Ιεχωβά με βοηθό τον Ιησού Χριστό, οι οποίοι αναλαμβάνουν την τακτοποίηση με πύρινες εκκαθαρίσεις αλλά αυτό είναι κάτι που το διαβάζομε συχνά στα έντυπα της εταιρίας, δεν είναι η πρώτη φορά. Παρ' όλα αυτά οι διενέξεις συνεχίσθηκαν, η ομάδα που παρέμεινε πιστή στον Ρώσσελ και η ομάδα του Ρόδερφορδ, είχαν κηρύξει σφοδρό πόλεμο για την νομή της εξουσίας. Το μέσον για επικράτηση, ήταν η «ταυτότητα του πιστού και φρόνιμου δούλου», αυτό ήταν το επιχείρημα και των δύο παρατάξεων (κάτι που σαν θέμα έχει πολλές και ποικίλες ασάφειες έως σήμερα).

- Σελ. 92: «Η ταυτότητα του πιστού και φρόνιμου δούλου ήταν θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος εκείνα τα χρόνια. Πολύ νωρίτερα το 1881 ο Κάρολος Ρώσσελ έλεγε ότι είναι το μικρό ποίμνιο (144.000)...και έτσι κατανοήθηκε ότι ο "δούλος" ήταν μία τάξη. Με το πέρασμα του χρόνου η ιδέα που υιοθετήθηκε ήταν ότι ο ίδιος ο Ρώσσελ ήταν ο "πιστός και φρόνιμος δούλος". Αυτό οδήγησε μερικούς στη παγίδα να λατρεύουν ένα πλάσμα». Εδώ φαίνεται ότι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» όποιος και εάν είναι, έχει απόλυτη εξουσία επάνω σε ανθρώπινες υπάρξεις, που φθάνουν στο σημείο της λατρείας, κάτι που ανήκει μόνο στο Θεό.

- Σελ. 92: «Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη... ξεκαθαρίσθηκε τον Φεβρουάριο του 1927.
Ο Ρώσσελ είχε στείλει στα κεντρικά γραφεία στη Βρετανία τον Πώλ Τζόνσον, ένα Ιουδαίο ο οποίος εγκατέλειψε τον Ιουδαϊσμό και έγινε Λουθηριανός ιερέας, προτού γνωρίσει την αλήθεια του Θεού... αυτός νόμισε ότι ήταν αρχιερέας του κόσμου, παρουσίαζε τον εαυτόν του σαν διάδοχο του Ρώσσελ ισχυριζόμενος ότι ο μανδύας του πάστορα Ρώσσελ, έπεσε πάνω του, όπως η μηλωτή του Ηλία στον Ελισαίε. Ο Τζόνσον χρησιμοποίησε ακατάλληλα τα έγγραφα που του είχαν δοθεί από την Εταιρία και δέσμευσε τα χρήματα στην τράπεζα του Λονδίνου. Αργότερα ήταν απαραίτητο να γίνει δικαστική ενέργεια, για να ελευθερωθούν τα χρήματα. Ο Τζόνσον πίστευε ότι ο ίδιος έπρεπε να ήταν ο πρόεδρος της εταιρίας».

- Σελ. 95-97: «Ο Τζόνσον προσπάθησε να επηρεάσει το συμβούλιο των διευθυντών, παρουσιάζοντας τον Ι. Ρόδερφορδ, ακατάλληλο για πρόεδρο και έπεισε τέσσερα από τα επτά μέλη του συμβουλίου. Οι διαφωνούντες προσπάθησαν να αποσπάσουν τον διοικητικό έλεγχο από τον πρόεδρο. Την 17 Ιουλίου 1917 όταν συγκεντρώθηκε η οικογένεια Μπέθελ για το μεσημεριανό φαγητό, σε κάθε σερβίτσιο τοποθετήθηκε και ένα βιβλίο το "Τετελεσμένο Μυστήριο", αφού έγινε η προσευχή εκδηλώθηκε η αναταραχή.
Επικεφαλής ο Τζόνσον κατά του αδελφού Ρόδερφορδ. Εκτοξεύοντας αισχρές κατηγορίες δυνατά, περπατούσαν πάνω-κάτω, σταματούσαν στο τραπέζι του Ρόδερφορδ για να τον απειλήσουν κουνώντας τις γροθιές τους... Αυτό το γεγονός απεκάλυψε ότι μερικά μέλη της οικογένειας Μπέθελ συμπαθούσαν τους εναντιούμενος, αν αυτά συνεχίζονταν θα υπήρχε διάλυσης. Έτσι όπως ο Ρόδερφορδ ενήργησε νομικά. Αν και ο ίδιος γνώριζε, εν τούτοις συμβουλεύτηκε ένα διακεκριμένο νομικό στην Φιλαδέλφεια, σχετικά με την αρμοδιότητα του συμβουλίου των διευθυντών της Εταιρίας, όπου αποκάλυψε ότι οι τέσσερις διαφωνούντες δεν ήταν νόμιμα μέλη διότι τους είχε διορίσει ο Ρώσσελ, αλλά το καταστατικό απαιτούσε οι διευθυντές να εκλέγονται με ψηφοφορία από τους μετόχους. Έτσι όπως ο Ρόδερφορδ τους έδιωξε και διόρισε τέσσερα νέα μέλη στο συμβούλιο, ώστε ο διορισμός τους να εγκριθεί στην επομένη συνεδρίαση του συλλόγου στις αρχές του 1918, αυτό και έγινε. Στην ετήσια συνεδρίαση των μετόχων 5-1-18 κανείς από τους αντιπάλους δεν πέτυχε να εκλεγεί. Η προσπάθεια των εναντιουμένων ν' αποκτήσουν τον έλεγχο απέτυχε τελείως».
Όλα αυτά δεν είναι άλλο από την ιστορική διαδρομή του Ρόδερφορδ προς την εξουσία μιας μετοχικής εταιρίας, όπως η ίδια ομολογεί δίχως καμιά πνευματικότητα, δίχως θρησκευτική συνείδηση. Με νομικίστικα τεχνάσματα και διάφορες μεθοδεύσεις κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην προεδρία, σε πλήρη συνεργασία με το «θηρίο» και τους εκπροσώπους του για την επιτυχία των στόχων του. Φυσικά τέτοια φαινόμενα παρουσιάζουν και άλλες εταιρίες για οικονομικά συμφέροντα κ.ά., έστω και με μέσα ανορθόδοξα, όμως δεν έχουν καμιά σχέση με θρησκεία και το πλέον σημαντικό δεν αναμειγνύουν τον Θεό σε τέτοιου είδους ενέργειες. Συνεχίζοντας τις εμπορικές δραστηριότητες της εταιρίας, ο Ι. Ρόδερφορδ κυκλοφορεί το βιβλίο «Τετελεσμένο Μυστήριον».

- Σελ. 99-100; «Τα τέλη του 1917 και αρχές , του 1918 το "Τετελεσμένο Μυστήριον" διανεμόταν σε ολοένα και περισσότερα αντίτυπα. Εξοργισμένος ο κλήρος ισχυρίστηκε ψευδώς ότι ορισμένες δηλώσεις σ' αυτό το βιβλίο ήταν στασιαστικές... Αυτό μαζί με παρόμοιες κατηγορίες άλλων εκκλησιαστικών κύκλων, είχε προφανή σχέση με την κατάσχεση των λογιστικών βιβλίων της Εταιρίας από αξιωματούχους της αντικατασκοπίας του Στρατού... Οι αρχές νόμιζαν ότι θα εύρισκαν κάποια απόδειξη... ότι η Εταιρία μας εργάζεται για το συμφέρον της Γερμανικής κυβερνήσεως».

- Σελ. 102; «στις 4-3-18 το Υπουργείο Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτήρισε την διάθεση του "Τετελεσμένου Μυστηρίου" παράβαση του Νόμου περί Κατασκοπείας».

- Σελ. 103: «Ο κλήρος ενεθάρρυνε τους κυβερνητικούς παράγοντες, να ενοχλούν την εταιρία και να κάνουν συλλήψεις, να μην εγκρίνουν το "Τετελεσμένο Μυστήριον" και να πιέσουν τους σπουδαστές της Γραφής, να κόψουν ορισμένες σελίδες (247-253) από τον τόμο». Φυσικά κατά την πάγια τακτική της εταιρίας για όσα την ενοχλούν, αίτιος είναι ο κλήρος. Όμως τα γεγονότα αυτά τα οποία σημαδεύουν την ιστορία της εταιρίας και στην συγκεκριμένη εποχή του Ι. Ρόδερφορδ, παρουσιάζονται αναγκαστικά στο βιβλίο της, βέβαια απλουστευμένα, απαλά και το πιο σημαντικό, περιβάλλουν με ένα φωτοστέφανο μάρτυρος, κυρίως τον Ι. Ρόδερφορδ και ακολούθως την παρέα του.

- Σελ. 110: «Μετά τις αρχές του Οκτωβρίου 1914, οι χρισμένοι διακήρυξαν ότι οι καιροί των εθνών είχαν τελειώσει και πλησίαζαν στην καταστροφή τους, στον Αρμαγεδδώνα (Λουκ. 24) Αποκ. (ΙΣΤ' 14-16). Οι συμβολικοί αυτοί "δύο μάρτυρες" διακήρυξαν το πένθιμο αυτό μήνυμα τους προς τα έθνη, 1.260 ήμερες δηλαδή τριάμισι χρόνια 4/5 Οκτωβρίου 1914 μέχρι 26/27 Μαρτίου 1918. Τότε το θηριώδες πολιτικό σύστημα του Διαβόλου πολέμησε ενάντια στους "δύο μάρτυρες" σκοτώνοντας τους.
Αυτή ήταν η προφητεία και εκπληρώθηκε στις 7-5-18. Το Περιφερειακό Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών... έκδωσε ένταλμα συλλήψεως ορισμένων της εταιρίας. Πρόεδρος Ρόδερφορδ, Γραμματέας Ταμίας Άμπουργκ, οι Γούντγουωρθ, Φίσερ (συντάκτες του «Τετελεσμένου Μυστηρίου») και οι υπόλοιποι περί τον Ρόδερφορδ.

- Σελ. 117-118: «φυλακίσθηκαν στην ομοσπονδιακή φυλακή στην Ατλάντα στην Τζώρτζια». «Ο Ρόδερφορδ κατά την μεταφορά του στις φυλακές, ειδοποίησε τον Ρ. Μ. Μπάρμπερ, ότι εάν οι αδελφοί παρενοχλούνται στα κεντρικά γραφεία, να πουλήσουν το Μπέθελ και την Σκηνή του Μπρούκλιν, για να μετακομίσουν, είτε στην Φιλαδέλφεια, είτε στο Πίτσμπουργκ, εφ' όσον η Εταιρία «Σκοπιά» ήταν σωματείο της Πενσυλβανίας. Οι τιμές που προτάθηκαν ήταν 60.000 δολάρια για το Μπέθελ και 25000 δολάρια για την Σκηνή».
Είναι σαφές ότι ο Ί. Ρόδερφορδ και η ομάδα του κινούνται στα πλαίσια σωματείων - εταιρείας - μετόχων με οικονομικά συμφέροντα, πωλήσεις και αγορές αλλά και με μια προσπάθεια όλα αυτά να καλυφθούν με ένα θρησκευτικό μανδύα. Στις 26-3-19 αφέθησαν ελεύθεροι με εγγύηση 10.000 δολάρια για τον καθ' ένα, ενώ εκκρεμούσε η επόμενη δίκη τους, στις 5-5-20. Όμως δικηγόρος της κυβέρνησης, ανακοίνωσε ότι απέσυρε την δίωξη και έτσι απηλλάγησαν ο Ρόδερφορδ και οι λοιποί. Όπως εκτίθενται τα γεγονότα, ναι μεν καταγράφεται η ιστορική διαδρομή της οργανώσεως, πάντοτε όμως δίδεται η εικόνα του θύματος, του κατατρεγμένου από τον κλήρο και τον Σατανά. Ο αναγνώστης όμως διακρίνει και τους ελιγμούς της ηγεσίας Ρόδερφορδ και τους συμβιβασμούς που κάνει γιατί αυτό εξυπηρετεί όλες τις φιλοδοξίες του. Συνεργάζεται με το «θηριώδες πολιτικό σύστημα του Διαβόλου» όπως το ονομάζει η «Σκοπιά», αφού αυτό συνέφερε προς επιτυχία του στόχου του Ρόδερφορδ για την προεδρία και τις περαιτέρω δραστηριότητες του.

- Σελ. 128: Ένας από τους συμβιβασμούς ήταν η περικοπή των σελίδων από το «Τετελεσμένο Μυστήριον» για να ευχαριστήσουν τους λογοκριτές. Ένας άλλος συμβιβασμός έγινε όταν η Σκοπιά της 1-6-18 ανέφερε «Σύμφωνα με την απόφαση του Κογκρέσου της 2 Απριλίου και την εξαγγελία του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της 11ης Μαΐου προτείνεται ο λαός του Κυρίου, οπουδήποτε κι αν είναι να κάνει την 30" Μαΐου ήμερα προσευχής και δεήσεως. Τα σχόλια μετά την δήλωση αυτή εγκωμίαζαν τις Ην. Πολιτείες και δεν βρίσκονταν σε αρμονία με την Χριστιανική θέση της ουδετερότητας».
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν αγγίζουν τον Ρόδερφορδ• όλοι οι δρόμοι ανοίγουν πλέον για τις εκδοτικές και οικονομικές του επιδιώξεις, αυτό έχει λεχθεί και άλλες φορές• ολίγον αμαρτία δεν βλάπτει, όλα είναι θεμιτά, όταν πρόκειται για την «Σκοπιά» και τα συμφέροντα της• αυτό είναι «δόγμα» πλέον το οποίον πρώτα εκφράζει ο Πρόεδρος• όπως τώρα ο Ρόδερφορδ. Ο εναγκαλισμός με το θηρίο δεν την ενοχλεί κάτι ανάλογο έγινε και τώρα τελευταία.
Ασυγκράτητος πια ο Ρόδερφορδ αρχίζει τις εξορμήσεις του και εκτός Αμερικής, διεξάγει συνελεύσεις στην Αίγυπτο και στην Παλαιστίνη στην Ραμάλα και ιδρύει ένα κεντρικό γραφείο στην Ευρώπη, για να επιβλέπει το έργο κηρύγματος στην Ελβετία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία. Αναρίθμητες εκδηλώσεις ομιλιών, οικοδομικές και εκδοτικές δραστηριότητες. Το 1920 κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο «Εκατομμύρια ήδη ζώντων ουδέποτε θέλουσιν αποθάνει» εννοώντας ότι σύντομα θα γίνει ο Αρμαγεδδώνας και οι ζώντες τότε δεν θα πεθάνουν αφού θα περάσουν ζωντανοί. Αυτοί πέθαναν και ακόμη αναμένεται ο Αρμαγεδδώνας, ο οποίος εμφανίζεται απειλητικά μέσω των εντύπων κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά στην εταιρία. Είναι θα λέγαμε το φόβητρο μέσω του οποίου ασκείται πίεση στους οπαδούς για μεγαλύτερες επιδόσεις. Τα βιβλία του Ρόδερφορδ εκδίδονται το ένα κατόπιν του άλλου καθώς και άλλα έντυπα. Υπόσχεται και κηρύττει την ανάσταση των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης: Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ κ.α. και αγοράζει μάλιστα σπίτι στο Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια για να κατοικήσουν και το ονομάζει δε Μπεθ-Σαρίμ, οίκος αρχόντων. Μετά και αυτήν την διάψευση των προσδοκιών των οπαδών να ιδούν τους δικαίους αναστημένους, ο Ρόδερφορδ κατοικεί ο ίδιος στο Μπεθ-Σαρίμ έως το θάνατο του. Υπήρξε μέγας πολέμιος του Χριστιανικού κόσμου και του κλήρου, επίσης πολέμησε και αυτόν τον Ρώσσελ, του οποίου άλλαξε πολλές δοξασίες μεθοδικά και σταδιακά, αδιαφορώντας ότι και ο ίδιος τις κήρυττε επί σειρά ετών, προτού ανακαλύψει την περίφημη προοδευτική αλήθεια εκ μέρους του Ιεχωβά, αυτό το οποίον επεκαλέσθη και μετά την διάψευση του 1925.
Το 1928, καταργεί τις εορτές, κάτι που ίσχυε έως τότε. Ο Ρώσσελ π.χ. την ημέρα των Χριστουγέννων, έδινε στα μέλη της οικογένειας Μπέθελ από ένα χρυσό νόμισμα των πέντε ή δέκα δολαρίων. Ο Ρόδερφορδ με την νέα αλήθεια, χαρακτήρισε την εορτή αυτή ειδωλολατρική. Επίσης το ίδιο έτος αφαιρεί «Το σύμβολο του σταυρού και του στέμματος» που εμφανιζόταν στο εξώφυλλο της Σκοπιάς από τον Ιανουάριο του 1891, τονίζοντας στους οπαδούς ότι «όταν πηγαίναμε στα σπίτια των ανθρώπων να μιλάμε, αυτό έδινε πραγματική μαρτυρία και όχι ο σταυρός».

- Σελ. 158; Το 1931 καθιερώνει το νέο όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά», αντί το Σπουδασταί της Γραφής• ακόμη επί των ημερών του, κλειεί η θύρα για την ουράνιο βασιλεία (Σκοπιά 1935, σελ. 345), ασχέτως εάν αυτό το κεφάλαιο έχει αλλάξει πολλές φορές με διαφορετικές χρονολογίες. Φυσικά οι αλλαγές αυτές προϋποθέτουν και πληθώρα εκδόσεων νέων. Ιδρύει ραδιοφωνικό σταθμό και εκδίδει χρεόγραφα τα οποία δίδει στους οπαδούς, για επέκταση εργοστασίων και νέων κατασκευών η επιχείρηση "Σκοπιά" σε μεγάλη πρόοδο. Το 1938 ο Ρόδερφορδ κηρύττει την θεοκρατία του Μπρούκλιν (Όπως σωστότερος χαρακτηρισμός θα ήταν η δικτατορία) και μάλιστα την ανακηρύττει ως την μόνη νόμιμη κυβέρνηση σε όλη την γη.
«Την 8-1-42 τελείωσε την επίγεια ζωή του ο Ιωσήφ Φραγκλίνος Ρόδερφορδ» από την σελ. 208. Συγκαταλέγεται μεταξύ των 144.000 αγίων και είναι συμβασιλεύς με τον Ιησού Χριστό στον ουρανό.
Άνετα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την 25 προεδρία του Ρόδερφορδ, ως προεδρία σε μια εταιρία με σκοπό την απόκτηση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, κάτι που συνεχίζεται έως σήμερα και από τους διαδόχους του, πάντοτε όμως με το θρησκευτικό προσωπείο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

ΜΙΛΤΟΝ ΤΖ. ΧΕΝΣΕΛ

Η εταιρία "Σκοπιά" από της ιδρύσεως της υπό του Καρόλου Τ. Ρώσσελ, είχε πρόεδρο. Πρώτος πρόεδρος ο ιδρυτής της και ένα «κυβερνών σώμα», το συμβούλιο των διευθυντών! Έκτοτε κατά την πορεία της είχε πάντοτε πρόεδρο και ένα «κυβερνών σώμα», τα μέλη του οποίου προήρχοντο από τα «κεχρισμένα» μέλη, δηλαδή από τον «πιστό και φρόνιμο δούλο» του υπολοίπου, του «μικρού ποιμνίου», πάντοτε κατά την "Σκοπιά", όπως η ίδια τα παρουσιάζει στο βιβλίο της του 1982.

«Μπορείτε να ζείτε...». σελ. 195: «Η ορατή οργάνωση τον Θεού σήμερα παίρνει επίσης θεοκρατική καθοδηγία και κατεύθυνση. Στα κεντρικά γραφεία τον Μπρούκλιν της Ν. Υόρκης υπάρχει ένα κυβερνών Σώμα πρεσβυτέρων Χριστιανών ανδρών... που επιβλέπει τις παγκόσμιες δραστηριότητες τον λαού τον Θεού. Αυτό το κυβερνών σώμα αποτελείται από μέλη τον πιστού και φρόνιμου δούλου. Υπηρετεί σαν εκπρόσωπος τον πιστού δούλον. Οι άνδρες τον κυβερνώντος• σώματος όπως οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι της Ιερουσαλήμ... όταν παίρνουν αποφάσεις, δεν βασίζονται σε ανθρώπινη σοφία. Όχι, κυβερνώνται θεοκρατικά, ακολουθούν το παράδειγμα του πρώτον κυβερνώντος σώματος της Ιερουσαλήμ, τον οποίον οι αποφάσεις... παίρνονταν κάτω από την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος».

-1997 «Σκοπιά» 15-5-'97 σελ. 17: «Από την ίδρυση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας το 1884 μέχρι το 1972 ο πρόεδρος της εταιρίας ασκούσε μεγάλη εξουσία στην οργάνωση τον Ιεχωβά ενώ το κυβερνών σώμα συνδεόταν στενά με το διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας. Οι ευλογίες που υπήρξαν στην διάρκεια εκείνων των ετών, αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά δέχθηκε αυτήν την διευθέτηση. Μεταξύ του 1972-1975 το κυβερνών σώμα διευρύνθηκε φθάνοντας τα 18 μέλη. Τα πράγματα πλησίαζαν περισσότερο στη διευθέτηση τον πρώτον αιώνα. Όταν χορηγήθηκε μεγαλύτερη εξουσία σε αυτό το διευρυμένο σώμα, μερικά μέλη του οποίου συμμετέχουν στο διοικητικό συμβούλιο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας».
Μετά τον θάνατο του Κ. Ρώσσελ το 1916, δεύτερος πρόεδρος εκλέγεται ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ το 1917. Τρίτος πρόεδρος ο Νάθαν Ο. Νόρ το 1942, τέταρτος πρόεδρος ο Φρέντερικ Γ. Φρανς το 1977, ο οποίος διατηρεί τη θέση του στην εξουσία, όπως και οι προηγούμενοι έως την ήμερα του θανάτου του την 28-12-'92 σε ηλικία 99 ετών.

Πέμπτος πρόεδρος αναδεικνύεται ο Μίλτον Χένσελ. Φυσικά οι διαδικασίες με τις οποίες τελούνται οι εκλογές προέδρων, αντιπροέδρων και όλων των υπολοίπων μελών του "κυβερνώντος σώματος" είναι κάτι το οποίο γνωρίζει μόνον η εταιρία στο εσωτερικό της. Οι οπαδοί και γενικά ο υπόλοιπος κόσμος, πληροφορείται τα πεπραγμένα πάντοτε με καθυστέρηση και επίσης η ενημέρωση γίνεται:
α) με παραποιημένες και ωραιοποιημένες αλήθειες,
β) με μισές αλήθειες και
γ) το πλέον σημαντικό, όλη η διαδικασία της εκλογής γίνεται από τον Ιησού Χριστό (!).

-2001. «Σκοπιά» 15-4-01. σελ. 29; «Πως διαφέρει το κυβερνών σώμα από ένα νομικό σωματείο; Ενώ οι υπεύθυνοι ενός σωματείου εκλέγονται από τα μέλη τον, το κυβερνών σώμα δεν διορίζεται από κανένα άνθρωπο, αλλά διορίζεται από τον Ιησού Χριστό». Με δεδομένα τα κείμενα της εταιρίας, όπου άλλοτε την εκλογή την κάνει ο Ιησούς Χριστός και άλλες φορές υπό την κατεύθυνση του Αγίου Πνεύματος, για τα δογματικά λάθη της εταιρίας, τα οποία είναι αρκετά, η ευθύνη βαρύνει τον Θεό, όπως στην περίπτωση του Χέϊντεν Κ. Κάβιγκτον, δικηγόρου της εταιρίας, ο οποίος εξελέγη με «θεϊκή σοφία μέσω προσευχής και στοχασμού», αντιπρόεδρος του «κυβερνώντος σώματος» το 1942. Το 1945 κατενόησε ότι ανήκει στα άλλα πρόβατα (στον πολύ όχλο) και δεν είναι κεχρισμένος. Λάθος λοιπόν εκλογή του Κάβιγκτον, το οποίο αντελήφθη μετά την πάροδο τριών ετών.
Όπως όμως έχει παρατηρηθεί και σε άλλες περιπτώσεις, η "Σκοπιά" έχει προβλήματα με το "κυβερνών σώμα" του "πιστού και φρόνιμου δούλου" τα οποία επιλύει πάντοτε με τα εκάστοτε συμφέροντα της. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται διάφορες καταστάσεις στο εσωτερικό της οργανώσεως και πότε μειώνει τα μέλη του "κυβερνώντος σώματος" και άλλοτε τα διευρύνει, όπως διαβάζαμε στην "Σκοπιά" της 1-2-'99, όπου γίνεται αναφορά για την διάρκεια των ετών 1971-1975, όπου τα μέλη ήσαν 18, ενώ τώρα λόγω θανάτου έχουν μείνει τα μισά.
Η "Σκοπιά" της 1-1-2000 σελ. 29 γράφει ότι το «κυβερνών σώμα» διευρύνεται και από 9 μέλη που αριθμούσε προστίθενται άλλα τέσσερα, φυσικά «κεχρισμένα» Πάντοτε όμως υπάρχει ο πρόεδρος του οποίου το όνομα αναφέρεται στα διάφορα έντυπα της εταιρίας. Το 1991 π.χ., στην "Σκοπιά" πάντοτε, στην σελ. 2 διαβάζομε τα εξής: «1991Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania.

Με επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων Frederick W Fransz πρόεδρος». Όταν απεβίωσε ο Φ. Φρανς ή "Σκοπιά" της 15-3-'93, αναγγέλλει τον θάνατο του και στην σελ. 30, 31 γράφει το εξής αφιέρωμα: «Ανταμείφθηκε με τον "στέφανον της ζωής"

Στον απόστολο Ιωάννη ειπώθηκε να γράψει στον άγγελο της εκκλησίας της Σμύρνης: "Γίνου πιστός μέχρι θανάτου και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής" (Αποκ. 6' 8, 10). Έτσι είναι τόσο δυσάρεστη όσο και ευχάριστη ή ανακοίνωση που γίνεται εδώ ότι ο Φρέντερικ Γουίλιαμ Φρανς, πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας και της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Νέας Υόρκης καθώς και αρκετών άλλων θεοκρατικών οργάνων, τελείωσε την επίγεια πορεία του το πρωί της 22ας Δεκεμβρίου 1992» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ακολουθεί ένα βιογραφικό που αφορά τις δραστηριότητες του μέσα στην οργάνωση.
Άξιον προσοχής είναι ότι αναγράφεται το αξίωμα του ως προέδρου και των δύο σωματείων της "Σκοπιάς" καθώς και άλλων θεοκρατικών οργάνων.

Μετά από αυτόν αναλαμβάνει πρόεδρος ό Μίλτον Τζ. Χένσελ στις 30-12-1992, ως πέμπτος πρόεδρος.
Η αναγραφή του ονόματος του δημοσιεύεται κανονικά στην συγκεκριμένη σελίδα με την ιδιότητα του προέδρου. Αυτό συνεχίζεται έως και στην "Σκοπιά" της 1-1-Ό1 σελ. 2, όπου αναγράφεται:
«2001 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania. . Με την επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων Milton G Henchel President...».
Αυτό ήταν και το τελευταίο έντυπο της "Σκοπιάς" όπου ο Χένσελ αναφέρεται ως πρόεδρος. Έκτοτε η "Σκοπιά" στην ίδια θέση γράφει:
«2001 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania. Με την επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων».
Ποια η αιτία; Είναι από τα κρυφά της "Σκοπιάς".

Στην "Σκοπιά" της 1-10-2002 παρουσιάζεται ένα βιογραφικό για τον Μίλτον Χένσελ, όπου εκτίθενται όλο το έργο του σαν γραμματέως του Νάθαν Ο. Νόρ, ότι τον Μάιο του 1945 επισκέφθηκε τη Δανία σε ηλικία 25 ετών, ότι γεννήθηκε το 1919. Επίσης αναφέρει τις διάφορες περιοδείες του εντός και εκτός Αμερικής, στην Ευρώπη και σε χώρες της Μέσης Ανατολής, την ημέρα του γάμου του το 1995 και διάφορα άλλα της οικογενειακής του ζωής. Όμως καμία αναφορά στην θέση του ως προέδρου της εταιρίας. Φυσικά αυτές οι άτακτες καταστάσεις -είναι ο πλέον επιεικής όρος- στο εσωτερικό της «γνωστής θρησκείας», φυλάσσονται επιμελώς κρυφές έως ότου διευθετηθούν για να παρουσιασθούν, ωραιοποιημένες πάντοτε και υπό την καθοδήγηση του Ιεχωβά, για τροφή των οπαδών, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα, του τι συμβαίνει μέσα στην εταιρία.
Εάν συγκρίνουμε τα δύο τελευταία βιογραφικά αφιερώματα για τον θάνατο του Φ. Φρανς και του Μίλτον Χένσελ, η διαφορά είναι εμφανής και προκλητική.

Η "Σκοπιά" της 15-8-Ο3, γνωστοποιεί τον θάνατο του Μίλτον Χένσελ με το εξής αφιέρωμα: «Ο Μίλτον Χένσελ ο οποίος ήτο πολύ καιρό μέλος του κυβερνώντος σώματος των μαρτύρων του Ιεχωβά, ολοκλήρωσε την επίγεια πορεία του το Σάββατο 22-3-03. Ήταν 82 χρονών. Όταν ήταν νέος εντάχθηκε στο προσωπικό των κεντρικών γραφείων των "μαρτύρων του Ιεχωβά" και υπηρέτησε πιστά επί 60 και πλέον χρόνια... Το 1939 έγινε γραμματέας του Νάθαν Ο. Νόρ. Όμως όποιος τότε ήταν επίσκοπος των τυπογραφείων των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρουκλιν. Ο αδελφός Νόρ ανέλαβε την ηγεσία ανάμεσα στους μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια το 1942, διατήρησε τον Μίλτον Χένσελ ως βοηθό. Χαιρόμαστε ότι υπέμεινε μέχρι τέλους έχοντας την διαβεβαίωση ότι θα λάβαινε την αμοιβή του, το στεφάνι της ζωής» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).

Κατ' αρχή, παρατηρούμε στο κείμενο αυτό της εταιρίας, την μη αναφορά στο αξίωμα του Μίλτον Χένσελ ως προέδρου, κάτι που γινόταν με τους προηγούμενους, επίσης ενώ Όμως θάνατος του συνέβη στις 22-3-2003 -πάντοτε κατά την "Σκοπιά"- οι οπαδοί το πληροφορούνται στις 15-8-03.
Ποιοι οι λόγοι αυτής της καθυστερημένης ενημερώσεως;
Σημαντικός ακόμη όμως λόγος που τον καθήρεσαν από πρόεδρο, όντας εν ζωή, όπως προκύπτει από τα γραπτά της εταιρίας.
Τι μεθοδεύεται άραγε στο εσωτερικό του Μπρουκλιν;
Έχει ισχύ πλέον το «κυβερνών σώμα», και από πότε είναι ακέφαλο και για ποιο λόγο;
Φυσικά αυτά όλα δεν τα πληροφορούνται οι οπαδοί τους οποίους είναι φανερό εκ των ενεργειών της ότι δεν τους υπολογίζει η οργάνωση.
Κατά τα άλλα, αυτή η περίφημη «γνωστή θρησκεία» αναρωτιέται κανείς σε τι είναι «γνωστή»;
Μόνο για τις εκδοτικές της δραστηριότητες, είναι το συμπέρασμα.
Αυτές, είτε με πρόεδρο ή χωρίς κεφαλή, συνεχίζονται.
Οι Έλληνες αδελφοί μας που για κάποια αιτία πλανήθηκαν από αυτή την οργάνωση, δεν αναρωτιούνται που βαδίζουν και με ποιόν οδηγό;
Όχι βέβαια τον Ιησού Χριστό.
Τι είναι επί τέλους αυτό το «κυβερνών σώμα» του «πιστού και φρόνιμου δούλου» που αποφασίζει για την ζωή τους;
Η Αγία Γραφή, πουθενά δεν αναφέρει για «κυβερνών σώμα» των αποστόλων, όπως επικαλείται η "Σκοπιά" ότι ήταν το αντίστοιχο του «κυβερνώντος σώματος» της «Σκοπιάς».
Ουδείς των αποστόλων ισχυρίσθηκε ότι είναι μέλος ενός «κυβερνώντος σώματος».
Αντιθέτως οι απόστολοι ήσαν πάντοτε οι ποιμένες και επίσκοποι της Εκκλησίας και έγραφαν πάντοτε εις το όνομα του Θεού Πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού (Α' Θεσ. α' 1, Γαλ. α' 1, Κολασ. α' 1, κ.α.).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΤΕΥΧΗ 31-32-33
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΔΑΚΟΥ
ΜΕΛΟΣ , ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΟΝΕΩΝ.

Achilleas έγραψε:Πιστεύω πάντως ότι και να κάτσουμε να συζητήσουμε μαζί τους, όσο καταρτισμένοι και να είμαστε, θα χάσουμε τον καιρό μας. Αυτά τα άτομα είναι τόσο φανατισμένα - είναι βλέπεις και το χρήμα στη μέση- που θα μείνουν αμετακίνητα στις θέσεις τους. Γεγονός πάντως Τάσο είναι, όπως είπε και η Ντίνα, ότι αν μας βρουν ανέτοιμους και αδιάβαστους, θα μας οδηγήσουν εκεί που θέλουν αυτοί! Γι' αυτό καλύτερα αν δεν νοιώθουμε έτοιμοι, να αποφεύγουμε το διάλογο μαζί τους.

Συμφωνώ απόλυτα! Εμείς πάντως ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να δικαιώσουμε την πίστη μας κάνοντας έναν διάλογο μαζί τους για να αντικρούσουμε τις θεωρίες τους. Όμως, όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε, αυτοί οι άνθρωποι είναι ανυποχώρητοι, θέλουν να οδηγούν τη συζήτηση εκεί που θέλουν αυτοί και εάν φτάσει αυτή η συζήτηση σε αδιέξοδο για εκείνους, καταφεύγουν στην υπεκφυγή. Σε αυτό το σημείο, το καλύτερο είναι να αποφύγουμε περαιτέρω διάλογο μαζί τους. Κοντολογίς, όπως μας λέει ο Απόστολος Παύλος: "Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ" (Προς Τίτον, γ' 10)