Ορθοδοξία

Κατ΄αρχήν αγαπητέ Stratis με λένε Μάνο αλλά είμαι τελείως καινούργιος στο Forum και πρόκειται για συνονυμία καθώς πρώτη φορά γενικώς συζυτώ κάτι τέτοιο.

Επιπλέων όσο αφορά τον αδελφό Φοιτητή, έχω τις εξής ενστάσεις:
Aν δεχτούμε (που πιστέυω ότι όλοι το δεχόμαστε αλλιώς δεν θα βρισκόμασταν στην εν λόγω ιστοσελίδα ως αδελφοί εν Χριστω) ότι η Αγία και Ομοούσιος και Αδιαίρετος Τριάδα αποτελεί τον Πατέρα μας τότε άμεσα και λογικά προκύπτει το συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε παιδιά του και άρα αδέλφια μεταξύ μας (Ματθ ΚΓ 8 ...ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε, Ῥαββί, εἷς γάρ ἐστιν ὑμῶν ὁ διδάσκαλος, πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε). Αν εγώ ως ατελής Πατέρας αναγνωρίζω πέρα από θεσμούς και νόμους ότι τα παιδιά μου έχουν δικαιώματα μέσα στην οικογένεια τα οποία οφείλω και πρέπει να σέβομαι και να αποδίδω, τότε είναι παράλογο να μιλώ για δικαιώματα στην ορθόδοξη οικογενεια? Χρειάζεται να υπάρχει δηλαδή νομοθεσία ότι το παιδί σου πρέπει να πηγαινει στην παιδική χαρά, αλλιώς δεν το πηγαίνεις?Εξ άλλου το θέμα της οικογένειας (της αρμονικής οικογένειας), στηρίζεται νομίζω στη συνενόηση των μελών και στην έλλειψη μεροληψίας των γονέων απέναντι στα παιδία τους (Βλέπε την περίπτωση του Ιακώβ και του Ιωσήφ του Πάγκαλου ο οποίος σαφώς ως αγαπημένος γιος του Ιακώβ έτυχε της απόλυτου μεροληψίας του πατέρα του (υπέρ του) με τις γνωστές συνέπειες.

Χωρίς να θέλω να φανώ ασεβής και προκειμένου να διδαχθώ καθώς πραγματικά έχω απορίες που όσο και να μην θέλω με περιβάλουν και συχνά με οδηγούν σε κατάθλιψη, διακρίνω ότι ο Επουράνιος Πατέρας συμπεριφέρεται σε μια μερίδα παιδιών όπως Ο Ιακώβ στον Ιωσήφ, ενώ στα υπόλοιπα παιδιά ανθέτει μόνο φορτία, ίσως να είναι χρηστό το φορτίο και ο ζυγός ελαφρύς, όμως ....μόνο φορτίο????Δεν υπάρχει τίποτα το διαφορετικό????? Νοιώθω σαν τον δούλο με το ένα τάλαντο, ναι γνωρίζω ότι πρέπει να πολλαπλασιαστεί αλλά γιατί μόνο ένα τάλαντο σε μένα και στον άλλο πέντε??? Το ερώτημά που τίθεται όμως είναι πως αυτός με τα πέντε τάλαντα είναι σαφώς πιο ευτυχισμένος από αυτόν με το ένα έχει περισσότερες ευκαιρίες από αυτόν με το ένα, ζει πιο όμορφα από αυτόν με το ένα, πορεύεται με περισσότερη σιγουριά στη ζωή από αυτόν με το ένα και με λίγα λόγια ΖΕΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ. (Ο Νίκος τη θέση μου αυτή τη βρίσκει παράλογη βλάσφημη και επιφανιακή, όμως είναι σκέψη και ζητά μια απάντηση. Ας μη σταθούμε στη διάγνωση αλλά ας δώσουμε θεραπεία- απαντήσεις)

Οσο αφορά το αγκάθι της ιδιοκτησίας που αναφέρεις φίλε φοιτητή, δεν είναι το μόνο αγκάθι. Οτιδήποτε προκαλεί ευορία στον άνθρωπο είναι αγκάθι και αυτό πιστοποιήται από τις μορφές των Αγίων που προβάλονται σαν πρότυπα στη Χριστιανική ζωή, Με εξαίρεση τον Αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο (γνωστό ως Αγιο Κωνσταντίνο και μεγαλη η Χάρη του και ελπίζω να φωτίζει και να προσέχει το δεύτερο γιό μου που φέρει το ονομά του) βρές μου όχι εσύ μόνο αλλά και ο αδελφός Νίκος έναν Άγιο κοσμικό ο οποίος να είχε μια καλή κοινονική θέση και να εγινε άγιος χωρίς να την αρνηθεί. Εγώ μπορώ να σου αναφέρω την ακόλουθη λίστα Αγίων και μαρτύρων των οποίων το δόγμα ήταν ότι κάθε σχέση με οτιδήποτε υλικό και απόλαυση αποτελεί βδέλυγμα ενώπιων του Θεού,αγιάστηκαν για αυτή τους την απέχθεια απένατι στη ύλη και προβάλονται από την Εκκλησία μας για την ενάρετη ζωή τους
και ξεκινάω.....
Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος
Μέγας Αντώνιος
Ωριγέννης (ας μην ξεχνάμε που έφτασε επειδή συχαινόταν την ύλη ) αν και αφορίστικε
Οσία Μαρία η Αιγυπτία
Προφήτης Ηλίας
Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Αγιος Ουνούφριος
Αγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Αγιος Παρθένιος
Απόστολος Παύλος
Αγιος Ιωάννης ο Δμασκηνός
Αγιος Γέροντας Παϊσιος
εαν θέλετε μπορώ να συνεχίσω....

Συνεπώς όσα μου αναφέρεις περί ορισμού της λέξης δικαίωμα νομίζω ότι δεν σχετίζονται με την έννοια που αφήνω ξεκλαθαρα να εννοηθεί στο ερωτημά μου. Το ότι επίσης η ύλη αποτελεί αγκάθι στο δρόμο της βασιλείας των ουρανών είναι κοινό πιστεύω μας. Τέλος μια απλή μελέτη στο βίο των Αγίων μορφών της ανωτέρω λίστας (μπορώ να την εμπλουτίσω και άλλο πίστεψέ με!!!) είναι αρκετή να σε πείσει ότι αν θες τη Βασιλεία των ουρανών φρόντισε να κάνεις ότι δεν σε ευχαριστεί. Με λίγα λόγια μια μίζερη ζωή σου εξασφαλίζει τον ΠΑράδεισο. Αυτή είναι η ουσιαστική αλλά όχι επίσημη θέση της εκκλησίας μας.


Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων για το ίσως τραβηγμένο από τα μαλιά και μη δόκιμο ΄τφος των παραπάνω. Αν επιθυμήτε να συνεχίσουμε τη συζήτηση θα ήταν χαρά μου καθώς όλοι μαθαίνουμε και μεγαλώνουμε την επιχειρηματολογία μας όχι μόνο στο θεολογικό αυτό επίπεδο αλλά και σε εξωτερικούς κύκλους όπου συχνά τιθονται τέτοια ερωτήματα και θέματα.
Σας ευχαριστώ αδελφοί εν Χριστώ!!!

Υπάρχει ο Ουράνιος Πατέρας = Φώς, αφενός
και αφετέρου ο εχθρός Αυτού και του ανθρώπου, ο Διάβολος = σκότος.

Ο άνθρωπος καλείται να ανακαινισθεί, νά γνωρίσει καί νά αγαπήσει τον
Θεό καί όλα τά καλά Του. Όσο δέν τό κάνει αυτό, είναι δέσμιος του
αμαρτωλού (χωρίς Θεό) παλαιού εαυτού του.

Η χωρίς Θεό καί πνευματικόν αγώνα ζωή οδηγεί στήν Κόλαση, καί είναι ζωή
κόλασης.
Η εν Χριστώ ζωή οδηγεί στήν αιώνια Βασιλεία του Θεού, τήν οποία χάριτι
Θεού ζούμε από τήν επίγεια ζωή μέσα στά πλαίσια της Ορθόδοξης Εκκλησίας
μας.

Τό Ευαγγέλιο, ο Απόστολος καί οι Άγιοι είναι οι αναλυτικοί οδηγοί μας
πρός τήν μακάρια εν Χριστώ ζωή καί σωτηρία. Συχνά αναφέρεται η φράση «ο
νοών, νοείτω» καί «ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω».

Ο Χριστός δέν πιέζει, αλλά μας καλεί νά καταλάβουμε καί νά αποδεχθούμε
τό πνευματικό μας συμφέρον. Όποιος δέν δέχεται τίς συστάσεις του
Χριστού, είναι υπό τήν επήρεια του Διαβόλου, πάει γιά κόλαση, πιό λαϊκά
«πάει γιά πνίξιμο».

Ο καθένας είναι ελεύθερος, είτε νά ακολουθήσει τόν Χριστό καί νά
πετύχει τήν Αιώνια ευτυχία του, είτε νά πάει νά πνιγεί καί νά κολασθεί.

Ο Απόστολος διαπιστώνει (μετά λύπης) «ου πάντων η πίστις»
(2Θεσσαλονικείς 3,2). Η σώζουσα πίστη δέν είναι γιά αταπείνωτους καί
αμετανόητους.

Πάντως ο Ουράνιος Πατέρας, ώς τήν τελευταία στιγμή της ζωής μας,
περιμένει υπομονετικά τήν μετάνοια καί επιστροφή του ασώτου στήν
ουράνια αγκαλιά Του καί αιώνια ευτυχία Του.

Η εν Χριστώ ζωή είναι ευτυχία καί όχι δυστυχισμένη ζωή. Μόνο ζητάει ο
Θεός, νά απολαμβάνουμε τά επίγεια καλά, πού μας χαρίζει, μέσα στά
πλαίσια του θελήματός Του.

Πάτερ Μάξιμος Αγιορείτης, ο του Γέροντος Ιωσήφ.

DAVOUT έγραψε:Χωρίς να θέλω να φανώ ασεβής και προκειμένου να διδαχθώ καθώς πραγματικά έχω απορίες που όσο και να μην θέλω με περιβάλουν και συχνά με οδηγούν σε κατάθλιψη, διακρίνω ότι ο Επουράνιος Πατέρας συμπεριφέρεται σε μια μερίδα παιδιών όπως Ο Ιακώβ στον Ιωσήφ, ενώ στα υπόλοιπα παιδιά ανθέτει μόνο φορτία, ίσως να είναι χρηστό το φορτίο και ο ζυγός ελαφρύς, όμως ....μόνο φορτίο????Δεν υπάρχει τίποτα το διαφορετικό????? Νοιώθω σαν τον δούλο με το ένα τάλαντο, ναι γνωρίζω ότι πρέπει να πολλαπλασιαστεί αλλά γιατί μόνο ένα τάλαντο σε μένα και στον άλλο πέντε??? Το ερώτημά που τίθεται όμως είναι πως αυτός με τα πέντε τάλαντα είναι σαφώς πιο ευτυχισμένος από αυτόν με το ένα έχει περισσότερες ευκαιρίες από αυτόν με το ένα, ζει πιο όμορφα από αυτόν με το ένα, πορεύεται με περισσότερη σιγουριά στη ζωή από αυτόν με το ένα και με λίγα λόγια ΖΕΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ. (Ο Νίκος τη θέση μου αυτή τη βρίσκει παράλογη βλάσφημη και επιφανιακή, όμως είναι σκέψη και ζητά μια απάντηση. Ας μη σταθούμε στη διάγνωση αλλά ας δώσουμε θεραπεία- απαντήσεις)

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Το τεκμήριο μια ευτυχισμένης ζωής δεν είναι απαραίτητα η κτήση σκάφους, εξοχικού, πληθώρας μοντέρνων ρούχων, gadgets κλπ.
Γιατί το σκάφος θέλει φύλαξη, θέλει συντήρηση, + τα λειτουργικά έξοδα, θέλει δηλαδή χρόνο και χρήμα. Το ίδιο συμβαίνει και με το αυτοκίνητο, τον Η/Υ, το κινητό, την 3D LED τηλεόρασή μου κλπ. Συν ότι όλα αυτά, σε 3 έτη θα έχουν απαξιωθεί και για να ξαναγίνω ευτυχής πρέπει να αποκτήσω τα νέα μοντέλα. Να μπω δηλαδή στον φαύλο κύκλο από τον οποίο ΔΕΝ πρόκειται να εξέλθω ποτέ, αλλά μόνο να βυθίζομαι μέσα του.

Το φορτίο στο οποίο αναφέρεσαι είναι τα εμπόδια που κάθε φορά σου φέρνει ο αντίπαλος, δηλαδή οι δυσκολίες που δημιουργεί ο διάβολος, προκειμένου να παραιτηθείς από τον αγώνα σου να προσεγγίσεις τον Κύριο, γιατί αν συνεχίσεις ο διάβολος σε χάνει απο πελάτη.
Το φορτίο αυτό δεν είναι ποτέ το ίδιο. Ο Θεός δεν επιτρέπει τον διάβολο να σε πειράζει παραπάνω απ' όσο μπορείς να αντέξεις.
Στην αρχή, ο Χριστιανός που ξεκινάει να κάνει αγώνα, μοιάζει με τον αρχάριο αθλητή, που ο προπονητής του βάζει να κάνει μια σχετικά εύκολη προόνηση.
Όσο περνούν οι μέρες και ο αθλητής δυναμώνει, αλλάζει και η προπόνηση και γίνεται δυσκολότερη, αφού ο αθλητής έχει ανέβει επίπεδο και μπορεί να αντεπεξέλθει σ' αυτήν. Έτσι όμως, χάρη στην δυσκολότερη προπόνηση μπορεί τώρα να τρέχει τα 100 μέτρα σε 11 sec αντί σε 12 όταν πρωτοξεκίνησε.
Μετά από κάποια χρόνια και εφόσον ο αθλητής είναι συνεπής στη ζωή του και την προπόνησή του έχει ανέβει κι άλλα επίπεδα και μπορεί πλέον να τρέχει τα 100 μέτρα σε 10 sec.
Ένας εξωτερικός παρατηρητής βλέπει την προπόνηση του αθλητή επιπέδου και τρομάζει! Μα αυτό ο άνθρωπος υποφέρει! Δεν μπορεί καθημερινά να προπονείται 8 ώρες, να σηκώνει 200 κιλά σε θωρακικούς, τρικεφάλους, μηριαίους τετρακέφαλους κλπ.
Σε πληροφορά ότι ο αθλητής δεν υποφέρει καθόλου, η δε γυμναστική τον κάνει να έχει σωματική ευαξία, υγεία και να είναι σε καλή διάθεση.
Τα φορτία λοιπόν αυτών των αγίων δεν μπορεί να τα σηκώσει ο οποιοσδήποτε! Ούτε και με την πρώτη. Χρειάζεται να έχουν προηγηθεί χρόνια αγώνα, πάντοτε υπό την επιτήρηση του προπονητή - πνευματικού, που βλέπει τον αγώνα που δίνει καθημερινά και τον συμβουλέυει πώς να συνεχίσει προκειμένου να φτάσει στον στόχο του.
Αλίμονο αν ο πιστός υποφέρει! Αυτό σημαίνει ότι κάτι ΔΕΝ πάει καλά! Ότι δεν προσεγγίζει τον Κύριό μας, που είναι πηγή ευτυχίας. Οπότε ο πνευματικός θα το δει έγκαιρα και θα του αλλάξει (διορθώσει) την πορεία του.
Είπε κάποιος: Μην περιμένετε να υποφέρετε στη γη και να γνωρίσετε τον Κύριο (και την ευτυχία) στον άλλο κόσμο! Από την γήινη ζωή θα Τον γνωρίσετε και θα νιώσετε την γαλήνη που προσφέρει η προσέγγισή Του!
Να με συμπαθάς που ο λόγος μου δεν έχει ιδιαίτερη θεολογική παιδεία και μπορεί να έχω υποπέσει σε χοντράδες. Τα έγραψα όμως όπως τα νιώθω!