Ορθοδοξία

Ευχαριστώ πραγματικά όλους σας για τις απαντήσεις!
Διαβάζοντάς τες, η σκέψη που μου 'ρχεται πρώτη στο νου είναι οτι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι ούτε να τολμάμε να κάνουμε προβλέψεις για το ποιοι θα μπουν και ποιοι οχι στη Βασιλεία του Θεού. Ασφαλώς δεν πάμε να το παίξουμε ούτε Θεοί ούτε μάντεις, απλά να προσδιορίσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα τους ασφαλείς δρόμους για κάποιον άνθρωπο για να σώσει την ψυχή του και να ζήσει με τη Χάρη του Κυρίου στα επίγεια, δρόμους που πάνω απ'όλα είναι αρεστοί σε Εκείνον και κατ'επέκταση εγκρίνει και η Εκκλησία μας. Κι εκει ομολογώ ακόμα δεν έλυσα οριστικώς την απορία μου, διότι απ'την μια μεριά υποστηρίχθηκε πως δεν θεωρείται ούτε ο πιο ενδεδειγμένος και ασφαλής ούτε ο πιο εύκολος τρόπος η πλήρης αγαμία εκτός μοναχικού σχήματος, κι απ'την άλλη αναφέρθηκε πως δεν σώζονται μονάχα έγγαμοι και μοναχοί. Κάπου εδώ νομίζω πως απλά αφέθηκαν απροσδιόριστοι οι υπόλοιποι τρόποι ζωής (αν υπάρχουν πολλοί ως επιλογές) που θα μπορούσε να ακολουθήσει κάποιος χριστιανός και να μπορεί να είναι σίγουρος οτι πορεύεται εν Χριστώ. Να το θέσω διαφορετικά, απο τα μέλη αυτού του φορουμ πόσοι είστε που θεωρείτε οτι πορεύεστε εν Χριστώ στη ζωή σας και παράλληλα δεν αποτελείτε έγγαμους (και φαντάζομαι ούτε μοναχούς ) ;

Να καταθέσω κι εγώ την εξαιρετικά σημαντική (#not) άποψή μου. Πιστεύω πως δεν υπάρχουν μόνο δύο επιλογές στη ζωή, γάμος ή μοναχισμός, και άρα οτιδήποτε άλλο είναι εκ του πονηρού. Είναι ανεξιχνίαστο το έλεος του Θεού και άγνωστοι οι τρόποι που φέρνει κοντά Του τον κάθε άνθρωπο, όποιες διαδρομές κι αν ακολουθούμε εμείς (υπόγειες, επίγειες...).

Ο μοναδικός τρόπος ζωής που εξασφαλίζει την εν Χριστώ επίγεια πορεία του ανθρώπου είναι η συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή μέσα στην Εκκλησία.
Αυτός ο τρόπος ζωής μπορεί να εφαρμοστεί (ή καλύτερα να βιωθεί) είτε είσαι άγαμος είτε έγγαμος.

Συμφωνώ με τον Πέτρο.

Αναστασία1990 έγραψε:πόσοι είστε που θεωρείτε οτι πορεύεστε εν Χριστώ στη ζωή σας και παράλληλα δεν αποτελείτε έγγαμους;

Αρχή μετάνοιας δεν έχω βάλει ακόμα, οπότε δεν σχολιάζω το πρώτο σκέλος, όσον αφορά στην ερώτηση συντάσσομαι με τους ελεύθερους (όχι το παλιό μοναχικό συγκρότημα...).

Πέτρος έγραψε:Πάντως ο Ίδιος ο Θεός έχει πει: " Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν." (Γεν. 2,18)

Παρ' όλα αυτά ο Απόστολος Παύλος στο 7ο κεφάλαιο της 1ης προς Κορινθίους Επιστολής, όπου αναφέρεται αναλυτικά σε θέματα Γάμου και αγαμίας (διαβάστε το όλο προσεκτικά), λέει ότι είναι προτιμότερο να μην παντρεύεται ο Χριστιανός για να μπορεί να ασχοληθεί αμέριμνος με τη σωτηρία της ψυχής, επειδή ο χρόνος του βίου είναι βραχύς και στην άλλη ζωή ο καθένας πηγαίνει μόνος.

Ο ίδιος ο Χριστός για το θέμα λέει: "10 λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού· Ει ούτως εστίν η αιτία τού ανθρώπου μετά της γυναικός, ου συμφέρει γαμήσαι. 11 ο δε είπεν αυτοίς· Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οίς δέδοται· 12 εισί γάρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω· και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων, και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς διά την βασιλείαν των ουρανών. ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω." (Ματθ. θ' 10-12)

Ο Χριστός συμφωνεί με τον λόγο των μαθητών, ότι δεν συμφέρει (πνευματικά) ο Γάμος, αλλά τονίζει, ότι "δεν μπορούν όλοι να ζήσουν με τον τρόπο αυτό, αλλά μόνο αυτοί στους οποίους έχει δοθεί".

Συμπέρασμα, σε όσους έχει δοθεί από το Θεό η δυνατότητα να επιδιώξουν τη σωτηρία τους μόνοι χωρίς σύζυγο, καλό είναι να το επιχειρήσουν. Οι υπόλοιποι για να αποφύγουν την αμαρτία καλό είναι να αναζητήσουν την/τον κατάλληλο σύζυγο, με τον οποίο μαζί θα ακολουθήσουν το δρόμο της σωτηρίας.

Για λόγους Δικαιοσύνης του Θεού, οι δύο δρόμοι της σωτηρίας είναι ισοδύναμοι και δεν προκρίνεται κάποιος ως καλύτερος. Άλλωστε το πιο δρόμο θα ακολουθήσει κάποιος, έχει σχέση με το αντίστοιχο χάρισμα (μοναχική κλίση). Παρ' όλα αυτά ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει.

Μέσα στις δυνατότητες επιλογής ενός Χριστιανού, είναι να ζήσει στον κόσμο χωρίς Γάμο, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αυτό δεν το συνιστά ούτε ο Χριστός ούτε ο Απόστολος Παύλος (βλέπε παραπάνω) ούτε η Εκκλησία, επειδή ο αγώνας απέναντι στους πειρασμούς δεν έχει την προστασία του μοναχικού σχήματος και του άγρυπνου βλέμματος του Γέροντα. Όχι ότι ο μοναχικός βίος δεν είναι δύσκολος, αμέριμνος μεν αλλά και απαράκλητος ή ο έγγαμος βίος δεν είναι εξίσου δύσκολος, γεμάτος μέριμνες, αλλά με την αντίστοιχη ευλογία, ο δρόμος γίνεται ευκολότερος,

Επομένως όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: "έκαστος εν τή κλήσει ή εκλήθη" (Κορινθ. Α' ζ' 20) .

Ναι Νίκο, συμφωνώ.
Όσους μπορούν να ζήσουν την εν Χριστώ ζωή άγαμοι μέσα στον κόσμο τους βγάζω το καπέλο.

Η εν Χριστώ ζωή είτε στον κόσμο είτε στον μοναχισμό προϋποθέτει την ύπαρξη πνευματικού.
Συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας δεν είπαμε;

Στην (προσωπική) ερώτηση της Αναστασίας, μόνο εγώ απάντησα;