Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ
Μου έγραψε εδώ μια φίλη, κάτι τόσο ανθρώπινο, αληθινό, και συχνό:
Ο άντρας μου, πάτερ, είναι πολύ καλός άνθρωπος, πολύ καλός πατέρας. Μαζί μου όμως όχι τόσο τρυφερός, ξέρω ότι με αγαπά, το νιώθω, αλλά έχω και ανάγκη να το ακούσω, να με αγκαλιάσει χωρίς να του το ζητήσω… να μου πει ότι ''όλα θα πάνε καλά'', να πέσω και να μου δώσει το χέρι του να σηκωθώ.. Στον γάμο μας εγώ είμαι η δυνατή, εγώ πρέπει να λέω ''Μην αγχώνεσαι, όλα θα πάνε καλά¨, κάποτε όμως έχω ανάγκη να με ρωτήσει και μένα κάποιος αν είναι καλά η ψυχή μου.. για να ακούσει πως, ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ…
-------------------------------
ΟΜΙΛΙΕΣ:
ΔΕΥΤΕΡΑ, στον άγιο Νικόλαο Χαλανδρίου, στις 6.30 μ.μ., με θέμα: Δύσκολοι άνθρωποι δίπλα μας.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Μίλα,στον Θεό. Προσπάθησε να καταλαβαίνεις τα δικά Του μηνύματα.

Οταν νιώθεις κάθε στιγμή, κάθε μέρα, κάθε ώρα ότι σε κυκλώνει η αγάπη του Θεού, τότε πηγαίνεις πολύ διαφορετικά στο γραφείο. Τους βλέπεις όλους σαν τέλειες ευκαιρίες και τέλειες δυνατότητες να πλησιάσεις την αγιότητα και τον Θεό. Ο ένας θα σε διδάξει την υπομονή, γιατί είναι πολύ στραβοκέφαλος και στραβόξυλο. Δεν καταλαβαίνει τίποτα και είναι πεισματάρης. Ο άλλος θα σε διδάξει την ευγένεια. Ενας άλλος θα σε διδάξει να μάθεις να συγχωρείς. Η άλλη θα σε διδάξει να μάθεις να ανέχεσαι την πολυλογία της. Κάποιος άλλος θα σε ξαφνιάσει και θα πεις: «Πώς λέει τόσα ψέματα και με κοροϊδεύει;» και θα μάθεις να είσαι άνετος στον κόσμο αυτό και να λες: «Ολα είναι δυνατό να τα δει κανείς στη ζωή. Κι όλα είναι δυνατό να συμβούν».

Και έπειτα θα γίνεις άνθρωπος ώριμος. Και σοφός. Εξυπνος και ατάραχος. Κάτι σαν απαθής. Δηλαδή, θα καταλαβαίνεις ότι όλα μπορεί να συμβούν σ' αυτό τον κόσμο. Κι αν σου πει κανείς: «Ποιος σ' τα έμαθε όλα αυτά;» η απάντηση θα είναι: «Ο Θεός. Η παρουσία Του. Η αγάπη Του. Η προσευχή που κάνω σ' Αυτόν και Τον παρακαλώ. Κι ο πιο μεγάλος δάσκαλός μου είναι τα λάθη που έχω κάνει στη ζωή. Στην προσπάθειά μου να πλησιάσω τον Θεό, έχω κάνει πολλά λάθη. Μιλάμε για πολλά πάθη. Εχω σκοντάψει πάρα πολλές φορές. Αλλά, σκοντάφτοντας, βγήκε αυτό το καλό: την επόμενη φορά που πέρασα από τον ίδιο δρόμο πρόσεξα περισσότερο. Εχω σκοντάψει πολλές φορές, έχω ματώσει και έχω πέσει κάτω. Αλλά σηκώθηκα πάλι». «Και ποιος σε βοήθησε να μην απελπιστείς;» «Η προσευχή. Διότι κοιτούσα τον Θεό και δεν στηριζόμουν στο εγώ. Το εγώ συνέχεια με απογοητεύει, με προδίδει και με δυσκολεύει. Στηρίζομαι όμως στον Θεό, ο οποίος μου λέει: “Παιδί μου, Εγώ δεν σε μαλώνω. Οι άνθρωποι μαλώνουν. Οι κοινωνικοί θεσμοί σε κρίνουν. Οι ανθρώπινες πεποιθήσεις σ' έχουν κατατάξει σε μια κατηγορία και σε ονομάζουν κάπως, σε εκτοπίζουν, σε απωθούν και σε βρίζουν. Εγώ όμως σ’ αγαπώ”».

Μίλα, λοιπόν, στον Θεό. Προσπάθησε να καταλαβαίνεις τα δικά Του μηνύματα, τη δική Του ατμόσφαιρα, τη δική Του κρίση, που 'ναι τελείως διαφορετική από την κρίση των ανθρώπων. Βλέπεις τι συνέβη στην περίπτωση των αμαρτωλών που συνάντησε ο Χριστός: όλοι οι γύρω τους έλεγαν ότι είναι για την Κόλαση. Κι ο Χριστός ξαφνικά είπε ότι αυτοί πάνε πρώτοι στον Παράδεισο. Απόλυτη ανατροπή. Τα πάνω κάτω έφερε ο Χριστός σ' αυτές τις αντιλήψεις. Οι τελώνες, λέει, και οι αμαρτωλές γυναίκες πάνε πρώτοι στον Παράδεισο σε σχέση με εσάς. Και να φανταστείς ότι γι' αυτούς όλοι έλεγαν: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο κολασμένοι». Αν, λοιπόν, μπούμε στην ατμόσφαιρα του Χριστού και δούμε τον τρόπο που Εκείνος βλέπει τη ζωή κι αν θελήσουμε να μας πει Αυτός -ο Κύριος του ουρανού και της γης- τα δικά Του μυστικά και πώς βλέπει Αυτός τη ζωή, τους ανθρώπους, τον κόσμο, τότε θα δούμε πολύ διαφορετικά τα πράγματα στη συνέχεια.

Ολα αυτά μάς τα διδάσκει η προσευχή. Μέσα στο κλίμα της ανθούν όλα αυτά. Δεν είναι θέμα γραφείου ούτε ζήτημα εγκεφαλικό, ώστε απλώς να τα σκεφτούμε. Γιατί μπορεί το μυαλό μας να τα σκεφτεί, μα η καρδιά μας να μην τα δεχτεί. Ενώ διά της προσευχής αλλάζουν οι βίδες της καρδιάς μας (αν μπορούμε να πούμε ότι η καρδιά έχει βίδες).

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος»

[Toula]

ΟΜΙΛΙΕΣ:

Πέμπτη, στον άγιο Νικόλαο Καισαριανής.
Θέμα: Η άχραντη ψυχή του παιδιού σου.
Ώρα, προσεχώς.
Σ/Κύριακο, στην Πρέβεζα και Φιλιππιάδα.

Οι αλλαγές γίνονται με προσευχή, όχι με τη βία

του π. Ανδρέα Κονάνου – από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Να, λοιπόν, πώς να σκέφτεσαι: «Εγώ θα βοηθήσω τους ανθρώπους προσφέροντάς τους το μεγαλύτερο δώρο μου. Ποιο είναι το δώρο μου; Η ηρεμία μου. Η προσωπική μου ψυχική γαλήνη. Η θάλασσα της καρδιάς μου θα 'ναι ήσυχη. Σαν ένα ηλιοβασίλεμα που αντανακλά το απόγευμα πάνω στη θάλασσα. Πανέμορφο θέαμα. Ετσι να 'ναι η ψυχή μου.

Αυτή είναι η βοήθειά μου στην ανθρωπότητα. Μέσα σ' έναν κόσμο πανικού, τρέλας, ανασφάλειας, αγωνίας, εγώ δεν θα προσφέρω ταραχή. Μα, αντί γι' αυτό, θα προσφέρω την προσευχή μου. Τη γαλήνη μου. Και τη ζωντανή αίσθηση της παρουσίας του Θεού».
Ισως σου πει ο άλλος: «Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι... Αυτά είναι παραμύθια και θεωρίες. Ελα κι εσύ στην πορεία, να τσακωθούμε. Ελα κι εσύ, να τα σπάσουμε. Ελα κι εσύ, να κάνουμε επεισόδια». Κι απαντάς «Να 'ρθω. Εντάξει, να 'ρθω. Αν νομίζεις ότι αυτή είναι βοήθεια, να 'ρθω. Αλλά θ' αλλάξει κάτι; Πες μου».

Αλλάζει κάτι με την κακία; Αλλάζει κάτι, όταν δεν ξεκινάει από εσωτερικές διεργασίες;
Αλλάζει κάτι, όταν δεν ξεκινά από μια αγιότητα κι αγάπη, από αληθινή ταπείνωση και γνήσια κίνητρα; Μπορώ με θυμωμένο πρόσωπο και τεντωμένα νεύρα και πεταμένες φλέβες και αρτηρίες στον λαιμό και σφιγμένες γροθιές ν' αλλάξω τον κόσμο; Πώς θ' αλλάξει ο κόσμος έτσι;

Είναι δυνατόν να πάρεις το παιδί σου και να το πλακώσεις στα χαστούκια, για να μη βγει έξω; Μπορείς να το δείρεις, να το τρομοκρατήσεις, να του τραβήξεις τα μαλλιά και να του βγάλεις τ' αφτιά. Στο τέλος, πράγματι, δεν θα βγει. Και θα γίνει το δικό σου. Εσύ νιώθεις ότι έχεις πετύχει ως γονιός και θα λες: «Επιτέλους, το παιδί μου το μάζεψα. Εκατσε σπίτι τελικά κι ησύχασε. Δεν βγήκε έξω». Οντως, δεν βγήκε έξω. Αν έβλεπες όμως τι γίνεται στην καρδιά του, τι ηφαίστειο ετοιμάζεται να εκραγεί... Κι όλη αυτή η λάβα θα πέσει πάλι επάνω σου. Αν αυτό το καταλάβαινες, τότε θα τρόμαζες.

Οι αλλαγές δεν έρχονται με τη βία. Η προσευχή είναι αυτή που αλλάζει τον άνθρωπο. Και θέλω να ολοκληρώσω σήμερα με μια προσευχή που διαβάζουν αρκετοί. Είναι η προσευχή των πατέρων της Οπτινα. Οπτινα είναι μια περιοχή όπου βρίσκεται ένα μοναστήρι στη Ρωσία. Βρήκα την προσευχή αυτή σε νεοελληνική μετάφραση απ' την Ιερά Μονή Παρακλήτου. Γράψε την κάπου, αν θες, και λέγε την όποτε θες ή πες τη με δικά σου λόγια. Ή πες ό,τι θες εσύ, κινούμενος σ' αυτό το πνεύμα όμως.

Λέει αρχικά: «Κύριε, βοήθησέ με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει η σημερινή ημέρα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημά Σου. Κάθε ώρα της ημέρας φώτιζέ με και δυνάμωνέ με για το καθετί».

Είδατε πώς ξεκινάει αυτή η προσευχή; Ο,τι γίνει σήμερα να γίνει με ψυχική γαλήνη. Δεν λέει ότι σήμερα όλα θα πάνε οπωσδήποτε καλά. Δεν ξέρουμε τίποτα. Δεν γνωρίζεις τι σου επιφυλάσσει η ημέρα. Τι θα γίνει έως το βράδυ. Τι θ' ακούσουμε. Ευχάριστο, δυσάρεστο, αδιάφορα γεγονότα. Δεν ξέρουμε. Αλλά ό,τι και αν γίνει, Κύριε, βοήθησέ με να 'χω γαλήνη. Να 'χω Εσένα δίπλα μου και να παραδοθώ στο άγιο θέλημά Σου. Παράδοση στο θείο θέλημα θα πει «ξεσφίγγομαι». Δηλαδή, ξεσφίγγω τα ελατήρια που είναι στο μυαλό μου, ώστε να μην είμαι σφιγμένος. Αυτό το σφίξιμο δημιουργεί πολύ άγχος, πολλές τοξίνες στον οργανισμό, ένταση στο νευρικό σύστημα, αύξηση της πίεσης, προβλήματα στο στομάχι, πόνους. Κι άλλα τέτοια δυσάρεστα. Και γερνάς πριν την ώρα σου.

* από το βιβλίο «Στο βάθος κήπος»

[Toula]

Ο ΓΙΟΚΑΣ ΣΟΥ ΜΕΓΆΛΩΣΕ!

Όταν ήσουν
μικρός,
έλεγες
τον πατέρα σου
τρελό.
Τώρα
που μεγάλωσες,
σε λέει
ο γιος σου
psycho (σάικο).
Τι να κάνουμε.
Κύκλοι ζωής.
Καινούργιες λέξεις.
Ίδιο χάσμα.
-----------------------------
ΟΜΙΛΙΕΣ:
Πέμπτη: στις 7μ.μ., στον άγιο Νικόλαο Καισαριανής. Θέμα: Η άχραντη ψυχή του παιδιού σου. (Στις 6 θα έχει Ευχέλαιο).
Σ/Κύριακο: Πρέβεζα, Φιλιππιάδα. Λεπτομέρειες, προσεχώς.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ.
(ΝΕΑ ΕΚΠΟΜΠΗ - ΒΙΝΤΕΟ)

[youtube]Hk_PkrpOusk[/youtube]

Πορεία αλλαγής όλη η ζωή.
Αλλάζει μέσα σου η εμπειρία του Χριστού.
Μορφώνεται μέσα σου το Πρόσωπό Του. Όχι με τρόπο στατικό.
Θεός: Αυτός που είναι εδώ, κι όλο φεύγει.
Τον ακουμπάς, και Τον χάνεις.
Αλλάζει η γεύση Του στα χείλη και την καρδιά.
Όταν βλέπεις αυτές τις αλλαγές, σημαίνει ότι πας καλά!
Αν βλέπεις μέσα σου στατικότητα, κάπου βάλτωσε όλη αυτή η δυναμική υπόθεση.
Έχει να κάνει όλο αυτό με την προσευχή που κάνεις. Με τη μελέτη. Την αυτογνωσία. Την τριβή με την αλήθεια της ζωής. Με τους ανθρώπους δίπλα σου. Με τα γεγονότα.
Άλλο τα βιβλία, άλλο η εμπειρία.
Ο Θεός είναι πέρα από βιβλία, διαβάσματα, ακούσματα.
Άλλος ο δικός Του ψίθυρος μέσα σου. Αυτό αξίζει τελικά. Η φωνή Του μέσα σου.
Άγιε Πορφύριε,
βοήθα μας να γνωρίσουμε το Θεό,
όπως Τον αγάπησες εσύ.
Με τρόπο θελκτικό, αγαπητό,
ζωντανό, εκστατικό,
μεθυστικό, εμπειρικό.
Αυτοί που σταύρωσαν το Χριστό, νόμιζαν ότι ξέρουν καλά το Θεό!
Η αγνωσία τους, απίστευτη.
Ο καθένας μας θα περάσει διάφορα στάδια γνωρίζοντας το Θεό. Νήπιο, ανώριμο παιδί, φτώχεια, ωριμότητα, πλούτος, σοφία.
Σεβαστή η κάθε κατάσταση. Μα μη ξεχνάμε ότι σκοπός μας είναι η πρόοδος.
Όλοι οι άγιοι, άνοιξαν!
Ο νους τους πλάτυνε, και χώρεσε μέσα του τους πάντες, τα πάντα, τον απέραντο Θεό.
Απόδειξη πνευματικής υγείας: αυτή η προκοπή.
Δύσκολο όλο αυτό.
Δύσκολη η μετακίνηση απ’ το γνωστό στο άγνωστο.
Νομίζεις ότι αυτό που ¨νομίζεις¨ για Θεό, είναι όντως έτσι.
Ή πνευματικότητα όμως θέλει: εύπλαστο μυαλό, ευελιξία, κι όχι πετρωμένους λογισμούς.
Ένας τέτοιος Θεός, ακαλούπωτος, κάνει και τους αγίους Του άνετους, ανοιχτούς, ανατρεπτικούς.
Γεννά έναν άγιο Πορφύριο, έναν π. Σωφρόνιο του Έσσεξ κι άλλους πολλούς, που πάνε πίσω απ’ τα φθαρτά φαινόμενα, στην άκτιστη ωραιότητα, που βρίσκεται στο βάθος και του πιο μεγάλου αμαρτωλού.
Τέτοιοι άγιοι, ξεκλειδώνουν και τις πιο κλειστές καρδιές.
Μπροστά τους γίνεσαι αλοιφή, ανοίγεσαι, πέφτεις, παραδέχεσαι τα πάντα, αφήνεις τις άμυνες.
Η ψυχή τους σε γεμίζει λιακάδα.
Ο κόσμος σήμερα φοβάται λίγο τους ¨πνευματικούς ¨ ανθρώπους.
Τι Θεό άραγε βλέπουν στο πρόσωπό τους.
Για πολλούς ισχύει, το ¨ήλθον, είδον, και απήλθον…¨ .
Και φταίμε εμείς οι ¨πνευματικοί¨ άνθρωποι, για όλο αυτό.
Είσαι κοντά στο Θεό;
Θα το νιώσεις απ’ τις αλλαγές που θα βλέπεις διαρκώς μέσα σου.
Πρακτικά θα βιώνεις κάπως έτσι:
Ήμουν αυστηρός, έγινα επιεικής.
Ήμουν κολλημένος, χαλάρωσα.
Ήμουν παράξενος, έγινα απλός.
Ήμουν φανατικός, απέκτησα διάκριση.
Πονάει όλο αυτό. Διότι θέλει γκρέμισμα του παλιού, κατάρρευση κάθε βεβαιότητας, αναστάτωση, φασαρία, σκόνες, ερείπια.
Μα το καινούργιο που θα χτιστεί, θα είναι πολύ πιο λειτουργικό, όμορφο, χαροποιό.
Άρα, ο πόνος που περνάς, θα σε πάει σε κάποιο ξέφωτο.
Αρκεί να είσαι με το Χριστό σ’ όλη αυτή τη διαδικασία.
Η ειλικρίνεια μετρά πολύ.
-------------------------------------------
ΟΜΙΛΙΑ: Πέμπτη, στις 7, στον άγιο Νικόλαο Καισαριανής.
Θέμα: Η άχραντη ψυχή του παιδιού σου.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

«Τη δύσκολη ώρα μη με αφήσεις να ξεχάσω»

του π. Ανδρέα Κονάνου – από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Λέει η προσευχή των Πατέρων: «Οποιες ειδήσεις κι αν λάβω σήμερα, δίδαξέ με να τις δεχτώ με ηρεμία και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε δεν συμβαίνει χωρίς να το επιτρέψεις Εσύ». Ο,τι κι αν ακούσω σήμερα, Κύριε, να το δεχτώ με ηρεμία και να πιστεύω πως ό,τι κι αν συμβεί, το ξέρεις Εσύ και το επιτρέπεις Εσύ. Κι αφού το επιτρέπεις, κάτι καλό θα βγει. Πρόσεξε τι είπα: «Αφού το επιτρέπεις». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσω να αλλάξω εκείνο που συνέβη.

Πες ότι βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων και κόπηκες. Δεν σημαίνει ότι, αφού το επέτρεψε ο Θεός, θα πεις: «Ε, ωραία, αφού κόπηκα, δεν θα ξαναπάω να δώσω εξετάσεις ούτε θα ξαναπάω στη σχολή. Κόπηκα. Αρα τα παρατάω». Δεν εννοεί αυτό. Θα ξαναδώσεις εξετάσεις. Αλλά όχι με νεύρα, αγωνία, θυμό και αγανάκτηση. Μα θα πεις: «Αφού κόπηκα, αρχικά το δέχομαι με ηρεμία. Αλλά το θέμα είναι από δω και πέρα τι θα κάνω. Κόπηκα. Λυπάμαι γι' αυτό που έγινε. Καταλαβαίνω το λάθος μου. Παραμένω ήρεμος και νηφάλιος. Και ξαναπροσπαθώ».

Δεν βοηθάμε, δηλαδή, την αλλαγή της ζωής μας γκρινιάζοντας για διάφορα προβλήματα που έρχονται. Πρέπει πρώτα να τα δούμε με ψυχραιμία, ηρεμία κι αποδοχή. Και μετά να προσπαθήσουμε πάλι.
Στη συνέχεια λέει: «Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου σε όλα μου τα έργα και τα λόγια. Στις απρόοπτες περιστάσεις μη μ' αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από Σένα». Η φράση-κλειδί εδώ είναι «μη μ' αφήσεις να ξεχάσω».
Ξεχνάμε. Μου το 'χεις πει πολλές φορές: «Τι ωραία αυτά που λέμε! Τι ωραία αυτά που ακούμε! Τι γίνεται όμως μετά και τα ξεχνάμε;» Ο νους ξεχνά. Αφαιρείται ο άνθρωπος. Ξεχνιέται. Εχουμε ακούσει κι έχουμε ζήσει πολύ ωραίες στιγμές στη ζωή μας. Αλλά μετά τις ξεχάσαμε. Την ώρα τη δύσκολη του πειρασμού δεν τις θυμόμαστε. Εχουμε μιλήσει όλοι για αγάπη, συγχώρεση, ανεξικακία. Οταν ήρθε όμως το πρόβλημα, τα ξεχάσαμε όλα. Κι απορούμε μετά: «Καλά, τόσα βιβλία έχω διαβάσει. Πού πήγαν όλα αυτά;»
Μου λέει ένας: «Διάβασες τον τρίτο τόμο του Πατρός τάδε; Πήρες τον πέμπτο τόμο του άλλου Αγίου;» Ναι, τα διάβασα. Και τι έγινε; Εφτασα στον τρίτο τόμο, αλλά την πρώτη σελίδα του πρώτου τόμου την εφάρμοσα; Εστω μία σελίδα να εφαρμόσω.
Μία σελίδα, έστω μία! Τη θυμάμαι την ώρα του πειρασμού;

«Δίδαξέ με» λέει μετά «να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογένειάς μου και σε όλους τους συνανθρώπους μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μη συγχύζω και στενοχωρώ κανέναν». Το κάνεις αυτό; Δηλαδή να ζεις έτσι, ώστε να μη πληγώνεις κανέναν; Μπορείς να πεις ότι «η χθεσινή ημέρα μου ήταν τέτοια, που δεν πλήγωσα κανέναν άνθρωπο, δεν έγινα εγώ αιτία να πληγωθεί κάποιος, να στενοχωρηθεί ή να συγχυστεί εξαιτίας μου»; Είναι ένας στόχος αυτό. Μα μη νομίσεις ότι είναι κι εύκολο. Και μη σε πιάνει απελπισία αν δεν το καταφέρεις.
Δυστυχώς, όλοι στενοχωρούμε κάποιους και γινόμαστε αιτία να προκληθεί μια παρεξήγηση. Ανθρώπινο. Το θέμα είναι να μη γίνεται και τόσο εύκολα αυτή η παρεξήγηση, και μάλιστα εξαιτίας μας. Να το προσπαθούμε και λιγάκι. Συγκρατήσου και λιγάκι με τη σκέψη του Θεού και την προσευχή σου. Μαλάκωσε και λίγο μέσα σου. Μην αρπάζεσαι με το παραμικρό.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Στην Αλεξανδρούπολη, στο ράδιο, πριν λίγες εβδομάδες.
Γενικώς, μιλάμε πολύ.
Μα λείπει η ζωή.
Το βίωμα.

[youtube]caiJ40_0hEI[/youtube]

3Η ΕΚΠΟΜΠΗ "ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ" π ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

[Toula]

ΦΙΛΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Όταν εξομολογείσαι, να με ρωτάς κυρίως πώς να πατάς στα πόδια σου.
Μη ζητάς να σκέφτομαι εγώ για σένα και να σου λύνω κάθε πρόβλημα.
Έτσι δεν θα αναπτυχτείς, δεν θα ανοίξεις τα δικά σου τα φτερά, μα θα ζεις μια μόνιμη πνευματική καθήλωση.
Άλλωστε, δεν έχω τις λύσεις ούτε για μένα ούτε για σένα.
Μόνο προσευχή μπορώ να κάνω.
Ρώτα με πώς να περπατάς με το δικό σου βηματισμό την οδό του Κυρίου, κι όχι πώς να βαδίζεις αντιγράφοντας εμένα ή άλλους.
Η ζωή σου είναι μοναδική, δική σου, προσωπική, και όχι αντιγραφή.
Ο καημός σου να είναι πώς να έχεις προσωπικό σύνδεσμο με το Χριστό,
και όχι να κρεμιέσαι από ανθρώπους,
που μυρίζουν χώμα και πηλό.
Και σχετικότητα.
Όσο κι αν ραντίζονται με μύρα και λιβάνια.
Το ότι εξομολογείσαι, δεν σημαίνει ότι δεν θα περάσεις κι εσύ πόνο, αποτυχίες, δοκιμασίες, τραγωδίες.
Τα πνευματικά παιδιά του οσίου Πορφυρίου, πέρασαν κι αυτά πόνους και περιπέτειες, παρόλο που είχαν άγιο πνευματικό.
Ο άγιος τούς δυνάμωνε, μα δεν τους απάλλαξε απ’ αυτό που είναι η ίδια η ζωή: Σταυρός, τραγικότητα, αντιφατικότητα, χαρμολύπη.
Η αγιοσύνη, δεν είναι γρίπη.
Γι’ αυτό, εμπνέει μεν, μα δεν είναι μεταδοτική ούτε κολλητική.
Θέλει προσωπική συμμετοχή.
Και αίμα καρδιάς.
Της δικής μου.
Της δικής σου.
---------------------------------
Σάββατο βράδυ,
αγρυπνία στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς.
ΟΜΙΛΙΕΣ:
Κυριακή, Λάρισα.
Δευτέρα, Βόλο.
Τρίτη, Φάρσαλα.
Τετάρτη, Τρίκαλα.
Λεπτομέρειες, προσεχώς.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΜΙΞ

Μου ‘πες
με ειλικρίνεια
μια αλήθεια σου
που με συγκίνησε,
και που μου θύμισε
τι είναι τελικά
ο άνθρωπος.
¨Άκου, πάτερ.
Είναι στιγμές που νιώθω σκέτο κρέας.
Κι είναι φορές που αισθάνομαι σαν άγγελος.
Εγώ ο ίδιος.
Ναι.
Αυτός είμαι¨.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΟΜΙΛΙΑ
http://www.romfea.gr/diafora/7624-arxim ... eo-simera-

Στην Κατερίνη, πριν λίγες μέρες.
Όπου πάω, καλοί άνθρωποι.
Όπου πάω, δίψα ατέλειωτη.
Όπου πάω, αγάπη.
Όπου πάω, ο Θεός Παρών!
Άκου τι λέει κι ένα κορίτσι, στο 1:50:00 λεπτό!! Φοβερή.

π.Ανδρέας ΚΟΝΑΝΟΣ
fb