Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΖΩΗ!

Καλή
η πνευματική ζωή,
μα χρειάζεται
και περπάτημα.
Βάλε την κίνηση
στη ζωή σου.
Μούχλιασες.
Και μη σοκάρεσαι.
Είναι κι αυτό πνευματική συμβουλή.
Καλά
δεν μιλάω για σένα,
Χ., Ν., Ε., Γ, Π, Α, κλπ.,
που λιώνετε
όλη μέρα
στο γυμναστήριο!
-------------------------------
Χρόνια πολλά,
Ζωή, Ζώη, Ζήση, Πηγή
κλπ φίλοι και φίλες!

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ

Να ενώνεις
και να συμφιλιώνεις:

Ζευγάρια
που πάνε
να χωρίσουν.

Τον κόσμο
γύρω σου
που παραπαίει.

Και κυρίως,
τα μέσα σου
κομμάτια
που αλληλοσπαράζονται,
ματώνουν
και υποφέρουν.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΚΑΠΟΙΟΙ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Διαβάζοντας
αναρτήσεις διάφορων άθεων εδώ μέσα,
ανθρώπων έξυπνων, ψαγμένων,
και αρκετά διαβασμένων,
που μιλούν με αξιοπρέπεια, χωρίς να βρίζουν,
προβληματίζομαι πολύ.
Όχι για τη δική τους αθεΐα,
μα για το δικό μου μερίδιο ευθύνης σ’ αυτή.
Νιώθω ότι οφείλω
μια συγγνώμη,
στους τόσο καλούς ανθρώπους
που συνάντησα στο διάβα της ζωής μου,
και τους πλήγωσα, τους πόνεσα,
τους μπέρδεψα,
τους έδειξα έναν κακοποιητικό Χριστό
της νοσηρής ενίοτε πνευματικότητάς μου,
και έκανα ζημιά μέσα τους.
Είμαι πλέον απόλυτα σίγουρος:
Κάθε άθεος έχει μια πονεμένη ιστορία.
Κάτι τον σφράγισε στο παρελθόν.
Συνήθως, κάποιος,
αντί να του δείξει τον αληθινό Χριστό,
του έδειξε κάτι χαοτικό και άρρωστο ...
Ξέρω πως ο καθένας
βρίσκει τελικά το δρόμο του,
ασχέτως των δικών μου λαθών.
Αυτό όμως δεν με απαλλάσσει
απ’ την ανάγκη να παραδεχτώ
ότι ¨ναι, έφταιξα, δεν σε βοήθησα,
δεν φέρθηκα σωστά,
δεν άφησα να περάσει Φως Χριστού
μέσα απ’ τη σχέση μου μαζί σου¨.
Και για όλο αυτό
νιώθω την ανάγκη
να ζητήσω συγγνώμη…
Απ’ το Θεό πρωτίστως,
που γίνομαι αιτία
να αγνοείται ή να δυσφημείται.
Κι απ’ τους ανθρώπους αυτούς.
Συγγνώμη.
----------------------------------------------
Χρόνια πολλά Θωμά, Θωμαή, Θώμη κλπ.
Χρόνια πολλά στις μητέρες.
Και σε όλους.
Χριστός ανέστη!

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΙ ΑΠ’ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΕΣ!..

Σ’ αυτούς τους αρκετούς που συχνά μου γράφουν ότι απελπίζονται απ’ τις πολλές τους αμαρτίες, απαντώ: κακώς!
Κακώς η απελπισία σου!
Όσο για την αμαρτία σου, να πω φιλικά δυο λόγια: μερικές φορές δεν είναι ακριβώς αμαρτία αυτό που εσύ νομίζεις τόσο ενοχικά αμαρτία, φορτώνοντάς το απλά με απίστευτο βάρος ενοχής, χωρίς ερμηνευτική διάθεση, να βρεις δηλαδή το ¨γιατί¨ της κάθε πράξης, το κίνητρο, την προαίρεση, το λόγο, τη στιγμή, τις συνθήκες κλπ.
Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, γιατί θα πρέπει να γράφω πολλά.
Τα πράματα, πάντως, δεν είναι ¨άσπρο- μαύρο¨.
Ο Χριστός ονόμασε την καλοσύνη των Φαρισαίων σκέτη υποκρισία, και τους είπε ¨όφεις¨!
Ενώ, άλλους αμαρτωλούς, τους ονόμασε παιδιά Του καλά και βασανισμένα, και είδε κάτι λαμπερό και γνήσιο μέσα στον όποιο βούρκο τους.
Και, δεύτερον, πίσω απ’ την όποια αμαρτία σου, κρύβεται μια αδυναμία σου να αγαπήσεις σωστά τους άλλους και τον εαυτό σου, να του δώσεις λίγη αξία, χαρά, δύναμη, τόνωση κλπ.
Και γι’ αυτό γίνεται το μπέρδεμα, και η όποια αμαρτία.
Σκέφτομαι και κάτι άλλο: Υπάρχει ο Χριστός, ναι. Μα ¨εν μυστηρίω¨. Κι επειδή λείπει από κοντά μας ως Φωνή και ξεκάθαρη άποψη, δηλαδή δεν το βλέπουμε να μας μιλά όπως τότε που περπατούσε στη γη, γι’ αυτό όλοι λέμε διάφορα για την κάθε περίπτωση – περιστατικό.
Εσύ λες τα δικά σου, ο άλλος τα δικά του, εγώ τα δικά μου.
Διότι, μη μου πεις ότι υπάρχει κοινή αντίληψη και θέση για όλα αυτά.
Ακόμα και μέσα στην Εκκλησία, ακόμα και ανάμεσα σε πιστούς, ιερείς, πατέρες, μητέρες κλπ, δεν νομίζω να βλέπεις ομοφωνία.
Μιλάς με 3 άτομα, ακούς 3 διαφορετικές απόψεις.
Μπερδεύεσαι.
Υπάρχει ένα κριτήριο όμως για όλα αυτά: η ζωή και η αλήθεια της!!
Η χαρά!
Το προχώρημα.
Η αλήθεια, ως άνθηση καρδιάς.
Να πιστεύεις με τέτοιο τρόπο, που να είσαι καλά, ρε παιδί μου. Να μη γίνεσαι βλαμμένο. (Βλαμμένος : ο έχων βλάβη)
Να ξυπνάς και να μη νιώθεις πιόνι κανενός ανθρώπου, βιβλίου, παρέας, κλίκας, ομάδας, συλλόγου κλπ.
Να μη αισθάνεσαι ότι υιοθέτησες ¨ιδέες¨ που σε κάνουν τόσο φτωχό απ’ τους χυμούς της ζωής. Να μη μοιάζεις σα να διαβάζεις πολύχρωμους τσελεμεντέδες και στο τέλος μένεις πάλι νηστικός, κι η πείνα σου γίνεται βάσανο αβάσταχτο.
Να κυκλοφορείς στην κοινωνία μας, και να μη νιώθεις ότι ευνουχίζεις την ψυχή σου, το νου σου, την καρδιά σου, το κορμί σου, το είναι σου στην τελική.
Κριτήριο να είναι η πραγματικότητα της ζωής. Της ζωής σου. Κι όχι μια διαμορφωμένη από άλλους φαντασίωση, που οδηγεί συχνά σε μπέρδεμα, σύγχυση, ψύχωση, και μετά στα φάρμακα.
Και δεν εννοώ ασπιρίνες…
Συμπέρασμα: αντί να απελπίζεσαι για τις όποιες αμαρτίες σου, ζήσε! Στρέψε εκεί την προσοχή σου: στη ζωή!!
Ζήσε τη ζωή σου, άκου την καρδιά σου, νιώσε την αλήθεια του είναι σου.
Και κάνε φίλο σου το Χριστό.
Χριστοί όμως, κυκλοφορούν πολλοί. (Είναι κάτι σαν το Νουνού η υπόθεση αυτή.)
Εσύ όμως διάλεξε τον Ένα!!
Αυτόν που δίνει πνοή και χαρά και τα πάντα, και δεν μυρίζει πτωμαΐνη. Διότι, Ανέστη!!
Όταν Τον γνωρίζεις, καταλαβαίνεις ότι Τον βρήκες, κι απ’ αυτό: Ξεχειλίζεις ζωή.
Χαίρεσαι.
Γελάς.
Κλαις.
Ανασταίνεσαι.
Δεν αμαρτάνεις, αφού έχεις βρει πλέον το στόχο: τον Κήπο της καρδιάς Του.
Τον Ιησού της καρδιάς σου.

Καλή εβδομάδα!!

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΠΑΛΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Μια ομιλία για τις εξετάσεις των παιδιών.
Τα λόγια είναι εύκολα, το άγχος είναι πολύ.
Μακάρι να στείλει ο Θεός κοντά σου
τον Άγγελο της Ειρήνης Του,
το Φως Του Χριστού να σε φωτίζει,
και το άγιο Πνεύμα να σου δώσει τη Γνώση,
να θυμηθείς όλα αυτά που διάβασες όλο το χρόνο.
Και να γίνουν και θαύματα!!
Είμαστε κοντά σου όλοι όσοι σε αγαπάμε!
Γονείς, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, ιερείς.
Θεώρησε κι εμένα αν θες κοντά σου.
Καλή επιτυχία!!

http://www.hellenicheartbeat.net/…/128. ... ntisekseta…

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΕΚΑΝΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ…

Μου ‘πε
αυτές τις μέρες της Ανάστασης
ένας καλός μου φίλος τα εξής:
Πάτερ μου,
ο κόσμος μπορεί να λέει
ό, τι θέλει για μένα.
Να μ’ αγαπά ή να με απορρίπτει.
Να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί μου.
Κάποτε όλο αυτό με κούραζε,
με στεναχωρούσε,
το υπολόγιζα πολύ.
Τώρα, τα τελευταία χρόνια,
δεν με νοιάζει πλέον καθόλου
τι θα πει ο ένας κι ο άλλος για μένα.
Ας πει ό, τι θέλει!!
Και ξέρεις γιατί δεν με νοιάζει;
Διότι,
έκανα ειρήνη με το Χριστό μέσα μου!
Νιώθω καλά μαζί Του.
Αυτός μόνο με νοιάζει!
Κι Αυτός,
ξέρω ότι μ’ αγαπά και με δέχεται,
και με κατανοεί.
Όπως είμαι.
Όσο μπορώ.
Όσο αντέχω.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΓΚΡΙΝΙΕΣ...

Ψυχή μου,
γκρίνιαζε,
και λέγε ό, τι θες:
για τον καιρό,
την κρίση,
τα λεφτά.
Μα κάπου
ξέρεις μέσα σου
βαθιά,
πως
το πρόβλημά σου
το μεγάλο,
δεν είναι αυτό που λες,
μα άλλο...
(Βασικά, η αγάπη.
Η υπαρξιακή μοναξιά.
Η έλλειψη νοήματος.
Η ανασφάλεια.
Η απαξίωση την οποία μόνος μου
χρεώνω στο είναι μου.
Η φτώχεια της ψυχής
απ' τον πλούτο του Χριστού.)

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΣΗΜΑΔΙ

Όταν για κάτι πεις
¨ευχαριστώ¨,
και νιώσεις κόμπο
στο λαιμό,
θα πει
πως πρόκοψες.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΓΑΜΟΣ: ΑΠΟΛΑΥΣΗ, Ή ΜΑΡΤΥΡΙΟ;..

Στη σχολή γονέων στη Ρόδο.

[youtube]Jbyn5slpi-E[/youtube]

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΠΕΙ, ¨ΣΤΗΡΙΖΩ¨

Κανένα
είδος
αυτομαστίγωσης
δεν βρίσκει
σύμφωνο
το Χριστό!
Στο όποιο
λάθος μου,
έχω ανάγκη στήριξης,
ενθάρρυνσης,
συγχώρεσης
κι αγάπης,
για να προχωρήσω.
Ποτέ
χτύπημα
πάνω
στην πληγή...

π. Ανδρέας Κονάνος
fb