Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΚΡΗ

Θάλασσα
απέραντη,
πλατιά,
μεγάλη,
είναι στιγμές
που είσαι μικρή
μπροστά
στη μοναξιά μου.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Η ΠΙΣΤΗ MΟΥ

Αν η πίστη μου
γίνει μπελάς,
βραχνάς
και καταπίεση,
κάτι κάνω λάθος.
Κάτι έμαθα στραβά.
Κάτι πρέπει να αλλάξω.
Αν βέβαια
θέλω να αναπνεύσω
και να ζήσω
όλα αυτά τα ωραία
που λέει ο άγιος Πορφύριος
για το Χριστό:
ότι είναι ¨αδερφός μας,
φίλος μας, η χαρά,
η ζωή, η αλήθεια,
το Φως,
η ευτυχία,
ο έρωτας!..¨

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Η αποτυχία σου μπορεί τελικά να βγει σε καλό

Του π. Ανδρέα Κονάνου, από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα • http://readpoint.com/orthodoksialithia

Ο νους σου να μη μένει στο σκοτάδι, στην απελπισία, στην απογοήτευση, αλλά να βλέπει τα πάντα συνδυασμένα με την πηγή της αγάπης και της σοφίας • Ορθόδοξη Αλήθεια

Γι' αυτό και σ' αγαπάει ο Χριστός. Διότι δεν σε βλέπει ως ένα τελεσίδικο, τετελεσμένο, κλειστό γεγονός ούτε ως μια κλειστή ιστορία, που «πάγωσε». Για τον Χριστό είσαι μια ανοιχτή δυνατότητα, με άπειρες προεκτάσεις και πολλές ευκαιρίες. Σε βλέπει μ' ένα μέλλον φωτισμένο απ' το δικό Του φως, τη δική Του μεγάλη αγάπη.

Γι' αυτό και βγάζει τόσο γρήγορα μέσα απ' αυτή τη γυναίκα μια Αγία. Ο Χριστός, με το δικό του ήθος, ανέδειξε από μέσα της ομορφιές αφανέρωτες. Πώς έγινε αυτό; Με τρόπο απλό κι αβίαστο. Η γυναίκα αυτή είδε στο πρόσωπο του Χριστού όλη την ομορφιά του Θεού. Και η αντανάκλαση ακριβώς αυτής της ομορφιάς την έκανε να δει και τη δική της ωραιότητα. Έτσι είναι ο καθαρός νους, λοιπόν. Ένας νους που λειτουργεί ισορροπημένα κι απλά. Που βλέπει τον κόσμο και τους ανθρώπους ωραία. Και με τον τρόπο αυτό βοηθάει τη ζωή του και τη ζωή των άλλων. Ένας τέτοιος νους είναι μια όαση μέσα στον κόσμο αυτό. Μιλάς με τέτοιους ανθρώπους, που έχουν τον νου τους στρωτό και ήσυχο, και χαίρεσαι και ξεκουράζεσαι μαζί τους.
Κράτα αυτά ως πρακτικά. Δηλαδή, μη βγάζεις συμπεράσματα για τη ζωή σου. Δεν ξέρεις ποτέ με σιγουριά τι είναι το καλό και το κακό. Η αποτυχία σου μπορεί να βγει σε καλό.

Η αρρώστια σου μπορεί να βγει σε καλό. Το ότι σε έκλεψαν; Δες το σαν δυνατότητα να βγάλει ο Θεός κάτι καλό κι απ' αυτό. Δες το αλλιώς. Εξήγησέ το αλλιώς. Δώσε μια άλλη ερμηνεία μέσα σου.
Ο νους σου να μη μένει ούτε στο σκοτάδι ούτε στην απελπισία ούτε στην απογοήτευση. Αλλά να βλέπει τα πάντα συνδυασμένα με την πηγή της αγάπης. Και συνδεδεμένα με την πηγή της σοφίας και φροντίδας για όλο τον κόσμο. Η πηγή αυτή είναι ο Χριστός μας. Έχοντας αυτή τη νοοτροπία, δεν υπάρχει περίπτωση να μη δεις τα πράγματα πολύ πιο όμορφα στη ζωή. Και το άλλο σίγουρο είναι ότι θα ζήσεις πολύ περισσότερα χρόνια.

Επίσης, δεν θ' αρρωσταίνεις από τις πολλές στενοχώριες. Τώρα απ' τις πολλές σκέψεις που κάνεις αρρωσταίνεις. Όλα αυτά που ανακυκλώνεις στο μυαλό σου με τον συνηθισμένο σου τρόπο καταλήγουν να γίνονται αρρώστια στο τέλος. Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, έπειτα δηλητηριάζεσαι, πικραίνεις την ψυχή σου και, τελικά, αρρωσταίνεις. Απ' την πολλή σκέψη στο τέλος αρρωσταίνει και το κορμί σου. Η άρρωστη σκέψη σου αλλάζει και τη βιολογία σου. Και στο τέλος γίνεσαι άρρωστος άνθρωπος ψυχικά και σωματικά.

Εύχομαι ο Χριστός να μας φωτίσει όλους. Κι απόδειξη αυτής της φώτισης είναι να βάζεις σημεία χαράς εκεί όπου η ζωή πάει να δημιουργήσει μέσα σου κλίμα βαρύ. Κι αυτή ακριβώς η κίνηση της ψυχής, να αναζητά το φως όταν δίπλα της σκοτάδι απειλητικό έρχεται να φέρει δυσκολία, είναι δείγμα υγείας και αναγέννησης.

Αυτά όλα ας τα κρατήσουμε. Μάλλον καθένας ας κρατήσει ό,τι θέλει. Διότι, αν σου ορίζω εγώ τι θα κάνεις, τότε θα είναι σαν να θέλω κι εγώ να τιθασεύσω τον νου σου και να σε πάω εκεί όπου εγώ θέλω. Μα δεν θέλω να σε πάω κάπου ούτε να σε χειραγωγήσω.

http://readpoint.com/orthodoksialithia

[Toula]

ΧΑΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΦΩΣ

Η εποχή μας
είναι προνομιακή.
Διότι
είναι
χαοτική.
Και καλεί
διαρκώς
σε προσευχή.
Τι να πω.
Τι να κάνω.
Πώς να σκεφτώ.
Πώς να κινηθώ.
Ποιο το σωστό.
Ποιο το λάθος.
Τι με συμφέρει,
τι όχι.
Σε όλα τα επίπεδα.
Όλα ρευστά.
Γι’ αυτό,
προσευχή.
Και μετά,
προχώρα
δυναμικά.

π. Ανδρέας κονάνος
fb

[Toula]

ΠΡΟΣΕΥΧΉ

Όπως μια γλώσσα
δεν μαθαίνεται
χωρίς εξάσκηση
και ώρες δουλειάς,
έτσι κι εδώ.
Ξεγελιέμαι συνήθως.
Μιλάω για την προσευχή.
Μα δεν κάνω.
Τουλάχιστο τόση
που να χορτάσει
η ψυχή μου.
Και ύστερα
πεινάω,
διψάω,
πονάω…
Άγιε Παΐσιε,
που σήμερα γιορτάζεις,
παρακάλα το Χριστό
να αγαπήσουμε κι εμείς
την προσευχή,
όπως την αγάπησες
εσύ.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΕΡΩΤΑΣ

Ο άγγελος
που έρχεται
το πρωί
και σου λέει
να ξυπνήσεις
απ’ τα χαράματα.
Κι ενώ
έχεις χρόνο
άπλετο,
και κρεβάτι
αεροδρόμιο,
Αυτός,
δε σ’ αφήνει
να κοιμηθείς
¨με την καμία¨!
Και τίποτε
δεν σε κρατά
στης γης
τη διάσταση,
αφού
μονίμως ζεις
στα κύτταρά σου
την Ανάσταση.
(Εμπνευσμένο από ερωτευμένους αγίους, φιλικά πρόσωπα, νέους, μεγάλους, έγγαμους, άγαμους, κλπ)

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Πόσο
θα το ‘θελα
φίλε μου
να πάμε
στον Παράδεισο!..

Κει που πήγαν
κι άλλοι αλήτες
σαν κι εμάς,
και ένα σωρό
παλιόπαιδα,
που ‘χαν τα μάτια
μαυρισμένα
από ξενύχτια αμαρτωλά,
μα που τα ξέπλεναν
με δάκρυα προσευχής
κι εξομολόγησης.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ

Γενικώς,
ψυχή μου,
μην κρίνεις εύκολα,
βγάζοντας
συμπεράσματα...
Για κανέναν
και για τίποτα.
Πες τη γνώμη σου αν θες,
μα βάλε και πολλά
ερωτηματικά,
άσε κενά,
και να θυμάσαι ότι
Αυτός που μπορούσε
να μιλήσει αλάνθαστα
για όλους,
σιώπησε,
αγάπησε,
συγχώρησε,
δεν έκρινε.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Καλή εβδομάδα!!
Τα κακά παιδιά,
είναι τα καλύτερα.
Και μερικές φορές,
τα καλά παιδιά,
είναι πιο άσωτα...

Από την Ορθόδοξη Αλήθεια,
απόσπασμα του νέου βιβλίου, Στο Βάθος Κήπος.

Το βιβλίο δεν είναι ένθετο στην εφημερίδα,
μα διατίθεται στα βιβλιοπωλεία.

Πόσο πολύ σε σέβεται ο Θεός!

Του π. Ανδρέα Κονάνου - από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα ► http://readpoint.com/orthodoksialithia

Είμαστε μέσα στην Εκκλησία. Μα πολλές φορές μοιάζουμε με αυτό το μεγάλο παιδί της παραβολής του Ασώτου: τον πρεσβύτερο γιο. Αυτός ήταν καλό παιδί. Μα δεν είχε καμία σχέση με τον πατέρα του. Ηταν μέσα στο σπίτι, αλλά δεν επικοινωνούσε. Στην ουσία, αυτός ήταν πιο μεγάλος άσωτος από τον αδελφό του. Ηταν μες στο σπίτι, μα δεν ένιωθε την αγάπη του πατέρα του. Ηταν μες στο σπίτι, αλλά ήταν εγωιστής, δεν είχε μέσα του αγάπη. Δεν αγαπούσε ούτε τον πατέρα ούτε τον αδελφό του που έλειπε. Δεν λαχταρούσε ποτέ την επιστροφή του αδελφού του. Ενιωθε ξεχωριστός και όχι ενωμένος με τον αδελφό του. Είχε ξεχωρίσει την τύχη του και έλεγε: «Δεν μ’ ενδιαφέρει ο αδελφός μου. Η ζωή του είναι διαφορετική απ’ τη δική μου. Είμαι εδώ. Μένω στο σπίτι και δουλεύω. Είμαι το καθωσπρέπει παιδί».

Μα τον πατέρα του δεν τον αγάπησε πραγματικά. Ηταν μες στο σπίτι, μα η καρδιά του ήταν μακριά. Ο άλλος έφυγε απ’ το σπίτι, μα αγαπούσε τον πατέρα του. Οταν ήταν μικρό παιδί και ζούσε στο σπίτι μαζί με τον πατέρα του, είχε υπάρξει μεταξύ τους ένας αληθινός δεσμός αγάπης. Είχε μπει μια σφραγίδα στην ψυχή του. Τότε. Στα παιδικά του χρόνια. Και αυτή η σφραγίδα τον κυνηγούσε όπου κι αν πήγαινε. Τον περικύκλωνε το φως της πατρικής αγάπης, το έλεος του Θεού. «Τὸ ἔλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου».

Εφυγε. Ο πατέρας του τον σεβάστηκε και τον άφησε ήσυχο. Απίστευτος αυτός ο σεβασμός του Θεού. Οχι οι άνθρωποι του Θεού. Μα ο Θεός. Πόσο πολύ σε σέβεται ο Θεός! Τον άφησε να φύγει.

«Πήγαινε, παιδί μου». «Δηλαδή, πατέρα, δεν μ’ αγαπάς;» «Σ’ αγαπάω πάρα πολύ». «Δηλαδή θες να φύγω;» «Καθόλου». «Δηλαδή, δεν πονάς που φεύγω;» «Πονάω». «Τότε γιατί δεν κάνεις τίποτα να με εμποδίσεις;» «Κάνω, παιδί μου». «Τι;» «Σε σέβομαι. Αν μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια μου αυτή τη στιγμή, που είναι δακρυσμένα, αν μπορείς να δεις την καρδιά μου και να νιώσεις πόσο σ’ αγαπά, θα εκπλαγείς. Μα προηγείσαι εσύ. Ολα τα δικά μου τα βάζω μετά τη δική σου ελευθερία. Πάνω απ’ όλα εσύ. Εσύ τι θέλεις. Θέλω, παιδί μου, να καθίσεις κοντά μου επειδή μ’ αγαπάς. Κι αν δεν νιώθεις αυτή μου την αγάπη, κινήσου ελεύθερα. Κάνε τις επιλογές σου. Εγώ θα 'μαι πάλι μαζί σου». «Μα πώς θα 'σαι μαζί μου, πατέρα; Εσύ, πατέρα, θα καθίσεις στο σπίτι. Εγώ φεύγω. Θα ξενυχτάω, θα γυρνάω, θα τα σπάω, θα πίνω, θα μεθάω, θα 'χω φιλενάδες. Εσύ τι θα κάνεις;» «Θα 'μαι μαζί σου». «Μα πώς θα 'σαι μαζί μου; Αφού τώρα ήδη με χαιρετάς. Σε αντικρίζω από μακριά. Σε βλέπω, κουνάς το μαντίλι και μου λες “παιδί μου, γεια” κι εγώ στρίβω στον δρόμο στο βάθος και έπειτα από λίγο δεν με βλέπεις, χάθηκα πλέον». «Θα 'μαι μαζί σου. Εγώ θα 'μαι μαζί σου γιατί εγώ θα σ’ αγαπάω. Θα 'μαι εδώ, αλλά θα 'μαι κι εκεί. Αλλά θα 'μαι απαλά. Δε θα 'μαι καταπιεστικά ούτε ενοχικά, ώστε να σε πνίγω στις τύψεις. Ούτε αγχωτικά, για να πιέζεσαι. Αλλά με απεριόριστο σεβασμό. Με τεράστια υπομονή. Και με πολύ μεγάλη αγάπη. Αυτός είναι ο τρόπος που θα σε κυκλώνω. Θα σε περικυκλώνω με την αγάπη μου».

http://readpoint.com/orthodoksialithia

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΜΟΥ ΑΡΚΕΙΣ ΕΣΥ

Δεν είναι ανάγκη
να σε εγκρίνουν
όλοι
για να χαρείς.
Αρκεί ένας
να σε χειροκροτήσει
να σε καμαρώσει,
και να σε θαυμάσει.
Κι ευθύς
η μαραμένη σου
ψυχή
ανθίζει
κι ανασταίνεται.
Και νιώθει
πως αξίζει.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb