Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

Απόσπασμα απ' το βιβλίο μας,
Στο Βάθος Κήπος,
στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια.

Πάντα πίσω από φαινόμενα βίας,
αλλαζονείας, αυταρχισμού,
αυθάδειας κλπ,
κρύβονται φοβίες, ανασφάλειες,
παρεξηγήσεις.
Και κυρίως πληγές και έλλειψη αγάπης.
Άνθρωποι που ήδη ταλαιπωρούνται
και υποφέρουν από πολλά βαθύτερα
δικά τους θέματα..
Η ποιμαντική των γονέων, των ιερέων, των δασκάλων κλπ,
αν θυμάται να πηγαίνει πίσω απ' τα φαινόμενα,
θα βοηθηθεί πολύ, ώστε να μη κάνει χειρότερη ζημιά.
Το ήθος του Χριστού, θα μας δείξει το δρόμο πάλι.

Αίσθηση εξουσίας να βλαστημάς;

Του π. Ανδρέα Κονάνου - από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

http://readpoint.com/orthodoksialithia

Ηρθε μια μέρα ένας και μου λέει ότι βλαστημάει. Πήγα να του πω αυτό που έλεγα παλιά, ότι είναι πολύ βαρύ αμάρτημα. Την ώρα όμως που μου μιλούσε, σκεφτόμουν μέσα μου διάφορα τέτοια που σου εξηγώ τόση ώρα. Σκεφτόμουν: Κοίτα, όταν βλαστημάς, νιώθεις σίγουρα ότι με τον τρόπο αυτό αποκτάς δύναμη και κύρος. Είναι μια αίσθηση εξουσίας να βρίζεις και να βλαστημάς. Νιώθεις πως είσαι σπουδαίος. Εκείνη τη στιγμή σίγουρα έχεις μεγάλο εγωισμό, που σε κάνει να τολμάς να βρίζεις κάτι πολύ ιερό και σπουδαίο, τον ίδιο τον Θεό. Αρα έχεις ανάγκη από δύναμη. Ποιοι έχουν ανάγκη από δύναμη; Οι άνθρωποι που ποτέ δεν τους αναγνώρισαν. Γι' αυτό και τώρα έχει ανάγκη να δείξει ακριβώς αυτή τη δύναμή του. Πώς; Ενας έτσι, άλλος αλλιώς. Ενας βρίζει, άλλος τα σπάει, άλλος χτυπάει.

Αρα τι κρύβεται εδώ; Μια έλλειψη αγάπης. Δεν αγαπήθηκε αυτός ο άνθρωπος. Αποκλείεται κάποιος που νιώθει πόσο πολύ τον αγαπάει ο Θεός να Τον βρίζει και να Τον βλαστημάει. Δεν είναι δυνατόν. Δεν μπορεί ένας αγαπημένος άνθρωπος του Θεού να φέρεται έτσι. Αρκεί να νιώθει όμως αισθητά αυτή την αγάπη. Αρα αυτός ο άνθρωπος που έρχεται κοντά μου να εξομολογηθεί τι ανάγκη έχει; Την παρατήρησή μου; Ή να του ανοίξω ένα κανάλι επικοινωνίας με Αυτόν που είναι η αγάπη, ώστε να γλυκαθεί η ψυχή του;

Κι όταν νιώσει τον Θεό, θα ανοίγει πλέον το στόμα του όχι για να βρίζει, μα για να δοξολογεί τον Χριστό και να του λέει: «Χριστέ μου, σ' ευχαριστώ που μ' αγαπάς και μου το έχεις δείξει. Σ' ευχαριστώ, Χριστέ μου, που δίνεις σε εμένα την αξία που οι άλλοι δεν μου δίνουν. Πώς να βρίσω τώρα Εσένα; Σ' ευχαριστώ που με κάνεις να νιώθω ασφάλεια και σιγουριά κοντά Σου».

Κάθε αμαρτωλός άνθρωπος που με πλησιάζει στην ουσία δείχνει την εσωτερική ανασφάλειά του. Εχει δική του ανάγκη και πολλά δικά του κενά. Αυτά τα κενά πώς θα τα γεμίσω; Με παρατηρήσεις; Δεν γεμίζουν έτσι τα κενά της ψυχής. Με μαλώματα; Αντίδραση θα βγάλει. Με φωνές; Το αντίθετο θα πετύχω.
Τι έκανε ο Θεός μας, ο Πατέρας της παραβολής αυτής; Διαβάζοντας το ιερό κείμενο βλέπουμε: αγκαλιά, φιλιά, πλύσιμο, καθάρισμα, δαχτυλίδι, καινούργια παπούτσια, ρούχα λαμπρά, αρώματα, γλέντι, τραγούδι, χορός, ευχάριστη ατμόσφαιρα, συμφωνίες, ευτυχία.

«Παιδί μου, σ' αγαπάω. Νιώσε το αυτό, ότι σ' αγαπάω. Νιώσε ότι σ' αγαπάω! Και μέσα σ' αυτή την αγάπη, μέσα σ' αυτό το φως, σ' αυτό το γλέντι ό,τι έκανες σβήνει. Ολα τα αμαρτήματα σβήνουν. Λιώνουν μέσα στο φως».

Το φως αυτής της αγάπης, το φως αυτό το γλυκό, το καθαρτικό και θεραπευτικό, που εξαγνίζει και μαλακώνει, αυτό το φως σβήνει όλα τα αμαρτήματα. Και, έπειτα, δεν θέλεις πλέον να κάνεις αμαρτίες. Οχι γιατί στο επέβαλε κάποιος απέξω, μα γιατί είσαι γεμάτος, πλήρης, αναπαυμένος. Η αρετή είναι κατάσταση που βγαίνει από μέσα προς τα έξω.

Στο τέλος γύρισε απ' τη δουλειά κι ο άλλος ο γιος, ο καλός, βλέπει στο σπίτι φώτα, νιώθει τον ενθουσιασμό που επικρατεί, ακούει χορούς και θορύβους. «Τι γίνεται εδώ, ρε παιδιά;» βρίσκει κάποιον και ρωτά. «Τι κάνουν στο σπίτι;» «Α, ήρθε ο αδελφός σου και ο πατέρας σου χάρηκε πάρα πολύ που τον παρέλαβε υγιαίνοντα. Και κάνει για χάρη του τραπέζι».

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΑΠΟΡΙΑ

Θεέ μου,
γιατί ενώ δεν μπορώ
το ψέμα,
ζω συνέχεια
μια ψεύτικη
ζωή;...

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΑΓΑΠΗΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ!

Και δίνε
και κανα
φιλάκι
στον άντρα σου!
Παντρεμένος είναι.
Όχι καλόγερος!!
(Ισχύει και για τον σύζυγο, εννοείται.)

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΧΑΡΑΜΙ

Πρόσεχε
μήπως περνά
ο καιρός
μες στη γκρίνια,
και δεν μπορείς στο τέλος
να χαρείς
τίποτα.

Και φεύγει
ολόκληρη ζωή,
χωρίς να πεις μια μέρα
¨χάρηκα σήμερα,
ήταν όμορφα!!¨

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΒΡΑΔΙΝΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

για την Κοίμηση της Θεοτόκου.
Κυριακή βράδυ, 14 Αυγούστου,
στις 9.30 μ.μ.,
στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,
στο Πάτημα Βριλησσίων.

Ο χάρτης, είναι εδώ: http://metamorfosi-vrilission.gr/%CE%B5 ... 9%CE%BA%…/

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΣΑ ΠΑΙΔΙ

Μίλα στην Παναγία
με δικά σου λόγια,
και πες Της
τον καημό
της ψυχής σου.
Είναι
η πιο καλή
προσευχή.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΟΛΜΗΣ

Παναγία μου,
δος μου
τη δύναμή Σου,
για να τολμώ
να παίρνω
νέες αποφάσεις,
και να μπορώ
να χαίρομαι
την καθημερινότητά μου.
Όπως έκανες Εσύ.
Που δέχτηκες
ν’ αλλάξουν
τα πάντα
στη ζωή Σου.
Κι μάτωσες.
Και πόνεσες.
Κι αναστήθηκες.
Και άνθισες.
Και λάμπεις.
Και χαίρεσαι.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΖΗΤΑ ΤΗΣ Ο, ΤΙ ΘΕΣ!!!

Ο άγιος Νεκτάριος
στην προσωπική του προσευχή
μίλαγε πολύ απλά
στην Παναγία.
Της παρουσίαζε λογαριασμούς
και χρέη της μονής.
Της μίλαγε για μαστόρους
και οικοδομικά υλικά.
Για αρρώστους και άτεκνα ζευγάρια.
Για την ανομβρία και τα χωράφια.
Προσευχόταν μπροστά στο εικόνισμά Της,
που ήταν αναγεννησιακής τεχνοτροπίας.
Και του εμφανίστηκε
πολλές φορές
η Παναγία
εκεί.
Διότι έβλεπε την απλή καρδιά του.
Άκουγε τον αναστεναγμό του.
Έβλεπε τις αδικίες που δεχόταν.
Ένιωθε το συντονισμό
του αγίου Νεκταρίου
με την αγάπη του Παιδιού Της.
Ήξερε ότι είναι άνθρωπος της ουσίας,
κι όχι της βιτρίνας.
----------------------------------------
π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Π α ν α γ ί α.

Σήμερα γιορτάζεις.
Δεν έχω κάτι επάξιο
να Σου προσφέρω.
Ευχαριστώ
που με δέχεσαι
στο όποιο
χάλι μου.
-----------------------------
Χρόνια πολλά
σε όσες και όσους γιορτάζουν!!!
Χρόνια πολλά σε όλους!
Με αγάπη και χαρά!

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Ασε τον κόσμο στην ησυχία του!

Άσε τον κόσμο ήσυχο!

Απόσπασμα του νέου βιβλίου μας, ¨Στο Βάθος Κήπος¨, στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια.
Εύχομαι να περνάς καλά και να χαίρεσαι τις διακοπές σου ήρεμα, να ξεκουράζεσαι αληθινά
και να παίρνεις δύναμη για τον αγώνα της ζωής.
Και να θυμάσαι ότι το καλοκαίρι είναι κυρίως... μέσα μας.
Ευχαριστώ πολύ τους φίλους και τις φίλες που μου στέλνουν τις φωτογραφίες του βιβλίου, καθώς κάνουμε παρέα στην πόλη, το χωριό και τη θάλασσα.

Του π. Ανδρέα Κονάνου
- από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα
http://readpoint.com/orthodoksialithia

Δεν ξέρω αν έχεις τα δύο βιβλία της αδελφής Μαγδαληνής. Το ένα είναι αυτό που έχει διαλόγους και συζητήσεις με τα παιδιά. Ενα μικρό βιβλίο, που λέγεται «Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία», εκδόσεις Ιεράς Μονής Αγίου Προδρόμου, στο Εσεξ. Η αδελφή Μαγδαληνή είναι πνευματικό παιδί του πατρός Σωφρονίου. Τώρα μιλάω για το άλλο βιβλίο που 'χει γράψει. Το 'χω διαβάσει αρκετές φορές. Εκεί αναφέρει ότι ήταν μια μάνα που, όταν ο γιος της έμπλεξε με μια προτεσταντική παραφυάδα και πήγαινε στις συναντήσεις τους και προσευχόταν, ήθελε να υποστηρίξει την Ορθοδοξία και έλεγε: «Το παιδί μου χάνεται. Το παιδί μου γίνεται άσωτο».
Η αίρεση είναι πνευματική ασωτία. Και του φώναζε, τον μάλωνε κι είχαν συνέχεια καβγάδες. Ο γιος της όμως συνέχιζε να πηγαίνει. Γιατί το πείσμα του παιδιού είναι πολύ μεγαλύτερο από την επιμονή του πατέρα και της μάνας, και πάντα νικάει και κουράζεσαι. Ε, κάποια στιγμή η μάνα προβληματίστηκε. Προσευχήθηκε, ηρέμησε.
Δεν θυμάμαι πώς το λέει στο βιβλίο, ίσως μίλησε με τον πνευματικό της. Πάντως, την επόμενη φορά που ο γιος της της είπε «φεύγω», η μάνα τον ρώτησε: «Πού πας;» «Πάω εκεί που ξέρεις, στη συνάντησή μας για μελέτη Αγίας Γραφής και προσευχή». Και γύρισε η μάνα εκείνη τη φορά και του είπε: «Στο καλό, παιδί μου. Να πας στο καλό. Ε, και κάνε και για μένα καμιά προσευχή εκεί που πας».

Γύρισε ο γιος και τη ρώτησε: «Τι είπες; Πες το πάλι. Να κάνω προσευχή για σένα;» «Ναι. Προσευχήσου και για μένα». Επαθε σοκ το παιδί. Η μάνα του εκείνη τη φορά δεν το μάλωσε, δεν του 'κανε παρατηρήσεις ούτε φώναζε. Γλυκάθηκε η ψυχή του παιδιού. Είδε μια άλλη αντίδραση της ορθόδοξης μάνας του. Πραγματικά, θεωρώ ότι αυτή η αντίδραση ήταν ορθόδοξη αντίδραση. Γιατί έκρυβε μέσα τις λέξεις «σεβασμός», «ελευθερία», «αγάπη» και «αλήθεια».

Διότι δεν έβαλε μεν νερό στο κρασί της πίστης της, αλλά ο τρόπος για να υπερασπίσει την Ορθοδοξία της στον άσωτο γιο της ήταν ταπεινός και ορθόδοξος. Και συγκινήθηκε το παιδί της. Δεν ξέρω αν άλλαξε ούτε αν επέστρεψε. Ξέρω όμως ότι εκείνη τη μέρα δεν έγινε καβγάς ή φασαρία. Και ήταν οι ψυχές και των δύο αναπαυμένες. Το παιδί σίγουρα βοηθήθηκε περισσότερο έτσι παρά αν η μάνα του είχε κάνει καβγά μαζί του.

Αυτή η στάση θέλει πολύ μεγάλη και δυνατή καρδιά. Σημαίνει ότι παίρνω απόφαση να είμαι αναπαυμένος και αναπαυμένη με τον Θεό και να μην ενοχλώ πλέον τους ανθρώπους δίπλα μου. Και να μη θέλω πλέον κανέναν να τον κάνω όπως αρέσει σ' εμένα. Αν θέλει να αλλάξει, ας αλλάξει. Οποιος θέλει ας βοηθηθεί. Χωρίς δικές μου παρατηρήσεις όμως.
Σταμάτα να παρατηρείς και να πιέζεις τους άλλους. Ασε τον κόσμο στην ησυχία του.

π. Ανδρέας Κονάνος