Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

Ο ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΘΙΖΕΙΣ!!

Για μερικούς
από μας,
άσκηση
ίσως
συνιστά,
το να μην κάνουμε
τόση άγονη
και στείρα άσκηση!

Κριτήριο:
η ψυχική και σωματική ηρεμία
και ισορροπία,
η όχι δυστοκία,
δυσαρμονία
ακαμψία,
ασπλαχνία,
και γενική… δυσκοιλιότης.

Αν νιώθεις
αυτά τα τελευταία,
τότε
κάπου το χάνεις
το παιχνίδι.

Κάπου τα λέει και στην ¨Κλίμακα¨
όλα αυτά,
μα δεν την έχω δίπλα μου τώρα.

Άλλωστε,
δεν χρειάζεται πάντα
αναφορά κάπου αλλού,
για να αποδείξουμε
αυτό
που ζούμε εντός μας
δεκαετίες
και αιώνες
ήδη!!

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΠΡΟΣΕΥΧΉ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΕΜΠΟΔΙΩΝ

Συγχώρεσε
τα πολλά λάθη
που έχω κάνει στη ζωή μου,
Κύριε.

Τους τόσους ανθρώπους
που πλήγωσα,
πρόσβαλα,
απογοήτευσα,
περιφρόνησα.
Βοήθησε όλους αυτούς
να προχωρήσουν στη ζωή τους,
προσπερνώντας
όσα δικά μου εμπόδια
μπήκαν στο δρόμο τους.

Δώσε τους
το Φως Σου,
για να προσπεράσουν
εμένα,
και να βρουν
το δικό τους δρόμο,
τη δική τους προσωπική σχέση
με Σένα.

Να δουν
και να γνωρίσουν
Εσένα,
που γοητεύεις
τους απογοητευμένους
από μένα.
Και τυχόν άλλους
σαν εμένα.

Κι όλα τελικά
να βγουν
σε καλό.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Ο αιώνιος πόλεμος των πρέπει
Του π. Ανδρέα Κονάνου

- από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα
http://readpoint.com/orthodoksialithia

Μια ημέρα στο σχολείο όπου δίδασκα είχαμε θεία λειτουργία. Την παραμονή μου λέει ένα παιδί της τρίτης λυκείου: «Πάτερ, εγώ δεν θα 'ρθω αύριο στη λειτουργία, γιατί θα βγω με μια φιλενάδα μου το πρωί, να πάμε να πιούμε καφέ. Είναι η μόνη ευκαιρία που 'χουμε, πάτερ. Ολη την εβδομάδα δεν μπορούμε να ειδωθούμε και θέλω να πιω καφέ με τη φίλη μου».

Εκείνη την ώρα, αυτομάτως, μου ήρθαν στο μυαλό όλα αυτά που πρέπει να πω ως ιερέας. Ακου όμως τι σκέφτηκα ταυτόχρονα: Αυτά που πρέπει να πεις άραγε είναι αυτά που θέλει κι ο Θεός; Γιατί αυτό το πρέπει είναι το πρέπει που διαμορφώθηκε μέσα μου απ' την εκπαίδευση και την κεκτημένη ταχύτητα που έχω αποκτήσει στη ζωή. Δηλαδή, διδασκαλίες, κηρύγματα, μαλώματα, διορθώσεις και παρατηρήσεις των άλλων. Αυτά είναι τα πρέπει που ήξερα εδώ και δεκαετίες. Αυτά τα πρέπει εφάρμοζα πάντα. Και λέω: «Θεέ μου, άραγε έτσι θες να φερθώ; Να πω, δηλαδή, “αυτό που κάνεις, παιδί μου, είναι αμαρτία, δεν πρέπει να γυρνάς με τη φιλενάδα ούτε να έχεις φιλενάδα ούτε να πηγαίνεις να πίνεις καφέ”;»

Και λέω μέσα μου: «Καλά, αυτό το παιδί με ξέρει εδώ και τρία χρόνια». Ηταν τρίτη λυκείου. Με ήξερε από την πρώτη λυκείου. «Εχει νόημα να του πω ότι αυτό που κάνει τον βγάζει απ' τα διαβάσματά του κι είναι επικίνδυνο; Μα αυτό το ξέρει. Δεν το ξέρει;

Κι αν του πω να μην πάει, μήπως δεν θα πάει; Θα πάει».

Μια άλλη σκέψη μού έλεγε: «Ναι, αλλά, αν το πεις, εσύ τουλάχιστον θα 'σαι εντάξει». Δηλαδή, εγώ θα 'μαι ένας καθωσπρέπει παπάς, που δεν θα τσαλακώσω καθόλου την προσωπικότητά μου. Κι έτσι, αν το μάθουν και οι γονείς του, θα πούνε: «Μπράβο, αυστηρός, σωστός ο ιερέας. Είπε το σωστό». Μα το σωστό το ξέρει το ίδιο το παιδί. Αν όμως δεν πω κάτι αυστηρό, ως ιερέας, μήπως του δίνω το μήνυμα ότι πράττει σωστά και άρα το σπρώχνω στον κατήφορο; Μα δεν του είπα ότι αυτό που κάνεις είναι το τέλειο. Πόλεμος γινόταν μέσα μου.

«Τελικά, θέλω τον εαυτό μου να κρατήσω, ώστε να μη λερωθούν η βιτρίνα κι η εικόνα μου, ή θέλω να βοηθήσω αυτό το παιδί; Θεέ μου, φώτισέ με» είπα μέσα μου. Και εκείνη την ώρα μου 'ρθε μια απάντηση. «Α, μάλιστα, θα βγείτε» του λέω. «Να περάσετε πολύ καλά εύχομαι. Και να πεις και στη φίλη σου χαιρετίσματα από μένα. Και πες της: “Μου 'πε ο πνευματικός μου τις ευχές του και για σένα και για μένα, και μας ευχήθηκε να περάσουμε καλά αυτό το πρωινό που θα πιούμε καφέ”». «Να της πω χαιρετίσματα από εσάς;» «Ναι. Γιατί, κακό είναι;» τον ρωτάω. «Και τι να της πω, δηλαδή;» «Να της πεις χαιρετίσματα». «Εντάξει, θα το κάνω. Λυπάμαι όμως, πάτερ, που δεν μπορώ να 'ρθω στη λειτουργία». Του απαντώ: «Τι να κάνουμε τώρα; Εντάξει. Αφού έτσι αποφάσισες». Ερχεται έπειτα από λίγες ημέρες αυτό το παιδί και μου λέει: «Πάτερ, να σας πω. Με ρώτησε αυτή η κοπέλα που...» «Πώς περάσατε;» του λέω. «Προχθές είχατε πάει για καφέ, ε;» Μου απαντάει: «Ωραία περάσαμε, αλλά, όταν της είπα ότι έχει χαιρετίσματα από εσάς, τα 'χασε». «Γιατί;» «Γιατί πρώτη φορά μάς στέλνει χαιρετίσματα ένας άνθρωπος της Εκκλησίας ενώ του λέμε ότι πάμε για καφέ την ώρα της λειτουργίας. Η κοπέλα μου συγκινήθηκε την ώρα που της το 'πα και μου είπε: “Ρώτα τον πού μπορώ να τον βρω”. Θέλει να 'ρθει να μιλήσει μαζί σας, πάτερ». Κατάλαβες;

π. Ανδρέας Κονάνος

[Toula]

ΣΤΟ -ΠΡΟ, ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ!

Είσαι ο ΠΡΟδρομος.
Κι εμείς
αυτοί που μένουμε
ακόμα
σ’ αυτό το ΠΡΟ.

Δεν κάναμε
βήματα μπροστά.
Είμαστε ακόμα
πίσω πολύ,
κι ας ζούμε
στη μ.Χ. εποχή.

Προσευχήσου
και για μας
τους σημερινούς,
Πρόδρομε Ιωάννη…

Που είμαστε
τόσο άγευστοι
εμπειριών αγίων.
Με ψυχισμό
ανθρωποφάγων
θηρίων
και αγρίων.

Με ύφος
αββάδων,
και ήθος
αγάδων.
---------------------------------
Κατά τα άλλα, σήμερα δεν τρώμε ούτε λάδι!
Είμαστε άλλωστε τόσο χορτάτοι
απ' το αίμα των αδερφών μας..

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

BALANCE

Πολλή
η κούραση,
λίγη η αγάπη.
Θ’ αντέξεις;

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΕΥΚΟΛΑ!

(νέα εκπομπή- βίντεο)

[youtube]hqkfn4T7pok[/youtube]

Μεγάλο άγχος να διασφαλίσω τους θησαυρούς μου σ’ αυτό τον κόσμο.
Πού κρύβεις τους θησαυρούς σου;
Κρύψε τους όπου θες, όμως ξέρεις καλά ότι όλα είναι ρευστά σ’ αυτή τη ζωή.
Λεφτά, περιουσία, αγαθά, άνθρωποι.
Σήμερα έχεις, αύριο χάνονται.

Κι ενώ είναι σχετικά και αβέβαια, εντούτοις μας κλέβουν την καρδιά, νιώθουμε ότι τα κατέχουμε.
Κι όταν τα χάνουμε, καταρρέουμε.
Γι’ αυτό, θέλει προετοιμασία, για να αντέξεις τις τυχόν δύσκολες στιγμές.

Να χαίρεσαι τα πάντα που σου χαρίζει ο Θεός! Δεν είναι στόχος να εγκαταλείψεις τη ζωή και τα δώρα της, ούτε να πάρεις τα βουνά.
Μα ταυτόχρονα να είσαι και έτοιμος, αν χρειαστεί, να τα αφήσεις όλα, και να μείνεις πάλι δυνατός.
Κάποιος έχασε ένα φάκελο πολύτιμο. Τον έπιασε πανικός. Τελικά, τον βρήκε.
Κι αναρωτήθηκε: Γιατί καταρρέω τόσο εύκολα για κάτι;
Γιατί να δίνω τόση αξία σε πράγματα;
Γιατί αν χάσω τον υπολογιστή με τα αρχεία μου να τρελαίνομαι;
Και μάλιστα τρελαίνομαι υπαρξιακά, βαθιά, ολοκληρωτικά.
Νιώθω ότι ΕΓΩ χάνομαι!! Μα εγώ δεν είμαι τα πράγματά μου.
Γιατί τόση ταύτιση και προσκόλληση;
Γιατί τόση επένδυση στα πράγματα που με περιβάλλουν;
Ποιο είναι το πρώτο τελικά σ’ αυτή τη ζωή;

Γι’ αυτό ο Χριστός είπε, βάλε πρώτο μέσα σου τη Βασιλεία του Θεού, την αγάπη Του.
Και μετά, όλα τα άλλα.
Ώστε αν κάτι γίνει, να είσαι ελεύθερος, ανώτερος, ανεξάρτητος, άνετος, ωραίος.

Όλα είναι θέμα εσωτερικής τοποθέτησης.
Να έχεις, σαν να μην έχεις.
Να έχεις, και να νιώθεις ταυτόχρονα την ελευθερία του Χριστού.
Όταν φεύγει κάτι από κοντά σου, εσύ να μένεις σταθερός στη γαλήνη σου!
Ένα σπίτι, ένα άγχος. Δύο σπίτια, μεγαλύτερο άγχος.
Τα δώρα, γίνονται εξάρτηση.
Ο μοναχός, που έσπασε το χρυσό ρολόι του πατέρα του, για να μάθει την ελευθερία.

Ο πλούτος της ψυχής μας, μπορεί να σταθεί χωρίς καμία τεχνική υποστήριξη απ’ τα πράγματα αυτού του κόσμου.

Μακάρι να αντέχεις σε όλες τις συνθήκες.
Μακάρι να σου έρχονται όλα όπως τα θες, ώστε να χαίρεσαι εύκολα κι αβίαστα.
Μακάρι όμως, κι όταν κάτι στραβώσει και χαλάσει, να αντέξεις!!
Ευχή μας, η ευλογία του Θεού, ως αφθονία αγαθών και δωρεών.
Μα ταυτόχρονα ζητάμε την αστασίαστη ειρήνη, που χαρίζει η σταθερή προσήλωση στα ουσιώδη της ζωής.
Που είναι η αγάπη του Χριστού, η Χάρη Του, η θεία Κοινωνία μαζί Του, η αιώνια ψυχή μας.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΟΛΑ ΠΟΛΥ

Κύριε,
είμαι αμαρτωλός
πολύ,
μα ελπίζω
και σε Σένανε
πολύ.
Κι ελπίζω
η ελπίδα μου
αυτή
να μη με απελπίσει.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΚΥΠΡΟΣ

Για τις φίλες και τους φίλους της Κύπρου.
Καλή αντάμωση,
πρώτα ο Θεός!



π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Διάλεξε:

Ή θα μείνεις σοβαρός
και ατσαλάκωτος,
εξασφαλίζοντας
ένα πρόσωπο
σφιγμένης αξιοπρέπειας,
και χωρίς ρυτίδες.

Ή θα γελάσεις,
θα χαρείς,
και θ' αφήσεις
να φανεί,
πως είσαι άνθρωπος
κι εσύ,
όπως
κι οι άλλοι...
Ίδιος.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Πέρασαν χρόνια
απ' την πρώτη φωτογραφία εδώ...

Πολλά άλλαξαν, μέσα μας,
πάνω μας, γύρω μας.
Ο ήλιος μόνο ίδιος,
να φωτίζει κάθε απόγευμα
και να γλυκαίνει τα πάντα.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb