Θεοτοκονύμια - Ονόματα της Παναγίας

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δαμνιώτισσα Νάξος

Σύναξη της Παναγίας Δαμνιώτισσα στην Νάξο
Ημερομηνία εορτής: Άγνωστη. Σύναξη της Παναγίας Δαμνιώτισσα στην Νάξο
Τύπος εορτής: Άγνωστη.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Δαμνιωτισσα Στην Ναξο



Βιογραφία
Εκκλησία σε σχήμα ελεύθερου σταυρού με τρούλλο, στον οποίο διαγράφονται εξωτερικά αβαθείς κόγχες. Η αψίδα φέρει σύνθρονο και επισκοπικό θρόνο. Σώζονται αρκετά γλυπτά 11ου αιώνα μ.Χ.. Διατηρούνται τοιχογραφίες σε δυο στρώματα 12ου αιώνα μ.Χ. Δυτικά έχει προστεθεί κατά τους βυζαντινούς χρόνους τριμερής νάρθηκας. Ο Ναός, ανήκει στην Ενορία Καλοξύλου.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δεμερλιώτισσα Φάρσαλα

Σύναξη της Παναγίας Δεμερλιώτισσας στα Φάρσαλα
Ημερομηνία εορτής: 23/08/2016 Σύναξη της Παναγίας Δεμερλιώτισσας στα Φάρσαλα
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 23 Αυγούστου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Δεμερλιωτισσας Στα Φαρσαλα



Βιογραφία
Το Ιερόν Προσκύνημα της Παναγίας της Δεμερλιώτισσας βρίσκεται στο Σταυρό Φαρσάλων (παλιό Δεμερλί, απ’ όπου και ονομάστηκε). Στο σημείο αυτό διασταυρώνονται οι σιδηροδρομικές γραμμές Βόλου - Καλαμπάκας και Αθηνών - Θεσσαλονίκης. Το Ιερό Προσκύνημα ανήκει πολιτικά και γεωγραφικά στην επαρχία Φαρσάλων του Νομού Λαρίσης, ενώ εκκλησιαστικά ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.

Η ιερά και θαυματουργική εικόνα της Παναγίας της Δεμερλιώτισσας έχει διαστάσεις 64X48 εκ. Στοιχεία για την προέλευση της εικόνας δεν γνωρίζουμε. Σύμφωνα με την παράδοση είναι μία από τις 70 εικόνες της Παναγίας που αγιογράφησε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς.

Η εικόνα ανήκει στον τύπο της δεξιοκρατούσας και φέρει ασημένιο κάλυμμα εξαιρετικής τέχνης. Το ύφος της εικονιζόμενης Παναγίας είναι χαριτωμένο και καταδεκτικό. Φυλάσσεται στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό του Σταυρού Φαρσάλων. Η Χάρις της Υπεραγίας Θεοτόκου έκανε αμέτρητα θαύματα μέσω της εικόνας της Παναγίας της «Δεμερλιωτίσσης» γι' αυτό και ο λαός την αποκαλεί «Ελεούσα».

Ο Ιερός Ναός είναι τρίκλιτη βασιλική με εξωνάρθηκα. Κτίστηκε το 1778 μ.Χ. και αγιογραφήθηκε το 1786 μ.Χ. με έξοδα ευσεβών χριστιανών και με τη συνδρομή του Αιδεσιμωτάτου παπα-Ρίζου και Αθανασίου ιερέως και Γεραποστόλη του Πίκλην Νταούτη επιτρόπου, επί Μητροπολίτου Λαρίσης Μελετίου του Γ', όπως μαρτυρεί η επιγραφή πού υπάρχει πάνω από τη νότια είσοδο του Ναού.

Η αγιογράφηση του Ναού έγινε κατά το έτος 1786 μ.Χ. από τους αγιογράφους Γεώργιο Γεωργίου από το χωριό Μαβρίλο Τυμφρηστού και Γεώργιο Αναγνώστου από τα Φουρνά Ευρυτανίας. Η τεχνοτροπία της αγιογράφησης ακολουθεί την παράδοση της Κρητικής σχολής και έχει ομοιότητες με έργα του Θεοφάνους του Κρητός (16ος αιώνας μ.Χ.). Το όλο έργο της αγιογράφησης χωρίζεται σε 5 ζώνες και καλύπτει όλο τον εσωτερικό χώρο του ναού. Αρχίζοντας από κάτω προς τα άνω, στην πρώτη ζώνη, της οποίας σώζεται ένα μικρό τμήμα η Ποδεία. Στη δεύτερη ζώνη απεικονίζονται ολόσωμα Άγιοι, στην τρίτη στηθάρια Αγίων που συνδέονται με κληματαριά, στην τέταρτη οι 24 οίκοι του Ακάθιστου Ύμνου και στην πέμπτη ζώνη διακρίνονται παραστάσεις από το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου. Στο δυτικό τοίχο του ναού διακόπτεται η σειρά των απεικονίσεων από την παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και από σκηνές της παιδικής ηλικίας της.

Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και κατασκευάστηκε ενδεχομένως το δεύτερο τέταρτο του 19ου αιώνα μ.Χ. Έχει φύλλο χρυσού με σκαλιστές παραστάσεις και φθάνει μέχρι την οροφή του Ναού. Στην κορυφή τού τέμπλου και στο κέντρο υψώνεται ο Σταυρός με τον Εσταυρωμένο Κύριο, ενώ δεξιά και αριστερά βρίσκονται η Θεοτόκος και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Στο τέμπλο σώζονται επίσης οι κρίκοι πού τοποθέτησαν οι Τούρκοι στα χρόνια της σκλαβιάς, όταν χρησιμοποίησαν το Ναό για στάβλο για να δένουν τα ζώα τους. Όμως η Υπεραγία Θεοτόκος δεν επέτρεψε να βεβηλωθεί το σπίτι της και έτσι την πρώτη φορά που εισήλθαν οι άπιστοι Τούρκοι για να δέσουν τ' άλογά τους άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες δυνατά μόνες τους. Μ' αυτό το θαύμα οι αλλόθρησκοι και ασεβείς κατακτητές τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ ώστε δεν έφεραν ξανά τα ζωντανά τους στον ιερό χώρο.

Μεγαλυνάριον
Τῆ ἐπισκιάσει τῆ μυστικῆ, τῆς Σῆς προμηθείας ἡ Εἰκών Σου ἡ θαυμαστή, ἅπασι παρέχει χαράν καί εὐφροσύνην, ἥν εὐλαβῶς καλοῦμεν Δεμερλιώτισσαν.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαῖρει Ἐλεοῦσα πᾶσα ψυχῆ, πιστῶς προσκυνοῦσα ἐν εἰκόνι τήν Σήν μορφήν, τήν δεδοξασμένην ἀΰλῳ φωταυγείᾳ καί πᾶσι χορηγοῦσαν, χάριν καί ἔλεος.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Νόσους ἀνιάτους καί χαλεπάς, Κόρη, ἐξιᾶται ἡ Εἰκών Σου ἡ ἱερά. Ὅθεν Σου τήν χάριν κηρύττομεν εὐσήμως, ὑμνοῦντές Σε Παρθένε, Δεμερλιώτισσα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Πάσης δυσχερείας καί ἀπειλῆς, φύλαττε ἀτρώτους τῆ θερμῆ Σου ἐπισκοπῆ, Κόρη Ἐλεοῦσα, ἡμᾶς τούς ἀφορῶντας, ἐξ’ ὅλης τῆς καρδίας πρός Σέ ἑκάστοτε.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Πᾶσα Θεσσαλία μετά σπουδῆς σπεύδει, Θεοτόκε, τῶ ναῶ Σου τῶ ἱερῶ καί τήν Σήν Εἰκόνα ἐν πίστει προσκυνοῦσα, ὑμνεῖ Δεμερλιώτισσα τά Σά θαύματα.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Διασώζουσα Πάτμος
Σύναξη της Παναγίας της Διασωζούσας στην Πάτμο
Ημερομηνία εορτής: 15/08/2016
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 15 Αυγούστου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Της Διασωζουσας Στην Πατμο



Βιογραφία
(Αρχ. Ιερεμίου Βάστα, προηγουμένου Ι. Μ. Πάτμου. Μετάφραση της 4ης Εκδόσεως υπό Ιερομονάχου Φιλίππου Θεολογίτου. Έκδοση Ι. Μ. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου. Πάτμος 2003).

1. Ο Ι. Ναός και η ίδρυση του
Ο Ι. Ν. βρίσκεται στο νότιο μέρος της Ι. Μ. του Θεολόγου, από την οποία απέχει λίγα βήματα. Ήταν μικρός παλιά (7.30x7μ.), αλλά καλλιτεχνικά κτισμένος. Τελευταία επεκτάθηκε στο δυτικό μέρος του και έχει τώρα μήκος 17 μ. και πλάτος 7 μ.

Ο ακριβής χρόνος της ιδρύσεως του Ι. Ν. είναι άγνωστος. Υπάρχουν όμως οι τίτλοι ιδιοκτησίας του από διάφορες εποχές. Από αυτούς φαίνεται ότι ο Ι. Ν. ιδρύθηκε πριν από το 1500. Στον πρώτο τίτλο, που έχει χρονολογία 1590, αναφέρονται αξιόλογοι μάρτυρες, Ιερωμένοι και Λαϊκοί της Πάτμου, οι οποίοι, μετά από μια φιλονικία ανάμεσα στον ιερέα Θωμά και τον Γεώργιο Μάγγιπα για την κυριότητα του ναού, βεβαιώνουν ότι «από παλιά οι γονείς του κυρίου Γεωργίου είχαν την κυριότητα του σεβασμίου Ι. Ν.». Άρα η ίδρυση του έγινε πριν από το 1590.

Στο υπέρθυρο της μίας από τις παλιές εξόδους προς δυσμάς, υπήρχε εντοιχισμένη επιγραφή δια την ανακαίνιση του Ι. Ν., χωρίς όμως χρονολογία. Η επιγραφή είναι η εξής:

«ΜΗΝΙ ΙΟΥΝΙΟΣ ΚΗ´ ΕΚΑΙΝΙΣΘΗ Ο
ΘΕΙΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΔΙΑΣΩΖΟΥΣΑΣ.
ΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΤΩΝ ΕΠΙ ΣΟΙ ΠΕΠΟΙΘΟΤΩΝ
ΣΤΕΡΕΩΣΟΝ ΚΥΡΙΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ
ΗΝ ΕΚΤΗΣΩ ΤΩ ΤΙΜΙΩ ΣΟΥ ΑΙΜΑΤΙ»

(Η επιγραφή αυτή, μετά από την επέκταση του Ι. Ν. το 1956, εντοιχίσθηκε σε άλλη θέση του Ι. Ν.)

Δηλαδή: «Στις 28 Ιουνίου ανακαινίσθηκε ο Ι. Ν. της Αγίας Διασώζουσας. Κύριε, Εσύ που στερεώνεις όσους σε πιστεύουν, στερέωσε την Εκκλησία, την οποίαν απέκτησες με το τίμιο Αίμα Σου».

Επίσης, στο ανώφλι της άλλης εισόδου, προς δυσμάς, και στο μέρος προς τον Ι. Ν. υπήρχε άλλη επιγραφή δυσανάγνωστη και παλαιότερη από την προηγούμενη, όπως φαίνεται από τα γράμματα, με χρονολογία 1590 (και αυτή η επιγραφή εντοιχίσθηκε σε κατάλληλη θέση στον ανακαινισμένο Ι. Ν.)

Ψηλά, στην αριστερή από τις τέσσερις αψίδες, στις οποίες στηρίζεται ο τρούλος, υπάρχει γλυπτό μονόγραμμα που αναφέρεται στην ανακαίνιση του Ι. Ν.

2.Η θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας της Διασωζούσης
Για την προέλευση της αγίας και θαυματουργής Εικόνας δεν σώθηκε καμμία μαρτυρία.

Η παράδοση της Πάτμου αναφέρει ότι η Εικόνα ανήκει στις εβδομήκοντα Εικόνες του Ευαγγελιστού Λουκά. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς ήταν γιατρός (Κολασσαείς 4, 14) και ζωγράφισε την Μητέρα του Θεού στο Ιερό Ευαγγέλιό του με τον ωραίο και γλαφυρό κάλαμό του.

Μια παράδοση της Εκκλησίας αναφέρει ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς ζωγράφισε τρεις Εικόνες της Θεοτόκου και τις παρουσίασε σε Αυτήν, όταν ζούσε. Εκείνη τις ευλόγησε και είπε: «Η Χάρη του Γιου μου να είναι μαζί τους». Επίσης ζωγράφισε και την εικόνα των Αγίων Πέτρου και Παύλου. Κατά την ίδια παράδοση, ο Ευαγγελιστής Λουκάς εμφανίζεται στην Εικονογραφία να ζωγραφίζει την Παναγία καθιστός σε έδρανο και έχοντας απέναντί του σε τρίποδο την Εικόνα της Θεοτόκου.

Για το ότι η Εικόνα της Διασωζούσης είναι αρχαιότατη και έργο μεγάλου καλλιτέχνη, ευσεβούς και ενάρετου ανθρώπου, δεν χωρεί αμφιβολία. Γι’ αυτό και γίνονται θαύματα, τα οποία επιτρέπει η Παναγία να γίνονται μέσα από ορισμένες εικόνες Της, κατά τόπους, σε όσους προσέρχονται με πίστη. Η Εικόνα έχει διαστάσεις 0,82x0,65 και έχει υποστεί παλαιότερα, άγνωστο πότε, εγκαύματα και επιζωγραφήσεις. Είναι δυστυχώς καλυμμένη με αργυροεπίχρυσες πλάκες, επάνω στις οποίες ο τότε χρυσοχόος αποτύπωσε σφραγίδες κάποιων νομισμάτων της εποχής του και πρόσθεσε δύο χέρια εντέχνως επεξεργασμένα, με τα οποία η Θεοτόκος βαστάζει το Παιδίον Ιησούν.

Ο Φωτοστέφανος, που πλαισιώνει την μεγαλοπρεπή Εικόνα, έχει τέσσερις ανάγλυφες σφραγίδες. Στις δύο ζωγραφίσθηκε η Παναγία και στις δύο ο Άγιος Γεώργιος (η Θεόδωρος) και ο Ευαγγελιστής Λουκάς πιθανόν και πάνω προς στην κορυφή του Στεφάνου η Θεοτόκος Δεομένη, ολόσωμη με υψωμένα χέρια.

Οι φωτοστέφανοι της Παναγίας και του Παιδιού Ιησού στολίζονται με ένδεκα πολύτιμους λίθους, κόκκινους και πράσινους, μεγάλου μεγέθους. Ο ένας τους χάθηκε.

Κάτω στο πλαίσιο της Εικόνας, το οποίο είναι από ορείχαλκο, εξ αιτίας της ελλείψεως ευγενούς μετάλλου, υπάρχει η χρονολογία της κατασκευής της αργυροεπίχρυσης επένδυσης: 1732

Τέλος, ολόκληρη η Εικόνα καλύπτεται από αφιερώματα κάθε είδους και αξίας. Το καθένα τους αντιπροσωπεύει ένα θαύμα!

3. Τα θαύματα
Τα θαύματα της Παναγίας μέσα από την Εικόνα Της, τα οποία γίνονται καθημερινά εδώ και αιώνες, είναι πάρα πολλά και ποικίλα και θα χρειαζόταν ένας τόμος ολόκληρος για να τα γράψουμε όλα.

Από αυτά, λόγω ελλείψεως χώρου, γράφουμε εδώ λίγα για τους ευσεβείς χριστιανούς, με την πεποίθηση ότι είναι αρκετά να στερεώσουν την πίστη τους στον Παντοδύναμο Θεό και να διατηρήσουν αμείωτο τον σεβασμό και την ευλάβεια των νεωτέρων γενεών στην Υπερένδοξη Μητέρα του Κυρίου, την Μητέρα όλων των χριστιανών. Και δεν χωρεί αμφιβολία γι’ αυτό, αφού η Αμόλυντη Παρθένος, μετά από τον Ευαγγελισμό Της από τον Γαβριήλ, προφήτευσε παρακινημένη από το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο την επισκίασε, και είπε μεταξύ άλλων τα σημαντικά αυτά λόγια: «Να, από τώρα θα με μακαρίζουν όλες οι γενεές».

Τα θαύματα είναι τα εξής:

1) Το 1732, όταν οι πειρατές της Αλγερίας λυμαίνονταν την Μεσόγειο και τα νησιά του Αιγαίου, ένας Πάτμιος, ο Ευστράτιος Γλυκονικήτας, ληστεύθηκε και αιχμαλωτίσθηκε από τους πειρατές σε μια παραλία της Πάτμου, το Κουβάρι, όπως το λένε οι ντόπιοι, όπου είχε πάει για ψάρεμα. Τον μετέφεραν στην Νότια Αφρική και τον έκλεισαν στις φυλακές της Τρίπολης. Ο δέσμιος Γλυκονικήτας παρακαλούσε κάθε ώρα την Επέμβαση του Θεού με την μεσιτεία της Παναγίας της Διασωζούσης, ο Ναός της οποίας βρισκόταν κοντά στο σπίτι του.

Μετά από αρκετό διάστημα, ενώ η δύστυχη σύζυγος του Γλυκονικήτα μια μεγαλόπρεπη σεμνή Γυναίκα, η οποία του είπε να Την ακολουθήσει. Αυτός όμως ήταν δέσμιος και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Ρώτησε το όνομά Της και την ιδιότητά Της και πήρε την απάντησε ότι είναι γνωστή του και λέγεται Διασώζουσα. Πριν να τελειώσει την απάντηση η Κυρία Θεοτόκος, (ω των θαυμάτων Σου, Ακήρατε Κόρη!) ο πρώην δέσμιος και φυλακισμένος Γλυκονικήτας βρέθηκε ξαφνικά ελεύθερος με ασύλληπτο τρόπο στο λιμάνι της Πάτμου, όπου πριν από τρία χρόνια ψάρευε. Το Πνεύμα του Κυρίου το άρπαξε, κατά την Αγία Γραφή, και τον μετέφερε κοντά στην γλυκιά του πατρίδα, στα αγαπημένα παιδιά και την δύστυχη σύζυγό του, η οποία δεν πίστευε στο γεγονός, όπως ήταν φυσικό, και δεν ήθελε να τον βάλει σπίτι της. Αλλά ο Γλυκονικήτας της μιλά για σημάδια και περιστατικά του σπιτιού και της οικογένειάς του και έτσι πείθει την τιμιότατη σύζυγό του να του επιτρέψει να μπει.

Τότε ο σωσμένος απονέμει φόρο ευχαριστίας στην Θεοτόκο, η Οποία τον έσωσε, και παίρνει τα ασημένια σκεύη της συζύγου του και επενδύει την Εικόνα της Διασωζούσης με ασημένια ελάσματα. Όταν επέστρεφε από τον χρυσοχόο με την ασημωμένη Αγία Εικόνα, για να την τοποθετήσει στον Ι. Ν., βρίσκει στον δρόμο του χρυσά φλωριά, με την οποία την επιχρύσωσε, αφού αυτή ήταν η επιθυμία της Θεοτόκου.

2) Τον Νοέμβριο του 1888 από υπερβολική στενοχώρια, η Πατμία Κ. Γ. αρρώστησε από αναφυλαξία (εξανθήματα σε όλο το σώμα) και υπέφερε πολύ. Η ασθενής ζητούσε την Βοήθεια της Παναγίας. Όταν ένα πρωί επέστρεφε η μητέρα της από τον Ι. Ν. της Διασωζούσης μετά από την Θ. Λ., φέρνοντας το Αντίδωρο στην άρρωστη, εκείνη απάντησε ότι είχε πάρει Αντίδωρο, και ότι μια Γυναίκα την επισκέφθηκε στον ύπνο της και σταύρωσε όλα τα πονεμένα μέλης της με ένα μεγάλο Σταυρό, και αμέσως ένιωσε δροσιά σε όλο το σώμα της. Η ξένη Επισκέπτρια της είπε: «Για σένα βγήκα από το σπίτι μου και πάω στην δρια Ν. Για να πληροφορηθείς ποιά είμαι, πρόσεξε να δεις, όταν επιστρέψω στο σπίτι μου, που θα εγκατασταθώ». Πράγματι, όπως μας διηγήθηκε πολλές φορές με δάκρυα η ενδιαφερομένη, η οποία θεραπεύθηκε αμέσως, η Γυναίκα που της παρουσιάσθηκε ήταν η Κυρία Θεοτόκος, η Οποία επέστρεψε στον Ι. Ν., μπήκε στο Άγιο Βήμα και πήρε την θέση Της στο Εικονοστάσιο.

3) Όταν ο Ι. Ν. ήταν στην κυριαρχία της Κ. Κ., κάποιος αφιέρωσε στην θαυματουργή Εικόνα μια χρυσή ζώνη μεγάλης αξίας. Η ιδιοκτήτρια του Ι. Ν. θεώρησε καλό να την αφαιρέσει από την Εικόνα και να την δώσει στην κόρη της, η οποία την φόρεσε. Αποτέλεσμα της ιερόσυλης πράξης ήταν να αρρωστήσει η κόρη και η αρρώστια να καταλήξει σε ραχίτιδα.

4) Τον Αύγουστο του 1905 κάποια γυναίκα, που καταγόταν από την Πάτμο και έμενε στην Ισμαηλία της Αιγύπτου, αρρώστησε βαριά. Ο γιατρός, που ήταν Άραβας, διαπίστωσε τυφοειδή πυρετό οξείας μορφής. Η άρρωστη συχνά ζητούσε την Βοήθεια της Διασωζούσης και έταζε το δακτυλίδι της στην Εικόνα Της.

Την νύκτα βλέπει στο όνειρό της μια μαυροντυμένη Γυναίκα στην είσοδο του Ι. Ν. η οποία την καλούσε με το όνομά της. Την καλούσε πολλές φορές, αλλ’ αυτή αργούσε να απαντήσει και είπε ότι δεν την ήξερε ποιά ήταν. Εκείνη είπε: «Με γνωρίζεις καλά, γιατί συχνά με παρακαλείς. Λοιπόν, σε πληροφορώ ότι από σήμερα δεν θα δεις κακό». Και αμέσως η άρρωστη ξύπνησε σε πολύ καλή κατάσταση. Το πρωΐ ο Άραβας γιατρός επισκέφθηκε την άρρωστη και παραδόξως την βρήκε υγιή. Διαμαρτυρήθηκε έντονα ότι η γυναίκα που επισκέφθηκε δεν είναι η ίδια νομίζοντας ότι τον απάτησαν. Μάταια προσπαθούσε να τον πείσει ο σύζυγος της θεραπευμένης. Τελικά υποχρεώθηκε από τον γιατρό να υπογράψει βεβαίωση ότι η γυναίκα, που εξετάσθηκε την προηγούμενη ημέρα ήταν η ίδια η σύζυγός του και άλλη, όπως ισχυριζόταν ο αλλόθρησκος γιατρός, ο οποίος δεν γνώριζε την Δύναμη του Θεού.

5) Μια γυναίκα στην Αίγυπτο είχε τρία παιδιά. Τα δύο πέθαναν λίγα χρόνια μετά την γέννησή τους. Όταν και το τρίτο κινδύνευε και κινδύνευε να ακολουθήσει την τύχη των δύο αδελφών του, τόσο η μητέρα του, όσο και η γιαγιά του παρακαλούσαν με δάκρυα την Παναγία να το σώσει.

Ξαφνικά το ετοιμοθάνατο παιδί συνήλθε από τον λήθαργο του θανάτου και άρχισε να λέγει στην μητέρα του: «Μαμά, Την είδατε;». «Ποιά, παιδί μου:» ρώτησε η μητέρα. «Να αυτή την γυναίκα, που ήλθε και έβαλε το χέρι Της στο μέτωπό μου και μου είπε ότι έγινα καλά. Είναι η Αγία Διασώζουσα από την Πάτμο». Πράγματι το παιδί ξέφυγε τον κίνδυνο του θανάτου και θεραπεύθηκε τελείως, χάρη στην θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας και την βαθειά πίστη των συγγενών του στον Θεό. Χαρακτηριστικά του θαύματος αυτού είναι ότι πριν από την παρουσία της Κυρίας Θεοτόκου ήλθε ελαφρό ρεύμα αέρος, το οποίο γέμισε το δωμάτιο του άρρωστου παιδιού. Η γιαγιά του το αισθάνθηκε ζωηρά, χωρίς να εννοήσει από που ερχόταν και γιατί. Μετά από την πλήρη θεραπεία του παιδιού ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό, δωρεές και αφιερώματα στην σεβάσμια Εικόνα της Διασωζούσης εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης των γονέων για την διάσωση του παιδιού τους.

6) Στην Αμερική μία κόρη από γονείς Πάτμιους αρρώστησε βαριά και ο γιατρός διαπίστωσε ότι χρειαζόταν άμεση χειρουργική επέμβαση. Οι γονείς και οι άλλοι συγγενείς του παιδιού μέσα στον μεγάλο αυτό κίνδυνο παρακαλούσαν με θερμές δεήσεις την Διασώζουσα για την θεραπεία της αγαπημένης τους κόρης.

Ξαφνικά η μικρή Μ. ξύπνησε από βαθύ ύπνο και είπε στην μητέρα της: «Βλέπω μια Γυναίκα, που ήλθε να με κάνει καλά. Να, περπατάει, βγαίνει έξω. Δεν την βλέπετε;». Και αμέσως θεραπεύθηκε χωρίς να ξαναπάει σε γιατρό.

7) Κάποιος δάσκαλος στην Πάτμο έπασχε από τα μάτια του και θεραπεύθηκε από την Διασώζουσα με το εξής όνειρο: Του παρουσιάσθηκε μια Γυναίκα, η Οποία τον διαβεβαίωσε δια την γρήγορη θεραπεία των ματιών του. Μετά τον πήρε και τον οδήγησε μπροστά στην πόρτα του Ι. Ν. και του είπε: «Εδώ κατοικώ και προσπάθησε να έλθεις να με συναντήσεις. Άκουσα τις παρακλήσεις και τις προσευχές σου, που είναι αποτέλεσμα της μεγάλης πίστης σου». Ο δάσκαλος φοβισμένος ξύπνησε τελείως υγιής και διηγήθηκε το πρωί το ζωντανό αυτό όνειρο στους συναδέλφους και τους γνωστούς του. Και όταν ανέβηκε στον Ι. Ν. για να παρακολουθήσει την Θ. Λ., αναγνώρισε την είσοδο, στην οποία διηγήθηκε στον ύπνο του από την Παναγία και θαύμασε την παντοδυναμία του Θεού και των Αγίων Του. Σε όλο το διάστημα της Θ. Λ. ο δάσκαλος ήταν γονατιστός και προσευχόταν μπροστά στην Εικόνα της Παναγίας.

8) Τα Χριστούγεννα του 1908 ο Εφημέριος του Ι. Ν. Ιερομόναχος Δανιήλ Γάζος, πήγε σε ένα σπίτι της Ενορίας του, για να ευχηθεί επ’ ευκαιρία της Εορτής. Όταν έγινε συζήτηση για τον Ι. Ν. και τις ανάγκες του, παρακάλεσε την οικοδέσποινα να γράψει στον σύζυγό της στην Αμερική, για να κάνει εράνους για τον Ι. Ν. Η οικοδέσποινα υποσχέθηκε με ευχαρίστηση ότι θα γράψει, αλλά αμέλησε.

Πριν απευθυνθεί στον σύζυγό της, πήρε επιστολή απ’ αυτόν, όπου της ανέφερε ότι τα Χριστούγεννα σκέφθηκε να πάει να συναντήσει τους εν Μ. Ε. Ο. συμπατριώτες του, με τον αποκλειστικό σκοπό να κάνουν εράνους για τον Ι. Ν. της Διασωζούσης. Ο έρανος έγινε και μάζεψαν με την βοήθεια του Θεού ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Το γεγονός αυτό είναι αξιοσημείωτο, όχι μόνον για την ταύτιση των σκέψεων του Εφημερίου και του ανθρώπου στην Αμερική που ενδιαφέρθηκε, αλλά και γιατί την νύκτα της ημέρας εκείνης, που συζητήθηκε το θέμα του Ι. Ν., είδε κάποιος στον ύπνο του μια Γυναίκα, που του είπε ότι πήγαινε στην Αμερική, να συναντήσει τον προαναφερόμενο κύριο, για να του παραγγείλει να κάνει με κάθε τρόπους εράνους για τις άμεσες και επιτακτικές ανάγκες του Σπιτιού Της.

9) Λίγους μήνες μετά από την Μικρασιατική καταστροφή, το 1922, κατέφθασε στην Πάτμο και ανέβηκε στον Ι. Ν. μία γυναίκα, η οποία έφερε δώδεκα ασημένια αφιερώματα, που το καθένα τους αναπαριστούσε έναν στρατιώτη. Τα κρέμασε στην θαυματουργή Εικόνα με μεγάλο σεβασμό και θερμές εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης. Επίσης αφιέρωσε στον Ι. Ν. και αρκετή ποσότητα μεταξωτού υφάσματος.

Στην ερώτηση του κόσμου, που είχε εκκλησιασθεί και είχε λίγο πριν παρακολουθήσει το Μυστήριο του Ευχελαίου, γιατί ήταν Μ. Τετάρτη, η γυναίκα είπε ότι οι δώδεκα αυτοί άνδρες βρέθηκαν σε αδιέξοδο κατά την υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων στην Μικρά Ασία και παρακάλεσαν με πίστη την Υπερμάχω Στρατηγό. Εκείνη παρουσιάσθηκε και τους απάλλαξε από τον κίνδυνο, λέγοντάς του ότι ονομάζεται Διασώζουσα. Και η προσκυνήτρια κατέληξε: «Γι’ αυτό με έστειλαν εδώ και πλήρωσαν την δαπάνη του ταξιδιού μου, για να προσευχηθώ για αυτούς και να φέρω τα αφιερώματά τους».

10) Γύρω στα μέσα του Οκτωβρίου του 1928 η Σ. Μ. γέννησε στην Πάτμο την κόρη της με πολύ δύσκολες συνθήκες τοκετού. Η λεχώνα προσβλήθηκε από επιλόχιο πυρετό σε τέτοιο σημείο, ώστε οι δύο γιατροί, παρά τις προσπάθειές τους, δεν κατόρθωσαν να διώξουν τον κίνδυνο. Οι συγγενείς, βλέποντας την απελπιστική κατάσταση της άρρωστης αναγκάσθηκαν να καλέσουν από ένα άλλο νησί και άλλο γιατρό, φημισμένο για την επιστημονική κατάρτισή του, αλλά και αυτός δεν κατόρθωσε τίποτε. Πέρασαν αρκετές ημέρες χωρίς αποτέλεσμα και οι συγγενείς βρίσκονταν σε απόγνωση.

Ξαφνικά, την τελευταία ημέρα η λεχώνα, παρ’ όλον τον πυρετό και την εξάντληση, κάλεσε την αδελφή της και με πολύ κόπο της είπε ότι στον ύπνο της βρέθηκε στην πόρτα του Ι. Ν. της Παναγίας. Μεταφέρανε στην Αγία Εικόνα και κάνανε το σημείο του Σταυρού πάνω στην άρρωστη. Ψάλανε την Παράκληση της Παναγίας και αφήσανε την εικόνα στο σπίτι όλη την ημέρα. Όλοι με θερμά δάκρυα και κατανυκτικές δεήσεις ικέτευαν την Παναγία να δείξει θαύμα. Και το έδειξε την ίδια μέρα και η άρρωστη παρουσίασε στροφή προς το καλύτερο. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να εξηγήσουν διαφορετικά την αυτόματη αλλαγή και διαπίστωσαν και αυτοί το θαύμα, δοξάζοντας τον Κύριο και την Παναγία.

11) Τον Δεκέμβριο του 1929 ο Α. Κ. άνθρωπος μεγάλης ηλικίας έπαθε βαριά κρίση ειλεού από συστροφή των εντέρων, η οποία είναι πολύ επικίνδυνη πάθηση. Ο γιατρός μετά από την διάγνωση αυτή, εξάντλησε όλες τις προσπάθειές του, αλλά μάταια, αφού ο ασθενής είχε αδράνεια στην κένωση, που θα είχε ως αποτέλεσμα την φλόγωση του οργανισμού και τέλος τον θάνατο. Όταν η κατάστασή του επιδεινώθηκε, σε σημείο που ο γιατρός περίμενε από στιγμή σε στιγμή το μοιραίο, ξαφνικά η σύζυγος του Α.Κ. θυμήθηκε την θαυματουργό Εικόνα της Διασωζούσης, την οποία κάλεσε επίσημα στο σπίτι της.

Συγκλονιστική ήταν η υποδοχή και προϋπάντηση της Εικόνας με πίστη και θερμά δάκρυα από το σύζυγο και τα παιδιά του ασθενούς, αλλά και με τους γείτονες. Την υποδοχή αυτή ο συγγραφέας παρακολούθησε από κοντά. Αμέσως δίπλα στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου έψαλλαν οι ιερείς με βαθειά κατάνυξη την Παράκληση της Παναγίας. Σ’ έἕνα σημείο ο ασθενής (ω των θαυμασίων Σου, Πανθαύμαστη Δέσποινα!) αισθάνθηκε την ανάγκη της κενώσεως και με μεγάλο δισταγμό, από σεβασμό βέβαια προς την Αγία Εικόνα και τους ιερείς που στέκονταν εκεί δίπλα, το είπε στην σύζυγό του. Η θαυμαστή αυτή επέμβαση της Παναγίας διαπιστώθηκε όχι μόνο από τον ασθενή και τους παρευρισκομένους, οι οποίοι με δάκρυα χαράς δόξαζαν τον Θεό και την Θεοτόκο, αλλά και από τον ίδιο τον γιατρό που είδε με έκπληξη τον ασθενή, τον οποίο είχε πριν από λίγο καταδικάσει, λόγω της φύσεως της ασθένειάς του, να βαδίζει προς γρήγορη ανάρρωση.

Την νύκτα η κόρη του θεραπευμένου είδε στον ύπνο της την Εικόνα, η οποία της μίλησε και της παρήγγειλε να ειδοποιήσει την Ε.Μ. να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει σε Αυτήν.

Πράγματι, το πρωΐ ρώτησε την Ε. Μ. και εκείνη απάντησε ότι είχε υποσχεθεί κάτι, αλλά το καθυστέρησε από αμέλεια.

12) Γύρω στα 1932 κάποια γυναίκα στον Πειραιά είχε σύζυγο, ο οποίος ασθένησε από ρευματισμούς και παρέμεινε για πολύ ακίνητος στο κρεβάτι. Χρησιμοποιήθηκαν όλα τα γνωστά τότε φάρμακα, χωρίς να έχει την παραμικρή βελτίωση.

Μετά από υπόδειξη ενός Πατμίου γείτονά τους, ζήτησαν οι σύζυγοι αυτοί και τους έστειλαν πρόθυμα λάδι από την Κανδήλα της Διασωζούσης και (ω του θαύματος!) μετά από την πρώτη επάλειψη καταπραΰνθηκαν οι πόνοι και ο άνθρωπος άρχισε να κινείται λίγο-λίγο, έως ότου αποκαταστάθηκε τελείως η υγεία του.

Ο θεραπευμένος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Γιάτρισσαν των νόσων Αγία Θεοτόκο έστειλε εδώ Ιερά αντικείμενα ως αφιερώματα.

13) Όταν το 1939 ο Ι. Κ. ανέβηκε να κλαδέψει την κληματαριά του σπιτιού του και έπεσε επικίνδυνα, ο γιατρός που ήλθε, μετά από την λεπτομερή εξέτασή του, διαπίστωσε σοβαρές κακώσεις και είπε ότι έπρεπε να μπει στο νοσοκομείο. Η ευλαβής σύζυγός του φοβήθηκε, όπως ήταν επόμενο, από τα λόγια του γιατρού. Τότε σκέφθηκε την Μεγαλόχαρη και ζήτησε από τον Β. Β. λίγο λάδι από την κανδήλα, για να αλείψει τον άρρωστο. Αυτό έγινε το απόγευμα της ημέρας εκείνης με πολλή ευλάβεια. Την άλλη μέρα ο Ι. Κ. αισθάνθηκε τον εαυτό του πολύ καλά και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Ο γιατρός έμεινε έκπληκτος, όταν ήλθε την δεύτερη φορά με σκοπό να τον στείλει στο νοσοκομείο. Το θαύμα το βεβαίωσε και ο ίδιος ο γιατρός.

Ο Ι. Κ. από ευγνωμοσύνη προς την Θεοτόκο, αφιέρωσε στον Ι. Ν. Της, μετά από πρόταση του Β. Β.. το ερειπωμένο σπίτι του, που βρισκόταν έξω από το Άγιο Βήμα. Το σπίτι αυτό θα κατεδαφιζόταν, για να αποτελέσει τμήμα του περιβόλου του Ι. Ν. , όπως και έγινε και έτσι επεκτάθηκε το Άγιο Βήμα.

14) Το 1959 ο Π. Κ. που έμενε στην Αθήνα, έχανε το φως του σε αραιά χρονικά διαστήματα στην αρχή και σε συχνότερα κατόπιν. Οι γιατροί εξάντλησαν όλα τα σύγχρονα φάρμακα και δεν πέτυχαν την θεραπεία. Τελικά τον συμβούλεψαν να μπει σε νευρολογική κλινική.

Κατά σύμπτωση η οικογένεια του αρρώστου συνδεόταν στενά με την Πάτμια Θ. Β., η οποία είχε θερμή πίστη και ευλάβεια και συμβούλεψε τον πάσχοντα να έλθει στην Πάτμο να ζητήσει την βοήθεια της Παναγίας. Η πρόταση έγινε δεκτή και ο ασθενής ήλθε στην Πάτμο. Ενώ γινόταν η Παράκληση γι’ αυτόν, αισθάνθηκε τέτοιο κλονισμό, ώστε δυσκολεύθηκε κατά την αποχώρησή του να κατέβει την σκάλα του Ι. Ν. Επέστρεψε υγιής στην Αθήνα, αλλά μετά από ένα χρονικό διάστημα έχασε και πάλι το φως του. Τότε ξάπλωσε και είδε στον ύπνο του μια μεγαλόπρεπη Γυναίκα με μαύρα, η Οποία συν τοις άλλοις του έφερε και το δακτυλίδι, το οποίο η σύζυγός του το είχε κρεμάσει ως αφιέρωμα στην Εικόνα. «Ήλθες εσύ στο σπίτι μου, τώρα ήλθα εγώ στο δικό σου», είπε η Γυναίκα στον Π. Κ. και έβαλε το χέρι Της στα μάτια του ασθενούς. Τότε ξύπνησε υγιής και διηγήθηκε το όνειρο στους δικούς του. Από τότε ο Π. Κ. αποδίδοντας φόρο ευγνωμοσύνης στην Κυρία Θεοτόκο έρχεται κάθε χρόνο στην Πάτμο με την οικογένειά του στην Εορτή της Παναγίας που τον έσωσε.

Μεγαλυνάριον
Χαίρει κεκτημένη ὡς θησαυρόν ἡ Πάτμος, Παρθένε, τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, ἐξ ἧς σωτηρίαν λαμβάνοντες πλουσίαν, ταύτην καλοῦμεν Δέσποινα Διασώζουσαν.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Πάλαι ἐχαρίτωσας θαυμαστῶς, τῆ ἐπισκιάσει τῶν ἀΰλων Σου δωρεῶν, Κεχαριτωμένη, τήν θείαν Σου Εἰκόνα, ἐξ ἧς παρέχεις πᾶσι, χάριν καί ἔλεος.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ῥῶσιν ἡμῖν δίδου σωματικήν καί παῦσον, Παρθένε, τήν ὀδύνην τήν ψυχικήν, τῶν προσερχομένων τῆ θείᾳ Σου Εἰκόνι καί ἄφεσιν πταισμάτων πᾶσιν ἐξαίτησαι.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Σώζεις τούς τελοῦντας ἐν χαλεποῖς κινδύνοις, Παρθένε, καί λυτροῦσαι πικρῶν παθῶν καί χαράν παρέχεις καί πᾶσαν θείαν δόσιν, τοῖς δέ δοξολογοῦσιν, ὦ Διασώζουσα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Πανταχοῦ ἡ χάρις τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος Σου, Κόρη, ἐξελήλυθεν θαυμαστῶς καί πᾶσι παρέχει, τοῖς πέλας καί τοῖς πόῤῥω, χαράν καί σωτηρίαν, ὦ Διασώζουσα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χεῖρα βοηθείας δίδου ἡμῖν, λύσιν ἀνομβρίας, εὐφορίαν δέ ἐν τῆ γῆ καί ζωῆς ἀμέμπτου, εἰρήνην τε καί κτῆσιν, τοῖς πίστει προσιοῦσι Σοι, Διασώζουσα.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δοβρά Βέροια



Σύναξη της Παναγίας Δοβρά στην Βέροια
Ημερομηνία εορτής: 15/08/2016 Σύναξη της Παναγίας Δοβρά στην Βέροια
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 15 Αυγούστου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Δοβρα Στην Βεροια
Βιογραφία
Η Μονή τιμάται στην Κοίμηση της Θεοτόκου και έχει ιδρυθεί τον 12ο μ.Χ. αιώνα. Ειλητάριο μάλιστα της Μονής, που χρονολογείται το 12ο μ.Χ. αιώνα, φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών. Η Μονή λειτούργησε αδιάλειπτα μέχρι το 1822 μ.Χ.

Κατά την περίοδο της Επαναστάσεως υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα εθνικά και θρησκευτικά κέντρα της περιοχής. Εδώ αναπτύσσει τη δράση του ο γνωστός οπλαρχηγός Καρατάσσος και εδώ αντιμετωπίζονται επιτυχώς οι δυνάμεις των Τούρκων. Με την καταστροφή του 1822 μ.Χ. η Μονή πυρπολείται και ο ηγούμενος της, ιερομόναχος Γεράσιμος, απαγχονίζεται. Το καθολικό που σώζεται σήμερα κτίσθηκε το 1844 μ.Χ.

Η Μονή επανιδρύθηκε το 1995 μ.Χ. ως Ανδρώα Κοινοβιακή Μονή. Στους χώρους της Μονής λειτουργούν οι εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις και το εκπαιδευτικό Κέντρο Βυζαντινών Τεχνών (αγιογραφία, ψηφιδωτό, ξυλογλυπτική και συντήρηση).

Από το 2005 μ.Χ. η αδελφότητα του μοναστηριού συνδέθηκε με τον νεοφανή Άγιο της Ρωσικής γης, Άγιο Λουκά τον Ιατρό και Θαυματουργό επίσκοπο Συμφερουπόλεως. Η Ιερά Μονή κατέχει ένα τεμάχιο Ιερού λειψάνου του Αγίου.

Τα πολλά θαύματα και η έντονη παρουσία του Αγίου στο μοναστήρι και στην γύρω περιοχή έκαναν τον Άγιο αμέσως γνωστό και με πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου και με την υποστήριξη ευλαβών χριστιανών εγείρεται η πρώτη μεγάλη εκκλησία προς τιμή του αγίου Λουκά του Ιατρού τουλάχιστον στην Ελλάδα μέσα στον χώρο της Ιεράς Μονής. Κάθε Σάββατο τελείται Θ. Λειτουργία και κάθε Τρίτη το απόγευμα τελείται στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου εσπερινός και παράκληση και έχει την ευκαιρία ο κάθε πιστός να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα λείψανά του.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δραπανιώτισσα Αργοστόλι



Σύναξη της Παναγίας της Δραπανιώτισσας
Ημερομηνία εορτής: 24/09/2016 Σύναξη της Παναγίας της Δραπανιώτισσας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Αργοστόλι
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Της Δραπανιωτισσας
Βιογραφία
Στις 24 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με το εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας εορτάζει η «Παναγία η Μυρτιδιώτισσα». Η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα στην Κεφαλονιά εορτάζεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου στο Δράπανο, όπου και λέγεται και ναός της Δραπανιώτισσας. Στέκει δίπλα στο νεκροταφείο του Δραπάνου η εκκλησία της «Δραπανιώτισσας» μ' όλο το κτιριακό της συγκρότημα και με τ' όμορφο ανακατασκευασμένο καμπαναριό της.

Η εκκλησία άρχισε να κατασκευάζεται γύρω στα 1813 μ.Χ., κοντά δε στο ναό υπήρχε ένας μόλος που λεγόταν «ο μόλος της Παναγίας». Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Ηλία Τσιτσέλη, ο αρχιδιάκονος της Επισκοπής Κεφαλληνίας Σπυρίδων Δεφαράνας στις 22 Ιουλίου του 1812 μ.Χ. υπέβαλλε αίτηση που απευθυνόταν στο γραφείο της Επισκοπής για την ανέγερση του Ιερού Ναού.

Η οικοδόμηση του ναού άρχισε αμέσως, έπειτα από τη θετική απάντηση του τότε αρχιεπισκόπου Κεφαλληνίας, Ζακύνθου και Ιθάκης, Ιωαννίκιου Άννινου. Τη θεμελίωση έκανε η μοναχή Κωνσταντίνα Χαλικιά χήρα Αναστασίου Κλαδά, που ήταν και η κύρια χρηματοδότης του έργου, αφού για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησε όλη της την περιουσία, 351 γρόσια, δίνοντάς τα στον τεχνίτη Τουμάζον Ζακυνθινόν. Η μοναχή εκτός από την χρηματική της περιουσία έδωσε στον ναό και δύο εικονίσματα ένα που «τυγχάνουσι συλλήβδην εζωγραφισμένοι οι άγιοι Νικόλαος, Σπυρίδων, Βαρβάρα και Σάββας» και την εικόνα που παριστάνει «την Θεομήτορα ως ελεούσαν του Κύκκου.

Υπάρχει και η παράδοση, πως την εικόνα της Παναγίας έφερε από τα Κύθηρα η μοναχή Κλαδά, όπου και ασκήτευε πρωταρχικά στο εκεί μοναστήρι της Μυρτιδιώτισσας ή κατά άλλους μπορεί να είχε μεταβεί ως προσκυνήτρια σε αυτό το μέρος και να έφερε την εικόνα.

Στην αρχή η εικόνα είχε τοποθετηθεί στον Ναό του Αγίου Ελευθερίου, ναός που στο κελί του ασκήτευε η μοναχή Κλαδά και τελικά κατέληξε σύμφωνα με τη διαθήκη της, στο ναό του Δράπανου.

Βέβαια, η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Διονύσιο της Ζακύνθου (βλέπε 17 Δεκεμβρίου) και τα εγκαίνια του ναού έπειτα από πολλές ταλαιπωρίες πραγματοποιήθηκαν στις 30 Νοεμβρίου 1836 μ.Χ.

Η πρώτη λιτανεία πρέπει να ήταν μια αυθόρμητη έκφραση και συννενόηση των πιστών, που σήκωσαν το θρόνο και τον πήγαν έως την Κολόνα της Γέφυρας. Από το 1855 μ.Χ., σύμφωνα με τον Αγγελο-Διονύση Δεμπόνο, η πομπή της λιτανεία της θα φθάσει στο Αργοστόλι.

Κάθε χρόνο οι επιστάτες του κοιμητηρίου ακολουθώντας τη συνήθεια των παλαιοτέρων επιστατών, από μέρες προετοιμάζονται για την ιερά πανήγυρη. Μετά τον εσπερινό και τη θεία Λειτουργία της εορτής κατά το απόγευμα, η εικόνα λιτανεύεται από τον ιερό ναό του Δραπάνου, περνάει τη γέφυρα, συνεχίζει την παραλιακή οδό του Αγίου Σπυρίδωνα, τίθεται σε προσκύνημα, ενώ παλαιότερα αυτό γινόταν στον Μητροπολιτικό Ναό του Σωτήρος και μετά από 10 ημέρες θα επιστρέψουν το θρόνο της Δραπανιώτισσας στο ναό της.

Υπάρχουν παλαιότερες περιγραφές για το πώς γιορταζόταν με λαμπρότητα αυτή η γιορτή. Το 1901 μ.Χ. «κάηκαν» στην κεντρική πλατεία του Αργοστολίου πυροτεχνήματα για να τη «γιορτάσουν με κέφι».

Στο πέρασμα της εικόνας απ’ τους δρόμους του Αργοστολίου, οι οποίοι ήταν πεντακάθαροι, έριχναν δαφνόφυλλά και οι κωδωνοκρουσίες και τα σαμάκια ήταν ασταμάτητα. Δεν έλλειπε το λιβάνι και το σταυροκόπημα στο πέρασμα του θρόνου της Δραπανιώτισσας, εκφράσεις πίστης και λατρείας.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δροσιανή Νάξος



Σύναξη της Παναγίας της Δροσιανής στην Νάξο
Ημερομηνία εορτής: 08/09/2016 Σύναξη της Παναγίας της Δροσιανής στην Νάξο
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Της Δροσιανης Στην Ναξο
Βιογραφία
Η Παναγία η Δροσιανή είναι ένα Βυζαντινό μοναστήρι νότια του χωριού Μονή στη Νάξο και δίπλα από το κοινοτικό κοιμητήριο (νεκροταφείο), που είναι από τα αρχαιότερα των Βαλκανίων (4ος ή 6ος μ.Χ. αιώνας). Από το Μοναστήρι αυτό το μεγαλύτερο μέρος του ήταν θαμμένο και μόλις τη δεκαετία του 70 έγιναν οι ανασκαφές από την αρχαιολογική υπηρεσία και αποκαλύφθηκε. Μέχρι τότε το μόνο μέρος που ήταν ορατό ήταν η κυρίως εκκλησία που ήταν και η πλέον πρόσφατη. Η εκκλησία είναι στην ουσία ένα σύμπλεγμα από τέσσερις εκκλησίες. Είναι Βυζαντινού ρυθμού και όλοι οι χώροι του, εσωτερικά και εξωτερικά είναι σε σχήμα σταυρού.

Υπάρχουν πολλές αγιογραφίες. Αυτές που φαίνονται τώρα είναι και οι παλαιότερες, μιας και τα δύο προηγούμενα στρώματα έχουν αφαιρεθεί και έχουν μεταφερθεί σε μουσεία. Χαρακτηριστικοί είναι οι δύο Παντοκράτορες στον τρούλο, κάτι που αποδίδεται σε προσπάθεια καταπολέμησης του μονοφυσιτισμού: οι δύο μορφές απεικονίζουν η μία την ανθρώπινη και η άλλη τη θεία φύση του Χριστού.

Πολλοί οι θρύλοι για το πως κτίστηκε και το πως επελέγη η τοποθεσία. Οι παλαιότεροι κάτοικοι του χωριού μεταφέρουν ότι αν και αρχικά είχε επιλεγεί άλλο μέρος για το κτίσιμο της εκκλησιάς η εικόνα της Παναγίας μεταφερόταν κάθε βράδυ στο συγκεκριμένο μέρος. Η ονομασία «Δροσιανή» εικάζεται ότι προήλθε από το ότι οι κάτοικοι του χωριού σε μια πολύ μεγάλη περίοδο ανομβρίας απευθύνθηκαν στην Παναγία με λειτουργίες και τάματα για να την παρακαλέσουν να βρέξει έτσι ώστε να μην ξεραθούν τα δέντρα και οι μπαξέδες και να ζήσουν οι κάτοικοι που κατ' εξοχήν είναι αγρότες.

Το νεώτερο τμήμα του Μοναστηριού χωρίζεται σε δύο τμήματα και μπροστά από την εικόνα της Παναγίας υπάρχει στο πάτωμα μια τεράστια κυκλική πλάκα από μάρμαρο. Οι θρύλοι έλεγαν πως κάτω από την πλάκα αυτήν υπάρχει μεγάλος θησαυρός που κανείς όμως δεν πήγαινε να την ανασηκώσει γιατί θα τον μαρμάρωνε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Δυστυχώς την δεκαετία του 70 κάποιο πρωί βρέθηκε η πλάκα σκαμμένη και βγαλμένη και κανείς ποτέ δεν έμαθε αν έκρυβε κάτι από κάτω. Οι αρχαιοκάπηλοι όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Η εικόνα της Παναγίας εκλάπη και είναι άγνωστο αν η υπάρχουσα στη θέση της είναι η αυθεντική ή κάποιο αντίγραφό της.

Σήμερα το Μοναστήρι της Παναγίας της Δροσιανής λειτουργεί υπό τον έλεγχο της αρχαιολογικής υπηρεσίας και δέχεται ετησίως χιλιάδες επισκέπτες.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δαμάστα Φθιώτιδα



Εορτάζει την 8η Σεπτεμβρίου στο Γενέθλιο της Θεοτόκου. Απέχει 200 χλμ. από την Αθήνα.

Σε καταπράσινη ορεινή περιοχή με υπέροχη θέα, 23 χιλιόμετρα από την Λαμία βρίσκεται το γυναικείο μοναστήρι της Γεννήσεως της Θεοτόκου της Δαμάστας, το οποίο είναι γνωστό σε όλη την Κεντρική Ελλάδα.


Πολλές είναι οι εκδοχές για την προέλευση του ονόματος της Ιεράς Μονής της Παναγίας Δαμάστας, επικρατέστερη φαίνεται όμως η εκδοχή ότι προέρχεται από το «δαμάστρα», ότι δηλαδή η Παναγία δαμάζει τον πόνο και τα πάθη. Μια άλλη εκδοχή αναφέρεται στο γεγονός η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ήρθε στην Ελλάδα από την Δαμασκό της Συρίας και από το αρχικό «Δαμάσκα» έμεινε το όνομα «Δαμάστα». Η εικόνα της Παναγίας φέρει επάργυρη επένδυση του 19ου αιώνος (1892).

Το Μοναστήρι κάηκε πριν από τα χρόνια της Επαναστάσεως του 1821. Ο ναός σώζεται ακέραιος σχεδόν και έχει ιστορηθεί το 1818. Την αγιογράφηση του Καθολικού ανέλαβε με δικά του έξοδα, ο αγωνιστής της Επαναστάσεως Γ. Δυοβουνιώτης.

Στο κτιριακό συγκρότημα της μονής ξεχωρίζουν ο ξενώνας, το κωδωνοστάσιο, η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου, το ηγουμενείο, το αρχονταρίκι και ο προαύλιος χώρος με τις κρήνες και το παρεκκλήσιο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ο ναός είναι άγνωστο πότε κτίσθηκε. Έχει τη μορφή σταυρικής βασιλικής μετά τρούλου.

Το ιστορικό, ανδρικό τότε, μοναστήρι της Δαμάστας έλαβε μέρος στην Επανάσταση και πολλοί μοναχοί του έπεσαν στα πεδία των μαχών. Αποτέλεσε επαναστατικό κέντρο για τη Στερεά Ελλάδα και ορμητήριο για πολλούς ήρωες του Αγώνα, όπως ο Αθανάσιος Διάκος.

Το 1833 η μονή διαλύθηκε μετά το διάταγμα του Βασιλιά Όθωνα, χάνοντας και την περιουσία της. Τη δεκαετία του 1930 εγκαταστάθηκε μικρή ανδρική αδελφότητα μοναχών, που προσέφερε πολλά την περίοδο της γερμανικής Κατοχής. Το 1953 μετατράπηκε σε γυναικεία μονή. Σήμερα αποτελεί ένα δραστήριο πνευματικό κέντρο, έχοντας 13 μοναχές.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δεξιά Θεσσαλονίκη



Στις 21 Νοεμβρίου, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, πανηγυρίζει ο ιερός ναός της Παναγίας Δεξιάς στη Θεσσαλονίκη.
Ο ναός θεμελιώθηκε το 1956 στη θέση του βυζαντινού ναού του Αγίου Υπατίου. Στο ναό του Αγίου Υπατίου, άγνωστο το πώς και το πότε, προσφέρθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ελεούσης, πιστό αντίγραφο της ομώνυμης εικόνας του Κύκκου της Κύπρου, την οποία η παράδοση θέλει να την έχει ιστορήσει (αγιογραφήσει) ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς.

Η προφορική παράδοση θέλει η εικόνα να μεταφέρεται από έναν μοναχό ή ορφανό πατρός νέο, ο οποίος ύστερα από όνειρο να την τοποθετεί σε ναό δεξιά όπως εισέρχεται κανείς στην πόλη της Θεσσαλονίκης από τη θύρα των ανατολικών τειχών! Έτσι, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, η Εικόνα ονομάστηκε Παναγία Δεξιά.
Άλλη παράδοση λέει πως η ονομασία «Δεξιά» οφείλεται στο ότι η Θεοτόκος εικονίζεται Δεξιοκρατούσα, φέρει δηλαδή τον Ιησού στο δεξί της χέρι, ενώ η πιο συνηθισμένη αγιογράφησή της είναι να φέρει το θείο Βρέφος στο αριστερό της χέρι.
Σύμφωνα πάλι με μια τρίτη εκδοχή, η Θεοτόκος ως κατ’ εξοχήν μεσίτρια, είναι Εκείνη που δέχεται τις ικεσίες και τις παρακλήσεις όλων μας, είναι δηλαδή Παναγία Δέξα. Σ’ αυτή την τελευταία προφορική παράδοση βασίστηκε κι ο πεζογράφος Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης στο βιβλίο του «Μητέρα Θεσσαλονίκη» και μνημονεύει την Εικόνα της Παναγίας ως «Δέξα».
Η Παναγία Δεξιά στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων είναι η Μάνα Παναγιά, μεσίτρια και διασώζουσα, φωτοδόχος λαμπάδα!

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
ἦχος δ’

Τὸν πάντων Δεσπόζοντα, σωματωθέντα ἐκ σοῦ, βαστάζεις ὡς νήπιον, τῇ δεξιᾷ σου χειρί, Παρθένε Πανύμνητε, ὅθεν τοῦτο ὁρῶντες, τῇ σεπτῇ σου εἰκόνι, ὑμνοῦμέν σε Θεοτόκε καὶ πιστῶς σοὶ βοῶμεν Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δημοσιάνα Κέρκυρα



Στην Κέρκυρα ξεχωριστή θέση είχε η Παναγία η «Δημοσιάνα». Η εικόνα αυτή χρονολογείται στο 2ο μισό του 14ου αιώνα. Ονομάζεται «Δημοσιάνα» γιατί είχε την πρώτη θέση στις δημόσιες τελετές στις οποίες συμμετείχε ο Μέγας Πρωτοπαπάς και το Ιερό Τάγμα, όντας η προστάτις των Κορυφών.

Η παλαιότερη αναφορά που έχουμε για την εικόνα βρίσκεται σε ένα οδοιπορικό του 1470. Κάποιος Friedrich Steigerwalder, ακόλουθος του κόμητος από το Tιρόλο Gaudenz Von Kirchberg, άφησε ένα οδοιπορικό σχετικό με το ταξίδι τους στους Αγίους Τόπους. Το πλοίο τους ξεκινώντας από τη Βενετία, αφού στάθμευσε στη Ραγούζα (σημ. Ντουμπρόβνικ της Δαλματίας) και στην Κασσιώπη της Κέρκυρας, στις 20 Ιουνίου 1470 έφτασε στη μικρή πολιτεία των Κορυφών.
Από το γεγονός ότι μας έχει σωθεί μία εικόνα αμφιπρόσωπη, η Παναγία η Δημοσιάνα, η οποία ανάγεται στον 14ο αιώνα, και από το γεγονός ότι η εικόνα αυτή απολάμβανε ξεχωριστής τιμής και συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις λιτανείες, μεταξύ των οποίων και σε αυτήν της Αγίας Δωρεάς των καθολικών, αποτελεί σοβαρή ένδειξη ότι την ίδια εικόνα είδαν οι Γερμανοί προσκυνητές.

Η εικόνα, όπως διατηρείται σήμερα, έχει κοπεί και από τις τέσσερις πλευρές ενώ φέρει σημαντικές φθορές. Πριν από τη συντήρησή της, το 1970, ήταν καλυμμένη με αργυρή επένδυση με χαραγμένη την ονομασία «Δημοσιάνα». Η Θεοτόκος εικονίζεται σε προτομή, ελαφρά γυρισμένη προς τα αριστερά της, με το κεφάλι της ελαφρά γυρτό. Κρατά με το αριστερό χέρι το Χριστό και υψώνει το δεξί μπροστά στο στήθος. Ο Χριστός ατενίζει το θεατή. Κρατά κλειστό ειλητάριο και απλώνει το δεξί χέρι σε σχήμα ομιλίας. Πάνω στο βαθυγάλαζο χιτώνα της Θεοτόκου, πάνω από το δεξί μανίκι η παρυφή του καστανού μαφορίου είναι στολισμένη με χρυσοκέντητη επιγραφή και κρόσσια.
Η επιγραφή «εν κροσώ» προέρχεται από τον 44ο ψαλμό «…εν κροσσωτοίς χρυσοίς περιβεβλημένη πεποικιλμένη…» Από τα ρούχα δε του Χριστού ο χιτώνας είναι βαθυγάλαζος ενώ το ιμάτιο είναι κόκκινο με έντονες χρυσές ανταύγες. Οι φωτοστέφανοι είναι ανάγλυφοι. Η εικόνα αποδίδεται σε εργαστήριο των Ιωαννίνων στα τέλη του 14ου αιώνα.

Στην πίσω πλευρά της εικόνας εικονίζεται η μορφή ενός αγίου. Σύμφωνα δε με το οδοιπορικό, αυτός είναι ο Άγιος Παύλος. Προφανώς όμως εδώ πρόκειται για λάθος του Steigerwalder, γιατί ο άγιος αυτός φορεί επισκοπικά άμφια. Ας σημειωθεί ότι δε υπάρχει κάποια επιγραφή που να δηλώνει για ποιον άγιο πρόκειται. Μεταγενέστερες, όμως, πηγές, από την εποχή της ενετοκρατίας, τον ταυτίζουν με τον Άγιο Αρσένιο, Μητροπολίτη Κερκύρας.
Είναι απολύτως φυσικό και αναμενόμενο στην πίσω πλευρά της πολύτιμης αυτής εικόνας να απεικονίζεται ο Άγιος Αρσένιος, και όχι οποιοσδήποτε άλλος, αφού ο άγιος αυτός είναι καθ’ όλη την διάρκεια του μεσαίωνα ο προστάτης και πολιούχος της Κέρκυρας.

Συγκεκριμένα, στις 22 Οκτωβρίου 1712 οι επίτροποι του ναού του Ταξιάρχη Μιχαήλ στο Καμπιέλο ή «Οβριοβούνι» παραχώρησαν την εκκλησία τους στους συνδίκους της πόλεως για να γίνει οριστικά ο πρωτοπαπαδικός ναός της Κέρκυρας. Έτσι στις 24 Οκτωβρίου 1712 ο Μέγας Πρωτοπαπάς Αναστάσιος Αυλωνίτης διατάζει τη μεταφορά της εικόνας με λιτανεία από το ναό του Αγίου Ιωάννη στις Στέρνες στο ναό του Ταξιάρχη Μιχαήλ.
Η Δημοσιάνα ανήκε στο Ιερό Τάγμα και φυλασσόταν στην εκάστοτε πρωτοπαπαδική εκκλησία. Παρέμεινε δε στο ναό του Ταξιάρχη Μιχαήλ στο Καμπιέλο ως το 1841. Τότε, επί αρχιερατείας Χρυσάνθου Μασσέλου, ορίστηκε ως καθεδρικός ναός αυτός της Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης και των Αγίων Βλασίου και Θεοδώρας και εκεί μεταφέρθηκε, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα.

Η Δημοσίανα λιτανευόταν, όπως τονίσαμε, σε όλες σχεδόν τις δημόσιες τελετές που γινόταν στη μικρή πολιτεία των Κορυφών. Συγκεκριμένα, από την εκάστοτε πρωτοπαπαδική εκκλησία, που ξεκινούσε η πομπή του Ιερού Τάγματος, την εκκίνηση έδινε ένας αξιωματούχος, ο «Αρχιμανδρίτης», ή, ελλείψει αυτού, το αμέσως επόμενο οφίκιο, ο «Ιερομνήμονας».
Την πομπή άνοιγαν τα αγιόγραφα ή «σκόλες» των αδελφοτήτων και των συντεχνιών. Ακολουθούσε ο Σταυρός του Ιερού Τάγματος ανάμεσα σε δύο «τόρτσες». Στη συνέχεια έρχονταν οι μοναχοί, οι απλοί ιερείς και μετά το Ιερό Τάγμα.
Οι μοναχοί φορούσαν το σχήμα τους, οι απλοί ιερείς πετραχήλι και φαιλόνιο και οι ιερείς του Ιερού Τάγματος, εκτός από πετραχήλι και φαιλόνιο, από κάτω, έφεραν ένα ιδιαίτερο ένδυμα, τη «βέστα». Ένας ιερέας του τάγματος έφερε ασκεπής το ευαγγέλιο ενώ δίπλα του ένας διάκονος του κρατούσε το κάλυμμα της κεφαλής, το «σκιάδιο».
Ακολουθούσε η εικόνα της Δημοσιάνας. Στα δεξιά της εικόνας στεκόταν ο «Αρχιμανδρίτης» ή, ελλείψει αυτού, το αμέσως επόμενο οφίκιο, ο οποίος, μόλις η εικόνα έβγαινε από την εκκλησία έψαλε το «Ευλογητός ο Θεός ημών…» και το «Ευλογημένη η Αγία Δόξα, η οποία εξέρχεται εκ του αγίου οίκου τούτου…». Στη συνέχεια οι ιερείς έψαλλαν τον «Κανόνα» της Θεοτόκου και κρατούσαν εναλλάξ την εικόνα. Όμως, λόγω του βάρους του θρόνου της και της μεγάλης απόστασης αρκετών λιτανειών (πχ η λιτανεία της Αγίας Ιουστίνης έφτανε μέχρι τον ομώνυμο ναό της «Τριμάρτυρος» στη Γαρίτσα) μερικοί κληρικοί δεν έδειχναν ιδιαίτερη προθυμία να σηκώνουν την εικόνα.
Μάλιστα, τον Ιούνιο του 1728, στην εορτή της Αγίας Δωρεάς, η απροθυμία αυτή εξελίχθηκε σε φιλονικία ανάμεσα στους ιερείς των επαρχιών του νησιού, καθώς στη λιτανεία αυτή όλοι οι ιερείς του νησιού ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν.
Τόσης τιμής απολάμβανε η Δημοσιάνα που ο απλός λαός κάνει διάφορες προσφορές στη Χάρη της. Τέλος, γνωρίζουμε ότι μπροστά στην εικόνα είχαν πάντοτε αναμμένα κεριά.

Είναι φανερό ότι η εικόνα της Παναγίας της Δημοσιάνας είναι ένα από τα παλαιότερα και ιερότερα κειμήλια της νήσου μας. Είναι η απτή απόδειξη της λατρείας της εικόνας της Παναγίας της Οδηγήτριας, η οποία ήδη από την εποχή του Αγίου Ευαγγελιστή Λουκά έφερνε κάθε πιστό σε επαφή με το ιερό πρόσωπο της Μητέρας του Κυρίου.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Δερμάτα Ζάκυνθος



Το Καθολικό μονής της Παναγίας Δερματά ή Δερματούσα βρίσκεται στο βόρειο μέρος του Τραγακίου. Ο ναός είναι το μοναδικό κτίριο που σώζεται από ολόκληρο κτιριακό συγκρότημα της μονής που, πριν τους σεισμούς του ’53, αποτελούσε αρχιτεκτονικό μνημείο της Ζακύνθου. Είναι κτίριο του 16ου αιώνα. Στο εσωτερικό της εκκλησίας σώζονται δείγματα τοιχογραφιών ενώ οι καλλιτεχνικοί θησαυροί του ναού φυλάσσονται στο Μουσείο Ζακύνθου. Ο ναός είναι κηρυγμένο Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο.