Ορθοδοξία

Ναυπάκτου «Θα περάσουμε δύσκολες ημέρες και οι άνθρωποι θα πονέσουν πολύ»
Κυριακή, 19 Δεκέμβριος 2010 - Συντάχθηκε απο τον/την ΑΠΕ - ΜΠΕ



«Χρειάζονται ηγέτες που θα παρηγορούν και θα καθοδηγούν θετικά το λαό κι όχι να καθοδηγούνται από την οργή και τα πάθη», δήλωσε ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, όταν ρωτήθηκε να πει τη γνώμη του για τη σημερινή οικονομική κρίση.

«Περνάμε και θα περάσουμε δύσκολες ημέρες και οι άνθρωποι θα πονέσουν πολύ», είπε ο κ. Ιερόθεος και πρόσθεσε:

«Οι άνθρωποι σήμερα έχουν ανάγκη από παρακλητικό λόγο και όχι καταγγελτικό. Από νηφαλιότητα και όχι έξαψη των παθών, δηλαδή έκφραση οργής που δεν οδηγεί πουθενά. Πρέπει όλοι να αγωνιστούμε για τη θεσμική οργάνωση της πατρίδας μας. Την πάταξη της διαφθοράς, την προσφορά ελπίδας, ψυχραιμίας και αγάπης. Δεν ωφελεί σε τίποτε να ξύνουμε πληγές του παρελθόντος, αλλά το πώς θα θεραπευτούν αυτές οι πληγές για το μέλλον των παιδιών μας».

Πηγή: www.romfea.gr

Είμαι βέβαιος ότι ο Σεβασμιότατος Ναυπάκτου αναφέρεται στους πολιτικούς ηγέτες της πατρίδας μας κι όχι στην ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, όπως θέλησαν να υπονοήσουν τα ΜΜΕ.

Δημητριάδος Ιγνάτιος «Πλέον στην Ελλάδα μόνο η αλήθεια σώζει»
Δευτέρα, 20 Δεκέμβριος 2010 - Συντάχθηκε απο τον/την Αιμίλιος Πολυγένης



Στην πρωινή εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» μίλησε σήμερα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, όσον αφορά την σύνταξη του ενημερωτικού φυλλαδίου της Ιεράς Συνόδου «Προς το Λαό».

Ερωτηθείς από τον δημοσιογράφο κ. Παπαδάκη για τα γραφόμενα του φυλλαδίου το οποίο χαρακτήρισε σκληρό κείμενο, ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος τόνισε: «Είναι ένα κείμενο αγωνίας, ένα κείμενο που ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι όταν η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να αφιερώσει την Τακτική της Συνεδρία του Οκτωβρίου, στο θέμα της κρίσεως.»

«Είμαστε αποδέκτες του Ελληνικού λαού που θέλει να διαπιστώνει τη συμβαίνει, θέλει την αλήθεια, αλλά κυρίως κάποιον να εγγυάται και να διασφαλίζει το μέλλον των παιδιών», πρόσθεσε ο κ. Ιγνάτιος.

Εν συνεχεία τόνισε: "Η Εκκλησία θέλει να εκφράσει κυρίως την αγωνία και εάν υπάρχει ένα έντονο ύφος, είναι ακριβώς για να συνειδητοποιήσουμε όλοι τις ευθύνες μας. Πρέπει να σας πω, ότι κάναμε και εμείς μια σκληρή αυτοκριτική γιατί δεν νομίζουμε ότι είμαστε και εμείς αμέτοχοι των ευθυνών".

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος απαντώντας στα πολλά ερωτήματα των δημοσιογράφων, σε άλλο σημείο της εκπομπής (δεν υπάρχει στο βίντεο), μεταξύ άλλων τόνισε: «Πλέον στην Ελλάδα μόνο η αλήθεια σώζει, πρέπει να τολμούμε όχι για να διχάσουμε ούτε για να κάνουμε πολιτική εμείς ξέρετε δεν μπορούμε να μιλήσουμε διπλωματικά, ούτε με προϋποθέσεις».

«Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που μάθαμε στη καχυποψία, εμείς απλώς εκφράσαμε την αγωνία μας, αυτές τις διαπιστώσεις που μπορεί όπως λέτε να είναι σκληρές διαπιστώσεις. Είναι διαπιστώσεις που ακούγονται στους δρόμους, στα γραφεία και στους χώρους εργασίας, φθάνουν όμως και σε εμάς», συνέχισε ο κ. Ιγνάτιος.

Εν συνέχεια τόνισε, ότι «Πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε με καχυποψίες, πρέπει να ενώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να δώσουμε και πάλι ελπίδα σ’ αυτόν τον τόπο. Και εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.»

Ερωτηθείς ότι η Εκκλησία έχει μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος τόνισε: «Βλέπετε ότι συνεχίζουμε να ζούμε με μύθους; Έχουμε χτίσει μύθους τους οποίους κρατάμε ζωντανούς.»

Πηγή: www.romfea.gr

Άνθιμος «Ακόμα και Εκκλησίες θα πουλήσουμε για τους Χριστιανούς μας»
Δευτέρα, 20 Δεκέμβριος 2010 - Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr



Λάβρος ήταν για ακόμη μια φορά σήμερα στην πρωινή εκπομπή «Καλημέρα» του τηλεοπτικού σταθμού ΑΛΤΕΡ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος.

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος απαντώντας σε δημοσιογράφο του πάνελ που ανέφερε, ότι η Εκκλησία κάνει έργο με χρήματα του Κράτους, τόνισε: «Αυτά που λέτε είναι ψέματα, η εκκλησία κάνει έργο με τον οβολό και το υστέρημα του πιστού από τα φιλόπτωχα. Πόσες φορές πήγατε στην Εκκλησία και βάλατε χρήματα στο φιλόπτωχο ταμείο, αλλά δεν νομίζω ότι το κάνατε γιατί εάν το είχατε κάνει θα το ξέρατε».

Σε άλλο σημείο της εκπομπής ο δυναμικός Ιεράρχης, υπογράμμισε ότι «οι πολιτικοί και μερικοί δημοσιογράφοι δεν ξέρουν τον παλμό των φτωχών ανθρώπων, εμείς θα είμαστε πάντοτε κοντά στους φτωχούς».

«Θα πουλήσουμε ακόμα και Εκκλησίες, διότι τους χριστιανούς μας δεν θα τους αφήσουμε να φτάσουν στην εξαθλίωση, που κάποιοι άλλοι τους οδήγησαν», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο κ. Άνθιμος.

Εν συνεχεία ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, τόνισε: "Δεν με ενδιαφέρει η άποψή σας, η Εκκλησία θα έχει λόγο και θα έχει άποψη θέλετε δεν θέλετε!"

Πηγή: www.romfea.gr

Συζητάμε και εκφράζουμε απόψεις για το κείμενο της ανακοίνωσης "προς το Λαό" της Συνόδου της Ιεραρχίας και τώρα συνειδητοποιώ, ότι δεν έχουμε δημοσιεύσει το πλήρες κείμενο, αλλά μόνο αποσπάσματα.

Επανορθώνω επομένως αυτή την παράλειψη και το δημοσιεύω για να έχετε κι εσείς ιδία γνώμη για το περιεχόμενό του:



ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ

"Ή Εκκλησία απέναντι στή σύγχρονη κρίση"

Η Ιεραρχία της Έκκλησίας τής Έλλάδος, η όποία συνήλθε στήν τακτική Συνε­δρία της άπό 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθά­νεται τήν ανάγκη νά άπευθυνθεί στό πλήρωμά της, στό λαό του θεού, άλλά καί σέ κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, γιά νά μι­λήσει μέ τή γλώσσα τής άλήθειας καί τής άγάππς.

Οί ήμέρες πού ζούμε είναι δύσκολες καί κρίσιμες. Περνάμε ως χώρα μιά δεινή οικο­νομική κρίση πού δημιουργεί στούς πολλούς άνασφάλεια καί φόβο. Δεν γνωρίζου­με τί είναι αύτό πού μάς έρχεται τήν επόμενη μέρα. Ή χώρα μας φαίνεται νά μήν είναι πλέον έλεύθερη άλλά νά διοικείται έπί τής ούσίας άπό τούς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε άπό τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία νά μιλήσει καί νά τοποθετηθεί πάνω στά γεγονότα πού παρακολουθούμε.

Είναι άλήθεια ότι αύτό πού συμβαίνει στήν πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο καί συ­νταρακτικό. Μαζί μέ τήν πνευματική, κοινω­νική καί οικονομική κρίση συμβαδίζει καί ή πάσης φύσεως άνατροπή. Πρόκειται γιά προσπάθεια έκρίζωσης καί έκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τά όποια ως τώ­ρα θεωρούνταν αύτονόητα γιά τή ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς έπιχειρείται μιά άνατροπή δεδομένων καί δι­καιωμάτων καί μάλιστα μέ ένα πρωτοφανές έπιχείρημα. Τά άπαιτούν τά μέτρα αύτά οί δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μιά χώρα ύπό κατοχή καί έκτελούμε έντολές τών κυριάρχων - δανειστών μας. Τό ερώτημα, τό όποιο γεννάται, είναι έάν οι άπαιτήσεις τους άφορουν μόνον σέ οικονομικά καί άσφαλιστικά θέματα ή άφο­ρούν καί στήν πνευματική καί πολιτιστική φυσιογνωμία τής Πατρίδος μας.

Μπροστά στήν κατάσταση αύτή ό κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δέν πή­ραμε νωρίτερα όλα αύτά τά δύσκολα μέ­τρα, πού σήμερα χαρακτηρίζονται άναγκαία. "Ολες αύτές τίς παθογένειες τής κοινωνίας καί τής οίκονομίας πού σήμερα επι­χειρούμε μέ βίαιο τρόπο νά άλλάξουμε, γιατί δέν τίς άλλάξαμε στήν ώρα του; Γιατί έπρεπε νά φθάσουμε ώς έδώ; Τά πρόσωπα στήν πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, έδώ καί δεκαετίες, τά ίδια. Πώς τότε υπολό­γιζαν τό πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι όδηγούν τή χώρα στή καταστροφή καί σή­μερα αισθάνονται άσφαλείς, γιατί ενεργούν ώς εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές άνατροπές γιά τίς όποίες άλλοτε θά άναστατωνόταν όλη ή Ελλάδα καί σήμερα επιβάλ­λονται χωρίς σχεδόν άντιδράσείς.

Ή οικονομική μας κρίση μέ πολύ άπλά λόγια οφείλεται στή διαφορά μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης. Στόν άργό ρυθμό τής παραγωγής πού επιτυγχάνουμε άπέναντι στό ύψηλό βιοτικό επίπεδο πού μάθαμε νά ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα άπό όσα παράγουμε, τό­τε τό οικονομικό ισοζύγιο γέρνει πρός τήν πλευρά τών εξόδων. Ή χώρα μας γιά νά άντεπεξέλθει, άναγκάζεται νά δανείζεται μέ τήν έλπίδα ότι τό διαταραγμένο ισοζύγιο θά ανακάμψει. Όταν αύτό δέν γίνεται καί οί δανειστές άπαιτούν τήν έπιστροφή τών δανεισθέντων σύν τόκω, τότε φθάνουμε στήν κρί­ση καί στήν χρεωκοπία. Ή οικονομική κρί­ση, ή όποία ταλαιπωρεί καί δυναστεύει τή χώρα μας είναι ή κορυφή τοΰ παγόβουνου. Είναι συνέπεια καί καρπός μιάς άλλης κρίσης, τής πνευματικής.

Ήδη ή δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης συνιστά όχι μόνον οικο­νομικό μέγεθος, άλλά πρωτίστως πνευματι­κό γεγονός. Σημείο πνευματικής κρίσης, τό όποιον άφορα τόσο στήν ηγεσία, όσο καί στόν λαό. Μιά ήγεσία πού δέν μπόρεσε νά σταθεί ύπεύθυνα άπέναντι στό λαό, πού δέν μπόρεσε ή δέν ήθελε νά μιλήσει τή γλώσσα τής άλήθειας, πού πρόβαλε λαθεμένα πρό­τυπα, πού καλλιέργησε τίς πελατειακές σχέσεις, μόνο καί μόνο γιατί είχε ώς στόχο τήν κατοχή καί τή νομή τής έξουσίας. Μιά ήγε­σία πού στήν πράξη άποδεικνύεται ότι ούσιαστικά ύπονόμευσε τά πραγματικά συμφέροντα τής χώρας καί του λαού.

Κι άπό τήν άλλη πλευρά, ένας λαός, έμείς, πού λειτουργήσαμε άνεύθυνα. Παραδοθή­καμε στήν εύμάρεια, στόν εύκολο πλουτι­σμό καί στήν καλοπέραση, έπιδοθήκαμε στό εύκολο κέρδος καί στήν εξαπάτηση. Δέν προβληματισθήκαμε γιά τήν άλήθεια τών πραγμάτων. Ή αύθαίρετη άπαίτηση δικαιω­μάτων άπό συντεχνίες καί κοινωνικές όμάδε; μέ πλήρη άδιαφορία γιά τήν κοινωνική συνοχή συνετέλεσαν κατά ένα μεγάλο μέρο; στήν σημερινή κατάσταση.

Ή ούσία της Πνευματικής Κρίσης είναι ή άπουσία νοήματος ζωής καί ό έγκλωβισμός τού άνθρώπου στό εύθύγραμμο παρόν, δη­λαδή ό έγκλωβισμός του στό έγωκρατούμενο ένστικτο. "Ενα παρόν χωρίς μέλλον, χωρίς όραμα. "Ενα παρόν καταδικασμένο στό άνιαρό καί μονότονο. Ή μετατροπή τής ζωής σ' ένα χρονικό διάστημα άνάμεσα σέ δύο ήμερομηνίες, αύτές, τής γέννησης καί τής ταφής, μέ άγνωστο τό μεταξύ τουςδ διάστη­μα. Σέ μιά τέτοια προοπτική τό άσκοπο συναγωνίζεται τό παράλογο καί τόν άγώνα τόν κερδίζει πάντα τό τραγικό. Όταν άπευθύνεσαι σέ νέους άνθρώπους καί τούς έρωτάς: «γιατί παιδί μου παίρνεις ναρκωτι­κά;» καί σου άπαντούν: «πέστε μου σεις για­τί νά μήν πάρω; Δέν έλπίζω τίποτα, δέν περι­μένω τίποτα, ή μόνη μου χαρά είναι όταν τρυπάω τήν ένεση καί ταξιδεύω»· ή όταν έπισημαίνεις σέ ένα νέο άνθρωπο ότι παίρνοντας ναρκωτικά θά πεθάνει καί έκείνος σου άπαντά μέ ένα τραγικό χαμόγελο: «σεις δέν καταλαβαίνετε ότι έγώ παίρνω ναρκωτι­κά γιά νά ζήσω», τότε άντιλαμβάνεσαι πόσο άπίστευτα άληθινά καί πόσο τραγικά επίκαιρα είναι τά παραπάνω λόγια. Αντί λοιπόν γιά νόημα ζωής κυνηγήσαμε τήν εύμάρεια, τήν καλοπέραση, τήν οικονομική ισχύ. Όταν όμως δέν ύπάρχει άλλο όραμα ζωής πέρα άπό τήν κατανάλωση, όταν ή οικονο­μική δύναμη καί ή έπίδειξή της γίνεται ό μόνος τρόπος κοινωνικής καταξίωσης, τότε ή διαφθορά είναι ό μόνος δρόμος ζωής, διότι διαφορετικά, άν δέν είσαι διεφθαρμένο, είσαι άνόητος. Έτσι σκέφθηκαν καί έπρα­ξαν πολλοί, έτσι φθάσαμε στη διαφθορά καί τής έξουσίας, άλλά καί μέρους του λαού μας. Τό ερώτημα - δίλημμα του Ντοστογιέφ­σκι «ελευθερία ή ευτυχία;» τό ζούμε πλέον σέ όλη του τήν τραγικότητα. Διαλέξαμε μιά πλαστή εύμάρεια καί χάσαμε τήν έλευθερία του προσώπου μας, χάσαμε τήν έλευθερία τής χώρας μας. Σήμερα ό άνθρωπος δικαίως ίσως τρέμει μήπως μειωθεί τό είσόδημά του, άλλά δέν άνησυχεί τό ίδιο γιά τό έλλειμμα παιδείας πού άφορα στά παιδιά του καί δέν άγωνιά γιά τά παιδιά πού σβήνουν μέσα στις ποικίλες έξαρτήσεις, δέν άγωνιά γιά τόν εύτελισμό του άνθρώπινου προσώπου. Αύτή λοιπόν είναι ή ούσία τής άληθινής κρίσης καί ή πηγή τής οίκονομικής κρίσης τήν όποία τόσο άνελέητα έκμεταλλεύονται οι σύγχρονοι «έμποροι των Εθνών».

Στήν Σύνοδο τής Ίεραρχίας έμείς, οί πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε τήν αύτοκρίτική μας, θελήσαμε να άναμετρηθούμε μέ τίς εύθύνες μας καί νά άναζητήσουμε μέ τόλμη τό μερίδιο τής ένδεχομένης δικής μας ύπαιτιότητας στήν παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σάς πικράναμε, σάς σκανδα­λίσαμε ίσως. Δεν άντιδράσαμε άμεσα καί καίρια σέ συμπεριφορές πού σάς πλήγω­σαν. Οι έμποροι τής κατεδάφισης τής σχέσης του λαού με τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία του έκμεταλλεύτηκαν στό έπακρο καί πραγματι­κά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα καί προ­σπάθησαν νά διαρρήξουν τήν έμπιστοσύνη σας στήν Εκκλησία.

θέλουμε νά σάς πούμε ότι ή Εκκλησία έχει τό άντίδοτο τής κατανάλωσης ώς τρόπο ζωής καί αύτό είναι ή άσκηση. Καί έάν ή κα­τανάλωση είναι τό τέλος, γιατί ή ζωή δέν έχει νόημα, ή άσκηση είναι δρόμος, γιατί οδηγεί σέ ζωή μέ νόημα. Ή άσκηση δέν είναι στέρη­ση της άπόλαυσης, άλλά έμπλουτισμός τής ζωής μέ νόημα. Είναι ή προπόνηση του άθλητή πού οδηγεί στόν άγώνα καί στό με­τάλλιο καί αύτό τό μετάλλιο είναι ή ζωή πού νικά τό θάνατο, ή ζωή πού πλουτίζεται μέ τήν άγάπη. Ή άσκηση είναι τότε όδός έλευθερίας, έναντίον τής δουλείας του περιττού. Είναι αύτή ή δουλεία πού σήμερα μάς εύτελίζει.

Μάς προβληματίζει ή κατάσταση τής Παδείας μας, γιατί τό σημερινό έκπαιδευτικό σύστημα άντιμετωπίζει τό μαθητή όχι ώς πρόσωπο άλλά σάν ήλεκτρονικό ύπολογιστή καί τό μόνο πού κάνει είναι νά «τόν φορ­τώνει» μέ ύλη άδιαφορώντας γιά τήν όλη του προσωπικότητα καί γι' αύτό τά παιδιά μας δικαιολογημένα άντιδρούν. Γι' αύτό άγωνιούμε για τό νέο Λύκειο πού ετοιμάζε­ται. Πιστεύουμε ότι όντως τά σχολικά βιβλία γράφονται μέ τήν εύθύνη τής Πολιτείας, άλλά τό περιεχόμενο τους άφορά καί στόν τελευταίο Έλληνα πολίτη, πού περιμένει άπό τήν Εκκλησία του νά μεταφέρει μέ δύ­ναμη τή δική του ταπεινή φωνή.

Αισθανόμαστε ότι όλοι οί ένοριακοί μας ναοί πρέπει νά γίνουν χώροι φιλόξενοι γιά τούς νέους μας, όπως είναι ήδη άρκετοί άπό αύτούς, στούς όποίους πολλά νέα παιδιά καταφεύγουν ζητώντας νόημα καί έλπίδα.

Ξέρουμε ότι ζητάτε άπό έμάς, τούς Ποιμένες σας, μιά Εκκλησία μέ ήρωισμό, μέ νεύρο, μέ λόγο προφητικό, μέ σύγχρονο νε­ανικό λόγο, όχι έκκοσμικευμένη, άλλά άγιαζομένη καί άγιάζουσα, μιά "Εκκλησία έλευθέρα καί ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μιά Εκκλησία πού δέν θά φοβάται νά άμυνθεί στό πονηρό σύστημα αύτού του κόσμου, έστω κι άν ή άντίσταση σημαίνει διωγ­μό ή καί μαρτύριο.

Ή Εκκλησία είναι ό μόνος όργανισμός πού μπορεί νά σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο καί νά τόν στηρίξει. Εκκλησία όμως είμαστε όλοι μας καί αύτή είναι ή δύ- ναμή μας καί ή δύναμή της. Τήν ένότητα μεταξύ τών ποιμένων καί του λαού έχουν στό­χο οί έμποροι των λαών γι' αύχό προσπα­θούν νά τήν ναρκοθετήσουν. Ξέρουν ότι άμα θά «πατάξουν» τόν ποιμένα, εύκολα θά σκορπίσουν τά πρόβατα καί θά τά ύποτάξουν. Διδαχθείτε άπό τήν ιστορία ότι όπου ό Θεός πολεμήθηκε τελικός στόχος ήταν ό άνθρωπος καί ό εύτελισμός του. Η ένανθρώπιση του Θεού είναι μεγαλύτερη κατα­ξίωση του άνθρώπινου προσώπου. Ή Εκ­κλησία δέν άντιμάχεται τήν Πολιτεία, άλλά έκείνους πού έκμεταλλευόμενοι τήν Πολι­τεία καί κρυμμένοι πίσω άπό τήν έξουσία έπιχειρούν νά σάς στερήσουν τήν έλπίδα. Νά θυμάσθε ότι για πολλούς οίκονομολό- γους ή παρούσα κρίση είναι κατασκευασμέ­νη, είναι μιά κρίση - έργαλείο πού άποβλέπει στόν παγκόσμιο έλεγχο άπό δυνάμεις πού δέν είναι φιλάνθρωπες.

Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο γιά τήν σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δέν έπα­ψε νά άποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος τής Ίστορίας. Δέν μπορεί νά άνέχεται κανενός είδους άδικία, άλλά οφείλει νά δείχνει έτοιμότητα γιά μαρτυρία καί μαρτύριο. Γνω­ρίζουμε ότι οί άνθρωποι δίπλα μας πεινούν, βρίσκονται σέ ένδεια, άσφυκτιούν οικονομι­κά, η άπελπισία πολλές φορές κυριεύει τήν καρδιά τους. Τό γνωρίζουμε γιατί πρώτος σταθμός τους στήν άναζήτηση έλπίδας είναι ό Ναός τής περιοχής τους, ή ένορία τους. Στόχος καί άγώνας μας είναι ή κάθε ένορία νά γίνει τό κέντρο άπ' όπου όλη ή ποιμαντι­κή δραστηριότητα τής τοπικής Έκκλησίας θά άγκαλιάσει όλη τήν τοπική κοινωνία.

Άπόφασή μας είναι νά δημιουργήσουμε ένα παρατηρητήριο κοινωνικών προβλημά­των προκειμένου νά παρακολουθήσουμε άπό κοντά καί νά άντιμετωπίσουμε μέ τρόπο μεθοδικό τά προβλήματα πού δημιουργεί ή παρούσα κρίση. Στόχος μας είναι νά άναπτύξουμε τό προνοιακό έργο της κάθε ένορίας ώστε νά μήν ύπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πού νά μήν έχει ένα πιάτο φαγητό. Γνωρίζετε καί σεις ότι στό σημείο αύτό ή Εκκλησία έπιτελεί τεράστιο έργο. Τό γνωρίζετε, γιατί πολ­λοί άπό σάς αύτή τήν προσπάθεια τής ένορίας σας τήν στηρίζετε εθελοντικά καί τήν ένισχύετε οικονομικά. Σάς καλούμε νά πλαισιώσετε ό καθένας καί ή καθεμιά τήν ένορία σας γιά νά άντιμετωπίσουμε άπό κοινού τίς δύσκολες αύτές ώρες.

Ό λαός μας πέρασε καί άλλοτε καί φτώ­χεια καί πείνα, άλλά άντεξε καί νίκησε γιατί τότε είχε οράματα. Όλοι μαζί μπορούμε νά βοηθήσουμε τόν ένα καί ό ένας τούς πολλούς. Ό Θεός δέν μάς έδωσε πνεύμα δειλίας, άλλά δυνάμεως καί άγάπης. Μέ αύτό τό πνεύμα, συσπειρωμένοι γύρω άπό τήν μεγάλη μας οικογένεια, τήν Εκκλησία, έπισημαίνοντας τά λάθη μας, άναζητώντας νόημα ζωής στήν άγάπη, θά βγούμε άπό αύτή τή δύσκολη ώρα.

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Ο λόγος της Εκκλησίας
Κυριακή, 16 Ιανουάριος 2011



του μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη

Το προς τον λαό πρόσφατο κείμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος για τη σύγχρονη οικονομική κρίση μιλά "με τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης". Είναι γεγονός πως είναι ένα κείμενο ξεκάθαρο, ειλικρινές, άφοβο και προσεγμένο. Θέτει ερωτήματα σοβαρά, κάνει κρίσεις ακριβείς, τονίζει αμέλειες, πραγματοποιεί πικρές διαπιστώσεις. Εντοπίζει ορθά ότι της οικονομικής κρίσης προηγήθηκε η πνευματική, με τον εύκολο πλουτισμό, την καλοπέραση και την εξαπάτηση. Μια ζωή άσκοπη και παράλογη έγινε τραγική. Δεν φοβάται την αυτοκριτική, την παραδοχή λαθών και σκανδάλων. Η Εκκλησία όμως δίνει υψηλό νόημα ζωής, βέβαιη ελπίδα, σταθερό προσανατολισμό, φιλοστοργία, φιλανθρωπία και φιλοτεκνία.

Η κυβέρνηση ενοχλήθηκε αρκετά από το κείμενο της Εκκλησίας αυτό. Την Εκκλησία τη θέλει να σιωπά και να μιλά μόνο όταν είναι για την επαινεί. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μάλιστα την ειρωνεύτηκε, ότι συμβαδίζει με τις λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις, την ονόμασε εξωπραγματική και σκοταδιστική. Οι αριστεροί φαίνεται ενοχλήθηκαν κι αυτοί, βλέποντας την Εκκλησία να ελέγχει τους κρατούντες, και τώρα δεν θα μπορεί να τη χτυπήσει. Η ελληνική αριστερά πάντως επιμένει ότι η Εκκλησία συμπορεύεται με την πολιτική της συντήρησης. Το κείμενο δεν άρεσε, φαίνεται, και σε κάποιους εκκλησιαστικούς μεγαλοσχήμονες, ότι δεν πρέπει να τα βάζουμε με την Πολιτεία, και σε κάποιους άλλους, μικρόσχημους-μικρόψυχους, που δεν δίστασαν να κατηγορήσουν σκόπιμα και ιδιοτελώς τους συντάκτες του αξιόλογου αυτού κειμένου μέσα από ιστοσελίδες με γλώσσα ανόσια, ανούσια και κακόγουστα κολακευτική για άλλους...

Κύριος συντάκτης του κειμένου είναι ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, ο οποίος είναι από ετών γνωστός για έναν λόγο γνήσιο, ανυπόκριτο, τίμιο, θεοφοβούμενο, απλό, μεστό και σαγηνευτικό. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα αυτή είπε δυνατά: "Η Εκκλησία έχει δικαίωμα να εκφράζει δημόσια την άποψή της". Συνεχίζοντας, αναφέρει: "Αν θέλουμε κάποια στιγμή σ' αυτόν τον τόπο να καταλήξουμε κάπου, πρέπει να μη φοβηθούμε την αλήθεια και να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας".

Σε πρόσφατη ομιλία του ο ίδιος μητροπολίτης ανέφερε: "Θέλετε επισκόπους συμβιβασμένους με όλους και με όλα; Αυτή την επιλογή πρέπει να αποφασίσετε, για να μην ακούω ανοησίες. Να μην ακούω αυτά που κάποιοι, επειδή κινδυνεύουν τα δικά τους συμφέροντα σήμερα, λένε να μη μιλάει η Εκκλησία. Και ποιος να μιλάει; Να μιλάτε εσείς; Να μιλάει η δημοσιογραφική αλητεία των Αθηνών; Και ο επίσκοπος δεν θα μιλάει; Είναι γελασμένοι όλοι τους; Γιατί; Γιατί έχουμε πρότυπο και παράδειγμα τους αγίους μας. Και με βάση το δικό τους παράδειγμα, και όχι του κάθε εξωνημένου δημοσιογράφου ή οποιουδήποτε άλλου, ακόμη και πολιτικών, θα υπηρετήσουμε την Εκκλησία. Και αυτό ας το καταλάβουν όλοι. Για να καταλάβουν γιατί είναι πρώτη αυτή η ευθύνη του επισκόπου, να υπερασπίζεται το άδικο, δηλαδή τον αδικούμενο μάλλον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται και ό,τι και αν συμβαίνει".

Μερικές φορές, αγαπητοί μου, η αλήθεια είναι πικρή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέγεται. Η ρωσική κυβέρνηση διά νόμου επιστρέφει όλη την περιουσία στην Εκκλησία, που την είχε πάρει πριν από μερικές δεκαετίες παράνομα. Στην Ελλάδα το κράτος επιχειρεί συστηματικά να δυσκολεύει την Εκκλησία και να την παρουσιάζει ως έχουσα μυθική περιουσία. Η Τουρκία, κατόπιν αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επέστρεψε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο δημευθείσα περιουσία του. Η πολιτεία από μηνών παρακρατεί χρήματα από ανήκουν στο Άγιον Όρος από τα μετοχικά μισθώματα, την ετήσια οικονομική χορηγία.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με ανακοινωθέν της σχετικά με τη νέα κάρτα του πολίτη εκφράζει επιφυλάξεις σοβαρές, σεβόμενη τη θεόσδοτη ελευθερία της μοναδικότητος και ιερότητος του ανθρωπίνου προσώπου και της αξιοπρέπειάς του. Χρειάζεται λοιπόν η Εκκλησία να λύνει τη σιωπή της, όχι για να φλυαρεί και να φωνάζει νευριασμένα, αλλά για να καταθέτει με γνώση και πείρα λόγο αλήθειας και αγάπης.

Η Εκκλησία δεν έχει διακοσμητικό ρόλο σε αυτόν τον τόπο ή ρόλο κομπάρσου. Η Εκκλησία δεν φιλοδοξεί να κάνει τον πρωταγωνιστή. Δεν επαίρεται ότι είναι πρωταγωνιστής, κυρίαρχος και φοβερός. Η Εκκλησία είναι μία ζεστή μητρική αγκαλιά. Ο ρόλος της στηρίζει, ενισχύει, παρηγορεί και διώχνει μακριά της την απελπισία. Χρειάζεται ο ειλικρινά τρυφερός, δίκαιος και ατόφιος λόγος της. Όχι να χαζοχαμογελά προς όλους και όλα, να υποχωρεί, για να κερδίσει κάτι και στο τέλος να τα χάνει όλα. Μιλούν κάποιοι λίγοι, λένε πικρές αλήθειες, και επειδή δεν αρέσουν στους πολλούς, προσπαθούν να τους μειώσουν, να τους ειρωνευθούν και να τους απειλήσουν.

Η Εκκλησία θα κερδίσει με την ταπείνωση, τη σεμνότητα, τον διακριτικό, άφοβο, γνήσιο, ευαγγελικό λόγο, τον αποστολικό και αγιοπατερικό λόγο. Ένας λόγος ασαφής, χλιαρός, κολακευτικός, κουλτουριάρικος δεν αναπαύει ψυχές, δεν χαροποιεί απαιτητικά πνεύματα. Είναι καιρός να κατατεθεί περισσότερη αλήθεια με μεγαλύτερη αγάπη.

Πηγή: makthes.gr

Ναι πραγματι! Οφειλει να ενωνει τους πιστους! Με αγαπη! Και διαφορα κυρηγματα!

Δημητριάδος Ιγνάτιος: "Η διαφθορά στην πατρίδα μας έγινε αυτονόητη υπόθεση"
Πέμπτη, 20 Ιανουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Ι.Μ. Δημητριάδος



Τα διοριστήρια στους νέους Επιτρόπους που θα στελεχώσουν τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια των Ιερών Ναών Βόλου, Νέας Ιωνίας και Περιχώρων, Νέας Αγχιάλου, Βελεστίνου, Ζαγοράς, Κισσού, Λαύκου και Καναλίων, την τριετία 2011-2013, επέδωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, σε ειδική εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας.

Απευθυνόμενος στους νέους Επιτρόπους ο κ. Ιγνάτιος, χαρακτήρισε την ιδιότητα του Επιτρόπου «τιμητική», έκανε λόγο για την ιδιαίτερη ευθύνη που αναλαμβάνουν μέσα στην Εκκλησία, ως διαχειριστές των ενοριακών πραγμάτων, της Εκκλησιαστικής περιουσίας και κυρίως, ως άμεσοι συνεργάτες του Επισκόπου και των Ιερέων.

Ο Σεβασμιώτατος χαρακτήρισε την Εκκλησία «ως την μεγαλύτερη δεξαμενή εθελοντών στην Ελλάδα, που στελεχώνουν τα Εκκλ/κά Συμβούλια, τα φιλόπτωχα ταμεία, το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο των ενοριών, κάτι που κανείς άλλος οργανισμός στην χώρα δε μπορεί να πετύχει. Το γεγονός της μεγάλης αυτής εθελοντικής προσφοράς είναι η μεγάλη ελπίδα για τον τόπο και η χαρά της Εκκλησίας».

Στη συνέχεια ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στο περιβάλλον της κρίσης, μέσα στο οποίο καλούνται να διακονήσουν οι νέοι Επίτροποι. Σημείωσε ότι «Η κρίση στον τόπο δεν εμφανίστηκε ξαφνικά, αλλά κυοφορήθηκε αρκετά χρόνια. Δεν είναι ώρα για καταλογισμό ευθυνών. Ίσως και ο καθένας μας, από την μεριά του, να φέρουμε ένα μερίδιο ευθύνης. Η πηγή, όμως, αυτής της κρίσης είναι καθαρά πνευματική, γιατί η διαφθορά στην πατρίδα μας έγινε αυτονόητη υπόθεση και, πολλές φορές, επαινετή. Εκεί είναι το πρόβλημα. Χάσαμε τις αξίες της ανιδιοτέλειας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας, ξεχάσαμε ότι τα αγαθά κόποις κτώνται και έτσι γαλουχήσαμε την νέα γενιά… Δεν είμαστε πολιτικοί για ν’ αντιμετωπίσουμε πολιτικά την κρίση. Είμαστε Εκκλησία και πρέπει να παραμείνουμε Εκκλησία που ενώνει, που μιλά για τον Χριστό, που προσφέρει τον Χριστό, που είναι η ίδια η ζωή. Είμαστε η Εκκλησία που κράτησε τον λαό ενωμένο σε δυσκολότερες από τις σημερινές, συνθήκες, γύρω από την πίστη, τις παραδόσεις και τις αξίες του Ελληνισμού. Και ενώ τα καταφέραμε σε περιόδους δουλείας, ως ελεύθερο κράτος φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση… Να μείνουμε Εκκλησία για να σταθούμε δίπλα στον κάθε άνθρωπο. Δε θ’ αντικαταστήσουμε, βέβαια, το κοινωνικό Κράτος, αλλά θα κάνουμε πράξη τα λόγια του Χριστού για αγάπη και προσφορά… Σάς καλώ σε σταυροφορία. Να μην απελπιστούμε, να μη λιποψυχήσουμε. Η ελπίδα μας είναι ο Χριστός, η ενοποιός δύναμη του τόπου μας είναι ο Χριστός και εμείς είμαστε οι εκφραστές της δικής Του δύναμης…»

Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε στους νέους Επιτρόπους το πλαίσιο των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας, μέσα στο οποίο υπάγονται οι Ιερές Μητροπόλεις, οι Ιεροί Ναοί και οι Μονές της Εκκλησίας της Ελλάδος.

«Να μη ξεχνούμε», τόνισε, «ότι λειτουργούμε υπό τους νόμους της Πολιτείας». Σημείωσε ότι «η επιθυμία κάποιων κύκλων στην πατρίδα μας, να υποβιβαστεί η Εκκλησία από νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, συνιστά προσβολή προς την ιστορία και την προσφορά Της σ’ αυτόν τον τόπο. Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία ν’ αντιμετωπίζεται σαν Ποδοσφαιρικό Σωματείο, γι’ αυτό η λύση, κατά τη γνώμη μας, είναι η Εκκλησία της Ελλάδος να καταστεί Νομικό Πρόσωπο Ειδικού Δικαίου και Καθεστώτος, που θα εκφράζει τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό χαρακτήρα Της»

Τέλος, ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους νέους Εκκλ/κούς Συμβούλους να καλλιεργήσουν «την πνευματική ζωή και την προσευχή, η οποία είναι η κινητήριος δύναμη κάθε Εκκλησιαστικής διακονίας»

Πηγή: www.romfea.gr

Σιατίστης Παύλος: "Πετάξαμε την ψυχή μας στα σκουπίδια"
Τρίτη, 01 Φεβρουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Eviaportal



Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, με καταγωγή από τη Χαλκίδα της Εύβοιας και τεράστιο κοινωνικό έργο μέχρι σήμερα, μιλά για επίμαχο κείμενο που μοιράστηκε τον περασμένο Νοέμβριο στις Εκκλησίες, για την κρίση, την πολιτική, τους μετανάστες και για αυτούς που επιχειρούν να γίνουμε ένα κράτος χωρίς ταυτότητα.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Τελικά ποιά είναι η αλήθεια; Είσθε ο συγγραφέας και εμπνευστής του κειμένου πού διενεμήθη στις εκκλησίες;

Το κείμενο συνεγράφη από εμένα με βάση τις δύο εισηγήσεις προς την Ιεραρχία, του Σεβ. Δημητριάδος και την ιδική μου, απεστάλη εις τον Σεβ. Δημητριάδος ὁ οποίος την ενέκρινε ως είχε και εν συνεχεία απεστάλη προ την Αρχιγραμματεία της Ιεράς Συνόδου διά να τεθεί υπ’όψιν τού Μακαριωτάτου. Προφανώς ενεκρίθη και εδόθη η εντολή διά την εκτύπωση ως κειμένου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας, όπερ και εγένετο.

Υπήρξαν διαφωνίες στην Ιεραρχία για το επίμαχο κείμενο; Διέρρευσε ότι ήταν αρνητικός ο Αρχιεπίσκοπος, αληθεύει;

Κατά το διάστημα τῶν εργασιών της Ιεραρχίας και οι δύο εισηγήσεις δέχθηκαν τον έπαινο των Ιεραρχών και ενεκρίθησαν υπό της Ιεραρχίας. Αρμόδιος διά την εντολή της εκτυπώσεως του κειμένου ήτο ὁ Μακαριώτατος. Εάν διαφωνούσε θα μπορούσε να την διορθώσει ή να εμποδίσει την εκτύπωση της.

Η κρίση πού αντιμετωπίζουμε σήμερα, είναι θέμα της σημερινής Κυβέρνησης, των Κυβερνήσεων διαχρονικά ή συστεμικό (καπιταλισμός, παγκοσμιοποίηση);

Προφανώς η κρίση δεν είναι θέμα και ευθύνη της σημερινής Κυβέρνησης. Είναι ευθύνη όμως όλων των Κυβερνήσεων διαχρονικά οι οποίες υπελόγισαν το πολιτικό κόστος περισσότερο από τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας. Ομολογούμε σήμερα ότι παίρνουμε μέτρα και κάνουμε αλλαγές πού έπρεπε να έχουν γίνει προ 20ετίας.

Γιατί λοιπόν δεν λάβαμε τα μέτρα αυτά στην ώρα τους; Πολλά από τα στελέχη του πολιτικού κόσμου συμμετείχαν διαχρονικά σε διάφορες Κυβερνήσεις. Ήδη χθες (30.11.2011) υπουργός της σημερινής Κυβερνήσεως (αναφορά στην συνέντευξη Λοβέρδου), σε συνέντευξη του, ομολόγει τις ευθύνες της παρατάξεως του για τον τρόπο ασκήσεως της πολιτικής. Ασφαλώς και το όλο σύστημα έχει τις δικές του τεράστιες ευθύνες. Το καίριο ερώτημα είναι εάν η οικονομία υπάρχει για να υπηρετεί τον άνθρωπο ή εάν ὁ άνθρωπος για να υπηρετεί την οικονομία.

Ο άνθρωπος έγινε απρόσωπο γρανάζι της οικονομίας. Σ’αυτό η ευθύνη του συστήματος είναι τεράστια. Σήμερα δεν μιλάμε πλέον για δικαιοσύνη, μιλάμε για συμφέροντα και αυτό είναι η αποτυχία και του συστήματος και του πολιτισμού μας.

Ποιοί οι κίνδυνοι πού αντιμετωπίζουμε σήμερα; Υπάρχει σχέδιο αφελληνισμού και εάν ναι από ποιούς πιστεύεται ότι υποκινείται;

Βλέπετε την τεράστια απαξίωση της χώρας μας; Βλέπετε τον διεθνή διασυρμό της; Ασφαλώς έχουμε τις ευθύνες μας πρώτοι εμείς. Εμείς δώσαμε το δικαίωμα. Όμως τα γεγονότα στάθηκαν αφορμή για να αποκαλυφθούν πολλών καρδιών διαλογισμοί. Αυτό πού σήμερα επιχειρείται είναι να γίνουμε ένα κράτος με άλλη ταυτότητα.

Ἡ προσπάθεια απαξίωσης και διαστρέβλωσης της ιστορίας μας (παραδείγματα λίγα από τα πολλά, η περιθωριοποίηση της στο σχολικό πρόγραμμα, η νέα σειρά για την ιστορία του 1821 κλπ.), η προσπάθεια περιθωριοποίησης της Εκκλησίας μέσα από τον συνεχή διασυρμό της, η καταστροφή της γλώσσας μας είναι ενδεικτικά σημεία της επιχειρούμενης προσπάθειας.

Είναι αγαθές οι προθέσεις του Πρωθυπουργού και αν ναι υπήρχε άλλος δρόμος;

Πιστεύω ότι οι προθέσεις του Πρωθυπουργού είναι αγαθές. Ὁ Πρωθυπουργός δεν έχει το δικαίωμα να αποτύχει και είναι τεράστια η ευθύνη του για να μην αποτύχει. Δεν είμαι σε θέση να έχω σαφή γνώμη για το αν υπήρχε άλλος δρόμος. Μια αίσθηση όμως πού υπάρχει στο λαό μας είναι ότι οι κατέχοντες δεν μοιράζονται αναλογικά τα βάρη της παρούσης κρίσεως. Ἡ φοροδιαφυγή π.χ. είναι μια πράξη πού κάποιοι κάνουν εις βάρος και της Πολιτείας και του κοινωνικού συνόλου.

Την Κάρτα του Πολίτη (Ηλεκτρονική ταυτότητα), πρέπει να τη φοβόμαστε και γιατί; Ποιά η θέση σας σε όσα κυκλοφορούν περί σφραγίσματος, 666 και όλης της φιλολογίας πού έχει αναπτυχθεί γύρω από τα barcodes και τις ηλεκτρονικές κάρτες;

Κάρτα του Πολίτη: εξαρτάται τί θα είναι αυτή η κάρτα, τί θα περιέχει. Μια από τις βασικότερες αλήθειες της Ορθοδόξου Θεολογίας είναι ότι ὁ άνθρωπος είναι πρόσωπο και Θεός κεκελευσμένος. Καθετί πού ευτελίζει το ανθρώπινο πρόσωπο και την θεόσδοτη ελευθερία του είναι απαράδεκτο.

Τί θα είναι λοιπόν η κάρτα; ένα απλό χρηστικό αντικείμενο ἤ ένα μέσο ελέγχου του ανθρώπου; Εάν η κάρτα περιέχει στοιχεία για τον κάτοχο τα οποία εκείνος δεν θα τα γνωρίζει, αυτό συνιστά ευτελισμό του προσώπου και παραβίαση της ελευθερίας του.

Εάν τα στοιχεία πού θα περιέχει είναι προσβάσιμα στον κάτοχο τότε θα είναι μια άλλη ταυτότητα. Ἡ Ιερά Σύνοδος έχει ζητήσει πλήρη ενημέρωση από την Κυβέρνηση, έχει ζητήσει το σχετικό νομοσχέδιο προκειμένου να είναι σε θέση να το μελετήσει και να πάρει υπεύθυνη απόφαση.

Τα περί σφραγίσματος και χαράγματος χρειάζονται πολλή μεγάλη προσοχή από όλους μας. Που υπάρχει η αλήθεια και που η υπερβολή ή το λάθος. Αρμόδια πάντως να μιλήσει για όλα αυτά είναι η Εκκλησία διά της Ιεραρχίας της. Ἡ βιασύνη και η προπέτεια είναι επικίνδυνα πράγματα.

Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι μια Πολιτεία πού αντιμετωπίζει ευνοϊκά και με εναλλακτικές λύσεις τούς διαφόρους αντιρρησίες συνείδησης δεν φαίνεται να δείχνει κατανόηση σε όσους εκ των χριστιανών έστω και από υπερβολή δυσκολεύονται με τη δική τους συνείδηση.

Πιστεύετε ότι η Εκκλησία πρέπει να έχει πολιτικό λόγο η ανάμειξη στα πολιτικά δρώμενα;

Καταρχήν η Εκκλησία έχει και Λόγο (τον Υιό και Λόγο του Θεού), είναι Εκκλησία Θεού ζώντος και λόγο με τον οποίο εκφράζει την αλήθεια του Λόγου. Ο λόγος της Εκκλησίας αφορά και τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Πολιτική είναι η ζωή της πόλης, η ζωή των πολιτών, δηλαδή η ζωή της κοινωνίας.

Ἡ Εκκλησία δεν έχει και δεν πρέπει να έχει κομματικό λόγο. Δεν τον χρειάζεται. Το κόμμα είναι κομμάτι, η Εκκλησία είναι το όλον. Ο λόγος της Εκκλησίας είναι καθολικός. Η Εκκλησία ερμηνεύει τη ζωή.
Μιλήσατε για πολιτικά δρώμενα. Εάν εννοείτε κομματικές αντιπαραθέσεις, δεν έχει λόγο η Εκκλησία. Εάν όμως τα πολιτικά δρώμενα είναι κοινωνικά δρώμενα, ασφαλώς και έχει λόγο.

Εάν π.χ. η Πολιτεία θεσπίζει νόμο πού επιτρέπει τις εκτρώσεις ή νόμο πού εκθεμελιώνει την οικογένεια, η διαφωνία και ὁ έλεγχος της Εκκλησίας θα σημαίνει πολιτική παρέμβαση; Ας γίνουμε σοβαροί.

Ὁ λόγος περί πολιτικών παρεμβάσεων εις ένα και μόνο αποβλέπει, εις την φίμωση της Εκκλησίας. Ἡ Εκκλησία έχει αναφαίρετο δικαίωμα να απευθύνεται στο πλήρωμα της, στο λαό του Θεού. Κάθε άλλη αντίληψη όζει ολοκληρωτισμού.

Οι Ιεράρχες είναι κομματικοποιημένοι; Και εάν ναι, είναι θεμιτό;

Οι Ιεράρχες δεν έχουν κανένα λόγο να είναι κομματικοποιημένοι. Ἡ κομματικοποίηση είναι πτώχευση από το όλον στο μέρος, στο κομμάτι. Από την άλλη πλευρά η διαφωνία της Εκκλησίας σε κάποια θέματα δεν σημαίνει αντιπολίτευση. Ἡ Εκκλησία ούτε συμπολιτεύεται, ούτε αντιπολιτεύεται.

Σέβεται τούς άρχοντες τούς οποίους ο λαός εξέλεξε σε οποιαδήποτε θέση. Συνεργάζεται μαζί τους εφόσον και εκείνοι το θέλουν και μαρτυρεί την αλήθεια Της χωρίς να υπολογίζει το κόστος.

Δίνει όση βοήθεια μπορεί η Εκκλησία ή μπορεί να κάνει περισσότερα; Μήπως δεν προβάλλεται αρκετά ή σωστά η δράση της Εκκλησίας;

Όταν ὁ Αυτοκράτορας ζήτησε από τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, Πατριάρχη τότε της Αλεξάνδρειας, να του φέρει όλο τον πλούτο της Εκκλησίας, ὁ Άγιος μάζεψε όλους τούς φτωχούς της Αλεξάνδρειας τούς οποίους φρόντιζε με περισσή αγάπη, εξ ου και το όνομα «ελεήμων», και τούς οδήγησε στο παλάτι λέγοντας στον Αυτοκράτορα: «αυτοί είναι οι θησαυροί της Εκκλησίας».

Ἡ Εκκλησία βοηθά όσο μπορεί και μάλιστα σε αυτούς τούς δύσκολους καιρούς. Σε κάθε τοπική Εκκλησία το πλήρωμα γνωρίζει αυτό το έργο γιατί το συνδράμει ποικιλοτρόπως και με εθελοντική προσφορά και με οικονομική στήριξη.

Ακούσατε ότι η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών διπλασίασε τις 10.000 μερίδες καθημερινό φαγητό πού ετοίμαζε μέχρι τότε και τις οποίες προσέφερε προς πάντας. Χωρίς την καθημερινή μέριμνα της Εκκλησίας σε όλη την Ελλάδα ίσως είχαμε φθάσει σε κοινωνική έκρηξη.

Η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται να προβάλει το έργο της. Το έργο της το γνωρίζει ὁ λαός πού ωφελείται από αυτό. Αναγκάζεται κάποιες φορές να το παρουσιάζει όταν αμφισβητείται κακόπιστα. Δεν μπορεί όμως να παρουσιαστεί σε όλη την έκταση του.

Πως να παρουσιάσεις πχ. τον παππά πού φθάνει στο σημείο να κάνει προσωπικό δάνειο για να βοηθήσει έναν ασθενή, να σώσει το σπίτι ενός ανθρώπου για να μη μείνουν τα παιδιά του στο δρόμο, ή για να μη σταματήσει ένα παιδί την ξένη γλώσσα πού κάνει;

Προφανώς δε το δάνειο αυτό το πληρώνει από το μισθό του. Αυτά δεν είναι δυνατόν να φανούν, δεν είναι δυνατόν να τα πεις. Όταν ὁ παππάς νοιώθει πατέρας, τότε κάνει τα πάντα με αγάπη και εφευρίσκει τρόπους. Οι εύκολοι κριτές εμπορεύονται τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά ποτέ δεν έβαλαν το χέρι στη δική τους τσέπη.

Ὁ Μακαριότατος με απόλυτη σαφήνεια στην πρόσφατη συνέντευξή του είπε πολύ καθαρά, ότι το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας το έχει πάρει το Κράτος. Το υπόλοιπο 4%, παρόλο πού με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις ανήκει στην Εκκλησία, η Πολιτεία στις ποικίλες εκφάνσεις της την εμποδίζει να το αξιοποιήσει. Ὁ Αρχιεπίσκοπος είπε πολύ καθαρά επίσης πως θέλει να το αξιοποιήσει.

Σε έργα κοινωνικής προσφοράς και έθεσε και το όριο της ολοκληρώσεως αυτών των κοινωνικών παρεμβάσεων. Ποιός λοιπόν και γιατί φοβάται μια Εκκλησία με μια έντονη κοινωνική παρουσία;

Όσο για την προβολή του έργου; Ὁ κάθε νοήμων άνθρωπος γνωρίζει ότι υπάρχει οργανωμένο κύκλωμα παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης του έργου της Εκκλησίας ή μεγέθυνσης του οποιουδήποτε ανθρώπινου λάθους .

Έχει χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία ο έχων ανάγκη;

Ασφαλώς όχι και η Εκκλησία αυτό το αποδεικνύει καθημερινά με την μέριμνα της για κάθε άνθρωπο.

Ποιά είναι η προσωπική σας θέση στο θέμα πού έχει δημιουργηθεί με τούς λαθρομετανάστες και την δημιουργία φράχτη;

Είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα απότοκο μιας κακής πολιτικής. Ὁ κάθε λαθρομετανάστης είναι και αυτός εικόνα Θεού. Από την άλλη μεριά ὁ τόπος μας έχει ορισμένες δυνατότητες. Δεν φροντίσαμε την ρίζα του προβλήματος πού είναι η αδικία πού αναγκάζει τούς ανθρώπους σε τέτοιες διεξόδους.

Ένα άλλο ερώτημα είναι εάν όλοι αυτοί έρχονται μόνοι τους ή άλλοι τούς κατευθύνουν. Είναι πολλά ακόμη ερωτήματα για να έχουμε σαφή εικόνα του όλου προβλήματος. Ὁ φράκτης δεν πιστεύω ότι είναι λύση. Συμφωνώ με τούς προβληματισμούς του Σεβασμιότατου Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμου για το θέμα.

Πείτε μας μια διέξοδο από την κρίση, αλλά και γενικότερα.

Καταρχήν στην παρούσα φάση και στο σημείο πού έχουμε φθάσει χρειαζόμαστε υπομονή, σύμπνοια, ενότητα, σοβαρότητα, προβληματισμό και διάθεση θυσίας. Χρειαζόμαστε ακόμη αληθινή δικαιοσύνη στην αντιμετώπιση του οικονομικού βάρους και βέβαια δεν χρειαζόμαστε αλαζονεία από τούς κρατούντες, αλλά κατανόηση, ειλικρίνεια και διάλογο. Χρειαζόμαστε ακόμη εγρήγορση απέναντι στις φωνές όσων μέσα από μια καταστροφή θέλουν να δικαιώσουν τις θέσεις τους.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η κρίση είναι πρωτίστως πνευματική και δευτερευόντως οικονομική. Αν αυτό δεν το καταλάβουμε τότε έχουμε όντως πρόβλημα διεξόδου. Χάσαμε το νόημα της ζωής μας. Το εγκλωβίσαμε στο παρόν, το εντοπίσαμε στην καλοπέραση και την ευδαιμονία.

Ξεχάσαμε τον καθαρό λόγο του Χριστού: «ουκ έπ’άρτῳ μόνῳ ζήσεται άνθρωπος, αλλ’επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού». Έτσι γίναμε εύκολα θύματα και χάψαμε τα δολώματα όσων μας υποσχέθηκαν πιο πολύ άρτο και καλοπέραση. Βάλαμε το Θεό και την αλήθεια του στην άκρη και το μόνο πού πετύχαμε να μετατρέψουμε «σε σκουπίδι» τον άνθρωπο. Μας πονάει να δούμε την αλήθεια κατάματα, αλλά χωρίς αυτήν δεν σωζόμαστε.

Ὁ τρόπος πού ζούμε, ποιό νόημα ζωής υπηρετεί; Την θέωση του ανθρώπου ή την σκουπιδοποίηση του; Αυτό το ερώτημα είναι η άκρη του αδιέξοδου. Βλέπουμε ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έτσι αντιμετωπίζει τον άνθρωπο.

Ὁ μεγάλος Ντοστογιέφσκι είχε θέσει το δίλημα: «ελευθερία ή ευτυχία;» Εμείς κυνηγήσαμε την υλική ευζωία και χάσαμε τον εαυτό μας.

Η σάρκωση του Θεού είναι το μέτρο της ανθρώπινης αξίας. Η άσκηση είναι δρόμος ελευθερίας, η εγκράτεια είναι η ανακάλυψη του ουσιώδους.

Θεωρώ ότι η βασική αιτία της ποικιλόμορφης κρίσης είναι ότι πετάξαμε την ψυχή μας στα σκουπίδια και επί πλέον αυτό το θεωρούμε και κατόρθωμα. Αν την ξαναβρούμε και την βάλουμε στο κέντρο της προσοχής μας, θα έχουμε κάνει την αρχή για μια σωτήρια επιστροφή.

Πηγή: www.romfea.gr

Δημητριάδος Ιγνάτιος "Ποιός νοιάστηκε για την αφύπνιση της κοινωνίας;"
Πέμπτη, 31 Μάρτιος 2011- Συντάχθηκε απο τον/την εκ της Μητροπόλεως Δημητριάδος



Βαρυσήμαντη ομιλία με θέμα «Σύγχρονη οικονομική - πνευματική κρίση. Πνευματικές και κοινωνικές διαστάσεις», εκφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, σε Ημερίδα που διοργάνωσε το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Ημερίδα, που ως γενικό θέμα της είχε «Η οικονομική κρίση: εξέλιξη και προοπτικές για την Ελληνική οικονομία», πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 31 Μαρτίου, στο αμφιθέατρο του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, στο κτίριο του πρώην Ελληνογαλλικού Ινστιτούτου.

Ο κ. Ιγνάτιος περιέγραψε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον τόπο μας, τα τελευταία χρόνια και οδήγησε στην σημερινή ποικιλόμορφη κρίση. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Εδώ και δεκαετίες στον τόπο μας διαπιστώνεται από ποικίλες πλευρές μια παθογένεια σύνολης της δημόσιας ζωής, με δεσπόζοντα στοιχεία τον ατομικισμό, την έκνομη δραστηριότητα, την αποθέωση του πλουτισμού, την τάση επίδειξης και την ηθική εξαχρείωση, τη ρηχότητα και αδιαφορία, την ιδιώτευση και τον «ωχαδερφισμό», τη διαφθορά και αναξιοκρατία, την έλλειψη αλληλοσεβασμού και τόσα άλλα.

Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, ιδιαίτερα τα τελευταία τριάντα χρόνια, μετά την μεταπολίτευση και την ένταξή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, επαναπαυτήκαμε στις δάφνες μας. Ξεχαστήκαμε και νομίσαμε ότι θα μπορούσαμε να απολαμβάνουμε χωρίς να δουλεύουμε. Και αναλογίζομαι ότι το μεγαλύτερο κακό προήλθε από την εμπέδωση της βιοθεωρίας ότι μπορείς να επιτύχεις και να απολαμβάνεις χωρίς κόπο, θυσία, δουλειά… Γι΄ αυτό και αρχίσαμε να ζούμε με δανεικά, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Προσπαθήσαμε να βολέψουμε τα παιδιά μας στο δημόσιο. Θεωρούσαμε όποιον φοροδιαφεύγει, κλέβει, εξαπατά, παρανομεί, απαιτεί και φωνασκεί, έξυπνο, καταφερτζή και, επιτρέψτε μου τη λέξη, “μάγκα”»

Στη συνέχεια επεσήμανε τις ευθύνες που έχουν για την διαμορφωθείσα κατάσταση ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος, αλλά και η ίδια η Εκκλησία, προχωρώντας σε τολμηρή αυτοκριτική: «Ποιός νοιάστηκε όμως για την αφύπνιση της κοινωνίας; Ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος, πλην εξαιρέσεων, δεν ξέφυγε από τα επιφαινόμενα και δεν προχώρησε στην ουσία των προβλημάτων μας, που είναι ο άνθρωπος και η νοηματοδότησή του. Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι και η Εκκλησία, από ανθρώπινης βέβαια πλευράς, υστέρησε, μη έχοντας πολλές φορές τη δυνατότητα να δώσει ένσαρκη, έμπρακτη, απτή, φωτεινή μαρτυρία της πρότασης ζωής που κομίζει.

Μια πρόταση που πηγάζει από το Ευαγγέλιο και πραγματώνεται στη ζωή των αγίων, δηλαδή των φίλων του Θεού… Είναι αλήθεια», τόνισε ο Σεβασμιώτατος, «ότι η Εκκλησία λειτούργησε πιο πολύ σαν θεσμός και λιγότερο ως Σώμα Χριστού. Μεταβλήθηκε σ’ ἕνα σύστημα αυτοαναφορικό και κλειστό, που πορεύεται χωρίς να αφουγκράζεται την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας ένα λόγο συχνά ξύλινο και ακατανόητο.

Και ακόμη, δίχως να αντιλαμβάνεται τις ριζικές αλλαγές, που έχουν συντελεσθεί σε επίπεδο πρώτα κοινωνικό, όπως η πολυπολιτισμική σύνθεση της κοινωνίας, έπειτα σε οικονομικό, όπως το πέρασμα από την αγροτική πραγματικότητα στην ελεύθερη αγορά, και τέλος σε επίπεδο και πνευματικό, όπως η ανάδειξη του εαυτού και του ατομικού εγώ έναντι κοινωνικών μοντέλων.

Και ενώ συχνά πασχίζουμε με ζήλο να δημιουργήσουμε υποδομές και να προσφέρουμε πολύπλευρο κοινωνικό έργο, πολλές φορές τα εγχειρήματά μας παραμένουν άχρωμες και χωρίς πνοή χειρονομίες, οι οποίες απλώς επιζητούν να συνδράμουν τόσο στην αυταρέσκειά μας, όσο και στην κρατική πρόνοια. Έτσι, όμως, δεν αναδεικνύεται μια διαφορετική προοπτική, που να πείθει ότι ο χριστιανός είναι το «άλας» του κόσμου, το απαραίτητο εκείνο στοιχείο που τον διαφοροποιεί από κάθε άλλο κοσμικό η θρησκευτικό άνθρωπο…»

Για την ανατροπή της κατάστασης ο κ. Ιγνάτιος τόνισε την ανάγκη έντονης αυτοκριτικής από όλους: «να αναγνωρίσουμε τα σφάλματά μας, να συνειδητοποιήσουμε την κατάντια μας. Είναι πρωταρχική ανάγκη η συγκαιρική εθνική αυτογνωσία, το παρ΄ αρχαίοις «γνώθι σαυτόν».

Να απαγκιστρωθούμε από τις συλλογικές μας εμμονές και τους μύθους, που χρόνια ολάκερα ορίζουν το γίγνεσθαι στον τόπο μας. Για να το πούμε αλλιώς, να παραδεχθούμε την ηθική διάσταση της κρίσης». Πρότεινε δε τον τρόπο που εισηγείται διαχρονικά η Εκκλησία για την αλλαγή των κακώς κειμένων και δεν είναι άλλος από την μετάνοια:

«Ανάγκη μετάνοιας, αλλαγής, δηλαδή, νου, νοοτροπίας, πλεύσης είναι το μήνυμα που εκπέμπουν όσοι έχουν την ευαισθησία να δουν την ουσία των πραγμάτων. Αυτή τη μετάνοια διδάσκει η Εκκλησία του Χριστού δύο χιλιάδες χρόνια τώρα. Και τονίζει το εφικτό της μετάνοιας, αρκεί να υπάρξει η συνειδητοποίηση της ανάγκης της και η θέληση. Για το Χριστό δεν έχει σημασία το τι είσαι αλλά το τι μπορείς να γίνεις…»

Ο Σεβασμιώτατος επέμεινε ότι «Είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε η εκ νέου ανακάλυψη της ορθόδοξης πίστης και της ελληνικής παράδοσης που υπήρχαν στην εγχώρια κοινωνική και πνευματική μας ζωή, προτού την ισοπεδώσει το εκκοσμικευμένο «life style» και πρότεινε δυνατότητες αλλαγής σε συγκεκριμένους τομείς:

Α. στον Άνθρωπο. Σημείωσε ότι «στην καρδιά του προβλήματος, που λέγεται κρίση, είναι ο άνθρωπος. Είμαι πεπεισμένος ότι αν ο άνθρωπος ιδωθεί στις πραγματικές του διαστάσεις, όπως τις προσδιορίζει η χριστιανική ανθρωπολογία, θα ανατραπούν άρδην οι πνευματικές και κοινωνικές διαστάσεις της κρίσης…»

Β. Στην Κοινωνία. Μεταξύ άλλων, παρατήρησε ότι «Η κοινωνία μας δεν θα διορθωθεί έτσι μαγικά. Για να γίνει όντως κοινωνία πρέπει να εφαρμόσουμε τον κοινοτικό, συλλογικό, αλληλέγγυο τρόπο ζωής, αφού πρώτα εκτιμήσουμε την αξία του ανθρώπου…»

Γ. Στην Παιδεία. «Δυστυχώς», τόνισε, «θεωρήθηκε η ιστορία περιττή, ο σεβασμός στην πατρίδα ιδεοληψία, το θρησκευτικό μάθημα αναχρονισμός, η παρουσία ιερέα-εξομολόγου άχρηστη. Ποιό έρμα θα συγκρατήσει αυτά τα παιδιά;»

Δ. Στην Ευρώπη. Σημείωσε ότι η κρίση δε είναι μόνο Ελληνική, αλλά και Ευρωπαϊκή και επεσήμανε:

«Το οικοδόμημα της Ευρώπης δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο με τα οικονομικά μέσα. Πολιτικά παραπαίει και υπαρξιακά αναζητεί την ταυτότητά της, αφού απαρνήθηκε τις χριστιανικές της καταβολές. Η χώρα μας έχει χρέος και μπορεί από το να είναι το παράδειγμα προς αποφυγή να γίνει ένας πνευματικός πνεύμονας στην πολυπολιτισμική και αποπροσανατολισμένη Ευρώπη. Να κομίσει πρόταση νοηματοδότησης του βίου, να διδάξει το φιλότιμο και την αλληλεγγύη, μακριά από ξενοφοβίες και ρατσισμούς, γιατί εγγενώς η ελληνικότητα κρύβει μέσα της την οικουμενικότητα…»

Κατέληξε επισημαίνοντας τον ευεργετικό ρόλο που μπορεί αν διαδραματίσει η Εκκλησία στην παρούσα συγκυρία, αρκεί ν’ αντιμετωπιστεί χωρίς παρωπίδες και ιδεοληψίες: «η Εκκλησία, ιδωμένη απροκατάληπτα και χωρίς ιδεοληψίες, συνιστά την ελπίδα και ενότητα της κοινωνίας και τη νοηματοδότηση της ζωής του ανθρώπου… παραμένει διαχρονικά η ενοποιός δύναμη του έθνους μας και η μάνα του λαού μας… Πόσο επιζήμιο θα είναι για το μέλλον αυτού του λαού η αποτίναξη κάθε στοιχείου της ορθόδοξης παράδοσης, ως μουσειακού απολιθώματος!»

Πηγή: romfea.gr