Ορθοδοξία

Είναι δυνατόν οι 12 Απόστολοι (οι οποίοι είχαν ήδη την εξουσία και τη δύναμη να θεραπεύουν και να κάνουν "θαύματα") να ήταν άπιστοι? Ούτε καν ολιγόπιστοι. Α Π Ι Σ Τ Ο Ι. Και πάλι η διαβεβαίωση ότι αμην γαρ λεγω υμιν εαν εχητε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ερειτε τω ορει τουτω μεταβηθι εντευθεν εκει και μεταβησεται και ουδεν αδυνατησει υμιν τι σημαίνει?

Είχαν την εξουσία αλλά δεν είχαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος την οποία έλαβαν τη μέρα της Πεντηκοστής. Παρατήρησε τους μαθητές στα Ευαγγέλια και μετά στις Πράξεις των Αποστόλων -που αποτελεί συνέχεια του κατά Λουκάν-, δε βλέπεις τρομακτική διαφορά στους αποστόλους; Αντί για φοβισμένοι θαρραλέοι, αντί για 'απλά" θαύματα αναστάσεις νεκρών. Η μέρα με τη νύχτα.

Οι απόστολοι ακολούθησαν μεν τον Ιησού αλλά κι οι ίδιοι μετά θεωρώ από όσο βλέπω στα Ευαγγέλια ότι πραγματικά κατάλαβαν τη θεότητα του Ιησού βλέποντας τον ίδιο αναστημένο.

Να θέσω ένα απλό παράδειγμα; Εμείς μπορούμε να κάνουμε θαύματα; Κατά τον Κύριο μας ναι, αλλά το ότι δεν μπορούμε φανερώνει ότι όσο κι αν λέμε ότι πιστεύουμε κτλ κτλ τον κόκκο σινάπεως ακόμη δε τον φτάσαμε.

Αθανάσιος έγραψε:Απαντηση τριτου ερωτηματος.
Πως αυτος που αγαπα την ψυχη του θα την χασει?

Αυτος μεν που αγαπα την ψυχη του ειναι εκεινος που ικανοποιει τις απρεπεις επιθυμιες της, ενω εκεινος που την μισει ειναι αυτος που δεν υποχωρει οταν αυτη διαταζει αυτα που βλαπτουν. Ενω αυτος που θελει να την σωσει, και επιθυμει, περισσοτερο απο οτι πρεπει, να αποφυγει απο τους κινδυνους και να σωθει, αυτος θα την χασει. Ειναι σαν να ονομαζει σωτηρια την απωλεια της μεσα στους κινδυνους. Διοτι αυτος λεει, θα την βρει στην αιωνια ζωη.

Αν και κατά βάση μου ακούγονται σωστά τα όσα διαβάζω, νομίζω ότι η ερώτηση στην οποία απαντάς Θανάση είναι λίγο διαφορετική από τον τρόπο που το θέμα τέθηκε από τον Ιησού τον Χριστό. Δε νομίζω ότι το "αυτος που αγαπα την ψυχη του θα την χασει" ισοδυναμεί 100% με το "ος γαρ αν θελη την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην ος δ αν απολεση την ψυχην αυτου ενεκεν εμου ευρησει αυτην". Αν το δούμε στη μετάφραση θα διαπιστώσουμε ότι η έννοιά του είναι η ακόλουθη: "Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του, θα τη χάσει. Όποιος χάσει την ψυχή του για χαριν του Κυρίου, θα την έυρει".

Κατ' αρχάς τί είναι η ψυχή? Όταν η μεγαλύτερη εντολή είναι η ακόλουθη: "Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου" νομίζω βρισκόμαστε έμπτοσθεν ενός σαφούς διαχωρισμού ανάμεσα στην καρδιά, την ψυχή και τη διάνοια. Δε θα πρέπει να γίνει λοιπον μία έρευνα αντός της Γραφής ώστε να προσδιορίσουμε τι σημαίνει το κάθε ένα από αυτά, όχι μόνο για να είμαστε σε θέση να τηρήσουμε τη μεγαλύτερη εντολή, αλλά και για να δυνάμεθα να κατανοούμε εδάφια σαν αυτό που σας παρέθεσα ως απορία? Τι είναι λοιπόν η ψυχή? Αν αυτό δεν προσδιοριστεί, τότε πόρρω απέχουμε από το να καταλάβουμε το ιδιαιτέρως δύσκολο εδάφιο ος γαρ αν θελη την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην ος δ αν απολεση την ψυχην αυτου ενεκεν εμου ευρησει αυτην.

Αντιστρόφως τεθέν το ερώτημά μου διαμορφώνεται ως εξής: Εκείνος που θα χάσει κατ' επιλογίν την ψυχή του ένεκεν του Κυρίου, δεν την αγαπά? Εκείνος που προσπαθεί να σώσει την ψυχή του οδηγούμενος από τη Θεία χάρη, δεν την αγαπά? Ή όποιος αγαπά την ψυχή του πάει και τελείωσε τηνέχασε (το οποίο είναι και το ερώτημα στο οποίο απαντάς Θανάση). Αν λοιπόν δεν υποστηριχθεί από τη Γραφή την ίδια τί είναι ψυχή, τότε θαρρώ πως ούτε εκατοστό δε πλησιάσουμε στην απάντηση.

(Σε κάθε περίπτωση η απάντησή μου δεν καταλύει την πρόθεσή σου να απαντήσεις Θανάση)

Αθανάσιος έγραψε:Απαντηση ερωτηματος 2α

Οταν δεν φαινεται εχθρος δεν φανερωνονται οι δοκιμασμενοι στρατιωτες και φιλοι του βασιλεως. Και οταν δεν γινεται παλη, ουτε νικη γινεται, ουτε στεφανια, ουτε αμοιβες δινονται.
Συμφωνα με το παραπανω

Ώπα, φρένο. Στα μαθηματικά λέμε ότι α + β = γ. Και συνεχίζουμε λέγοντας ότι "Σύμφωνα με τα παραπάνω" τότε το β = γ - α. Και είναι απόλυτα δεκτό από όλους.
Στο συγκεκριμένο θέμα όμως, το "παραπάνω" ((Οταν δεν φαινεται εχθρος δεν φανερωνονται οι δοκιμασμενοι στρατιωτες και φιλοι του βασιλεως. Και οταν δεν γινεται παλη, ουτε νικη γινεται, ουτε στεφανια, ουτε αμοιβες δινονται)) ποιός το λέει? Ποιά είναι η έγκριτη αυτή πηγή που θεμελίωσε ως αξίωμα αυτό ρηθέν? Είναι η Γραφή? Είναι κάποιος "εγκεκριμένος" εκ Θεού άνθρωπος?

αφου ο Ιησους Χριστος εγινε ενας απο εμας για την σωτηρια μας και σταυρωθηκε και θανατωθηκε. Υπηρχε ποτε περιπτωση να μην περνουσε την δοκιμασια που περνουν ολοι οι ανθρωποι, και να μας δειξει τον δρομο απο την πολυ αγαπη του;

Mat 26:39 και προελθων μικρον επεσεν επι προσωπον αυτου προσευχομενος και λεγων πατερ μου ει δυνατον εστιν παρελθετω απ εμου το ποτηριον τουτο πλην ουχ ως εγω θελω αλλ ως συ
.
.
και δεύτερη φορά
.
.
Mat 26:42 παλιν εκ δευτερου απελθων προσηυξατο λεγων πατερ μου ει ου δυναται τουτο το ποτηριον παρελθειν απ εμου εαν μη αυτο πιω γενηθητω το θελημα σου

Αυτή τη φορά χωρίς την έκδηλη παρουσία του σατανά. Θεωρείς ότι ήταν και αυτός ένας πειρασμός? Αν ναι, εξυπηρετούσε και αυτός τις ανάγκες του "Υπηρχε ποτε περιπτωση να μην περνουσε την δοκιμασια που περνουν ολοι οι ανθρωποι, και να μας δειξει τον δρομο απο την πολυ αγαπη του"?

Δεν αντιλέγω και ομολογώ ότι με ικανοποιεί αυτή η απάντηση. Όμως δεν σας κάνει λίγο εντύπωση το γιατί έπρεπε να γίνουν όλα αυτά?

Το δευτερο υποερωτημα δεν το καταλαβαινω φιλε Νεστορα.
Ποσοι και ποιοι ειναι οι πειρασμοι και τι ειναι ο καθενας;
Ή κατι αλλο που δεν καταλαβα?

Γιατι αν ειναι το πρωτο τοτε χρειαζεται ενα δικο του τopic απο μονο του

Ακριβώς αυτό!!!

Αθανάσιος έγραψε:Απαντηση πρωτου ερωτηματος.

Αν αυριο πεθανω κανω ταμειο. Ή κερδισα την Βασιλεια ή όχι.
Για μενα είναι συντελεια.

Τωρα οπως θελουμε εμεις να εννοουμε την Βασιλεια του Θεου με την Δευτερα Παρουσια. (Λες και για μας η κριση του Θεου δεν θα γινει αν εμεις πεθανουμε και δεν εχει γινει ακομα η Δευτερα Παρουσια.)
Ο μεν Θεος γνωριζει τα παντα πριν γινουν. Ομως οι αγιοι Πατερες λενε, (οτι οταν γεμισει ο ουρανιος κοσμος, τοτε θα γινει η συντελεια) οτι οταν θα συμπληρωθει ο αριθμος των δικαιων ανθρωπων, αντιστοιχα προς τον αριθμο των εκπεσοντων αγγελων, για να συμπληρωθει ο ουρανιος κοσμος, τοτε θα γινει η συντελεια.(Βεβαια εμεις ουτε το ξερουμε ουτε θα το μαθουμε.) Πρεπει να συμπληρωθει ο ουρανιος κοσμος, οπως φωναζει και ο Γρηγοριος και το ρητο του Αποστολου που λεει. Εαν το εργο καποιου καει τελειως, θα υποστει ζημια, ο ιδιος ομως θα σωθει, αλλα με τετοιο τροπο, οπως σωζεται καποιος απο πυρκαια. Αυτο σημαινει οτι η μεν αμαρτια χανεται εκει και δεν υπαρχει. Ενω εκεινος που το εκανε, οντας αφθαρτος κατα την ανασταση, σωζεται μεσα στη φωτια, δηλαδη, παραμενει και δεν καιεται μεσα ς’ αυτο.
Τωρα για το περαν του Πατρος αλλα και συμφωνα με το συμβολο της Πιστεως, σου θυμιζω την Τριαδα Ομοουσιων.

Φταίω πολύ που μπερδεύτηκα? Τι σχεση έχει το τι λένε οι "άγιοι πατέρες" για τη συμπληρωση του αριθμού των δικαίων με την απάντηση του Ιησού στους (ανά τον κόσμο και ανά τη εποχή) φαρισαίους, ότι η Βασιλεία του Θεού δεν έρχεται μετά παρατηρήσεως αλλά είναι εντός μας. Κάτι δε γνωρίζω μάλλον που θα μου έκανε το Link ανάμεσα...

Να το κάνω λιανό. Τι είναι η Βασιλεία του Θεού για την οποία τόσο πολύ μίλησε ο Ιησούς τόσο διαμέσω "απλού" Λόγου όσο και διαμέσω Παραβολών. Μέχρι στιγμής ξέρουμε ότι δεν έρχεται δια παρατηρήσεως (το οποίο υποθέτω ότι εννοεί δια της γνώσεως, της μελέτης, του διαβάσματος). Από εκεί και πέρα?

Ώπα, φρένο. Στα μαθηματικά λέμε ότι α + β = γ. Και συνεχίζουμε λέγοντας ότι "Σύμφωνα με τα παραπάνω" τότε το β = γ - α. Και είναι απόλυτα δεκτό από όλους.
Στο συγκεκριμένο θέμα όμως, το "παραπάνω" ((Οταν δεν φαινεται εχθρος δεν φανερωνονται οι δοκιμασμενοι στρατιωτες και φιλοι του βασιλεως. Και οταν δεν γινεται παλη, ουτε νικη γινεται, ουτε στεφανια, ουτε αμοιβες δινονται)) ποιός το λέει? Ποιά είναι η έγκριτη αυτή πηγή που θεμελίωσε ως αξίωμα αυτό ρηθέν? Είναι η Γραφή? Είναι κάποιος "εγκεκριμένος" εκ Θεού άνθρωπος?

Το ειπε ο αγιος και ιερομαρτυρας Αναστασιος ο Σιναιτης.
.
Μαθηματικά δεν γνωρίζω αν ήξερε. Αλλα αυτο δεν νομιζω να τον εμποδισε.
Αν και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το συλλογισμό σου.
Τι προσπαθεις να βγαλεις απο τα μαθηματικα;

Ξανακοιταξε τον τυπο σου. Σωστος αλλα οχι αρκετος για να καλυψει το θεμα.

Ώπα, φρένο. Στα μαθηματικά λέμε ότι α + β = γ. Και συνεχίζουμε λέγοντας ότι "Σύμφωνα με τα παραπάνω" τότε το β = γ - α. Και είναι απόλυτα δεκτό από όλους.

αυτό είναι το σφάλμα που κάνεις Νεστοράκι μου και το έχω δει σε πολλά που έχουμε κουβεντιάσει, βάζεις τη λογική στη θρησκεία, βασίζεσαι αποκλειστικά στα κείμενα και τις επιστημές. Τα κείμενα πρέπει να τα διαβάζεις με την καρδιά, όχι με επιστημονικό πνεύμα εκτός π.χ. αν κάνεις έρευνα σε προφητείες. ’λλα θα διαβάσεις με τα μάτια και άλλα με την καρδιά. Ο Χριστός θέλει καρδιά, θέλει ψυχή κι όσο ψάχνεις να την ανακαλύψεις με βάση τα κείμενα ως μπούσουλες και μόνο δε θα βρεις τίποτε.

Μη ξεχνάς ότι σε κάποια πράγματα δεν έχεις μεγάλη διαδρομή και πιθανώς κάποια πράγματα να σου διαφεύγουν γιατί δε βγαίνουν οι αυτοματισμοί, όπως ένας που πρωτοπιάνει τιμόνι και φοβούμενος μην κάνεις λάθος, το κάνει.

Τι είναι η Βασιλεία του Θεού για την οποία τόσο πολύ μίλησε ο Ιησούς τόσο διαμέχω "απλού" Λόγου όσο και διαμέσω Παραβολών. Μέχρι στιγμής ξέρουμε ότι δεν έρχεται δια παρατηρήσεως (το οποίο υποθέτω ότι εννοεί δια της γνώσεως, της μελέτης, του διαβάσματος). Από εκεί και πέρα?

Ξαναδιάβασε την απάντησή μου. Εδώ κολλάνε και αυτά που έγραψα πριν λίγες γραμμές. Όταν πας με τα μάτια βασιλεία δε θα δεις παρά μόνο στη 2α παρουσία και αν τη δεις, αν πας με την καρδιά τότε θα τη βρεις.

((Οταν δεν φαινεται εχθρος δεν φανερωνονται οι δοκιμασμενοι στρατιωτες και φιλοι του βασιλεως. Και οταν δεν γινεται παλη, ουτε νικη γινεται, ουτε στεφανια, ουτε αμοιβες δινονται)) ποιός το λέει? Ποιά είναι η έγκριτη αυτή πηγή που θεμελίωσε ως αξίωμα αυτό ρηθέν? Είναι η Γραφή? Είναι κάποιος "εγκεκριμένος" εκ Θεού άνθρωπος?

Υπάρχουν πολλών ειδών πάλες και εχθροί, ορατοί και αόρατοι. Το σταυρό να σηκώσουμε καλεί ο Κύριος. Αυτά εννοεί, τις πάλες, τις δοκιμασίες κλπ. Και είναι φυσικά ο πλέον εγκεκριμένος.

Η πίστη μας δεν είναι μάθημα να το περάσουμε και να μας πιάνει φόβος μήπως σφάλλουμε και μας κόψουν. Ο Θεός δε μας αγχώνει έτσι. Δεν το θέλει. Πάμε με την αγάπη Νέστορά μου αγαπημένε που μη με μισήσεις για αυτά που σου γράφω. Ο Θέος θέλει να τον αγαπούμε και με την πείρα που αποκτούμε μας διδάσκει. Πατέρας είναι, όχι φόβητρο μη μας ξεφύγει καμιά κοτσάνα.

Σε νιώθω κουμπωμένο σε πολλά και είναι κρίμα.

Αν λοιπόν δεν υποστηριχθεί από τη Γραφή την ίδια τί είναι ψυχή, τότε θαρρώ πως ούτε εκατοστό δε πλησιάσουμε στην απάντηση.

Γιατί αποκλειστικό κόλλημα με τη Γραφή; Τη Γραφή που τόσο τυφλά εμπιστεύεσαι -και καλά κάνεις- οι Πατέρες την διαμόρφωσαν ως προς το τι θα την αποτελεί. Και στη Γραφή αυτή που είναι μέρος της Παράδοσης διαβάζουμε ότι εδώ και 1973 χρόνια έχουμε μαζί μας συνεχώς το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το ’γιο Πνεύμα. Όταν λοιπόν υπάρχουν τόσοι Πατέρες που αποδεδειγμένα -με θαύματα, μαρτυρίες, φανέρωσής του εκ Θεού μετά θάνατον -μίλησαν και δίδαξαν εν Πνεύματι Αγίω, με το Θεό τον ίδιο δηλαδή, πού είναι το εμπόδιο λοιπόν;

Όταν ο Χριστός θαυματουργούσε, απλά ρωτούσε: "πιστεύεις σε μένα ότι είμαι ο υιός του Θεού;", "Ναι" απαντούσε ο άλλος, δεν έπιανε την επιστήμη.

Αθανάσιος έγραψε:Απαντηση Δ ερωτηματος.

Είναι δυνατόν οι 12 Απόστολοι

Τοτε δεν ηταν Αποστολοι.
Ολοι μας εχουμε κανει μαθητες.
Η λεξη μαθητες εχει και την αντιστοιχη εννοια.
Οι μαθητες του Ιησου οπως λεει και η λεξη που τους χαρακτηριζει, μαθαιναν να πιστευουν.

Και για ολους εμας η πιστη μπορει να ξεκινα απο τον φοβο του Θεου, μετα ερχεται η αγαπη στον Θεο και η πληρη εμπιστοσυνη που δειχνουμε σε Αυτον. (παντα βοηθουμενοι απο το αγιο Πνευμα, γιατι απο μονοι μας τιποτα.).

Οι Αποστολοι μετα την ανασταση του Ιησου και με την Χαρις του αγιου Πνευματος περνουν σε αλλη διασταση. Και τοτε ερχονται πραγματικα κοντα στο Θεο.

Παντα με φοβο Θεου και κινδυνο να κανω λαθος.
Παρακαλω διορθωστε με.

Προσωπικά και υποκειμενικά μου φαίνεται σωστή η θεώρηση. Όμως η απόρία, απορία. Δεν είχαν πίστη οι μαθητές ούτε ενός κόκκου σινάπεως? Και τότε τα υπόλοιπα θαύματα πώς τα ποιούσαν? Γιατί απέτυχαν με το συγκεκριμένο "σεληνιασμένο" παιδί το οποίο κακως πασχει πολλακις γαρ πιπτει εις το πυρ και πολλακις εις το υδωρ. Μήπως είναι κάτι το πολύ συγκεκριμένο και κάτι το πολύ συμβολικό? (σελήνη, ύδωρ, πυρ). Ας το δούμε και από τον Μάρκο όμως ο οποίος το εξιστορεί λίγο πιο "πλούσια":

Mar 9:14 και ελθων προς τους μαθητας ειδεν οχλον πολυν περι αυτους και γραμματεις συζητουντας αυτοις
Mar 9:15 και ευθεως πας ο οχλος ιδων αυτον εξεθαμβηθη και προστρεχοντες ησπαζοντο αυτον
Mar 9:16 και επηρωτησεν τους γραμματεις τι συζητειτε προς αυτους
Mar 9:17 και αποκριθεις εις εκ του οχλου ειπεν διδασκαλε ηνεγκα τον υιον μου προς σε εχοντα πνευμα αλαλον
(Τι είχε το παιδί του? Πνεύμα άλαλο. Μουγκό)

Mar 9:18 και οπου αν αυτον καταλαβη ρησσει αυτον και αφριζει και τριζει τους οδοντας αυτου και ξηραινεται και ειπον τοις μαθηταις σου ινα αυτο εκβαλωσιν και ουκ ισχυσαν
(Οι μαθητές δεν υπερίσχυσαν του "πνεύματος")

Mar 9:19 ο δε αποκριθεις αυτω λεγει
(Ας δούμε την απάντηση του Κυρίου )

Mar 9:19 ω γενεα απιστος εως ποτε προς υμας εσομαι εως ποτε ανεξομαι υμων φερετε αυτον προς με
Mar 9:20 και ηνεγκαν αυτον προς αυτον και ιδων αυτον ευθεως το πνευμα εσπαραξεν αυτον και πεσων επι της γης εκυλιετο αφριζων
Mar 9:21 και επηρωτησεν τον πατερα αυτου ποσος χρονος εστιν ως τουτο γεγονεν αυτω ο δε ειπεν παιδιοθεν
Mar 9:22 και πολλακις αυτον και εις πυρ εβαλεν και εις υδατα ινα απολεση αυτον αλλ ει τι δυνασαι βοηθησον ημιν σπλαγχνισθεις εφ ημας
Mar 9:23 ο δε ιησους ειπεν αυτω το ει δυνασαι πιστευσαι παντα δυνατα τω πιστευοντι
Mar 9:24 και ευθεως κραξας ο πατηρ του παιδιου μετα δακρυων ελεγεν πιστευω κυριε βοηθει μου τη απιστια
Mar 9:25 ιδων δε ο ιησους οτι επισυντρεχει οχλος επετιμησεν τω πνευματι τω ακαθαρτω λεγων αυτω το πνευμα το αλαλον και κωφον εγω σοι επιτασσω εξελθε εξ αυτου και μηκετι εισελθης εις αυτον
Mar 9:26 και κραξαν και πολλα σπαραξαν αυτον εξηλθεν και εγενετο ωσει νεκρος ωστε πολλους λεγειν οτι απεθανεν
Mar 9:27 ο δε ιησους κρατησας αυτον της χειρος ηγειρεν αυτον και ανεστη
(Εδώ κάπου τελειώνει το περιστατικό)

Mar 9:28 και εισελθοντα αυτον εις οικον οι μαθηται αυτου επηρωτων αυτον κατ ιδιαν οτι ημεις ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο
(ρωτάν οι μαθητές Αυτού)

Mar 9:29 και ειπεν αυτοις τουτο το γενος εν ουδενι δυναται εξελθειν ει μη εν προσευχη και νηστεια
(ο Ματθαίος το λέει "δια την απιστίας σας")

Όμως δεν πίστευαν από...Πίστη? (πολύ πιθανόν..) Δεν προσεύχονταν? Δεν ενήστευαν? (ξέρω, η απάντηση είναι όχι όσο ο νυμφίος ήταν μεταξύ αυτών).

Τέλοσπάντων, γιατί εκείνοι απέτυχαν σε ΑΥΤΟ το ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ περιστατικό?

stratis έγραψε:Και σε αυτό έχω απαντήσει αρκετές φορές και αν θυμάμαι ήταν παλαιότερα στο άλλο φόρουμ.

Το "και σε αυτό έχω απαντήσει αρκετές φορές", νομίζω ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που ήθελες να πεις, ετσι?

Η βασιλεία του Θεού βιώνεται από τώρα από τον άνθρωπο όταν πιστεύει εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της καρδίας του στο Θεό

Συμφωνώ. Νομίζω ότι αυτό και μόνο αρκεί όταν είναι ειλικρινές και διαρκές. Όλα τα υπόλοιπα "έρχονται" από Πνεύματος Αγίου.

όταν μελετά τη Γραφή, μελετά πατερικούς ωφέλιμους λόγους, όταν προσεύχεται, όταν με φίλους συζητά πνευματικά θέματα, όταν για το παραμικρό επακαλείται το Θεό δίνοντάς του Δόξα ή λέγοντας αν είναι θέλημά Του, όταν μετέχει των μυστηρίων και κοινωνά αναξίως το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Και γενικώς όταν στα πάντα έχουμε συνέταιρο το Θεό

Σωστά, αλλά δευτερεύοντα κατά τν άποψή μου

Από τώρα ο Θεός μας δίνει πρόγευση της βασιλείας Του.

Potentially ναι! Σημαντική κουβέντα αυτή που έγραψες Στρατή!

Όταν π.χ. Νέστορα πρωτογνωριστήκαμε πριν μήνες και ανταμώσαμε 3 χριστιανοί από δω μέσα, εγώ προσωπικά έκλεψα κι εκεί μια πρόγευση της βασιλείας στην εκδοχή του πόσο όμορφα αισθάνεσαι όταν ανταμώνεις με άλλους πραγματικούς αδερφούς.

Αμά μετά την εκκλησία, μετά τη μελέτη της Γραφής, την προσευχή κτλ αισθανθείς μια δυνατή εσωτερική χαρά, πήρες ήδη μια γεύση, είναι οι γνωστές καραμελίτσες κατά το γέροντα Παΐσιο που μας δίνει ο Θεός.

Ναι, γνωστό το συναίσθημα και ωραίο. Αλλά τόσο "μη διαρκές" (που μακάρι να ήταν).

Η Βασιλεία του Θεού λοιπόν είναι ένα συναίσθημα?

Αθανάσιος έγραψε:Το ειπε ο αγιος και ιερομαρτυρας Αναστασιος ο Σιναιτης.
.
Μαθηματικά δεν γνωρίζω αν ήξερε. Αλλα αυτο δεν νομιζω να τον εμποδισε.
Αν και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το συλλογισμό σου.
Τι προσπαθεις να βγαλεις απο τα μαθηματικα;

Ουδέποτε το νόημα των λόγων μου επιδίωξε να κάνει συσχέτιση ανάμεσα στα μαθηματικά και τη θρησκεία. Πραγματικά θέλεις να πεις κάτι ρωτώντας με "τι προσπαθώ να βγάλω από τα μαθηματικά"? Απλά κάποιοι χρησιμοποιούν ιστορίες, κάποιοι σχήματα (κλπ) για να εξηγησουν αυτό που θέλουν να πουν. Έτσι κι εγω σε ορισμένες των περιπτώσεων χρησιμοποιώ μαθηματικά.

Όπως κα να χει. Συγνώμη για τη σύγχυση που προκάλεσα.