Ορθοδοξία

Ευχή (2)
6 Δεκεμβρίου, 2012 — vatopaidifriend4



Εξ ύψους Θείαν στήριξη
ζητώ , πριν έρθει η ρήξη
και απολέσω ο ευτελής,
όσα δε πρέπει ο ατελής…
Της Παντανάσσης χάδιν
πριν έρθει το σκοτάδιν,
ζητά η καρδιά , με την ευχή
και φεύγει ευθύς η ταραχή….
Τα σύννεφα, φεύγουν μακριά
και ο πλούτος όλος ,ωχριά
εμπρός τη Θεία δωρεά….
Ανάλαφρη γοργά η καρδιά
εις στα ουράνια πετά
στο θρόνον , γόνυν κλείνει
που βασιλεύει, Εκείνη…
Μες τη ψυχή , γαλήνη
του Πλάστη μου η ειρήνη,
στο νουν μου ,σωφροσύνη…
Του Άθωνα η διδαχή,
η μονολόγιστη ευχή ,
που την ψιθύρισε η ψυχή
έγινε δέηση –προσευχή
και εδραίωσε τη συνοχή,
πλάσμα – Θεός , μια ψυχή
και ξαναρχίζω απ, την αρχή…

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Επεφάνη ο Σωτήρ



Τον Λόγο υποδεχθήκαμε

εν μέσω μυστηρίου
σαν ήρθε ο Αχώρητος
με το όνομα, Κυρίου.
Το φως είχεν ιμάτιο
το χρόνον , υπομάλης
και έλαμψε , ο Ύψιστος
στη μητρική αγκάλη.
Ποιμένες – Μάγοι μαρτυρούν,
οι άγγελοι δοξολογούν,
γονυπετώς τον προσκυνούν
και βήμα- βήμα, οδηγούν
στον Ιορδάνη , κάθε νουν.
Στον Ιορδάνη ακούστηκε
και πάλιν , το Επεφάνη
αμήτορας και απάτορας
Θεός , μόνος , εφάνει…
Και ως αποθέτει ο Πατήρ,
εις τον Υιόν , στεφάνι
το Πνεύμα , επεφάνη
και δια παντός σφραγίστηκαν
οι λογισμοί , εκεί στον Ιορδάνη…….
Και εις στο εξής και πέρα,
δια στόματος, Πατέρα
με τρόπο, πλέον αισθητό
ποιεί το ασύλληπτο, νοητό
και Υιόν, δεικνύει αγαπητό…….
Τα ύδατα άλλαξαν φορά,
σφραγίζει η περιστερά
πως επιστρέφει η χαρά
και καταλύεται η αρά….
Ο πειρασμός απέρχεται
ο Λυτρωτής κατέρχεται,
η Χάρις πλέον ανέρχεται….
Ο Πρόδρομος , πρωταπόστολος
Χάριτος Θείας , ένστολος
με βάπτισμα άγιο , ευτυχώς
θα μας ξεπλένει , ασφαλώς
το αρχαίον βάρος, επιτυχώς…
Η αμαρτία πλέον , κατακλυσμός
και η εκκλησία κιβωτός……
Μα δεν τελειώνει όμως εδώ
του Λυτρωτή η θυσία,
στην έρημο εξέρχεται
να δώσει σωτηρία.
Και σε όλους δίδαξε
εμάς , εγκράτεια και νηστεία….
και το μισόκαλο, έδιωξε
για πάντα εξορίαν
να μη κρατά ο πειρασμός
και να επέλθει, (χωρισμός)…
«Ου φάγεσθε», η εντολή
και με σαφή επιλογή
εμείς ως όντα λογικά
θα αρνηθούμε τα κακά
ασκώντας εξουσία
επί της αμαρτίας…
Και ο νους ο φωτιζόμενος
αμέσως διακρίνει , ποία η οδός
της αρετής και ποία της οδύνης….
Έτσι χαράζεται η ζωή
εν Πνεύματι Αγίω
και παραμένει πρότυπο
στο στίβο των δακρύων
για να αποκτήσεις στέφανο
και αθάνατον , το βίο….

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

Εξομολόγηση



Τα χρόνια μου χαράμισα
και ως άφρων τα σπατάλησα,
σε αναίτιες ασχολίες
που φέρνουν δυσκολίες

Πόνος και ανέλπιδα βιωτή
μακριά απ τη θεία αρετή,
μα πόθησα την προκοπή…

Κοίταξα τότε μόνο εμπρός,
θέλησα ευθύς να βρω το φως
και να μην είμαι ρυπαρός
με τόσες , ανομίες
θλίψεις και χίλιες ερημίες.

Σε πετραχήλι γονάτισα εμπρός
και ανασηκώθηκα λαμπρός
και ζήτησα του ελέους φως…

Της χάρις σου σταλαγματιά
είδα στην πρώτη σου ματιά
και χίλια πήρα δώρα
και τα κρατάω ως τώρα…

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Ομολογία Μαρτυρική



(Βασισμένο στο βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Διδαχές από τον Άθωνα)

Οι τα παρόντα φέροντες, γενναίως θα χαρούσι
και στη μελλούμενη ζωή θα παρηγορηθούσι…….
Υπάρχει ετοιμότητα για την ομολογία,
και είναι η αγάπη του του Χριστού, σφραγίδα για ευλογία……

Φθόνησε ο μισόκαλος την τόσην παναγάπη
και εμπόδια εις πιστούς θα βάλλει με απάτη…
Ψάχνει σε κάθε αφορμή να βάλει δυσκολίες
μέχρι να ιδείς το θάνατο, μες, τις δικαιολογίες….

Έτσι λοιπόν ο Χριστιανός μη χάνει τις ελπίδες,
να δέχεται τους στεναγμούς, και πονηρού παγίδες,
με τη χαράν μες, τη ψυχή, αφού τον Κύριον είδε…

Σκέψου τη θείαν αμοιβή,
τη βέβαιαν συγκομιδή
και δια χειρός Κυρίου,
άμεσα να γλυκαίνεται
πόνος του μαρτυρίου…

Ομοίως οι Τεσσαράκοντες Άγιοι και τόσοι , άλλοι
γλυκείαν προτίμησαν ζωήν, στου Πλάστη την αγκάλη…
Έκτοτε, εκατομμύρια δάκρυα παρηγορίας,
στολίζουν πια τη χάριν τους στους κτύπους της καρδίας…

Η σάρκα είναι ασθενής μα πρέπει να υποκύπτει
στο πνεύμα που είναι πρόθυμον
τον πλάστη να υμνήσει…

Με τη συνήθεια του καλού
φεύγουμε απ, τα (( ξένα)),
ο Κύριος δίδει δύναμη
παρηγορεί και σε εσένα……

Σκέψου Αγίων μαρτύρια,
τους βίους των Πατέρων
που κέρδισαν με ενθάρρυνση,
τις μάχες των αιθέρων……..

Τύχαμε εμείς της κλήσεως
και του Θεού προνοίας,
να αποτάξουμε ζυγόν
εκ της αιχμαλωσίας…

Συναθλητές των τέλειων
βαδίζουμε στο βίον
και πρέπει στην αγάπην του
να πάρουμε βραβείον…….

Πατέρες και Ομολογητές
Όσιοι και Εγκρατευτές,
με υπομονήν περίσσειαν
για εμάς πια ικεσίαν,
εις το Χριστόν Μεσίαν
για ζήλον και ανδρείαν,
να εισέλθει στην καρδίαν,
μακριά απ, την ακηδίαν …

Την πίστη ομολογήσαμε
ευτέλειαν αγνοήσαμε,
τη δύναμη αφήσαμε…….

Με την καλή την πρόθεση
κερδίζεται η ((υπόθεση)),
υπάρχει Θεία υπόσχεση…

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Χωρίς κατά Θεόν πένθος, κατά θεόν κοινωνία, και κατά Θεόν ελπίδα....
Τρίτη, 7 Μαΐου 2013



Χριστός Ανέστη, λατρεμένο!

Στην προηγούμενη, ανάρτηση,
σου πρόσφερα ενδιαφέρουσες και άψογα διατυπωμένες
επισημάνσεις, της λογιότατης Φωτεινής Τσαλίκογλου
περί πένθους, ουτοπίας και ελπίδας.

Οι υπογραμμίσσεις στο κείμενό της, είναι δικές μου.

-Τι θα της ψιθύριζα ντροπαλά, όμως, η λώλα, της σοφής κυρίας,
αν τύχαινε και τη συναντούσα;

Θα της μουρμούριζα
αυτά τα δυο λόγια του σημερινού μου τίτλου,
που αποκαλύπτονται και ως η εμπειρία
όλης της Ορθόδοξης ζωής
δια μέσου των αιώνων.

Ότι δηλαδή, χωρίς
κατά Θεόν πένθος,
κατά Θεόν κοινωνία
και κατά Θεόν ελπίδα

σωτηρία, και ειρήνη
και ενότητα των ψυχικών δυνάμεων
ουδείς μπορεί να αποκτήσει.

Αδύνατον, των αδυνάτων αδύνατον,
να νικηθούν
άνευ της Δυνάμεως του Αναστημένου Ιησού Χριστού,

τα εν ημίν δολίως κρυπτόμενα,
αγριαίνοντα, και αενάως πρωτεϊκώς μεταμορφούμενα
-ως τίγρεις ανήμερες- εφάμαρτα πάθη.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα,
τέτοιου είδους λύτρωση,
οποίαν φαντάζονται
οι ψυχολόγοι
και οι κοινωνιολόγοι
και οι κοσμικοί φιλόσοφοι
του νυν αιώνος, του απατεώνος.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει,
επειδή απ' το Θεό-Λόγο, πλαστήκαμε
και φτιαχτήκαμε έτσι,

ώστε να βρίσκουμε την ανάπαυση,
αναπνεύοντας πνευματικά
μέσα στην Αγιοτριαδική Παρουσία,

εμπιστευόμενοι το σχέδιό Της για μας,

και την αιώνια Αγάπη Της...

Σαλογραία
(Ευαν. Παναγοπούλου-Κουτσούκου)

Πηγή: http://salograia.blogspot.gr

Άξιον Εστί
Δημοσιεύθηκε: 22 Ιουνίου 2013



Άξιον εστί, δοξάζειν σε

Άνασσα των αιθέρων,

καύχημα των Αθωνιτών

αγλάισμα των πατέρων.

Αξίως σε στεφάνωσε

ο Πλάστης, δόξης τόσης

απαύγασμα υπέρτερης

θείας παναγάπης, πόσης!

Άξιον εστί, σε προσκυνείν

κατόπιν της Τριάδος,

Μεσίτρια του γένους μας

και στέφος της Ελλάδος…

Καρκίνον εξαφάνισες

και τρέμει η ατεκνία,

ω Πλατυτέρα ουρανών

που σκέπεις τα τεκνία…

Στα σύμπαντα ο θρόνος σου

στην κτήση , η ματιά σου

και όποιος Βασίλισσα εκφωνεί,

τον κλίνεις στην καρδιά σου…


Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

Πηγή: ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ

Ἡ αἰωνιότητα



Ἄφηνε πάντα τὰ δάχτυλά σου ἀνοιχτὰ
νὰ μπαίνει ἡ αἰωνιότητα σὰ γύρη φωτός.
Πάνω στ' ἀλύγιστα χέρια σου, σὰ σὲ βράχια σκληρά,
ἄφηνε νὰ τσιμπᾶνε τὰ χρυσὰ πουλιά της,
ποὺ θέλουνε στ' ἄγνωστο κορμί σου νὰ περπατήσουν.

Ὕψωσε τὰ βαριά σου τὰ βλέφαρα
στὶς ἄλλες ζῶνες ἐκεῖνες τὶς ἅγιες. τὸ δάκρυ χόρτασες,
τὸν πόνον ὅλο τὸν διάτρεξες.

Σήκω νὰ ἐρευνήσεις τοὺς ἄγνωστους τούτους τόπους,
ὅπου βέλη πιὰ δὲν ὑπάρχουνε, οὔτε πληγές.
σπεῦσε στὶς κρυστάλλινες βρύσες νὰ συναντήσεις,
τὰ πελώρια δάση τοῦ ἐλέους τὰ μυστικά,
κι ἃς εἶναι μέσα ἀπὸ τῆς ψυχῆς σου τιναγμένα τὸ θόλο,
κι ἃς εἶναι ἀπὸ τὸν ἀπελπισμὸ τῆς κραυγῆς σου.
γιατί πολὺ τὸ πόθησες
μὲς στ' ἄχραντα φορέματα νὰ τυλιχτεῖς,
γιατί πολὺ τὸ θέλησες
τὴ μουσικὴ μόνο τοῦ φωτὸς στ' αὐτιά σου ν' ἀκούσεις.

Της Όλγας Βότση

Πηγή: http://www.myriobiblos.gr/greekliteratu ... otita.html

Αθάνατα παιδιά.Παιδιά του Κυρίου
24 Νοεμβρίου 2013


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΕΣΑΣ !!!!!!

Παιδί μου.

Έχει η ζωή πολλές χαρές
μα πιο πολλές οι λύπες
λίγες που μείνανε αρετές
να λες ότι εβρήκες.

Έχει φουρτούνες η ζωή
μ' αξίζει να την ζήσεις
είναι μεγάλη η αμοιβή
αν τελικά κερδίσεις.

Αθάνατος θε να γενείς
κι'η δόξα σου μεγάλη
αν εις το τέλος νικητή
σε βρει ετούτη η πάλη.

Χιλιάδες οι κακοτοπιές
που πρέπει να περάσεις
μα εγώ σου δίνω συμβουλές
πως στην κορφή να φτάσεις.

Έχε την πίστη οδηγό
βαθιά σου την θρησκεία
και ζήτα μόνο απ'τον Θεό
την Θεια προστασία.

Μα μην με την αγάπη σου
προς τον Θεό αφήσεις
τον δίπλα σου τον πονηρό
πάνω σου να πατήσει.

Δεν θέλει να'σαι ο Θεός
στην πίστη μπερδεμένος
εύκολο θύμα καθενός
και στην ζωή χαμένος.

Μέσα στο ψέμα γύρω σου
ψεύτης εσύ μην γίνεις
με την αλήθεια σύμμαχο
παράδειγμα να δίνεις.

Μάθε ν' ακούσεις την φωνή
που μέσα σου μιλάει
και κάθε πράξη σου κακή
αλύπητα χτυπάει

Άστηνε να σε οδηγεί
μεσ' της ζωής το διάβα
φίλος δικός της να γενείς
και άφοβα περπάτα.

Για άνθρωπο, λόγο κακό
στο στόμα σου μην βάζεις
μάθε να τον κατανοείς
κι όχι να τον δικάζεις.

Ότι σε εσε στηρίζεται
ποτέ σου μην προδώσεις
την πίστη τους για σένανε
ποτέ μην χαμηλώσεις.

Μάθε εκεί που θα κοιτάς
να βρίσκεις τι υπάρχει
αν την αλήθεια αναζητάς
κοίτα με άλλο μάτι.

Πολλά εσύ να μην τους λες
στα λίγα λόγια μένε,
όσοι μιλούν για να μιλούν
ανόητους τους λένε.

Την κάθε λέξη να μετράς
πολύ, πριν την μιλήσεις
κι' αν σε ρωτούν, να σκέπτεσαι
τι πρέπει ν' απαντήσεις.

Τις χάρες σου στους γύρω σου
εσύ να μην γνωρίζεις
άσε αυτούς για να τις δουν
και πιο πολλά κερδίζεις.

Μην στην μορφή στηρίζεσαι
στης ομορφιάς την δόξα
μα στού μυαλού την δύναμη
και της ψυχής τα κότσια.

Εύκολα να μην λες το ναι
δική σου γνώμη να' χεις
κι αν σου μιλούν για άγνωστα
κράτα επιφυλάξεις.

Μην πάρεις λόγια αλλουνού
χωρίς εσύ να ξέρεις
αν την αλήθεια σου μιλά
κι αλλού τα μεταφέρεις.

Αν κάποιος την βοήθεια
τύχει να σου ζητήσει,
βοήθησε, και σένανε,
κάποιος θα βοηθήσει.

Μην στην ασχήμια τ' αλλουνού
ανόητα γελάσεις
γιατί την ίδια την στιγμή
την ανθρωπιά θα χάσεις.

Για κάθε πόνο της ζωής
μην βρίζεις τον Θεό σου
εκείνος όπλα σου έδωσε
μα ο πόλεμος δικός σου.

Εσύ είσαι αυτός που πολεμάς
συ κάνεις τις κινήσεις
κείνος κοιτά από ψηλά
να δει αν θα νικήσεις.

Γιατί σε τούτη την ζωή
που ήρθες να περάσεις
δεν ξέρω αν κατάλαβες...
μα δίνεις εξετάσεις.

Γι' αυτό σου λέω να μετράς
την κάθε κίνηση σου
και με σοφές επιλογές
να φτιάξεις την ζωή σου.

Μάθε να βλέπεις το κακό
παγίδες όταν στήνει
μέσα μην πέσεις και χαθείς
ατού πόνου την οδύνη.

Πράγμα αλλουνού να μην ποθείς
ούτε να αφαιρέσεις
και δόλιες σκέψεις μην κρατάς
πως θα τον καταστρέψεις.

Μην στην ανάγκη τ' αλλουνού
απάνω του πατήσεις
για ν' ανεβείς εσύ ψηλά
μ' αυτόν να αφανίσεις.

Στα νεύρα σου να κυβερνάς
σαν άξιος κυβερνήτης
και τον θυμό σου να κρατάς
με τέχνη να τον κρύβεις.

Γιατί στα νεύρα της στιγμής
που φέρνουν τον θυμό σου
μπορεί να κανείς πράγματα
έξω απ' τον εαυτό σου.

Αν τύχει κάποιος μυστικό
σε σένανε και δώσει
εσύ ποτέ να μην το πεις
ποτέ μην το προδώσεις.

Και το δικό σου μυστικό
κράτα στον εαυτό σου,
με φίλο αν το μοιραστείς
θα γίνεται εχθρός σου.

Στόχους να βάλεις στην ζωή
κι' αυτούς ν' ακολουθήσεις
μα να' ναι οι στόχοι σου αγνοί
αν θέλεις να νικήσεις.

Γιατί σε στόχους πονηρούς
αν βάλεις την ζωή σου,
μπορεί να φέρουνε καρπούς
μα χάνεις την ψυχή σου.

Αγάπη δίνε γύρω σου
αγάπη για να παίρνεις
ότι μ' αγάπη προσπαθείς
πάντα το καταφέρνεις.

Κι' αν στην αγάπη προδοθείς
αυτό μην σε χαλάσει,
μην σου βαρύνει την ψυχή
αν θες ψηλά να φτάσει.

Άλλα δεν έχω να σου πω
ότι είχα σου το είπα,
να ξέρεις πως σε αγαπώ
κι' ευχαριστώ που σ' είχα.

Μα θέλω τούτη την ζωή
που σ' έφερα να ζήσεις
θέλω παιδί μου να σε δω
εσύ να την νικήσεις.

Γι' αυτό λοιπόν τις συμβουλές
καλά να μελετήσεις
κι αθάνατος θε να γενείς
παιδί μου αν τις κρατήσεις.

Πατήρ Ιωάννης

Πηγή: πατηρ-Ιωάννης Συγγραφέας : facebook

Στο φόβο δεν πετάνε τα πουλιά
Πέμπτη, 12 Δεκεμβρίου 2013



Θυμάμαι εγώ . Ένα μικρό ήμουνα πάντοτε πουλί
Τα άλλα πουλιά με μάθανε ,τα πάντα να φοβάμαι
Να ζω με βάλανε λοιπόν , σε ένα άγνοιας κλουβί
Και μου είπαν, κάλιο τα πουλιά , να μην πετάμε.

Υπάρχει μου είπανε, στον ουρανό ,ένα άγνωστο κενό
Που όσα πουλιά μέσα σε αυτό πετάξουν, θα καούνε
Το λένε γνώση και τα πουλιά δεν έχουν το μυαλό
Να καταλάβουν τι είναι αυτή ,μέσα της δεν πετούνε

Έτσι λοιπόν μου μάθανε ,από μικρό πουλάκι ακόμα
Σε ένα κλουβί της άγνοιας , εκεί πρέπει να ζήσω
Τι κι αν εγώ που έβλεπα ,να έχω φτερά στο σώμα
Σε γνώσης άγνωστο κενό, ποτέ να μην τα ανοίξω

Ζούσα όπως μου μάθανε , μα ήμουν δυστυχισμένο
Με φόβους και υποταγή ,μια φυλακή όλη η ζωή μου
Πουλί φτιαγμένο να πετά, σε ένα κλουβί κλεισμένο
Οι φόβοι σφράγισαν γερά ,την πόρτα στο κλουβί μου

Βλέπω ψηλά στον ουρανό ,που άλλα πουλιά πετάνε
Λεύτερα απ’ τους φόβους τους ,απλώνουν τα φτερά
Πάντα κόντρα στον άνεμο ,την γνώση αναζητάνε
Χωρίς να νοιάζονται αν θα μπουν, σε άγνωστα κενά

Τι νόημα έχει αλήθεια η ζωή, εάν την αλήθεια της φοβάσαι;
Αν φοβισμένοι δάσκαλοι ,σύμβουλοι, με ημίμετρα γονείς
Με παραμύθια φοβικά σε μάθανε να ζεις και να κοιμάσαι
Μες τα κλουβιά αυτοί ,έτσι και εσύ ,μες το κλουβί να ζεις

Ελεύθερα γεννιούνται τα πουλιά ,στον φόβο δεν πετάνε
Ελεύθερος λοιπόν ,απ’ το κλουβί της άγνοιας θα βγω και θα πετώ
Κι αν θα καώ στο άγνωστο ,που τα φτερά μου θα με πάνε
Από τις στάχτες μου ελεύθερος, όπως ο Φοίνιξ ,θα ξαναγεννηθώ

Πατήρ Ιωάννης

Πηγή: πατηρ-Ιωάννης Συγγραφέας : facebook

Ένα ποίημα που μου αρέσει πολύ:

Όμορφη και παράξενη πατρίδα (Οδυσσέας Ελύτης)

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα.



Πηγή: http://www.paidika.gr/index.php?option= ... itstart=17