Αγαπητά μέλη και επισκέπτες, καλώς ήρθατε στο ανανεωμένο μας φόρουμ!
Με πολλή χαρά περιμένουμε τις νέες σας δημοσιεύσεις!
Με πολλή χαρά περιμένουμε τις νέες σας δημοσιεύσεις!
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Συντονιστές: Νίκος, Anastasios68, johnge
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΥΦΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΟΙ ΤΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ,ΜΕ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΑΝΕΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ...
ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Απόκρυφα χριστιανικά κείμενα» -ή, σύμφωνα με άλλη επικρατούσα ονομασία, «Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης», κατ' αντιδιαστολή προς τα «Απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης» - ονομάζονται διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, γραμμένα απο τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξής, που δεν συμπεριλαμβάνονται στον ‘κανόνα’ της Κ.Δ. αλλά αναγινώσκονται απλώς ή απορρίπτονται απο τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς των πρώτων αιώνων Σχετίζονται όμως με την Κ.Δ. (και έτσι εξηγείται η επικρατούσα ονομασία τονς) τόσο από πλευράς φιλολογικού είδους (είναι Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις, αλλά και Διάλογοι, Ερωτήσεις, κ.ά.π.) όσο και από πλευράς περιεχομένου, διότι τα κείμενα αυτά αναφέρονται σε γεγονότα ή πρόσωπα που περιέχονται στην Κ.Δ., συνήθως τροποποιώντας τα, ή βρίσκονται στην προέκταση αυτών.
Ο όρος «απόκρυφος» σημαίνει αρχικά αυτό που είναι κρυμμένο και φυλαγμένο προσεκτικά. Στην προς Κολοσσαείς επιστολή λέγεται ότι στον Χριστό «εισί πάντες οι θησαυροί της σοφίας και γνώσεως απόκρυφοι" (2,3), που σημαίνει ότι οι θησαυροί αυτοί είναι κρυμμένοι στον Χριστό, όχι για να μην φανερωθούν στους ανθρώπους, αλλά ότι είναι φυλαγμένοι με μοναδικό τρόπο σαν σε ‘θησαυροφυλάκιο’ από το οποίο αντλεί ο πιστός. Ο όρος δεν ήταν αρχικά μονοσήμαντος. Σε ορισμένους κύκλους αιρετικών, που χρησιμοποιούσαν ένα ή μερικά απο αυτά τα κείμενα, ο όρος είχε θετική έννοια και δήλωνε τα βιβλία που ήταν προφυλαγμένα από την κοινή χρήση εξαιτίας του βάθους των νοημάτων τους που δεν μπορούσε να συλλάβει ο κοινός αναγνώστης. Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς όμως χρησιμοποιούσαν τον ίδιο όρο με αρνητική έννοια, για να δηλώσουν βιβλία αμφίβολης αξίας και προέλευσης και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις αιρετικά, και τα κατονόμαζαν σε λίστες που διασώθηκαν. Με τη δεύτερη αυτή έννοια επικράτησε ο όρος ‘απόκρυφα’ στην εκκλησιαστική και θεολογική γλώσσα. Θα δούμε στη συνέχεια ότι με το πέρασμα των αιώνων διαπιστώθηκε ότι δεν είναι όλα τα διασωθέντα απόκρυφα αιρετικά.
Ποιά ήταν τα αίτια που οδήγησαν στην παραγωγή αυτής της απόκρυφης φιλολογίας; 1) Πρώτα πρώτα η ευσεβής φαντασία ορισμένων αγνώστων συγγραφέων, που απέδωσαν τα έργα τους σε γνωστά πρόσωπα της εκκλησίας, θέλησε να καλύψει τα ‘κενά’ της Κ.Δ., ιδιαίτερα της ζωής του Ιησού και της Παναγίας καθώς και των Αποστόλων, με στόχο μερικές φορές απολογητικό. Η πληροφορία του Ιω 20,30 «πολλά μεν ουν και άλλα σημεία εποίησεν ο Ιησούς ... α ουκ έστιν γεγραμμένα εν τω βιβλίω ταύτω» ήταν ένα επαρκές βιβλικό έρεισμα για τους αποκρυφογράφους. Ορισμένα άλλα χωρία αποτέλεσαν επίσης έναυσμα για τη συγγραφή κάποιου κειμένου. Π.χ. η πληροφορία τον Β' Κορ 12,2 («οίδα άνθρωπον...αρπαγέντα έως τρίτον ουρανόν...και ήκουσεν άρρητα ρήματα α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι») προκάλεσε την αποκρυφη Αποκάλυψη Παύλου.
Πολλές φορές δευτερεύοντα ή ανώνυμα πρόσωπα της Κ.Δ. αναφέρονται με συγκεκριμένο όνομα στα Απόκρυφα -όνομα που επικράτησε στην παράδοση της εκκλησίας, κυρίως στη λειτουργική- και γίνονται πρωταγωνιστές ή διαδραματίζονν ένα πιο σημαντικό ρόλο σ’αυτά. Ο ανώνυμος εκατόνταρχος της σταύρωσης παραδίδεται στα Απόκρυφα με το όνομα Λογγίνος (και έτσι είναι γνωστός στα Συναξάρια και τη λοιπή παράδοση), οι τρεις μάγοι φέρουν τα ονόματα Γασπάρ, Βαλτάσαρ και Μελχιώρ, οι δύο ληστές ονομάζονται Γέστας και Δυσμάς (ή Δημάς), η αιμορροούσα γυναίκα Βερονίκη κ.λπ. Συνήθως παρουσιάζονται μυθώδεις και φανταστικές διηγήσεις για περιόδους της ζωής του Ιησού, για τις οποίες δεν υπάρχονν πληροφορίες στα ευαγγέλια. Έτσι π.χ. γίνεται λόγος για τη γέννηση και την παιδική ηλικία της Παναγίας, για τα θαύματα της παιδικής ηλικίας του Ιησού, για τη φυγή στην Αίγυπτο και την εκεί κατάρρευση των ειδώλων, την κάθοδο στον Άδη και τα εκεί συμβάντα, την Ανάσταση, την ιεραποστολική δραστηριότητα των αποστόλων σε διάφορα μέρη του κόσμου κ.ά.π.
2) Η απόκρυφη φιλολογία έγινε αμέσως το όχημα και το μέσο για τη διατύπωση και τη διάδοση αιρετικών διδασκαλιών. Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, ιδιαίτερα των πρώτων αιώνων, κάνουν λόγο για απόκρυφες, γραφές που διατείνονται οτι κατέχουν οι διάφορες ομάδες αιρετικών και ιδίως οι Γνωστικοί, με τις οποίες παρασύρουν τους ανύποπτους και αγράμματους χριστιανούς. Ο Ειρηναίος π.χ. αναφερόμενος στους Γνωστικούς λέγει οτι έχουν «αμύθητον πλήθος αποκρύφων και νόθων γραφών, ας αυτοί έπλασαν» και τις οποίες «παρεισφέρουσιν εις κατάπληξιν των ανοήτων και τα της αλήθείας μη επισταμένων γράμματα» (Έλεγχος Α΄20). Εννοεί άραγε τα γνωστά σήμερα Αποκρυφα;
Για ‘βίβλους αποκρύφους’ των αιρετικών κάνει λόγο και ο Κλήμης Αλεξανδρεύς (Στρωμματείς Α΄15. Γ΄4), ο δε Ωριγένης, σχολιάζοντας τον πρόλογο του κατά Λουκάν ευαγγελίου «επειδήπερ πολλοί επεχείρησαν...», με τους πολλούς εννοεί τους αποκρυφογράφους που ‘επεχείρησαν’ αλλά δεν μπόρεσαν να γράψουν ‘ευαγγέλια’, γιατί έγραψαν ‘χωρίς χαρίσματος’ (Ομιλ. Α΄εις Λουκάν)· ως παραδείγματα αναφέρει το Ευαγγέλιο των Δώδεκα, το κατά Αιγυπτίους, το κατά Βασιλείδην, κατά Θωμάν, κατά Ματθίαν «και άλλα πλείονα». Ωστόσο, κάποιες πληροφορίες για το μαρτυρικό θάνατο του Ησαΐα λέγει οτι τις αντλεί από απόκρυφο κείμενο (Επιστ. Προς Αφρικανόν 11,65), επίσης και για το φόνο του Ζαχαρία μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου (Εις Ματθ 10,1Cool. Ο ιστορικός Ευσέβιος, αναφερόμενος στις συζητήσεις για τον κανόνα της Κ.Δ., διακρίνει τα βιβλία σε ‘ομολογούμενα’, ‘αντιλεγόμενα’, ‘νόθα’ και ‘αιρετικά’. Στις δύο τελευταίες ομάδες απαριθμεί ορισμένα από τα γνωστά σήμερα απόκρυφα κείμενα (Εκκλ. Ιστ. Γ' 25).
Επανειλημμένα αναφέρεται σε αιρετικούς που χρησιμοποιούν απόκρυφα κείμενα ο Επιφάνιος (Πανάριον 26,5. 30,3. 34,18. 40,2. 45,4. 47,1. 55,362,2 κ.ά.). Στο έργο ‘Σύνοψις επίτομος της θείας Γραφής’ που αποδίδεται στο Μ.Αθανάσιο (PG 28, 432 Β) αναφέρονται οι Περίοδοι Πέτρου, Ιωάννου, Θωμά, το Ευαγγέλιο κατά Θωμάν, η Διδαχή Αποστόλων και τα Κλημέντια, και χαρακτηρίζονται ως ‘νόθα και απόβλητα’, που δεν περιέχουν τίποτε το ‘έγκριτον και επωφελές’. Πλήρης κατάλογος των αποκρύφων δεν σώζεται απο κανένα εκκλησιαστικό συγγραφέα. Οι κάποιοι ελλιπείς κατάλογοι που σώζονται απο τους Τιμόθεο τον πρεσβύτερο, Ωριγένη, Μ.Αθανάσιο, Ευσέβιο, και αργότερα απο τον Νικηφόρο Πατριάρχη Κων/πόλεως κ.ά. καθώς και απο το Γελασιανό διάταγμα, επικαλύπτονται εν μέρει μεταξύ τους ή περιέχουν ονομασίες που δεν ανταποκρίνονται σε κανένα από τα γνωστά σήμερα Απόκρυφα.
Για τον αιρετικό ή όχι χαρακτήρα ορισμένων αποκρύφων (π.χ. τον κατά Πέτρον ευαγγελίου) γίνονται συζητήσεις σήμερα στην έρευνα. Πράγματι τα απόκρυφα κείμενα έχουν μια πολύπλοκη ιστορία, είτε διότι όντας αιρετικά υπέστησαν επεγεργασία απο ορθόδοξο χέρι, είτε διότι άλλα, αντίστροφα, όντας αρχικά ορθόδοξα, έτυχαν επεξεργασίας απο αιρετικούς, πον πρόσθεσαν δικές τους διδασκαλίες. Επίσης πολύπλοκη είναι και η ιστορία της χειρόγραφης παράδοσης τους. Συμβαίνει μερικές φορές μια αρχαία μετάφραση ενός ελληνικού πρωτοτύπου να είναι εκτενέστερη ή συντομότερη του πρωτοτύπου. Κι ακόμα ορισμένα απόκρυφα σώζονται σε χειρόγραφα που δεν συμφωνούν πάντα μεταξύ τους σε όλα τα σημεία. Σε κάποιες περιπτώσεις σώζεται ένα απόκρυφο κείμενο σε μια εκτενή μορφή και σε μια συντομότερη. Άλλοτε, η λατινική μετάφραση ενός ελληνικού πρωτοτύπου είναι εκτενέστερη ή, σε άλλες περιπτώσεις συντομότερη. Αρκετά σώζονται στην ελληνική πρωτότυπή τους γλώσσα, αλλά και σε αρχαίες μεταφράσεις (λατινικές, κοπτικές, συριακές, αιθιοπικές, αρμενικές κ.λ.π.). Μερικά διατηρούνται μόνο σε αυτές τις μεταφράσεις.
Στη διάρκεια των αιώνων τα απόκρυφα κείμενα έτυχαν διαφορετικής αντιμετώπισης: Άλλοτε καταδικάστηκαν απο την Εκκλησία (ιδιαίτερα στη Δύση), άλλοτε τροφοδότησαν τη λαϊκή ευσέβεια ή ενέπνευσαν έργα τέχνης. Η βυζαντινή τέχνη έχει σκηνές που η προέλευσή τους βρίσκεται στα Απόκρυφα. Αρκεί να αναφέρουμε εδώ για παράδειγμα τα ψηφιδωτά του νάρθηκα της Μονής της χώρας στην Κωνσταντινούπολη και της εκκλησίας Santa Μaria Maggiore στη Ρώμη, που είναι εμπνευσμένα απο το Πρωτευαγγέλιον Ιακώβου και περιέχουν σκηνές απο την παιδική ηλικία της Παναγίας. Επίσης τα εικονογραφικά θέματα του σπηλαίου ως τοπου γέννησης του Ιησού, της διάνοιξης του όρους για να σωθεί ο Ιωάννης ο Βαπτιστής απο τους στρατιώτες του Ηρώδη, κ.ά.π. αντλούνται από απόκρυφα κείμενα, τα οποία βέβαια με τη σειρά τους μπορεί να ενσωματώνουν πρωτοχριστιανικές παραδόσεις.
Τα Απόκρυφα προκάλεσαν κατά καιρούς το ενδιαφέρον της επιστήμης, ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας. Ο J.Charlesworth (The New Testament Apocrypha and Pseudepigrapha: Α guide to publications, 1987, 1-4) διακρίνει τις ακόλουθες φάσεις στο ενδιαφέρον της επιστήμης για τα κείμενα αυτά. Η πρώτη φάση συμπίπτει με τον Μεσαίωνα και την έξαρση τον ενδιαφέροντος κυρίως για το Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου. Η φάση αυτή χαρακτηρίζεται απο την αρνητική αξιολόγηση των Αποκρύφων σε σχέση με την υπεροχή των βιβλίων του κανόνα της Κ.Δ. και φθάνει μέχρι τον 18ο αιώνα με τη μνημειώδη έκδοση τον J.A.Fabricius, Codex Apocryphus Novi Testamenti (1703, 21719). Η δεύτερη φάση, κατά το 19ο αιώνα, χαρακτηρίζεται από τη συνεχιζόμενη υποτίμηση των Αποκρύφων και την αντιμετώπισή τους ως νόθων κειμένων. Τα μεγάλα έργα αυτής της εποχής είναι το Dictionnaire des Apocryphes, τον J.P. Migne (τομ. 1-2, 1856), και οι εκδόσεις του C.Tischendorf: Acta Apostolorum Apocrypha (1851), Apocalypses Apocryphae (1866) και Evangelia Apocrypha (1853). H τρίτη φάση τοποθετείται στην αρχή του 20ου αιώνα και σηματοδοτείται με τη συλλογή των ‘Αγράφων’ από τον Resch και την ανακάλυψη των παπύρων της Οξυρυγχου. Βασικά έργα αυτής της εποχής είναι, πέρα απο τις διάφορες εκδόσεις Λογίων της Οξυρύγχου, η πρώτη έκδοση τον Ε. Hennecke, Neutestamentliche Apocryphen (1904), πον επρόκειτο να γνωρίσει πολλές επανεκδόσεις μέχρι σήμερα σε συνεργασία με τον W.Schneemelcher, καθώς και η έκδοση του M.R.James, The Apocryphal New Testament (1924) που αναθεωρημένη και επεξεργασμένη έκδοσή της μας έδωσε πρόσφατα ο K.J.Elliott. H τέταρτη φάση της έρευνας, κατά τον Charlesworth πάντοτε, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αρχίζει στη δεκαετία του ΄60 και διακρίνεται για μια θετικότερη εκτίμηση των Αποκρύφων, εφόσον αυτά συνεξετάζονται τώρα παράλληλα προς τη λοιπή χριστιανική παραγωγή των πρώτων αιώνων ως ένα ρεύμα που συνυπάρχει με τα άλλα. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας αυτής περιόδου είναι το πλήθος των επιστημονικών εργασιών που βλέπει διεθνώς το φως της δημοσιότητας, ο προγραμματισμός και η εν μέρει πραγματοποίηση ήδη κριτικών εκδόσεων.
Για την τέταρτη από τις περιόδους που διαπιστώνει ο παραπάνω ερευνητής, μπορούμε να προσθέσουμε τα εξής: Η έρευνα των Αποκρυφων προωθείται σήμερα απο μια επιστημονική Εταιρεία πού πρόσφατα ιδρύθηκε, την Association pour l’ Etude de la Littérature Apocryphe Chrétienne (AELAC), με έδρα τη Λωζάννη και μέλη απο πολλά άλλα πανεπιστήμια, κυρίως της Ευρώπης και της Αμερικής. Η Εταιρεία οργάνωσε το πρώτο διεθνές συνέδριο για τα Αποκρυφα τον Μάρτιο τον 1995 στη Λωζάννη, εκδίδει το ετήσιο περιοδικό Apocrypha (μέχρι σήμερα 8 τόμοι), προγραμμάτισε και εν μέρει πραγματοποίησε κριτικές εκδόσεις Αποκρύφων στο Corpus Scriptorum Christianorum - Series Apocryphorum (εκδ. οίκος Brepols του Βελγίου) και άρχισε επίσης να εκδίδει σε γαλλική γλώσσα μια σειρά βιβλίων τσέπης με τα Απόκρυφα (σε μετάφραση και με σχόλια) για ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.
Παρόλον ότι τα Απόκρυφα δεν κομίζουν ουσιαστικά κανένα νέο στοιχείο στην χριστιανική αποκάλυψη και παρόλον οτι συγκρίνομενα προς τα κανονικά Καινοδιαθηκικά κείμενα υπολείπονται σαφώς από πλευράς θεολογικής εμβάθυνσης στην ιστορία της θείας Οικονομίας, ιστορικών στοιχείων, πνευματικού πλούτου και ηθικού βάθους, μπορεί κανείς να δικαιολογήσει το ενδιαφέρον τόσο των παλαιοτέρων εποχών όσο και της σύγχρονης έρευνας γι' αυτά. Διασώζουν μερικά απο αυτά παραδόσεις στις οποίες στηρίζονται γιορτές της Εκκλησίας, όπως π.χ. το Γενέσιον, τα Εισόδια της Θεοτόκον, κ.ά.
Άλλωστε, πολλά από αυτά -που δεν προέρχονται απο αιρετικούς- έθρεψαν πολλές γενιές χριστιανών στη διάρκεια της ιστορίας, κι αν δεν βρέθηκαν ποτέ στο κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής, ζούσαν ωστόσο και ως προσφιλή λαϊκά αναγνώσματα επιδρούσαν στην περιφέρεια, η δε σιωπηρή περιφερειακή διαδρομή τους συχνά αναδυδόταν εντονότερα προς το κέντρο και επηρέαζε την τέχνη, τη λατρεία, την ηθική οικοδομή, την απολογητική διάθεση.
θέλουμε να σημειώσουμε οτι οι ονομασίες ‘Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης’ ή ‘Απόκρυφη Καινή Διαθήκη’ είναι μάλλον ατυχείς. Προτιμούμε ως επιτυχέστερη την ονομασία ‘Απόκρυφα Χριστιανικά κείμενα’, που χρησιμοποιεί και η Εταιρεία για τη μελέτη των Αποκρύφων, διότι τα κείμενα αυτά παρόλο που από πλευράς φιλολογικών ειδών αναπαράγουν συνήθως, όπως ήδη είπαμε, τα φιλολογικά είδη της Κ.Δ. και βρίσκονται στην προέκταση των θεμάτων της, χρονικά απομακρύνονται απο αυτήν και καλύπτονν όλη των πρώτη χριστιανική χιλιετία, μερικά μάλιστα είναι ακόμη νεότερα.
Τα ελληνικά πρωτότυπα των Αποκρύφων, όσα σώζονται, μπορεί να τα βρει κανείς στις εκδόσεις που σημειώνουμε στην αμέσως παρακάτω Βιβλιογραφία καθώς και στον Α.de Santos Otero (μονο τα Ευαγγέλια). Δεν συμπεριλαμβάνουμε στην παρούσα έκδοση τα Γνωστικά κείμενα που βρέθηκαν το 1946 στο Nag Hammadi της Αιγύπτου (βλ. Χριστιανικός Γνωστισμός. Τα κοπτικά κείμενα τον Nag Hammadi στην Αίγυπτο, επιμέλεια Σ. Αγουρίδη, εκδ. Άρτος Ζωής, 1989), παρά μόνο ένα εξ αυτών αντιπροσωπευτικό, το κατά Θωμάν ευαγγέλιο, που είναι διαφορετικό από το κατά Θωμάν της παδικής ηλικίας του Ιησού και περιέχει 114 λόγια αποδιδόμενα στον Ιησού.
ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Απόκρυφα χριστιανικά κείμενα» -ή, σύμφωνα με άλλη επικρατούσα ονομασία, «Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης», κατ' αντιδιαστολή προς τα «Απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης» - ονομάζονται διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, γραμμένα απο τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξής, που δεν συμπεριλαμβάνονται στον ‘κανόνα’ της Κ.Δ. αλλά αναγινώσκονται απλώς ή απορρίπτονται απο τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς των πρώτων αιώνων Σχετίζονται όμως με την Κ.Δ. (και έτσι εξηγείται η επικρατούσα ονομασία τονς) τόσο από πλευράς φιλολογικού είδους (είναι Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις, αλλά και Διάλογοι, Ερωτήσεις, κ.ά.π.) όσο και από πλευράς περιεχομένου, διότι τα κείμενα αυτά αναφέρονται σε γεγονότα ή πρόσωπα που περιέχονται στην Κ.Δ., συνήθως τροποποιώντας τα, ή βρίσκονται στην προέκταση αυτών.
Ο όρος «απόκρυφος» σημαίνει αρχικά αυτό που είναι κρυμμένο και φυλαγμένο προσεκτικά. Στην προς Κολοσσαείς επιστολή λέγεται ότι στον Χριστό «εισί πάντες οι θησαυροί της σοφίας και γνώσεως απόκρυφοι" (2,3), που σημαίνει ότι οι θησαυροί αυτοί είναι κρυμμένοι στον Χριστό, όχι για να μην φανερωθούν στους ανθρώπους, αλλά ότι είναι φυλαγμένοι με μοναδικό τρόπο σαν σε ‘θησαυροφυλάκιο’ από το οποίο αντλεί ο πιστός. Ο όρος δεν ήταν αρχικά μονοσήμαντος. Σε ορισμένους κύκλους αιρετικών, που χρησιμοποιούσαν ένα ή μερικά απο αυτά τα κείμενα, ο όρος είχε θετική έννοια και δήλωνε τα βιβλία που ήταν προφυλαγμένα από την κοινή χρήση εξαιτίας του βάθους των νοημάτων τους που δεν μπορούσε να συλλάβει ο κοινός αναγνώστης. Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς όμως χρησιμοποιούσαν τον ίδιο όρο με αρνητική έννοια, για να δηλώσουν βιβλία αμφίβολης αξίας και προέλευσης και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις αιρετικά, και τα κατονόμαζαν σε λίστες που διασώθηκαν. Με τη δεύτερη αυτή έννοια επικράτησε ο όρος ‘απόκρυφα’ στην εκκλησιαστική και θεολογική γλώσσα. Θα δούμε στη συνέχεια ότι με το πέρασμα των αιώνων διαπιστώθηκε ότι δεν είναι όλα τα διασωθέντα απόκρυφα αιρετικά.
Ποιά ήταν τα αίτια που οδήγησαν στην παραγωγή αυτής της απόκρυφης φιλολογίας; 1) Πρώτα πρώτα η ευσεβής φαντασία ορισμένων αγνώστων συγγραφέων, που απέδωσαν τα έργα τους σε γνωστά πρόσωπα της εκκλησίας, θέλησε να καλύψει τα ‘κενά’ της Κ.Δ., ιδιαίτερα της ζωής του Ιησού και της Παναγίας καθώς και των Αποστόλων, με στόχο μερικές φορές απολογητικό. Η πληροφορία του Ιω 20,30 «πολλά μεν ουν και άλλα σημεία εποίησεν ο Ιησούς ... α ουκ έστιν γεγραμμένα εν τω βιβλίω ταύτω» ήταν ένα επαρκές βιβλικό έρεισμα για τους αποκρυφογράφους. Ορισμένα άλλα χωρία αποτέλεσαν επίσης έναυσμα για τη συγγραφή κάποιου κειμένου. Π.χ. η πληροφορία τον Β' Κορ 12,2 («οίδα άνθρωπον...αρπαγέντα έως τρίτον ουρανόν...και ήκουσεν άρρητα ρήματα α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι») προκάλεσε την αποκρυφη Αποκάλυψη Παύλου.
Πολλές φορές δευτερεύοντα ή ανώνυμα πρόσωπα της Κ.Δ. αναφέρονται με συγκεκριμένο όνομα στα Απόκρυφα -όνομα που επικράτησε στην παράδοση της εκκλησίας, κυρίως στη λειτουργική- και γίνονται πρωταγωνιστές ή διαδραματίζονν ένα πιο σημαντικό ρόλο σ’αυτά. Ο ανώνυμος εκατόνταρχος της σταύρωσης παραδίδεται στα Απόκρυφα με το όνομα Λογγίνος (και έτσι είναι γνωστός στα Συναξάρια και τη λοιπή παράδοση), οι τρεις μάγοι φέρουν τα ονόματα Γασπάρ, Βαλτάσαρ και Μελχιώρ, οι δύο ληστές ονομάζονται Γέστας και Δυσμάς (ή Δημάς), η αιμορροούσα γυναίκα Βερονίκη κ.λπ. Συνήθως παρουσιάζονται μυθώδεις και φανταστικές διηγήσεις για περιόδους της ζωής του Ιησού, για τις οποίες δεν υπάρχονν πληροφορίες στα ευαγγέλια. Έτσι π.χ. γίνεται λόγος για τη γέννηση και την παιδική ηλικία της Παναγίας, για τα θαύματα της παιδικής ηλικίας του Ιησού, για τη φυγή στην Αίγυπτο και την εκεί κατάρρευση των ειδώλων, την κάθοδο στον Άδη και τα εκεί συμβάντα, την Ανάσταση, την ιεραποστολική δραστηριότητα των αποστόλων σε διάφορα μέρη του κόσμου κ.ά.π.
2) Η απόκρυφη φιλολογία έγινε αμέσως το όχημα και το μέσο για τη διατύπωση και τη διάδοση αιρετικών διδασκαλιών. Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, ιδιαίτερα των πρώτων αιώνων, κάνουν λόγο για απόκρυφες, γραφές που διατείνονται οτι κατέχουν οι διάφορες ομάδες αιρετικών και ιδίως οι Γνωστικοί, με τις οποίες παρασύρουν τους ανύποπτους και αγράμματους χριστιανούς. Ο Ειρηναίος π.χ. αναφερόμενος στους Γνωστικούς λέγει οτι έχουν «αμύθητον πλήθος αποκρύφων και νόθων γραφών, ας αυτοί έπλασαν» και τις οποίες «παρεισφέρουσιν εις κατάπληξιν των ανοήτων και τα της αλήθείας μη επισταμένων γράμματα» (Έλεγχος Α΄20). Εννοεί άραγε τα γνωστά σήμερα Αποκρυφα;
Για ‘βίβλους αποκρύφους’ των αιρετικών κάνει λόγο και ο Κλήμης Αλεξανδρεύς (Στρωμματείς Α΄15. Γ΄4), ο δε Ωριγένης, σχολιάζοντας τον πρόλογο του κατά Λουκάν ευαγγελίου «επειδήπερ πολλοί επεχείρησαν...», με τους πολλούς εννοεί τους αποκρυφογράφους που ‘επεχείρησαν’ αλλά δεν μπόρεσαν να γράψουν ‘ευαγγέλια’, γιατί έγραψαν ‘χωρίς χαρίσματος’ (Ομιλ. Α΄εις Λουκάν)· ως παραδείγματα αναφέρει το Ευαγγέλιο των Δώδεκα, το κατά Αιγυπτίους, το κατά Βασιλείδην, κατά Θωμάν, κατά Ματθίαν «και άλλα πλείονα». Ωστόσο, κάποιες πληροφορίες για το μαρτυρικό θάνατο του Ησαΐα λέγει οτι τις αντλεί από απόκρυφο κείμενο (Επιστ. Προς Αφρικανόν 11,65), επίσης και για το φόνο του Ζαχαρία μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου (Εις Ματθ 10,1Cool. Ο ιστορικός Ευσέβιος, αναφερόμενος στις συζητήσεις για τον κανόνα της Κ.Δ., διακρίνει τα βιβλία σε ‘ομολογούμενα’, ‘αντιλεγόμενα’, ‘νόθα’ και ‘αιρετικά’. Στις δύο τελευταίες ομάδες απαριθμεί ορισμένα από τα γνωστά σήμερα απόκρυφα κείμενα (Εκκλ. Ιστ. Γ' 25).
Επανειλημμένα αναφέρεται σε αιρετικούς που χρησιμοποιούν απόκρυφα κείμενα ο Επιφάνιος (Πανάριον 26,5. 30,3. 34,18. 40,2. 45,4. 47,1. 55,362,2 κ.ά.). Στο έργο ‘Σύνοψις επίτομος της θείας Γραφής’ που αποδίδεται στο Μ.Αθανάσιο (PG 28, 432 Β) αναφέρονται οι Περίοδοι Πέτρου, Ιωάννου, Θωμά, το Ευαγγέλιο κατά Θωμάν, η Διδαχή Αποστόλων και τα Κλημέντια, και χαρακτηρίζονται ως ‘νόθα και απόβλητα’, που δεν περιέχουν τίποτε το ‘έγκριτον και επωφελές’. Πλήρης κατάλογος των αποκρύφων δεν σώζεται απο κανένα εκκλησιαστικό συγγραφέα. Οι κάποιοι ελλιπείς κατάλογοι που σώζονται απο τους Τιμόθεο τον πρεσβύτερο, Ωριγένη, Μ.Αθανάσιο, Ευσέβιο, και αργότερα απο τον Νικηφόρο Πατριάρχη Κων/πόλεως κ.ά. καθώς και απο το Γελασιανό διάταγμα, επικαλύπτονται εν μέρει μεταξύ τους ή περιέχουν ονομασίες που δεν ανταποκρίνονται σε κανένα από τα γνωστά σήμερα Απόκρυφα.
Για τον αιρετικό ή όχι χαρακτήρα ορισμένων αποκρύφων (π.χ. τον κατά Πέτρον ευαγγελίου) γίνονται συζητήσεις σήμερα στην έρευνα. Πράγματι τα απόκρυφα κείμενα έχουν μια πολύπλοκη ιστορία, είτε διότι όντας αιρετικά υπέστησαν επεγεργασία απο ορθόδοξο χέρι, είτε διότι άλλα, αντίστροφα, όντας αρχικά ορθόδοξα, έτυχαν επεξεργασίας απο αιρετικούς, πον πρόσθεσαν δικές τους διδασκαλίες. Επίσης πολύπλοκη είναι και η ιστορία της χειρόγραφης παράδοσης τους. Συμβαίνει μερικές φορές μια αρχαία μετάφραση ενός ελληνικού πρωτοτύπου να είναι εκτενέστερη ή συντομότερη του πρωτοτύπου. Κι ακόμα ορισμένα απόκρυφα σώζονται σε χειρόγραφα που δεν συμφωνούν πάντα μεταξύ τους σε όλα τα σημεία. Σε κάποιες περιπτώσεις σώζεται ένα απόκρυφο κείμενο σε μια εκτενή μορφή και σε μια συντομότερη. Άλλοτε, η λατινική μετάφραση ενός ελληνικού πρωτοτύπου είναι εκτενέστερη ή, σε άλλες περιπτώσεις συντομότερη. Αρκετά σώζονται στην ελληνική πρωτότυπή τους γλώσσα, αλλά και σε αρχαίες μεταφράσεις (λατινικές, κοπτικές, συριακές, αιθιοπικές, αρμενικές κ.λ.π.). Μερικά διατηρούνται μόνο σε αυτές τις μεταφράσεις.
Στη διάρκεια των αιώνων τα απόκρυφα κείμενα έτυχαν διαφορετικής αντιμετώπισης: Άλλοτε καταδικάστηκαν απο την Εκκλησία (ιδιαίτερα στη Δύση), άλλοτε τροφοδότησαν τη λαϊκή ευσέβεια ή ενέπνευσαν έργα τέχνης. Η βυζαντινή τέχνη έχει σκηνές που η προέλευσή τους βρίσκεται στα Απόκρυφα. Αρκεί να αναφέρουμε εδώ για παράδειγμα τα ψηφιδωτά του νάρθηκα της Μονής της χώρας στην Κωνσταντινούπολη και της εκκλησίας Santa Μaria Maggiore στη Ρώμη, που είναι εμπνευσμένα απο το Πρωτευαγγέλιον Ιακώβου και περιέχουν σκηνές απο την παιδική ηλικία της Παναγίας. Επίσης τα εικονογραφικά θέματα του σπηλαίου ως τοπου γέννησης του Ιησού, της διάνοιξης του όρους για να σωθεί ο Ιωάννης ο Βαπτιστής απο τους στρατιώτες του Ηρώδη, κ.ά.π. αντλούνται από απόκρυφα κείμενα, τα οποία βέβαια με τη σειρά τους μπορεί να ενσωματώνουν πρωτοχριστιανικές παραδόσεις.
Τα Απόκρυφα προκάλεσαν κατά καιρούς το ενδιαφέρον της επιστήμης, ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας. Ο J.Charlesworth (The New Testament Apocrypha and Pseudepigrapha: Α guide to publications, 1987, 1-4) διακρίνει τις ακόλουθες φάσεις στο ενδιαφέρον της επιστήμης για τα κείμενα αυτά. Η πρώτη φάση συμπίπτει με τον Μεσαίωνα και την έξαρση τον ενδιαφέροντος κυρίως για το Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου. Η φάση αυτή χαρακτηρίζεται απο την αρνητική αξιολόγηση των Αποκρύφων σε σχέση με την υπεροχή των βιβλίων του κανόνα της Κ.Δ. και φθάνει μέχρι τον 18ο αιώνα με τη μνημειώδη έκδοση τον J.A.Fabricius, Codex Apocryphus Novi Testamenti (1703, 21719). Η δεύτερη φάση, κατά το 19ο αιώνα, χαρακτηρίζεται από τη συνεχιζόμενη υποτίμηση των Αποκρύφων και την αντιμετώπισή τους ως νόθων κειμένων. Τα μεγάλα έργα αυτής της εποχής είναι το Dictionnaire des Apocryphes, τον J.P. Migne (τομ. 1-2, 1856), και οι εκδόσεις του C.Tischendorf: Acta Apostolorum Apocrypha (1851), Apocalypses Apocryphae (1866) και Evangelia Apocrypha (1853). H τρίτη φάση τοποθετείται στην αρχή του 20ου αιώνα και σηματοδοτείται με τη συλλογή των ‘Αγράφων’ από τον Resch και την ανακάλυψη των παπύρων της Οξυρυγχου. Βασικά έργα αυτής της εποχής είναι, πέρα απο τις διάφορες εκδόσεις Λογίων της Οξυρύγχου, η πρώτη έκδοση τον Ε. Hennecke, Neutestamentliche Apocryphen (1904), πον επρόκειτο να γνωρίσει πολλές επανεκδόσεις μέχρι σήμερα σε συνεργασία με τον W.Schneemelcher, καθώς και η έκδοση του M.R.James, The Apocryphal New Testament (1924) που αναθεωρημένη και επεξεργασμένη έκδοσή της μας έδωσε πρόσφατα ο K.J.Elliott. H τέταρτη φάση της έρευνας, κατά τον Charlesworth πάντοτε, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αρχίζει στη δεκαετία του ΄60 και διακρίνεται για μια θετικότερη εκτίμηση των Αποκρύφων, εφόσον αυτά συνεξετάζονται τώρα παράλληλα προς τη λοιπή χριστιανική παραγωγή των πρώτων αιώνων ως ένα ρεύμα που συνυπάρχει με τα άλλα. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας αυτής περιόδου είναι το πλήθος των επιστημονικών εργασιών που βλέπει διεθνώς το φως της δημοσιότητας, ο προγραμματισμός και η εν μέρει πραγματοποίηση ήδη κριτικών εκδόσεων.
Για την τέταρτη από τις περιόδους που διαπιστώνει ο παραπάνω ερευνητής, μπορούμε να προσθέσουμε τα εξής: Η έρευνα των Αποκρυφων προωθείται σήμερα απο μια επιστημονική Εταιρεία πού πρόσφατα ιδρύθηκε, την Association pour l’ Etude de la Littérature Apocryphe Chrétienne (AELAC), με έδρα τη Λωζάννη και μέλη απο πολλά άλλα πανεπιστήμια, κυρίως της Ευρώπης και της Αμερικής. Η Εταιρεία οργάνωσε το πρώτο διεθνές συνέδριο για τα Αποκρυφα τον Μάρτιο τον 1995 στη Λωζάννη, εκδίδει το ετήσιο περιοδικό Apocrypha (μέχρι σήμερα 8 τόμοι), προγραμμάτισε και εν μέρει πραγματοποίησε κριτικές εκδόσεις Αποκρύφων στο Corpus Scriptorum Christianorum - Series Apocryphorum (εκδ. οίκος Brepols του Βελγίου) και άρχισε επίσης να εκδίδει σε γαλλική γλώσσα μια σειρά βιβλίων τσέπης με τα Απόκρυφα (σε μετάφραση και με σχόλια) για ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.
Παρόλον ότι τα Απόκρυφα δεν κομίζουν ουσιαστικά κανένα νέο στοιχείο στην χριστιανική αποκάλυψη και παρόλον οτι συγκρίνομενα προς τα κανονικά Καινοδιαθηκικά κείμενα υπολείπονται σαφώς από πλευράς θεολογικής εμβάθυνσης στην ιστορία της θείας Οικονομίας, ιστορικών στοιχείων, πνευματικού πλούτου και ηθικού βάθους, μπορεί κανείς να δικαιολογήσει το ενδιαφέρον τόσο των παλαιοτέρων εποχών όσο και της σύγχρονης έρευνας γι' αυτά. Διασώζουν μερικά απο αυτά παραδόσεις στις οποίες στηρίζονται γιορτές της Εκκλησίας, όπως π.χ. το Γενέσιον, τα Εισόδια της Θεοτόκον, κ.ά.
Άλλωστε, πολλά από αυτά -που δεν προέρχονται απο αιρετικούς- έθρεψαν πολλές γενιές χριστιανών στη διάρκεια της ιστορίας, κι αν δεν βρέθηκαν ποτέ στο κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής, ζούσαν ωστόσο και ως προσφιλή λαϊκά αναγνώσματα επιδρούσαν στην περιφέρεια, η δε σιωπηρή περιφερειακή διαδρομή τους συχνά αναδυδόταν εντονότερα προς το κέντρο και επηρέαζε την τέχνη, τη λατρεία, την ηθική οικοδομή, την απολογητική διάθεση.
θέλουμε να σημειώσουμε οτι οι ονομασίες ‘Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης’ ή ‘Απόκρυφη Καινή Διαθήκη’ είναι μάλλον ατυχείς. Προτιμούμε ως επιτυχέστερη την ονομασία ‘Απόκρυφα Χριστιανικά κείμενα’, που χρησιμοποιεί και η Εταιρεία για τη μελέτη των Αποκρύφων, διότι τα κείμενα αυτά παρόλο που από πλευράς φιλολογικών ειδών αναπαράγουν συνήθως, όπως ήδη είπαμε, τα φιλολογικά είδη της Κ.Δ. και βρίσκονται στην προέκταση των θεμάτων της, χρονικά απομακρύνονται απο αυτήν και καλύπτονν όλη των πρώτη χριστιανική χιλιετία, μερικά μάλιστα είναι ακόμη νεότερα.
Τα ελληνικά πρωτότυπα των Αποκρύφων, όσα σώζονται, μπορεί να τα βρει κανείς στις εκδόσεις που σημειώνουμε στην αμέσως παρακάτω Βιβλιογραφία καθώς και στον Α.de Santos Otero (μονο τα Ευαγγέλια). Δεν συμπεριλαμβάνουμε στην παρούσα έκδοση τα Γνωστικά κείμενα που βρέθηκαν το 1946 στο Nag Hammadi της Αιγύπτου (βλ. Χριστιανικός Γνωστισμός. Τα κοπτικά κείμενα τον Nag Hammadi στην Αίγυπτο, επιμέλεια Σ. Αγουρίδη, εκδ. Άρτος Ζωής, 1989), παρά μόνο ένα εξ αυτών αντιπροσωπευτικό, το κατά Θωμάν ευαγγέλιο, που είναι διαφορετικό από το κατά Θωμάν της παδικής ηλικίας του Ιησού και περιέχει 114 λόγια αποδιδόμενα στον Ιησού.
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Τι δουλέιά έχει έδω ή ανάλυση περί αποκρύφων; Δε λέει το θέμα "Το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο"; Που είναι το επόμενο εδάφιο από το Κατά Ματθαίον; Πως και γιατί παρεκτρέπεται πάλι η συζήτηση ενώ μπορεί να μεταφερθεί σε άλλο τόπικ ;
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Λοιπόν αν δεν έχετε κάτι άλλο να πείτε, προχωράμε στο κεφ. 3
Ειρήνη υμίν Φως!!!
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
Κεφάλαιο γ΄
1 Εν δε ταίς ημέραις εκείναις παραγίνεται Ιωάννης ο βαπτιστής κηρύσσων εν τή ερήμω της Ιουδαίας 2 και λέγων· Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών. 3 ούτος γάρ εστιν ο ρηθείς διά Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τή ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού. 4 Αυτός δε ο Ιωάννης είχεν το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δε τροφή ήν αυτού ακρίδες και μέλι άγριον. 5 τότε εξεπορεύετο προς αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία και πάσα η περίχωρος τού Ιορδάνου, 6 και εβαπτίζοντο εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών. 7 Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον της μετανοίας· 9 και μη δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ.
10 ήδη δε η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται· πάν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται. 11 εγώ μέν υμάς βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστιν, ού ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι· αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι αγίω και πυρί· 12 ού το πτύον εν τή χειρί αυτού, και διακαθαριεί την άλωνα αυτού, και συνάξει τον σίτον αυτού εις την αποθήκην, το δε άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω. 13 Τότε παραγίνεται ο Ιησούς από της Γαλιλαίας επί τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην τού βαπτισθήναι υπ' αυτού. 14 ο δε Ιωάννης διεκώλυεν αυτόν λέγων· Εγώ χρείαν έχω υπό σού βαπτισθήναι, και σύ έρχη προς με; 15 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν προς αυτόν· Άφες άρτι· ούτω γάρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην. τότε αφίησιν αυτόν· 16 και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από τού ύδατος· και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδεν το Πνεύμα τού Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ' αυτόν· 17 και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.
Ειρήνη υμίν Φως!!!
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
Κεφάλαιο γ΄
1 Εν δε ταίς ημέραις εκείναις παραγίνεται Ιωάννης ο βαπτιστής κηρύσσων εν τή ερήμω της Ιουδαίας 2 και λέγων· Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών. 3 ούτος γάρ εστιν ο ρηθείς διά Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τή ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού. 4 Αυτός δε ο Ιωάννης είχεν το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δε τροφή ήν αυτού ακρίδες και μέλι άγριον. 5 τότε εξεπορεύετο προς αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία και πάσα η περίχωρος τού Ιορδάνου, 6 και εβαπτίζοντο εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών. 7 Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον της μετανοίας· 9 και μη δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ.
10 ήδη δε η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται· πάν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται. 11 εγώ μέν υμάς βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστιν, ού ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι· αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι αγίω και πυρί· 12 ού το πτύον εν τή χειρί αυτού, και διακαθαριεί την άλωνα αυτού, και συνάξει τον σίτον αυτού εις την αποθήκην, το δε άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω. 13 Τότε παραγίνεται ο Ιησούς από της Γαλιλαίας επί τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην τού βαπτισθήναι υπ' αυτού. 14 ο δε Ιωάννης διεκώλυεν αυτόν λέγων· Εγώ χρείαν έχω υπό σού βαπτισθήναι, και σύ έρχη προς με; 15 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν προς αυτόν· Άφες άρτι· ούτω γάρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην. τότε αφίησιν αυτόν· 16 και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από τού ύδατος· και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδεν το Πνεύμα τού Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ' αυτόν· 17 και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Λοιπόν....
α) Ο Ιωάννης αν και ήταν από ιερατική οικογένεια ( δεν ήταν βοσκός όπως λένε μερικοί αστοιχείωτοι που υποτίθεται ότι έλαβαν αποκαλύψεις από ουράνια όντα και έγραψαν το λεγόμενο "βιβλίο της Ουράντια" αλλά και διάφοροι άλλοι) δεν πήγε στη θέση του στο ναό να συνεχίσει την ιερατική λειτουργία που ήταν κληρονομική από τον πατέρα του, αλλά πάει στην έρημο για ένα διάστημα και μετά εμφανίζεται και κυρήσσει για την έλευση του Χριστού.Αν και έμεινε καιρό ήρθε και άρχισε να κυρήττει λίγο πριν εμφανιστεί ο Χριστός.
β)παρατηρούμε ότι ο Ιωάννης έχει προφητευτεί από τον Ησαΐα και θα ήταν χρήσιμο να διαβάσουμε τη σχετική προφητεία και να την παραθέσουμε εδώ. Οποιος μπορεί ας το κάνει γιατί εγώ δε μπορώ.
γ)Όσον αφορά τις "ακρίδες" δεν σημαίναι απαραίτητα το έντομο "ακρίδα" αλλά μπορεί να είναι και τα βλαστάρια των φυτών που επίσης ονομάζονταν "ακρίδες". Αυτό βεάβαια στην οπερίτπωση που υπήρχα κάποια υποτυπώδης έστω βλάστηση. Αλλιώς θα ήταν οι γνωστές ακρίδες, έντομα , που ορισμένα είδη τους έχουν μέρη που τρώγονται.
δ)Η βάπτιση στον Ιορδάνη και η εξομολίγηση των αμαρτημάτων είχε καθαρτήριο νόημα και δεν ήταν μόνο των Εσσαίων συνήθεια αλλά και πολλών άλλων , στο Ισραήλ αλλά και εκτός.
ε)Περίεργο είναι αυτό που λέει στους Φαρισαίους. Φαίνεται ότι γνωρίζει τις σκέψεις τους! Και επίσης φαίνεται ότι κάποιος ή "κάτι" τους συμβούλεψε να αποφύγουν τη μ'έλουσα οργή με το να βαπτιστούν από τον Ιωάννη , αλλά επειδή δεν το έκαναν με το σωστό πνεύμα γιαυτό τους έλεγε "γεννήματα εχιδνών". Σαν να έχουν κρυφό δηλητήριο και περιμένουν να πλήξουν τα θύματά τους μόλις τους δοθεί η ευκαιρία.
Το λάθος τους φαίνεται να είναι η εμπιστοσύνη που έχουν στην καταγγωγή τους από ένα άγιο πρόσωπο, νομίζοντας ότι και αυτοί θα απολαμβάνουν τα οφέλη από την αγιότητα του Αβραάμ, πράγμα αντίθετο σε όσα είχε πει στο Μωυσή ο Θεός. Είχε πει ότι αν δεν τηρούν τις εντολές του θα έχουν τις συνέπειες για την αποστασία. Οι φαρισαίοι δεν ήθελαν να το θυμούνται αυτό και δεν έκαναν "καρπούς" άξιους να ονομάζονται καρποί που προέρχονται από μετάνοια.Συνεπώς δε μπορούσαν να πάνε να ζητήσουν να βαφτιστούν αφού δεν άλλαζαν νοοτροπία.
Η αξίνα είναι ο Χριστός νομίζω.
στ)Λέει ότι ο Χριστός θα βαφτίσει "εν πνεύματι αγίω και πυρί" αυτούς που ο ίδιος βαφτίζει εν ύδατι. Κατά τον μωσαϊκό νόμο όλα τα αντικείμενα καθαρίζονται με δύο τρόπους:με φωτιά ή με ωερό όσα δε μπορούν να πυρωθούν (πχ ρούχα). Ο άνθρωπος βλέπουμε να δέχεται ΠΡΩΤΟ το βάφτισμα του νερού και μετά να περιμένει του αγίου Πνεύματος και μετά του πυρός , που και εκείνο είναι εκ του αγίου πνεύματος αλλά δεν είναι όπως το προηγούμενο. Η λέξη πνεύμα σημαίνει και "άνεμος",δηλα΄δη θυμίζει τη διαδοχή των στοιχείων:νερό,αέρας, φωτιά.
Και πάνε με τη σειρά γιατί αλλιώς δε μπορεί να γίνει.Γιαυτό και ο Ιωάννης εμφανίζεται ΠΡΙΝ το Χριστό.
ζ)Ο Ιωάννης θεωρείται αργηγός των αγγέλων που αποτελούν το τάγμα που αναπληρώνει το εκπεσών του Εωσφόρου και αποκαλείται και ο ίδιος εωσφόρος στους εκκλησιαστικούς ύμνους. Διαβάστε τους ύμνους που αναφέρονται στις γιορτές του και θα το δείτε. Και είναι ο μόνος άγιος που εορτάζουμε τη γέννησή του νομίζω καθως και το θάνατό του. Είναι το νούμερο 3 στην ουράνια ιεραρχία, αν μπορούμε να το πούμε αυτό, με το Θεό στο 1 και την Παναγία στο 2.Ο Χριστός είχε πει ότι δεν είχε γενηθεί ως τότε ανώτερος από τον Ιωάννη από όσους δεν είχαν μπει ακόμη στη βασιλεία των ουρανών.
η)Λέει ότι θα κάψει το άχυρο και θα κρατήσειτ ο σιτάρι. Θα ήθελα να εφιστήσω την προσοχή σας σε αυτό:άχυρο και σιτάρι είναι τα δύο μέρη του ΙΔΙΟΥ φυτού. Σα να λέμε κεφάλι και σώμα για έναν άνθρωπο. Αν λοιπόν λέει ότι θα κάψει το άχυρο θα πρέπει να προσέξουμε μήπως υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα γιατί δε μπορεί να θεωρηθεί μονοσήμαντα ότι άχυρο είναι οι αμαρτωλοί μιας και όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια αμαρτία.Και κανένας δε μπορεί να καταστραφεί σαν ψυχή ολοχσχερώς όπως το άχυρο στη φωτιά, μετά θάνατον.
θ)Ο Ιωάννης αναγωνρίζει τον Ιησού ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ ΒΑΦΤΙΣΕΙ. Εδώ χρειάζεται σύγκριση με το κατά Ιωάννη που λέει ότι εκείνος που τον έστειλε να βαφτίζει του είπε ότι σε εκείνον που θα δει το πνεύμα πάνω του εκείνος είναι ο Χριστός. Από την παράλληλη ανάγνωση των ευαγγελίων προκύπτει ότι ο Ιωάννης είδε ακόμη και πριν βαφτίσει τον Ιησού το Άγιο Πνεύμα πάνω του με κάποιον τρόπο που δεν περιγράφεται, διότι του είπε ότι πρέπει να βαφτιστεί από αυτόν (ο Ιωάννης από τον Ιησού).Το να λέει" ίδε ο αμνός του θεού" στο κατά Ιωάννη καθώς ερχοταν σημαίνει ότι ήξερε πλήρως και την αποστολή του Ιησού πριν τον βαφτίσει ακόμη. Δηλα΄δη στη βάφτιση ΞΑΝΑΕΙΔΕ πιο έντονα εκείνο που ήδη είχε δει και ήξερε.
ι)Μας λέει το κέιμενο ότι ο Ιησούς ανέβηκε αμέσως και δεν εξομολογήθηκε αμαρτήματα. Επίσης ότι "είδε" (αλλά δε λέει αν είναι ο Ιησούς που το είδε ή ο Ιωάννης) το Άγιο Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι πάνω του και ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που έλεγε:" Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.
"
Παρατηρούμε ότι αυτή λέγεται σε τρίτο ενικό πρόσωπο σαν να απευθύνεταιο στον Ιωάννη ή σε άλλο πρόσωπο εκτός του Ιησού.ΔΙΑΦΩΝΕΙ με τα άλλα ευαγγέλια το κέιμενο σε αυτό το σημείο. Κάθε ένα από τα 3 πρώτα ευαγγέλια έχει διαφορετική φράση σε αυτό το σημείο και μάλιστα ΣΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΝΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ.
Δηλαδή λέει το ένα, το κατά Μάρκον, "ΣΥ ΕΙ Ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ ...κλπ" Και το άλλο του Λουκά επίσης έχει κάποια διαφορά που καλό θα ήταν να την αναλύσουμε για να μη μένουν σημεία που θα μπορούσαμε να διαλευκάνουμε με απλή σύγκριση.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου βασικά στο παραπάνω κείμενο.
Για λεπτομέρειες θα συζητήσουμε αναλυτικότερα μόλις ακούσω και τις δικές σας.
α) Ο Ιωάννης αν και ήταν από ιερατική οικογένεια ( δεν ήταν βοσκός όπως λένε μερικοί αστοιχείωτοι που υποτίθεται ότι έλαβαν αποκαλύψεις από ουράνια όντα και έγραψαν το λεγόμενο "βιβλίο της Ουράντια" αλλά και διάφοροι άλλοι) δεν πήγε στη θέση του στο ναό να συνεχίσει την ιερατική λειτουργία που ήταν κληρονομική από τον πατέρα του, αλλά πάει στην έρημο για ένα διάστημα και μετά εμφανίζεται και κυρήσσει για την έλευση του Χριστού.Αν και έμεινε καιρό ήρθε και άρχισε να κυρήττει λίγο πριν εμφανιστεί ο Χριστός.
β)παρατηρούμε ότι ο Ιωάννης έχει προφητευτεί από τον Ησαΐα και θα ήταν χρήσιμο να διαβάσουμε τη σχετική προφητεία και να την παραθέσουμε εδώ. Οποιος μπορεί ας το κάνει γιατί εγώ δε μπορώ.
γ)Όσον αφορά τις "ακρίδες" δεν σημαίναι απαραίτητα το έντομο "ακρίδα" αλλά μπορεί να είναι και τα βλαστάρια των φυτών που επίσης ονομάζονταν "ακρίδες". Αυτό βεάβαια στην οπερίτπωση που υπήρχα κάποια υποτυπώδης έστω βλάστηση. Αλλιώς θα ήταν οι γνωστές ακρίδες, έντομα , που ορισμένα είδη τους έχουν μέρη που τρώγονται.
δ)Η βάπτιση στον Ιορδάνη και η εξομολίγηση των αμαρτημάτων είχε καθαρτήριο νόημα και δεν ήταν μόνο των Εσσαίων συνήθεια αλλά και πολλών άλλων , στο Ισραήλ αλλά και εκτός.
ε)Περίεργο είναι αυτό που λέει στους Φαρισαίους. Φαίνεται ότι γνωρίζει τις σκέψεις τους! Και επίσης φαίνεται ότι κάποιος ή "κάτι" τους συμβούλεψε να αποφύγουν τη μ'έλουσα οργή με το να βαπτιστούν από τον Ιωάννη , αλλά επειδή δεν το έκαναν με το σωστό πνεύμα γιαυτό τους έλεγε "γεννήματα εχιδνών". Σαν να έχουν κρυφό δηλητήριο και περιμένουν να πλήξουν τα θύματά τους μόλις τους δοθεί η ευκαιρία.
Το λάθος τους φαίνεται να είναι η εμπιστοσύνη που έχουν στην καταγγωγή τους από ένα άγιο πρόσωπο, νομίζοντας ότι και αυτοί θα απολαμβάνουν τα οφέλη από την αγιότητα του Αβραάμ, πράγμα αντίθετο σε όσα είχε πει στο Μωυσή ο Θεός. Είχε πει ότι αν δεν τηρούν τις εντολές του θα έχουν τις συνέπειες για την αποστασία. Οι φαρισαίοι δεν ήθελαν να το θυμούνται αυτό και δεν έκαναν "καρπούς" άξιους να ονομάζονται καρποί που προέρχονται από μετάνοια.Συνεπώς δε μπορούσαν να πάνε να ζητήσουν να βαφτιστούν αφού δεν άλλαζαν νοοτροπία.
Η αξίνα είναι ο Χριστός νομίζω.
στ)Λέει ότι ο Χριστός θα βαφτίσει "εν πνεύματι αγίω και πυρί" αυτούς που ο ίδιος βαφτίζει εν ύδατι. Κατά τον μωσαϊκό νόμο όλα τα αντικείμενα καθαρίζονται με δύο τρόπους:με φωτιά ή με ωερό όσα δε μπορούν να πυρωθούν (πχ ρούχα). Ο άνθρωπος βλέπουμε να δέχεται ΠΡΩΤΟ το βάφτισμα του νερού και μετά να περιμένει του αγίου Πνεύματος και μετά του πυρός , που και εκείνο είναι εκ του αγίου πνεύματος αλλά δεν είναι όπως το προηγούμενο. Η λέξη πνεύμα σημαίνει και "άνεμος",δηλα΄δη θυμίζει τη διαδοχή των στοιχείων:νερό,αέρας, φωτιά.
Και πάνε με τη σειρά γιατί αλλιώς δε μπορεί να γίνει.Γιαυτό και ο Ιωάννης εμφανίζεται ΠΡΙΝ το Χριστό.
ζ)Ο Ιωάννης θεωρείται αργηγός των αγγέλων που αποτελούν το τάγμα που αναπληρώνει το εκπεσών του Εωσφόρου και αποκαλείται και ο ίδιος εωσφόρος στους εκκλησιαστικούς ύμνους. Διαβάστε τους ύμνους που αναφέρονται στις γιορτές του και θα το δείτε. Και είναι ο μόνος άγιος που εορτάζουμε τη γέννησή του νομίζω καθως και το θάνατό του. Είναι το νούμερο 3 στην ουράνια ιεραρχία, αν μπορούμε να το πούμε αυτό, με το Θεό στο 1 και την Παναγία στο 2.Ο Χριστός είχε πει ότι δεν είχε γενηθεί ως τότε ανώτερος από τον Ιωάννη από όσους δεν είχαν μπει ακόμη στη βασιλεία των ουρανών.
η)Λέει ότι θα κάψει το άχυρο και θα κρατήσειτ ο σιτάρι. Θα ήθελα να εφιστήσω την προσοχή σας σε αυτό:άχυρο και σιτάρι είναι τα δύο μέρη του ΙΔΙΟΥ φυτού. Σα να λέμε κεφάλι και σώμα για έναν άνθρωπο. Αν λοιπόν λέει ότι θα κάψει το άχυρο θα πρέπει να προσέξουμε μήπως υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα γιατί δε μπορεί να θεωρηθεί μονοσήμαντα ότι άχυρο είναι οι αμαρτωλοί μιας και όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια αμαρτία.Και κανένας δε μπορεί να καταστραφεί σαν ψυχή ολοχσχερώς όπως το άχυρο στη φωτιά, μετά θάνατον.
θ)Ο Ιωάννης αναγωνρίζει τον Ιησού ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ ΒΑΦΤΙΣΕΙ. Εδώ χρειάζεται σύγκριση με το κατά Ιωάννη που λέει ότι εκείνος που τον έστειλε να βαφτίζει του είπε ότι σε εκείνον που θα δει το πνεύμα πάνω του εκείνος είναι ο Χριστός. Από την παράλληλη ανάγνωση των ευαγγελίων προκύπτει ότι ο Ιωάννης είδε ακόμη και πριν βαφτίσει τον Ιησού το Άγιο Πνεύμα πάνω του με κάποιον τρόπο που δεν περιγράφεται, διότι του είπε ότι πρέπει να βαφτιστεί από αυτόν (ο Ιωάννης από τον Ιησού).Το να λέει" ίδε ο αμνός του θεού" στο κατά Ιωάννη καθώς ερχοταν σημαίνει ότι ήξερε πλήρως και την αποστολή του Ιησού πριν τον βαφτίσει ακόμη. Δηλα΄δη στη βάφτιση ΞΑΝΑΕΙΔΕ πιο έντονα εκείνο που ήδη είχε δει και ήξερε.
ι)Μας λέει το κέιμενο ότι ο Ιησούς ανέβηκε αμέσως και δεν εξομολογήθηκε αμαρτήματα. Επίσης ότι "είδε" (αλλά δε λέει αν είναι ο Ιησούς που το είδε ή ο Ιωάννης) το Άγιο Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι πάνω του και ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που έλεγε:" Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.
"
Παρατηρούμε ότι αυτή λέγεται σε τρίτο ενικό πρόσωπο σαν να απευθύνεταιο στον Ιωάννη ή σε άλλο πρόσωπο εκτός του Ιησού.ΔΙΑΦΩΝΕΙ με τα άλλα ευαγγέλια το κέιμενο σε αυτό το σημείο. Κάθε ένα από τα 3 πρώτα ευαγγέλια έχει διαφορετική φράση σε αυτό το σημείο και μάλιστα ΣΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΝΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ.
Δηλαδή λέει το ένα, το κατά Μάρκον, "ΣΥ ΕΙ Ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ ...κλπ" Και το άλλο του Λουκά επίσης έχει κάποια διαφορά που καλό θα ήταν να την αναλύσουμε για να μη μένουν σημεία που θα μπορούσαμε να διαλευκάνουμε με απλή σύγκριση.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου βασικά στο παραπάνω κείμενο.
Για λεπτομέρειες θα συζητήσουμε αναλυτικότερα μόλις ακούσω και τις δικές σας.
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Θα προβώ κι εγώ σε μερικά δικά μου σχόλια. Λοιπόν:
1.Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών.
Έφθασε λοιπόν η βασιλεία των Ουρανών και όλοι μπορούμε να μετέχουμε πιστεύοντας στο Χριστό και λαμβάνοντας το ’γιο Πνεύμα. Η νική του Χριστού επί του σατανά τόσο στην έρημο όσο και με την εις ’δου κάθοδο, σωτηρία των κεκοιμημένων που πίστεψαν και με την Ανάστασή Του σηματοδοτούν και τη λεγόμενη 1000ετη βασιλεία. Ο άρχων του κόσμου τούτου δέθηκε και μόνο με δική μας συναίνεση μπορεί να μας βλάψει.
2. Αυτός δε ο Ιωάννης είχεν το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δε τροφή ήν αυτού ακρίδες και μέλι άγριον
Θα λέγαμε ότι ο Ιωάννης αποτελεί το πρότυπο για τον ερημίτη. Όσο για τις ακρίδες μάλλον πρόκειται για το γνωστό έντομο.
3.και εβαπτίζοντο εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών.
Η πρωτύπωση του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως. Η αξία φαίνεται και από το ότι ο Χριστός μολονότι αναμάρτητος προσήλθε στο βάπτισμα αυτό της μετανοίας για να επικυρώσει την αξία του.
4. Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον της μετανοίας· 9 και μη δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ.
Κλασσικό παράδειγμα επανάπαυσης στα περασμένα μεγαλεία για το ιερατείο.
5. Η άξινα λογικά είναι ο Χριστός ο οποίος θα εκβάλλει τα μη ποιούντα καρπό δέντρα.
6.και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδεν το Πνεύμα τού Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ' αυτόν· 17 και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.
Αυτός λοιπόν είναι ο Χριστός για τον οποίο μιλούσαν οι προφητείες. Ο Θεός το αποσαφηνίζει.
1.Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών.
Έφθασε λοιπόν η βασιλεία των Ουρανών και όλοι μπορούμε να μετέχουμε πιστεύοντας στο Χριστό και λαμβάνοντας το ’γιο Πνεύμα. Η νική του Χριστού επί του σατανά τόσο στην έρημο όσο και με την εις ’δου κάθοδο, σωτηρία των κεκοιμημένων που πίστεψαν και με την Ανάστασή Του σηματοδοτούν και τη λεγόμενη 1000ετη βασιλεία. Ο άρχων του κόσμου τούτου δέθηκε και μόνο με δική μας συναίνεση μπορεί να μας βλάψει.
2. Αυτός δε ο Ιωάννης είχεν το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δε τροφή ήν αυτού ακρίδες και μέλι άγριον
Θα λέγαμε ότι ο Ιωάννης αποτελεί το πρότυπο για τον ερημίτη. Όσο για τις ακρίδες μάλλον πρόκειται για το γνωστό έντομο.
3.και εβαπτίζοντο εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών.
Η πρωτύπωση του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως. Η αξία φαίνεται και από το ότι ο Χριστός μολονότι αναμάρτητος προσήλθε στο βάπτισμα αυτό της μετανοίας για να επικυρώσει την αξία του.
4. Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον της μετανοίας· 9 και μη δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ.
Κλασσικό παράδειγμα επανάπαυσης στα περασμένα μεγαλεία για το ιερατείο.
5. Η άξινα λογικά είναι ο Χριστός ο οποίος θα εκβάλλει τα μη ποιούντα καρπό δέντρα.
6.και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδεν το Πνεύμα τού Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ' αυτόν· 17 και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.
Αυτός λοιπόν είναι ο Χριστός για τον οποίο μιλούσαν οι προφητείες. Ο Θεός το αποσαφηνίζει.
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
1 παρακαλειτε παρακαλειτε τον λαον μου λεγει ο θεοςΦΩΣ @ Mar 20 2006, 02:38 PM έγραψε: β)παρατηρούμε ότι ο Ιωάννης έχει προφητευτεί από τον Ησαΐα και θα ήταν χρήσιμο να διαβάσουμε τη σχετική προφητεία και να την παραθέσουμε εδώ. Οποιος μπορεί ας το κάνει γιατί εγώ δε μπορώ.
2 ιερεις λαλησατε εις την καρδιαν ιερουσαλημ παρακαλεσατε αυτην οτι επλησθη η ταπεινωσις αυτης λελυται αυτης η αμαρτια οτι εδεξατο εκ χειρος κυριου διπλα τα αμαρτηματα αυτης
3 φωνη βοωντος εν τη ερημω ετοιμασατε την οδον κυριου ευθειας ποιειτε τας τριβους του θεου ημων
4 πασα φαραγξ πληρωθησεται και παν ορος και βουνος ταπεινωθησεται και εσται παντα τα σκολια εις ευθειαν και η τραχεια εις πεδια
5 και οφθησεται η δοξα κυριου και οψεται πασα σαρξ το σωτηριον του θεου οτι κυριος ελαλησεν
6 φωνη λεγοντος βοησον και ειπα τι βοησω πασα σαρξ χορτος και πασα δοξα ανθρωπου ως ανθος χορτου
7 εξηρανθη ο χορτος και το ανθος εξεπεσεν
8 το δε ρημα του θεου ημων μενει εις τον αιωνα
9 επ ορος υψηλον αναβηθι ο ευαγγελιζομενος σιων υψωσον τη ισχυι την φωνην σου ο ευαγγελιζομενος ιερουσαλημ υψωσατε μη φοβεισθε ειπον ταις πολεσιν ιουδα ιδου ο θεος υμων
10 ιδου κυριος μετα ισχυος ερχεται και ο βραχιων μετα κυριειας ιδου ο μισθος αυτου μετ αυτου και το εργον εναντιον αυτου
11 ως ποιμην ποιμανει το ποιμνιον αυτου και τω βραχιονι αυτου συναξει αρνας και εν γαστρι εχουσας παρακαλεσει
12 τις εμετρησεν τη χειρι το υδωρ και τον ουρανον σπιθαμη και πασαν την γην δρακι τις εστησεν τα ορη σταθμω και τας ναπας ζυγω
13 τις εγνω νουν κυριου και τις αυτου συμβουλος εγενετο ος συμβιβα αυτον
14 η προς τινα συνεβουλευσατο και συνεβιβασεν αυτον η τις εδειξεν αυτω κρισιν η οδον συνεσεως τις εδειξεν αυτω
15 ει παντα τα εθνη ως σταγων απο καδου και ως ροπη ζυγου ελογισθησαν και ως σιελος λογισθησονται
16 ο δε λιβανος ουχ ικανος εις καυσιν και παντα τα τετραποδα ουχ ικανα εις ολοκαρπωσιν
17 και παντα τα εθνη ως ουδεν εισι και εις ουθεν ελογισθησαν
18 τινι ωμοιωσατε κυριον και τινι ομοιωματι ωμοιωσατε αυτον
19 μη εικονα εποιησεν τεκτων η χρυσοχοος χωνευσας χρυσιον περιεχρυσωσεν αυτον ομοιωμα κατεσκευασεν αυτον
20 ξυλον γαρ ασηπτον εκλεγεται τεκτων και σοφως ζητει πως στησει αυτου εικονα και ινα μη σαλευηται
21 ου γνωσεσθε ουκ ακουσεσθε ουκ ανηγγελη εξ αρχης υμιν ουκ εγνωτε τα θεμελια της γης
22 ο κατεχων τον γυρον της γης και οι ενοικουντες εν αυτη ως ακριδες ο στησας ως καμαραν τον ουρανον και διατεινας ως σκηνην κατοικειν
23 ο διδους αρχοντας εις ουδεν αρχειν την δε γην ως ουδεν εποιησεν
24 ου γαρ μη σπειρωσιν ουδε μη φυτευσωσιν ουδε μη ριζωθη εις την γην η ριζα αυτων επνευσεν επ αυτους και εξηρανθησαν και καταιγις ως φρυγανα αναλημψεται αυτους
25 νυν ουν τινι με ωμοιωσατε και υψωθησομαι ειπεν ο αγιος
26 αναβλεψατε εις υψος τους οφθαλμους υμων και ιδετε τις κατεδειξεν παντα ταυτα ο εκφερων κατα αριθμον τον κοσμον αυτου παντας επ ονοματι καλεσει απο πολλης δοξης και εν κρατει ισχυος ουδεν σε ελαθεν
27 μη γαρ ειπης ιακωβ και τι ελαλησας ισραηλ απεκρυβη η οδος μου απο του θεου και ο θεος μου την κρισιν αφειλεν και απεστη
28 και νυν ουκ εγνως ει μη ηκουσας θεος αιωνιος ο θεος ο κατασκευασας τα ακρα της γης ου πεινασει ουδε κοπιασει ουδε εστιν εξευρεσις της φρονησεως αυτου
29 διδους τοις πεινωσιν ισχυν και τοις μη οδυνωμενοις λυπην
30 πεινασουσιν γαρ νεωτεροι και κοπιασουσιν νεανισκοι και εκλεκτοι ανισχυες εσονται
31 οι δε υπομενοντες τον θεον αλλαξουσιν ισχυν πτεροφυησουσιν ως αετοι δραμουνται και ου κοπιασουσιν βαδιουνται και ου πεινασουσιν
Συγνώμη, μα αυτό το χωρίο δεν "κόβεται".
γ)Όσον αφορά τις "ακρίδες" δεν σημαίναι απαραίτητα το έντομο "ακρίδα" αλλά μπορεί να είναι και τα βλαστάρια των φυτών που επίσης ονομάζονταν "ακρίδες". Αυτό βεάβαια στην οπερίτπωση που υπήρχα κάποια υποτυπώδης έστω βλάστηση. Αλλιώς θα ήταν οι γνωστές ακρίδες, έντομα , που ορισμένα είδη τους έχουν μέρη που τρώγονται.
Στο Λευιτικόν λέει σχετικά
22 και ταυτα φαγεσθε απ αυτων τον βρουχον και τα ομοια αυτω και τον αττακην και τα ομοια αυτω και την ακριδα και τα ομοια αυτη και τον οφιομαχην και τα ομοια αυτω
δ)Η βάπτιση στον Ιορδάνη και η εξομολόγηση των αμαρτημάτων είχε καθαρτήριο νόημα και δεν ήταν μόνο των Εσσαίων συνήθεια αλλά και πολλών άλλων , στο Ισραήλ αλλά και εκτός.
Στο Κατά Μάρκον, λέει σχετικά με αυτό:
Mar 1:5 και εξεπορευετο προς αυτον πασα η ιουδαια χωρα και οι ιεροσολυμιται και εβαπτιζοντο παντες εν τω ιορδανη ποταμω υπ αυτου εξομολογουμενοι τας αμαρτιας αυτων
η)Λέει ότι θα κάψει το άχυρο και θα κρατήσειτ ο σιτάρι. Θα ήθελα να εφιστήσω την προσοχή σας σε αυτό:άχυρο και σιτάρι είναι τα δύο μέρη του ΙΔΙΟΥ φυτού. Σα να λέμε κεφάλι και σώμα για έναν άνθρωπο. Αν λοιπόν λέει ότι θα κάψει το άχυρο θα πρέπει να προσέξουμε μήπως υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα γιατί δε μπορεί να θεωρηθεί μονοσήμαντα ότι άχυρο είναι οι αμαρτωλοί μιας και όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια αμαρτία.Και κανένας δε μπορεί να καταστραφεί σαν ψυχή ολοχσχερώς όπως το άχυρο στη φωτιά, μετά θάνατον.
Mat 3:12 ου το πτυον εν τη χειρι αυτου και διακαθαριει την αλωνα αυτου και συναξει τον σιτον αυτου εις την αποθηκην το δε αχυρον κατακαυσει πυρι ασβεστω
Η παραβολή των ζιζανίων εξηγεί εν μέρει τον προβληματισμό σου ΦΩΣ.
Mat 13:30 αφετε συναυξανεσθαι αμφοτερα μεχρι του θερισμου και εν τω καιρω του θερισμου ερω τοις θερισταις συλλεξατε πρωτον τα ζιζανια και δησατε αυτα εις δεσμας προς το κατακαυσαι αυτα τον δε σιτον συναγαγετε εις την αποθηκην μου
.....
Mat 13:36 τοτε αφεις τους οχλους ηλθεν εις την οικιαν ο ιησους και προσηλθον αυτω οι μαθηται αυτου λεγοντες φρασον ημιν την παραβολην των ζιζανιων του αγρου
Mat 13:37 ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις ο σπειρων το καλον σπερμα εστιν ο υιος του ανθρωπου
Mat 13:38 ο δε αγρος εστιν ο κοσμος το δε καλον σπερμα ουτοι εισιν οι υιοι της βασιλειας τα δε ζιζανια εισιν οι υιοι του πονηρου
Mat 13:39 ο δε εχθρος ο σπειρας αυτα εστιν ο διαβολος ο δε θερισμος συντελεια του αιωνος εστιν οι δε θερισται αγγελοι εισιν
Mat 13:40 ωσπερ ουν συλλεγεται τα ζιζανια και πυρι κατακαιεται ουτως εσται εν τη συντελεια του αιωνος τουτου
Mat 13:41 αποστελει ο υιος του ανθρωπου τους αγγελους αυτου και συλλεξουσιν εκ της βασιλειας αυτου παντα τα σκανδαλα και τους ποιουντας την ανομιαν
Mat 13:42 και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων
ι)Μας λέει το κέιμενο ότι ο Ιησούς ανέβηκε αμέσως και δεν εξομολογήθηκε αμαρτήματα. Επίσης ότι "είδε" (αλλά δε λέει αν είναι ο Ιησούς που το είδε ή ο Ιωάννης) το Άγιο Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι πάνω του και ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που έλεγε:" Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.
"
Παρατηρούμε ότι αυτή λέγεται σε τρίτο ενικό πρόσωπο σαν να απευθύνεταιο στον Ιωάννη ή σε άλλο πρόσωπο εκτός του Ιησού.ΔΙΑΦΩΝΕΙ με τα άλλα ευαγγέλια το κέιμενο σε αυτό το σημείο. Κάθε ένα από τα 3 πρώτα ευαγγέλια έχει διαφορετική φράση σε αυτό το σημείο και μάλιστα ΣΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΝΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ.
Δηλαδή λέει το ένα, το κατά Μάρκον, "ΣΥ ΕΙ Ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ ...κλπ" Και το άλλο του Λουκά επίσης έχει κάποια διαφορά που καλό θα ήταν να την αναλύσουμε για να μη μένουν σημεία που θα μπορούσαμε να διαλευκάνουμε με απλή σύγκριση.
Here we go again............
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ:
Mat 3:14 ο δε ιωαννης διεκωλυεν αυτον λεγων εγω χρειαν εχω υπο σου βαπτισθηναι και συ ερχη προς με
Mat 3:15 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν προς αυτον αφες αρτι ουτως γαρ πρεπον εστιν ημιν πληρωσαι πασαν δικαιοσυνην τοτε αφιησιν αυτον
Mat 3:16 και βαπτισθεις ο ιησους ανεβη ευθυς απο του υδατος και ιδου ανεωχθησαν αυτω οι ουρανοι και ειδεν το πνευμα του θεου καταβαινον ωσει περιστεραν και ερχομενον επ αυτον
Mat 3:17 και ιδου φωνη εκ των ουρανων λεγουσα ουτος εστιν ο υιος μου ο αγαπητος εν ω ευδοκησα
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ
Mar 1:9 και εγενετο εν εκειναις ταις ημεραις ηλθεν ιησους απο ναζαρεθ της γαλιλαιας και εβαπτισθη υπο ιωαννου εις τον ιορδανην
Mar 1:10 και ευθεως αναβαινων απο του υδατος ειδεν σχιζομενους τους ουρανους και το πνευμα ωσει περιστεραν καταβαινον επ αυτον
Mar 1:11 και φωνη εγενετο εκ των ουρανων συ ει ο υιος μου ο αγαπητος εν ω ευδοκησα
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Luk 3:21 εγενετο δε εν τω βαπτισθηναι απαντα τον λαον και ιησου βαπτισθεντος και προσευχομενου ανεωχθηναι τον ουρανον
Luk 3:22 και καταβηναι το πνευμα το αγιον σωματικω ειδει ωσει περιστεραν επ αυτον και φωνην εξ ουρανου γενεσθαι λεγουσαν συ ει ο υιος μου ο αγαπητος εν σοι ηυδοκησα
Και να προσθέσουμε στην εύστοχη παρατήρηση του φωτος ότι στο κατα Λουκάν λέει "ηυδοκησα" ενώ στο κατά Ματθαίον και κατά Μάρκον λέει "ευδοκησα". Νομίζω αποτελεί μέγα σημείο προβληματισμου... Αναμένω λοιπόν τον διυλισμό του κωνώπεως. Κοινώς, αναμένω τις απόψεις σας.
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Δε βλέπω καμιά διαφωνία επί της ουσίας και δεν είναι δυνατό το κάθε κείμενο να είναι αντίγραφο του άλλου. Το θέμα είναι να συμφωνούν στην ουσία. Εγώ μια διαφορά την οποία έχω εντοπίσει θα την θέσω όταν θα φθάσουμε στο αντίστοιχο κεφάλαιο, όπου και πάλι πιστεύω ότι θα υπάρχει απάντηση.
Re: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Η παραβολή των ζιζανίων εξηγεί εν μέρει τον προβληματισμό σου ΦΩΣ.
Το αντίθετο συμβαίνει αγαπητέ Newtor!
Ας μου επιτραπεί μια παρέκβαση που θα είναι χρήσιμη νομίζω.
Κατ΄αρχήν υπάρχουν δύο παραβολές περί σποράς και είναι διαφορετικές. Αλλά σχετίζονται μαζί με άλλες 5 στο ίδιο κεφάλαιο αν θυμάμαι καλά του Ματθαίου (το 13 κεφ.) με το πως βλέπει κανείς τη βασιλεία των ουρανών ή τη βασιλεία του Θεού και πως την προσεγγίζει.
(Πληροφοριακά οι όροι "βασιλεία του θεού" και "βασιλεία των ουρανών" καθώς και άλλοι συνώνυμοι ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ νοηματικά κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή γιατί κάθε όρος έχει ιδιαίτερο νόημα και πρέπει να προσέχουμε ποιος όρος χρησιμοποιείται κάθε φορά από το Χριστό , όταν μιλάει.)
Σύνολο 7 παραβολές στο 13 κεφ νομίζω του Ματθαίου που πρέπει να μελετηθούν εν καιρώ, γιατί αφορούν 7 κατηγορίες ανθρώπων.
Η περί ζιζανίων είναι η δεύτερη από αυτές. Σε αυτήν τα ζιζάνια είναι φυτά ανεπιθύμητα και άκαρπα φυσικά , που όταν συλλεγούν και καούν θα καούν ολόκληρα. Όχι κατά το άχυρο μόνο αλλά και οι σπόροι τους, αν είναι δυνατό. Ο σπορέας (Θεός) λέει στους εργάτες του (υπηρέτες-αγγέλους) να μην προσπαθήσουν να τα ξεριζώσουν όσο είναι ακόμη μικρά για ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΞΕΡΙΖΏΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΉΣΙΜΑ ΦΥΤΑ. Αυτό σημαίνει κατ' αρχήν ότι είναι δυνατό να γίνει αυτό το λάθος από τους υπηρέτες , αλλιώς δε θα έπερνε τέτοια προφύλαξη ο σπορέας. συνεπώς μας διδάσκει ότι και οι άγγελοι είναι ΜΗ παντογνώστες και ΜΗ αλάνθαστοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καταδικάζονται για κάτι επειδή η αδυναμία τους να διακρίνουν το ένα φυτό από το άλλο (την εσωτερική κατάσταση των ανθρώπων) δε θα οφείλεται σε κακή πρόθεση αλλά σε αδυναμία να επιτελέσουν ένα έργο πέρα από τις δυνάμεις τους και τη διακριτική τους ικανότητα.
Όπως οι δαίμονες δεν γνωρίζουν το εσωτερικό των ανθρώπων πέρα από το δικό τους επίπεδο , έτσι και οι άγγελοι γνωρίζουν ως εκείνο το σημείο του εσωτερικού κόσμου που αντιστοιχεί με το δικό τους επίπεδο. Πχ ένας αρχάγγελος όντας ανώτερος από έναν άγγελος βλέπει πιο βαθιά από εκείνον. Ομοίως και κάθε τάγμα βλέπει πιο μυστικά και αφανή πράγματα από κάθε ένα κατώτερό του. Αυτά μπορείτε να τα επιβεβαιώσετε από τα κείμενα του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη που έχουν γίνει αποδεκτά από την 7η Οικουμενική Σύνοδο ως γνήσια , και από τα οποία παρατίθεται απόσπασμα.
Για να κλείσω την παρέκβαση ας επιστρέψω στο θέμα των ζιζανίων. Το άχυρο υπάρχει τόσο στον καλό σπόρο όσο και στα ζιζάνια.Όταν οι αγρότες καίνε τα αγριόχορτα προσπαθούν να κάψουν και το σπόρο τους για να μην ξαναφυτρώσουν. Τα συλλέγουν πριν ακόμη φύγουν οι σπόροι και σκορπιστούν γύρω.
Ο σπόρος συλλέγεται μετά και μετά ακια από αυτό βγάζουν το άχυρο. Είναι δύο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.
Η μια γίνεται στα χλωρά ακόμη χόρτα και πριν την ωρίμανση του καρπού. Η άλλη μετά τη συλλογή του καρπού.
Αν διαβάσεις την παραβολή θα δεις ότι αναφέρεται σε γεγονότα μελλοντικά και συνδυάζεται και με άλλες αλλά δεν επεκτείνομαι άλλο εδώ.
Η καύση λοιπόν των ζιζανίων κατά τη γνώμη μου και για τους παραπάνω λόγους ,ΔΕΝ ταυτίζεται με την καύση του αχύρου του καλού σπόρου.
Έχουμε τρεις φράσεις για το τι ακούστηκε στη βάπτιση του Χριστού.
" ουτος εστιν ο υιος μου ο αγαπητος εν ω ευδοκησα (Ματθαίος)
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ
Mar 1:11 ...και φωνη εγενετο εκ των ουρανων συ ει ο υιος μου ο αγαπητος εν ω ευδοκησα
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Luk 3:22 ...και φωνην εξ ουρανου γενεσθαι λεγουσαν συ ει ο υιος μου ο αγαπητος εν σοι ηυδοκησα"
Κοινό είναι το "υιός μου αγαπητός" αλλά διαφέρει το πρόσωπο. Σε δεύτερο ενικό σε Λουκά και Μάρκο και σε τρίτο ενικό στο Ματθαίο.
Η δύο θα έχουν νόημα αν η φωνή απευθυνόταν στο Χριστό και η άλλη αν απευθυνόταν στους άλλους.
Ερώτημα: θα μπορούσαν να συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα;
Εκ πρώτης όψεως όχι γιατί ή ακούστηκε ή δεν ακούστηκε σε όλυς κάτι θα πει κανείς. Αλλά αν δούμε και άλλες περιπτώσεις θα διαπιστώσουμε ότι σε κάποιες από αυτές οι φωνή εξ ουρανού που ακούστηκε δεν ακούστηκε με τον ίδιο τρόπο από όλους. Πχ μια φορά όταν μιλούσε ο Χριστός , άλλη φορά στην περίπτωση του απ Παύλου, άλλη φορά στη Μεταμόρφωση.
Δηλαδη σαν να υπάρχει ένα προσωπικό φίλτρο που μεταλλάσσει αυτό που "εκπέμπεται". Άλλοτε περισσότερο (ακόμη και αποσένοντάς το τελείως) και άλλοτε απλά κάνει δυσδιάκριτα τα όσα λέγονται. Αν συγκρίνουμε και με τη Μεταμόρφωση θα δούμε ότι δεν βρίσκονταν σε συνηθισμένη συνειδησιακή κατάσταση οι απόστολοι εκείνη τη στιγμή, όπως λένε άλλωστε και τα κείμενα. Ομοίως μπορούμε να πούμε και εδώ. Έτσι αυτό που άκουσε ο Χριστός και το είπε σε κάποιους από τους μαθητές, ("συ ει" ) είναι αληθινό όπως και εκείνο που άκουσε ο Ιωάννης ή και άλλοι ("ούτος εστί") και μετά το διηγήθηκαν. Ο Μάρκος ήταν περισσότερο συνδεμένος με τον απ Πέτρο ενώ ο Λουκάς με τον Παύλο, αλλά είχε και κάποια συγγένεια νομίζω με το Χριστό από τη μεριά της μητέρας του.
Ο Ματθαίος προφανώς εκφράζει την άποψη του βαπτιστή Ιωάννη.
Για τη διαφορά "ευδόκησα" και "ηυδόκησα" μπορεί να φαίνεται ότι διυίζουμε τον κώνωπα, όπως είπε ο Newtor αλλά η διαφορά στους χρόνους των ρημάτων μπορεί να φανεί από ένα γράμμα μόνο, ή και από σημείο στίξης μερικές φορές!
Οπότε αλλάζει και το νόημα.
Το "ηυδόκησα" προφανώς είναι αόριστος χρόνος και δείχνει κάτι που είχε γίνει στο παρελθόν.
Το "ευδόκησα"; Ας μας πει κάποιος που θα μπορεί να το ερευνήσει, γιατί αν και κάποτε τα είχε ερευνήσει αυτά δεν έχω εύκαιρες τιςγραμματικές της αρχαίας ελληνικής και τα σχετικά για να πω κάτι με βεβαιότητα, ως προς τη διαφορά των δύο λέξεων και γενικότερα τη διαφορά στο νόημα που επιφέρουν.
Ένας φιλόλογος θα μπορούσε να μας πει τη διαφορά με περισσότερη ακρίβεια αν υπάρχει, ή αν είναι απλά άλλος τρόπος γραφής και ταυτίζονται ο Λουκάς με το Μάρκο.