Ορθοδοξία

Το έχω δει και εγώ, όντως είναι σοβαρό θέμα και για να πάρουμε απάντηση θα πρέπει να το δούμε και από τις δύο πλευρές. Δύο πλευρές... γιατί υπάρχουν και οι "καλοθελητές".

Αν ζούσαμε σε μία εν Χριστώ συνειδητή κοινωνία τότε δεν βλέπω κανένα απολύτως πρόβλημα και μάλιστα το θεωρώ και φυσιολογικό. Δυστυχώς όμως η πλειοψηφεία των προσκυνητών δεν είναι συνειδητά ορθόδοξοι και μάλιστα ζητούν τέτοιες αφορμές για να χτίζουν τις πλάνες τους και να μας δίνουν αφορμή να δημιουργούμε topic τύπου "Επικύνδηνες αντιλήψεις". Να η τροφή τους! Να η υπερπροστασία τους μην τυχόν και κάνουν πλύση εγκεφάλου στο παιδί τους, να μην μπλέξει το παιδί τους μιας και τα περισσότερα του οδηγού τα θεωρούν "φυσικά" η τουλάχιστον "αστεία"!

Την απάντηση δεν θα την δώσω μιας και χρήζουν διακρίσεως.

1. Το παιδί να συγκατανεύσει αλλά μελλοντικά θα φύγει και θα απομακρυνθεί από το Μυστήριο και την Εκκλησία

2. Το παιδί να τρομάξει και να αρνηθεί

Δηλαδή σε ένα παιδάκι 5,6,7,11 ετών τι θα προσφέρει το συγκεκριμένο φυλλάδιο; Τι θα του πω; Ότι δε νηστεύει τη Σαρακοστή; Ή ότι επειδή πλακώθηκε κάποια στιγμή με ένα φίλο του ότι θα πάει στην κόλαση; Ή ότι δεν προσφέρει ελεημοσύνη; Από που να βρει να τη δώσει; Συγγνώμη αλλά αυτό το φυλλάδιο είναι για γέλια - Δόμνα μην το πάρεις προσωπικά

Νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να το έχουν περισσότερο οι γονείς για να πάρουν μια ιδέα και αυτοί να μιλήσουν στο παιδί για την εξομολόγηση με τον κατάλληλο τρόπο που αρμόζει σε ένα παιδάκι και όχι σε έναν κατηγορούμενο στο δικαστήριο. Το παιδί πρέπει να αγαπήσει το Μυστήριο και να βλέπει τον πνευματικό ως το δικό του άνθρωπο. Και αν θα έπρεπε να του δώσουμε κάτι να διαβάσει, σίγουρα πρέπει να αποφύγουμε αυτό το φυλλάδιο που δε φανερώνει το Μεγαλείο του Θεού αλλά τον εσωτερικό κανονισμό ενός καταπιεστικού ιδρύματος. Ένας οδηγός σωστά γραμμένος και απευθυνόμενος σε παιδιά και όχι κρατούμενους θα ήταν ενδεχομένως χρήσιμος.

Δεν χρειάζετε να ζητάς συγνώμη, αγαπητέ Στρατη, είπες απλά την γνώμη σου!
Γι αυτό το δημοσιεύσα για να πει ο κάθενας την γνώμη του εαν θέλει.
Ομως θα με ενδιέφερε και η γνώμη του π. Μάξιμου!!!

Δόμνα, όπως έχω απαντήσει στο ίδιο ερώτημα κι άλλη φορά σ΄άλλο χώρο η λίστα αμαρτημάτων είναι εντελώς μηχανιστική αντίληψη για τη μετάνοια και το Μυστήριο της Εξομολόγησης, η οποία δεν συμφωνεί με την Ορθόδοξη αντίληψη για την αμαρτία και τη μετάνοια. Η εξομολόγηση δεν είναι απαρίθμηση αμαρτιών από μια προκαθορισμένη λίστα, ούτε κι η απάντηση του πνευματικού μια αντίστοιχη απαρίθμηση επιτιμίων με βάση κάποιο πηδάλιο. Αυτή είναι η αντίληψη των παπικών για την εξομολόγηση.

Όπως έχουμε πει και στο θέμα "Τι είναι αμαρτία; " , αμαρτία σημαίνει αστοχία, και είναι κάθε σκέψη ή πράξη στη ζωή μας που μας απομακρύνει από το στόχο μας, που είναι η δόξα του Θεού.

Μετάνοια είναι η αλλαγή στάσης του ανθρώπου, που κατανοεί ότι έχει απομακρυνθεί απ΄το στόχο του κι αποφασίζει ν΄αγωνιστεί ξανά να τον πλησιάσει.

Η σωστή μετάνοια περνά απ΄το Μυστήριο της Εξομολόγησης και τη Θεία Κοινωνία, αλλά είναι μια στάση ζωής κι όχι ένα στιγμιαίο γεγονός.

Η σωστή Εξομολόγηση ξεκινά απ τη σωστή επιλογή Πνευματικού Πατέρα, γιατί κάθε ιερέας που είναι πνευματικός μπορεί να διαβάσει την ευχή και να συγχωρήσει αμαρτήματα, δεν σημαίνει όμως αυτό ότι είναι και κατάλληλος να μας καθοδηγήσει στα επόμενα βήματα της πνευματικής μας ζωής. Μετά την επιλογή του Πνευματικού ακολουθεί μια γενική εξομολόγηση (ακόμη και αμαρτημάτων που έχουμε ήδη εξομολογηθεί) για ν΄αποκτήσει ο Πνευματικός μια γενική εικόνα της πνευματικής μας κατάστασης, όπως θα δίναμε το ιατρικό μας ιστορικό σ΄ένα καινούργιο γιατρό, που θα μας αναλάμβανε για πρώτη φορά.

Η πρώτη εξομολόγηση ή εξομολόγηση μετά από μια μακρά περίοδο αποχής απ΄το Μυστήριο, είναι κάτι σαν το χοντρικό καθάρισμα ενός πολύ βρώμικου χώρου με χορτάρινη σκούπα. Η σκούπα αυτή παίρνει τα χοντρά σκουπίδια, αλλά αφήνει τα ψιλά. Στη συνέχεια ανάλογα με τις οδηγίες του Πνευματικού αρχίζει ο πνευματικός αγώνας κι η διόρθωση. Τότα ο άνθρωπος αρχίζει ν΄ανακαλύπτει σταδιακά και τα μικρότερα σκουπίδια, που άφησε το αρχικό καθάρισμα, κι ύστερα τ΄ ακόμη μικρότερα, ώσπου ο άνθρωπος φτάνει, ειδικά αν εξομολογείται τακτικά (καλά είναι κάθε 40-60 μέρες αν δε συμβεί κάτι σοβαρό ενδιάμεσα), να μην έχει και πολλά πράγματα να εξομολογηθεί, αλλά πηγαίνει στον Πνευματικό για να παίρνει οδηγίες για την παραπέρα πνευματική πορεία του.

Το να διαβάσει κάποιος που δεν έχει σχέση με την πνευματική ζωή αυτή τη λίστα ισοδυναμεί τις περισσόιτερες φορές μ΄απογοήτευση. Και ποιος είναι ο λόγος να το κάνει; Αρκεί η απόφαση για μετάνοια. Ύστερα η επιλογή σωστού Πνευματικού. Αυτός θ΄αναλάβει τα υπόλοιπα.

Το να έχει κάποιος αμαρτίες, ακόμη και το να τις επαναλαμβάνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να εξομολογείται τακτικά, με τη σκέψη ότι είναι πολύ αμαρτωλός και δεν έχει ελπίδα σωτηρίας. Ο Κύριος είπε: "Δεν ήρθα να καλέσω δίκαιους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια" (Ματθ. Κεφ. 9, 13). Όταν κάποιες αμαρτίες επαναλαμβάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, τότε εξελίσονται σε πάθος. Η αντιμετώπιση του πάθους απ΄τον άνθρωπο χωρίς τη βοήθεια του Θεού είναι αδύνατη ("Tότε, λοιπόν, ποιος μπορεί να σωθεί; 26 Kι ο Iησούς τους κοίταξε κατά πρόσωπο και τους είπε: Για τους ανθρώπους αυτό είναι αδύνατο, για το Θεό όμως όλα είναι δυνατά." (Ματθ. Κεφ. 19, 25-26). Μόνο με τη συνεχή εξομολόγηση, την υπακοή στις οδηγίες του Πνευματικού και τη Χάρι του Θεού μπορεί ο άνθρωπος ν΄απαλαγεί από τα πάθη.

Επειδή τα λόγια που γράφω παραπάνω δεν είναι δικά μου τα περισσότερα, αλλά τα έχω διαβάσει, παραθέτω παρακάτω ένα χαρακτησιστικό απόσπασμα από το σχετικό βιβλίο από τους λόγους του μακαριστού Γέροντα Παΐσιου:

- Γέροντα, την πρώτη φορά που θα πάη κανείς για εξομολόγηση, θα μιλήση στον πνευματικό για όλη την προηγούμενη ζωή του;
- Την πρώτη φορά θα κάνη μια γενική εξομολόγηση. Όπως ο ασθενής, όταν μπη στο νοσοκομείο, δίνει το ιστορικό του, π.χ. λέει: «είχα μια πάθηση στους πνεύμονες, αλλά τώρα έχει περάσει, έχω κάνει μια εγχείρηση με ολική ή τοπική νάρκωση κ.λπ.», έτσι και στην πρώτη εξομολόγηση, ας προσπαθήση κανείς να πη στον πνευματικό λεπτομέρειες από την ζωή του, και εκείνος θα βρη την πληγή, για να την θεραπεύση. Πολλές φορές ένα χτύπημα, που δεν του δίνεις σημασία, έχει ύστερα συνέπειες. Βέβαια, την πρώτη φορά που θα πάη στον πνευματικό, θα έχη να πη, ας υποθέσουμε, εκατό αμαρτίες. Την δεύτερη θα έχη να πη εκατόν δέκα, γιατί θα τον πολεμήση περισσότερο ο διάβολος, επειδή εξομολογήθηκε και του χάλασε τη δουλειά. Την Τρίτη φορά μπορεί να πη εκατόν πενήντα, αλλά ύστερα θα ελαττώνεται συνέχεια ο αριθμός, μέχρι που θα πηγαίνη για εξομολόγηση και θα έχη να πη ελάχιστες αμαρτίες.

- Γιατί μερικές φορές, ενώ η συνείδηση μας ελέγχει, δεν κάνουμε τον ανάλογο αγώνα, για να διορθωθούμε;
- Αυτό μπορεί να συμβή και από ένα τσάκισμα ψυχικό. Όταν είναι κανείς πανικοβλημένος από κάποιον πειρασμό, θέλει να αγωνισθή, αλλά δεν έχει διάθεση, δεν έχει ψυχική δύναμη. Τότε πρέπει να τακτοποιηθή εσωτερικά με την εξομολόγηση. Με την εξομολόγηση παρηγοριέται, τονώνεται και ξαναβρίσκει με την Χάρη του Θεού το κουράγιο για αγώνα. Αν δεν τακτοποιηθή, μπορεί να του έρθη και άλλος πειρασμός, οπότε, θλιμμένος όπως είναι, τσακίζεται περισσότερο, τον πνίγουν οι λογισμοί, απελπίζεται και μετά δεν μπορεί να αγωνισθή καθόλου.

- Και αν αυτό συμβαίνη συχνά;
- Αν συμβαίνη συχνά, πρέπει ο άνθρωπος να τακτοποιήται συχνά, να ανοίγη την καρδιά του στον πνευματικό, για να παίρνη κουράγιο. Και όταν τακτοποιηθή, πρέπει να βάλη την μηχανή να τρέξη, να αγωνισθή φιλότιμα και εντατικά, για να πάρη καταπόδι τον έξω από ‘δώ.

- Γέροντα, όταν δεν αισθάνωνται την ανάγκη για εξομολόγηση, τι φταίει;
- Μήπως δεν παρακολουθείς τον εαυτό σου; Η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Να πηγαίνης και απλά να λες τις αμαρτίες σου. Γιατί, τι νομίζεις; Πείσμα δεν έχεις; Εγωισμό δεν έχεις; Δεν πληγώνεις την αδελφή; Δεν κατακρίνεις; Μήπως εγώ τι πηγαίνω και λέω; «Θύμωσα, κατέκρινα…» και μου διαβάζει ο πνευματικός την συγχωρητική ευχή. Αλλά και οι μικρές αμαρτίες έχουν και αυτές βάρος. Όταν πήγαιναν στον Παπα-Τύχωνα να εξομολογηθώ, δεν είχα τίποτα σοβαρό να πω και μου έλεγε: «Αμμούδα, παιδάκι μου, αμμούδα»! Οι μικρές αμαρτίες μαζεύονται και κάνουν ένα σωρό αμμούδα, που είναι όμως βαρύτερη από μια μεγάλη πέτρα. Ο άλλος που έχει κάνει ένα αμάρτημα μεγάλο, το σκέφτεται συνέχεια, μετανοεί και ταπεινώνεται. Εσύ έχεις πολλά μικρά. Εάν όμως εξετάσης τις συνθήκες με τις οποίες εσύ μεγάλωσες και τις συνθήκες με τις οποίες μεγάλωσε ο άλλος, θα δης ότι είσαι χειρότερη από εκείνον. Να προσπαθής επίσης να είσαι συγκεκριμένη στην εξομολόγησή σου. Δεν φθάνει να πη κανείς λ.χ. «ζηλεύω, θυμώνω κ.λπ.», αλλά πρέπει να πη τις συγκεκριμένες πτώσεις του, για να βοηθηθή. Και, όταν πρόκειται για κάτι βαρύ, όπως η πονηριά, πρέπει να πη και πως σκέφθηκε και πως ενήργησε• αλλιώς κοροϊδεύει τον Χριστό. Αν ο άνθρωπος δεν ομολογή την αλήθεια στον πνευματικό, δεν του αποκαλύπτη το σφάλμα του, για να μπορέση να τον βοηθήση, παθαίνει ζημιά, όπως και ο άρρωστος κάνει μεγάλο κακό στην υγεία του, όταν κρύβη την πάθησή του από τον γιατρό. Ενώ, όταν εκθέτη τον εαυτό του όπως ακριβώς είναι, τότε ο πνευματικός μπορεί να τον γνωρίση καλύτερα και να τον βοηθήση πιο θετικά.
Ύστερα, όταν κανείς αδικήση ή πληγώση με την συμπεριφορά του έναν άνθρωπο, πρέπει πρώτα να πάη να του ζητήση ταπεινά συγχώρηση, να συμφιλιωθή μαζί του, και έπειτα να εξομολογηθή την πτώση του στον πνευματικό, για να λάβη την άφεση. Έτσι έρχεται η Χάρις του Θεού. Αν πη το σφάλμα του στον πνευματικό, χωρίς προηγουμένως να ζητήση συγχώρηση από τον άνθρωπο που πλήγωσε, δεν είναι δυνατόν να ειρηνεύση η ψυχή του, γιατί δεν ταπεινώνεται. Εκτός αν ο άνθρωπος που πλήγωσε έχη πεθάνει ή δεν μπορή να τον βρη, γιατί άλλαξε κατοικία και δεν έχει την διεύθυνσή του, για να του ζητήση, έστω και γραπτώς, συγγνώμην, αλλά έχη διάθεση να το κάνη, τότε ο Θεός τον συγχωρεί, γιατί βλέπει την διάθεσή του.

Από το βιβλίο:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ
"Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ"
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Θεωρώ την συγκεκριμένη λίστα επιεικώς

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ

Εξ΄αιτίας κάποιας παρόμοιας κατέληξα να κάνω την πρώτη μου εξομολόγηση στα 30 μου.
Αν με βάση αυτή βάλω το παιδί μου να εξομολογηθεί ή ακόμη χειρότερα κάποιο παιδί την διαβάσει το πλέον φυσιολογικό είναι να φύγει όσο μακρύτερα μπορεί από την εκκλησία και να απομακρυνθεί από τον Χριστό.

Ο Χριστός η εκκλησία και τα μυστήρια ΔΕΝ είναι καταναγκαστικά έργα και ΕΛΕΟΣ πια θυμίζει ανάκριση.

Μετά την επιλογή του Πνευματικού ακολουθεί μια γενική εξομολόγηση (ακόμη και αμαρτημάτων που έχουμε ήδη εξομολογηθεί)

Προσοχή, να διευκρινίσουμε κάτι! Είναι αμαρτία να εξομολογηθεί κανείς 2η φορά το ίδιο αμάρτημα, είναι σαν να ακυρώνει το Μυστήριο πιστεύοντας ότι την πρώτη φορά δεν έλαβε άφεση ενώ ειλικρινώς μετενόησε!

Το να τα αναφέρει στον πνευματικό -προφανώς τον καινούριο γιατί αυτό κατάλαβα από ότι μας λες Νίκο- για να έχει μια εικόνα ο πνευματικός για τον εξομολογούμενο και όχι για να δώσει εκ νέου άφεση ενδεχομένως να είναι θεμιτό αρκεί να γίνει αν γίνει με τη σύμφωνη γνώμη του πνευματικού.

Η εξομολόγηση είναι ένα Μυστήριο στο οποίο προχωρά κανείς πιο πολύ όσο περισσότερο περνά ο καιρός κάνοντας πράξη στην ψυχή του την ευαγγελική ρήση "επανάγαγε εις βάθος" όπου εδώ ταιριάζει υπό την έννοια ότι με το πέρασμα του χρόνου, την απόκτηση μιας στοιχειώδους εμπειρίας και διάκρισης στοιχειωδών εννοιών εντοπίζει και ανακαλύπτει πληγές που ούτε καν τις φανταζόταν ή τις είχε θαμμένες βαθιά μέσα του.

Εδώ όμως παιδιά το ζήτημα είναι σοβαρό. Αλίμονο αν αυτός ο οδηγός αφιλτράριστος δοθεί σε ένα παιδάκι. Το να το διαβάσω ως πατέρας να δω τι λέει και αν βρω κάτι ουσιώδες να το πω στο παιδί όπως πρέπει είναι δεκτό και αν θέλετε επιβεβλημένο.

Εφόσον το ζήτησε η Δόμνα με την πρώτη ευκαιρία θα προωθήσω στο γέροντα Μάξιμο το κείμενο να μας πει τη γνώμη του.

Ευχαριστώ, Στρατή, να σαι καλά γιατί πραγματικά με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη του γιατί αυτό τον παιδικό οδηγό εξομολογήσεως το βρήκα στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου στην Εύβοια!

Παιδά, ξέχασα,σήμερα είναι 1. Φεβρουαρίου.
Εύχομαι σε όλους ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ !!!

Αγαπητέ, Στρατή, εαν είναι δυνατόν, πες τον π. Μάξιμο, ότι έχω φτιάξει μια ιστοσελίδα που αφορά την ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση και στην οποία προσθέτω αποσπάσματα από το βιβλίο του γέροντα Παίσιου: "Οικογενείακή ζωή".
Θα ήταν καλά να προσθέσω αυτό τον παιδικό οδηγό εξομολογήσεως και αν ναι, τότε θα ήταν καλύτερα να γράψω κάτω από τον παιδικό οδηγό εξομολογήσεως ότι όσοι γονείς επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν αυτό τον οδηγό, θα ήταν καλύτερα να συμβουλευτούν πρώτα το πνευματικό τους.

Σε ευχαριστώ!!!

Στρατής,Feb 1 2007, 11:04 AM έγραψε: Προσοχή, να διευκρινίσουμε κάτι! Είναι αμαρτία να εξομολογηθεί κανείς 2η φορά το ίδιο αμάρτημα, είναι σαν να ακυρώνει το Μυστήριο πιστεύοντας ότι την πρώτη φορά δεν έλαβε άφεση ενώ ειλικρινώς μετενόησε!

Το να τα αναφέρει στον πνευματικό -προφανώς τον καινούριο γιατί αυτό κατάλαβα από ότι μας λες Νίκο- για να έχει μια εικόνα ο πνευματικός για τον εξομολογούμενο και όχι για να δώσει εκ νέου άφεση ενδεχομένως να είναι θεμιτό αρκεί να γίνει αν γίνει με τη σύμφωνη γνώμη του πνευματικού.

Συμφωνώ με τη διευκρίνηση του Στρατή, μόνο όταν αλλάξει κάποιος Πνευματικό, για ουσιαστικούς ή πρακτικούς λόγους, και χρειαστεί να ξαναναφέρει αμαρτήματα που έχει ήδη εξομολογηθεί, το κάνει για ν΄αποκτήσει ο Πνευματικός μια γενική εικόνα της πνευματικής κατάστασης, κι όχι γιατί χρειάζεται να ξανασυγχωρησθούν αμαρτήματα που έχουν ήδη συγχωρηθεί.

Αυτή η διαδικασία είναι ίδια ακριβώς, και γι αυτό το αναφέρω, με όταν πηγαίνει κάποιος σε καινούργιο γιατρό. Αναφέρει τις ασθένειες που έχει περάσει όχι γιατί χρειάζεται να γιατρευτούν ξανά, αλλά για ν' αποκτήσει ο γιατρός γενική εικόνα της πορείας της υγείας του.

- Γέροντα, την πρώτη φορά που θα πάη κανείς για εξομολόγηση, θα μιλήση στον πνευματικό για όλη την προηγούμενη ζωή του;
- Την πρώτη φορά θα κάνη μια γενική εξομολόγηση. Όπως ο ασθενής, όταν μπη στο νοσοκομείο, δίνει το ιστορικό του, π.χ. λέει: «είχα μια πάθηση στους πνεύμονες, αλλά τώρα έχει περάσει, έχω κάνει μια εγχείρηση με ολική ή τοπική νάρκωση κ.λπ.», έτσι και στην πρώτη εξομολόγηση, ας προσπαθήση κανείς να πη στον πνευματικό λεπτομέρειες από την ζωή του, και εκείνος θα βρη την πληγή, για να την θεραπεύση. Πολλές φορές ένα χτύπημα, που δεν του δίνεις σημασία, έχει ύστερα συνέπειες. ....

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ Τῼ ΚΥΡΙῼ ΟΤΙ ΑΓΑΘΟΣ
Γιά μία καλή ἐξομολόγησι
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ
κ. ΔΑΝΙΗΛ


Ὅταν στίς νεανικές συντροφιές τεθεῖ τό θέμα τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἄλλοι μειδιοῦν, ἄλλοι στρίβουν, μερικοί παριστάνουν τούς ἀδιάφορους, κάποιοι ἄλλοι ἐπιχειρηματολογοῦν, ὅτι αὐτά εἶναι ξεπερασμένα καί ὅτι αὐτοί εἶναι ὑπεράνω. Ὡστόσον ὑπάρχουν καί ἀρκετοί, οἱ ὁποῖοι μέ γενναιότητα καί παρρησία ὑπερασπίζονται καί τό ἱερό μυστήριο κυρίως ὅμως τά προσωπικά τους βιώματα καί τίς ἐπιλογές τους. Εἶναι γεγονός, ὅτι ὅσοι λαμβάνουν ἀρνητική καί ἀπορριπτική θέσι ἔναντι τοῦ θέματος τούτου δέν ἔχουν ποτέ ἐξομολογηθεῖ, δέν ἔχουν πλησιάσει τόν πνευματικό μέ ταπείνωσι ἕτοιμοι νά ἀναγνωρίσουν τά σφάλματά τους καί νά ζητήσουν συγγνώμη, δέν ἔχουν δοκιμάσει τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό Πατέρα. Γι αὐτό πλανῶνται καί πλανοῦν. Πρός χάριν ἀμφοτέρων τῶν κατηγοριῶν καί ἐκείνων πού ἐξομολογοῦνται καί χαίρονται καί ἀπολαμβάνουν τήν φιλανθρωπία τοῦ οὐρανίου Πατέρα μας γιά νά μήν ἐντρέπονται πλέον καί νά μήν σκύβουν τό κεφάλι, ἀλλά καί ἐκείνων πού δέν ἐξομολογοῦνται καί στεροῦνται τήν μακροθυμία καί τήν εὐσπλαχνία, τά πατρικά σπλάγχνα τῶν θείων οἰκτιρμῶν γιά νά τολμήσουν, θά σᾶς γράψω δυό λόγια. Θέλω νά τά διαβάσετε μέ προσοχή, νά σκεφθῆτε καί νά προβληματισθῆτε.

1. Οὐδέν εὐφραίνει τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα μας, ὅσο ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγησις τῶν παιδιῶν Του. Ὁ οὐράνιος κόσμος, εἶπε ὁ Κύριος μας, πανηγυρίζει καί χαίρεται μέ τήν ἐπιστροφή καί μετάνοια τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων. Μή διστάζετε νά αἰσθάνεσθε ἁμαρτωλοί καί μή ἀποφεύγετε νά τό ὁμολογεῖτε ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Νά ἀποφεύγετε νά ἁμαρτάνετε. Πάντα ὅμως νά κρίνετε τόν ἑαυτό σας καί νά σκέπτεσθε, ἐάν εἶσθε ἔτσι, ὅπως σᾶς θέλει ὁ Θεός. Ὅση χαρά καί εὐφροσύνη προκαλεῖ στόν Θεό καί στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγησις, ἄλλη τόση καί ἴσως περισσότερη καί μεγαλύτερη εὐφροσύνη γεννᾶ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.

Μελετῶντας πνευματικά βιβλία ἀσφαλῶς θά βρεῖτε τέτοια παραδείγματα. Ἐγώ θά σᾶς θυμίσω τήν ἐξομολόγησι τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἐκεῖ στήν παραλία τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας. Πόση χαρά αἰσθάνθηκε ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ἔδωσε τήν δυνατότητα νά ὁλοκληρώσει τήν μετάνοιά του γιά τήν ἄρνησί του κατά τήν σκοτεινή νύκτα τῆς δίκης τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν αὐλή τοῦ ἀρχιερέως. Ἄκουσε μέ τά αὐτιά του τόν Κύριο νά τοῦ κάνει τήν τριπλῆ ἐρώτησι καί νά τόν ἀποκαθιστᾶ ἐνώπιον πάντων. Τόν ἐδέχθη πάλι ὡς μαθητή Του καί ἀπόστολό Του. Διαβάστε πάντως αὐτή τήν συγκινητική καί μεγαλοπρεπῆ διήγησι στό τέλος τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου καί θά καταλάβετε ἀπό πιά χαρά στερῆτε τήν ψυχή σας.

Ἡ ἐξομολόγησις εἶναι προσευχή, εἶναι δέησις, εἶναι ἰκεσία, εἶναι κραυγή “πρός τόν δυνάμενον σῶσαι”, τήν ὁποία καί ἀκούει καί δέχεται ὁ μόνος ἐλεήμων, ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός καί Πατέρας μας.

2. Γιά νά χαρεῖς τήν ἐξομολόγησί σου θά πρέπει προηγουμένως νά προσευχηθεῖς. Μήν πᾶς ἀπροετοίμαστος, πρόχειρα καί ἐπιπόλαια. Θά ἐμφανισθεῖς ἐνώπιον τοῦ πάντων Θεοῦ καί Δεσπότου, τοῦ δικαίου κριτοῦ. Φόρεσε τήν καλή στολή τῆς ψυχῆς σου. Κι αὐτή ἡ στολή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν προσευχή, τήν εἰλικρίνεια, τήν μετάνοια. Προσευχήσου καί ζήτησε ἀπό τόν Κύριο νά σοῦ χαρίσει συναίσθησι καί συντριβή. Δέν ἔχει ἀξία ἡ ἐξομολόγησι, πού δέν συνοδεύεται ἀπό τήν συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί τήν συντριβή ἐπειδή εἴμαστε ἐλεεινοί, δοῦλοι, πονηροί καί κακοί. Πρέπει καί νά γνωρίζουμε πότε καί πῶς ἁμαρτάνουμε καί νά θλιβόμαστε γι αὐτό. Προσέξατε ποιά λέξι ἐχρησιμοποίησα γιά νά ἀποδώσω αὐτήν τήν ἐσωτερική καί πνευματική μας κατάστασι σ υ ν τ ρ ι β ή. Ὅποιος γίνεται λιῶμα, ὅταν σκέπτεται καί ἀναλογίζεται τά λάθη του αὐτός ἔχει καρδία συντετριμένη καί τεταπεινωμένη. Καί ὁ Κύριος “καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην οὐκ ἐξουδενώσει”.

3. Πρίν πᾶς στόν πνευματικό νά ἐξομολογηθεῖς ἐξέτασε τά βάθη σου, τῆς συνειδήσεώς σου καί τῆς ψυχῆς σου. Μήν σκεφθεῖς, ἐγώ δέν ἔχω κάνει τίποτα. Ρίψε τό φῶς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί ἐξέτασε τήν ζωή σου κάτω ἀπό τό πνεῦμα τους. Μάθε τί εἶπε ὁ Θεός καί ἐξέτασε τόν ἑαυτό σου, ἐάν τά τηρεῖς. Μήν σκεφθεῖς, ὅτι αὐτά ἀφοροῦν ἄλλους. Εἶναι λάθος. Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀφοροῦν τούς πάντες, μικρούς καί μεγάλους. Μήν πεῖς, αὐτά εἶναι ξεπερασμένα, σήμερα ἰσχύουν ἄλλα. Κι αὐτό εἶναι λάθος. Ὁ Θεός δέν ἀλλάζει γνώμη. Αὐτή πού εἶχε, ἔχει καί θά ἔχει πάντα. Μή λησμονήσεις, ὅτι εἰς τήν ἐξέτασιν αὐτή θά συμπεριλάβεις τά πάντα. Πρῶτα τίς πράξεις σου, μετά τά λόγια σου, ἐπίσης τά συναισθήματά σου, ἀκόμη καί τίς ἐπιθυμίες σου, εἴτε τίς πραγματοποίησες, εἴτε ὄχι. Τέλος καί τίς σκέψεις σου. Ἡ ἁμαρτία ὑπάρχει σ’ ὅλους αὐτούς τούς χώρους τῆς ὑπάρξεώς μας.

4. Κατανίκησε τήν ντροπή σου. Μή σκεφθεῖς, πῶς θά τό πῶ στόν πνευματικό ; Μήπως μέ παρεξηγήσει; Μήπως μέ ὑποτιμήσει; Ἄραγε θά μέ ἐλέγξει ; Πῶς θά τό ἀκούσει ; Μήπως τό πεῖ στούς φίλους μου, στήν οἰκογένειά μου ; Πάλι μή σκεφθεῖς δέν βαριέσαι θά πάω ἀλλά ὅλα δέν θά τά πῶ. Δέν χρειάζεται νά τά λέμε ὅλα. Ὅλες αὐτές οἱ σκέψεις καί ἄλλες πού ἐνδεχομένως νά κάνεις εἶναι ὅλες λανθασμένες. Ἐρωτᾶς γιατί; Διάβασε τήν παρακάτω παράγραφο. Θά βρεῖς τίς ἀπαντήσεις.

5. Ποτέ μή λησμονήσεις, ὅτι ὁ ἱερεύς, ὁ πνευματικός εἶναι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ. Ἀκούει τήν ἐξομολόγησι γιά τόν Θεό, στήν θέσι καί στόν τόπο τοῦ Θεοῦ. Ὁμιλεῖ ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Νά θυμᾶσαι ἐπίσης, ὅτι κι ὁ πνευματικός εἶναι στοργικός πατέρας. Δέν ἔχει σκοπό του οὔτε τήν τιμωρία, οὔτε τήν ταπείνωσι καί τόν ἐξευτελισμό τοῦ ἀνθρώπου. Ἀκούει μέ μεγάλη συμπάθεια καί ἀγάπη, ἀληθινή φιλανθρωπία τήν ἐξομολόγησι. Λυπᾶται κι αὐτός μαζί σου γιά τίς πτώσεις σου. Ὑποφέρει, γιατί ζεῖς μακρυά ἀπό τόν Θεό. Φοβᾶται κι αὐτός τήν ἁμαρτία. Εἶναι κι ὁ ἴδιος ἐξ ἴσου ἁμαρτωλός μέ μία διαφορά. Ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε τό δικαίωμα μέ τήν χάρι τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες καί νά λύει τά δεσμά τῶν παθῶν. Ἰσχύει καί εἰς τήν περίπτωσί του αὐτό τό ὁποῖο ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν προφήτη Ἡσαΐα γιά τόν Λυτρωτή μας Ἰησοῦ Χριστό. “ Κάλαμον συντεθλασμένον δέν θέλει συντρίψει καί λυχνίαν καπνίζουσαν δέν θέλει σβύσει”. Σπασμένα καλάμια καί καπνίζοντα λυχνάρια εἶναι οἱ ψυχές ὅλων μας. Ὁ Χριστός δέν ἐπιθυμεῖ νά συντριβοῦν τά “σπασμένα καλάμια” καί νά σβύσουν τά “καπνίζοντα λυχνάρια”. Μάθε, ὅτι οὔτε κι ὁ πνευματικός τό θέλει.

Γι αὐτό μήν ἐντραπῆς νά ἐξομολογηθεῖς τίς ἁμαρτίες σου. Καί μήν ἀμφιβάλλεις γιά τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καί τήν συμπάθεια τοῦ πνευματικοῦ.
Σοῦ εὔχομαι μιά καλή ἐξομολόγηση