Ερώτηση περί κορονοϊού και Θείας Λειτουργίας / Θείας Κοινωνίας

[Πέτρος]

Ναι Νίκο.

Βλασφημία είναι η απόδοση δαιμονικών ενεργειών στο Άγιο Πνεύμα όπως επίσης και η μη παραδοχή της ενέργειάς Του στα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Ο ιερέας λέει κάποια ευχή λίγο πριν τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, λίγο πριν "Τα σα εκ των σων...".
"κατάπεμψον το Πνεύμα σου το Άγιον εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα."

[Αναστάσιος]

Μεσσηνίας: ”Γιατί ο διασυρμός του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας;”
Τετάρτη, 06 Μαΐου 2020 18:45



Ἡ γελοιοποίηση τῆς μετάδοσης τῆς Θείας Κοινωνίας καί ἡ διακωμώδηση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀπό τά ΜΜΕ, ὅσο κι ἄν ἀποτελοῦν γνωστή διαχρονική τακτική κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἐντούτοις δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζονται σιωπηρῶς ἀποδεκτά στό πλαίσιο τῆς δημοκρατικότητας καί τῆς συνταγματικῶς κατοχυρωμένης ἐλευθερίας ἔκφρασης τῆς γνώμης καί τοῦ λόγου.

Γιά τούς λόγους αὐτούς καί μακράν ἀπό κάθε διάθεση συνωμοσιολογίας, ἐγείρονται ὁρισμένα ἐρωτήματα:

α) Ὅταν ἐξαιτίας ἰδεολογικῶν κριτηρίων γελοιοποιεῖται ἕνα γεγονός πίστεως, τό ὁποῖο σέ ἐπίπεδο ὀντολογίας ἀποδέχεται, εἴτε μικρότερο εἴτε μεγαλύτερο μέρος μιᾶς κοινωνίας, αὐτό ἀποτελεῖ δημοκρατική ἔκφραση, συνταγματικό δικαίωμα ἤ ἀνεπίγνωστη γιά νά μή ποῦμε κατ’ ἐπίγνωσιν φασίζουσα ἀντιμετώπιση;

β) Ὅταν γιά τήν ἱκανοποίηση προσωπικῶν ἤ μερικῶν ἰδεολογικῶν ἀγκυλώσεων δέν γίνεται στήν πράξη ἀποδεκτός ὁ σεβασμός τῆς πίστης οἱουδήποτε ἄλλου καί ἀντιμετωπίζεται ἰσοπεδωτικά, μέσα ἀπό τήν διακωμώδηση τῶν ἐκφραστικότε-ρων στοιχείων της, τότε ποῦ ἀνιχνεύεται ἡ τιμή πρός τήν διαφορετικότητα καί τό δικαίωμα ὕπαρξης τοῦ ἄλλου ὡς ἑτερό-τητα;

γ) Ὅταν δέν ἀντέχεις, γι’ αὐτό καί δέν σέβεσαι, ἐκεῖνο πού γιά τόν ἄλλον ἀποτελεῖ τρόπο ζωῆς, περιεχόμενο πίστης, γεγονός σχέσης καί κοινωνίας, ἐν προκειμένῳ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἡ μετάληψη τῶν Δώρων τοῦ Θεοῦ, πῶς μπορεῖς νά κατοχυρώνεις λογικά καί ἀβίαστα τήν τιμή καί τόν σεβασμό τῶν ἄλλων ὡς πρός τή δική σου διαφορετικότητα;

Στήν ἐποχή τῆς ἀποθέωσης τοῦ ἀτομικοῦ δικαιωματι-σμοῦ, ἀποτελεῖ τοὐλάχιστον ὀξύμωρο πνευματικό καί πολιτι-σμικό σύμπτωμα, τό διαπιστούμενο σοβαρό ἔλλειμμα σεβασμοῦ στήν πίστη τοῦ ἄλλου.

Προφανῶς τίς ἐπιμέρους κοινω-νίες ἐξυπηρετεῖ περισσότερο ἡ θολότητα παρά ἡ καθαρότητα τοῦ ὁρίου μεταξύ ἐλευθερίας καί ἀσυδοσίας, ἐνῶ στήν ἴδια προβληματική ἐντάσσεται καί ἡ τάση ποινικοποίησης τῆς θείας Κοινωνίας, ἐπιβεβαιώνοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν προτεραιότητα τῶν σκοπιμοτήτων ἒναντι τῆς ἀλήθειας.

Ἡ ἐν ἐλευθερία ὅμως ἀποκοπή τῶν ἰδεοληπτικῶν ἀγκυλώσεων βεβαιώνει, ὅτι μπορῶ νά συνυπάρχω δημιουργικά μέ τόν ἄλλο· μπορῶ νά τόν συναντῶ μέσα στόν πλουραλισμό ἑνός πολιτισμικοῦ γεγονότος, νά κοινωνῶ μαζί του γιά νά τόν γνωρίσω καλύτερα ὡς πρόσωπο, διαψεύδοντας ἔτσι κάθε ἂλλη ἀντίληψη ἡ ὁποία θεωρεῖ τόν ἄλλο ὡς κόλαση.

Τέτοιας ποιότητας ζωή βεβαιώνει ὡς πράξη καί ὡς ἦθος, ὅποιος μετέχει συνειδητά στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί κοινωνεῖ τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Γι’ αὐτό εἶναι ἀδιαπραγμάτευτο τό Μυστήριο Αὐτό. Γιατί καθορίζει τά ἴδια τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί εἶναι στοιχεῖο τῆς ταυτότητάς Της.

Γι’ αὐτό λοιπόν εἶναι ἀπαξιωτικό νά γελοιοποιεῖται ἀφενός ὁ πολιτισμός μιᾶς σχέσης, τήν ὁποίαν μπορεῖ νά παράξει μόνο μία ὑγιής πίστη, καί ἀφετέρου ὁ τρόπος πού αὐτή σημαίνεται καί ἐκδηλώνεται, ὡς κοινωνία δηλαδή τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου καί τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Γιά ὅλα αὐτά λοιπόν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνεχί-ζουμε νά κοινωνοῦμε σέ κάθε Θεία Λειτουργία.

Γιατί πιστεύουμε ὅτι συνυπάρχουμε σέ ἕναν συνεχῶς μεταβαλλόμενο «καλῶς λίαν» κόσμο πού καλεῖται νά συμβιώσει σέ μιά χριστ-επώνυμη «καινή» ζωή, μία «ἂλλη βιωτή», θυσιάζοντας ὅ, τι μπορεῖ νά ἀποτελεῖ πρόσκομμα ἤ ἐμπόδιο στήν πραγμάτωσή της.

Γιατί πιστεύουμαι καί ἐλπίζουμαι σέ «πράγματα» καί γεγονότα ὅπου κυριαρχεῖ ὁ «ἔλεγχος τῶν μή βλεπομένων» καί ὂχι ἡ λογική, τό συναίσθημα, ὁ νόμος ἢ τό δικαίωμα.

Πηγή: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE

[aposal]

Όσιος Ιάκωβος: ''Να ποιός φοβάται και δεν θέλει την Θεία Κοινωνία!''

romfea.gr

Επειδή πολύς λόγος γίνεται από τότε που ξέσπασε η πανδημία covid -19 σχετικά με το ζωτικής σημασίας για τους ορθοδόξους χριστιανούς θέμα της Θείας Κοινωνίας, στα τόσο ενδιαφέροντα και σημαντικά που έχουν ειπωθεί, με πρώτη τη θέση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, προσθέτουμε και ένα ισχυρό επίσης λόγο εκ στόματος συγχρόνου Αγίου.

Του Οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία (του Τσαλίκη).

[Νίκος]

Παρέμβαση ιατρών για το άνοιγμα των εκκλησιών – Επιστολή σε Μητσοτάκη και Ι. Σύνοδο
Newsroom 06/05/2020



Το άμεσο άνοιγμα των Ιερών Ναών στη χώρα ζητούν γιατροί όλης της Ελλάδας μέσω επιστολής προς την Ιεραρχία και την Κυριάκο Μητσοτάκη.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν πως το άνοιγμα των Εκκλησιών μπορεί να γίνει με υγειονομικές προϋποθέσεις που αναφέρονται.

Η επιστολή αναφέρει:

Προς: α) Τον Πρωθυπουργόν κ. Κυριάκον Μητσοτάκην
β) Την Σεβαστήν Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Οι υπογραφόμενοι ιατροί, λαμβάνοντες υπ’ όψη και τα δεδομένα της επίπτωσης της μόλυνσης, της νόσησης και των επιπλοκών της τελευταίας ίωσης από τον κορωνοιό COVID-19 στη χώρα μας, αλλά κυρίως και τις τεκμηριωμένες θέσεις εξεχόντων Ελλήνων καθηγητών ιατρών του Εξωτερικού και της Ελλάδας, ομόφωνα διαπιστώνουμε ότι πολλά από τα συνεχιζόμενα ίσχύοντα μέτρα είναι δυσανάλογα, υπερβολικά, μεροληπτικά και δυνητικώς επιβλαβέστατα τόσο για την ψυχική υγεία των Ελλήνων, όσο και για τις καταστροφικές συνέπειες επί της οικονομίας της χώρας.

Για τους προαναφερθέντες λόγους εισηγούμαστε προς τον Πρωθυπουργό της χώρας και προς την Σεβαστήν Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος το άμεσο άνοιγμα και τη λειτουργία των Ιερών Ναών υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

1. Tα υγεινομικά μέτρα (μοντέλα προστασίας), τα οποία λαμβάνονται για την περιστολή της εξάπλωσης του κορωνοιού, να είναι κοινά για όλες τις ομάδες του πληθυσμού και για όλους τους χώρους συνάθροισης του κοινού.

2. Με βάση ορισμένα από τα αποφασισθέντα αναιτιολόγητα και παράλογα μέτρα, όπως η απαγόρευση της κωδωνοκρουσίας, ακόμη και το βράδυ της Αναστάσεως, αλλά και η απαγόρευση της χρήσης μεγαφώνων, δίνεται η εντύπωση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ευρίσκεται εν διωγμώ. Σημειωτέον ότι στις Ορθόδοξες χώρες στις οποίες οι Ιεροί Ναοί παρέμειναν ανοικτοί (με τις δέουσες υγειονομικές προφυλάξεις), τα κρούσματα της ασθενείας αυτής ήταν σαφώς ολιγότερα έναντι των άλλων κρατών.

3. Η ακώλυτη και ελεύθερη προσέλευση των Ορθόδοξων Χριστιανών στις Ακολουθίες και τις Θείες Λειτουργίες της Εκκλησίας μας επιβάλλεται και απατείται να καταστή άμεσα δυνατή.

Όσον αφορά είδικότερα στη συμμετοχή των πιστών στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αυτό είναι θέμα καθαρώς προσωπικό, το οποίο εξαρτάται απολύτως από την πίστη και τη βούληση του προσερχομένου. Άλλωστε, από τη δισχιλιετή ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας δεν μαρτυρείται περίπτωση μεταδοσης μολυσματικής νόσου από τη Θεία Κοινωνία.

Στη συνάφεια αυτή επισημαίνεται ότι «ειδικοί επιτροπής λοιμώξεων» εκφράζουν μη κατοχυρωμένη επιπολής άποψη έναντι: α) επιστημονικών τεκμηρίων-δεδομένων δημοσιευμένων η υποβληθέντων για δημοσίευση σε έγκριτα διεθνή περιοδικά, τα οποία βεβαιώνουν την ασφάλεια από τη μετάδοση της Θείας κοινωνίας έναντι λοιμώξεων (πχ., https://stalagmaties.blogspot.com/2020/ ... st_18.html ) και β) άλλων ειδικών διεθνούς εμβέλειας επιστημόνων, των οποίων φεύ! παραβλέπουν το κύρος και ελληνικά MME με συνοδό αδιανόητη ή παρεκκλίνουσα απουσία αντικειμενικής άποψης.

Ασφαλώς, έχουμε τη βεβαιότητα ότι διαθέτουμε πεπερασμένο επιστημονικό νού και αδυναμία στην περίπτωση της προσέγγισης του υπερφυέστατου Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Αυτό ανήκει στο απροσπέλαστο πεδίο, το οποίο τοποθετείται σε πνευματική νοητική διάσταση πίστεως απαιτώντας διά βίου πνευματική συχνότητα και κοινωνία με συνοδό θεική εμπειρία τύπου “έρχου και είδε”. Εμπειρία που ελευθερώνει, κατοχυρώνει αίσθημα ασφαλείας και βεβαιότητας, ώστε να δικαιολογεί ακόμη και εκφράσεις Ντοστογιέφσκι “θα προτιμούσα να είμαι με τον Χριστό παρά με τη δήθεν αλήθεια”! (ως “αλήθεια” εκλαμβάνεται το αποκύημα της γνωστής “επιστημονικής αποπτωτικής μεθόδου” ψιθυρισμού του τύπου “λέγε, λέγε, λέγε, κάτι θα μείνει”…).

4. Οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε τη βαθειά αισθηση της εγκατάλειψης από την Ποιμαίνουσα Εκκλησία-εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων- και την άνευ όρων υποχώρησή της στα αντορθόδοξα κελεύσματα της Πολιτείας. Περαιτέρω, φαίνεται ωσάν να εξέλιπε το διαχρονικό Ομολογιακό και Μαρτυρικό φρόνημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο οφείλουν οι Ποιμένες να διαφυλάττουν ως κόρην οφθαλμού! Φοβούμεθα για χειρότερα επακόλουθα στον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εάν ακολουθηθή από την Ποιμαίνουσα Εκκλησία η ίδια παθητική τακτική!

Υπογραφόμενοι (η λίστα συνεχίζεται…)

1. Kουντουράς Ιωάννης, Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.
2. Ελευθέριος Γιαννούλης, Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.
3. Δρ, Μιχάλης Ντουλμπέρης, Ειδικός Παθολόγος / Ελβετία.
4. Δρ. Ιωάννα Τζιβρά, Αναισθησιολόγος / Γερμανία.
5. Ιορδάνης Ρωμιόπουλος, Ειδικός Παθολόγος – Λοιμωξιολόγος, Επ.συνεργάτης Β’ΠΠΓΝΘ Ιπποκράτειο.
6. Δρ. Εμμανουήλ Γαβαλάς, Γαστρεντερολόγος, Κατερίνη.
7. Δρ. Αντώνης Μ. Κυριακόπουλος, BSc(Hons), Dip.LSHTM, MSc, MD/Ph.D. F.I.B.M.S., Πειραιάς.
8. Δρ. Γεράσιμος Τζιβράς, Χειρουργός / Γερμανία.
9. Ευστάθιος Ε. Μπαθρέλλος, Ιατρός Παθολόγος – Δ/ντής ΕΣΥ Γεν. Νοσοκομείου Καρδίτσας.
10. Δρ. Χρήστος Κιοσές, Γαστρεντερολόγος / Ελβετία.
11. Δρ. Σπύρος Ι. Παπαμίχος, Αιματολόγος, Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας / Αφαίρεσης – Αυστριακός Ερυθρός Σταυρός Βιέννη / Αυστρία.
12. Μαρία Γιαννούλη, Παιδίατρος, Θεσσαλονίκη
13. Ευφημία Λώλη, Ψυχίατρος, Καρδίτσα.
14. Αποστόλης Παπαευθυμίου, Ειδικευόμενος Γαστρεντερολογίας Πανεπιστημίου Λάρισας.
15. Δρ. Παναγιώτης Λάιος, Παιδίατρος.
16. Ιωάννης Α. Μπακάλης, Ειδικός Παθολόγος.
17. Δρ. Ευάγγελος Ι. Καζάκος, Βιοπαθολόγος, Κοζάνη.
18. Παύλος Aναγνώστης, Ειδικός Ωτορρινολαρυγγολόγος / ISP Φωνιατρική. Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής Ενηλίκων, εφήβων και παίδων / Ελβετία.
19. Μιχαήλ Σταύρος, Γαστρεντερολόγος / Κύπρος.
20. Γεώργιος Κοτρόνης, Ειδικός Παθολόγος / Λονδίνο.
21. Γεώργιος Σγούρος, Ιατρός Ακτινοδιαγνώστης.
22. Δρ. Δημήτριος Χατζόπουλος, Γαστρενεντερολόγος-Ηπατολόγος, Θεσσαλονίκη.
23. Δρ. Μαρία Τζητηρίδου-Χατζοπούλου, Επικ. Καθηγήτρια Παιδιατρικής-Νεογνολογίας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
24. Δρ. Σιμελίδης Δημήτριος, Παθολόγος – Διαβητολόγος, Κοζάνη.
25. Μπαντή Θεοδότα, Ρευματολόγος, Κοζάνη.
26. Δρ. Στέργιος Αράπογλου, Χειρουργός, Επιμελητής Α΄ΕΣΥ, Ε’ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., ΓΝΘ Ιπποκράτειο.
27. Γεώργιος Τσαπουρνάς, Γαστρεντερολόγος, Θεσσαλονίκη.
28. Μαρία Ποδαροπούλου, ειδικευόμενη Παιδοψυχίατρος Παν. Νοσοκομείου Ζυρίχης.
29. Δημήτρης Μαμόγλου, Καρδιολόγος, Θεσσαλονίκη.
30. Δρ. Παναγιώτα Κυριάκου, Καρδιολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ καρδιολόγος ΓΚΚ Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
31. Δημήτριος Αποστολίδης, Ειδικός Παθολόγος MSC, Βέροια.
32. Ηρακλής Δουκόπουλος, Βιοπαθολόγος, Θεσσαλονίκη.
33. Λάζαρος Μαραντίδης , MSC Δημόσιας Υγείας, Διευθυντής ΕΣΥ Γενικής / Οικογενειακής Ιατρικής, ΠΕΔΥ ΚΥ Λιτοχώρου.
34. Μιχαήλ Δουλγεράκης, Ορθοπαιδικός, Κατερίνη.
35. Δρ. Δημήτρης Τζιβράς, Ορθοπεδικός / Γερμανία.
36. Δρ Ιωάννης Μόσχος, Γαστρενεντερολόγος-Ηπατολόγος, Θεσσαλονίκη.
37. Χαρίλαος Ταλουμτζής, Γαστρενεντερολόγος-Ηπατολόγος, Θεσσαλονίκη.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[NikolaosArvanitidis]

Μεταξύ όσων πολεμούν την θεία κοινωνία της ορθοδοξίας ξεχωρίζουν για την επιθετικότητα τους παγκοσμίως οι αντίχριστοι και οι λεγόμενοι ''αναγεννημένοι'' ''χριστιανοί''(πεντηκοστιανοί,αντβεντιστές,ευαγγελιστές,χαρισματικοί) όπως και οι Χιλιαστές.Όχι πως δεν υπάρχουν και άλλοι που πολεμούν την θεία κοινωνία της ορθοδοξίας αλλά οι κατηγορίες που ανέφερα ξεχωρίζουν για την επιθετικότητα τους.Οι μεν αντίχριστοι προσπαθούν να την αποδομήσουν με ''επιστημονικά'' επιχειρήματα και οι δε ''αναγεννημένοι'' ''χριστιανοί'' και οι χιλιαστές προσπαθούν να παρουσιάσουν την θεία κοινωνία ως αντιχριστιανική και αντίθετη με την Βίβλο(και να δείξουν πως η ορθοδοξία είναι αίρεση).Το γιατί έχουν τόση μανία με την θεία κοινωνία είναι εύκολα κατανοητό.Αποδομώντας την θεία κοινωνία αποδομείς την ίδια την ορθοδοξία και γι αυτό η θεία κοινωνία δέχεται τέτοιον πόλεμο(όχι μόνο τώρα με τον κορωνοιό αλλα και πιο πριν απλά όχι σε τέτοιο βαθμό όσο σήμερα).

[NikolaosArvanitidis]

Νίκο οι ναοί θα ανοίξουν στις 17 Μαίου(σε 10 μέρες) όπως είπε ο Μητσοτάκης.Δεν τίθεται θέμα να μην υπάρχει η δυνατότητα να κοινωνούν οι πιστοί.

[Νίκος]

Είσαι σίγουρος Νικόλαε; Είδες εσύ απόφαση της Ιεράς Συνόδου; Τότε, γιατί γίνεται τόσο ντόρος;

[Νίκος]

Θεία Κοινωνία και κορωνοϊός. Κατάθεση ψυχής ενός νοσοκομειακού ιερέα
Ι.Μ. Καλαμαριάς. 07/05/2020



Του Αρχιμ. Συμεών Αναστασιάδη

Στην επικαιρότητα, λόγω Κορωνoϊού, βρίσκεται συν τοις άλλοις και η Θεία Κοινωνία. Πολλά γράφονται και λέγονται αυτές τις ημέρες. Επιστήμονες και μη λένε την άποψή τους. Ευτυχώς, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τοποθετήθηκε γρήγορα και θεολογικά επί του θέματος.

Θεωρώ καθήκον μου να καταθέσω και εγώ δύο λόγια στην αγάπη σας μέσα από την εμπειρία του νοσοκομειακού ιερέα, που εδώ και δέκα χρόνια διακονώ στο παρεκκλήσι του Γεν. Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος».

Καταρχήν, κατανοώ τις θέσεις όσων φοβούνται, ότι μέσω της Θείας Κοινωνίας μεταδίδονται ασθένειες. Και τους κατανοώ απολύτως για το λόγο ότι αυτοί δεν πιστεύουν, τους δικαιολογώ διότι η Θεία Κοινωνία είναι θέμα Πίστεως και όχι ζήτημα επιστημονικού πειράματος.

Η διακεκριμένη Καθηγήτρια Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας κα Ελένη Γιαμαρέλλου τοποθετήθηκε δημοσίως στον Real FM λέγοντας ότι «η θεία κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να λάβεις τη θεία κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη λαμβάνεις γιατί είναι σώμα και αίμα Χριστού.

Ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ. Είμαι τελείως εναντίον αυτών.

Αν το πιστεύουμε, δεν προκαλούμε την τύχη μας. Αν πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο.

Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν δεν πρέπει να φοβούνται ότι από τη θεία κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο». Μετά από αυτές τις δηλώσεις της κάποιοι συνάδελφοί της «έπεσαν κυριολεκτικά να τη φάνε».

Αν λοιπόν η κα Γιαμαρέλλου δεν είχε δίκιο, τότε θα έπρεπε όλοι οι ιερείς της Ελλάδος (χωρίς υπερβολή) να είχαν νοσήσει λόγω της καθημερινής καταλύσεως, που κάνουν μετά από κάθε Θεία Λειτουργία. Θα είχαν πεθάνει από τα πολλά και διάφορα μεταδοτικά νοσήματα που κυκλοφορούν ήδη στην κοινότητα.

Αν πάλι υποθέσουμε ότι οι ιερείς των ενοριών δεν είναι εκτεθειμένοι στον κίνδυνο, γιατί δήθεν στην Θεία Λειτουργία προσέρχονται οι υγιείς, τότε δεν θα μπορούσαμε να εξαιρέσουμε από το παραπάνω συμπέρασμα τους νοσοκομειακούς ιερείς, που καθημερινά μπαίνουν στα δωμάτια των νοσοκομείων και κοινωνάνε τους ασθενείς αδιακρίτως των νοσημάτων.

Όταν με καλούν να κοινωνήσω κάποιον ασθενή σε ένα δωμάτιο ή ακόμη και στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου, είναι αδύνατον να γνωρίζω από τι πάσχει.

Η δική μου υποχρέωση είναι να τον κοινωνήσω, εφ’ όσον φυσικά είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και το επιθυμεί ο ίδιος. Θα σας καταθέσω τρία μόνο περιστατικά από τα πολλά για να διαπιστώσετε και μόνοι σας το θαύμα των Αχράντων μυστηρίων.

Με ειδοποίησαν να πάω να κοινωνήσω έναν ασθενή στο τάδε δωμάτιο με το τάδε όνομα. Όταν πήγα, αντίκρισα ένα αδύνατο και πολύ ταλαιπωρημένο παλικάρι.

Τα χείλη του, η γλώσσα του και γενικώς όλη η στοματική του κοιλότητα ήταν γεμάτα πληγές. Στενοχωρήθηκα μέσα μου, ήταν νέος άνθρωπος, δεν ήθελα να τον ρωτήσω από τι πάσχει, να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.

Κατάλαβα ότι είναι κάτι σοβαρό. Ρώτησα το βαπτιστικό του όνομα και του είπα να κάνει το σημείο του Σταυρού πριν κοινωνήσει. Στο σύντομο διάλογο που είχαμε, μου είπε: «Πατέρα, αν γίνεται να με κοινωνήσετε με κουταλάκι μιας χρήσεως».

Πάγωσα, στενοχωρήθηκα, του εξήγησα ότι δεν πρέπει να φοβάται διότι μεταλαμβάνει τον ίδιο τον Χριστό, το Σώμα Του και το Αίμα Του και δεν πρόκειται να κολλήσει κάτι.

Μου απαντά: «Εγώ πατέρα το λέω για σας, γιατί το νόσημά μου είναι σοβαρό και μεταδοτικό».

Τον ευχαρίστησα για το ενδιαφέρον του. Ήταν ένας ευγενέστατος νέος αλλά σε πολύ άσχημη κατάσταση.

Του επανέλαβα την διδασκαλία της Εκκλησίας μας και του είπα ότι εγώ δεν έχω ενδοιασμούς και ότι δεν κινδυνεύω από το νόσημά του.

Τότε εκείνος έκανε τον Σταυρό του και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, από το ίδιο Άγιο Ποτήριο και από την ίδια Αγία Λαβίδα κατέλυσα και εγώ ο ίδιος.

Δεν ήταν φυσικά το μόνο περιστατικό αλλά η πλειονοψηφία των πιστών ασθενών που κοινωνάνε στο νοσοκομείο είναι περίπου στην ίδια κατάσταση.

Άνθρωποι ετοιμοθάνατοι με πληθώρα μικροβίων, ασθενείς μέσα στην εντατική με βαριά νοσήματα.

Συνήθως, όταν πάω να κοινωνήσω τον ασθενή, αντικρίζω μια στοματική κοιλότητα τόσο παραμορφωμένη και τόσο βρώμικη, που μόνο δυσωδία αναδύεται από αυτή.

Για να τον κοινωνήσω ή να τον εξομολογήσω, πρέπει να έρθω σε πολύ κοντινή απόσταση από το πρόσωπό του. Τα χνώτα του, τα σάλια του, ο βήχας του ανά πάσα στιγμή μπορεί να μου μεταδώσουν κάτι.

Η καθημερινότητα του νοσοκομειακού ιερέα είναι ανάμεσα σε αίματα, ούρα, εμετό, μικρόβια και αυτοάνοσα νοσήματα.

Το ράσο μου μπορεί να ματωθεί από το αίμα του, όμως ο ασθενής θέλει να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, γι’ αυτό άλλωστε βρίσκομαι εγώ δίπλα του.

Αυτό είναι το καθήκον μου, η διακονία μου. Αγνοώ, τις περισσότερες φορές, από τι ακριβώς πάσχουν. Δέκα ολόκληρα χρόνια αυτή είναι η καθημερινότητά μου ως νοσοκομειακός ιερέας.

Θυμάμαι έναν ασθενή, που είχε άνοια, άνοιξε το στόμα του, πήρε την Θεία Κοινωνία αλλά την έφτυσε.

Ο πόνος μου δεν περιγράφεται, σαν να μου έδωσε μια μαχαιριά στην καρδιά αλλά δεν έπρεπε να το δείξω στους συγγενείς του, να μην τους φέρω σε δύσκολη θέση, έδειξα ψύχραιμος. Δεν ήξερε τι έκανε εκείνη τη στιγμή.

Οι συγγενείς γούρλωσαν τα μάτια τους. Έπρεπε, όμως, να τη μαζέψω και να τη φάω, για μένα, αυτό που έφτυσε, ήταν ο ίδιος ο Χριστός μου. Δεν έφταιγε ο ασθενής, είχε άνοια, έπρεπε να ρωτήσω περισσότερες πληροφορίες τους συγγενείς του. Ήμουν τότε άπειρος· δεν είχα προβλέψει ότι μπορεί να αντιδράσει έτσι ο ασθενής.

Σε μια άλλη περίπτωση με ειδοποίησαν οι συγγενείς κάποιου ασθενούς, ότι ο άνθρωπός τους ήταν στην μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) στο τελευταίο στάδιο. Οι γιατροί τούς ειδοποίησαν ότι από ώρα σε ώρα θα φύγει από τη ζωή. Πήγα όσο γρηγορότερα μπορούσα στην εντατική να τον μεταλάβω.

Ένας γιατρός με πλησίασε διακριτικά και μου ψιθύρισε στο αυτί: «Πάτερ έχει AIDS». Έκανα τον Σταυρό μου, είπα τις ευχές της Θείας Κοινωνίας και τον κοινώνησα, δεν είχα άλλη επιλογή. Θα του μετέδιδα το φάρμακο της Αθανασίας, τον Αρχηγό της Ζωής «μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού ….. εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».

Πόσοι ασθενείς δεν επανήλθαν στη ζωή από σίγουρο θάνατο μετά από Θεία Κοινωνία; Πόσοι δεν θεραπεύτηκαν από ανίατες ασθένειες;

Δεν τα λέγω μόνο εγώ αυτά, αλλά οι ίδιοι οι θεράποντες γιατροί των ασθενών, που είναι μάρτυρες των καθημερινών αυτών περιστατικών. Η εντατική μονάδα έχει γίνει εδώ και 10 χρόνια το δεύτερο σπίτι μου.

Η άριστη συνεργασία με τους γιατρούς της ΜΕΘ πιστοποιεί το πετυχημένο πάντρεμα της Πίστης και της Επιστήμης.

Μπορεί ο κορωνοϊός, όπως κι άλλες ασθένειες, να μεταδίδεται με το σάλιο και το κουταλάκι, όπως ανακοινώθηκε από την αξιοσέβαστη κατά πάντα Επιστημονική Επιτροπή, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό.

Η ένστασή μας, όμως, είναι ότι στην Θεία Κοινωνία δεν χρησιμοποιούμε κουταλάκι αλλά «Αγία Λαβίδα», δεν χρησιμοποιούμε ποτήρι αλλά «Άγιο Ποτήριο». Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά! Το «Άγιο» είναι το ξεχωριστό, το καθαρό, το θεϊκό, το γεμάτο από την Χάρη του Θεού!

Τυχαίνει πολλές φορές να σταυρώνω με το Άγιο Ποτήριο, έχοντας μέσα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, όσους διαπιστώνω ότι δεν είναι σε θέση να κοινωνήσουν. Αυτούς, δηλαδή, που βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση και, ω του θαύματος, βλέπουμε, ιδίοις όμμασι μετά πολλών μαρτύρων, η υγεία του ασθενούς να βελτιώνεται και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με πολύ γοργούς ρυθμούς.

Εμείς, οι νοσοκομειακοί ιερείς ζούμε το θαύμα καθημερινά, σε πληθώρα και ένταση. Μακάρι, να βρω τον απαραίτητο χρόνο, να καταγράψω με την βοήθεια πάντα των γιατρών, ως αδιάψευστο τεκμήριο, όλα αυτά τα περιστατικά που έχουμε βιώσει δέκα ολόκληρα χρόνια στους θαλάμους του Γεν. Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος». Δεν σας λέγω θεωρίες, περιγράφω εμπειρίες. Εμπειρίες που δυναμώνουν πρώτα εμάς που τις βιώνουμε!

Αδελφοί μου, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών.

Είναι η μετοχή στο Θεανθρώπινο αναστημένο Σώμα, η πηγή της Ζωής, το μυστικό της αγάπης, η θεραπεία της φύσεως, το φάρμακο της καταθλίψεως, η επούλωση των ψυχικών τραυμάτων, η συμφιλίωση με τον θάνατο, η συνάντηση με τον συνάνθρωπο, η ανακάλυψη του εαυτού μας.

Όλα αυτά και πολλά ακόμη είναι η Θεία Ευχαριστία, έχουν εκφραστεί καλύτερα οι Πατέρες της Εκκλησίας περί αυτών, σε καμιά όμως περίπτωση δεν είναι αιτία της μεταδόσεως οποιασδήποτε ασθενείας.

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

[NikolaosArvanitidis]

Είσαι σίγουρος Νικόλαε; Είδες εσύ απόφαση της Ιεράς Συνόδου; Τότε, γιατί γίνεται τόσο ντόρος;

Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται Νίκο.Δεν είναι δυνατόν ο ιερέας να τέλει θεία λειτουργία με παρόντες πιστούς και να αρνείται να τους κοινωνησει.Εδώ όταν είχαν κλείσει οι ναοί πολλοί ιερείς κοινωνουσαν στα κρυφά πιστούς δεν θα τους κοινωνούν τώρα που θα είναι ανοιχτοί οι ναοί;

[aposal]

Το μυστήριο της Θείας λειτουργίας τελείται για να κοινωνήσουν οι πιστοί. Αν δεν κοινωνήσουν δεν υπάρχει λόγος να τελείται. Ουσιαστικά η απαγόρευση της Θείας Μετάληψης είναι απαγόρευση τέλεσης του Θείου μυστηρίου. Είναι απαγόρευση του Χριστιανισμού.