Ορθοδοξία

Θα παρέθετα κάποια είδηση, αλλά συνειδητοποίησα πόσες υπάρχουν σχετικά με την εγκληματικότητα οπότε δεν μπαίνω στον κόπο. Απλώς βλέπω πολύ, τυχαίο και βίαιο έγκλημα, και να ξέρετε ότι πολλά δεν φθάνουν στη δημοσιότητα. Έχει γίνει η πατρίδα μας όπως τις χώρες που ακούγαμε παλιά, κουνάγαμε το κεφάλι και σκεφτόμασταν ευτυχώς που εδώ δεν...

Θυμάται κανείς όταν ήμασταν παιδιά που κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα και μπαλκονόπορτες; Ή που κυκλοφορούσαμε χωρίς να φοβόμαστε; Κάθε περσι και καλύτερα. Τουλάχιστον εμείς τα ζήσαμε, τα σημερινά παιδιά ο Θεός να τα φυλάει από παντού!!!

Ελάτε να ζήσετε στην επαρχία, για να ζήσετε πιο ανθρώπινα. Οι πόρτες είναι ακόμη ανοιχτές και τα παιδιά παίζουν στους δρόμους. Οι πόλεις ήταν πάντοτε "ζούγκλα", απλώς το είδος και η αγριότητα των θηρίων άλλαξε .

Νίκο καταλαβαίνω με ποιο πνεύμα το λες, αλλά δεν συμφωνώ. Εμένα εδώ είναι ο τόπος μου, τον αγαπάω και δεν μπορώ να δεχτώ πώς πάει να γίνει (ή έχει γίνει...). 'Αλλωστε έχουμε εξοχικό όπου ούτε εκεί κοιμόμαστε πια με ανοιχτά παράθυρα. Κι εκεί έχουν αλλάξει πολλά. Υπάρχουν δε μέρη στην επαρχία που δεν είναι να μένει άνθρωπος, συγκεκριμένα μέρη εννοώ. Καταλαβαίνεις.


Όχι, παλιά δεν ήταν έτσι, ή τουλάχιστον αν πρόσεχες πού κυκλοφορούσες και ποια ώρα, όλα ήταν εντάξει. Τώρα δεν νοιώθεις ασφαλής πουθενά.

Εγώ μένω σε γειτονιά όπου όλα είναι προς το παρόν ήσυχα, αλλά όλο και παρατηρείς αλλαγές που σε ανησυχούν. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε ξένους αλλά και σε δικά μας μπουμπούκια.

Ειδικά αν είσαι γυναίκα νοιώθεις πολύ ευάλωτη, και βλέπεις άλλους κινδύνους στην καθημερινότητα που δεν απασχολούν τους άντρες. Προσπαθώ να μην κρατάω τσάντα, να κρύβω κοσμήματα (ακόμη και το σταυρό και τη βέρα!) ειδικά στο κέντρο Αθήνας. Για να μην αναφέρω και άλλα προβλήματα.

Προσπαθώ όταν είμαι σε σημεία που δεν μου αρεσουν να σκέφτομαι ότι δεν είμαι μόνη μου, περπατά μαζί μου ο φύλακας Άγγελος, και ο Κύριος.

Κι εγώ Αθηναίος είμαι . Οι γονείς μου και τ' αδέλφια μου στην Αθήνα μένουν.

Εγώ ζω στην επαρχία τα τελευταία 33 χρόνια. Πρώτα η Αθήνα μου έλειπε και κατέβαινα συχνά. Τώρα δε θέλω να τη βλέπω και κατεβαίνω σπάνια μόνο για να δω τους συγγενείς μου.

Τότε σίγουρα η συμβουλή σου έχει κάποια αξία παραπάνω. Από την άλλη όμως με καταλαβαίνεις που πονάω για τον τόπο μου. Ο οποίος είναι ο Πειραιάς, και ακόμα κρατάει (ευτυχώς...) και τον λατρεύω που λένε. Αλλά αγαπάω και την Αθήνα, εκεί σπούδασα, εκεί δούλεψα, εκεί πέρασα όμορφα. Έχει αλλάξει λες και είναι άλλη πόλη που να πάρει η ευχή. Και για να μην αναρωτιέστε πώς μου ήρθαν όλα αυτά, να τι διάβασα σήμερα το πρωί δεν θυμάμαι σε ποιο σάιτ, αλλά είναι σε όλα.

https://www.protothema.gr/greece/articl ... ou-strefi/

Νομίζω ότι μέρα μεσημέρι θα έπρεπε να είναι ο κόσμος ασφαλής, έστω και στο λόφο του Στέρφη, έστω και στην Ομόνοια. Δεν με νοιάζει από πού είναι αυτοί. Να σας θυμίσω τη δολοφονία στο νεκροταφείο;

Όλο τραγικά πράγματα ακούς πλέον.

Πω πω, συγγνώμη για τη γκρίνια σήμερα

Νίκος έγραψε:Κι εγώ Αθηναίος είμαι . Οι γονείς μου και τ' αδέλφια μου στην Αθήνα μένουν.

Για την ακρίβεια είμαι Νεοσμυρνιώτης και η σύζυγος μου Πειραιώτισσα. Έχω ζήσει πάνω από ένα χρόνο στον Πειραιά.

heavenandearth έγραψε:Πω πω, συγγνώμη για τη γκρίνια σήμερα

Οι κινδυνολογίες και οι γραφικότητες προηγούμενων ετών είναι πλέον πραγματικότητα Νεκταρία, οπότε λες αλήθειες.

Νίκο, κοντοχωριανοί είμαστε

Δυστυχώς Μάνο... Αλλά ξαναδιάβασα τον διάλογο και διαπίστωσα την γκρίνια, η οποία είτε κάποιος λέει αλήθεια είτε όχι... παραμένει γκρίνια!

Κοντοχωριανοί είμαστε κι εμείς κύριε Νίκο. Εγώ βέβαια έχω την ίδια πατρίδα με τον κύριο Αναστάσιο (Ηλιούπολη) αλλά χάρη στους γονείς μου μετακομίσαμε στη Νέα Μάκρη (εδώ ήταν εξοχικό προηγουμένως). Αν με αξιώσει ο Θεός δεν θέλω να φύγω από 'δω! Καλή, χρυσή η Ηλιούπολη αλλά Νέα Μάκρη δεν είναι σε καμία περίπτωση!!!