Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΜΕΛΑΝΙΕΣ ΛΥΤΡΩΤΙΚΕΣ

Όταν σκέφτομαι κι αναπολώ
πόσους ανθρώπους και ιδέες
θαύμασα
και έκανα θεούς μου
από τότε που κατάλαβα τόν κόσμο
από παιδάκι,
σέβομαι μεν την πορεία μου,
μα απορώ με τη βλακεία μου,
εκπλήσσομαι με τη μανία μου,
συγκινούμαι με τη δίψα μου,
συμπαθώ την αδυναμία μου,
νιώθω δέος για την τρελή ανάγκη
που είχα τότε,
κι ευχαριστώ το Θεό
για το βήμα παρακάτω
που με έσπρωξε να κάνω.
Και συνεχίζει.

Άλλοτε με το χάδι του,
άλλοτε με κλωτσιά στο καλάμι επώδυνη,
άλλοτε με το καλό,
μα συνήθως με το άγριο.

Καθότι εγώ,
από καλό
δεν παίρνω εύκολα.

Μιλάμε για στόκο.

υγ. Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΑΣ

Η ομορφιά
της ποικιλίας.

Το ένα πανηγύρι
που χωρά
τους πάντες.

Η αγία Τράπεζα
που κυκλώνεται
από πολλούς.

Οι ιερατικές στολές
τής μίας Ιερωσύνης,
με τα πολλά χρώματα
σχήματα
κι υφάσματα.

Η ίδια θεία Κοινωνία
με Ρούσσο
μαυροδάφνη και Βυζαντινό
ή Κουμανταρία.

Άλλη γεύση
μες στο στόμα
του ίδιου Χριστού.

Η Αθήνα,
η μικρή μου ενορία,
το Φανάρι,
η Ρωσσία
η αγία Σιών
κι όλα τα Κέντρα,
που φωνάζουν κάθε Πάσχα
εκστατικά
¨Χριστός ανέστη!¨

Ο Κύριος
του Πανσέληνου
του Θεοφάνη
του Κόντογλου
του Τσιάντα
του Σιδέρη
του Χατζηαποστόλου
και των μοναστηριών.

Το δωδεκάρι κομποσκοίνι
και το άλλο
με τριάντα τρεις
πενήντα
εκατό
τριακόσιους ή εξακόσιους
κόμπους.

Όλα το ίδιο
δεν λένε;
Κύριε, Ιησού Χριστέ...

Κι όλοι οι τάφοι
την ίδια δουλειά
δεν κάνουν;
Λιώνουνε το περίβλημα
που τύλιγε μια ζωή
το μαργαριτάρι
που μέσα μας κρατάμε
μα οι εμπορικές συναλλαγές
ετούτης τής ζωής
μάς κάνουν να ξεχνάμε.

Τελικά,
έχουμε τόσα κοινά,
φίλε μου.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΕΞΟΡΙΕΣ

Σήμερα δεν έχουμε λεπρούς,
μα κάνουμε πολλούς να νιώθουν
σα λεπροί κι εξόριστοι
όταν δεν μπορούμε να αντέξουμε
τη γνώμη τους,
τη θέση και την κρίση τους.

Κι αυτή η αίσθηση εξορίας
πονά πολύ,
σε ακυρώνει ως ψυχή
και καταρρέεις.

Το παιδί σου
που δε συμφωνεί μαζί σου.
Ο φίλος σου που
έχει άλλη γνώμη από σένα.

Ο γείτονας
που ψηφίζει άλλο.
Η κόρη
που παντρεύεται Γάλλο.
Ο αδελφός σου
που βλέπει το Χριστό
να περπατά στα κύματα
ενώ εσύ Τον θες μονίμως
να χτυπάει τους κακούς.

Κάθε φορά
που πας να διαφοροποιηθείς
απ' το καθιερωμένο πλήθος
έρχεται ένα βλέμμα,
ένα φλέμα,
μια πέτρα
να σε κάνει να νιώσεις καλά στο πετσί σου
λεπρός τι θα πει.

Κι αν δε σε βρει
ο Μέγας Λεπρός του κόσμου μας,
χάθηκες.

Χριστέ μου,
για Σένα
τον αγνό Εξόριστο
μιλώ.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΠΗΡΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΜΟΥ

Δεν ξέρω
τις νομικές και πολιτικες παραμέτρους
σχετικά με τα ανοιχτά μαγαζιά
την Κυριακή.

Με θλίβει όμως
η προσωπική μου αποτυχία
να ελκύσω όλους αυτούς
στο ναό μου,
αντί να πάνε για ψώνια.

Μια θλίψη δεκαετιών...

Απλά τώρα η αποτυχία μου
έχει πιο τρανταχτές
αποδείξεις.

Γεμάτη σήμερα η Ερμού.

Και δίπλα της,
τόσες εκκλησίες
να περιμένουν
με γεμάτο
το άγιο Ποτήριο
που θα μεθύσει τους πιστούς.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΤΟ ΤΖΗΝ ΜΕ Τ' ΑΠΛΥΤΑ.

Κανείς δεν νιώθει
την ψυχή σου
απόλυτα.

Τουλάχιστο
προσπάθησέ το
εσύ.

Να τη νιώσεις.
Να της γλυκομιλήσεις.
Να την αγαπήσεις.
Απροϋπόθετα.

Συγχώρα
τα λάθη σου.
Ο Θεός στα συγχώρεσε
ήδη.
Και το πετραχήλι
στο 'χει πει τόσες φορές:
παιδί μου,
όλα σου συγχωρεμένα.

Το θέμα και το πρόβλημα
το πιο μεγάλο
είσαι εσύ.

Που δεν το πιστεύεις.
Που αντιστέκεσαι.
Που αμύνεσαι.
Που δυσκολεύεσαι στο άφημα.

Που επειδή πληγώθηκες
κάμποσες φορές
συμπέρανες πως όλη η ζωή
είναι μια πληγή
κι ατέλειωτα χτυπήματα.

Όμως
δοκίμασε και πάλι
ν' αγαπήσεις.
Δεν είναι σίγουρο πως πάλι
θ' αστοχήσεις.

Δοκίμασε ν' αφεθείς ξανά.

Η λύση βρίσκεται στο τζην
που έβαλες
στο καλάθι με τ' άπλυτα.

Πάρε το νούμερο
που ξεθώριασε
στο κίτρινο χαρτάκι.

Και ίσως κάτι αλλάξει.

Κι αν όχι,
εσύ δεν χάνεις κάτι.
Αγαπάς.
Εσένα.
Τους άλλους.

Κι είσαι ωραίος.

υγ. Τώρα θυμήθηκα ότι έχω κι εγώ ξεχασμένο σ' ένα παντελόνι μου το τηλέφωνο απ' το delivery με τις τέλειες κρέπες.
Μα επειδή με αγαπώ, σήμερα δεν θα πάρω.
Παχαίνουν πολύ.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΑΞΙΖΕΙΣ!

Για να ζεις ακόμα
θα πει ότι έχεις ελπίδα αλλαγής
και μεταμόρφωσης.

Αλλιώς θα ήσουν
μετά πνευμάτων δικαίων,
¨τετελειωμένων¨.

Τίποτε δεν τέλειωσε
ακόμα.

Όλα ανοιχτά.

Στη σχέση,
στη δουλειά,
στις σπουδές,
στον εσωτερικό αγώνα.

Άρα, παλεύω
και δεν ξαναλέω
¨δεν την παλεύω¨.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ

Η πρώτη παιδική αμαρτία
που άκουσα το 2000 ως εξομολόγος,
από παιδί δημοτικού ήταν:

- Είμαι κλέφτης και κλεπταποδόχος και πονηρός.
-Τι κλέβεις, δηλαδή;
-Απ' τα ρέστα του κουρέα, του φούρνου κι από διόδια.

Ο τρόπος του
έκλεψε και το δικό μου
δέος.

Για την παιδική
αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Για την ανθρώπινη
πρώιμη κακία.
Για τη θεϊκή ατέλειωτη
ευσπλαχνία.

Για τη δική μου αμηχανία
κι ανεπάρκεια να κάνω κάτι
πέρα απ' το να κρατώ
ένα πετραχήλι
το ¨αίρον την αμαρτίαν
τού κόσμου¨.

Στο τέλος ο μικρός
με ρώτησε:
¨Πειράζει να δακρύσω, πάτερ;
Μου' ρχεται να κλάψω λίγο. ¨

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΦΤΟΥ ΣΟΥ

Ρε φίλε,
πειράζει που παρόλα τα συνέδρια
και τις πανέμορφες ελπιδοφόρες ομιλίες
περί αιώνιας ζωής
κι ανάστασης νεκρών,
παρόλα των αγίων Πατέρων
τα χωρία,
και τα μπλα μπλα του ενός
και του άλλου,
εμένανε με πιάνει φρίκη,
αποστροφή και απέχθεια
στη σκέψη του θανάτου;

Και πιο πολύ
με συγκλονίζει
η αδιαφορία του
μπροστά στον τόσο
τρόμο μου.
Μιλάμε για αναισθησία.

Εγώ να τον διώχνω
με τα ποτά
και τα ξενύχτια
τις μηχανές και τα τσιγάρα,
κι αυτός εκεί.

Ασυγκίνητος.
Αγέρωχος.
Ανένδοτος.
Έρχεται χαμογελαστός.

Κι ενώ κάνω τον ξένο
κι άγνωστο
αυτός μου γνέφει
και μου στέλνει σήμα.
Κάτι σαν ¨εδώ είμαι! Μη χαθούμε.
Τι αριθμό είπαμε έχεις εσύ;¨.

Και μου ‘ρχεται
να του πετάξω την κουβέντα
που ‘λεγε η αγράμματη γιαγιά
φέτος το Πάσχα.
Αντί να πει
¨πού σου θάνατε το κέντρον¨
αυτή φώναζε
-προς κοινή χαρά
όλου του εκκλησιάσματος-
¨φτου σου θάνατε!!¨

Φτου σου!
Χίλιες φορές.

υγ. το Φτου Σου, αφιερωμένο στον Θου Βου,
που θα γιόρταζε στις 18/1
αν ζούσε!
Ήταν ενορίτης μας.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΤΑΙΝΙΕΣ

Βλέποντας μια ταινία
βγαίνω απ' το μικρόκοσμό μου,
το εγώ μου
και τον πύργο μου,
που μου φαντάζει
όχι μόνο τέλειος
μα και μοναδικός.

Και βλέπω
την άπλα του κόσμου,
τους χιλιάδες των χαρακτήρων
και τόπων
την αμέτρητη ποικιλία
προβλημάτων
τις απίστευτες εναλλακτικές
στάσεις ζωής.

Τα ίδια νιώθω
και στην προσευχή
πολλές φορές.
Το ίδιο ταξίδι,
την ίδια ομορφιά
το ίδιο συμπαντικό άπλωμα.

Μα η προσευχή ενέχει
αυτό τον κίνδυνο
σε μένα:
αντί να με βγάλει απ' το εγώ,
το τρέφει ακόμα πιο πολύ
και επιστρέφει πάλι εκεί
απ' όπου θα 'πρεπε
να ξεκολλά.

Πάλι σκέφτομαι εμένα,
τα θέματά μου,
τα προβλήματά μου,
κι αυτό που υποσυνείδητα νιώθω
κέντρο της γης:
το εγώ μου.

Η ταινία με ξεκολλά
απ' το εγώ.
Βάζω μετά και το Θεό,
κι έχουμε ένα τέλειο
αποτέλεσμα.

Μετά από μια καλή ταινία
νιώθω κάτι θεϊκό.

υγ. : εύχομαι βέβαια κάποτε να μου αρκεί η προσευχή και μόνο.
Μα ώσπου να' ρθει εκείνη η ώρα,
παλεύουμε όπως μπορούμε.
Οι φτασμένοι, ας εύχονται για όλους μας.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΑΓΓΕΛΟΣ

Σήμερα γνώρισα έναν άγγελο
που νόμιζε πως είναι κακός.
Έστρεψα τα μάτια του να δει
ότι το πρόβλημά του
είναι μόνο
τα ματωμένα του φτερά.

Του θύμισα ότι λευκαίνουνε πάλι
με το δάκρυ
και ήρθε πάλι η χαρά
της ελπίδας.

Της ειρήνης το χρώμα.
Της αγάπης
το ουράνιο τόξο.
Του Χριστού το χαμόγελο.

Ωραία μέρα.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook