Διδακτικές Ιστορίες

[Φωτεινή]

ΓΑΛΗΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ



Πόση γαλήνη νοιώθει ο άνθρωπος μόλις αισθάνεται την τρικυμία να φεύγει από πάνω του, να τον προσπερνά, να τον αφήνει απαλά να ακουμπήσει στη γη, να αναπνεύσει αργά, σταθερά...Πόση γαλήνη, πόση ανακούφιση, πόση ευτυχία... Επέζησα και από αυτή τη φουρτούνα Θεέ μου, σε ευχαριστώ, λες από μέσα σου και η καρδιά σου γεμίζει οξυγόνο!!!

Πόσο μπορεί να πόνεσες, πόσο φοβήθηκες κάποιες στιγμές πως ίσως δεν τα καταφέρεις, κι όμως Εσύ έδειξες ότι μετά την θύελλα υπάρχει φως, με σήκωσες στα πόδια μου, μου θύμισες τις αντοχές μου, με έκανες να μάθω τα όριά μου και με ώθησες να τα ξεπεράσω! Μου έδειξες ότι δεν υπάρχουν τα όρια που εγώ βάζω στον εαυτό μου, πως η δύναμη του ανθρώπου είναι απέραντη, μου έδειξες να ανοίγομαι στο κενό και να μην χάνομαι, αλλά να το αγκαλιάζω, να βάζω στόχο τον ουρανό, το άπειρο...!

Και πόσο όμορφα διαφορετικός βγαίνει ο άνθρωπος μετά από την φουρτούνα...! Λάμπει από ένα φως υπερκόσμιο, αποκτά μία αυτάρκεια μοναδική, γίνεται ικανός να ξεκινήσει τα πάντα από την αρχή, να κυνηγήσει την ζωή, να κάνει βίωμα το όνειρο. Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτή..Αν γίνεις και εσύ λίγο πιο παρατηρητικός, μπορεί να δεις αυτή τη σπίθα να ξεπηδά από κάποια περαστικά μάτια που σε απαντούν στο δρόμο..Μάτια άγνωστα σε εσένα, μάτια ζωντανά, πιο "ζωντανά" από το "κανονικό".. Μάτια που έπεσαν στην φωτιά, βαφτίστηκαν στο καμίνι του πόνου και αναγεννήθηκαν σε κάτι μαγικό, φωτεινό..

Δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στη ζωή από αυτές τις φουρτούνες, από αυτές τις επισκέψεις του πόνου..!! Αυτή η γνώση να μείνει πάντα στη μνήμη, όταν η επόμενη φουρτούνα θα έρθει να ταράξει τα νερά μας.. Η ζωή είναι πανέμορφη, η ζωή είναι μαγική, όχι γιατί μπορεί σήμερα να μας έφερε κάτι καλό, αλλά γιατί μας χαρίζει πολύτιμα μαθήματα, δεν ανέχεται την στασιμότητά μας, μας σπρώχνει στο παρακάτω, μας σπρώχνει στο αύριο...!

Να πιστεύουμε, να ελπίζουμε, να αγαπάμε, αυτό είναι το μόνο καθήκον μας.. Τίποτε άλλο δεν είναι στο χέρι μας...

Μέχρι την επόμενη φουρτούνα...μέχρι τότε...γιόρτασε τη νίκη σου!!

Πηγή: http://agiameteora.net

[Φωτεινή]

ΨΥΧΗ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ



Αν χάσεις χρήματα, μπορείς να αποκτήσεις πάλι.
Το ίδιο, αν χάσεις το σπίτι σου, το ζώο σου,
οτιδήποτε από τα υπάρχοντά σου.
Αν όμως, χάσεις την ψυχή σου
άλλη ψυχή δεν θα μπορέσεις ν΄ αποκτήσεις.
Κι αν όλος ο κόσμος είναι δικός σου
κι αν κυριαρχείς στην οικουμένη
δεν θα μπορέσεις, δίνοντας όσα έχεις
και την οικουμένη ολόκληρη, ν΄ αγοράσεις μια ψυχή.
Φοράς όχι ένα άλλα χίλια βασιλικά στέμματα;
Αν το σώμα σου προσβληθεί από αγιάτρευτη αρρώστια
δεν θα μπορέσεις να αποκαταστήσεις την υγεία του, δίνοντας ακόμα και το βασίλειό σου ολόκληρο.
Κι ας εξουσιάζεις τόσα και τόσα υγιή σώματα, τα σώματα των υπηκόων σου.
Αυτό λοιπόν που δεν μπορείς να κάνεις για το σώμα σου,
πολύ περισσότερο δεν μπορείς να το κάνεις για την ψυχή σου.
Ο Θεός μας έδωσε δύο χέρια, δύο πόδια, δύο μάτια, δύο αυτιά.
Έτσι, αν το ένα απ΄ αυτά πάθει κάποια βλάβη, μπορούμε να εξυπηρετηθούμε με το άλλο.
Ψυχή, όμως μας έδωσε μόνο μία.
Αν τη χάσουμε, που θα βρούμε άλλη;
Ας φροντίσουμε λοιπόν, την αθάνατη ψυχή μας.
Ας προτιμήσουμε τα ουράνια από τα γήινα και τα άφθαρτα από τα φθαρτά αγαθά,
τα οποία εύχομαι ν΄ απολαύσουμε όλοι, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Πηγή: http://agiameteora.net

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Να βάλω το λαδάκι στα νηστικά παιδιά μου ή στο εικονοστάσι;

Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, Ή ξένη κατοχή ήταν Βουλγάρικη.

Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και ή πείνα είχαν πάρει τρομακτικές διαστάσεις και ο Θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και μεγάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μια μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές της 29ης Σεπτεμβρίου του 1941. Από τρόφιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μια «χούφτα» καλάμποκάλευρο.

Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγελισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι.

Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο κανδήλι, πού ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι. και τότε μπήκε στο δίλημμα: Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού;

Αποφασιστικά όμως έκαμε τον Σταυρό της και είπε στην Παναγία: «Παναγία μου! Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί ή μέρα πού ξημερώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Συ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά».
Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ' αυτό άναψε το καντήλι της Παναγίας. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και ή καρδιά της γέμισε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.

Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, ή θεία μου άνοιξε το ντουλάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. Τι βλέπει; Το «λαδερό» γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δυο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!...

Σταυροκοπήθηκε ή γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανένα τίποτα.

Για δυο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι «σώθηκε» ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στόματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη.

Αλλά και το κανδήλι παρέμεινε από τότε μέρα - νύχτα αναμμένο, μαρτυρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλογημένης γυναίκας.
http://agiameteora.net/index.php/istori ... stasi.html

[Φωτεινή]

Ο ΠΟΛΙΤΙΜΟΣ ΛΙΘΟΣ



Μια σοφή γυναίκα που ταξίδευε στα βουνά ανακάλυψε τυχαία σε ένα ρέμα έναν πολύτιμο λίθο.

Κοντοστάθηκε, τον μάζεψε και συνέχισε το δύσκολο ταξίδι της.

Την επόμενη μέρα συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη πεινασμένο και εξαντλημένο.

Η γυναίκα βλέποντας τον έτσι ταλαιπωρημένο, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί του το φαγητό της.

Καθώς όμως άνοιξε το σακίδιο της, ο ταξιδιώτης είδε τον πολύτιμο λίθο και εντυπωσιάστηκε.

Παρακάλεσε λοιπόν τη γυναίκα να του τον χαρίσει.

Εκείνη χωρίς δισταγμό ή δεύτερες σκέψεις πήρε τον πολύτιμο λίθο και του τον έδωσε.

Ο ταξιδιώτης έφυγε ενθουσιασμένος , μακαρίζοντας την καλή του τύχη.

Αυτός ο λίθος ήταν ανεκτίμητης αξίας και θα τον εξασφάλιζε για το υπόλοιπο της ζωής του.

Κι άρχισε να κάνει σχέδια για το μέλλον του που διαγραφόταν λαμπρό, γεμάτο ανέσεις και πολυτέλειες.

Μετά από μερικές μέρες όμως επέστρεψε αναζητώντας τη σοφή γυναίκα.

"Σκέφτηκα πολύ αυτές τις μέρες" ομολόγησε μόλις τη βρήκε.

"Ξέρω πόσο πολύτιμος είναι ο λίθος που μου χάρισες.

Θα μπορούσα με τη βοήθεια του να ζήσω μια άνετη, παραμυθένια ζωή.

Παρόλα αυτά δεν τον θέλω.

Αποφάσισα να στον επιστρέψω με την ελπίδα ότι θα μου δώσεις κάτι άλλο, κάτι πραγματικά πολύτιμο.

Δώσε μου κάτι που υπάρχει μέσα σου, δώσε μου αυτό που σε έκανε να μου χαρίσεις το λίθο."

Πηγή: http://agiameteora.net

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Την γνωρίζω εγώ!!!



Ήταν πρωί, περίπου 8:30 π.μ., όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά του, έφτασε στο νοσοκομείο.
Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00 π.μ. Η νοσοκόμα τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και, επειδή δεν ήταν και πολύ απασχολημένη, αποφάσισε να δει τη πληγή Tου. Ενώ του φρόντιζε τα ράμματα, τον ρώτησε αν είχε άλλο ραντεβού με γιατρό σήμερα.
Ο ηλικιωμένος είπε πως δεν είχε ραντεβού με γιατρό, αλλά ότι έπρεπε να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με την σύζυγό του.

Η νοσοκόμα τον ρώτησε σε τι κατάσταση ήταν η υγεία τής γυναίκας του. Ο ηλικιωμένος απάντησε ότι η σύζυγός του ήταν θύμα της νόσου Alzheimer. Της είπε ακόμα ότι η γυναίκα του δεν ήξερε ποιος ήταν, και ότι δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει τα τελευταία 5 χρόνια.

Η νοσοκόμα έμεινε έκπληκτη, και τον ρώτησε: «Και γιατί συνεχίζεις και πηγαίνεις κάθε πρωί, αφού δεν ξέρει ποιος είσαι;»

Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε, χάιδεψε το χέρι της νοσοκόμας και της είπε: «Εκείνη δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι!!!»

http://synodoiporia.blogspot.gr/2014/05/fw.html#more

[Φωτεινή]

Υπέροχη και συγκινητική ιστορία...

[Φωτεινή]

Ο Μονόλογος του Θεού!



Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί.
Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα.
Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου.
Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος.
Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών.
Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.
Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα.
Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησής σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.
Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σού έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας.
Νόμιζα ότι κάνοντάς σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες.
Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.
Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα.
Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες.
Βλέποντάς σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα.
Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια.
Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες...αλλά δεν πειράζει!
Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες, ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα.
Έχω περισσότερη υπομονή από ό,τι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς.

Πηγή: http://agiameteora.net

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Πόσο κοστίζει ένα θαύμα!

Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο τής γειτονιάς.
Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.
- «Τί θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος, «Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω;»
Τότε η μικρή τού είπε:


- «Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα!

- «Συγγνώμη», τής απάντησε αυτός, «αλλά δεν πουλάμε θαύματα.»

- «Ξέρετε», είπε το κοριτσάκι, «ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι' ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, ποσό κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα...».

Ο αδελφός τού φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.

- «Δεν ξέρω», τού απάντησε με μάτια βουρκωμένα. «Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι' αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα.»

Στην ερώτηση τού καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεπτά έχει. Η μικρή τού απάντησε «Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω.»

- «Τι σύμπτωση», χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος. «Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό: Ένα δολάριο και 11 σεντς!»

Πήρε τα λεπτά, έπιασε την μικρή απ' το χεράκι, και τής είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα».

Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρτον Άρσμποργκ, ο γνωστός νευροχειρουργός.

Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.

- «Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα», ψιθύρισε η μαμά. «Απορώ πόσο θα κόστισε.»

Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: «ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού...»
http://synodoiporia.blogspot.gr/2013/10 ... .html#more

[Φωτεινή]

«Τι μπορεί να είναι πιο ισχυρό από εμένα;»



Κάποτε ήταν ένας λιθοξόος που δεν ήταν ικανοποιημένος από τον εαυτό του και την ζωή του.
Μια μέρα, περνώντας έξω από το σπίτι ενός πλούσιου εμπόρου, κοίταξε μέσα από την ανοιχτή πόρτα και θαύμασε τα όμορφα πράγματα και τους σημαντικούς επισκέπτες.
«Πόσο σπουδαίος να είναι αυτός ο έμπορος!» σκέφτηκε με ζήλια και ευχήθηκε να γίνει σαν αυτόν τον έμπορο.
Προς μεγάλη του έκπληξη, αμέσως μεταμορφώθηκε σε έμπορο, απολαμβάνοντας τις πολυτέλειες και την ισχυρή επιρροή, μα και την ζήλια των πιο φτωχών απ' αυτόν.
Σύντομα, ένας σημαντικός προύχοντας πέρασε από τον δρόμο, που τον μετέφεραν σε σέντια και συνοδευόμενος από στρατιωτικούς.
Όλοι, όσο πλούσιοι κι αν ήταν, υποκλίνονταν μπροστά του.
«Πόσο ισχυρός είναι αυτός ο προύχοντας!» σκέφτηκε «εύχομαι να ήμουν προύχοντας!»
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε ισχυρό προύχοντα, που όλοι φοβούνταν αλλά και μισούσαν.
Ήρθε το καλοκαίρι και οι πολύ ζεστές μέρες, κι ο προύχοντας ένιωθε άβολα μέσα στην σέντια του. Κοίταξε ψηλά τον ήλιο και σκέφτηκε «πόσο ισχυρός είναι ο ήλιος! Εύχομαι να ήμουν ο ήλιος!»
Αμέσως έγινε ο ήλιος, να λάμπει πάνω από τον κόσμο, να λατρεύεται και να θαυμάζεται από τους ανθρώπους, αλλά και να καταριέται από τους αγρότες -που τους έκαιγε τα σπαρτά- και από τους εργάτες που υπέφεραν κάνοντας την εργασία τους.
Μα ξάφνου, ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο πέρασε από μπροστά του, εμποδίζοντάς τον να λάμψει παντού πάνω στη γη.
«Πόσο ισχυρό είναι αυτό το σύννεφο!» σκέφτηκε «εύχομαι να ήμουν σύννεφο!»
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε βαρύ, μαύρο σύννεφο, που πλημμύριζε με το νερό του τα σπαρτά και τα χωρία, κι όλοι το καταριόνταν.
Μα σύντομα, κατάλαβε ότι παρασέρνονταν από μια μεγαλύτερη δύναμη, τον άνεμο.
«Πόσο ισχυρός είναι ο άνεμος!» σκέφτηκε «εύχομαι να ήμουν ο άνεμος!»
Αμέσως έγινε ο άνεμος, να φυσάει μανιασμένα ξεριζώνοντας δέντρα και καταστρέφοντας τις σκεπές των σπιτιών, κι όλοι να τον καταριόνται.
Σύντομα όμως βρέθηκε μπροστά σε έναν θεόρατο βράχο, που δεν μετακινούνταν καθόλου, παρά την δύναμη του ανέμου.
«Πόσο ισχυρός είναι αυτός ο βράχος!» σκέφτηκε «εύχομαι να ήμουν βράχος!»
Αμέσως έγινε ένας δυνατός, τεράστιος βράχος. Ότι πιο σταθερό πάνω στην γη.
Έτσι όπως στεκότανε απολαμβάνοντας την δύναμή του, άκουσε τον ήχο μεταλλικού εργαλείου πάνω στην επιφάνειά του και ένιωσε ν' αλλάζει η μορφή του.
«Τι μπορεί να είναι πιο ισχυρό από εμένα;;» απόρησε.
Κοίταξε κάτω χαμηλά, και είδε έναν λιθοξόο...



Πηγή:http://agiameteora.net

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Μια διδακτική ιστορία που αξίζει να πείτε στα παιδιά σας



Μια δασκάλα έχει αποφασίσει να παίξουν ένα παιχνίδι στην τάξη της.
Λέει λοιπόν στα παιδιά, να φέρει το κάθ’ ένα, μια πλαστική σακούλα, που θα περιέχει μέσα μερικές πατάτες. Σε κάθε πατάτα θα δώσει ένα όνομα από τα πρόσωπα που μισεί.
Έτσι, ο αριθμός των πατατών που κάθε παιδί θα βάλει στη σακούλα του θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των ανθρώπων που μισεί.

Την άλλη μέρα κάθε παιδί, έφερε από μια σακούλα με πατάτες, με το όνομα των ανθρώπων που μισούσαν, γραμμένο σε κάθε πατάτα. Κάποια παιδιά είχαν δύο πατάτες μέσα στη σακούλα, άλλα τρεις, άλλα πέντε και άλλα περισσότερες. Η δασκάλα λέει μετά στα παιδιά, να κουβαλούν μαζί τους την πλαστική σακούλα με τις πατάτες, όπου και αν πηγαίνουν (ακόμη και στην τουαλέτα), για μερικές μέρες........

Ύστερα από αρκετές μέρες, τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται, λόγω της δυσάρεστης οσμής που άφηναν οι πατάτες οι οποίες άρχισαν να σαπίζουν. Άλλωστε, αυτοί που είχαν περισσότερες πατάτες στη σακούλα, έπρεπε να αντέξουν και το μεγαλύτερο βάρος τους. Κάποιες μέρες αργότερα, το παιχνίδι τελείωσε και τα παιδιά ανακουφίστηκαν και από την απαλλαγή τους από το βάρος αλλά και από τη δυσοσμία των χαλασμένων πατατών.

Η δασκάλα ρώτησε τα παιδιά: «Πώς αισθανθήκατε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;. Τα παιδιά, άρχισαν ομαδικά να διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι έπρεπε να κουβαλούν παντού μια τσάντα με πατάτες και μάλιστα χαλασμένες με άσχημη μυρωδιά, από κάποια στιγμή και μετά.
Στη συνέχεια, η δασκάλα τους αποκάλυψε το κρυμμένο νόημα πίσω από το παιχνίδι . «Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση όταν έχετε μίσος για κάποιον μέσα στην καρδιά σας. Η δυσωδία από το μίσος θα φωλιάσει στην ψυχή σας και θα το μεταφέρετε μαζί σας όπου κι αν πάτε συνεχώς. Αν δεν μπορείτε να ανεχθείτε τη μυρωδιά των σάπιων πατατών για μερικές μόνο μέρες, μπορείτε να φανταστείτε πως θα είναι να έχετε τη δυσωδία του μίσους στην ψυχή σας για μια ζωή;

Ηθικό Δίδαγμα: Προσπαθήστε να αποβάλλετε το μίσος που έχετε για τους άλλους και συγχωρέστε τους, ώστε να μην έχετε το βάρος στην καρδιά σας για μια ζωή.

Η αληθινή αγάπη δεν είναι ν’ αγαπάς ένα τέλειο, σημαντικό και δυνατό άτομο, αλλά να αγαπάς ένα ασήμαντο και με ελαττώματα πρόσωπο, δυνατά!!

Πηγή: http://ellpalmos.blogspot.com/2014/05/b ... z31CxqtdjI

Πηγή: Ορθόδοξα Ωφελήματα: Μια διδακτική ιστορία που αξίζει να πείτε στα παιδιά σας http://orthodoxa-ofelimata.blogspot.com ... z32k9nvjR5