Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

Πριν λίγο καιρό έγραψα κάποιους στίχους
για τον άγιο Πορφύριο.

Έγιναν σε 5 λεπτά,
απλά, αυθόρμητα,
με ψυχική ευλάβεια, όση.

Ο Βασίλης Χατζηνικολάου,
με αγάπη, τα ενέταξε στο νέο του Cd ¨Ονειρεμένα και Άγια¨,
μαζί με πολλά άλλα δικά του κομμάτια, ύμνους,
τραγούδια κλπ, πολύ ωραία όλα.

[youtube]SpcZ3w_GXLI[/youtube]

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

[Toula]

ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ

Ο αληθινά πιστός, δεν είναι φανατικός.

Η ζωή είναι πολυποίκιλη και τόσο πλούσια, που δεν μπορείς να απαιτείς ομοιομορφία, κάτι σαν οδοστρωτήρα.

Δεν αναφέρομαι στα δόγματα της πίστης μας. Αυτά είναι σταθερά, αιώνια κι ασάλευτα.

Μιλώ για την καθημερινότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις, το Θεό στην πράξη της ζωής.

Ο καθένας βλέπει αλλιώς τη ζωή και τα πράγματα.

Ο νους μας, συνήθως είναι θολός. Γι’ αυτό, παρακαλάμε για λίγο φως.

Το καλό το δικό μου, δεν σημαίνει ότι είναι καλό και για σένα.

Επάγγελμα, σχέση, γάμος, μεγάλωμα παιδιών, ποικιλία προβλημάτων, θεμάτων. Ανάγκη φώτισης για όλα.

Για να φωτιστείς, όμως, ανάγκη να είσαι έτοιμος γι’ αυτή τη φώτιση.

Άνθρωποι μονοκόμματοι, πείσμονες, ισχυρογνώμονες, απόλυτοι, με εμμονές, δεν μπορούν να φωτιστούν.

Η φώτιση έρχεται σε ευέλικτους ανθρώπους, σε όσους, σαν το καθαρό κερί, αφήνονται στο Χριστό να τους διαπλάσει, να τους φωτίσει, να τους δείξει.

Ένας ελέφαντας μπήκε στο χωριό των τυφλών. Οι σοφοί του χωριού, ήταν κι αυτοί τυφλοί. Κι ο καθένας έλεγε ότι ξέρει τι ακριβώς μπήκε στο χωριό. Ένας έλεγε, ¨μπήκε¨ μια τεράστια δεξαμενή. Ο άλλος έλεγε ¨μπήκε ένας τεράστιος κορμός¨. Άλλος , ¨ στο χωριό μας μπήκε ένα μεγάλο φύλλο ¨.

Ο καθένας είχε πιάσει τον ελέφαντα από άλλο σημείο του σώματός του. Κι όλοι είχαν δίκιο. Κι όλοι είχαν άδικο. Ο καθένας τους, έβλεπε τον ελέφαντα μέσα από τη δική του… εμπειρία τυφλότητας!

Γονίδια, κληρονομικότητα, προσωπική παιδεία, άλλα πολιτιστικά κλπ φίλτρα.

Όταν καταλάβεις όλα αυτά, γίνεσαι: επιεικής, ευέλικτος, με κατανόηση και συμπάθεια.

Και λες στον καθένα: ¨Σε νιώθω, σε καταλαβαίνω, σε αγαπώ, και γι’ αυτό δεν είμαι φανατικός απέναντί σου.

Ξέρω ότι έχεις τους λόγους σου να είσαι όπως είσαι¨.

Και λέει ο γονιός στο παιδί του: ¨Σε αγαπώ, κι ας έχουμε διαφορετικές απόψεις παιδί μου.

Αλλιώς βλέπεις τη ζωή εσύ, αλλιώς εγώ. Σε άλλη εποχή μεγαλώνεις εσύ, σε άλλη μεγάλωσα εγώ¨.

Οι μεγάλοι άγιοι, έβλεπαν πλατιά τον άνθρωπο. Ο αββάς Δωρόθεος το τονίζει συχνά: ¨Κάποιο λόγο έχει ο καθένας για να είναι αυτό που είναι, και για να σκέφτεται όπως σκέφτεται. Άρα, πλατιά καρδιά και επιείκεια¨.

Αυτό το σκεπτικό, κάνει τη ζωή μας λειτουργική.

Όπου δεις φανατισμό, πώρωση, εμμονές και πείσμα, σημαίνει ότι η θεία Χάρη ακόμα δεν έχει κατασκηνώσει.

Ο Χριστός μας, δεν υπήρξε φανατικός.

Τον πλησίασαν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, μα σεβάστηκε όλους. Δεν απαίτησε να Τον ακολουθήσει κανείς με το ζόρι. Δεν πίεσε, δεν φέρθηκε φανατικά.

Ο Χριστός μας, ο απόλυτα και ¨φανατικά¨ Σεβαστικός Θεός!

¨Μη και υμείς θέλετε υπάγειν;…¨, είπε στους μαθητές Του, όταν κάποιοι άρχισαν να φεύγουν από κοντά Του.

Απέραντη η ευρυχωρία της καρδιάς Του. Φανερώθηκε η Αλήθεια, η Ζωή και το Φως στον κόσμο, χωρίς να πνίξει την ψυχή κανενός.

Ήρθε ο Χριστός μας, σαν λιακάδα σε χιονισμένο τοπίο. Κι οι πάγοι, λιώνουν μόνοι τους μπροστά Του. Ο Χριστός μας, ¨επιβάλλει¨ την αγιότητά Του με έναν μόνο τρόπο: Λάμποντας!

Χαναναία, Εκατόνταρχος, Ιάειρος, Σαμαρείτιδα, κι άλλοι πολλοί αμαρτωλοί άνθρωποι. Τον πλησίασαν όλοι. Κι όλους τους επηρέασε ταπεινά.

Αλλιώς, η αλήθεια που ξέρεις, μπορεί να γίνει αιτία δυστυχίας, έντασης, κακίας, αιματοχυσίας.

Η πίστη σου, ας χαλαρώνει πρωτίστως εσένα. Ας πείθει εσένα. Ας ξεκλειδώνει τη δική σου καρδιά. Κι όποιος απ’ τους διπλανούς σου θελήσει, θα πάρει απ’ το φως σου.

Όλοι κινδυνεύουμε να περάσουμε για φως, το σκοτάδι που κουβαλάμε.

Αν θες να δεις αν ο Θεός κατοίκησε στην καρδιά σου, να μια απόδειξη: Αγαπάς τον άλλο και τον σέβεσαι. Τον αποδέχεσαι όπως είναι, με επιείκεια, όσο κι αν διαφέρει από σένα. Σκέφτεσαι με ευελιξία.

Το πνεύμα του φανατισμού απειλεί όλους μας.

Για την αλήθεια του Χριστού, κάποιοι έδειξαν: Πείσμα, εμμονή, σκληροκαρδία. Αποτέλεσμα: Συχνοί πόλεμοι και αιματοχυσίες, κατάλυση της ενότητας, ποικίλες κακίες. Πόσο αταίριαστα όλα αυτά απ’ το πνεύμα του Χριστού.

Κύριε, φώτιζέ μας.

Δίνε μας διάκριση, αυτογνωσία, αδελφογνωσία, Θεογνωσία, ενότητα.

Σκέπαζέ μας όλους.

Και βοήθα να θυμόμαστε ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε, αφού στο βάθος της ψυχής μας είναι γραμμένο το όνομά Σου. Στον πυρήνα μας είναι η αγάπη Σου, η Βασιλεία Σου, το Ένα Πνεύμα Σου.

Όλα αυτά, να τα θυμόμαστε, και να κρατιόμαστε χέρι χέρι, ενωμένοι στο δρόμο της ζωής, που οδηγεί στον Παράδεισο.

Αλήθεια και αγάπη.

Αγάπη κι αλήθεια.

Χωρίς αίματα στους δρόμους, τις αίθουσες, τα σπίτια, τις καρδιές.

Είναι αρκετό – υπεραρκετό!!- το πανάγιο Αίμα του Χριστού, που χύθηκε στο Γολγοθά.

Γι’ αυτό το σκοπό: Για να σταματήσει να χύνεται όποιο άλλο αίμα…

Καλά Χριστούγεννα! Κάθε μέρα.

Καλά Χριστούγεννα! Τώρα.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

[Toula]

ΕΜ...

Μεταξύ μας:
κάνω πολύ λίγη
προσευχή,
κι απ' την άλλη απορώ
που δεν έχω δύναμη,
γαλήνη
και θεία καθοδήγηση
στης ζωης
τα προβλήματα
και διλήμματα.

Εμ, θέλει δουλειά το πράμα,
κυρ παπά!...

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

[Toula]

ΠΑΤΕΡ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

Ήρθες να μες δεις,
δεν είχες
κάποια τρανταχτή αμαρτία,
κι αντί να νιώσω ευτυχία,
μ' έπιασε αμηχανία!!
Τι θα κάνω τώρα
ως παπάς; σκέφτηκα.
Πώς θα δικαιώσω τη θέση μου,
το ρόλο μου,
το κύρος
και την εξουσία μου;...
Πώς να σε μαλλώσω
όταν δεν μπορώ
ενοχικά να ¨σε τσακώσω¨;
Πώς να ελέγξω
τη ζωή σου,
αφού,
αγία η βιοτή σου;
Μπλακ άουτ!
(Τι ωραία η σχέση μας
να μη στηρίζεται μόνο σε αμαρτίες,
μα, όπως ο Χριστός,
στην αγάπη, την ομορφιά, την αλήθεια,
τη συμπόρευση, τη σχέση αυτή καθαυτή...)

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

[Toula]

ΣΧΕΔΙΑ

Μικρός
ήθελα να γίνω
άγιος.
Τώρα κατάλαβα ότι
πρώτα
πρέπει να γίνω
άνθρωπος.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Οταν νιώσεις καθαρός και χαλαρός,
σταματάς τις αμαρτίες και τα λάθη

του π. Ανδρέα Κονάνου - Από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα αυτή την εβδομάδα

Οταν νιώθεις διαρκώς βρόμικος, εύκολα πιάνεις πάλι κάτι βρόμικο. Διότι είσαι ήδη λερωμένος. «Είμαι που είμαι βρόμικος, τα χέρια μου είναι μες στις λάσπες και στα λάδια». Στη συνέχεια, βλέπεις κάτι βρόμικο στον δρόμο σου. Το πιάνεις κι αυτό εύκολα. «Τι έχω να φοβηθώ; Είμαι που είμαι βρόμικος, το πιάνω κι αυτό».

Οταν όμως νιώσεις αυτή την αθωότητα της ύπαρξής σου, ότι είσαι αγαπημένο παιδί του Θεού, πως, ό,τι και αν κάνεις, σ' αγαπάει ο Θεός κι έχεις μεγάλη ομορφιά μέσα σου, λαμπρότητα, ακτινοβολία, χάρη, όταν αισθάνεσαι σαν να βγαίνεις από ένα μπάνιο, φρεσκοπλυμένος, καθαρός, ευωδιαστός, τότε -με τέτοια αίσθηση καθαρότητας και αγνότητας-, αν σου δώσουν κάτι βρόμικο να αγγίξεις, δεν μπορείς να το ακουμπήσεις. «Οχι, δεν μπορώ. Εγώ τώρα πλύθηκα. Νιώθω καθαρός. Δεν μπορώ να πιάσω αυτό που μου δίνεις».

Οταν νιώσεις καθαρός και χαλαρός μέσα στην καθαρότητά αυτή και αισθανθείς πόσο ωραίο πράγμα είναι να είσαι καθαρός, τότε σταματάς τις αμαρτίες και τα λάθη. Οχι όταν νιώθεις διαρκώς ένοχος, βρόμικος και ανάξιος. Το καταλαβαίνεις; Να θυμάσαι αυτό που τώρα σου λέω: όταν νιώσεις καθαρός, τότε σταματάς να πιάνεις τις βρομιές αυτού του κόσμου. Διότι τότε το μυαλό σου κινείται σε άλλους χώρους. Ενώ, όταν νιώσεις ένοχος, συνεχίζεις τα ίδια. Διότι η ψυχολογία της ενοχής σε κάνει να κινείσαι άνετα σε καινούργιες πράξεις κακίας, που θα φέρουν και νέα ενοχή.

Θέλω να κοιτάω το φως. Θέλω να στοχεύω στον ήλιο. Θέλω να στοχεύω στον Χριστό. Και να μην ασχολούμαι συνέχεια με τα λάθη του παρελθόντος. Να το θυμάσαι: ενοχές διαρκείας φέρνουν νέες αμαρτίες. Οταν όμως οι ενοχές κοπούν διά της εξομολογήσεως, τότε αλλάζουν και οι επιλογές σου. Οταν εξομολογηθείς και αισθανθείς αυτή την καθαρότητα που χαρίζει πάλι ο Χριστός και πεις: «Τελείωσαν αυτά. Οσα έκανα ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Τα είπα, συζήτησα, εξομολογήθηκα, έκλαψα, μετάνιωσα. Πιστεύω στη δύναμη του μυστηρίου. Δέχομαι μέσα μου ότι ο Χριστός με συγχωρεί και με αγαπάει. Κι αποδέχομαι την άφεση που μου χαρίζει».
Είναι αδιανόητο αυτό που παρατηρώ μερικές φορές. Ανθρωποι που κοινωνούν στις 10 το πρωί είναι ύστερα από λίγη ώρα πάλι χάλια! Τους μιλάς, τους ρωτάς πώς είναι και η απάντησή τους: «Ασ' τα, δεν είμαι καλά. Οπως με ξέρεις. Είμαι μες στα χάλια και στις αμαρτίες μου». Πού πήγε όμως αυτό που σου είπε ο ιερέας στις 10 το πρωί, την ώρα που πήγες να πάρεις τον Κύριο κι άνοιξες το στόμα σου; Εκείνη την ώρα άκουσες: «Σώμα και Αίμα Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον». Πού χάθηκε αυτό που άκουσες; Αυτή η άφεση, αυτή η αγάπη, αυτή η αποδοχή και χάρη και δωρεά πού πήγαν; Δύο ώρες από τη στιγμή που κοινώνησες κάθεσαι και λες: «Είμαι ένα χάλι, ένας ανάξιος, είμαι μες στις ενοχές μου». Και η άφεση του Χριστού; Μπήκε μέσα σου ή δεν μπήκε; Την προσέλαβες; Την αφομοίωσες; Την έζησες; Δοξολόγησες τον Χριστό; Αφησες αυτό το φως να κατακλύσει την ύπαρξή σου και να σου δώσει χαρά; Φρόντισες ώστε να κρατήσει αυτή η χαρά όχι για μία ημέρα μα για όλη τη ζωή σου;

Από το υπό έκδοση βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «στο βάθος κήπος»

[Toula]

ΜΗΝΕΣ ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΙΚΟΙ

Όλος ο Νοέμβριος και Δεκέμβριος,
γεμάτοι πολλές γιορτές
αγαπημένων μας.
Γεμίζει η ατμόσφαιρα
ευχές αγάπης,
φιλιά,
τρυφερά βλέμματα,
προσευχες,
ζεστασιά,
στοργή
και προδέρμ.
Κάτι μαμαδίστικο και παιδικό
μυρίζουν τα σπίτια,
κι η μοναξιά των πιο πολλών
βρίσκει
παράκληση.
Εύχομαι να σ' αγαπούν.
Εύχομαι να αγαπάς.
Εύχομαι να νιώθεις
πόσο πολύ αγαπιέσαι απ' το Θεό,
και να σε τυλίγει αισθητά
η γλύκα Του!!
Χρόνια πολλά σε όλους!
Για να ζούμε
την αγάπη.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΑΛΥΤΙΚΟ

Γκρίνια:
συστατικό ικανό να διαλύει
σχέσεις,
σπίτια,
γραφεία,
ενορίες,
μοναστήρια,
τον Παράδεισο τον ίδιο.
Αντίθετες λέξεις:
ευγνωμοσύνη, αποδοχή, συμφιλίωση, ειρήνη, αγάπη Χριστού.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Κύριε,
Ιησού Χριστέ,
είμαι ευγνώμων
για τον πλούτο
και την αφθονία
των αγαθών,
που υπάρχουν
ήδη
στη ζωή μου.
Ευχαριστώ πολύ.
Κι αφήνω
αυτή την ευχαριστία
να διαποτίσει
το είναι μου,
και να μου φέρει
γαλήνη,
ειρήνη και χαρά.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΑΠΙΣΤΙΑ

Αληθινός διάλογος γειτονόπουλου 4 ετών με τη μάνα του:
- Μαμά, να σου πω κάτι; Εγώ δεν πιστεύω πια στο Θεούλη. Πάει, μου πέρασε.
- Καλά παιδί μου, όπως θέλεις εσύ. Γιατί όμως;
- Γιατί ό, τι χάρη Τού έχω ζητήσει ως τώρα, δεν μου έκανε τίποτε. Και θα το πω και στου αγίους, κι αυτοί να μη Τον πιστεύουν. Γιατί καμιά χάρη τελικά δεν κάνει!
- Και τι ακριβώς Του ζήτησες αυτές τις μέρες, ας πούμε;
- Να μην έχω μύξες!! Κι ακόμα έχω.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb