400 χρόνια από το μαρτύριο του Επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου
Δημοσιεύτηκε: Παρ Αύγ 31, 2012 11:05 pm
400 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ
ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΡΙΚΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ
Κυριακή, 11 Σεπτέμβριος 2011- Συντάχθηκε απο τον Χρήστο Πιτσίλκα
Ήταν Σεπτέμβριος του 1611. 400 Χρόνια πριν. Έπρεπε να περάσουν περίπου δύο αιώνες τουρκικής σκλαβιάς της ηπειρωτικής Ελλάδας για να γίνει η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια απελευθέρωσης. Σ’ αυτήν πρωτοστάτησε ένας ηρωικός δεσπότης, ο Επίσκοπος Λαρίσης – Τρίκκης Διονύσιος ο Φιλόσοφος, σ’ έναν αγώνα που δυστυχώς βάφτηκε στο αίμα. Απέδειξε όμως ο γενναίος εθνομάρτυρας Διονύσιος ότι σ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πίστη και η Εκκλησία στήριξε τον Ελληνισμό. Όσοι Έλληνες για κάποιο λόγο γίνονταν μουσουλμάνοι μετατρέπονταν σε Τούρκους. Ας μάθουμε λοιπόν περισσότερα για το κίνημα του Διονυσίου στα Γιάννενα.
Ο μητροπολίτης Διονύσιος, με καταγωγή από την Παραμυθιά, σπούδασε φιλοσοφία στην Ιταλία, υπηρέτησε ως Μέγας Αρχιδιάκονος στο Πατριαρχείο, Πρωτοσύγκελος στο Γαλατά και Έξαρχος του Πατριάρχη στις εκκλησίες Θεσσαλίας, Ηπείρου και Πελοποννήσου. Το 1591 εκλέγεται Μητροπολίτης Λάρισας και λίγο αργότερα μεταφέρει την έδρα του στα Τρίκαλα όπου προετοιμάζει το επαναστατικό κίνημα.
Το 1601 κηρύσσεται έκπτωτος από το Πατριαρχείο, μετά την αποτυχία του πρώτου κινήματος που επιχείρησε στην περιοχή της Θεσσαλίας, μαζί με τον θυσιασθέντα τότε και κατόπιν Νεομάρτυρα της Εκκλησίας μας Σεραφείμ. Ο Διονύσιος με την τοποθέτησή του, ως Επισκόπου , βλέπει την μεγάλη καταπίεση των υπόδουλων αδελφών του, γίνεται μάρτυρας εξισλαμισμών και βασανιστηρίων, βλέπει πολλούς αδελφούς του να τουρκεύουν για να γλιτώσουν τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους και αισθάνεται πως κάποιος πρέπει να κάνει κάτι , να κρατήσει το Γένος όρθιο. Αρχίζει το έργο του και μυεί όλους τους κληρικούς και το Δεσπότη Σεραφείμ για επανάσταση. Έρχεται σε συνεννόηση με τους αρματολούς των Αγράφων και με τους Ισπανούς για να βοηθήσουν. Δουλεύει χρόνια γι αυτό το σκοπό στα Τρίκαλα και τελικά αποτυγχάνει. Τον Μητροπολίτη Σεραφείμ οι Τούρκοι των σουβλίζουν και τον καίνε ζωντανό.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1611 χίλιοι περίπου εξεγερμένοι αγρότες και βοσκοί με επικεφαλής τον εμπνευσμένο ιεράρχη Διονύσιο τον αποκαλούμενο (λόγω της σοφίας και των σπουδών του) Φιλόσοφο, κυρίως από την περιοχή της Παραμυθιάς Θεσπρωτίας, οπλισμένοι με γεωργικά εργαλεία, κατέλαβαν για μια νύχτα τα Ιωάννινα, πυρπολώντας το διοικητήριο του Οσμάν Πασά, στην πρώτη εξέγερση τέτοιας έκτασης και έντασης στον ελλαδικό χώρο την εποχή της Τουρκοκρατίας. Το κίνημα της εξέγερσης είχε έντονα εθνικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, λόγω της έντονης καταπίεσης και φορολογίας των Οθωμανών.
altΣτις 11 Σεπτεμβρίου του 1611 η επανάσταση του Διονυσίου, προδομένη και από τους Προεστούς των Ιωαννίνων, καταπνίγεται στο αίμα, ο ίδιος συλλαμβάνεται με προδοσία και γδέρνεται ζωντανός σε σπηλιά του Κάστρου των Ιωαννίνων, δίπλα στις όχθες της Παμβώτιδας. Ο Διονύσιος πιθανώς λόγω των επαφών του με την χριστιανική Δύση περίμενε κάποια βοήθεια, που τελικά δεν ήρθε ποτέ. Τέσσερις με πέντε ώρες κράτησε το μαρτύριο του Διονυσίου. Εκεί ο 70χρονος Διονύσιος δίνει την δική του ομολογία : «Πολέμησα για να ελευθερώσω το λαό από τα βάσανα και την τυραννία σας». Η φωτογραφία είναι από την αναπαράσταση του μαρτυρίου του στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Π. Βρέλλη στα Γιάννενα. Το δέρμα του το γέμισαν άχυρο και το περιέφεραν στην πόλη των Ιωαννίνων. Δύο μέρες μετά καίγονται ζωντανοί δύο άλλοι πρωτεργάτες του κινήματος, ο Ντελή Γιώργος και ο Λάμπρος και τα κεφάλια τους, μαζί με άλλα 83 κεφάλια επαναστατών και το δέρμα του Διονυσίου στέλνονται ως τρόπαια στην Κωνσταντινούπολη.
Η κατάπνιξη του κινήματος επιφέρει μεγάλες και βίαιες αλλαγές στον ευρύτερο Ηπειρωτικό χώρο. Καταργούνται προνόμια που είχαν παραχωρηθεί από τα 1430 στους κατοίκους των Ιωαννίνων, εκδιώκονται σε δύο φάσεις (1613, 1618) όλοι οι Χριστιανοί από το Κάστρο των Ιωαννίνων και, κυρίως, εξαπλώνεται η τρομοκρατία σε βάρος των Χριστιανών και ο μαζικός, βίαιος εξισλαμισμός των πληθυσμών της Ηπείρου.
Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος παραδίδεται από τους εχθρούς και συκοφάντες του στη χλεύη της ιστορίας ως Σκυλόσοφος. Και είναι άδικο αυτό το χλευαστικό επίθετο να συνοδεύει τον ηρωικό δεσπότη ακόμα και στις μέρες μας, γιατί απλά έτσι πέρασε στην ιστορία.
Το παράδειγμα της αντίστασης και ο σπόρος που πότισε με το ίδιο του το αίμα, δίπλα στο αίμα των εξεγερμένων χωρικών, ρίζωσε βαθιά στις καρδιές των υπόδουλων Ηπειρωτών και Ελλήνων για να καρπίσει αργότερα στην Ήπειρο αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Ο Διονύσιος αγωνίστηκε για μια ελεύθερη και ενωμένη Ήπειρο . Αν και αυτό ουσιαστικά επιτεύχθηκε μόλις έναν αιώνα πριν, λόγω κάποιων πολιτικών συγκυριών η ελληνικότατη Βόρεια Ήπειρος συνεχίζει και σήμερα το δικό της Γολγοθά.
Πηγή: http://www.agioritikovima.gr
ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΡΙΚΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ
Κυριακή, 11 Σεπτέμβριος 2011- Συντάχθηκε απο τον Χρήστο Πιτσίλκα
Ήταν Σεπτέμβριος του 1611. 400 Χρόνια πριν. Έπρεπε να περάσουν περίπου δύο αιώνες τουρκικής σκλαβιάς της ηπειρωτικής Ελλάδας για να γίνει η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια απελευθέρωσης. Σ’ αυτήν πρωτοστάτησε ένας ηρωικός δεσπότης, ο Επίσκοπος Λαρίσης – Τρίκκης Διονύσιος ο Φιλόσοφος, σ’ έναν αγώνα που δυστυχώς βάφτηκε στο αίμα. Απέδειξε όμως ο γενναίος εθνομάρτυρας Διονύσιος ότι σ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πίστη και η Εκκλησία στήριξε τον Ελληνισμό. Όσοι Έλληνες για κάποιο λόγο γίνονταν μουσουλμάνοι μετατρέπονταν σε Τούρκους. Ας μάθουμε λοιπόν περισσότερα για το κίνημα του Διονυσίου στα Γιάννενα.
Ο μητροπολίτης Διονύσιος, με καταγωγή από την Παραμυθιά, σπούδασε φιλοσοφία στην Ιταλία, υπηρέτησε ως Μέγας Αρχιδιάκονος στο Πατριαρχείο, Πρωτοσύγκελος στο Γαλατά και Έξαρχος του Πατριάρχη στις εκκλησίες Θεσσαλίας, Ηπείρου και Πελοποννήσου. Το 1591 εκλέγεται Μητροπολίτης Λάρισας και λίγο αργότερα μεταφέρει την έδρα του στα Τρίκαλα όπου προετοιμάζει το επαναστατικό κίνημα.
Το 1601 κηρύσσεται έκπτωτος από το Πατριαρχείο, μετά την αποτυχία του πρώτου κινήματος που επιχείρησε στην περιοχή της Θεσσαλίας, μαζί με τον θυσιασθέντα τότε και κατόπιν Νεομάρτυρα της Εκκλησίας μας Σεραφείμ. Ο Διονύσιος με την τοποθέτησή του, ως Επισκόπου , βλέπει την μεγάλη καταπίεση των υπόδουλων αδελφών του, γίνεται μάρτυρας εξισλαμισμών και βασανιστηρίων, βλέπει πολλούς αδελφούς του να τουρκεύουν για να γλιτώσουν τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους και αισθάνεται πως κάποιος πρέπει να κάνει κάτι , να κρατήσει το Γένος όρθιο. Αρχίζει το έργο του και μυεί όλους τους κληρικούς και το Δεσπότη Σεραφείμ για επανάσταση. Έρχεται σε συνεννόηση με τους αρματολούς των Αγράφων και με τους Ισπανούς για να βοηθήσουν. Δουλεύει χρόνια γι αυτό το σκοπό στα Τρίκαλα και τελικά αποτυγχάνει. Τον Μητροπολίτη Σεραφείμ οι Τούρκοι των σουβλίζουν και τον καίνε ζωντανό.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1611 χίλιοι περίπου εξεγερμένοι αγρότες και βοσκοί με επικεφαλής τον εμπνευσμένο ιεράρχη Διονύσιο τον αποκαλούμενο (λόγω της σοφίας και των σπουδών του) Φιλόσοφο, κυρίως από την περιοχή της Παραμυθιάς Θεσπρωτίας, οπλισμένοι με γεωργικά εργαλεία, κατέλαβαν για μια νύχτα τα Ιωάννινα, πυρπολώντας το διοικητήριο του Οσμάν Πασά, στην πρώτη εξέγερση τέτοιας έκτασης και έντασης στον ελλαδικό χώρο την εποχή της Τουρκοκρατίας. Το κίνημα της εξέγερσης είχε έντονα εθνικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, λόγω της έντονης καταπίεσης και φορολογίας των Οθωμανών.
altΣτις 11 Σεπτεμβρίου του 1611 η επανάσταση του Διονυσίου, προδομένη και από τους Προεστούς των Ιωαννίνων, καταπνίγεται στο αίμα, ο ίδιος συλλαμβάνεται με προδοσία και γδέρνεται ζωντανός σε σπηλιά του Κάστρου των Ιωαννίνων, δίπλα στις όχθες της Παμβώτιδας. Ο Διονύσιος πιθανώς λόγω των επαφών του με την χριστιανική Δύση περίμενε κάποια βοήθεια, που τελικά δεν ήρθε ποτέ. Τέσσερις με πέντε ώρες κράτησε το μαρτύριο του Διονυσίου. Εκεί ο 70χρονος Διονύσιος δίνει την δική του ομολογία : «Πολέμησα για να ελευθερώσω το λαό από τα βάσανα και την τυραννία σας». Η φωτογραφία είναι από την αναπαράσταση του μαρτυρίου του στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Π. Βρέλλη στα Γιάννενα. Το δέρμα του το γέμισαν άχυρο και το περιέφεραν στην πόλη των Ιωαννίνων. Δύο μέρες μετά καίγονται ζωντανοί δύο άλλοι πρωτεργάτες του κινήματος, ο Ντελή Γιώργος και ο Λάμπρος και τα κεφάλια τους, μαζί με άλλα 83 κεφάλια επαναστατών και το δέρμα του Διονυσίου στέλνονται ως τρόπαια στην Κωνσταντινούπολη.
Η κατάπνιξη του κινήματος επιφέρει μεγάλες και βίαιες αλλαγές στον ευρύτερο Ηπειρωτικό χώρο. Καταργούνται προνόμια που είχαν παραχωρηθεί από τα 1430 στους κατοίκους των Ιωαννίνων, εκδιώκονται σε δύο φάσεις (1613, 1618) όλοι οι Χριστιανοί από το Κάστρο των Ιωαννίνων και, κυρίως, εξαπλώνεται η τρομοκρατία σε βάρος των Χριστιανών και ο μαζικός, βίαιος εξισλαμισμός των πληθυσμών της Ηπείρου.
Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος παραδίδεται από τους εχθρούς και συκοφάντες του στη χλεύη της ιστορίας ως Σκυλόσοφος. Και είναι άδικο αυτό το χλευαστικό επίθετο να συνοδεύει τον ηρωικό δεσπότη ακόμα και στις μέρες μας, γιατί απλά έτσι πέρασε στην ιστορία.
Το παράδειγμα της αντίστασης και ο σπόρος που πότισε με το ίδιο του το αίμα, δίπλα στο αίμα των εξεγερμένων χωρικών, ρίζωσε βαθιά στις καρδιές των υπόδουλων Ηπειρωτών και Ελλήνων για να καρπίσει αργότερα στην Ήπειρο αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Ο Διονύσιος αγωνίστηκε για μια ελεύθερη και ενωμένη Ήπειρο . Αν και αυτό ουσιαστικά επιτεύχθηκε μόλις έναν αιώνα πριν, λόγω κάποιων πολιτικών συγκυριών η ελληνικότατη Βόρεια Ήπειρος συνεχίζει και σήμερα το δικό της Γολγοθά.
Πηγή: http://www.agioritikovima.gr