Αγαπητέ μου φίλε Νίκο,
Με έκανες και γέλασα, σε ευχαριστώ. Αλήθεια λες και το κατάλαβα εν καιρό. Να σε ρωτήσω? Άσχετο αλλά κανόνας δεν είναι το επιτίμιο? Γιατί το να διαβάσω κάτι που θα μου πει ο Πνευματικός μου να το θεωρήσω επιτίμιο? Χαρά μου μεγάλη και τρανή θα είναι να βρω έναν Πνευματικό που θα μου τα βάλει σε τάξη και σε σειρά όλα, από το τι να διαβάζω μέχρι το πώς θα καταφέρω να ζήσω σε τούτη την ζωή που μου χάρισε ο Θεός, Ορθόδοξα, χριστιανικά Δόξα τω Θεώ μου έμαθε η οικογένεια μου. Στην λίγη φαιά ουσία που μου απόμεινε νόμιζα ότι επιτίμιο ή κανόνας είναι πόσο καιρό θα μου απαγορεύσει ο Πνευματικός να Κοινωνήσω, πόσες μετάνοιες να κάνω, προσευχές, δεν ξέρω, κάτι σαν γλυκιά «τιμωρία» αν μου επιτρέπεται (-τε) να χρησιμοποιήσω αυτή την λέξη, γιατί μόνο «τιμωρία» δεν είναι, τώρα που το σκέφτομαι είναι δώρο που δεν χωρά ο νους μας και δεν κατανοούμε σε τι αποσκοπεί αυτή η «τιμωρία» και ποια είναι η αξία της τόσο εδώ στα επίγεια αλλά πολύ περισσότερο στην άλλη μας ζωή.
Τον Άγιο εκείνο μήνα Αύγουστο, που ανακάλυψα ότι είχα και ψυχή πέρα από σώμα, μέσω διαδικτύου έψαχνα απαντήσεις περί Θεού και άλλων ερωτημάτων μου και αμφισβητήσεων μου. Ήταν το πρώτο βιβλίο που κατέβασα, και συγκεκριμένα με σφραγίδες από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (εδώ και αρκετό καιρό, τα τελευταία χρόνια νομίζω στην Ιερά Μητρόπολή μου γίνεται ή γινόταν ψηφιοποίηση πολλών κειμένων και βιβλίων και για αυτό το βρήκα με τις σφραγίδες του Πανεπιστημίου.)
(
http://www.kenef.phil.uoi.gr/pdf/14936/14936.pdf)
Εκείνη την εποχή ανακάλυψα και τα site αλλά επειδή ξέρω τι είναι εστί internet είχα τις επιφυλάξεις μου εδώ καλά καλά δεν ξέρω τι είναι δόγμα και τι είναι αιρετικό πόσο μάλλον να αφεθώ στο τι γράφεται στο ιντερνέτ .
Δεν ήταν επιλογή μου συνειδητή η επιλογή βιβλίου Πνευματικού. Αν θες να στο πω αλλιώς δεν ήταν στο χέρι μου και στο μυαλό μου να επιλέξω κοκορέτσι ή σαλάτα, που ακόμα και αυτό να ήταν μάλλον γευστικά θα διάλεγα το κοκορέτσι ασχέτως αν μετά θα υπέφερα από διαταραχές και πόνους στο στομάχι μου. Μην νομίζεις ότι δεν έγινε έτσι, έτσι και χειρότερα έγινε. Είχα μόνο μπροστά μου το «κοκορέτσι» και επέλεξα να το διαβάσω. Δεν νομίζω ότι θα το απέρριπτε κάποιος εν γνώσει του αυτό το βιβλίο, αν και στο site διάβασα ότι αυτό καλύτερα είναι να μην το διαβάζουν κοσμικοί αλλά μόνον Ιερείς, διαφωνώ με τον γράφοντα αλλά σέβομαι πολύ την άποψη του, μιας που είμαι νήπιο Πνευματικά του δίδω δίκιο, που ίσως και να έχει δίκιο και δεν αναφέρω την αντίθετη άποψη μου μέχρι να μπορέσω να βρω Πνευματικό για να μπορώ να ομιλώ και εγώ με Πνευματική αν θες σκέψη και σωφροσύνη αλλά και να έχω και το πνευματικό επίπεδο να συμφωνήσω μαζί του και να μην προκαλέσω σε έναν συνάνθρωπο μου ή και σε σας που θα διαβάσετε το ποστάρισμα μου λογισμόν κακόν. Δεν μπορώ με λόγια να σου περιγράψω τον φόβο και τον πανικό που μου προκάλεσε μα το βιβλίο μα ο πειρασμός που διάβαζα το Πηδάλιο. Νομίζω με αυτό το βιβλίο ήρθα ή κόντεψα να έρθω σε απόγνωση, αλλά αν γύριζε ο χρόνος πάλι το ίδιο αυτό Άγιο βιβλίο θα διάβαζα. Έκανα αυτοκριτική (που χρωστώ μια απάντηση στην Χριστίνα με την λέξη αυτή γιατί χρησιμοποίησε την αυτοεξομολόγηση σε κάποιο άλλο θέμα) με τα ανομήματα μου (που κάποτε μακάρι να πω τα ανομήματα μου εγώ γινώσκω που λένε οι ψαλμοί) και τι έκανα και το πώς ζούσα και έφτασα ένα βήμα από την απόγνωση καθώς το διάβαζα. Αλλά η απόγνωση είναι του πειρασμού, έδωσε ο Κύριος και δεν έφτασα σε αυτή. Εκείνο τον καιρό νόμιζα ότι τρελαίνομαι. Μου δημιουργούνταν τέτοιες φάσεις στη ζωή μου και τέτοιες σκέψεις που έλεγα ότι θα τρελαθώ. Έβλεπα τους δίπλα μου και την πλειοψηφία να είναι «νορμάλ» και κατηγορούσα εμένα. Έβλεπα του δίπλα μου και τον κόσμο και την κοινωνία όπου είμαι μέλος αυτών και το απαρτίζω να μην έχουν ανάγκη Πνευματικού, να μην τους δημιουργείτε η ανάγκη να πάνε Εκκλησία ενώ εγώ έχω την ανάγκη ακόμα και στον Εσπερινό να πάω που στην αρχή και δικαιολογημένα με κοιτούσαν με απορία οι γιαγιάδες γιατί ξαφνικά πήγε Εκκλησία ένας νέος άνθρωπος και εγώ από αμηχανία γελούσα γιατί δεν ήξερα τι να κάνω και πώς να φερθώ. Έβλεπα τους δίπλα μου να μην έχουν και να μην νιώθουν την ανάγκη να αλλάξει η μίζερη, ψεύτικη, υποκριτική, εγωιστική, όλο υπερηφάνεια και βασισμένη με αμαρτίες και είδωλα ζωή τους, ενώ εγώ πνιγόμουν σε όλα αυτά και σε αυτό που η ΙΔΙΑ είχα επιλέξει ως ορθολογική και «ανθρώπινη» στάση ζωής. Όταν κατανοείς και καταλαβαίνεις σε υπερθετικό βαθμό ότι αυτό που θες να κάνεις, ότι αυτό που λαχταράς και που δίνεις προτεραιότητα και που αγαπάς για τους άλλους είναι μηδαμινό δεν του δίνουν καν αξία, δεν φοβούνται καν στο όνομα ΘΕΟΣ πώς να αμφιβάλεις ότι δεν τρελαίνεσαι?
Μεγαλώνοντας από το σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στο Μεταπτυχιακό οι καθηγητές μου και το περιβάλλον μου, με μάθαν να λειτουργώ ορθολογικά, και να είμαι σαν άνθρωπος ορθολογιστής, ορθολογίστρια, υλίστρια, ότι βλέπω και κατανοώ να πιστεύω, δίκαιος άνθρωπος μεν αλλά χωρίς τον Θεό στη ζωή μου δε. Αυτά όμως έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό και την Πίστη. Πώς να πιστέψει ένας άνθρωπος τέτοιος, την «επίδραση» του Αγίου Πνεύματος που μέσω του Ιερέα κατεβαίνει κάθε Κυριακή στην Θεία Μεταλαβιά για να γίνει η Μετουσίωση σε Σώμα και Αίμα Χριστού? Νίκο, καλέ μου φίλε άσχετο με το θέμα αλλά θα το πω, την Κυριακή πήγα Εκκλησία, στον Αι Γιώργη. Ήταν 2 Ιερείς. Καθόμουν σε θέση που είχα πρόσβαση στην Ωραία Πύλη, είδα τους Ιερείς να «κάνουν» την θυσία και να κόβουν το πρόσφορο και να προσφέρουν τα κομμάτια στην Παναγία και στους Αγίους, εκεί που πρέπει. Έφτασε η ώρα να πάρουν το δικό τους κομμάτι και να κάνουν έναν γύρω από την Αγία Τράπεζα για να πιουν το Άγιο Αίμα. Κατά την διάρκεια ξέρεις τι λογισμός μου ρθε από τον έξω από δω? Ότι αυτοί (οι Ιερείς) κοινωνούν όπως παλιά, και όπως οι Απόστολοι κρατάνε τον Άρτο – Σώμα Κυρίου στην παλάμη τους, και πίνουν από το Άγιο Ποτήριο το Αίμα, εμείς γιατί με την Λαβίδα, είμαστε ανάξιοι και αυτοί πιο άξιοι? Όταν συνειδητοποίησα τι σκέψη μου ήρθε είπα μα είναι Σώμα και Αίμα Κυρίου όπως και να Το «πάρω» ανάξια θα μαι και «έφυγε» η σκέψη. Πως είναι δυνατόν να σκέφτομαι τέτοια πράγματα εκείνη την Ιερή ώρα? Πως είναι δυνατόν ακόμα και μέσα στην Εκκλησία ο Πειρασμός να φέρνει βόλτες στο μυαλό μου? Πως είναι δυνατόν ενίοτε να καταφέρνω να μην έχω λογισμούς για τους ανθρώπους στην καθημερινή μου ζωή και όταν πάω Εκκλησία να βομβαρδίζομαι από παντού με κακούς λογισμούς? Για τους ανθρώπους που προσεύχονται, για τους Ιερείς, για τα Θεία? Δεν ξέρω από πού να προφυλαχτώ και τι να πρωτοσκεφτώ. Από την μια να μην έχω λογισμούς και από την άλλη μην πέσω σε πλάνη. Που δεν ξέρω τι είναι χειρότερο? Ο κακός λογισμός με αποτέλεσμα η πράξη της αμαρτίας? Η πλάνη και η φαντασίωση? Πολύ λεπτές γραμμές αυτές για μένα και πολύ ψυχοφθόρες. Τόσο ψυχοφθόρο που πολλές φορές μου φαίνεται πιο «ορθότερο» να μην πάω Εκκλησία για να μην έχω τέτοιου είδους προβλήματα με τον έξω από εδώ, που και αυτό από τον έξω από εδώ είναι.
Ειλικρινά το έχω πει πολλές φορές αλλά μου φαίνεται δύσκολο να βρω λεξιλόγιο να εκφράσω τα αισθήματα που μου προκαλούν τα βιβλία των Πατέρων, η Εκκλησία, οι Ιερείς, τα ποσταρίσματα σας, η αλλαγή ζωής μου. Εύχομαι Υγεία και να πάρει τα χρόνια μου αυτός που με γέννησε εν Χριστώ, και το Άγιο Πνεύμα που με βοήθησε να του δίνει δύναμη να εμπνέει και να ανοίγει φωλιά στην καρδιά και άλλων ανθρώπων και για το Άγιο Πνεύμα και τον Χριστό και για τον Θεό. Υπάρχει κόσμος που θέλει να δει τον Θεό αλλά δεν έχουν χέρι να πιαστούν. Εδώ Ευχέλαιο παρακολούθησα την Παρασκευή που μας πέρασε στον Αι Γιώργη, που για σας τους περισσότερους είναι κάτι φυσιολογικό για μένα ήταν ότι πιο συγκλονιστικό είδα, ένιωσα, έζησα, που να βρω τα λόγια να σας το περιγράψω? Όσο ανακαλύπτω το τι εστί, το τι είναι, το τι συνεπάγεται Θεός, Χριστός, Παναγία, Άγιοι, Άγγελοι, Αγάπη για τον συνάνθρωπο, πόνος, υγεία, Πίστη, αμαρτία, μετάνοια, θάνατος, Εκκλησία, Ιερέας, Πατέρας, προσευχή και πολλά άλλα, τόσο λυπάμαι για μένα που έχασα τόσα χρόνια Μακριά Του, που Τον στεναχωρούσα με τόσα που έκανα, τόσο χαίρομαι που με έκανε να τα νιώσω έστω και τώρα, τόσο ανάξια νιώθω ακόμα και να βρίσκομαι στον Οίκο Του και να Τον παρακαλώ να με Ελεήσει. Ζούσα τόσο Ανορθόδοξα!!
Πολλές φορές αναρωτιέμαι που ζούσα τόσο καιρό. Με εκπλήσσει κάκιστα η επιρροή που είχε και ακόμα έχει πάνω μου ο πειρασμός. Περισσότερο όμως και εκπλήσσει το Άγιο Πνεύμα που μου έδηξε την πραγματική ζωή για να αλλάξω από αυτή την ψεύτικη που ζούσα τόσα χρόνια, και να φανταστείς Νίκο ποτέ στην ζωή μου δεν είχα κάνει αναφορά στο Άγιο Πνεύμα. Μου λες για τους Σύγχρονους Γέροντες. Δεν γνώριζα κανέναν! Κανέναν. Δεν μου κόψε κι όλας τώρα που το σκέφτομαι να το ψάξω. Νομίζω στο έχω πει αλλά το τι είναι Καινή Διαθήκη το έμαθα παραμονές Χριστουγέννων που άλλοι άνθρωποι διασκέδαζαν εγώ διάβαζα Καινή Διαθήκη και συγκεκριμένα έκανα διάλλειμα από το Διοικητικό Δίκαιο του Σπηλιωτόπουλου και με απορρόφησε μετά η Καινή Διαθήκη μέχρι πρωίας. Νομίζεις αν τους ήξερα τους Γέροντες δεν θα τους διάβαζα όπως και έχω κάνει με μερικούς που ανέφερες?
Άποψη μου είναι αυτή και θα την πω, βέβαια δεν είμαι εγώ ικανή να δώσω οδηγίες ή ορμήνιες αλλά…. Διαβάστε όσο μπορείτε Πατέρες και την Αγία Γραφή. Ακόμα και κομμάτια που δεν θα καταλάβετε με την πρώτη με την δεύτερη φορά όχι μόνο θα το καταλάβετε αλλά θα σας φανεί κουτό που με την πρώτη δεν το νιώσατε. Είτε είναι Πηδάλιο, είτε είναι οι Πατέρες, είτε το Γεροντικό νομίζω το διάβασμα είναι το Β στον Πνευματικό αγώνα και στην προσπάθεια μας για μια Ορθόδοξη ζωή. Το Α είναι ο Πνευματικός που μας γέννησε εν Χριστώ και μέσω αυτού πάμε στο Β. Εγώ άρχισα ανάποδα αλλά παρακαλώ τον Θεό να με ελεήσει και να με λυπηθεί.
Φιλώτα Νίκο έχω και σε φλασάκι την Πατρολογία αλλά δεν τολμώ να την δω, όχι να την διαβάσω. Θα την έχω και αν ο Θεός μου δώσει χρόνια και Πνευματικό θα έχω στο μέλλον να διαβάσω κάτι που θεωρώ πολύ δύσκολο προς κατανόηση. Πάντως το λέγω ξανά και κλείνω γιατί μακρηγόρησα και κούρασα με το ποστάρισμα μου, διαβάστε ότι μπορείτε και είναι Ορθόδοξο και Χριστιανικό.
Σας ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο και για όσα είπα και για το αν σας δυσαρέστησε κάτι που είπα. Είστε, εν μέρει, αντικαταστάτες του Πνευματικού μου Πατέρα. Και πάλι συγγνώμη.
. "Πηδάλιο" και "Κλίμακα" !!! Μοναχή σε Μοναστήρι να ήσουνα, δε θα σου έβαζε τέτοιο κανόνα ο Πνευματικός σου.
, αλλά από τη σαλάτα ή κάτι άλλο ελαφρύ.
.