Ορθοδοξία

"Η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα"

Εφεσ. 5/ε 33: «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.»

Oι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής... ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά. Εφεσίους 5/ε΄ 25, 28

Δύο φράσεις αντικρουόμενες μέσα στην Καινή Διαθήκη;
Υπαρχει ανισοτητα των δυο φυλλων μεσα στην Εκκλησια, ή συμβαινει ακριβως το αντιθετο;
Τι ειπε ο Κύριος και τι διδαξαν οι Αποστολοι για την γυναικα;
Ποιος ο ρολος που της αναλογει;

Τι γνωριζουμε ολοι μας και τι συμπερασματα εχουμε βγαλει;

Οι γυναικες της μελη του φορουμ τι αποψη εχουν επι του θεματος;

Καθόλου αντικρουόμενες θέσεις αδελφέ μου. Ξεκάθαρο είναι το θέμα. Καμία διάκριση μεταξύ των δυο φύλων δεν υπάρχει όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να αποδείξουν το αντίθετο. Και θα γίνω σαφέστερη:

Η Εύα προήλθε από το πλευρό του Αδάμ. Από το πλευρό του Κυρίου κατά τον λογχισμό του έτρεξε αίμα και νερό σαν σύμβολο της Εκκλησίας της νύμφης του Νυμφίου. Ο άντρας μας λέγει η Γραφή να αγαπά την σύζυγό του καθώς ο Χριστός αγαπά την Εκκλησία του. Μέχρι θυσίας δηλαδή. Δεν υπάρχει η αντίστοιχη απαίτηση για την γυναίκα για τον πολύ απλό λόγο πως η απόλυτα ανιδιοτελής αγάπη της γυναικός προορίζεται από την ίδια την δημιουργία της για το παιδί της. Γιατί ποτέ το γεννηθέν δεν μπορεί να αγαπήσει στα μέτρα αγάπης του γεννήτορος. Σαν «γεννηθείσα» λοιπόν από τον Αδάμ αυτό που στην πραγματικότητα καλείται να αποδώσει στον σύζυγο είναι σεβασμός και υπακοή, με την προϋπόθεση φυσικά ότι ο σύζυγος είναι Ορθόδοξος. Καθήκον δικό του είναι να την αγαπά μέχρι θυσίας, κατά αντιστοιχία με τον Κύριο και την Εκκλησία Του.

Και δεν είναι αυτά διάκριση …? Ίσως να ρωτήσουν κάποιοι …
Σε καμιά περίπτωση. Στο Σύμπαν είτε μας αρέσει είτε όχι υπάρχει Ιεραρχία. Και σ΄ αυτήν την Ιεραρχία καλείται ο ανώτερος να υπηρετήσει τον κατώτερο (το παράδειγμα της Σταυρικής Θυσίας). Η «ισότητα» είναι έννοια που τεχνηέντως εισεχώρησε από την Δύση. Ισότητα δεν υφίσταται. Θα αποτελούσε δυσαρμονία – «ύβριν» .
Σε αυτή την ιεραρχία λοιπόν ο άντρας είναι ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από την γυναίκα. Αυτό δεν την μειώνει σαν ύπαρξη, μιας και αυτό παράλληλα την «καλύπτει» και την προστατεύει.
Ίσως ένα σχετικό παράδειγμα θα βοηθούσε για την κατανόηση. Βρισκόμαστε σε ένα στρατόπεδο (στρατευμένη είναι η εκκλησία). Αν ο λοχίας λοιπόν που όμως αγαπά μέχρι θανάτου τον απλό στρατιώτη δεν είναι σεβαστός από αυτόν τον στρατιώτη τότε το στρατόπεδο θα διαλυθεί. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τον αντίστοιχο σεβασμό και υπακοή που οφείλει αυτός ο λοχίας στον αμέσως ανώτερό του ο οποίος επίσης αγαπά τους κατωτέρους του, μέχρι θανάτου.

Η γυναίκα τέθηκε στο πλευρό του αντρός σαν βοηθός και σύμμαχος. Οι ικανότητες διαφορετικές που καλούνται οι δύο τους να ενώσουν προκειμένου να τελειοποιήσουν τον γάμο με απώτερο σκοπό την απόλυτη Ένωση και Ολοκλήρωση. Ένα καλούνται να γίνουν. Υπεύθυνος κατά κάποιον τρόπο ο σύζυγος και για την σωτηρία της συζύγου του, όπως ο πνευματικός για το πνευματικοπαίδι του. Λόγο θα δώσει για μένα ο σύζυγος μου (πάντα με την προϋπόθεση πως είναι Ορθόδοξος), αν του κάνω υπακοή (εκεί που την οφείλω - εννοείται).
Και να πω και κάτι λιγάκι συμφεροντολογικό: Ξεκούραστη η υπακοή και δύσκολη η ευθύνη…..

Ευχαριστώ τον Κύριο που με έκανε γυναίκα, Ορθοδόξου συζύγου.

Ο άνδρας και η γυναίκα σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία είναι ίσοι απέναντι στο Θεό, αλλά όχι ίδιοι.

Το κάθε φύλλο έχει το δικό του ρόλο, τον οποίο είναι και κατάλληλα εξοπλισμένο από το Θεό σωματικά και ψυχικά για να παίξει. Τους ρόλους αυτούς περιέγραψε ο Κύριος στη Γέννεση μετά την πτώση, αλλά οι ρόλοι αυτοί πλέον δεν έχουν την έννοια της τιμωρίας, αλλά της δι' αυτών σωτηρίας μετά την έλευση του Κυρίου μας στον κόσμο.

Ο Απόστολος Παύλος έχει γράψει πολλά, κι όχι μόνο τις φράσεις αυτές, για τις σχέσεις των δύο φίλων και περί γάμου και παρθενίας. Στην επίμαχη φράση χρησιμοποιεί τη λέξη "φοβείται" με την έννοια ν΄ αγαπά, να θαυμάζει και να σέβεται, διότι η αγάπη της γυναίκας προς τον άντρα χωρίς το σεβασμό εύκολα ξεφεύγει από τα σωστά πλαίσια και οδηγεί τη σχέση σε ναυάγιο.

Ο άντρας από τη φύση του είναι ηγέτης και αισθάνεται την ανάγκη να προστατεύει και να κατευθύνει. Αν η τάση αυτή υποταχθεί στην αγάπη, τότε επιτελεί το φυσικό της σκοπό, αλλιώς μπορεί να γίνει καταπιεστική και βίαιη.

Γι αυτό ο Απόστολος ζητά από τον άντρα ν΄ αγαπά τη γυναίκα του σαν τον εαυτό του, όπως ο Κύριος τη Εκκλησία, και από τη γυναίκα ν΄αγαπά, να σέβεται και να θαυμάζει τον άντρα.

Από τη στιγμή που δύο άνθρωποι αποφασίσουν να ζήσουν τον έγγαμο βίο και για το σκοπό αυτό επιλέξουν με τη βοήθεια του Θεού ο ένας τον άλλο, δεσμεύονται απέναντι στο Θεό ν΄ αγωνιστούν μαζί για την αγάπη και τη δόξα του Θεού ο καθένας μέσα από το γάμο τους και τα παιδιά που θα τους χαρίσει ο Θεός, αλλά και ταυτόχρονα γίνονται υπεύθυνοι και υπόλογοι ο ένας για την ψυχή του άλλου και οι δυο για τις ψυχές των παιδιών τους. Είναι δύσκολο να σωθεί ένας έγγαμος άνθρωπος άντρας ή γυναίκα χωρίς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, εκτός κι αν έχει λιώσει γόνατα στην προσευχή γι αυτούς.

Το συγκεκριμένο θέμα με τον τρόπο που αναπτύσεται μου προκαλεί μερικά ερωτηματικά..

Zwi έγραψε:Στο Σύμπαν είτε μας αρέσει είτε όχι υπάρχει Ιεραρχία. Και σ΄ αυτήν την Ιεραρχία καλείται ο ανώτερος να υπηρετήσει τον κατώτερο (το παράδειγμα της Σταυρικής Θυσίας). Η «ισότητα» είναι έννοια που τεχνηέντως εισεχώρησε από την Δύση. Ισότητα δεν υφίσταται. Θα αποτελούσε δυσαρμονία – «ύβριν» .

Νίκος έγραψε:Ο άνδρας και η γυναίκα σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία είναι ίσοι απέναντι στο Θεό, αλλά όχι ίδιοι.

Τελικά σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν είναι ξεκάθαρο το αν τελικά τα δύο φύλλα είναι ίσα. Και οι δύο αδελφοί στηρίζονται στην Ορθόδοξη παράδοση και το συμπέρασμα τουλάχιστον σε μένα από τις παραπάνω τοποθετήσεις δεν είναι το ίδιο. Κάπου, κάποιος έχει μικρό σφάλμα.. Ενδιαφέρον θα ήταν αν μπορούσε να μας δοθεί συγκεκριμένη αυτούσια όπως ειπώθηκε πατερική εξηγηση.

Zwi έγραψε:Λόγο θα δώσει για μένα ο σύζυγος μου (πάντα με την προϋπόθεση πως είναι Ορθόδοξος), αν του κάνω υπακοή (εκεί που την οφείλω - εννοείται).

Μπορείς σε παρακαλώ Ζωή να πεις κάτι παραπάνω γιατί αυτό που γράφεις πρώτη φορά το ακούω...

Νίκος έγραψε:Είναι δύσκολο να σωθεί ένας έγγαμος άνθρωπος άνντρας ή γυναίκα χωρίς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, εκτός κι αν έχει λυώσει γόνατα στην προσευχή γι αυτούς.

Μπορείς και σύ σε παρακαλώ Νικόλα να εξηγήσεις αυτό που γράφεις;

dionisis έγραψε:

Zwi έγραψε:Λόγο θα δώσει για μένα ο σύζυγος μου (πάντα με την προϋπόθεση πως είναι Ορθόδοξος), αν του κάνω υπακοή (εκεί που την οφείλω - εννοείται).

Μπορείς σε παρακαλώ Ζωή να πεις κάτι παραπάνω γιατί αυτό που γράφεις πρώτη φορά το ακούω...

Θεωρώ ότι αυτό ισχύει μόνο σε θέματα που άπτονται της πίστεώς μας και του πνευματικού μας συμφέροντος. Π.χ. αν η γυναίκα δεν είναι κοντά στο Θεό και την Εκκλησία, ο άνδρας κάνει το καθήκον; Προσπαθεί να την οδηγήσει στο Χριστό; Αν ναι, έχε καλώς ασχέτως αποτελέσματος. Μια φορά αυτός το πάλευε. Αν πάλι όχι γιατί αδιαφόρησε τότε θα δώσει λόγο. Όπως επίσης ίσως λογοδοτήσει γιατί επέλεξε να οικοδομήσει ενώ το έβλεπε δίχως τα σωστά υλικά -εννοώ την άθεη ή μη ευσεβή αλλά ίσως πλούσια και πανέμορφη σύζυγο- τη στιγμή που η αποστολή του γάμου είναι η συμπόρευση για την είσοδο με τον κοινό αγώνα στη Βασιλεία των Ουρανών.

Για το θέμα οι επιστολές του Παύλου είναι γεμάτες από προτροπές και σαφείς οδηγίες και Θεού θέλοντος ελπίζω το απόγευμα/βράδυ στο σπίτι να μπορέσω να γράψω και να συνεισφέρω περισσότερο στο θέμα. Το μόνο που μπορώ τώρα να πω είναι ότι το τοπίο περί ισότητας δεν είναι ξεκάθαρο και αν τελικά υπάρχει αυτή είναι σε πολύ διαφορετικό επίπεδο και νόημα από ότι κατανοεί ο ανθρώπινος νους.

dionisis @ Apr 20 2007, 05:18 AM έγραψε:

Νίκος έγραψε:Είναι δύσκολο να σωθεί ένας έγγαμος άνθρωπος άντρας ή γυναίκα χωρίς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, εκτός κι αν έχει λυώσει γόνατα στην προσευχή γι αυτούς.

Μπορείς και σύ σε παρακαλώ Νικόλα να εξηγήσεις αυτό που γράφεις;

Αυτή είναι η εξήγηση Διονύση.

Από τη στιγμή που δύο άνθρωποι αποφασίσουν να ζήσουν τον έγγαμο βίο και για το σκοπό αυτό επιλέξουν με τη βοήθεια του Θεού ο ένας τον άλλο, δεσμεύονται απέναντι στο Θεό ν΄ αγωνιστούν μαζί για την αγάπη και τη δόξα του Θεού ο καθένας μέσα από το γάμο τους και τα παιδιά που θα τους χαρίσει ο Θεός, αλλά και ταυτόχρονα γίνονται υπεύθυνοι και υπόλογοι ο ένας για την ψυχή του άλλου και οι δυο για τις ψυχές των παιδιών τους.

αλλά και ταυτόχρονα γίνονται υπεύθυνοι και υπόλογοι ο ένας για την ψυχή του άλλου και οι δυό για τις ψυχές των παιδιών τους.

Συγχωρέστε με αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί γίνονται υπόλογοι ο ένας για την ψυχή του άλλου. Το γιατί ρωτάω και όχι το αν είναι υπόλογοι ή όχι..

Όπως έχω πει κι άλλοτε, Διονύση, ο Χριστιανός έχει δύο επιλογές εξ ίσου ευλογημένες από τον Θεό και την Εκκλησία, να παντρευτεί ή ν΄ακολουθήσει το μοναχικό βίο. Ο Απ. Παύλος προτείνει ν΄ ακολουθήσουν οι Χριστιανοί τον μοναχικό βίο, ώστε να μπορούν ν΄αφιερώσουν τον εαυτό τους εξ ολοκλήρου στον Κύριο, και στην αγάπη προς τον πλησίον, προσθέτω εγώ, στην απαθή της μορφή. Όμως ο Κύριος είπε ότι αυτή η επιλογή δεν είναι για όλους και καλό είναι να το κάνει μόνο όποιος μπορεί, ενώ όποιος δεν μπορεί είναι ελεύθερος να παντρεύεται. Τους κανόνες του γάμου τους έβαλε ο ίδιος ο Κύριος και τους εξηγεί αναλυτικά ο Απ. Παύλος.

Όταν δυο άνθρωποι εισέρχονται στο Μυστήριο του Γάμου, είναι δύο άνθρωποι. Μετά το Μυστήριο του Γάμου είναι ένας άνθρωπος με ένα σώμα και δυο ψυχές, που έχουν υποσχεθεί στο Θεό ν΄αγωνιστούν από κοινού για τη σωτηρία της ψυχής τους κι ο ένας για την ψυχή του άλλου. Ο Απ. Παύλος παρομοιάζει το ζευγάρι με τη σχέση του Κυρίου με την Εκκλησία, θέλοντας να δώσει την έννοια της τέλειας αγάπης και της τέλειας ένωσης με κοινό σκοπό τη σωτηρία του ανθρώπου. Όπως, λοιπόν, ο Κύριος θυσίασε και την ζωή του ακόμη για την Εκκλησία "για να είναι Αγία και άμωμος", έτσι κι ο άνθρωπος μιμούμενος τον Κύριο οφείλει να θυσιάσει και τον εαυτό του ακόμη για τη σωτηρία του συντρόφου του.

'Όμως στη σχέση των δύο συζύγων υπεισέρχεται και το θέμα της σαρκικής σχέσης, η οποία είναι κατάσταση μεταπτωτική, γι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να είναι απαθής. Δυσκολεύομαι πολύ να πω αυτό που θέλω γι αυτό επαναλαμβάνω τα λόγια του Αποστόλου:

"28 εάν δε και γήμης, ουχ ήμαρτες· και εάν γήμη η παρθένος, ουχ ήμαρτε· θλίψιν δε τη σαρκί έξουσιν οι τοιούτοι· εγώ δε υμών φείδομαι". Δηλαδή, κι αν παντρεύτείς (εσύ ο άνδρας) δεν έκανες αμαρτία. Κι η γυναίκα αν παντρευτεί δεν διέπραξε αμαρτία. Αλλά όλοι αυτοί (εξ αιτίας του γάμου τους) θα δοκιμάσουν θλίψεις στη σάρκα τους, κι εγώ προσπαθώ να σας προφυλάξω απ΄ αυτό. Με λίγα λόγια λέει ο Απόστολος ότι, όποιος διαλέξει τον έγγαμο βίο να ξέρει ότι τον περιμένουν δοκιμασίες, κι όχι μόνο χαρές και απολαύσεις.

Πολύ εύκολα λοιπόν μπορεί ο καθ΄ ένας από τους δύο συζύγους εξ αιτίας της συμπεριφοράς του να σκανδαλίσει το σύντροφό του και να τον σπρώξει σε κάθε λογής αμαρτία, από το θυμό και τη μνησικακία μέχρι την μοιχεία. Όποιος με τη συμπεριφορά του σκανδαλίσει το σύντροφό του θα δώσει λόγο γι αυτό στο Θεό.

Όμως και στην περίπτωση που ο ένας από τους δύο συζύγους είναι άνθρωπος αγωνιζόμενος πνευματικά, ενώ ο άλλος εγκαταλείψει τον αγώνα και με πολλούς τρόπους ταπεινώνει και πληγώνει το σύντροφό του, τότε:

"12 τοις δε λοιποίς εγώ λέγω, ουχ ο Κύριος· ει τις αδελφός γυναίκα έχει άπιστον, και αυτή συνευδοκεί οικείν μετ᾿ αυτού, μη αφιέτω αυτήν· 13 και γυνή ει τις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συνευδοκεί οικείν μετ᾿ αὐτής, μη αφιέτω αυτόν. 14 ηγίασται γαρ ο ανήρ ο άπιστος εν τη γυναικί, και ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τω ανδρί· επεί άρα τα τέκνα υμών ακάθαρτα έστι, νυν δε άγια έστιν. 15 ει δε ο άπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. ου δεδούλωται ο αδελφός ή η αδελφή εν τοις τοιούτοις. εν δε ειρήνη κέκληκεν ημάς ο Θεός. 16 τι γαρ οίδας, γύναι, ει τον άνδρα σώσεις; ή τι οίδας, άνερ, ει την γυναίκα σώσεις;" (Α' προς Κορινθίους κεφ. 7)

Ας πέσει, λοιπόν, όποιος έχει άπιστο σύντροφο στα γόνατα να προσευχηθεί γι αυτόν, μήπως και καταφέρει δια του απείρου Ελέους του Κυρίου να τον σώσει, εκτός πια κι αν αυτός σηκωθεί και φύγει, οπότε δεν φέρει ευθύνη πια γι αυτόν.

Και, Ζωή, δεν είναι μόνο υπεύθυνος ο σύζυγος για τη σύζυγο αλλά και το αντίστροφο. Όπως επίσης δεν κάνει υπακοή μόνο η γυναίκα στον άντρα, όταν αυτό που ζητά είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού, αλλά και το αντίστροφο. Οι σύζυγοι είναι ίσοι ως προς τη σωτηρία της ψυχής τους απέναντι στο Θεό.

Όμως ο ρόλος των δύο φύλων είναι διαφορετικός ( χωρίς αυτό ν΄αντιβαίνει στην ισότητα) κι αυτό δεν πρέπει ποτέ να το παραβλέπουμε, αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει αρμονία ανάμεσα στο ζευγάρι και στην οικογένεια.

Πολύ ενδιαφέρον θέμα! Συμφωνώ με το Νίκο ότι και οι δύο είναι ισοι απέναντι στο Θεό, αλλά όχι ίδιοι. Δυστυχώς στις μέρες μας η ισότητα ταυτίζεται με την ομοιότητα. Θα τοποθετηθώ περισσότερο στο θέμα μόλις βρω χρόνο .