Έχω facebook, άρα υπάρχω.

[Toula]

Έχω facebook, άρα υπάρχω. Με ένα κλικ, ανεβάζω σε μία οθόνη την ανασφάλειά μου, τη μοναξιά μου, την ανάγκη για αναγνώριση, την αδυναμία μου στο «σχετίζεσθαι», τις ιδεολογικές μου εμμονές, το θεολογικό μου παραλήρημα… Γι’ αυτό θα ποστάρω ότι «έχω νεύρα», ότι «το διάβασμα δεν βγαίνει», ότι «το φαΐ κάηκε», ότι «καλά έκαναν και τους απέλυσαν τους χαραμοφάηδες», ότι «όποιος δεν έχει τι να κάνει ας στείλει», ότι «οι παπάδες φταίνε», ότι «πίνω καφέ στο μαγαζί τάδε». Γι’ αυτό θα ανεβάσω τις φωτογραφίες που έβγαλα για το προφίλ. Γιατί με νοιάζει πάνω απ’ όλα το προφίλ. Άλλωστε μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω, φανερά ή κρυφά, ρίχνοντας μια ματιά πρώτα «ποιος είναι μέσα». Γιατί στον τοίχο μου κάνω πολιτικές αναλύσεις, οικονομικές προβλέψεις, κοινωνικά μανιφέστα. Γιατί, μ’ ένα μόνο κλικ και το προφίλ μου μαρτυρά την ενεργό πολιτική μου συνείδηση, την πίστη και την θεολογική μου κατάρτιση και τις απόψεις μου για την κοινωνική επικαιρότητα. Φυσικά πάντα με τρόπο απόλυτο και αφοριστικό. Απλά και ανέξοδα. Εξάλλου, αν κάποιος θέλει κάτι παραπάνω, του ποστάρω κι ένα λινκ «να μη λέει»… Εξάλλου η εταιρία μού το λέει καθαρά κι εγώ το φχαριστιέμαι: είμαι χρήστης!

Έχω facebook, άρα υπάρχω. Και είμαι παντοδύναμος! Γιατί δεν έχω απέναντί μου να κοιτάξω ανθρώπινα μάτια, αλλά μια λευκή οθόνη. Παρόλ’ αυτά μπορώ να βυθομετρώ στις ψυχές και τα μυαλά των άλλων και να δίνω πάντα τις κατάλληλες απαντήσεις. Ένα τσιτάτο κάποιου φιλοσόφου που βρήκα στο διαδίκτυο, πάντα αποστομώνει και μου προσφέρει ικανοποιητικά like! Συχνά νιώθω την αυτοπεποίθησή μου να υφίσταται πλήγμα, αισθάνομαι ότι δεν αξίζω πια. Είναι όταν δεν έχω πολλά like… Τότε πραγματικά ταπεινώνομαι και ψάχνω κάτι καλύτερο για να επανέλθω δριμύτερος. Όσα πιο πολλά like, τόσο το κύρος μου ανεβαίνει. Κι αν μου κάνουν και κοινοποίηση το σχόλιο, τότε γίνομαι σοφός. Μέσα στον κόσμο του fb, το δικό μου εικονικό κόσμο, αυτοπραγματώνομαι. Ικανοποιώ εικονικά τις πραγματικές ανάγκες μου ή πραγματικά τις εικονικές μου επιθυμίες; Ποιος νοιάζεται! Εξάλλου ο αριθμός των φίλων μου (και των ακολούθων μου!) αυξάνεται συνεχώς στο προφίλ μου. Κι αν με τους περισσότερους δε γνωρίζομαι, δεν έχει σημασία αφού δε με νοιάζει το πρόσωπο, αλλά το νούμερο. Είπαμε, όλα είναι θέμα προφίλ!

Μ’ αρέσει αυτός ο κόσμος! Βλέπω από αυτόν, αναπνέω από τα like που θα πάρω και μιλάω πλέον όχι από το στόμα αλλά από το πληκτρολόγιο. Ο κόσμος αυτός είναι πολύ βολικός! Γιατί δεν έχει τις απαιτήσεις της προσωπικής συνύπαρξης. Δεν έχει ευθύνες, έγνοιες, ρίσκα. Είναι ασφαλής! Γράφω και διαγράφω τα λεγόμενα, κάνω ή μπλοκάρω φίλους, μεταφέρομαι από το ένα μέρος στο άλλο με μία επισήμανση, στέλνω ένα σκούντημα ή μια ηλεκτρονική αγκαλιά (hug), γελάω με lol, κερνάω ηλεκτρονικό καφέ, συμφιλιώνομαι με ένα emoticon με όποιον είχα μαλώσει, χωρίς τον κόπο της συγχώρεσης, κερδίζω την αναγνώριση που δε βρήκα στο σπίτι, στη σχολή ή στο γραφείο και μία ασφαλή τρύπα για να χώσω το κεφάλι μου και να κρυφτώ από τον έξω κόσμο.

ΥΓ: Ζητείται Θεός να με κάνει add.

Απόσπασμα από το Περιοδικό “Παρεμβολή”, Τεύχος Απριλίου-Μαΐου-Ιουνίου 2013

http://www.xfd.gr

[eleanna]

Οι σχεσεις των ανθρωπων δεν ηταν καλυτερες πριν το facebook. Πριν το fb και το i phone υπηρχε η τηλεοραση και πριν την τηλεοραση το ραδιοφωνο και τα βιβλια. Πριν απο αυτα υπηρχαν αλλοι τροποι να εισαι μαζι με αλλους αλλα χωρια χωρις πραγματικη συνδεση οπως πχ να καθονται με τις ωρες στα καφενεια αερολογωντας χωρις να λενε τιποτα ουσιαστικό, παιζοντας ψυχαναγκαστικα ξανα και ξανα το ταβλακι ή το κομπολοι η διαβαζοντας βιβλια και εφημεριδες αγνοωντας τους γυρω. Γενιες και γενιες νοικοκυρων εχουν περασει ολη τους τη ζωη γκρινιαζοντας για τις γυρισμενες πλατες των συζυγων που ασχολουνται με οτιδήποτε άλλο εκτος απο το να επικοινωνήσουν μαζι τους και με τα παιδια τους.

Η έλλειψη σύνδεσης δεν εχει ως αιτια της ουτε το διαδικτυο ουτε το κομπολοι ουτε τα ηλεκτρονικα παιχνιδια ουτε οτιδήποτε άλλο κανουμε καταχρηση με εμμονικό τρόπο - στην ορθοδοξη γλωσσα "δαιμονικό" -αλλα η καταχρηση ολων αυτων δειχνει μια ελλειψη ικανοτητας συνδεσης που αναγεται σε αλλες αιτιες οπως για παραδειγμα το φοβο προσεγγισης των αλλων.

Επισης υπαρχει και η καλη ταση για αναχωρητισμο που εκδηλωνεται κοσμικα με αυτον τον τροπο...ειναι καλο να υπαρχει προσεγγιση εκ του μακροθεν καποιες φορες.. επισης υπαρχουν ανθρωποι που χαρη στο διαδικτυο και το γραπτο τροπο επικοινωνιας μπορουν να εκφρασουν οσα αδυνατουν δια της αμεσης επικοινωνίας..

Και τιποτα δεν αποκλειει να κανεις γονιμες σχεσεις ειτε ξεκινωντας απο ανθρωπους που γνωριζεις στον εργασιακο σου χωρο είτε στο διαδίκτυο.

[Anastasios68]

Συμφωνώ με την Ελεάννα.
Πιστεύω πως τα είπε πολύ καλά και ρεαλιστικά.

[Νίκος]

Εγώ συμφωνώ πως, αν το facebook αποτελεί για κάποιον το μοναδικό τρόπο επικοινωνίας του με τον έξω κόσμο, αυτό μπορεί να δημιουργήσει σημαντικό πρόβλημα για την κοινωνική του προσαρμογή. Όμως το facebook είναι μέσον κοινωνικής δικτύωσης για όλο τον κόσμο. Το πως το χρησιμοποιεί ο καθένας είναι θέμα δικό του. Κανείς δε σε υποχρεώνει να κρεμαστείς απ' αυτό και να το κάνεις εξάρτηση.

Πολλά υπάρχουν στο σύγχρονο κόσμο, που αν τα χρησιμοποιείς σωστά σου διευκολύνουν τη ζωή κι αν τα χρησιμοποιήσεις λάθος μπορούν να σε σκλαβώσουν ή ακόμη και να σε σκοτώσουν.

Ο Χριστιανός τα βλέπει όλα υπό το πρίσμα της εφαρμογής του θελήματος του Θεού. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση, αρκεί αυτός που τα χρησιμοποιεί να έχει τη σωστή προαίρεση και καθοδήγηση.

Πάρτε παράδειγμα τις σελίδες μας στο facebook. Είναι βέβαιο ότι βοήθησαν δραστικά να αποκτήσει αυτός ο χώρος κίνηση. Από τους πολλούς που πέρασαν από δω, κάποιοι αναπαύτηκαν και έμειναν, έτσι δημιουργήθηκε ένα μεγάλο μέρος αυτής της παρέας. Η Ελεάννα και ο Τάσος είναι παλιά μέλη, αλλά πολλοί από τους υπόλοιπους μας βρήκαν μέσω facebook.

Καλά είναι να ασκούμε κριτική στο σύγχρονο κόσμο επισημαίνοντας τους κινδύνους από την υπερβολή στη χρήση των πολλών ευκολιών που μας προσφέρει, αλλά χωρίς να δαιμονοποιούμε τη σύγχρονη τεχνολογία, στο βαθμό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και προς τη σωστή κατεύθυνση.

[Captain Yiannis]

Αν και συμφωνώ ότι η χρήση καθορίζει το μέσο σαν καλό ή κακό, θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω στο θέμα του καλού και κακού αναχωρητισμού, και σε μερικά άλλα.

Νομίζω ότι δεν μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο καλάθι, διότι απλά ..δεν ταιριάζουν.

Πως να το κάνουμε δηλαδή , αναχωρητισμός σημαίνει έρημος σημαίνει θάνατος κοσμικός, τι θα κάνουμε τώρα θα έχουμε fb και θα είμαστε και στην έρημο, δεν γίνετε, ας κάτσουμε καλύτερα στην πολυκατοικία μας.

Πάντως σηκώνει πολύ συζήτηση το θέμα αυτό.

Αίφνης , μου 'ρχετε στο μυαλό πρίν από κάποια χρόνια που έφτασα ένα απόγευμα στην Ηρακλειά , Έδεσα στο λιμάνι και με κάποιο τρόπο φτάσαμε στη χώρα.
Εκεί πήγαμε στο μοναδικό καφενοζαχαροπλαστείοπαντοπωλείο της κ. Γαβαλά τότε, όπου αρχικά είμαστε μόνοι μας , αλλά σε λίγο, γέμισε ασφυκτικά από όλους τους κατοίκους της χώρας , παπάς ταχυδρόμος αστυνόμος και άλλοι , τιτλούχοι .
Κάτσαμε μέχρι αργά και τελικά γίναμε όλοι ένα , ...δόξα τω Θεώ.

Πέστε μου τώρα, ..εδώ αν δεν γινότανε ένα φιλτράρισμα από τον Νίκο και τα άλλα παιδιά ,
... τι θα γινότανε, με την ανωνυμία , που παρέχει αυτός ο χώρος και όχι μόνο;;

[Νίκος]

Καπετάνιε, όπως είπες, εδώ δεν είναι ένας ανοιχτός χώρος κοινωνικής δικτύωσης, είναι ένας χώρος ενημέρωσης και διαλόγου μιας παρέας Ορθόδοξων Χριστιανών. Όσοι αναπαύονται σ΄αυτή την παρέα μένουν κι όσοι δεν αναπαύονται και θέλουν κάτι διαφορετικό φεύγουν να βρουν αλλού κάτι που να τους ταιριάζει.

Το Internet είναι όπως η κοινωνία, ο καθένας μπορεί να βρει αυτούς με τους οποίους αναπαύεται να συναναστρέφεται.

Στο facebook και τους άλλους χώρους κοινωνικής δικτύωσης υπάρχει όλη η κοινωνία, όμως ο καθένας μπορεί να επιλέξει με ποιους θα κάνει παρέα και με ποιους όχι.

[Captain Yiannis]

Νάναι ευλογημένο Νίκο,
πλην όμως γεννάται το ερώτημα ..
βρίσκεις αυτούς που πραγματικά σε αναπαύουν ..
ή
είναι μία εικονική πραγματικότητα η οποία
..εγκυμονεί άπειρους κινδύνους γιά τον άνθρωπο, και ιδιαίτερα ..τον αγνό άνθρωπο,
...αν υπάρχει τέτοιος σήμερα ;;

Πιστεύω δε , ότι υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι σήμερα,
διότι διαφορετικά ...θα είχαμε πιάσει πάτο

[aposal]

Η διαδικτυακή επικοινωνία είναι χρήσιμη γιατί μειώνει τις αποστάσεις. Επ' ουδενί όμως δεν αναπληρώνει την προσωπική επαφή.

[Φωτεινή]

Η διαδικτυακή επικοινωνία είναι χρήσιμη γιατί μειώνει τις αποστάσεις. Επ' ουδενί όμως δεν αναπληρώνει την προσωπική επαφή.

Συμφωνώ Αποστόλη μου μαζί σου.