Ορθοδοξία

Η Ευγνωμοσύνη (στο Θεό) είναι το κλειδί που ανοίγει πόρτες, που φαίνονταν μέχρι τώρα κλειστές



της Lorna Byrne

Πολλοί άνθρωποι ξοδεύουν τη ζωή τους εστιάζοντας σ' αυτά που δεν έχουν - στις φιλοδοξίες ή τους στόχους τους, τα χρήματα που θέλουν να κερδίσουν, τα πράγματα που θέλουν ν' αποκτήσουν για τον εαυτό τους ή την οικογένεια τους. Μένουν κολλημένοι σ' αυτά που δεν έχουν και ξεχνούν να ευχαριστήσουν το Θεό γι αυτά που έχουν.

Μ' αρέσει πολύ η ιδέα της Ημέρας των Ευχαριστιών - η ημέρα που μας θυμίζει να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας - και θα ήθελα να την γιόρταζαν σε όλο τον κόσμο.Οι ζωές μας θα μεταμορφώνονταν, αν αποκτούσαμε την καλή συνήθεια να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας, όχι μόνο μια μέρα το χρόνο το χρόνο, αλλά κάθε μέρα.

Πολλοί άνθρωποι, που έχουν άφθονα υλικά αγαθά, δυσκολεύονται πολύ να κατανοήσουν πως κάποιοι άλλοι, που κατά τη γνώμη τους έχουν πολύ λιγότερα, φαίνονται να είναι πιο ευτυχισμένοι απ' αυτούς. Ο λόγος είναι απλός, αυτοί που φαίνονται να έχουν λιγότερα, είναι ευχαριστημένοι γι αυτά που έχουν, τα απολαμβάνουν, και ευχαριστούν το Θεό γι αυτά.

Όταν ευχαριστούμε το Θεό για όσα έχουμε, αναγνωρίζουμε έμπρακτα όλες τις ευλογίες που μας έχει δώσει κι έτσι στρέφουμε το ενδιαφέρον μας και την προσοχή μας σ΄αυτά που έχουμε. Με αυτό τον τρόπο προχωράμε μπροστά στη ζωή μας με ευγνωμοσύνη, ένα βήμα τη φορά, ζώντας τις ζωές μας όπως πρέπει να τις ζούμε. Όταν ζούμε τις ζωές μας με ευγνωμοσύνη εστιάζουμε στις πόρτες που είναι ανοιχτές κι έτσι πολλές πόρτες που φαίνονται κλειστές συχνά ανοίγουν μπροστά μας.

Όταν εστιάζουμε σ΄αυτά που μας λείπουν, αγχωνόμαστε και στενοχωριόμαστε γι αυτό. Έτσι δυσκολευόμαστε να προχωρήσουμε μπροστά και έχουμε την τάση να σταματάμε μπροστά στις κλειστές πόρτες και να αγχωνόμαστε με την αίσθηση, ότι δεν πρόκειται ποτέ ν' αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε. Η αίσθηση αυτή μας εμποδίζει να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε όλες τις ευλογίες που έχουμε ήδη δεχτεί στις ζωές μας.

Κάθε φορά που ευχαριστούμε το Θεό μέσα απ' την καρδιά μας - ή όποιον άλλον μας ευεργέτησε- η χαρά μας και ευλογίες που δεχόμαστε πολλαπλασιάζονται και όχι μόνο για μας αλλά και για άλλους που είναι λιγότερο τυχεροί από μας. Η Ευγνωμοσύνη είναι στην πραγματικότητα μια προσευχή, που αυξάνει τις ευλογίες του Θεού όχι μόνο για μας, αλλά για όλους τους ανθρώπους.

από την Huffigton Post (νοηματική μετάφραση από τα Αγγλικά από μένα).

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του ευγνώμονος ανθρώπου είναι η ταπεινότητα, σε αντίθεση με τον αγνώμωνα, που έχει περήφανη καρδιά. Ο ευγνώμων άνθρωπος συλλογίζεται το Θεό και τους άλλους ανθρώπους. Ο αγνώμων σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Του ευγνώμονος η καρδιά είναι γεμάτη συναισθήματα και του αγνώμωνα είναι άδεια. Οι ευγνώμονες άνθρωποι αρκούνται στα λίγα, ευχαριστούν το Θεό γι' αυτά (και μάλιστα τα θεωρούν πολλά) και οι αγνώμονες είναι γκρινιάρηδες και άπληστοι! Ούτε ευχαριστούν το Θεό γι αυτά που έχουν και επιπλέον, είναι όλο με γκρίνια και παράπονα!

Αντίστοιχη με την ημέρα των Ευχαριστιών, που αφορά μόνο τους Αμερικανούς, είναι για μας τους Χριστιανούς η ημέρα των Χριστουγέννων. "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης Ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία". Οι Ουρανοί και η γη αγάλλονται και δοξολογούν το Θεό, επειδή δεν άφησε τον άνθρωπο (την ανθρωπότητα) πεσμένο στο σκοτάδι της αμαρτίας, αλλά έστειλε τον Υιό Του να φωτίσει ξανά τον κόσμο, να συμφιλιώσει το Θεό με τον άνθρωπο και ν' ανοίξει το δρόμο προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

Αυτή την ημέρα, περισσότερο από κάθε άλλη, πρέπει να εκπέμψουμε μέσα απ' την καρδιά μας μια ευχαριστία στο Θεό Πατέρα μας, γιατί μας περιβάλλει συνεχώς με την Αγάπη Του και φροντίζει πάντα το συμφέρον μας (το πραγματικό).

Όμως η ευγνωμοσύνη αυτή δε μπορεί να είναι μόνο λόγια, αλλά πρέπει να εκφράζεται με αγάπη προς τους συνανθρώπους μας. Άλλωστε αυτός είναι ο μόνος τρόπος, που μας ζήτησε ο ίδιος ο Χριστός, να εκφράζουμε την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας προς Αυτόν. Και βέβαια η έκφραση της αγάπης μας προς τους συνανθρώπους μας δεν είναι κατ' ανάγκην υλική ή καλύτερα η όποια υλική έκφραση της αγάπης μας είναι συμπληρωματική και όχι ουσιαστική. Αυτό που έχει σημασία είναι να δώσουμε ένα κομμάτι από τον εαυτό μας σ' όσους το έχουν ανάγκη. Με μια επίσκεψη, ένα τηλεφώνημα, ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα, μια προσευχή κλπ. μπορούμε να κάνουμε κάποιο αδελφό μας ή αδελφή μας να νοιώσει τη ζεστασιά της αγάπης να φωτίζει την καρδιά του. Αυτή η έκφραση ευγνωμοσύνης είναι ουσιαστική και αποδεκτή από το Θεό και βοηθά να γίνει πράξη η "επί γης ειρήνη".

Ας αντιτάξουμε αυτά τα Χριστούγεννα την αγάπη σαν όπλο ακαταμάχητο απέναντι στη βία, που απλώνεται επικίνδυνα σαν σκοτάδι πάνω από τον κόσμο μας και προσπαθεί να σβήσει το Φως, που έφερε στον κόσμο η Γέννηση του Χριστού. Μόνο η αγάπη μπορεί να απομακρύνει απ' τις καρδιές των ανθρώπων κάθε αιτία που προκαλεί τη βία, γιατί το σκοτάδι δεν μπορεί ν' αντισταθεί στο Φως, ιδίως όταν το Φως αυτό είναι αντανάκλαση του Απείρου Φωτός της Αγάπης του Θεού.

Πως να ευχαριστούμε το Θεό γι αυτά που μας χαρίζει



Στά του Θεού, όπως καί πάντοτε μάλλον, τό καλό έχει καί τό καλύτερό του. Πιό απλοϊκά καί αδέξια δοξάζει τόν Θεό ένας αρχάριος στά πνευματικά, πιό ευφυώς καί όλόψυχα Τόν δοξάζει ένας έμπειρος καί ώριμος. Νά μερικοί τρόποι, γιά νά ευχαριστούμε τόν Θεό γιά όλα τά πρός εμάς καλά Του.

Όταν προσευχόμαστε, ένα μέρος της προσευχής τό αφιερώνουμε σέ ευχαριστίες καί δοξολογίες γιά όλα τά καλά πού μας έχει δώσει. Τόν ευχαριστούμε, αναλογιζόμενοι τί καλά θά στερούμασταν, άν δέν μας χαρίζονταν οι θείες ευεργεσίες. Ψάλλουμε ύμνους ευχαριστίας καί δοξολογίες. Λέμε συχνά, «δόξα σοι, Θεέ μου, δόξα σοι». Προσπαθούμε νά του είμαστε περισσότερο ευάρεστοι, ταπεινοί, μετανοημένοι γιά τίς αμαρτίες καί τίς παραλείψεις μας, νά Του μιλάμε συνειδητά (όχι αδιάφορα), νά ζητάμε φώτιση, γιά νά Τόν ευχαριστούμε καλύτερα. Δάκρυα χαράς καί ευγνωμοσύνης νά Του προσφέρουμε συχνά.

Νά αυξάνουμε τήν αγάπη μας πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο. Νά κάνουμε θυσίες γιά τόν Θεό σέ χρόνο καί κόπο (άσκηση δηλαδή) καί σέ αγαθά πού έχουμε· ιδίως άν τά καλά πού έχουμε είναι περίσσια (γιά νά μπορούμε νά τό κάνουμε αυτό, πρέπει νά είμαστε ολιγαρκείς). Νά ανάβουμε από ένα κεράκι όπου εκκλησιαζόμαστε ή/καί στίς προσευχές μας λέγοντας, «αυτό, Χριστέ μου, στό προσφέρω γιά όλα τά πρός εμέ καλά σου». Καί πάντοτε νά συμπληρώνουμε, «συχώρα με, Χριστέ μου, πού δέν μπορώ ή δέν ξέρω πώς νά σέ ευχαριστήσω περισσότερο».

Όταν φωτίζει ο Θεός, Τόν δοξάζουμε ολόψυχα, εννοώντας τά λόγια μας, ακόμα καί δάκρυα χαράς μας πλημμυρίζουν. Ενώ ένας άσχετος περί τά πνευματικά είναι δυνατόν νά ευχαριστήσει γιά κάτι τόν Θεό; Σκεφθήτε, πόσο διαφορετικά θά μπορούσαν νά ευχαριστήσουν ένας πεινασμένος από έναν χορτάτο, ένας φιλοσοφημένος από έναν επιπόλαιο, ένας πονεμένος από έναν καλοπερασάκια, ένας ηλικιωμένος από έναν νέο, ένας ενάρετος από έναν εμπαθή, ένας φτωχός από έναν πάμπλουτο κλπ.

Πατήρ Μάξιμος Αγιορείτης του Γέροντος Ιωσήφ

Χριστός Ανέστη πάτερ Μάξιμε!
Μπορείτε να μας πείτε λίγο... πως μπορούμε να ευγνωμονούμε τον Θεό για τις θλίψεις;

Πέτρο, η συμμετοχή του πατρός Μαξίμου στο forum είναι έμμεση, δηλαδή κυρίως με δημοσίευση μηνυμάτων που μου στέλνει μέσω e-mail. Επομένως είναι δύσκολο ν' απαντήσει στην ερώτησή σου.

Σαν απάντηση σου αναφέρω το εξής παράδειγμα: Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τρίτη φορά στην εξορία, επειδή αρνήθηκε να συμβιβάσει την τήρηση του Θείου Θελήματος με τις επιταγές των κρατούντων στην Κων/πολη της εποχής του, εκεί στο μικρό Ι. Ναόν του Αγίου Βασιλίσκου στα Κόμανα του Πόντου πριν παραδώσει στο Θεό την αγία ψυχή του είπε την περίφημη φράση: "Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Αμην".

Όπως αναφέρει ο ίδιος στην 193η επιστολή του:

«Μου αναπτέρωσες πολύ το κουράγιο και μ’ έκανες να σκιρτώ από χαρά γιατί, αφού μου ανήγγειλες τα δυσάρεστα, πρόσθεσες τη φράση, που πρέπει να λέμε σε όλα όσα συμβαίνουν:

«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» (δηλ. Δόξα στο Θεό για όλα)

Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο! Είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτόν που την λέει σε κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ασφάλειας κι ευχαρίστησης. Γιατί μόλις την απαγγείλει κανείς, αμέσως διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης.

Μην παύσεις να την λες και να ασκείς και τους άλλους σ’ αυτό. Έτσι και η φουρτούνα που μας βρήκε, κι αν ακόμη γίνει μεγαλύτερη, θα μεταβληθεί σε γαλήνη. Έτσι κι όσοι δοκιμάζονται θα πάρουν μεγαλύτερη αμοιβή παράλληλα προς την απαλλαγή τους απ’ τα δεινά.

Αυτή η φράση ανέδειξε τον Ιώβ νικητή, αυτή η φράση έτρεψε σε φυγή τον διάβολο, κι αφού τον γέμισε από ντροπή τον έκανε να αναχωρήσει, αυτή είναι εξάλειψη κάθε ταραχής…»

Υποθέτω, ότι κι ο π. Μάξιμος κάτι παρόμοιο θα σου απαντούσε.

Γέροντα Παΐσιε, τι σημαίνει το «Δόξα σοι ο Θεός»;
Τετάρτη, 18 Μάιος 2016 - Από Βήμα Ορθοδοξίας



Γέροντα, τι σημαίνει το «δόξα σοι ο Θεός»;

- «Δόξα σοι ο Θεός» θα πη «να γίνη γνωστός ο Θεός στους ανθρώπους». Βλέπεις και εκείνο που είπε ο Χριστός: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης …και νυν δόξασόν με σύ, Πάτερ», μερικοί το παρεξηγούν και λένε: «Εγώ Πατέρα, Σε έκανα γνωστό επί της γης, κάνε με γνωστό κι Εσύ, για να πιστέψουν οι άνθρωποι».

- Γέροντα, αισθάνομαι την ανάγκη να λέω περισσότερο το «δόξα σοι ο Θεός» παρά το «Κύριε ελέησον». Μήπως δεν είναι σωστό;

- Καλό είναι αυτό, ευλογημένη. Εγώ μπορεί να περάσω ολόκληρη μέρα κάνοντας εργόχειρο και λέγοντας «Δόξα σοι ο Θεός. Δόξα σοι ο Θεός , γιατί ζω. Δόξα σοι ο Θεός, γιατί θα πεθάνω και θα πάω κοντά στον Θεό. Δόξα σοι Θεός, ακόμη και αν με βάλη στην κόλαση και πάρη έναν κολασμένο στον Παράδεισο. Και εάν θέλη να μη με θυμάται στην κόλαση και λυπάται , ας πάρη πολλούς κολασμένους στον Παράδεισο, ώστε η χαρά Του γι’ αυτούς να είναι περισσότερη και να λιγοστέψη η στενοχώρια Του για μένα».

Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα- Τύχων : «Το “ Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό». Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη ,ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά , αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες , γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.

- Γέροντα, μερικές φορές , όταν λέω «δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;

- Αγαλλίαση πνευματική είναι. Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία κόλλα χαρτί με το «δόξα τω Θεώ». Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό. Αμήν.

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - ΛΟΓΟΙ ζ΄ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» - ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πηγή: [url=http://www.vimaorthodoxias.gr/didaches/geronta-paisiou/item/81830-γέροντα-παΐσιε,-τι-σημαίνει-το-«δόξα-σοι-ο-θεός»]ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ[/url]