Ο Χριστιανός δεν είναι ποτέ μόνος. Ο ζει εν Χριστώ ζωή, έχει δίπλα του τον Χριστό. Αν μπορεί να βρει και άλλους, που μοιράζονται την ίδια πορεία, τόσο το καλύτερο. Αν όχι, τότε συνεχίζει την πορεία μόνος με τον Χριστό. Οι ασκητές ζουν μόνοι με τον Χριστό, σηκώνοντας στην προσευχή τους ολόκληρο τον κόσμο.Maria M έγραψε: Καλημερα σε ολους και ολες
Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας τον προβληματισμο μου: οικογενεια δεν εχω πλην ενος υιου που εφυγε περσυ στο εξωτερικο. Οι λιγοστες φιλες και φιλοι που εχω, δεν ενδιαφερονται να ζησουν ορθοδοξα. Ετσι και τους πω να παμε εκκλησια θα γελασουν ειρωνικα
Δεν μιλαμε καν για αλλαγη τροπου ζωης, εξομολογηση, Θεια Κοινωνια. Νιωθω πολυ μονη στην προσπαθεια μου αυτη. Στην εκκλησια παλι αγνωστη πηγαινω αγνωστη φευγω. Παρολο που παω σε εκκλησιες που εχουν καφε μετα τη Θεια Λειτουργια, και παλι διαπιστωνω οτι ειτε ερχονται ατομα πολυ μεγαλυτερα απο εμενα αλλα που επισης δεν ενδιαφερονται να γνωρισουν εναν αλλο χριστιανο.
Γιατι δεν υπαρχει ενα μερος που να βρισκομαστε εμεις που θελουμε να προσπαθουμε να ζησουμε ορθοδοξα ωστε και να γνωριστουμε και να στηριζουμε ο ενας τον αλλον? Σας ευχαριστω
Πέρα απ΄ αυτό, δεν ξέρω τι συμβαίνει στις μεγάλες ενορίες τον πόλεων, γιατί ζω στην επαρχία εδώ και πολλά χρόνια. Στα χωριά γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, έτσι είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις παρέα με ανθρώπους που συνεχίζουν τον αγώνα τους, στη δύσκολη εποχή που ζούμε.
Μου κάνει εντύπωση πάντως, η αποξένωση σου τόσο από την ευρύτερη οικογένεια σου όσο και από το περιβάλλον σου... Αδέλφια, ξαδέλφια, θείους, συμμαθητές, συναδέλφους, πνευματικά αδέλφια δεν έχεις;