Ορθοδοξία

ΞΕΚΟΥΝΗΣΟΥ

Κι εκεί που βαριέσαι που ζεις
έρχεται ένα ορμητικό κύμα
και σε ζωντανεύει.

Και θες να βάλεις τάξη στο γραφείο,
να πετάξεις τα σκουπίδια,
να σηκώσεις την κάλτσα
την πεταμένη στο χαλί εδώ και μέρες
να πλύνεις κανα πιάτο πριν χορταριάσει η μούχλα
να ταΐσεις το πουλί
μη και ψοφήσει.

Κάτι σαν άγιο Πνεύμα
αυτή η ώθηση.

Αγίω Πνεύματι τα σύμπαντα το είναι έχει.
Άγιο Πνεύμα.
Το κινούν την κτίσιν.

Αφού μπόρεσε να ξεκουνήσει κι εμένα
απ' τον καναπέ τής νωχέλειάς μου,
είναι όντως θεϊκό.
Θεός!

υγ. : πρόκειται για Αττική σύνταξη.
Μιλάω για τον Αναβαθμό παραπάνω.
Αν δεν καταλαβαίνεις λέω, άστο.
Είναι κάτι σαν αρχαία.


π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ Ή ΠΑΡΟΥΣΙΑ;

Δεν με νοιάζει ο έπαινός σου
όσο η παρουσία σου.

Δεν θέλω να μου λες
πόσο σπουδαίος είμαι
μα πόσο μ’ αγαπάς
έστω που υπάρχω.

Δεν με απογειώνει το χειροκρότημά σου
όσο το βλέμμα σου
που γράφει μέσα μου
¨σε σκέφτομαι, προχώρα¨.

Όταν με νοιάζεσαι,
τότε είναι
που μ’ ενθαρρύνεις να πάρω
μπρος και να πετάξω.

Διότι μ’ αυτά που κάνεις
όταν στέκεσαι κοντά μου,
είναι σα να μου λες
πως είμαι άξιος.

Αυτό που πιότερο απ’ όλα
έχω ανάγκη να θυμάμαι.
Ότι αξίζω.

Και μετά,
όλα είναι εύκολα.

υγ. Ο Χριστός, σπάνια επαίνεσε, μα πάντα ήταν Παρών.
Σε όλες τις πτυχές και στιγμές τής ζωής.
Τον έβλεπαν οι μαθητές και ¨εθαμβούντο¨,
δηλαδή ένιωθαν έντονη δόνηση αγάπης,
δέος, θαυμασμό
και ώθηση για κάτι μεγάλο,
αντανακλώντας οι ίδιοι τη δόξα Του.

Κοντά Του,
ένιωθε και ο πιο μικρός ότι αξίζει και πως μπορεί να βγάλει φτερά,
κι ας είναι σκουλήκι.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ME ΤΡΟΠΟ

Όπως ο πόνος τού μωρού
το οδηγεί σε κλάμα
και κάνει ευθύς τη μάνα του
να ‘ρθει κοντά του δοτική
και να πλουτίσει το παιδί
γάλα
φιλιά και χάδια.

Κι ένα στήθος τρυφερό.
Κι ένα βλέμμα.
Που διδάσκει
όλης της γης και του Θεού
τη γνώση.

Έτσι κι εσύ
όταν ξέρεις να κλαις.

Όχι υστερίες.

Μα σκάψιμο ψυχής
για να φανεί το άγαλμα
του Κούρου.
Φρεσκοπλυμένο
λαμπερό
αντιφεγγίζοντας στον αττικό ουρανό
αρχοντικού κάλλους
την ευπρέπεια.

υγ. Με πιο απλά ελληνικά: δώσε στο κλάμα σου φωνή
και να' σαι ενσυνείδητος.
Για να βγει κάτι καλό.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟΣ ΤΟΥ ΑΦΡΟΥ

Μου 'πε ένας φίλος
χτες το βράδυ
πως κάθε μέρα που περνά
διαβάζει τουλάχιστον
ογδόντα μ' εκατό
σελίδες.

Από βιβλία διάφορα.

Στους δρόμους,
στο μετρό ή τον ηλεκτρικό,
το λεωφορείο,
τις στάσεις.

Το μήνα, σύνολο,
υπολόγισε πόσο διαβάζει..
Μια ολόκληρη κουμούτσα
τελειώνει.
Τόμους ολόκληρους.

Και ζήλεψα.
Κι ένιωσα άσχημα πολύ
που 'μαι τόσο τεμπέλης.

Όλο θα ήθελα μεγάλα πράματα
να κάνω
κι όλο χαζεύω.

Διαβάζω τίτλους,
κριτικές,
περνάω ώρες στο βιβλιοπωλείο.
Μα μένω νηστικός.
Δεν μπαίνω στον κόπο της μελέτης.
Δεν τολμώ τα βαθιά.

Είμαι της παραλιακής
βόλτας.
Μια απλή ματιά στην αμμουδιά,
μια ανάσα ιωδίου,
και νιώθω κι όλας
θαλασσόλυκος.

Δεν απελπίζομαι
πολύ.
Μονάχα λίγο.

Τόσο που να αισθανθώ
πως κάτι μέσα μου κλωτσά
και δίνει ώθηση
να πάρω μπρος.

Πάω να διαβάσω λίγο.
Τουλάχιστο τριάντα δυο
σελίδες.

Καλά,
ας είναι και τριάντα.
Τις δυο τις έβαλα εξτρά
για να μου βγει
ο στίχος.

υγ. Η σημερινή τηλεόραση, ειδικά τα μεσημέρια,
είναι ΤΟ απόλυτο χάσιμο χρόνου.
Την ώρα αυτή, θα διαβάζαμε τόσα.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ..
Όταν δεν κάνεις το φαΐ λύσσα
στο αλάτι
αφού σε παρεκάλεσε τόσες φορές...

ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ..
Όταν σου δείχνει με χαρά παιδιού
ένα βιντεάκι στο youtube
που το ' χεις δει τόσες φορές,
κι εσύ κάνεις υπομονή
να φτάσει στο λεπτό 8,
που ' ναι το τέλος,
χωρίς να πεις ¨α, το 'χω δει, το ξέρω!¨

ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ..
Να σου 'χει μείνει η τελευταία μερίδα
από το τέλειο παρφέ
με τραγανά αμύγδαλα
κι ενώ το θες εσύ πολύ ,
να το κερνάς στη φίλη σου
που ζήτησε γλυκάκι.

υγ. Τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις
τι σπουδαίο είναι να μένεις μόνος.
Εσύ κι ο καταψύκτης!

ΑΓΑΠΗ ΕΊΝΑΙ...
Να τρως όλη την πίτσα μόνος σου..

ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ..
Να χαρίζεις αγκινάρες και μπάμιες στους διπλανούς...

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΑΝ ΜΠΕΙΣ ΣΕ ΤΑΞΗ ΣΧΟΛΙΚΗ

Χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη στα παιδιά
που είχα μαθητές μου στο σχολείο
στα είκοσι χρόνια διδασκαλίας.
Αυτά είναι που με αποτοξίνωσαν πολύ
από το δήθεν
και το ήθος της βιτρίνας.

Όχι ότι το πέτυχα τελείως,
ούτε λέω πως η αυθεντικότητα
είναι κάτι δεδομένο και σίγουρο
για μια ζωή.

Διότι πάντα η ψευτιά κι ο φαρισαίος
ζούνε μέσα μας
και ψάχνουν χαραμάδα
για να ξεφυτρώσουν πάλι.

Αλλά, όχι και να φοβάμαι ν' ακούσω
ένα αστείο του σήμερα.
Δεν ζούμε σε ενυδρείο,
ούτε σε θερμοκήπιο.

Είναι εύκολο να πετάς στα σύννεφα.

Αν όμως μπεις σε τάξη σχολική
κι ακούσεις τα παιδιά τού σήμερα
να λένε δυνατά αυτά
που ψιθυρίζουνε στο νου τους
και στο διάδρομο,
μαθαίνεις τον αληθινό άνθρωπο
που έχεις απέναντί σου,
κι όχι τον ΑΝΘΡΩΠΟ - ΦΑΝΤΑΣΙΑ.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΠΟΝΕΜΕΝΟΣ ΚΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ

Αν την ώρα που πονάς
σκληρύνει η ψυχή σου
και γίνει παγωμένη πέτρα,
τότε
κλεισούρα, μούχλα
και οσμή νεκροταφείου
σε περιμένει.

Ανύποπτος κι εσύ,
ανύποπτοι κι οι άλλοι
για τον καημό
και για τις μαχαιριές
που αυλακώνουν
το ψυχικό κορμί σου.

Μόνο ειδικό μάτι
μπορεί να καταλάβει
ότι πίσω απ’ το χαμόγελό σου
κρύβεται αμηχανία.

Μέσα σου παίζεται
ένα δράμα.
Μα η κολόνια που φοράς
στο πέτο σου
το διασκεδάζει.

Δίνεις εικόνα
ευτυχισμένου τρόφιμου
τρελοκομείου.

…………………………………………………………….

Αν όμως
η ψυχή σου μαλακώσει απ’ τον πόνο,
τότε,
έρχονται δώρα
αναπάντεχα.

Ένα απ’ αυτά,
που μαθαίνεις
να φωνάζεις.

Και δακρύζεις,
και κραυγάζεις,
και ζητάς βοήθεια,
και μοιράζεσαι με άλλους
τα τόσα αδιέξοδά σου.

Και ψάχνεσαι,
να δεις έστω θολά
τι σου συμβαίνει.

Μαθαίνεις με το χρόνο
να κοιτάς
εντός σου.

Τη θάλασσα
με τις επιπλέουσες σαμπρέλες
τα χρυσίζοντα κονσερβοκούτια
και τα χρωματιστά κοράλλια
στο γαλήνιο βυθό.

Όλα δικά σου αυτά.
Περιουσία σου.

Στον ίδιο βυθό
του ασυνείδητου.

Εδώ και χρόνια
ένα ξεδιάλεγμα
ζητάνε.

Ένα ξεδιάλεγμα – δώρο
ευαίσθητης οδύνης.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΚΡΑΤΑ 5-15 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

Κι έρχεται μια στιγμή
που τους αντέχεις όλους.
Που όλους τους κατανοείς
τους συγχωρείς
τους συμπονάς
τους δικαιολογείς.

Τους αγαπάς.

Και βρίσκεις τρόπο κι ερμηνεύεις
κάθε τι επάνω τους
μέσα τους
γύρω τους.

Κι όλα σου φαίνονται καλά
κι όμορφα.

Για όλα βρίσκεις εύκολα
μια εξήγηση.
Χωρίς παρεξήγηση.

Είναι οι στιγμές τής προσευχής,
του οριακού πόνου
ή του εκστατικού έρωτα.

Που σε κάνουν ολόκληρο
αγκαλιά ανοιχτή
και σταυρό αναστάσιμης διαφάνειας.

Θεϊκές στιγμές
κατακλυσμιαίου φωτός
ιλαρού.

Κρατούν λίγο
μα σε εμψυχώνουν
για πολύ.

Και πορεύεσαι ζώντας.
Μου φτάνει.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ

Άλλοι,
τούτη την ώρα λένε καλημέρα,
άλλοι καληνύχτα,
καλησπέρα,
καλό μεσημέρι.

Ένα είναι το βέβαιο :
κάθε στιγμή,
κάθε δευτερόλεπτο,
κάπου ανατέλει ο Ήλιος.

Διαρκώς υπάρχει κάπου μια ανατολή,
κι ένα πυκνό σκοτάδι φεύγει
με το άφιξη των πρώτων
ακτίνων.

Και τώρα!
Εδώ είναι 12.30 μεσημερί,
μα κάπου αλλού
ανατέλλει ο ήλιος!

Η σκέψη αυτή,
εμένα με απογειώνει.
Με την έννοια της διαρκούς αναγέννησης,
κίνησης,
ζωής,
ροής,
αγάπης,
φωτός.

Το σκέφτομαι το βράδυ
στο πυκνό σκοτάδι του δωματίου μου
και παίρνω δύναμη.

Το βλέπω με τα μάτια μου
όταν πετάω με το αεροπλάνο στην Αμερική,
όταν αλλάζει η μέρα την ώρα της πτήσης
μέσα απ' τα σύννεφα,
και θαυμάζω.

Και παραδίνομαι
στη ροή της κίνησης του Θεού
και της ζωής μας.
Τουλάχιστο
όσο κρατά η πτήση.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ;

Κάνε το θυμό σου
ένταση ζωής.
Τη ζήλια ηρέμησέ τη
με την αγάπη.
Αγάπη και προς τον εαυτό σου,
εννοώ.

Την πορνεία
θεράπευσέ τη
με την αληθινή,
ουσιαστική
και στοργική σχέση.

Τη λαιμαργία
με την εκτίμηση
του εαυτού σου.
Που όλο τον υποτιμάς
και τον τιμωρείς.

Αν νιώθεις άσχημος,
μάθε ότι δεν είσαι,
μα έτσι νομίζεις.

Σε έπεισαν πως δεν αξίζεις σε πολλά.
Παιδιόθεν.

Και γενικά,
στο βάθος κάθε πάθους,
να ξέρεις ότι κρύβεται ένα αίτημα ιερό,
ένας πόθος γνήσιος,
μια διψασμένη
αναζήτηση Θεού.

Τίποτε δεν είναι
για πέταμα.
Όλα είναι πανέμορφα
όταν βρουν το δρόμο τους
και τη γνήσια
εκπλήρωσή τους.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook