Σκόρπια Πνευματικά Διαμάντια από το Διαδίκτυο

[Νίκος]

Αντιγράφονται άκριτα τα δυτικά πρότυπα σχέσεων κράτους Εκκλησίας
Πειραϊκή Εκκλησία Τεῦχος 308, Νοέμβριος 2018



γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός

Οἱ δυτικοὶ ἢ δυτικίζοντες ρυθμιστὲς
τῆς ἐθνικῆς μας πορείας
δὲν μποροῦσαν – ἢ καὶ δὲν μποροῦν –
νὰ συλλάβουν τὴν ὀρθόδοξη παράδοση
τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας
ὡς «συναλληλίας» καὶ «συμφωνίας».
Ἀντίθετα, μετέφεραν καὶ ἐδῶ
ἀκέραιο τὸν δυτικὸ προβληματισμὸ
τῶν σχέσεων αὐτῶν
καὶ ἐπιδιώκουν μιὰ δυτικὴ λύση,
ἀγνοώντας τὴν φυσικὴ καὶ αὐτονόητη
γιὰ τὴν παράδοσή μας συνύπαρξη καὶ συμπόρευση
τῶν δύο ρωμαίικων διακονιῶν τοῦ ἴδιου λαοῦ,
τῆς «βασιλείας» (πολιτικῆς διακονίας)
καὶ τῆς «ἱερωσύνης» (πνευματικῆς διακονίας).

Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ σύγχυση, πάλι,
γίνεται κατανοητὸ τὸ φράγκικο καὶ αὐτό
αἴτημα τοῦ «χωρισμοῦ» Ἐκκλησίας Πολιτείας,
ὄχι ὡς ἐλευθερία βέβαια
τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας,
ἀλλὰ ὡς περιθωριοποίηση καὶ φίμωσή της,
γιὰ νὰ μὴν ἔχει λόγο στὴν πορεία τοῦ ἔθνους
καὶ ἀποσύνδεση τῆς παραδοσιακῆς ὀρθοδοξίας
ἀπὸ ὅλες τὶς δομές του.

Τὸ ἐπιχείρημα τῶν βερμπαλιστικῶν προκλήσεων
ἡγετικῶν μορφῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου
δὲν εἶναι παρὰ πρόφαση.
Μὲ μιὰ πρόχειρη ἀνατομία
τῆς ἐπιδίωξης αὐτῆς τῆς πολιτικῆς μας ἡγεσίας,
μπορεῖ εὔκολα νὰ διαπιστωθεῖ,
ἡ πιστὴ ἀντιγραφὴ τῶν εὐρωπαϊκῶν προτύπων
καὶ καταστάσεων
γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀναίρεσης
τῆς μακραίωνης παράδοσης
αὐτοῦ τοῦ τόπου,
ποὺ ἔπνιγε ὣς τώρα τὴν ταυτότητά του.

Πηγή: panteleimonkrouskos:facebook

[Νίκος]

ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΣΒΗΣΕΙ
14 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΙ?
Η ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ?
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΚΛΕΨΟΥΜΕ Η ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΑΖΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
ΘΕΛΗΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ...

Στην ζωή μας κάναμε πολλα λάθη.
Κάναμε λάθη ὅταν ἤμασταν παιδιά, ὅταν γίναμε ἔφηβοι και νέοι, ἀλλά πολυ περισσότερο κάναμε λάθη και ἀργότερα ὅταν γίναμε γονεῖς.
Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη λάθη.
Πολλά ἀπ᾿αὐτά ἦταν ἀνώδυνα, ἀλλα και πολλά ἀπ᾿ αὐτά εἶχαν μεγάλες συνέπειες στη ζωή μας.
Ἀλλά δεν εἶναι μόνο αὐτά τα λάθη που κάναμε.
Κάναμε λάθη ἀπέναντι στο Θεό, οἱ περισσότεροι ἀποκοπήκαμε και γυρίσαμε τις πλάτες σ᾿Αὐτόν, νομίσαμε πῶς μακριά Τοῦ θα ἤμασταν εὐτυχισμένοι.
Κυνηγήσαμε τη χαρά και τη εὐτυχία στις ἡδονές, στη σάρκα, στον κόσμο.
Χαράξαμε μία ζωή ὑλιστική, με γλέντια, διασκεδάσεις, τζόγο και εὔκολη ζωή, ρουφήσαμε την ἁμαρτία μέχρι τελευταίας σταγόνας.
Δοκιμάσαμε τα πάντα, και ὅμως ἡ πίκρα εἶναι ἁπλωμένη στη ζωή μας, το κενό που ὑπάρχει μέσα μας αὐξάνει καθημερινά.
Νομίζουμε πως αὐτη εἶναι ἡ μοῖρα μας και το τέλος μας.

Ἀλλά μέσα σ᾿ αὐτό το πυκνό σκοτάδι ἕνα φῶς λάμπει, δεν το προσέξαμε, δεν το εἴδαμε.
Εἶναι ο ἀστέρας που ὁδήγησε τους μάγους στο σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.
Αὐτό το ἀστέρι ἐξακολουθεῖ να ὁδηγει τους ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς σε ἐκεῖνον, στον ἕναν στὸ μοναδικό, στον Ἰησοῦ Χριστό.

Ἀδελφέ μου, σκέψου για λίγο, μην ἀπογοητεύεσαι, μην ἀπελπίζεσαι, ὑπάρχει σωτηρία, ὑπάρχει Σωτήρας.
Ὁ Κύριος τῆς ἀγάπης ὁ Ἰησοῦς Χριστος ἀπέθανε για σένα, ἔχυσε το αἷμα Τοῦ στο Σταυρὸ για να σοῦ χαρίσει σωτηρία, λύτρωση, ἐλευθερία ἀπο τα δεσμά τῆς ἁμαρτίας.
Ἴσως δεν γνώρισες, δεν ἐνδιαφέρθηκες γι᾿Αὐτόν· Αὐτος σε ἀγαπᾷ, σε ἀναζητᾷ, θέλει να σε σώσει.
Γνωρίζεις ὅτι ὁ Κύριος ἔβαλε ἕνα σβηστήρι μέσα στην Ἐκκλησία Του, που μπορεῖ να σβήσει ὅλο το παρελθόν σου, ὥστε να μπορέσης ν᾿ἀνοίξῃς μία καινούρια σελίδα στη ζωή σου.
Το σβηστήρι αὐτό εἶναι ἡ μετάνοια, εἶναι ἡ ἐξομολόγηση, εἶναι το λουτρό τῆς ψυχῆς.
Ἐαν θέλῃς ν᾿ἀλλάξῃ ἡ ζωή σου, ἐάν θέλῃς να νοιώσεις χαρά και εἰρήνη, πᾶρε την ἀπόφαση ν᾿ἀλλάξεις ζωή και πορεία.

Ἡ ζωή που κάνεις θα σε ὁδηγήσει σε ἕνα θάνατο αἰώνιο· ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σε καλεῖ, θέλει να σε σώσει.
Αὐτό που διαβάζεις αὐτη την ὥρα εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ· μη κλείσεις την καρδιά σου στὴ φωνή Του, ἔλα κοντά Του, πήγαινε να βρεις ἕνα πνευματικό, ἄνοιξε την καρδιά σου στὸ Θεό, πές τα λάθη τῆς ζωῆς σου με εἰλικρίνεια, με ταπείνωση, με ἀληθινή μετάνοια, και ὁ Θεός θα σε σώσῃ, θα σε ἀλλάξει, θα σε καταστήσει παιδί δικό του, θα σοῦ χαρίσῃ το Πνεῦμα Του το Ἅγιον, θα γίνῃς νέος ἄνθρωπος, καινή κτίση, πολίτης τοῦ οὐρανοῦ.

ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΕ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΣΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,ΑΣ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ.

Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook

[Νίκος]

ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
13 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Μια απ’ τις πιο υπέροχες
κι απελευθερωτικές φράσεις
που μπορεί να ακούσει κανείς
απ’ τα χείλη ενός ιερέα
είναι αυτή:
Μπορείς να μου πεις ελεύθερα τα πάντα.
Ό, τι θες.

Μίλα μου ελεύθερα.

Άνοιξε την καρδιά σου,
και άσε να βγει
από μέσα σου ό, τι έχεις.
Το φως και το σκοτάδι σου.
Η ομορφιά και η πληγή σου.
Ο πόθος σου για το Θεό,
μα και το πάθος σου για τον πηλό.
Η αγιοσύνη σου,
μα και η αμαρτία σου.
Μίλα ελεύθερα.
Δεν είμαι εδώ για να σε κρίνω.
Δεν είμαι άλλωστε καλύτερος από σένα.
Το ξέρεις κι εσύ αυτό.
Ή το διαισθάνεσαι.
Και δεν σε ενοχλεί.
Διότι ξέρεις ότι ανάμεσά μας είναι ο Χριστός.
Ο μόνος Άγιος και Καθαρός.
Δεν μιλάς απλά σε μένα,
μα σ’ Αυτόν.
Κι εγώ στέκομαι ανάμεσά σας,
σαν ένας μάρτυρας.
Κι ακούω αυτά που λες στο Χριστό.
Δεν παίρνω θέση,
δεν σου πετάω πέτρες.
Κρατώ μονάχα ένα μαντήλι
στο λαιμό μου κρεμασμένο,
για να σκουπίζω αναφιλητά και δάκρυα
που τρέχουν απ’ τα μάτια σου,
μα κυρίως απ’ την καρδιά σου.
Πετραχήλι το λένε.
Και δεν έχει καμία σχέση με την ¨πέτρα¨.
Σημαίνει ¨επί τον τράχηλο¨,
δηλαδή,
τυλιγμένο στο λαιμό.

Είμαι εδώ να βάλω λάδι στην πληγή σου,
κι όχι ξύδι, ή αλάτι,
ή να σε κάνω να πονέσεις περισσότερο.
Μπορείς να στέκεσαι μπροστά μου
έχοντας την ψυχή ξεσκέπαστη.
Χωρίς αμυντικούς μηχανισμούς
ή αντιπαλότητα.
Άφοβα κι απλά.
Εισπράττοντας πλήρη αποδοχή,
σεβασμό,
κι αγάπη απ’ την πλευρά μου.
Γυμνή η ψυχή σου,
και ταυτόχρονα ντυμένη
τη δικαίωση που δίνει ο Χριστός.
Μου δείχνεις τα χέρια σου
τα βουτηγμένα στις όποιες αμαρτίες,
κι αντί να σου τα κόψω εγώ ¨ από τη ρίζα¨,
σου φοράω δαχτυλίδι ένωσης με το Θεό,
στολίδι ομορφιάς
κι απόδειξη συμφιλίωσης
και συνδιαλλαγής μαζί Του.
Απαριθμείς τις διάφορες
στιγμές σου
και τα λάθη σου,
κι αμέσως ακούγονται
οι καταράκτες της αφέσεως
να μας ξεπλένουν και τους δύο.
Και ενώ τα χείλη σου διηγούνται
πράματα ανήκουστα,
φρικτά και αποτρόπαια,
τα αυτιά μου δεν προσέχουν τόσο εσένα,
μα ακούνε το Χριστό
που ψιθυρίζει σταθερά
στ’ αυτιά μου
μια λέξη μοναχά:
Συγχωρείται κι αυτό,
κι αυτό,
κι αυτό…
Ναι, κι αυτό!...
Ετούτη την ψυχή, πολύ την αγαπώ.
Κι ενώ εσύ μου περιγράφεις
τραγικά αδιέξοδα
και το πυκνό σου το σκοτάδι,
νιώθεις του Θεού
το απρόσμενο χάδι
να βάζει φως
στης καρδιάς σου
τα έγκατα.

Νέα αρχή,
νέο ξεκίνημα,
καινούργια όλα.

Έκανες πολλά.
Μα τώρα είσαι εδώ.
Αυτό που υπάρχει είναι μόνο αυτό:
Το τώρα.
Και το εδώ.
Μπροστά στο Χριστό.
Τα παλιά πέρασαν.
Άνοιξες το παράθυρο,
μπήκε Φως.
Φρέσκος αέρας.
Άγιο Πνεύμα.
Έκλαψες.
Τα μάτια σου έσταξαν δάκρυα πικρά,
και το κλάμα σου αχνιστό έγραψε
τη λέξη ¨συγγνώμη¨
στης θείας αγάπης το πέλαγος.
Κι όλα τα πήρε ο Χριστός
και τα έσβησε
στου έρωτά Του
τη φλόγα.

Αυτό θα πει άλλωστε Χριστός:
Θεός αγάπης.
Κι έρωτας ¨μανικός¨.
Για σένα.
Για μένα.
Και για όλους που το θέλουν.

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ...
17 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος (Κάλυμνος)

ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ...

Ειναι φρικτό να υπουδουλώσουμε την ελεύθερη ψυχή μας,αυτη που βρίσκεται σαν πολύτιμη και λατρευτή νυμφη και παμπόθητο παιδίον παντα στα χέρια του Θεού, στα πιο βδελυρά παθη και να την διεκδικήσουν οι ζοφεροί δαίμονες,αυτοί που δεν έχουν εξουσία πανω σε τιποτα, αλλά μάλλον ηττημένοι διαρκώς θρηνούν φρικιωντες την παταγώδη πτώση τους. Είναι φρικτό να απαιτηθεί το αγιο από τα σκυλιά και οι μαργαρίτες να ριχτούν στους χοίρους. Είναι απαίσιο να αναγνωρίσουν οι δαίμονες κάποια οικειότητα μαζί τους στα ανεξιτηλα τραυματα και τις πληγές στις οποιες παραδοθηκαμε ετι ζωντες και εκτυπωνονται ως μαρτυρίες ανεξαλειπτες στην ψυχή μας.Και ο καιρός της εξόδου μας να γίνει καιρός θρήνου και οδυρμού και όχι τελείωση και αρχή αγαλλίασης.

Για τον καθένα από μας η κρίση είναι προ των θυρών.Ακριβώς την στιγμή του θανάτου του. Πριν ετοιμαστούμε για τα έσχατα,ας θυμηθούμε τα έσχατα τα δικα μας,τα οποία κανείς δεν μπορεί να μας ασφαλίσει ότι δεν είναι εγγύτατα.

"Καὶ πάρεσό μοι ἀεὶ ὡς ἐλεήμων, καὶ συμπαθής, καὶ φιλάγαθος, ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ, θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός, τὰς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα, καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με, καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα, καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόῤῥω αὐτῆς ἀπελαύνουσα· ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ῥυομένη κολάσεως, καὶ τῆς ἀποῤῥήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα."... (Μικρό Απόδειπνο)

Πηγή: panteleimonkrouskos:facebook

[Νίκος]

ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ
17 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

Κάθε μου κουβέντα ξεκινάει με τη λέξη “εγώ”

Κάθε μου σκέψη έχει και ένα “θέλω”

Κάθε μου δάκρυ κρύβει μέσα ένα “γιατί”

Κάνε Θεέ μου, να βγω από τον εαυτό μου και από τον τεράστιο εγωισμό μου

Κάνε Θεέ μου, να γίνω ταπεινός και να θέλω μόνο ότι θέλεις ΕΣΥ…



Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook

[Νίκος]

Με όλους να τα πηγαίνουμε καλά;
21 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο πατήρ Ανδρέας Αγαθοκλέους (Ησ. Αγ. Τριάδος Λυθροδόντας Λευκωσίας)

Ακούγεται από κάποιους, και πιστεύεται ως ορθόν, ότι θα πρέπει «να τα πηγαίνουμε καλά με όλους», εννοώντας μια συμπεριφορά που να μην προκαλεί αντιπάθειες και να είμαστε συμπαθείς σε όλους. Όμως, ένας χριστιανός που θέλει να ζει το Χριστό στη ζωή του, θα πρέπει να έχει αυτό το στόχο;

Ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Όσο εξαρτάται από σας, να ζείτε ειρηνικά με όλους» (Ρωμ. 12,18), εννοώντας το αδύνατο της ειρηνικής σχέσης με όλους τους ανθρώπους, ακόμα κι αν αυτή είναι η επιθυμία μας.

Σε άλλη επιστολή του προτρέπει «να μην έχουμε διαφωνίες, αλλά να έχουμε ειρήνη μεταξύ μας κι ο Θεός που χαρίζει την αγάπη και την ειρήνη θα είναι μαζί μας» (Β΄ Κορ. 13,11). Όπως και αλλού, γράφοντας στους χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, τους καλεί «να έχουν ειρήνη μεταξύ τους» (Α΄Θεσ. 5,13).

Ασφαλώς η ειρήνη είναι σημαντικό στοιχείο, που θα πρέπει να υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων που έχουν «το αυτό πνεύμα», το ίδιο φρόνημα, την ίδια πίστη, την ίδια αντίληψη για τη ζωή. Όμως, δε συμβαίνει αυτό με όλους τους ανθρώπους που ζούμε κοντά. Αναπόφευκτα παρατηρούνται και οι διαφωνίες, η διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, που μας κάμνει ώστε, τελικά, να μην είμαστε «του αυτού πνεύματος».

Η προσπάθεια να φανούμε ότι συμφωνούμε με όλους για να «τα έχουμε καλά», φανερώνει υποκριτική διάθεση που δεν συνάδει με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Γιατί άλλο να ειρηνεύουμε κι άλλο να συμφωνούμε με όλους.

Ο Χριστός μίλησε ανοικτά ότι «δεν ήρθε για να επιβάλει αναγκαστική ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων, αλλά διαίρεση» (Ματθ. 10,34), εννοώντας το διχασμό που φέρνει η διδασκαλία Του, αφού δε θα τη δεχτούν όλοι.

Είναι αυτονόητο ότι η κοινωνία μας δε στηρίζεται στο Ευαγγέλιο ούτε όσοι έχουν βαπτιστεί παιδιόθεν μεγαλώνουν με βάση τη διδασκαλία του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Η ελευθερία καθορίζει την πορεία του καθενός.

Γι’ αυτό υπάρχουν αυτοί με τους οποίους «ειρηνεύουμε» ως ομόφρονες και ομόπιστοι, και αυτοί με τους οποίους μπορούμε να διαφωνήσουμε, να συγκρουστούμε λεκτικά, χωρίς, ωστόσο, να καλλιεργούμε την αντιπάθεια και την εχθρότητα ως ξένα προς το χριστιανικό πνεύμα.

Άλλο είναι να προσπαθούμε να ειρηνεύουμε, έστω κι αν διαφωνούμε, κι άλλο να θέλουμε να τα έχουμε με όλους καλά για να έχουν καλή ιδέα για μας. Σίγουρα μια τέτοια στάση ζωής εκφράζει φιλαυτία, που, κατά τους Πατέρες, είναι ασθένεια. Γι’ αυτό και ως συνέπεια φέρνει ταραχή, ένταση, αντί ειρήνη. Παρατηρείται μια εξωστρέφεια και κοινωνικότητα που δεν έχει πνευματική βάση αλλά διαπνέεται από φιλαρέσκεια.

Βέβαια, κατά τη λαϊκή ρήση: «όποιος θέλει ν’ αρέσει σε όλους, στο τέλος δεν αρέσει σε κανένα». Γιατί ο λαός έχει αισθητήρια και καταλαβαίνει ότι η προσπάθεια «ν’ αρέσει σε όλους», είναι ρηχή και εγωκεντρική. Ωστόσο, η αναγνώριση της πλάνης, ενδεχομένως μέσα από αποτυχίες και πόνο, φέρνει τη μετάνοια που αναπαύει, χαροποιεί, ολοκληρώνει.

Πηγή: [url=http://www.isagiastriados.com/index.php/2449-me-olous-na-ta-pigainoume-kala[/url][/quote]

[Νίκος]

Η ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΣΑΦΕΙΑΣ
22 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Δεν προτείνω πνευματικό πατέρα.
Με ρωτούν κάθε μέρα ένα σωρό άνθρωποι.
Κι είναι πολύ συγκινητικό εκ πρώτης όψεως.
Πείτε μου, πάτερ, πού να πάω να εξομολογηθώ. Θέλω εσάς. Μα ξέρω ότι δεν προλαβαίνετε. Πείτε μου όμως κάποιον.
Δεν απαντώ. Όχι από περιφρόνηση. Μα από σεβασμό.
Θα βρεις αυτόν που σου ταιριάζει. Εσένα.
Θα το καταλάβεις ποιος είναι όταν τον συναντήσεις.
Όταν τον ακούσεις, ή όταν τον δεις να λειτουργεί,
ή να προσεύχεται, ή απλά να σιωπά και να υπάρχει.
Ο καθένας βρίσκει αυτόν που του ταιριάζει.
Και το ταίριασμα αυτό είναι κάτι πολύ προσωπικό, κι αξίζει πολύ σεβασμό και δέος και ευλαβική προσέγγιση.
Όταν λέω ¨ταίριασμα¨, δεν εννοώ να σου χαϊδεύει τα πάθη, μα να σε βοηθά να ανθίσεις.
Και το άνθισμα, έχει ποικίλους τρόπους.
Ένας τρόπος, ναι,
είναι για πολλούς και το ¨πνευματικό χάδι¨,
αν οδηγεί σ' αυτή την άνθιση.

Επίσης, δεν απαντώ σε εκατοντάδες ερωτήματα
που έρχονται κάθε μέρα,
και αφορούν σε διλήμματα
που προκύπτουν από τη σχέση τους
με τον όποιο πνευματικό τους πατέρα.
Λέει ο άγιος Παΐσιος ότι ένα μωρό,
δεν μπορούν να το ξεγεννούν ταυτόχρονα
ένα σωρό γιατροί,
θα του κάνουν ζημιά στο τέλος.
Ο κάθε πνευματικός έχει τον τρόπο του.
Αν ανακατευτούμε όλοι,
καταλαβαίνεις τι χάος και μπέρδεμα
θα γίνει.

Με ρωτά μια παντρεμένη γυναίκα σήμερα,
τι να κάνει που ο άντρας της,
έχοντας πάρει ¨γραμμή¨ απ' τον πνευματικό του,
δεν θέλει να έχουν συζυγικές σχέσεις τη σαρακοστή.
Κι αυτή στεναχωριέται.
Δεν απαντώ.
Ούτε απαντώ αν θα κάνεις αυτή ή την άλλη επιλογή στη ζωή σου.
Αν θα παντρευτείς ή θα μονάσεις.
Αν θα μείνεις Ελλάδα ή θα μεταναστεύσεις.
Αν θα μείνεις με τον άντρα σου, ή θα χωρίσεις.
Ούτε αν θα χωρίσεις το αγόρι που αγαπάς,
επειδή ζητά να προχωρήσετε ερωτικά,
ενώ ο δικός σου πνευματικός λέει αυστηρά όχι,
και συμβουλεύει να τον χωρίσεις,
κι ας ταιριάζετε πολύ κατά τα άλλα.

Δεν απαντώ.
Μα απαντώ.

Και απαντώ όχι με ένα ναι ή ένα όχι,
όχι μπαίνοντας στο παιχνίδι που μερικές φορές θες να μπω,
όχι με αντιπαραθέσεις, καυγάδες και νοοτροπία παράταξης,
ή έστω με ένα κείμενο σαφές και ξεκάθαρο.
Απαντώ όμως εδώ και χρόνια
σε όλα αυτά και πολλά άλλα ή παρόμοια.
Όπως όλοι μας.
Με όσα λέμε, υπονοούμε,
με όσα δεν μπορούμε να πούμε,
διότι ίσως δεν είσαι έτοιμος να αντέξεις,
να εφαρμόσεις,
να καταλάβεις κλπ.

Μερικές φορές, δεν λες, μα λες.
Σιωπάς, μα είναι σα να μιλάς.
Είσαι ασαφής,
μα ο πνευματικά έξυπνος,
σου λέει, οκ, πάτερ,
είστε σαφής!
Το 'πιασα.

Και φυσικά, είναι και η ελευθερία σου.
Η τόσο ιερή, που τη σέβεται ο ίδιος ο Θεός!!

Και τώρα, δεν είπα κάτι σημαντικό.
Μα ...είπα.
Και πιο πολύ απ' όλα αυτά,
μου αρέσει η προσευχή,
και η ησυχία.
Εκεί είναι που λύνονται όλα
και παίρνει κανείς τις τέλειες απαντήσεις
του Ουρανού.

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

Μίλα για τον Θεό κυρίως με τη ζωή σου
25 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Το 1990 είχα επισκεφθεί τον πατέρα Παΐσιο στο Αγιον Ορος. Τώρα πλέον είναι ο Αγιος Παΐσιος. Εκείνα τα χρόνια μου άρεσε πολύ να κάνω κατηχητικό και να μιλάω στα παιδιά, να τους εξηγώ την πίστη μας, για τον Θεό, για τους ανθρώπους, για την Εκκλησία μας, τι πρέπει να κάνουμε, τι δεν πρέπει να κάνουμε, τι είναι αμαρτία, τι δεν είναι. Παρ' όλα αυτά, είχα μέσα μου κι έναν προβληματισμό αν κάνω καλά κι ασχολούμαι με όλα αυτά. Και του λέω: «Πάτερ μου, εσείς τι λέτε; Να κάνω ή όχι κατηχητικό;» Και ο Αγιος Παΐσιος μου απάντησε με ένα ερώτημα: «Να σου πω, ρε παιδί. Στην Αμερική έχεις πάει εσύ;» Του λέω: «Δεν έχω πάει, όχι». «Μάλιστα. Δεν έχεις πάει. Στον φούρνο της γειτονιάς σου ξέρεις να πηγαίνεις;» Του λέω: «Ξέρω. Πηγαίνω κάθε ημέρα, παίρνω ψωμί». «Στο σχολείο της γειτονιάς σου ξέρεις να πηγαίνεις; Δηλαδή, αν σε ρωτήσει ένα παιδάκι πώς πάνε στο σχολείο, ξέρεις να του πεις;» Του λέω: «Ξέρω, πάτερ, γιατί πηγαίνω κάθε ημέρα». «Αν όμως σε ρωτήσει πώς πάνε στην Αμερική, ξέρεις να του πεις πώς πάνε;» «Οχι, πάτερ, δεν ξέρω, επειδή δεν έχω πάει στην Αμερική». «Ε, αυτό θα κάνεις και στη ζωή σου γενικά. Αυτό θα κάνεις και στο κατηχητικό: Θα τους λες πώς πάνε στον φούρνο και πώς πάνε στο σχολείο, δηλαδή πράγματα που ζεις και πράγματα που ξέρεις. Να μην τους μιλάς για την Αμερική, που δεν ξέρεις».

Δεν γνωρίζω αν η ερώτηση για την Αμερική ήταν σημαδιακή ή όχι. Διότι τότε όντως δεν είχα καμία σχέση με την Αμερική ούτε είχα φανταστεί ποτέ ότι θα πάω. Ομως από το 2007 και έπειτα πηγαίνω πολλές φορές στην Αμερική! Τότε που με ρώτησε ο Αγιος Παΐσιος όμως δεν είχα πάει ούτε μία.

Κατάλαβα ότι το μήνυμα που ήθελε ο Αγιος να μου δώσει είναι να μην είμαι άνθρωπος της τυπικής συζήτησης, της τυπικής κατήχησης και Θεολογίας, μα να λέω πράγματα ουσιαστικά. Και κυρίως μόνο αυτά που γνωρίζω προσωπικά. Αυτά που έχω προσεγγίσει εκ πείρας και είναι εμπειρία δική μου.

«Μίλα για τον φούρνο! Να λες πώς πάνε να πάρουν ψωμί στον φούρνο και πώς πάνε στο σχολείο της γειτονιάς». Αυτό που μου είπε ο Αγιος φαίνεται πολύ απλό, είναι όμως πολύ ουσιαστικό και βασικό. Διότι είναι πρόσκληση για ζωή γνησιότητας και ειλικρίνειας. Μπαίνουμε στην Εκκλησία για να γνωρίσουμε τον Θεό, αλλά ύστερα από λίγο κάποιοι γινόμαστε ψεύτικοι. Αποκτάμε ύφος βιτρίνας. Δίνουμε την εντύπωση ότι τα ξέρουμε όλα. Με ευκολία μιλάμε για τα πάντα. Με μεγάλη προχειρότητα θέλουμε να λύνουμε προβλήματα άλλων.

Εχουμε άποψη για όλα. Μας αρέσει να σηκώνουμε τον δείκτη μας και να κάνουμε παρατήρηση. Κι όλα αυτά ενώ κι εμείς οι ίδιοι είμαστε τελείως διαφορετικοί μέσα μας. Εξωτερικά λέμε άγια πράγματα, ενώ μέσα μας νιώθουμε άλλα. Διχασμός. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό που μου τόνισε ο Αγιος Παΐσιος: Μίλα για τον Θεό κυρίως με τη ζωή σου.

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

Να είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να νηστεύουμε
26 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος (Κάλυμνος)

Για εκατομμύρια ανθρώπους η νηστεία δεν είναι επιλογή, ούτε εποχιακή συνήθεια. Να είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να νηστεύουμε και που μπορούμε να καταλύουμε ανά περιόδους. Το πρώτο γεγονός είναι η ευχαριστία.

Όταν λέμε ότι κάνουμε νηστεία, π.χ τώρα για τα Χριστούγεννα, σημαίνει ότι δεν τρώμε όλες αυτές τις τροφές που μας φέρνουν κορεσμό. Σίγουρα, θα σκεφτεί κανείς ότι "σημασία έχουν τα εξερχόμενα και όχι τα εισερχόμενα". Σημασία έχουν όλα.

Όταν νηστεύεις και κρίνεις, τότε είναι σα να μην νηστεύεις. Όταν δεν νηστεύεις όμως -και θεωρείς ότι ανήκεις στην Εκκλησία- τότε είναι σα να γυρνάς την πλάτη στην εμπειρία της Εκκλησίας την οποία θεωρείς μάνα σου. Σου λέει κάτι η μάνα σου λοιπόν το οποίο είναι τεσταρισμένο στους αιώνες κι εσύ κάνεις του κεφαλιού σου, βάζοντας πρωτοστάτη τον δικό σου λογισμό και ανάγκη σε σχέση με την προτροπή της Εκκλησίας.

Σίγουρα, η νηστεία των Χριστουγέννων κατάγεται απ' τα μοναστήρια -που τα θέλουν τα πράγματα να γίνονται πιο ασκητικά. Αφού όμως διατηρήθηκε στον χρόνο, κάποιος λόγος υπάρχει ο οποίος -αν θέλουμε ν' ανήκουμε στην Εκκλησία- θα πρέπει να μας απασχολεί. Κι ο λόγος, θαρρώ, δεν είναι άλλος από την 'ετοιμασία' για το γεγονός της σάρκωσης του Θεού.

Με τη νηστεία που είναι κοινός αγώνας των χριστιανών δεν ετοιμάζεται ο καθένας ξεχωριστά αλλά όλοι μαζί για το θαύμα του σπηλαίου της Βηθλεέμ. Τα πάντα μες την Εκκλησία οδηγούν στην ενότητα. Ό, τι σπάει την ενότητα αυτή, ανακαλεί τις ρίζες του στη μόνωση, στην ξερολίαση, στον εγωισμό κι οδηγεί δυστυχώς στην διάσπαση.

Πηγή: panteleimonkrouskos:facebook

[Νίκος]

ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ
21 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΣΤΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ.

ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΕΛΕΞΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ.

ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

Η ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.

ΣΟΦΑ ΤΗΣ ΔΟΘΗΚΕ Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ''ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ''

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ,ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.

ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ... ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΧΑΟΣ.

Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook