ΤΟ ΜΟΥΛΑΡΙ.
Τον 17ο αιώνα, καθώς σημειώνουν ξένοι περιηγητές, η Νέα Μονή αριθμούσε 100 έως 150 μοναχούς, κι έμοιαζε με μικρή πόλη. Ανάλογος ήταν και ο αριθμός των υποζυγίων για τη μεταφορά των πολλών εισοδημάτων.
Κάποτε ένας προσκυνητής από τη Μυτιλήνη παρέδωσε στον βουρδουνάρη — επιστάτη των ζώων — της Νέας Μονής ένα φορτίο λάδι για το μοναστήρι. Ο βουρδουνάρης φόρτωσε ένα μουλάρι και ξεκίνησε.
Όταν έφθασαν στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου, σε μια κακοτοπιά, το ζώο παραπάτησε και γκρεμίστηκε στο βάραθρο μέχρι το ποτάμι. Ο βουρδουνάρης, βέβαιος πώς σκοτώθηκε, δεν ασχολήθηκε περισσότερο μαζί του. Διηγήθηκε όμως στους μοναχούς το θλιβερό επεισόδιο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα κι ακούστηκαν στην πύλη της μονής χτυπήματα και χλιμιντρίσματα. Τρέχει ο πορτάρης ν' ανοίξει, και άντικρύζει το μουλάρι που είχε γκρεμιστεί. Το πιο θαυμαστό ήταν, πώς είχε φορτωμένα στην πλάτη τα τουλούμια με το λάδι ακέραια. Ο πορτάρης το έβαλε μέσα και το ξεφόρτωσε. Τότε όμως συνέβη το εξής παράδοξο: Το ζώο έπεσε αμέσως στη γη νεκρό. Είχε πια εκπληρώσει την αποστολή του.
Αγαπητά μέλη και επισκέπτες, καλώς ήρθατε στο ανανεωμένο μας φόρουμ!
Με πολλή χαρά περιμένουμε τις νέες σας δημοσιεύσεις!
Με πολλή χαρά περιμένουμε τις νέες σας δημοσιεύσεις!
ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Συντονιστές: Νίκος, Anastasios68, johnge
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
ΤΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ.
Ένα χιώτικο καράβι, ταξιδεύοντας, συνάντησε μεγάλη θαλασσοταραχή. Ό καπετάνιος, μπροστά στον κίνδυνο, φώναξε με τη θερμή νησιώτικη πίστη του:
- Παναγιά μου Νιαμονίτισσα, σώσε μας! Και σου τάζω μια λαμπάδα τόσο ψηλή, όσο το κατάρτι του πλοίου!
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τον λόγο του, και βλέπει πάνω στην αφρισμένη θάλασσα την ίδια τη Θεοτόκο, να κρατά στο χέρι ένα ξύλο κι ένα σκοινί. Ύστερα βυθίστηκε στο κύμα.
Αμέσως η τρικυμία κόπασε και το πλοίο προσορμίστηκε σώο στο λιμάνι. Εκεί, με μεγάλη τους έκπληξη, ανακάλυψαν στα ύφαλα του μία τρύπα. Η τρύπα αυτή ήταν φραγμένη μ' ένα κομμάτι ξύλο κι ένα κομμάτι σκοινί...
Το θαύμα της Παναγίας ήταν ολοφάνερο. Αμέσως ξεκίνησαν όλο το πλήρωμα γεμάτοι ευγνωμοσύνη για τη Νέα Μονή. Προσκύνησαν τη θαυματουργή εικόνα, προσέφεραν το τάμα τους, μια πελώρια λαμπάδα, κι άφησαν στον εξωνάρθηκα το σωτήριο ξύλο και το σκοινί, τα όποια σώζονται εκεί μέχρι σήμερα.
Για την ίδια αιτία, καθώς λέγεται, υπάρχει στον έξω νάρθηκα κι ένα σφουγγάρι. Με τη χάρη της Νιαμονίτισσας το σφουγγάρι αυτό έφραξε τη σχισμή ενός ιστιοφόρου πλοίου, πού κινδύνευε να κανταποντιστεί.
Ένα χιώτικο καράβι, ταξιδεύοντας, συνάντησε μεγάλη θαλασσοταραχή. Ό καπετάνιος, μπροστά στον κίνδυνο, φώναξε με τη θερμή νησιώτικη πίστη του:
- Παναγιά μου Νιαμονίτισσα, σώσε μας! Και σου τάζω μια λαμπάδα τόσο ψηλή, όσο το κατάρτι του πλοίου!
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τον λόγο του, και βλέπει πάνω στην αφρισμένη θάλασσα την ίδια τη Θεοτόκο, να κρατά στο χέρι ένα ξύλο κι ένα σκοινί. Ύστερα βυθίστηκε στο κύμα.
Αμέσως η τρικυμία κόπασε και το πλοίο προσορμίστηκε σώο στο λιμάνι. Εκεί, με μεγάλη τους έκπληξη, ανακάλυψαν στα ύφαλα του μία τρύπα. Η τρύπα αυτή ήταν φραγμένη μ' ένα κομμάτι ξύλο κι ένα κομμάτι σκοινί...
Το θαύμα της Παναγίας ήταν ολοφάνερο. Αμέσως ξεκίνησαν όλο το πλήρωμα γεμάτοι ευγνωμοσύνη για τη Νέα Μονή. Προσκύνησαν τη θαυματουργή εικόνα, προσέφεραν το τάμα τους, μια πελώρια λαμπάδα, κι άφησαν στον εξωνάρθηκα το σωτήριο ξύλο και το σκοινί, τα όποια σώζονται εκεί μέχρι σήμερα.
Για την ίδια αιτία, καθώς λέγεται, υπάρχει στον έξω νάρθηκα κι ένα σφουγγάρι. Με τη χάρη της Νιαμονίτισσας το σφουγγάρι αυτό έφραξε τη σχισμή ενός ιστιοφόρου πλοίου, πού κινδύνευε να κανταποντιστεί.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Το παιδί,το θαύμα και ο Γέροντας Πορφύριος
Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών. Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος. -Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε; -Όχι! του απάντησα, δεν προλαβαίνω. Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.
Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «-Δεν είναι δυνατόν!» Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.
-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.
-Όχι, από τα βιβλία του τον γνώρισα και τον αγαπώ πάρα πολύ.
-Θέλεις, κοπέλα μου, να σου πω πώς τον γνώρισα εγώ;
-Και βέβαια θέλω, του είπα με χαρά.
-Άκου η γυναίκα μου ήταν άρρωστη βαριά, είχε καρκίνο- οι γιατροί μάς έδωσαν τρεις μήνες το πολύ ζωή. Εκείνη τη χρονιά ο γιος μου ο μεγάλος τελείωνε το Λύκειο. Και μας ανακοίνωσε πως έχει κανονίσει με άλλα δέκα παιδιά, συμμαθητές του, να πάνε στο Άγιο Όρος για μια εβδομάδα. Είπαμε εντάξει. Τα παιδιά έφυγαν.
Στο μεταξύ η γυναίκα μου χειροτέρεψε. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε μας είπε πως το τέλος ήταν κοντά. Τον ρωτήσαμε με αγωνία: «-Γιατρέ, τι μπορούμε να κάνουμε, να της δώσουμε λίγη ζωή ακόμη;» «-Θα κάνουμε ένα χειρουργείο ακόμη και ο Θεός βοηθός!» μας απάντησε. Εγώ συμφώνησα, η γυναίκα μου όμως αντέδρασε, γιατί ήθελε να περιμένουμε να γυρίσει το παιδί.
Ο γιος μου γύρισε τόσο ευτυχισμένος, τόσο χαρούμενος, που έτσι δεν τον είχαμε δει ποτέ. Μας διηγιόταν πόσο όμορφα ήταν εκεί, πόσο εγκάρδια τους υποδέχθηκαν οι μοναχοί, πόση γαλήνη ένιωσαν μεσ’ στην ψυχή τους. Τόσο πολύ ένιωσε την παρουσία του Θεού, που είχε ξεχάσει πως η μητέρα του ήταν άρρωστη. Τη θυμήθηκε, όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Γέρων Πορφύριος. Μας είπε για τον Γέροντα Πορφύριο θαυμαστά πράγματα, που μας φαίνονταν απίστευτα.
-Συγγνώμη, αυτά που λέτε πότε γίνανε; τον διέκοψα.
-Πριν δυο χρόνια.
-Α, πρόσφατα! Λοιπόν, για πέστε μου.
-Όλα τα παιδιά καθόντουσαν κάτω από ένα δένδρο, μιλούσανε και γελούσανε, όταν ξαφνικά είδανε έναν καλόγερο να τα πλησιάζει. Σηκώθηκαν, του φίλησαν το χέρι και ο Γέροντας άρχισε να τους μιλάει προσφωνώντας κάθε παιδί με το όνομά του. Όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά απόρησαν, πού ήξερε τα ονόματά τους και τα οικογενειακά τους. Στο γιος μου είπε: «-Πες της μαμάς σου να μην κάνει χειρουργείο, είναι καλά!» «-Την ξέρετε;» «-Την ξέρω, όλους σας ξέρω!» «-Ποιος είστε;» τον ρώτησε. «-Είμαι ο Γέροντας Πορφύριος», είπε και έφυγε.
Στο γυρισμό από το Άγιο Όρος, σταμάτησαν στην Ουρανούπολη, σε ένα φαρμακείο να πάρουν ασπιρίνες, γιατί τους πείραξε η θάλασσα και ζαλίστηκαν. Μπαίνοντας στο φαρμακείο είδαν την εικόνα του Γέροντα Πορφυρίου και είπαν: «-Να ο Γέροντας Πορφύριος που είδαμε στο Άγιο Όρος!» Μόλις το άκουσε η φαρμακοποιός, σάστισε. «-Συγγνώμη, παιδιά, είδατε αυτόν τον Γέροντα στο Άγιο Όρος;» «-Ναι, τώρα από εκεί ερχόμαστε.» «-Είστε σίγουροι;» «-Βέβαια είμαστε σίγουροι, αφού μιλήσαμε μαζί του.
Και μάλιστα απορήσαμε πού ήξερε τα ονόματά μας και τα οικογενειακά μας. Όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι, μας είπε πως ήταν ο Γέροντας Πορφύριος». «-Παιδιά, είμαι σίγουρη ότι τον είδατε, όμως… Μην τρομάξετε μ’ αυτό που θα σας πω… Ο Γέροντας πέθανε πριν πέντε χρόνια!» Τα παιδιά έπαθαν σοκ! «-Αδύνατον!» της είπαν, «αφού μιλήσαμε!»
Και εγώ και η γυναίκα μου πιστέψαμε πως κάποιον άλλον είδαν, που τον έλεγαν κι αυτόν Πορφύριο και του έμοιαζε. Άλλωστε όλοι οι καλόγεροι μοιάζουν μεταξύ τους. «-Δεν με πιστεύετε, ε; Τέλος πάντων, εμένα μου είπε να μη πας για χειρουργείο, είσαι καλά», είπε το παιδί στη μητέρα του.
Σε δύο μέρες μπήκαμε στο νοσοκομείο. Την επομένη το πρωί θα γινόταν το χειρουργείο. Η ώρα του χειρουργείου έφτασε και, ενώ εγώ περίμενα απ’ έξω με αγωνία, ξαφνικά, βλέπω τη γυναίκα μου να βγαίνει. Έτρεξα κοντά της: «-Τι έγινε;» «-Δεν κάνω χειρουργείο, είμαι καλά!» Από πίσω της βγήκε και ο γιατρός. «-Τι έγινε, γιατρέ;» «-Δεν ξέρω, δεν θέλει να χειρουργηθεί!» «-Σας είπα, είμαι καλά!» «-Κορίτσι μου, τρελάθηκες;» Την πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να την πείσω, πως πρέπει να γίνει η εγχείρηση. «-Σου είπα νιώθω καλά, κάντε μου εξετάσεις και θα δείτε ότι είμαι καλά, το νιώθω!» «-Ωραία!» είπε ο γιατρός, «ας μην την πιέσουμε, αφού νοιώθει καλά.» «- Δεν με πιστεύετε; Ωραία! Κάντε μου εξετάσεις για να πειστείτε.»
Πράγματι έγιναν οι εξετάσεις. Την επομένη μέρα μας ήρθαν και οι απαντήσεις.
Εδώ ο κύριος πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Τι έδειξαν οι απαντήσεις;
-Πως ποτέ δεν την άγγιξε η αρρώστια! Οι γιατροί να βλέπουν τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και να έχουν τρελαθεί! Δεν μπορεί, θα πρέπει να μπερδεύτηκαν με άλλες, θα ξανακάνουμε αύριο, έλεγαν απορημένοι.
Ωστόσο ήρθε ο γιος μου, που βλέποντας τους γιατρούς μπερδεμένους με τις εξετάσεις, μου λέει.
-Γιατί δεν πιστεύεις αυτά που μου είπε ο Γέροντας Πορφύριος στο Άγιο Όρος;
Τότε πετιέται ένας γιατρός:
-Τι είπες; Ο Γέροντας Πορφύριος τι σου είπε;
-Πως η μαμάς μου είναι καλά και να μην κάνει χειρουργείο!
Ο γιατρός έβγαλε από την τσέπη του τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου.
-Αυτόν είδες, αγόρι μου, στο Άγιο Όρος;
-Ναι, Αυτόν!
-Οι εξετάσεις είναι σωστές! Η γυναίκα σας είναι καλά, μπορείτε να φύγετε και τώρα μάλιστα! Ετοιμαστείτε!
Στη γυναίκα μου οι γιατροί είχαν δώσει τρεις μήνες το πολύ ζωή. Έχουν περάσει δυο χρόνια και είναι μια χαρά, πιο καλά από ότι ήταν πριν την αρρώστια. Γι’ αυτό αγαπούμε πάρα πολύ τον Γέροντα Πορφύριο. Έχουμε πάει και στο Μοναστήρι του πολλές φορές. Και όποτε έχουμε δυσκολίες, εκείνος μας στηρίζει.
Η αφήγηση του κυρίου για ένα ακόμη θαύμα του Γεροντάκου μου, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το μόνο που ψέλλισα, καθώς κατέβαινε ο κύριος, ήταν «ευχαριστώ!»
ΒΙΒΛ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ . ΠΟΡΦΥΡΙΑ ΜΟΝΑΧΗ.
Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών. Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος. -Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε; -Όχι! του απάντησα, δεν προλαβαίνω. Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.
Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «-Δεν είναι δυνατόν!» Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.
-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.
-Όχι, από τα βιβλία του τον γνώρισα και τον αγαπώ πάρα πολύ.
-Θέλεις, κοπέλα μου, να σου πω πώς τον γνώρισα εγώ;
-Και βέβαια θέλω, του είπα με χαρά.
-Άκου η γυναίκα μου ήταν άρρωστη βαριά, είχε καρκίνο- οι γιατροί μάς έδωσαν τρεις μήνες το πολύ ζωή. Εκείνη τη χρονιά ο γιος μου ο μεγάλος τελείωνε το Λύκειο. Και μας ανακοίνωσε πως έχει κανονίσει με άλλα δέκα παιδιά, συμμαθητές του, να πάνε στο Άγιο Όρος για μια εβδομάδα. Είπαμε εντάξει. Τα παιδιά έφυγαν.
Στο μεταξύ η γυναίκα μου χειροτέρεψε. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε μας είπε πως το τέλος ήταν κοντά. Τον ρωτήσαμε με αγωνία: «-Γιατρέ, τι μπορούμε να κάνουμε, να της δώσουμε λίγη ζωή ακόμη;» «-Θα κάνουμε ένα χειρουργείο ακόμη και ο Θεός βοηθός!» μας απάντησε. Εγώ συμφώνησα, η γυναίκα μου όμως αντέδρασε, γιατί ήθελε να περιμένουμε να γυρίσει το παιδί.
Ο γιος μου γύρισε τόσο ευτυχισμένος, τόσο χαρούμενος, που έτσι δεν τον είχαμε δει ποτέ. Μας διηγιόταν πόσο όμορφα ήταν εκεί, πόσο εγκάρδια τους υποδέχθηκαν οι μοναχοί, πόση γαλήνη ένιωσαν μεσ’ στην ψυχή τους. Τόσο πολύ ένιωσε την παρουσία του Θεού, που είχε ξεχάσει πως η μητέρα του ήταν άρρωστη. Τη θυμήθηκε, όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Γέρων Πορφύριος. Μας είπε για τον Γέροντα Πορφύριο θαυμαστά πράγματα, που μας φαίνονταν απίστευτα.
-Συγγνώμη, αυτά που λέτε πότε γίνανε; τον διέκοψα.
-Πριν δυο χρόνια.
-Α, πρόσφατα! Λοιπόν, για πέστε μου.
-Όλα τα παιδιά καθόντουσαν κάτω από ένα δένδρο, μιλούσανε και γελούσανε, όταν ξαφνικά είδανε έναν καλόγερο να τα πλησιάζει. Σηκώθηκαν, του φίλησαν το χέρι και ο Γέροντας άρχισε να τους μιλάει προσφωνώντας κάθε παιδί με το όνομά του. Όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά απόρησαν, πού ήξερε τα ονόματά τους και τα οικογενειακά τους. Στο γιος μου είπε: «-Πες της μαμάς σου να μην κάνει χειρουργείο, είναι καλά!» «-Την ξέρετε;» «-Την ξέρω, όλους σας ξέρω!» «-Ποιος είστε;» τον ρώτησε. «-Είμαι ο Γέροντας Πορφύριος», είπε και έφυγε.
Στο γυρισμό από το Άγιο Όρος, σταμάτησαν στην Ουρανούπολη, σε ένα φαρμακείο να πάρουν ασπιρίνες, γιατί τους πείραξε η θάλασσα και ζαλίστηκαν. Μπαίνοντας στο φαρμακείο είδαν την εικόνα του Γέροντα Πορφυρίου και είπαν: «-Να ο Γέροντας Πορφύριος που είδαμε στο Άγιο Όρος!» Μόλις το άκουσε η φαρμακοποιός, σάστισε. «-Συγγνώμη, παιδιά, είδατε αυτόν τον Γέροντα στο Άγιο Όρος;» «-Ναι, τώρα από εκεί ερχόμαστε.» «-Είστε σίγουροι;» «-Βέβαια είμαστε σίγουροι, αφού μιλήσαμε μαζί του.
Και μάλιστα απορήσαμε πού ήξερε τα ονόματά μας και τα οικογενειακά μας. Όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι, μας είπε πως ήταν ο Γέροντας Πορφύριος». «-Παιδιά, είμαι σίγουρη ότι τον είδατε, όμως… Μην τρομάξετε μ’ αυτό που θα σας πω… Ο Γέροντας πέθανε πριν πέντε χρόνια!» Τα παιδιά έπαθαν σοκ! «-Αδύνατον!» της είπαν, «αφού μιλήσαμε!»
Και εγώ και η γυναίκα μου πιστέψαμε πως κάποιον άλλον είδαν, που τον έλεγαν κι αυτόν Πορφύριο και του έμοιαζε. Άλλωστε όλοι οι καλόγεροι μοιάζουν μεταξύ τους. «-Δεν με πιστεύετε, ε; Τέλος πάντων, εμένα μου είπε να μη πας για χειρουργείο, είσαι καλά», είπε το παιδί στη μητέρα του.
Σε δύο μέρες μπήκαμε στο νοσοκομείο. Την επομένη το πρωί θα γινόταν το χειρουργείο. Η ώρα του χειρουργείου έφτασε και, ενώ εγώ περίμενα απ’ έξω με αγωνία, ξαφνικά, βλέπω τη γυναίκα μου να βγαίνει. Έτρεξα κοντά της: «-Τι έγινε;» «-Δεν κάνω χειρουργείο, είμαι καλά!» Από πίσω της βγήκε και ο γιατρός. «-Τι έγινε, γιατρέ;» «-Δεν ξέρω, δεν θέλει να χειρουργηθεί!» «-Σας είπα, είμαι καλά!» «-Κορίτσι μου, τρελάθηκες;» Την πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να την πείσω, πως πρέπει να γίνει η εγχείρηση. «-Σου είπα νιώθω καλά, κάντε μου εξετάσεις και θα δείτε ότι είμαι καλά, το νιώθω!» «-Ωραία!» είπε ο γιατρός, «ας μην την πιέσουμε, αφού νοιώθει καλά.» «- Δεν με πιστεύετε; Ωραία! Κάντε μου εξετάσεις για να πειστείτε.»
Πράγματι έγιναν οι εξετάσεις. Την επομένη μέρα μας ήρθαν και οι απαντήσεις.
Εδώ ο κύριος πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Τι έδειξαν οι απαντήσεις;
-Πως ποτέ δεν την άγγιξε η αρρώστια! Οι γιατροί να βλέπουν τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και να έχουν τρελαθεί! Δεν μπορεί, θα πρέπει να μπερδεύτηκαν με άλλες, θα ξανακάνουμε αύριο, έλεγαν απορημένοι.
Ωστόσο ήρθε ο γιος μου, που βλέποντας τους γιατρούς μπερδεμένους με τις εξετάσεις, μου λέει.
-Γιατί δεν πιστεύεις αυτά που μου είπε ο Γέροντας Πορφύριος στο Άγιο Όρος;
Τότε πετιέται ένας γιατρός:
-Τι είπες; Ο Γέροντας Πορφύριος τι σου είπε;
-Πως η μαμάς μου είναι καλά και να μην κάνει χειρουργείο!
Ο γιατρός έβγαλε από την τσέπη του τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου.
-Αυτόν είδες, αγόρι μου, στο Άγιο Όρος;
-Ναι, Αυτόν!
-Οι εξετάσεις είναι σωστές! Η γυναίκα σας είναι καλά, μπορείτε να φύγετε και τώρα μάλιστα! Ετοιμαστείτε!
Στη γυναίκα μου οι γιατροί είχαν δώσει τρεις μήνες το πολύ ζωή. Έχουν περάσει δυο χρόνια και είναι μια χαρά, πιο καλά από ότι ήταν πριν την αρρώστια. Γι’ αυτό αγαπούμε πάρα πολύ τον Γέροντα Πορφύριο. Έχουμε πάει και στο Μοναστήρι του πολλές φορές. Και όποτε έχουμε δυσκολίες, εκείνος μας στηρίζει.
Η αφήγηση του κυρίου για ένα ακόμη θαύμα του Γεροντάκου μου, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το μόνο που ψέλλισα, καθώς κατέβαινε ο κύριος, ήταν «ευχαριστώ!»
ΒΙΒΛ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ . ΠΟΡΦΥΡΙΑ ΜΟΝΑΧΗ.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ....
Θά παραθέσουμε τώρα μία απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη, όπως τήν βρήκαμε σέ ένα ηχητικό ντοκουμέντο, κασέτα θαυμάτων, τής Παναγίας τής Μαλεβή, μιάς εικόνας μέ έναν παράξενο τρόπο συμπεριφοράς, γιά τήν οποία λεπτομερώς αναφέρουμε , στήν στήλη "Tώ καιρώ ετούτω "
Είναι μία μαρτυρία, ότι ένας άλλος κόσμος μάς περιμένει, μέσα από μία διαδικασία, ελέγχου καί Κρίσεως...
Μιλάει η ασθενής.
"Ημουν πολύ καλά όταν μού παρουσιάσθηκε μία μικρή αιμορραγία. Μέ πίεσαν καί πήγα στόν γιατρό, τό είχα σάν αστείο εγώ, βρέθηκε όμως πράγματι ένα μικρό ινομύωμα. Ομως μετά, μού είπε ο γιατρός, ότι τό αίμα δέν είναι από τό ινομύωμα, αλλά προέρχεται από πολύποδα. Θά κάνεις μία απόξεση καί θά γίνεις καλά, μέ καθησύχασε ...
Εκανα πράγματι τήν απόξεση κάναμε καί κάποιες άλλες αναλύσεις, βρέθηκαν σχετικά καλές, καί καταλήξαμε μέ τόν γιατρό, ότι άν ήθελα, μπορούσα καί νά μή κάνω τήν εγχείρηση.
Ομως, ένα βράδυ είδα στόν ύπνο μου ότι μέ είχαν στό χειρουργείο. Αυτό μέ έβαλε σέ σκέψεις, μήπως ήταν κάποια προειδοποίηση. Δούλευα τότε σέ μιά κλινική καί συζητώντας μέ μία συνάδελφο, μού είπε νά πάω νά εγχειρισθώ.
Παρακαλούσα τήν Παναγία μία βδομάδα νωρίτερα νά μέ βοηθήσει, καί νά μού δείξει άν πρέπει νά εγχειρισθώ ή όχι. Δυσκολεύθηκα αρκετά στήν προετοιμασία ναρκώσεως, τόσο, πού απορούσαν καί οι γιατροί βλέποντάς με άγρυπνη.
ΚΙ΄ ΟΜΩΣ , ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΛΕΓΧΟΣ...
Οπως βρισκόμουν ξύπνια, ξαπλωμένη στό κρεββάτι, βλέπω μπροστά μου δυό άγνωστα πρόσωπα, όχι γιατρούς. Μού λένε,
-- Πάμε..
-- Πού θά πάμε, τούς λέω, θά γίνει εγχείρηση τώρα.
-- Πάμε, θά γίνει καί η εγχείριση...
Τήν ώρα όμως πού μού έλεγαν αυτά, ξεκίνησε από τό στόμα τους κάτι σάν μουσική, μέ λέξεις συνεχώς επαναλαμβανόμενες " η εγχείριση θά γίνει, η εγχείριση θά γίνει ..."
Ητανε λέξεις ανακατεμένες μέ μουσική έτσι καθώς περπατούσαμε στόν διάδρομο. Φθάσαμε κάπου, καί ανεβαίνοντας τρία σκαλιά, τά μέτρησα, άνοιξε μία πόρτα καί μπήκαμε σέ ένα γραφείο. Ηταν καθισμένος εκεί ένας άνθρωπος.
Δέν μπορούσα νά διακρίνω τό πρόσωπό του, έβλεπα όμως τό σώμα καί τά χέρια του πάνω στό γραφείο. Δίπλα του υπήρχε ένα πακέτο, σάν μπλόκ λογιστικών αποδείξεων. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο, μεγέθους Ευαγγελίου τό οποίο καί συμβουλεύτηκε, πρίν μέ ρωτήση,
-- Είσαι παντρεμένη;
-- Ναί.
-- Εχεις παιδιά;
-- Ναί.
-- Πόσα παιδιά έχεις;
-- Τρία.
-- Ήσουν πιστή στό στεφάνι σου;
-- Μάλιστα !
-- Γιατί 3 παιδιά; Τού λέω πάλι κλαίγοντας,
-- Τρία.
-- Θέλω νά μού εξηγήσεις, μού λέει, γιατί μόνο τρία παιδιά; Είχες κάνει εκτρώσεις;
-- Οχι. Εκανα μία, αλλά δέν γνώριζα ότι ήταν αμαρτία. Τό εξομολογήθηκα όμως σέ ιερέα...
Μόλις είπα, ότι τό εξομολογήθηκα σέ ιερέα, υπέγραψε βιαστικά τό δελτίο αποδείξεων, έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε στόν δεξιό συνοδό μου.
-- Πάμε, μού λένε οι συνοδοί μου.
( Εν τώ μεταξύ, η μουσική καί οι λέξεις " η εγχείριση θά γίνει " ακούγονταν συνεχώς ). Μπήκαμε σέ δεύτερο γραφείο. Μέ ρωτούν πάλι.
-- Εκκλησιάζεσαι;
-- Μάλιστα.
-- Εξομολογείσαι;
-- Ναί.
-- Κοινωνάς;
--Μάλιστα.
-- Νηστεύεις; Λέω πάλι,
-- Μάλιστα.
Υπέγραψε καί αυτός στίς αποδείξεις πού είχε μπροστά του, έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε στόν δεξιό συνοδό μου. Ξεκινήσαμε τώρα γιά τό τρίτο γραφείο. Εκεί, είδα διαφορετικά φώτα, άλλες διακοσμήσεις...
Αρχισα νά σκέπτομαι μήπως έγινε η εγχείριση καί έχω πεθάνει καί βρίσκομαι στήν άλλη ζωή, γιατί έβλεπα άλλα πράγματα, άλλο κόσμο, έξω από τήν ζωή πού καθημερινά βλέπουμε. Προσπαθούσα νά καταλάβω άν ήμουνα σέ μέρος πού ήταν μέ τόν Θεό, ή μέ πήγαιναν γιά τήν Κόλαση.
Σηκώθηκε ξαφνικά ένας δυνατός αέρας, σάν σίφουνας, καί πρόσεξα ανάμεσα στά ανακατωμένα φύλλα τών δένδρων, πολύχρωμα μικρά σταυρουδάκια νά στριφογυρίζουν στόν αέρα. Η θέα τών Σταυρών μέ καθησύχασε. Μπήκαμε στό τρίτο γραφείο. Μέ ρωτούν πάλι,
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ...
-- Κάνεις βοήθειες ; ( ελεημοσύνες )
-- Είμαι φτωχιά, αλλά ότι μπορώ κάνω...
-- Επισκέπτεσαι ανάπηρους, φτωχούς, αρρώστους;
-- Κάνω καί τήν νοσοκόμα, καί μού αρέσει νά περιποιούμαι αρρώστους, γι΄αυτό πάω...
Υπόγραψε κι΄αυτή τήν απόδειξι καί τήν έδωσε στούς συνοδούς μου. Πήγαμε στό τέταρτο γραφείο. Μέ ρωτάνε εκεί,
-- Μήπως είσαι "αρπαώνης " ( Κυπριακή διάλεκτος, "γραπώνεις, αρπάζεις" ).
Αυτή τήν λέξι όμως, προσωπικά, δέν τήν είχα ακούσει ποτέ μου. Τού λέω,
--Τί σημαίνει αυτό κύριε; Δέν τήν ξέρω αυτή τήν λέξη...
-- " Αρπαώνεις, αρπαώνεις ; " μού λέει.
-- Δηλαδή άν αρπάζω, άν κλέβω , θέλεις νά πείς;
-- Ναί.
-- Αμα είναι καί πεινάω, τού λέω, τά παίρνω. Αμα είναι, καί κάτι πού δέν τό έχω, αλλά τό βρίσκω διπλό, ( στήν δουλειά μου ή καί αλλού ), κι΄ αυτό τό παίρνω...
Μού τράβηξε μία γραμμή πάνω στό χαρτί, σάν κάτι νά σημείωσε, δέν τό υπόγραψε, (όπως υπόγραφαν οι άλλοι νωρίτερα ), έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε. Μπήκαμε στό πέμπτο γραφείο. Ερώτηση,
-- Κατακρίνεις τόν αδελφό μου;
Τού λέω,
-- Μέ συγχωρείτε κύριε, δέν ξέρω τόν αδελφό σας.
Θύμωσε, καί μού ξαναείπε,
-- Τόν αδελφό σου, τόν συνάνθρωπό σου, τόν κατακρίνεις; Τού λέω,
-- Ναί, κύριε, τόν κατακρίνω.
-- Γιατί τόν κατακρίνεις;
-- Γιατί, δέν μού αρέσουν οι πράξεις του...
-- Τίς δικές σου πράξεις, τίς κατακρίνεις;
-- Κύριε, νά σάς εξηγήσω...
-- Οχι, μού λέει, πές μου γιατί κατακρίνεις;
-- Κατακρίνω, τού λέω, προσπαθώντας νά δικαιολογηθώ ...
-- Μέ τόν συνάδελφό σου πώς είσαι;
-- Οχι καί καλά. Εκεί πού δουλεύω υπάρχουν παρεξηγήσεις καί φασαρίες. Ομως εξομολογούμαι τακτικά καί τά λέω στόν πνευματικό μου...
Κοίταξε τό χαρτί, σημείωσε κάτι, καί δέν υπόγραψε τήν απόδειξη, (όπως δέν είχε υπογράψει κι΄ο άλλος στό προηγούμενο γραφείο ). Παρ΄ όλο πού είπα ότι τά εξομολογούμαι τακτικά σέ ιερέα, (αλλά τά ξανακάνω πάλι ...)
Τό " αρπαώνης-κλέβεις" , καί τίς κατακρίσεις, δέν τίς υπέγραφε...
Βγήκαμε έξω καί βαδίζοντας γιά τό επόμενο, έκτο γραφείο, η μουσική καί τά λόγια πού συνεχώς άκουγα πρίν, ότι " η εγχείριση θά γίνει, η εγχείριση θά γίνει" τώρα άλλαξαν. Τώρα άκουγα, σέ γρήγορο πλέον ρυθμό " η εγχείριση τελείωσε, η εγχείριση τελείωσε ...".
ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ....
Μπήκαμε σέ νέο γραφείο. Δέν υπήρχε κανένας, μόνο μία μεγάλη πολυθρόνα καί κάθε λίγο έβλεπα, πότε ένα αστεράκι, πότε ένα πολύχρωμο σταυρουδάκι, νά εμφανίζεται πάνω στήν καρέκλα αυτή καί νά φεγγοβολάει μέ αστραπές...
Από μία μικρή , χαμηλή πόρτα μπήκε ένα πρόσωπο, σάν κοπέλα, πολλή ωραίο, μέ μεγάλα μάτια ( μού θύμιζε άγγελο ), καί τό μόνο πού πρόσεξα ιδιαίτερα ήταν τά χρυσά περιβραχιόνια πού είχε στά χέρια του ( ενδεικτικό κάποιας εξουσίας ), μέ μία μεγάλη πέτρα επάνω τους πού έβγαζε αστραπές.
Μπήκε μέ έναν σεμνό αέρα, κάθισε στήν καρέκλα, καί μέ κοίταξε ερευνητικά από τό πρόσωπο ώς τά πόδια. Άπλωσε τό χέρι καί ο συνοδός μου έδωσε τά χαρτιά πού μέ αφορούσαν. Εβλεπα τό πρόσωπο αυτό πολύ καθαρά, καθώς διάβαζε τά σημειώματα.
Σταμάτησε ξαφνικά, καί στρεφόμενος πρός τήν πόρτα εξόδου είπε υπομονετικά, τρείς φορές, σάν κάποιον νά ρωτούσε απ΄ έξω...
-- Νά τήν περάσω, νά τήν περάσω, νά τήν περάσω;
Δέν άκουσα τήν απάντηση. Γύρισε μόνο καί φώναξε, δείχνοντας τήν έξοδο.
-- Πάρτε την πίσω, πάρτε την πίσω...
Ηταν στ΄ αυτιά μου ακόμη ο αντίλαλος τών λέξεων " πάρτε την πίσω, πάρτε την πίσω " , όταν ένοιωσα ένα χέρι στό μέτωπό μου. Ακουσα μιά φωνή.
-- Μάμα, μάμα, τέλειωσε η εγχείρισή σου, τέλειωσε. Ηταν η κόρη μου, καί άρχισα νά συνέρχομαι.
Γιατί δέν μ΄ αφήσατε, τούς έλεγα.
Οι νοσοκόμες πέσαν επάνω μου, ζητούσαν νά μάθουν τί είχε συμβεί. Σέ όλη τήν διάρκεια τής εγχειρίσεως, μού έλεγαν, κάπου τρισήμιση ώρες, σέ ακούγαμε πού συνομιλούσες. Μέ ποιούς μιλούσες καί κουνούσες τά χέρια σου; Πές μας τί συνέβη;
Μαζεύτηκαν 50 περίπου νοσοκόμες, όλο σχεδόν τό προσωπικό, καί ζητούσαν επίμονα νά τούς ειπώ. Τί έβλεπα, αυτές τίς ώρες στό χειρουργείο;
Αν καί τά θυμάμαι όλα έντονα, ζήτησα στυλό καί χαρτί γιά νά μή τά ξεχάσω. Ηλθε ένας θεολόγος καί μού πήρε συνέντευξη.
Σέ συζήτηση πού είχα μέ πνευματικούς ανθρώπους, μού είπαν ότι όλα αυτά, συμβαίνουν στίς ψυχές μετά θάνατο. Εκεί θά υπάρξει Κρίση. Γιά λόγους πού δέν γνωρίζουμε, μού είπαν, οι άγγελοι πού διακονούσαν σάν συνοδοί τήν ψυχή σου, πήραν τήν τελευταία στιγμή, εντολή από τόν Θεό νά μέ γυρίσουν στόν κόσμο, νά διορθωθώ καί νά μετανοήσω...
-- " Πάρτε την πίσω...."
Ο πνευματικός μου, μού είπε.
Σύμφωνα μέ τήν Παράδοση τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, υπάρχουν 9 τελώνια , σταθμοί ελέγχου τών ψυχών πού πεθαίνουν. Πέρασες τά πέντε, μέ τά τελευταία τρία ανυπόγραφα.
Ο έλεγχος στόν έκτο σταθμό υπήρξε απορριπτικός γιά τήν ψυχή σου. Είχες νά περάσεις καί τά υπόλοιπα. Είχες τά κατάλληλα έργα γιά νά περάσεις;
Θά παραθέσουμε τώρα μία απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη, όπως τήν βρήκαμε σέ ένα ηχητικό ντοκουμέντο, κασέτα θαυμάτων, τής Παναγίας τής Μαλεβή, μιάς εικόνας μέ έναν παράξενο τρόπο συμπεριφοράς, γιά τήν οποία λεπτομερώς αναφέρουμε , στήν στήλη "Tώ καιρώ ετούτω "
Είναι μία μαρτυρία, ότι ένας άλλος κόσμος μάς περιμένει, μέσα από μία διαδικασία, ελέγχου καί Κρίσεως...
Μιλάει η ασθενής.
"Ημουν πολύ καλά όταν μού παρουσιάσθηκε μία μικρή αιμορραγία. Μέ πίεσαν καί πήγα στόν γιατρό, τό είχα σάν αστείο εγώ, βρέθηκε όμως πράγματι ένα μικρό ινομύωμα. Ομως μετά, μού είπε ο γιατρός, ότι τό αίμα δέν είναι από τό ινομύωμα, αλλά προέρχεται από πολύποδα. Θά κάνεις μία απόξεση καί θά γίνεις καλά, μέ καθησύχασε ...
Εκανα πράγματι τήν απόξεση κάναμε καί κάποιες άλλες αναλύσεις, βρέθηκαν σχετικά καλές, καί καταλήξαμε μέ τόν γιατρό, ότι άν ήθελα, μπορούσα καί νά μή κάνω τήν εγχείρηση.
Ομως, ένα βράδυ είδα στόν ύπνο μου ότι μέ είχαν στό χειρουργείο. Αυτό μέ έβαλε σέ σκέψεις, μήπως ήταν κάποια προειδοποίηση. Δούλευα τότε σέ μιά κλινική καί συζητώντας μέ μία συνάδελφο, μού είπε νά πάω νά εγχειρισθώ.
Παρακαλούσα τήν Παναγία μία βδομάδα νωρίτερα νά μέ βοηθήσει, καί νά μού δείξει άν πρέπει νά εγχειρισθώ ή όχι. Δυσκολεύθηκα αρκετά στήν προετοιμασία ναρκώσεως, τόσο, πού απορούσαν καί οι γιατροί βλέποντάς με άγρυπνη.
ΚΙ΄ ΟΜΩΣ , ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΛΕΓΧΟΣ...
Οπως βρισκόμουν ξύπνια, ξαπλωμένη στό κρεββάτι, βλέπω μπροστά μου δυό άγνωστα πρόσωπα, όχι γιατρούς. Μού λένε,
-- Πάμε..
-- Πού θά πάμε, τούς λέω, θά γίνει εγχείρηση τώρα.
-- Πάμε, θά γίνει καί η εγχείριση...
Τήν ώρα όμως πού μού έλεγαν αυτά, ξεκίνησε από τό στόμα τους κάτι σάν μουσική, μέ λέξεις συνεχώς επαναλαμβανόμενες " η εγχείριση θά γίνει, η εγχείριση θά γίνει ..."
Ητανε λέξεις ανακατεμένες μέ μουσική έτσι καθώς περπατούσαμε στόν διάδρομο. Φθάσαμε κάπου, καί ανεβαίνοντας τρία σκαλιά, τά μέτρησα, άνοιξε μία πόρτα καί μπήκαμε σέ ένα γραφείο. Ηταν καθισμένος εκεί ένας άνθρωπος.
Δέν μπορούσα νά διακρίνω τό πρόσωπό του, έβλεπα όμως τό σώμα καί τά χέρια του πάνω στό γραφείο. Δίπλα του υπήρχε ένα πακέτο, σάν μπλόκ λογιστικών αποδείξεων. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο, μεγέθους Ευαγγελίου τό οποίο καί συμβουλεύτηκε, πρίν μέ ρωτήση,
-- Είσαι παντρεμένη;
-- Ναί.
-- Εχεις παιδιά;
-- Ναί.
-- Πόσα παιδιά έχεις;
-- Τρία.
-- Ήσουν πιστή στό στεφάνι σου;
-- Μάλιστα !
-- Γιατί 3 παιδιά; Τού λέω πάλι κλαίγοντας,
-- Τρία.
-- Θέλω νά μού εξηγήσεις, μού λέει, γιατί μόνο τρία παιδιά; Είχες κάνει εκτρώσεις;
-- Οχι. Εκανα μία, αλλά δέν γνώριζα ότι ήταν αμαρτία. Τό εξομολογήθηκα όμως σέ ιερέα...
Μόλις είπα, ότι τό εξομολογήθηκα σέ ιερέα, υπέγραψε βιαστικά τό δελτίο αποδείξεων, έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε στόν δεξιό συνοδό μου.
-- Πάμε, μού λένε οι συνοδοί μου.
( Εν τώ μεταξύ, η μουσική καί οι λέξεις " η εγχείριση θά γίνει " ακούγονταν συνεχώς ). Μπήκαμε σέ δεύτερο γραφείο. Μέ ρωτούν πάλι.
-- Εκκλησιάζεσαι;
-- Μάλιστα.
-- Εξομολογείσαι;
-- Ναί.
-- Κοινωνάς;
--Μάλιστα.
-- Νηστεύεις; Λέω πάλι,
-- Μάλιστα.
Υπέγραψε καί αυτός στίς αποδείξεις πού είχε μπροστά του, έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε στόν δεξιό συνοδό μου. Ξεκινήσαμε τώρα γιά τό τρίτο γραφείο. Εκεί, είδα διαφορετικά φώτα, άλλες διακοσμήσεις...
Αρχισα νά σκέπτομαι μήπως έγινε η εγχείριση καί έχω πεθάνει καί βρίσκομαι στήν άλλη ζωή, γιατί έβλεπα άλλα πράγματα, άλλο κόσμο, έξω από τήν ζωή πού καθημερινά βλέπουμε. Προσπαθούσα νά καταλάβω άν ήμουνα σέ μέρος πού ήταν μέ τόν Θεό, ή μέ πήγαιναν γιά τήν Κόλαση.
Σηκώθηκε ξαφνικά ένας δυνατός αέρας, σάν σίφουνας, καί πρόσεξα ανάμεσα στά ανακατωμένα φύλλα τών δένδρων, πολύχρωμα μικρά σταυρουδάκια νά στριφογυρίζουν στόν αέρα. Η θέα τών Σταυρών μέ καθησύχασε. Μπήκαμε στό τρίτο γραφείο. Μέ ρωτούν πάλι,
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ...
-- Κάνεις βοήθειες ; ( ελεημοσύνες )
-- Είμαι φτωχιά, αλλά ότι μπορώ κάνω...
-- Επισκέπτεσαι ανάπηρους, φτωχούς, αρρώστους;
-- Κάνω καί τήν νοσοκόμα, καί μού αρέσει νά περιποιούμαι αρρώστους, γι΄αυτό πάω...
Υπόγραψε κι΄αυτή τήν απόδειξι καί τήν έδωσε στούς συνοδούς μου. Πήγαμε στό τέταρτο γραφείο. Μέ ρωτάνε εκεί,
-- Μήπως είσαι "αρπαώνης " ( Κυπριακή διάλεκτος, "γραπώνεις, αρπάζεις" ).
Αυτή τήν λέξι όμως, προσωπικά, δέν τήν είχα ακούσει ποτέ μου. Τού λέω,
--Τί σημαίνει αυτό κύριε; Δέν τήν ξέρω αυτή τήν λέξη...
-- " Αρπαώνεις, αρπαώνεις ; " μού λέει.
-- Δηλαδή άν αρπάζω, άν κλέβω , θέλεις νά πείς;
-- Ναί.
-- Αμα είναι καί πεινάω, τού λέω, τά παίρνω. Αμα είναι, καί κάτι πού δέν τό έχω, αλλά τό βρίσκω διπλό, ( στήν δουλειά μου ή καί αλλού ), κι΄ αυτό τό παίρνω...
Μού τράβηξε μία γραμμή πάνω στό χαρτί, σάν κάτι νά σημείωσε, δέν τό υπόγραψε, (όπως υπόγραφαν οι άλλοι νωρίτερα ), έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε. Μπήκαμε στό πέμπτο γραφείο. Ερώτηση,
-- Κατακρίνεις τόν αδελφό μου;
Τού λέω,
-- Μέ συγχωρείτε κύριε, δέν ξέρω τόν αδελφό σας.
Θύμωσε, καί μού ξαναείπε,
-- Τόν αδελφό σου, τόν συνάνθρωπό σου, τόν κατακρίνεις; Τού λέω,
-- Ναί, κύριε, τόν κατακρίνω.
-- Γιατί τόν κατακρίνεις;
-- Γιατί, δέν μού αρέσουν οι πράξεις του...
-- Τίς δικές σου πράξεις, τίς κατακρίνεις;
-- Κύριε, νά σάς εξηγήσω...
-- Οχι, μού λέει, πές μου γιατί κατακρίνεις;
-- Κατακρίνω, τού λέω, προσπαθώντας νά δικαιολογηθώ ...
-- Μέ τόν συνάδελφό σου πώς είσαι;
-- Οχι καί καλά. Εκεί πού δουλεύω υπάρχουν παρεξηγήσεις καί φασαρίες. Ομως εξομολογούμαι τακτικά καί τά λέω στόν πνευματικό μου...
Κοίταξε τό χαρτί, σημείωσε κάτι, καί δέν υπόγραψε τήν απόδειξη, (όπως δέν είχε υπογράψει κι΄ο άλλος στό προηγούμενο γραφείο ). Παρ΄ όλο πού είπα ότι τά εξομολογούμαι τακτικά σέ ιερέα, (αλλά τά ξανακάνω πάλι ...)
Τό " αρπαώνης-κλέβεις" , καί τίς κατακρίσεις, δέν τίς υπέγραφε...
Βγήκαμε έξω καί βαδίζοντας γιά τό επόμενο, έκτο γραφείο, η μουσική καί τά λόγια πού συνεχώς άκουγα πρίν, ότι " η εγχείριση θά γίνει, η εγχείριση θά γίνει" τώρα άλλαξαν. Τώρα άκουγα, σέ γρήγορο πλέον ρυθμό " η εγχείριση τελείωσε, η εγχείριση τελείωσε ...".
ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ....
Μπήκαμε σέ νέο γραφείο. Δέν υπήρχε κανένας, μόνο μία μεγάλη πολυθρόνα καί κάθε λίγο έβλεπα, πότε ένα αστεράκι, πότε ένα πολύχρωμο σταυρουδάκι, νά εμφανίζεται πάνω στήν καρέκλα αυτή καί νά φεγγοβολάει μέ αστραπές...
Από μία μικρή , χαμηλή πόρτα μπήκε ένα πρόσωπο, σάν κοπέλα, πολλή ωραίο, μέ μεγάλα μάτια ( μού θύμιζε άγγελο ), καί τό μόνο πού πρόσεξα ιδιαίτερα ήταν τά χρυσά περιβραχιόνια πού είχε στά χέρια του ( ενδεικτικό κάποιας εξουσίας ), μέ μία μεγάλη πέτρα επάνω τους πού έβγαζε αστραπές.
Μπήκε μέ έναν σεμνό αέρα, κάθισε στήν καρέκλα, καί μέ κοίταξε ερευνητικά από τό πρόσωπο ώς τά πόδια. Άπλωσε τό χέρι καί ο συνοδός μου έδωσε τά χαρτιά πού μέ αφορούσαν. Εβλεπα τό πρόσωπο αυτό πολύ καθαρά, καθώς διάβαζε τά σημειώματα.
Σταμάτησε ξαφνικά, καί στρεφόμενος πρός τήν πόρτα εξόδου είπε υπομονετικά, τρείς φορές, σάν κάποιον νά ρωτούσε απ΄ έξω...
-- Νά τήν περάσω, νά τήν περάσω, νά τήν περάσω;
Δέν άκουσα τήν απάντηση. Γύρισε μόνο καί φώναξε, δείχνοντας τήν έξοδο.
-- Πάρτε την πίσω, πάρτε την πίσω...
Ηταν στ΄ αυτιά μου ακόμη ο αντίλαλος τών λέξεων " πάρτε την πίσω, πάρτε την πίσω " , όταν ένοιωσα ένα χέρι στό μέτωπό μου. Ακουσα μιά φωνή.
-- Μάμα, μάμα, τέλειωσε η εγχείρισή σου, τέλειωσε. Ηταν η κόρη μου, καί άρχισα νά συνέρχομαι.
Γιατί δέν μ΄ αφήσατε, τούς έλεγα.
Οι νοσοκόμες πέσαν επάνω μου, ζητούσαν νά μάθουν τί είχε συμβεί. Σέ όλη τήν διάρκεια τής εγχειρίσεως, μού έλεγαν, κάπου τρισήμιση ώρες, σέ ακούγαμε πού συνομιλούσες. Μέ ποιούς μιλούσες καί κουνούσες τά χέρια σου; Πές μας τί συνέβη;
Μαζεύτηκαν 50 περίπου νοσοκόμες, όλο σχεδόν τό προσωπικό, καί ζητούσαν επίμονα νά τούς ειπώ. Τί έβλεπα, αυτές τίς ώρες στό χειρουργείο;
Αν καί τά θυμάμαι όλα έντονα, ζήτησα στυλό καί χαρτί γιά νά μή τά ξεχάσω. Ηλθε ένας θεολόγος καί μού πήρε συνέντευξη.
Σέ συζήτηση πού είχα μέ πνευματικούς ανθρώπους, μού είπαν ότι όλα αυτά, συμβαίνουν στίς ψυχές μετά θάνατο. Εκεί θά υπάρξει Κρίση. Γιά λόγους πού δέν γνωρίζουμε, μού είπαν, οι άγγελοι πού διακονούσαν σάν συνοδοί τήν ψυχή σου, πήραν τήν τελευταία στιγμή, εντολή από τόν Θεό νά μέ γυρίσουν στόν κόσμο, νά διορθωθώ καί νά μετανοήσω...
-- " Πάρτε την πίσω...."
Ο πνευματικός μου, μού είπε.
Σύμφωνα μέ τήν Παράδοση τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, υπάρχουν 9 τελώνια , σταθμοί ελέγχου τών ψυχών πού πεθαίνουν. Πέρασες τά πέντε, μέ τά τελευταία τρία ανυπόγραφα.
Ο έλεγχος στόν έκτο σταθμό υπήρξε απορριπτικός γιά τήν ψυχή σου. Είχες νά περάσεις καί τά υπόλοιπα. Είχες τά κατάλληλα έργα γιά νά περάσεις;
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ !
Ή θαυματουργή εικόνα τής Αγία Μαρίνας στό νησί τής Άνδρου !
ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ !
Πολλές φορές στήν ζωή μας, σάν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τόν Θεό καί τούς Αγίους Του.
Αυτό λοιπόν έκανε καί μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία. Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.
Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους.
Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.
Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ. Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση.
Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα.
Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός.
Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις. Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου. Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του.
Έτσι και έγινε.
Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση. Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου.
Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση. «Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;»
Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό. Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού Ανδρέα, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα. Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν.
Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν. Η γιατρός είχε εξαφανισθεί...
Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του χειρούργου στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα, ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση.
MARINA FROM ANDROS...
Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο (Marina from Andros).
Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας. Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους.
Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής. " Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο "
Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα.
Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας. Έτσι και πράττουν, ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές, στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει τακτικά από τη Λεμεσό κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε τον μικρό Ανδρέα.
Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ό Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.
( Ευχαριστούμε θερμώς την κ. Κυριακοπούλου Σπυριδούλα, συνταξιούχο ιατρό, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώσει για το ανωτέρω θαύμα. Θερμές ευχαριστίες στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής και στην αδελφότητα για τις διευκρινίσεις και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τους θέσαμε.
Το τηλέφωνο της Ιεράς Μονής, Αγίας Μαρίνης Άνδρου είναι : 2282024074.
ΠΗΓΗ:www.orthodoxia.gr
Ή θαυματουργή εικόνα τής Αγία Μαρίνας στό νησί τής Άνδρου !
ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ !
Πολλές φορές στήν ζωή μας, σάν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τόν Θεό καί τούς Αγίους Του.
Αυτό λοιπόν έκανε καί μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία. Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.
Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους.
Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.
Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ. Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση.
Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα.
Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός.
Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις. Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου. Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του.
Έτσι και έγινε.
Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση. Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου.
Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση. «Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;»
Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό. Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού Ανδρέα, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα. Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν.
Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν. Η γιατρός είχε εξαφανισθεί...
Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του χειρούργου στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα, ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση.
MARINA FROM ANDROS...
Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο (Marina from Andros).
Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας. Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους.
Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής. " Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο "
Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα.
Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας. Έτσι και πράττουν, ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές, στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει τακτικά από τη Λεμεσό κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε τον μικρό Ανδρέα.
Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ό Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.
( Ευχαριστούμε θερμώς την κ. Κυριακοπούλου Σπυριδούλα, συνταξιούχο ιατρό, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώσει για το ανωτέρω θαύμα. Θερμές ευχαριστίες στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής και στην αδελφότητα για τις διευκρινίσεις και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τους θέσαμε.
Το τηλέφωνο της Ιεράς Μονής, Αγίας Μαρίνης Άνδρου είναι : 2282024074.
ΠΗΓΗ:www.orthodoxia.gr
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
"Δάκρυα αίματος" σε εικόνα του Ιησού στην Αργεντινη!
Χιλιάδες προσκυνητές συγκεντρώνονται τις τελευταίες ημέρες σε ένα μικρό εκκλησάκι της Αργεντινής, για να δουν από κοντά "το θαύμα" της εικόνας του Ιησού που στάζει αίμα!
Η "Ιερή Καρδιά του Ιησού", όπως ονομάζεται η εκκλησία βρίσκεται σε μία μικρή επαρχιακή πόλη, που από την Παρασκευή 11 Ιουνίου ζει στον ρυθμό του "θαύματος"!
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ιερέα Jorge Gandur, "δύο πιστοί είδαν με έκπληξη το πρόσωπο του Ιησού στην εικόνα του Μυστικού Δείπνου, να είναι κόκκινο στην αριστερή πλευρά. Με ενημέρωσαν αμέσως και όταν πλησιάσαμε κοντά διαπιστώσαμε ότι ήταν αίμα που έβγαινε από το αγκάθινο στεφάνι στο μέτωπό του!" (στη φωτογραφία)
Ο πάτερ Gandur, πήρε ήδη δείγμα του κόκκινου υγρού και το έστειλε για επιστημονική ανάλυση. Κανένας όμως από τους πιστούς δεν περιμένει τα επίσημα αποτελέσματα του εργαστηρίου, αφού ήδη μιλούν για "θαυματουργά δάκρυα αίματος" και σπεύδουν να προσκυνήσουν το "θαύμα"!
Την Κυριακή ο κόσμος που επισκέφτηκε την περιοχή της Yerba Buena, ήταν τόσος που ανάγκασε τους ιερείς να κάνουν τη θέια λειτουργία στον δρόμο, αφού ήταν αδύνατο να πλησιάσει κανείς την πόρτα της εκκλησίας!
Χιλιάδες προσκυνητές συγκεντρώνονται τις τελευταίες ημέρες σε ένα μικρό εκκλησάκι της Αργεντινής, για να δουν από κοντά "το θαύμα" της εικόνας του Ιησού που στάζει αίμα!
Η "Ιερή Καρδιά του Ιησού", όπως ονομάζεται η εκκλησία βρίσκεται σε μία μικρή επαρχιακή πόλη, που από την Παρασκευή 11 Ιουνίου ζει στον ρυθμό του "θαύματος"!
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ιερέα Jorge Gandur, "δύο πιστοί είδαν με έκπληξη το πρόσωπο του Ιησού στην εικόνα του Μυστικού Δείπνου, να είναι κόκκινο στην αριστερή πλευρά. Με ενημέρωσαν αμέσως και όταν πλησιάσαμε κοντά διαπιστώσαμε ότι ήταν αίμα που έβγαινε από το αγκάθινο στεφάνι στο μέτωπό του!" (στη φωτογραφία)
Ο πάτερ Gandur, πήρε ήδη δείγμα του κόκκινου υγρού και το έστειλε για επιστημονική ανάλυση. Κανένας όμως από τους πιστούς δεν περιμένει τα επίσημα αποτελέσματα του εργαστηρίου, αφού ήδη μιλούν για "θαυματουργά δάκρυα αίματος" και σπεύδουν να προσκυνήσουν το "θαύμα"!
Την Κυριακή ο κόσμος που επισκέφτηκε την περιοχή της Yerba Buena, ήταν τόσος που ανάγκασε τους ιερείς να κάνουν τη θέια λειτουργία στον δρόμο, αφού ήταν αδύνατο να πλησιάσει κανείς την πόρτα της εκκλησίας!
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
ΔΑΚΡΥΣΑΝ ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝ!
Δύο θαυμαστά γεγονότα σημειωθηκαν με διαφορά 24 ημερών στη Ρουμανία και στη Ρωσία.Δύο εικόνες της Παναγίας του Καζάν(Καζάνσκαια)δάκρυσαν!
Το πρώτο συνέβη στη σκήτη Χούτα της Ρουμανιας στις 29 Αυγούστου 2009
Δείτε εδω ρεπορτάζ της κρατικής Ρουμανικής τηλεορασής στο 2:18,4:25,4:58. http://astradrom-filiala-bihor.blogspot ... hitul.html
Το δευτερο συνέβη στις γυναικείες φυλακές του Αλατιρ-Ρωσία στις 22 Σεπτεμβριου 2009 όταν δάκρυσε μια εικόνα της Παναγίας του Καζάν όπου είχε αγιογραφήσει πριν 15 χρόνια μία κρατούμενη.
Δύο θαυμαστά γεγονότα σημειωθηκαν με διαφορά 24 ημερών στη Ρουμανία και στη Ρωσία.Δύο εικόνες της Παναγίας του Καζάν(Καζάνσκαια)δάκρυσαν!
Το πρώτο συνέβη στη σκήτη Χούτα της Ρουμανιας στις 29 Αυγούστου 2009
Δείτε εδω ρεπορτάζ της κρατικής Ρουμανικής τηλεορασής στο 2:18,4:25,4:58. http://astradrom-filiala-bihor.blogspot ... hitul.html
Το δευτερο συνέβη στις γυναικείες φυλακές του Αλατιρ-Ρωσία στις 22 Σεπτεμβριου 2009 όταν δάκρυσε μια εικόνα της Παναγίας του Καζάν όπου είχε αγιογραφήσει πριν 15 χρόνια μία κρατούμενη.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Τον περασμένο Οκτώβριο, στο βυζαντινό Μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, πέντε χιλιόμετρα έξω από το Ναύπλιο, η εικόνα της Αγίας Κυριακής δάκρυσε! Κάποιοι από τους πιο παρατηρητικούς πιστούς που επισκέπτονταν το μοναστήρι στο χωριό Τσέλο πρόσεξαν ότι στην εικόνα της Αγίας Κυριακής και συγκεκριμένα στο σημείο των ματιών έτρεχε ένα σκούρο υγρό που έμοιαζε με αίμα. Κάποιοι είπαν πως η εικόνα δάκρυσε μετά την απόπειρα αγνώστων να κάψουν το ιερό του μοναστηριού τον περασμένο Αύγουστο, ενώ οι πιο δύσπιστοι απέδιδαν το υγρό σε τρικ επιτηδείων. Την εικόνα τελικά εξέτασαν ειδικοί και αποδείχθηκε ότι άγνωστοι είχαν κάψει το πίσω μέρος της, με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί το χρώμα και να κυλήσει, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση των «δακρύων» της Αγίας Κυριακής.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Θαύματα της Αγίας Ζώνης
Παναγία μου, αν θές κάνε το θαύμα σου!
20-11-2004
Έδεσσα
«Θάθελα να σάς διηγηθώ ένα θαύμα που έγινε κατά την διάρκεια έλευσης και παραμονής της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου στην Έδεσσα.
Το Θαύμα της Αγίας Ζώνης
Πάνω από μία δεκαετία ταλαιπωρούμαι με ένα πρόβλημα υγείας, που οι γιατροί ονομάζουν αρτηριοφλεβική επικοινωνία έξω καροτίδας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ανεύρυσμα του αίματος να διοχετεύεται στην δεξιά πλευρά του προσώπου. Έτσι έφθασε να δημιουργηθεί ένας όγκος που υπερέβαινε τα 10 εκατοστά.
Οι γιατροί χαρακτήρισαν την πάθηση ως μοναδική στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά και κανείς –τουλάχιστον στην Ελλάδα– δεν το ανελάμβανε. Πρόσφατα είχα βρεί ένα νοσοκομείο στην Αμερική, όμως τα χρήματα είναι πολλά.
Όταν λοιπόν ήρθε η Αγία Ζώνη, πήγα να προσκυνήσω με όση πίστη διέθετα στην ψυχή μου. Μόλις έφθασα πάνω από την Αγία Ζώνη, είπα μέσα μου: «Παναγία μου, αν θές κάνε το θαύμα σου, βοήθησέ με». Προσκύνησα και ακούμπησα το μέρος που υπάρχει το πρόβλημα. Στην συνέχεια στάθηκα όρθιος, για να παρακολουθήσω την συνέχεια της Αρχιερατικής Λειτουργίας.
Κάποια στιγμή ένιωσα στην δεξιά πλευρά του προσώπου μου συσπάσεις. Τις ένιωθα για πρώτη φορά και ήταν τόσο γλυκές που παρακάλαγα να συνεχιστούν, γιατί όσο και αν φανεί υπερβολικό, ένιωθα να μου αρέσει αυτό που γίνεται. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: «Λες να άκουσε την προσευχή μου η Παναγία»; Αμέσως μετά ένιωσα μια γλυκιά χαλαρότητα σ’ εκείνο το μέρος του προσώπου, όπως καμιά άλλη φορά.
Στο σπίτι διεπίστωσα το εξής εκπληκτικό. Για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια το δεξί μου μάτι δεν πιεζόταν από τον όγκο. Το κρατούσα ανοικτό και όχι κλειστό όπως παλαιότερα. Ο όγκος είχε μειωθεί και μάλιστα μπορούσα να μιλήσω καλύτερα, αφού πλέον δεν ήταν τόσο στραβό το στόμα μου. Παράλληλα ο κόμπος που υπήρχε στην έξω καροτίδα, τώρα είχε εξαφανιστεί.
Το συζήτησα με την γυναίκα μου που διαπίστωσε και εκείνη την διαφορά. Ευχαριστήσαμε την Παναγία και μιλήσαμε για θαύμα.
Την επόμενη μέρα ξαναπήγα στην Εκκλησία και προσκύνησα την Χάρη της. Μίλησα για όσα βίωσα σε έναν ιερέα για το θαύμα που ένιωσα. Το εκπληκτικό για μένα ήταν που όση ώρα μιλούσα στον ιερέα έκλαιγα. Έκλαιγα σαν μικρό παιδί. Δεν είχα ξανανιώσει ποτέ μου έτσι. Ακουγα παλαιότερα για θαύματα, όμως δεν έδινα σημασία και τώρα το βίωνα εγώ.
Συνάντησα ένα φίλο γιατρό που παρατήρησε την διαφορά. Του είπα μάλιστα: «Είναι φυσιολογικό ένα πράγμα που μεγαλώνει, ξαφνικά να υποχωρεί, έστω και για λίγα εκατοστά»; Μου απάντησε πώς όχι, δείχνοντας ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος. Σαν γιατρός μου έδωσε την δική του εξήγηση. Μου είπε: «Μπορεί το σώμα να δώσει εντολή για να θρομβωθεί το σημείο που υπάρχει το πρόβλημα». Όταν βέβαια του εξήγησα τί είχε συμβεί έμεινε άφωνος.
Συνέχιζα να πηγαίνω καθημερινά και να προσκυνώ την Αγία Ζώνη. Σήμερα που σάς γράφω ο όγκος έχει μειωθεί ακόμη πιο πολύ. Δεν γνωρίζω ποιά θα είναι η εξέλιξη. Ωστόσο το γεγονός που βίωσα ήταν θαύμα για μένα και θα το λέω πάντα δοξάζοντας την Χάρη της.
Δεν με άλλαξε μόνο στο πρόβλημα, αλλά και σαν άνθρωπο. Ένιωσα να με αγγίζουν τα χέρια της Παναγίας. Μεγάλη η Χάρη της».
Με σεβασμό
Συμεών και Σοφία Σλατίνης
Θαυμαστά γεγονότα
Από τις 12 ως τις 16 Νοεμβρίου 2004 η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου μεταφέρθηκε για προσκύνηση και αγιασμό στην πόλη της Έδεσσας. Σύσσωμη η πόλη και όλοι οι άρχοντες του τόπου υποδέχθηκαν θερμά την Αγία Ζώνη. Πάνω από 40.000 άτομα προσκύνησαν το χαριτόβρυτο αυτό κειμήλιο. Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες θαυμάτων, τα οποία ενήργησε η Παναγία στους προσκυνητές. Σημειώνουμε ενδεικτικά όσα πέσανε στην αντίληψή μας.
Η κ. Αρμενάκη Δωροθέα, κάτοικος Εδέσσης, έπασχε από την μέση της και ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι περίπου ένα χρόνο. Δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου. Όταν έμαθε ότι η Αγία Ζώνη βρισκόταν στην Έδεσσα, ζήτησε και της έφεραν ευλογημένη από Αυτήν κορδέλα, και αφού την πήρε, την έδεσε στην μέση της. Και το θαύμα έγινε! Η πρώην παράλυτη σηκώθηκε και περπάτησε. Πήγε μάλιστα στον Ναό και προσκύνησε το Θεομητορικό κειμήλιο και ακολούθως κατευθύνθηκε στην Μητρόπολη, όπου ανήγγειλε το θαυμαστό συμβάν στον Καθηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου αρχιμανδρίτη π. Εφραίμ.
Ο κ. Συμεών Σλατίνης, κάτοικος Εδέσσης, είχε κακοήθη όγκο στο μάγουλο. Εξαιτίας μάλιστα του μεγάλου μεγέθους του όγκου είχε κλείσει το μάτι του. Πήγε λοιπόν και αυτός και προσκύνησε την Τιμία Ζώνη. Όταν πήγε ύστερα στο σπίτι του, η γυναίκα του του είπε ότι το μάτι του το βλέπει πιο ανοικτό. Τότε κατάλαβε ότι πράγματι ο όγκος υποχώρησε και άνοιξε το μάτι του. Αλλά και ένα άλλο ογκίδιο κάτω από το σαγόνι του είχε εξαφανιστεί. Ο ίδιος με επιστολή του περιγράφει το θαύμα.
Ο κ. Δημοσθένης Παπαντωνίου, κάτοικος Εδέσσης, είχε ένα εγγονάκι, την Μαρία, το οποίο, από βρέφος ακόμη, την νύκτα δεν μπορούσε να κοιμηθεί μόνο του και ο ύπνος του ήταν σε τέτοιο σημείο ανήσυχος, που οι γονείς του δεν ήξεραν τί να κάνουν γι’ αυτό. Ο παππούς του το πήγε στον Ναό, και αφού παρακάλεσε τους ιερείς, το σταύρωσαν με την Αγία Ζώνη. Από τότε το παιδάκι κοιμάται μόνο του, χωρίς να δημιουργεί ανησυχία την νύκτα.
Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Καραλάζος
Ιεροκήρυκας Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης
Μάς βοήθησε στο πρόβλημα που είχαμε
«Με την επιστολή μας αυτή θα θέλαμε να σάς γνωστοποιήσουμε τα παρακάτω:
Ο εγκάρδιος φίλος μας κ. Ιωάννης Μαντάς (αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος) έπειτα από επίσκεψή του στο Άγιον Όρος, περίπου πριν ένα μήνα, μάς έφερε κορδέλα από την Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία βοήθησε στο πρόβλημα που είχαμε περί τεκνοποιήσεως. Έτσι μετά από πέντε προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης έγινε το θαύμα την ημέρα του Αγίου Αρχαγγέλου και λάβαμε θετική απάντηση στην ανάλογη εξέταση.
Ευχαριστούμε πολύ.
Μετά τιμής
Παπαδόπουλος Ιωάννης του Νικολάου
Κυρίου Νικολέτα του Σωτηρίου
Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη
«Ήθελα πολύ να αποκτήσω ένα δεύτερο παιδί. Όταν άκουσα ότι θα φέρουν στην εκκλησία μας την Αγία Ζώνη, την πήρα και την φόρεσα και είπα, «ας γίνει και σε μένα το θαύμα σου, Παναγία μου». Σε λίγο διάστημα έμεινα έγκυος. Χάρηκα πολύ, συνέχισα να φοράω την ευλογημένη κορδέλα και παρακαλούσα μέρα νύκτα να πάνε όλα καλά, γιατί είχα δύσκολη εγκυμοσύνη. Μετά από έξι μήνες έφερα στον κόσμο το παλλικάρι μου, γερό και υγιέστατο. Το βάλανε στην θερμοκοιτίδα για δύο μήνες και παρακαλούσα την Παναγία να πάνε όλα καλά! Τώρα σφίγγω στην αγκαλιά μου τον Γιώργο και βλέπω με αισιοδοξία τις μέρες που έρχονται».
Οι ευτυχισμένοι γονείς
Σοφία και Ιωάννης Καμπουρής
Το θάρρος μου πήγαινε να με αφήσει
Χανιά Κρήτης
«Πάνε τρία χρόνια που άρχισε η μεγάλη ταλαιπωρία με την υγεία μου. Έχασα τον άνδρα μου κτυπημένο από την επάρατο νόσο. Το βράδι μετά την κηδεία άρχισε ο γολγοθάς μου. Ένας ξαφνικός πόνος και ένα μικρό πρήξιμο στο στήθος ήταν η αρχή. Έπρεπε να χειρουργηθώ αμέσως. Οπλισμένη με πίστη στην Χάρη του Θεού και με ελπίδα στις πρεσβείες της Θεοτόκου μπήκα στο χειρουργείο (23-4-2002). Αφαιρέθηκε ο όγκος και πρόλαβα τα χειρότερα. Έπρεπε να υποβληθώ σε κάποιες θεραπείες, ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες. Αυτές κράτησαν οκτώ μήνες και ήταν επώδυνες, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το θάρρος μου πήγαινε να με αφήσει. Τότε ήλθε η Τιμία Ζώνη, που έστειλε ο π. Γεδεών. Την φόρεσα, επανήλθε το θάρρος και οι πόνοι περνούσαν. Όταν τελείωσα τις θεραπείες, ο γιατρός είπε ότι όλα είχαν πάει καλά και δεν πρέπει να ανησυχώ. Από τότε πέρασαν δύο χρόνια και είμαι πολύ καλά στην υγεία μου.
Το θαύμα το έκανε η Παναγία με την ζώνη της και στην Αγγελική Γάσπαρη που ήταν άρρωστη και την είχαν αποθαρρύνει οι γιατροί. Φόρεσε την ζώνη και σήμερα είναι καλά και δοξάζει το όνομα της Παναγίας μας».
Κωνσταντία Κωνσταντουδάκη
Η Παναγία ευλόγησε πολλές γυναίκες
10-2-2005
Ο αιδεσιμώτατος Ιερομόναχος Ειρηναίος, Σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Σερβικής Εκκλησίας στις Διεθνείς και Διεκκλησιαστικές υποθέσεις, μάς γράφει:
«Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που επικοινωνήσαμε και από τότε που ζήτησα ζώνες ευλογημένες πάνω στην Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Παναγία ευλόγησε πάρα πολλές από τις γυναίκες στις οποίες ταπεινά μοίρασα τις ζώνες και τους χάρισε υγεία και εγκυμοσύνη. Ζήτησα από αυτές προσωπικά να γράψουν στην Ιερά Μονή σας τα ονόματα και τις ημερομηνίες των τοκετών τους.
Με την μεσιτεία της Παναγίας και την βοήθεια του Θεού οι παρακάτω γυναίκες έχουν ευλογηθεί με όμορφα και υγιή παιδιά:
Μίλα Ocheshnik, Αικατερίνα Lalich, Λίντα Ζivkovich (δίδυμα), Τατιάνα Jovanovic, Ζακλίνα Trajkovic (αδελφή της Τατιάνας), Αλεξάνδρα Guzina.
Ζητώ με σεβασμό να σταλούν και άλλες ζώνες και να παρακαλέσετε την Θεοτόκο να δώσει την ευλογία της εγκυμοσύνης.
Με την ευλογία σας
Πάντοτε αφοσιωμένος σε σάς εν τώ Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ
Ιερομόναχος Ειρηναίος Dobrijevic
πηγή: Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Θαύματα Αγίας Ζώνης, Έκδοση Β’ επαυξημένη, Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 2008.
Παναγία μου, αν θές κάνε το θαύμα σου!
20-11-2004
Έδεσσα
«Θάθελα να σάς διηγηθώ ένα θαύμα που έγινε κατά την διάρκεια έλευσης και παραμονής της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου στην Έδεσσα.
Το Θαύμα της Αγίας Ζώνης
Πάνω από μία δεκαετία ταλαιπωρούμαι με ένα πρόβλημα υγείας, που οι γιατροί ονομάζουν αρτηριοφλεβική επικοινωνία έξω καροτίδας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ανεύρυσμα του αίματος να διοχετεύεται στην δεξιά πλευρά του προσώπου. Έτσι έφθασε να δημιουργηθεί ένας όγκος που υπερέβαινε τα 10 εκατοστά.
Οι γιατροί χαρακτήρισαν την πάθηση ως μοναδική στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά και κανείς –τουλάχιστον στην Ελλάδα– δεν το ανελάμβανε. Πρόσφατα είχα βρεί ένα νοσοκομείο στην Αμερική, όμως τα χρήματα είναι πολλά.
Όταν λοιπόν ήρθε η Αγία Ζώνη, πήγα να προσκυνήσω με όση πίστη διέθετα στην ψυχή μου. Μόλις έφθασα πάνω από την Αγία Ζώνη, είπα μέσα μου: «Παναγία μου, αν θές κάνε το θαύμα σου, βοήθησέ με». Προσκύνησα και ακούμπησα το μέρος που υπάρχει το πρόβλημα. Στην συνέχεια στάθηκα όρθιος, για να παρακολουθήσω την συνέχεια της Αρχιερατικής Λειτουργίας.
Κάποια στιγμή ένιωσα στην δεξιά πλευρά του προσώπου μου συσπάσεις. Τις ένιωθα για πρώτη φορά και ήταν τόσο γλυκές που παρακάλαγα να συνεχιστούν, γιατί όσο και αν φανεί υπερβολικό, ένιωθα να μου αρέσει αυτό που γίνεται. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: «Λες να άκουσε την προσευχή μου η Παναγία»; Αμέσως μετά ένιωσα μια γλυκιά χαλαρότητα σ’ εκείνο το μέρος του προσώπου, όπως καμιά άλλη φορά.
Στο σπίτι διεπίστωσα το εξής εκπληκτικό. Για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια το δεξί μου μάτι δεν πιεζόταν από τον όγκο. Το κρατούσα ανοικτό και όχι κλειστό όπως παλαιότερα. Ο όγκος είχε μειωθεί και μάλιστα μπορούσα να μιλήσω καλύτερα, αφού πλέον δεν ήταν τόσο στραβό το στόμα μου. Παράλληλα ο κόμπος που υπήρχε στην έξω καροτίδα, τώρα είχε εξαφανιστεί.
Το συζήτησα με την γυναίκα μου που διαπίστωσε και εκείνη την διαφορά. Ευχαριστήσαμε την Παναγία και μιλήσαμε για θαύμα.
Την επόμενη μέρα ξαναπήγα στην Εκκλησία και προσκύνησα την Χάρη της. Μίλησα για όσα βίωσα σε έναν ιερέα για το θαύμα που ένιωσα. Το εκπληκτικό για μένα ήταν που όση ώρα μιλούσα στον ιερέα έκλαιγα. Έκλαιγα σαν μικρό παιδί. Δεν είχα ξανανιώσει ποτέ μου έτσι. Ακουγα παλαιότερα για θαύματα, όμως δεν έδινα σημασία και τώρα το βίωνα εγώ.
Συνάντησα ένα φίλο γιατρό που παρατήρησε την διαφορά. Του είπα μάλιστα: «Είναι φυσιολογικό ένα πράγμα που μεγαλώνει, ξαφνικά να υποχωρεί, έστω και για λίγα εκατοστά»; Μου απάντησε πώς όχι, δείχνοντας ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος. Σαν γιατρός μου έδωσε την δική του εξήγηση. Μου είπε: «Μπορεί το σώμα να δώσει εντολή για να θρομβωθεί το σημείο που υπάρχει το πρόβλημα». Όταν βέβαια του εξήγησα τί είχε συμβεί έμεινε άφωνος.
Συνέχιζα να πηγαίνω καθημερινά και να προσκυνώ την Αγία Ζώνη. Σήμερα που σάς γράφω ο όγκος έχει μειωθεί ακόμη πιο πολύ. Δεν γνωρίζω ποιά θα είναι η εξέλιξη. Ωστόσο το γεγονός που βίωσα ήταν θαύμα για μένα και θα το λέω πάντα δοξάζοντας την Χάρη της.
Δεν με άλλαξε μόνο στο πρόβλημα, αλλά και σαν άνθρωπο. Ένιωσα να με αγγίζουν τα χέρια της Παναγίας. Μεγάλη η Χάρη της».
Με σεβασμό
Συμεών και Σοφία Σλατίνης
Θαυμαστά γεγονότα
Από τις 12 ως τις 16 Νοεμβρίου 2004 η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου μεταφέρθηκε για προσκύνηση και αγιασμό στην πόλη της Έδεσσας. Σύσσωμη η πόλη και όλοι οι άρχοντες του τόπου υποδέχθηκαν θερμά την Αγία Ζώνη. Πάνω από 40.000 άτομα προσκύνησαν το χαριτόβρυτο αυτό κειμήλιο. Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες θαυμάτων, τα οποία ενήργησε η Παναγία στους προσκυνητές. Σημειώνουμε ενδεικτικά όσα πέσανε στην αντίληψή μας.
Η κ. Αρμενάκη Δωροθέα, κάτοικος Εδέσσης, έπασχε από την μέση της και ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι περίπου ένα χρόνο. Δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου. Όταν έμαθε ότι η Αγία Ζώνη βρισκόταν στην Έδεσσα, ζήτησε και της έφεραν ευλογημένη από Αυτήν κορδέλα, και αφού την πήρε, την έδεσε στην μέση της. Και το θαύμα έγινε! Η πρώην παράλυτη σηκώθηκε και περπάτησε. Πήγε μάλιστα στον Ναό και προσκύνησε το Θεομητορικό κειμήλιο και ακολούθως κατευθύνθηκε στην Μητρόπολη, όπου ανήγγειλε το θαυμαστό συμβάν στον Καθηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου αρχιμανδρίτη π. Εφραίμ.
Ο κ. Συμεών Σλατίνης, κάτοικος Εδέσσης, είχε κακοήθη όγκο στο μάγουλο. Εξαιτίας μάλιστα του μεγάλου μεγέθους του όγκου είχε κλείσει το μάτι του. Πήγε λοιπόν και αυτός και προσκύνησε την Τιμία Ζώνη. Όταν πήγε ύστερα στο σπίτι του, η γυναίκα του του είπε ότι το μάτι του το βλέπει πιο ανοικτό. Τότε κατάλαβε ότι πράγματι ο όγκος υποχώρησε και άνοιξε το μάτι του. Αλλά και ένα άλλο ογκίδιο κάτω από το σαγόνι του είχε εξαφανιστεί. Ο ίδιος με επιστολή του περιγράφει το θαύμα.
Ο κ. Δημοσθένης Παπαντωνίου, κάτοικος Εδέσσης, είχε ένα εγγονάκι, την Μαρία, το οποίο, από βρέφος ακόμη, την νύκτα δεν μπορούσε να κοιμηθεί μόνο του και ο ύπνος του ήταν σε τέτοιο σημείο ανήσυχος, που οι γονείς του δεν ήξεραν τί να κάνουν γι’ αυτό. Ο παππούς του το πήγε στον Ναό, και αφού παρακάλεσε τους ιερείς, το σταύρωσαν με την Αγία Ζώνη. Από τότε το παιδάκι κοιμάται μόνο του, χωρίς να δημιουργεί ανησυχία την νύκτα.
Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Καραλάζος
Ιεροκήρυκας Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης
Μάς βοήθησε στο πρόβλημα που είχαμε
«Με την επιστολή μας αυτή θα θέλαμε να σάς γνωστοποιήσουμε τα παρακάτω:
Ο εγκάρδιος φίλος μας κ. Ιωάννης Μαντάς (αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος) έπειτα από επίσκεψή του στο Άγιον Όρος, περίπου πριν ένα μήνα, μάς έφερε κορδέλα από την Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία βοήθησε στο πρόβλημα που είχαμε περί τεκνοποιήσεως. Έτσι μετά από πέντε προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης έγινε το θαύμα την ημέρα του Αγίου Αρχαγγέλου και λάβαμε θετική απάντηση στην ανάλογη εξέταση.
Ευχαριστούμε πολύ.
Μετά τιμής
Παπαδόπουλος Ιωάννης του Νικολάου
Κυρίου Νικολέτα του Σωτηρίου
Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη
«Ήθελα πολύ να αποκτήσω ένα δεύτερο παιδί. Όταν άκουσα ότι θα φέρουν στην εκκλησία μας την Αγία Ζώνη, την πήρα και την φόρεσα και είπα, «ας γίνει και σε μένα το θαύμα σου, Παναγία μου». Σε λίγο διάστημα έμεινα έγκυος. Χάρηκα πολύ, συνέχισα να φοράω την ευλογημένη κορδέλα και παρακαλούσα μέρα νύκτα να πάνε όλα καλά, γιατί είχα δύσκολη εγκυμοσύνη. Μετά από έξι μήνες έφερα στον κόσμο το παλλικάρι μου, γερό και υγιέστατο. Το βάλανε στην θερμοκοιτίδα για δύο μήνες και παρακαλούσα την Παναγία να πάνε όλα καλά! Τώρα σφίγγω στην αγκαλιά μου τον Γιώργο και βλέπω με αισιοδοξία τις μέρες που έρχονται».
Οι ευτυχισμένοι γονείς
Σοφία και Ιωάννης Καμπουρής
Το θάρρος μου πήγαινε να με αφήσει
Χανιά Κρήτης
«Πάνε τρία χρόνια που άρχισε η μεγάλη ταλαιπωρία με την υγεία μου. Έχασα τον άνδρα μου κτυπημένο από την επάρατο νόσο. Το βράδι μετά την κηδεία άρχισε ο γολγοθάς μου. Ένας ξαφνικός πόνος και ένα μικρό πρήξιμο στο στήθος ήταν η αρχή. Έπρεπε να χειρουργηθώ αμέσως. Οπλισμένη με πίστη στην Χάρη του Θεού και με ελπίδα στις πρεσβείες της Θεοτόκου μπήκα στο χειρουργείο (23-4-2002). Αφαιρέθηκε ο όγκος και πρόλαβα τα χειρότερα. Έπρεπε να υποβληθώ σε κάποιες θεραπείες, ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες. Αυτές κράτησαν οκτώ μήνες και ήταν επώδυνες, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το θάρρος μου πήγαινε να με αφήσει. Τότε ήλθε η Τιμία Ζώνη, που έστειλε ο π. Γεδεών. Την φόρεσα, επανήλθε το θάρρος και οι πόνοι περνούσαν. Όταν τελείωσα τις θεραπείες, ο γιατρός είπε ότι όλα είχαν πάει καλά και δεν πρέπει να ανησυχώ. Από τότε πέρασαν δύο χρόνια και είμαι πολύ καλά στην υγεία μου.
Το θαύμα το έκανε η Παναγία με την ζώνη της και στην Αγγελική Γάσπαρη που ήταν άρρωστη και την είχαν αποθαρρύνει οι γιατροί. Φόρεσε την ζώνη και σήμερα είναι καλά και δοξάζει το όνομα της Παναγίας μας».
Κωνσταντία Κωνσταντουδάκη
Η Παναγία ευλόγησε πολλές γυναίκες
10-2-2005
Ο αιδεσιμώτατος Ιερομόναχος Ειρηναίος, Σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Σερβικής Εκκλησίας στις Διεθνείς και Διεκκλησιαστικές υποθέσεις, μάς γράφει:
«Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που επικοινωνήσαμε και από τότε που ζήτησα ζώνες ευλογημένες πάνω στην Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Παναγία ευλόγησε πάρα πολλές από τις γυναίκες στις οποίες ταπεινά μοίρασα τις ζώνες και τους χάρισε υγεία και εγκυμοσύνη. Ζήτησα από αυτές προσωπικά να γράψουν στην Ιερά Μονή σας τα ονόματα και τις ημερομηνίες των τοκετών τους.
Με την μεσιτεία της Παναγίας και την βοήθεια του Θεού οι παρακάτω γυναίκες έχουν ευλογηθεί με όμορφα και υγιή παιδιά:
Μίλα Ocheshnik, Αικατερίνα Lalich, Λίντα Ζivkovich (δίδυμα), Τατιάνα Jovanovic, Ζακλίνα Trajkovic (αδελφή της Τατιάνας), Αλεξάνδρα Guzina.
Ζητώ με σεβασμό να σταλούν και άλλες ζώνες και να παρακαλέσετε την Θεοτόκο να δώσει την ευλογία της εγκυμοσύνης.
Με την ευλογία σας
Πάντοτε αφοσιωμένος σε σάς εν τώ Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ
Ιερομόναχος Ειρηναίος Dobrijevic
πηγή: Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Θαύματα Αγίας Ζώνης, Έκδοση Β’ επαυξημένη, Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 2008.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Re: ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ , τής Νέας Μάκρης
Ζωντανές παρουσίες, από περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων...
Τό αρχαίο ιστορικό Μοναστήρι τού Αγίου Εφραίμ τής Νέας Μάκρης, πού είναι καί ο τόπος μαρτυρίου του...
Πεντακόσια περίπου χρόνια έχουν περάσει, από τό 1426 , όταν στίς 5 Μαϊου Αγαρηνοί πειρατές, εισβάλλοντας στό μοναστήρι τών Αμώμων, στόν λόφο τής Νέας Μάκρης, παλούκωσαν μέ αναμμένο δαυλό στήν κοιλιά τόν Άγιο Εφραίμ, ηγούμενο τότε σ΄ αυτό τό μοναστήρι...Έκτοτε παρέμενε άγνωστος, μέχρι τό 1964 , όταν γιά λόγους πού μόνο ό Θεός γνωρίζει, κάνει στόν χώρο τής αρχαίας Μονής καί πάλι ζωντανή τήν παρουσία του...Στό ερειπωμένο αυτό μοναστήρι, ζεί τώρα μιά ευσεβής καλόγρια. Είναι ή Μακαρία Δεσύπρη, αυτή ή φωτεινή ψυχή πού μέ τήν ταπεινή παρουσία της σημάδεψε τήν ζωή τού Μοναστηριού στά χρόνια πού ακολούθησαν...
Διηγείται ή ίδια...
--" Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου, έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων...Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,
--Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν...
Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,
--" Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !
Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.
Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω...
Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα, τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο...
"...καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70 βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!
Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του
--Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα...
Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του..."
Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο...
--" Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα...Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα...Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,
--" Ώς πότε θά μ΄ έχεις εκεί πέρα; Κι΄ αυτός ( ό εργάτης ), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;
Γύρισα τότε τρομαγμένη καί τ ό ν ε ί δ α !
Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !...
Ήταν ένα πλάσμα, 1.500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!
--Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω...
Καί αμέσως έγινε ά φ α ν τ ο ς !
Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.
Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε...
Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα...
--" Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ π ο λ ύ, μού είπε. Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ί μ ..."
Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία...
Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.
Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν...".
Έτσι περιγράφει ή αείμνηστος ηγουμένη Μακαρία Δεσύπρη τήν εμφάνιση τού αγίου σάν μία σφραγίδα - πρόλογο σέ κάθε ένα από τά βιβλία γιά τόν Άγιο Εφραίμ,πού μέχρι σήμερα τό μοναστήρι έχει κυκλοφορήσει, μέ τόν γενικό τίτλο " ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ τού θαυματουργού " - Αθήναι - 1998.
Νά σημειώσουμε εδώ, ότι τά περιγραφόμενα θαύματα είναι πάντα επώνυμα, μέ στοιχεία καί διευθύνσεις, καί αφορούν ανθρώπους διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων καί επαγγελμάτων. Εργάτες, επαγγελματίες,υπάλληλοι,γιατροί, αξιωματικοί, καί δικηγόροι, είναι οί άνθρωποι πού μέ τό χέρι στήν καρδιά ομολογούν θαυματουργικές επεμβάσεις τού Αγίου Εφραίμ, αλλά καί εμφανίσεις π ρ ό σ ω π ο μέ π ρ ό σ ω π ο σέ περιστατικά περίεργα καί παράδοξα...
Περιστατικά πού συνέβησαν εδώ καί τώρα, στήν εποχή μας, μιά εποχή μέ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καί επικινδυνότητες, γι΄ αυτό καί ό Άγιος Εφραίμ από τίς πρώτες κι΄ όλας εμφανίσεις του στήν τότε ηγουμένη Μακαρία, είχε πεί,
" Θά κάνω πολλά θαύματα, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά σωθεί ( νά σώσει δηλαδή τήν ψυχή του ), π ρ ί ν έ λ θ ο υ ν τ ά μ ε γ ά λ α δ ε ι ν ά..." .
( Προφανώς ενοεί, τίς φοβερές ημέρες τών διωγμών τού Αντίχριστου, πού μέ τόν μυστηριώδη σατανικό αριθμό 666 θά προσπαθήσει νά σφραγίσει καί νά θέσει υπό τήν ιδιοκτησία τού Εωσφόρου όλη τήν ανθρωπότητα, αρχής γενομένης από τίς συναλλαγές καί τά τρόφιμα σέ παγκόσμια κλίμακα... )
ΕΙΔΑ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ...
Μία πολύ ζωντανή περιγραφή τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, μάς δίνει ό κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, Κανδρινού 76, Αθήνα, μέσω ενός ξεχωριστού οράματος πού είδε καί έχει καταχωρηθεί στό επίσημο βιβλίο τής Ιεράς Μονής, στόν Γ΄ τόμο.
" Είδα, ότι βρισκόμουν ντυμένος σάν παπαδάκι στό μοναστήρι, καί βοηθούσα τόν Άγιο στήν Εκκλησία. Ξαφνικά, βλέπω νά μπαίνουν μέσα κάτι αγριάνθρωποι μέ σαρίκια στό κεφάλι τους, κρατώντας ρόπαλα, ξύλα, καί σπαθιά. Από τόν τρόμο μου έτρεξα καί κρύφτηκα κυττώντας μέ αγωνία τό τί θά γίνει...
Όλοι αυτοί, φωνάζοντας δυνατά, έπιασαν τόν Άγιο καί αφού τόν έδεσαν στό δέντρο, άρχισαν νά τόν κτυπάνε, νά τόν τρυπάνε μέ τά σπαθιά τους καί τό αίμα νά τρέχει στήν γή...
Τού έκαναν μαρτύρια ανήκουστα, κόβοντας κοματάκια από τό κορμί του, ενώ μέ γυρισμένα τά μάτια στόν ουρανό ό Άγιος προσευχόταν. Ακόμη καί ένα μικρόσωμο σκυλάκι πού συνεχώς γαύγιζε δίπλα του προσπαθώντας νά τόν ελευθερώσει, τό κυνήγησαν κι΄ αυτό οί τύραννοι...
Από τόν φόβο μου καί τήν αγωνία μου, συνεχίζει ό κ. Σπυρόπουλος, βλέποντας τήν ζωντανή αναπαράσταση τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, ξύπνησα, αλλά όταν σέ λίγο ξανακοιμήθηκα τό ίδιο όνειρο συνεχίσθηκε...
Δέν έβλεπα τώρα τούς τυράννους αλλά μόνο τόν Άγιο δεμένο πάνω στό δένδρο πού καί σήμερα υπάρχει, κατακόκκινο μέσα στό αίμα του, χαρακωμένο από παντού, αλλά δέν ζούσε πιά, είχε πεθάνει...
Κι΄ εγώ, πάντα κρυμμμένος πίσω από μιά βρύση καί προσευχόμενος στόν Θεό νά μού δώσει δύναμη, φοβόμουν νά βγώ μή ξέροντας πιά τί νά κάνω.
Καί ξαφνικά βλέπω, νά μπαίνουν βιαστικά εκεί μερικοί άνθρωποι, νά ξεκρεμάνε τόν Άγιο, καί νά τόν μεταφέρουν σ΄ έναν λάκκο πιό πέρα, βάζοντάς τον μέσα. Έβλεπα ακόμη, τό μικρόσωμο σκυλάκι μέ ένα κομμάτι κρέας στό στόμα νά κατευθύνεται στόν λάκκο, καί ρίχνοντάς το μέσα νά απομακρύνεται ουρλιάζοντας πένθιμα. Ήταν ακριβώς τό ίδιο σκυλάκι, γιά τό οποίο σέ ένα άλλο όραμά είχε πάλι αναφερθεί ό Άγιος, ότι ήταν " τό μόνο πλάσμα πού μού συμπαραστάθηκε τότε, γλύφοντας τίς πληγές μου..."
Ζωντανές παρουσίες, από περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων...
Τό αρχαίο ιστορικό Μοναστήρι τού Αγίου Εφραίμ τής Νέας Μάκρης, πού είναι καί ο τόπος μαρτυρίου του...
Πεντακόσια περίπου χρόνια έχουν περάσει, από τό 1426 , όταν στίς 5 Μαϊου Αγαρηνοί πειρατές, εισβάλλοντας στό μοναστήρι τών Αμώμων, στόν λόφο τής Νέας Μάκρης, παλούκωσαν μέ αναμμένο δαυλό στήν κοιλιά τόν Άγιο Εφραίμ, ηγούμενο τότε σ΄ αυτό τό μοναστήρι...Έκτοτε παρέμενε άγνωστος, μέχρι τό 1964 , όταν γιά λόγους πού μόνο ό Θεός γνωρίζει, κάνει στόν χώρο τής αρχαίας Μονής καί πάλι ζωντανή τήν παρουσία του...Στό ερειπωμένο αυτό μοναστήρι, ζεί τώρα μιά ευσεβής καλόγρια. Είναι ή Μακαρία Δεσύπρη, αυτή ή φωτεινή ψυχή πού μέ τήν ταπεινή παρουσία της σημάδεψε τήν ζωή τού Μοναστηριού στά χρόνια πού ακολούθησαν...
Διηγείται ή ίδια...
--" Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου, έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων...Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,
--Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν...
Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,
--" Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !
Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.
Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω...
Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα, τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο...
"...καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70 βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!
Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του
--Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα...
Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του..."
Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο...
--" Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα...Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα...Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,
--" Ώς πότε θά μ΄ έχεις εκεί πέρα; Κι΄ αυτός ( ό εργάτης ), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;
Γύρισα τότε τρομαγμένη καί τ ό ν ε ί δ α !
Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !...
Ήταν ένα πλάσμα, 1.500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!
--Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω...
Καί αμέσως έγινε ά φ α ν τ ο ς !
Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.
Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε...
Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα...
--" Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ π ο λ ύ, μού είπε. Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ί μ ..."
Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία...
Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.
Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν...".
Έτσι περιγράφει ή αείμνηστος ηγουμένη Μακαρία Δεσύπρη τήν εμφάνιση τού αγίου σάν μία σφραγίδα - πρόλογο σέ κάθε ένα από τά βιβλία γιά τόν Άγιο Εφραίμ,πού μέχρι σήμερα τό μοναστήρι έχει κυκλοφορήσει, μέ τόν γενικό τίτλο " ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ τού θαυματουργού " - Αθήναι - 1998.
Νά σημειώσουμε εδώ, ότι τά περιγραφόμενα θαύματα είναι πάντα επώνυμα, μέ στοιχεία καί διευθύνσεις, καί αφορούν ανθρώπους διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων καί επαγγελμάτων. Εργάτες, επαγγελματίες,υπάλληλοι,γιατροί, αξιωματικοί, καί δικηγόροι, είναι οί άνθρωποι πού μέ τό χέρι στήν καρδιά ομολογούν θαυματουργικές επεμβάσεις τού Αγίου Εφραίμ, αλλά καί εμφανίσεις π ρ ό σ ω π ο μέ π ρ ό σ ω π ο σέ περιστατικά περίεργα καί παράδοξα...
Περιστατικά πού συνέβησαν εδώ καί τώρα, στήν εποχή μας, μιά εποχή μέ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καί επικινδυνότητες, γι΄ αυτό καί ό Άγιος Εφραίμ από τίς πρώτες κι΄ όλας εμφανίσεις του στήν τότε ηγουμένη Μακαρία, είχε πεί,
" Θά κάνω πολλά θαύματα, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά σωθεί ( νά σώσει δηλαδή τήν ψυχή του ), π ρ ί ν έ λ θ ο υ ν τ ά μ ε γ ά λ α δ ε ι ν ά..." .
( Προφανώς ενοεί, τίς φοβερές ημέρες τών διωγμών τού Αντίχριστου, πού μέ τόν μυστηριώδη σατανικό αριθμό 666 θά προσπαθήσει νά σφραγίσει καί νά θέσει υπό τήν ιδιοκτησία τού Εωσφόρου όλη τήν ανθρωπότητα, αρχής γενομένης από τίς συναλλαγές καί τά τρόφιμα σέ παγκόσμια κλίμακα... )
ΕΙΔΑ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ...
Μία πολύ ζωντανή περιγραφή τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, μάς δίνει ό κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, Κανδρινού 76, Αθήνα, μέσω ενός ξεχωριστού οράματος πού είδε καί έχει καταχωρηθεί στό επίσημο βιβλίο τής Ιεράς Μονής, στόν Γ΄ τόμο.
" Είδα, ότι βρισκόμουν ντυμένος σάν παπαδάκι στό μοναστήρι, καί βοηθούσα τόν Άγιο στήν Εκκλησία. Ξαφνικά, βλέπω νά μπαίνουν μέσα κάτι αγριάνθρωποι μέ σαρίκια στό κεφάλι τους, κρατώντας ρόπαλα, ξύλα, καί σπαθιά. Από τόν τρόμο μου έτρεξα καί κρύφτηκα κυττώντας μέ αγωνία τό τί θά γίνει...
Όλοι αυτοί, φωνάζοντας δυνατά, έπιασαν τόν Άγιο καί αφού τόν έδεσαν στό δέντρο, άρχισαν νά τόν κτυπάνε, νά τόν τρυπάνε μέ τά σπαθιά τους καί τό αίμα νά τρέχει στήν γή...
Τού έκαναν μαρτύρια ανήκουστα, κόβοντας κοματάκια από τό κορμί του, ενώ μέ γυρισμένα τά μάτια στόν ουρανό ό Άγιος προσευχόταν. Ακόμη καί ένα μικρόσωμο σκυλάκι πού συνεχώς γαύγιζε δίπλα του προσπαθώντας νά τόν ελευθερώσει, τό κυνήγησαν κι΄ αυτό οί τύραννοι...
Από τόν φόβο μου καί τήν αγωνία μου, συνεχίζει ό κ. Σπυρόπουλος, βλέποντας τήν ζωντανή αναπαράσταση τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, ξύπνησα, αλλά όταν σέ λίγο ξανακοιμήθηκα τό ίδιο όνειρο συνεχίσθηκε...
Δέν έβλεπα τώρα τούς τυράννους αλλά μόνο τόν Άγιο δεμένο πάνω στό δένδρο πού καί σήμερα υπάρχει, κατακόκκινο μέσα στό αίμα του, χαρακωμένο από παντού, αλλά δέν ζούσε πιά, είχε πεθάνει...
Κι΄ εγώ, πάντα κρυμμμένος πίσω από μιά βρύση καί προσευχόμενος στόν Θεό νά μού δώσει δύναμη, φοβόμουν νά βγώ μή ξέροντας πιά τί νά κάνω.
Καί ξαφνικά βλέπω, νά μπαίνουν βιαστικά εκεί μερικοί άνθρωποι, νά ξεκρεμάνε τόν Άγιο, καί νά τόν μεταφέρουν σ΄ έναν λάκκο πιό πέρα, βάζοντάς τον μέσα. Έβλεπα ακόμη, τό μικρόσωμο σκυλάκι μέ ένα κομμάτι κρέας στό στόμα νά κατευθύνεται στόν λάκκο, καί ρίχνοντάς το μέσα νά απομακρύνεται ουρλιάζοντας πένθιμα. Ήταν ακριβώς τό ίδιο σκυλάκι, γιά τό οποίο σέ ένα άλλο όραμά είχε πάλι αναφερθεί ό Άγιος, ότι ήταν " τό μόνο πλάσμα πού μού συμπαραστάθηκε τότε, γλύφοντας τίς πληγές μου..."
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.