Παιδιά καλημέρα σε όλους. Καλύτερα καλησπέρα σε όλους.stratis έγραψε:Δεν είναι σύμπτωση το γεγονός πως όταν προσέρχεται κάποιος για εξομολόγηση και κυρίως την πρώτη φορά, ο διάβολος του βγάζει διάφορα προσκόμματα για να μη συμβεί αυτό. Π.χ. δεύτερες σκέψεις, αμφιβολίες για τον ιερέα και τους παπάδες γενικά, ότι μπορεί να πάει την άλλη εβδομάδα, ντροπή και άλλα παρόμοια.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό ζήτημα και δυστυχώς μολονότι είναι αυτονόητο πολλοί την πατάνε νομίζοντας ότι έτσι δε θα τους απαγγελθεί κατηγορία την ώρα της Κρίσης είτε μετά θάνατον είτε κατά τη 2α Παρουσία, το μόνο όμως που πετυχαίνουν είναι να κοροϊδεύουν τον εαυτό του.Προσοχή όμως: Μην πης, άνθρωπε, οτι αμαρτάνω τώρα και κατόπιν θα εξομολογηθώ για να συγχωρηθώ. Αυτό είναι πονηρία και ο Θεός δεν την ανέχεται " ΑΝ Θεληματικός αμαρτανομεν, μετά που πήραμεν την επίγνωση της αλήθειας, ουκέτι περι αμαρτιών απολείπεται θυσία" (Εβρ. 10, 26)
Είμαι νέο μέλος στο φορουμ σας και είναι η δευτερη φορά που το επισκεπτομαι μετά απο πολύ καιρό, χάρην του Νικού που τον ευχαριστώ. Θα μου πάρει λίγο χρόνο να το δω και να το διαβάσω πριν διατυπώσω και εγώ τις Πνευματικές μου ανησυχείες, φόβους, απόψεις, σκέψεις, τα οποία όλα αυτά τα βιώνω τον τελευταίο καιρό σε υπερθετικό βαθμό (πιθανόν έχω να καλύψω όλα τα χρόνια μου τα 29 στα 30 πλέον κοσμικής και αμαρτωλής ζωής μου) λόγω του ότι δικαιολογημένα με την ανθρώπινη έννοια της δικαιολογίας οι γύρω μου (φίλοι, οικογένεια συνάδελφοι) ακούγοντάς τες θα με χλευαζαν, κορόιδευαν, θα με περιθοριωποιούσαν.
Έριξα μια ματιά αστραπιαία στα γενικα περι του φορουμ και έπεινα είπα να αρχισω την περιηγηση του. Σχωράτε με γιατι μάλλον είμαι "νήπιο" Πνευματικά και αυτό γιατι δεν εχω πολύ καιρό που ήμουν κοσμικός άνθρωπος και ξαφνικά ανακάλυψα τον Θεό. Πιθανον οι περισσότεροι να είστε Ιερείς, ψάλτες, να έχετε Πνευματικούς, να είστε άνθρωποι της Εκκλησίας και ενεργά μέλη Αυτής. Δεν ήμουν άθεη, αλλοίμονο, είμαι έργο Του πως θα μπορούσα άλλωστε να το πω αυτό? Απλά δεν είχα καμία μα καμία σχέση με την Εκκλησία όχι μόνο ως έννοια αλλά και ως "χώρο" (ναι δίκιο έχετε ντρέπομαι πολυ αυτή την στιγμή που τα γράφω αυτά που δεν πίστευα ότι υπάρχουν μα θαρρώ πως θα ντραπώ πολύ περισσότερο αν δεν τα γράψω, η υπεκφυγή δεν είναι απο το αγαπημένου μου προσον, έχω άλλα πολλά να μου προσάψετε

Σαββατο 28 Αυγούστου δεν θα ξεχάσω την ημέρα και το γεγονός που χάρην σε αυτό ίσως σώσω την ψυχή μου (και να δεν την σώσω σίγουρα κάποια τελώνεια θα περάσω όταν ο Θεούς αποφασισει να με πάρει κοντά του). Χάρην σε αυτή την μάρα έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος χωρίς αυτό να σας κάνει να βαζετε λογισμό πως κρίνω τον εαυτό μου. Όντως έχω γίνει λιγότερο κακός άνθρωπος (μην γίνω καλός και δεν μου αρέσει

Απο εκείνη τη μέρα θέλω να προσεγγίσω Πνευματικό, να Εξομολογηθώ, να Κοινωνήσω σωστά και όπως αρμόζει απο τα Πατερικά Βιβλία και απο τον Θεό.
Διαβάζοντας αυτά που πόσταρε ο Στρατής, είναι σαν να με φωτογράφισε. Από εκείνη την μέρα θέλω να πάω να εξομολογηθώ. Κ όμως δεν πάω. Έχω βρει κάποιον Ιερέα που έχω παρατηρήσει φορεί το Επιγονάτιο αλλά όσες φορές και αν πάω να τον προσεγγίσω, θα τον δω και θα αρχίσω να κλαίω, θα κάμω μεταβολή, θα πω αστο για άλλη μέρα, το άλλο Σάββατο συνήθως λέγω, σκέφτομαι μικρά τα Γιάννενα τι να του πω? και πως να του τα πω? που στην Εκκλησία? αφού μπαινοβγαίνει κόσμος. πως αρχίζεις? Παπά μου αμάρτησα? Έκανα εκείνο, το άλλο το παραάλλο? Πως τα κάμνεις όλλα αυτά όταν νιώθεις φόβο. Είμαι στα πρώτα μου 30-αντα και συμπεριφέρομαι πιο ανώρημα και από τα ανήψια μου που το μεγαλύτερο είναι 3 χρονών. Μου είναι λίγο δύσκολο να παραδεχτώ όχι να πιστεψω ότι όλα αυτά είναι δουλειά του

Όταν ήθελα ένα άνθρωπο ανεξάρτητα άντρας ή γυναίκα αν ήθελα να είναι φίλος μου και όλοι γνωρίζετε τι εστί φιλία και φίλος, ήξερα τι να πω, πως να σταθώ πως να συμπεριφερθώ. Όταν ένιωθα έλξη ερωτική για έναν άντρα επίσης. Αυτό που λένε φλερτ νομίζω επάξια μου ανήκει το τίτλος του προφέσορα. Αυτό με την Εκκλησία, το Θεό, το να προσεγγίσω τον Ιερέα είναι πολύ ανώτερο και πολύ διαφορετικό και δεν μπορώ να καταλάβω πως έιναι αυτό το ....στόμεν καλώς.... (και αν γράφεται έτσι, σχωράτε με για τα ορθογραφικά μου). Αλλά πιστεψτε με έχω καταλάβει και πολύ καλά μάλιστα πως είναι το ...στόμεν με τα φόβου...
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να διαβάσω άλλα ποσταρίσματα παιδιά απο το φορουμ σας γιατι πρόλαβε το ποστ του Στρατή να με κάνει να θέλω να φύγω τώρα απο την δουλειά μου και να πάω να Εξομολογηθώ. Έχω την εντύπωση και να κλείσω με αυτο (συνηθως στην αρχή που έιναι η γνωριμία μας είμαι αλαλη αλλά με ενθουσίασε τόσο το ποστ του Στρατή που μου είναι αδύνατον να διαγράψω κάτι γιατι δεν είναι κοπι πειστ ειναι η ροή των σκεψεων μου), ότι παιρνάω απο διάφορα στάδια και μάλλον είμαι στο προτελευταίο. Πρώτα πρέπει να είναι τα ερωτήματα που γεννιούνται, έπειτα ο φόβος γαιτι είναι ΄τετοια η μοναξιά η Πνευματική που τα ερωτήματα αυτά δεν βρίσκουν ούτε χωρο έκφρασεις και συζήτησεις αλλά ούτε απαντήσεις αφού δεν υπάρχει Πνευματικός, και τέλος η απόγνωση. εγώ μάλλον είμαι στο φόβο και παρακαλάω τον Αι Γιώργη να δώση η Χάρη Του να με βοηθήσει έτσι ώστε στην άπόγνωση και στο ...δεν πάει άλλο θα πάω θα τον προσεγγίσω και ας νομίζει ότι θέλει....να πάω να Εξομολογηθώ.
Μπράβο σας για το site. Συνεχίστε κ ευχομαι ο Θεός βοηθός.
σχωράτε με για το μέγεθος του ποστρίσματος.
καλό απόγευμα σε όλους σας.