Ποιήματα με πολύ νόημα

[Κρότων]

Στο κράσπεδο του έβδομου Ουρανού Σου...
Δευτέρα, 30 Ιανουάριος 2012



Θέλω να φτάσω εκεί ψηλά στον τρούλο
στο κράσπεδο του έβδομου ουρανού Σου
για να Σε συναντήσω
θέλω να δω τι έχεις να μου πεις
αν άξιζα την καρδιά που δώρισες σε μένα
αν άρπαξα τις ευκαιρίες
αν βάδισα στους ατραπούς του άπειρού Σου
αν έφτασαν τα δάκρυα που έχυσα για Σένα
αν ο πόθος μου συγκίνησε το φωτοστέφανό Σου
αν τα πάθη μου βοήθησαν να λάμψουν τα τάλαντά μου.
Γι αυτό τη στιγμή αυτή ας ηχήσουν οι καμπάνες
ας έρθουν άγγελοι χορούς να ξεκινήσουν
ας κατέβει ο ουρανός τη γη να αγκαλιάσει
και μέσα στα σύννεφα να δω το πρόσωπό Σου
για να φανεί η άλως Σου στα άσπρα στολισμένη
και να τολμήσω να Σου πω, να αρθρώσω ένα λόγο
που δεν κατάφερα πιο πριν να ετοιμαστώ για Σένα
κι αφού Εσύ διάλεξες το φως που θα βαδίζω
μη ξεχάσεις να δίνεις λάμψη πιο πολύ στο πέταγμά μου
για να φτάνω πιο κοντά στο άφθαστό Σου τέρμα
στην άρρητη φωνή, στο απόλυτό Σου είναι.

Ποιήμα του Δημήτρη Τριαντακωνσταντή

Πηγή: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

[mark]

Παναγία, η μητέρα όλων μας
Παρασκευή, 03 Φεβρουάριος 2012 - από xristianos.net



Αν δεν ήσουν Εσύ, τι θα ήταν αλήθεια η ζωή μας;
Εσύ! Η πιο μεγάλη μας χαρά, η πρώτη χαρά του κόσμου όλου. Η πρώτη!

Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία μας, ποια θα είχαμε Μάνα τέτοιας αγάπης εμείς;

Ποια χαρά θα μπορούσε να νιώσει η καρδιά μας;

Ποια αγκαλιά θα μας έκλεινε στοργική στις μεγάλες και κρίσιμες ώρες των πόνων;

Και ποιο χέρι απαλό με γλυκύτατο χάδι θα σκούπιζε ανάλαφρο των ματιών μας το δάκρυ;

Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία, αν δεν ήσουν Εσύ, η χαρά των αγγέλων,
η γλυκειά χαρμονή, η στοργή και η ελπίδα και το φως στην ασέληνη νύχτα,
στο πυκνότατο σκότος των πολλών πειρασμών της θλιμμένης ζωής μας;

Αν δεν ήσουν Εσύ, οδηγός των βημάτων μας, ασταθών και τρεμάμενων,
οδηγός προς Εκείνον που είναι η ζωή και η μόνη ατελείωτη κι αιώνια χαρά μας,
τον Υιό και Θεό σου, και δικό μας Σωτήρα;

Αν δεν ήσουν Εσύ…

Αλλά είσαι! Είσαι Εσύ! Η γλυκειά μας Μητέρα!

Καθημερινά στη ζωή μας.

Εσύ! Η χαρά μας!

Έλα πάλι, σκύψε με την τόση σου αγάπη σου, ζέστανε τη ψυχή μας,
και κάνε μας έτοιμους, κράτησέ μας κοντά σου, στη ζεστή αγκαλιά σου.

Αλλά και τότε, στον καιρό της εξόδου μας, κράτησέ μας κοντά Σου,
για να ‘μαστε πάντα μες στο φως και τη δόξα του δικού σου Υιού,
του απείρου Θεού μας, Του Πλάστη και Του Δημιουργού μας.

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr

[Κρότων]

Η ημέρα της Λαμπρής (Διονύσιος Σολωμός)


Ανάσταση τοιχογραφία του Μανουήλ Πανσέληνου (13ος αιώνας),
εκκλησία του Πρωτάτου (του 10ου αιώνα),Καρυές Αγίου Όρους.

Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί - μεγάλοι, ετοιμαστείτε
μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμαζωχτήτε
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
μπροστά στους Αγίους και φιληθείτε!

Φιληθείτε γλυκά, χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι!
γλυκόφωνα, κοιτώντας τες
ζωγραφισμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες
λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι
από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες
κάθε πρόσωπο λάμπει απ' τ' αγιοκέρι,
όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.


Η Χαρμόσυνη είδηση της Ένδοξης Ανάστασης του Κυρίου μας, αφορά όλους μας, προσωπικά τον καθένα αλλά και την πνευματική ανάσταση της Ελλάδας για την οποία έχουμε χρέος να αγωνιστούμε και να την προσφέρουμε στην Πατρίδα μας !

"... θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον." (Ιωαν.16,33) ...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΗΜΑ

[Κρότων]

Απολέλυσαι της ασθενείας σου
10 Μαΐου 2012


Σπύρος Παπαλουκάς «Τοπίο Μυτιλήνης»

Ποίημα του Νίκου Καρούζου

Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη

και το σώμα μου ολόκληρο την ακολουθεί.

Οι απαραίτητες μόνο επιθυμίες -

και το κρανίο μου ολημερίς χώρος μετανοίας

όπου η προσευχή παίρνει το σχήμα θόλου.

Κύριε, ανήκα στους εχθρούς σου.

Συ είσαι όμως τώρα που δροσίζεις

το μέτωπό μου ως γλυκύτατη αύρα.

Έβαλες μέσα μου πένθος χαρωπό

και γύρω μου

όλα πια ζουν και λάμπουν.

Σηκώνεις την πέτρα – και το φίδι

φεύγει και χάνεται.

Απ τὴν ανατολή ως το βασίλεμμα του ήλιου

θυμάμαι πως είχες κάποτε σάρκα και οστά για μένα.

Πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

[Κρότων]

Τήνος
9 Ιουνίου, 2012 — vatopaidifriend4



Χάραζε γοργά κατάλευκη , αφροστόλιστη

μεσοπέλαγα γραμμή, η σκιά του πλοίου

και οι γλάροι, παιγνιδίζοντας αρμονικά

ουράνιο έστηναν αγγελικό χορό

μες, τις αχτίνες του ανατέλλοντος ηλίου…

Στην κουπαστή , ακούμπησα, ο (ναυαγός) μεμιάς

κάθε γωνιά του παλαιού μου απατηλού ονείρου.

Με πόθο χτυπούσε χαρωπά η νέα καρδιά

στους χτύπους , ενός χειροπιαστού απείρου…….

Ξάφνου προβάλλει η μορφή της εκκλησιάς

παλάτι ελπιδοφόρο , στη μέση του πελάγους

για να ακουμπάς , ταξιδευτή όταν ποθάς

πηγή ζωής, χαράς και θάρρους….

Γονατιστός προσέρχεται προσκυνητής,

αιτείται απ, τη Δέσποινα, αντιστύλι

και μια ταλαίπωρος ψυχή γεμίζει

της καρδιάς με ευχή , το κενό κανδήλι….

Ευχαριστεί την Παναγιά, χαροκαμένη μάνα

και η κόρη την ευχαριστεί, που έδιωξε το κλάμα…

Η άτεκνη ζητά παιδί και η ασθενής υγεία

και όλοι μαζί ανέκραξαν , δόξα στην Παναγία….

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

[Κρότων]

Η Ευχή
7 Ιουλίου, 2012 — vatopaidifriend4



Γαλήνη ψάχνω στη ψυχή

σαν με τρομάζει η ταραχή,

βρίσκω λιμάνι στην ευχή

που είναι δέηση – προσευχή

και σωτηρίας η αρχή…..

Αρχάγγελους με τη σειρά

να διώξουν πέρα, την αράν

να ξαναδώσουν τη χαρά

αρχίζω να προστάζω…

Και αυτοί οι τριακόσιοι,

από ψηλά και άλλοι τόσοι

με χαρά , χορεύουν σαν κραυγάζω,

στον Άνακτα την δέηση

στέλνουν και αναστενάζω…

Πετάει πέρα, ο πειρασμός,

αρχίζει τότε ο «τρυγητός»

είναι η καρδία , θυμιατός

και κράζω, Δόξα σοι ο Θεός….


Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

[Domna]

ΑΝΑΒΩ ΘΥΜΙΑΤΗΡΙ



Μικρό ερημοκλήσι πάνω στο βουνό
ψηλό μου κυπαρίσσι, φως εσπερινό.
Κάνε με να έρχομαι πάλι σαν και πρώτα,
μακριά σου σβήνω χάνομαι, μες τα πολλά τα φώτα.

Ανάβω θυμιατήρι , ανάβει η προσευχή
και γίνεται ψαλτήρι, ο ουρανός κι η γη.
Ανάβει όλος ο κάμπος , ανάβει κι ο γιαλός
Ολόγυρά μου θάμπος, μέσα μου ο Θεός.

Φωτίζει το καντήλι, λάμπει το κερί,
ψαλμό λένε τα χείλη, πίσω η σιωπή.
Κοιτάζω την εικόνα, με κοιτάει κι αυτή,
Και τότε φεύγουν όλα, τα σκοτάδια της ψυχής.

Ανάβω θυμιατήρι , ανάβει η προσευχή
και γίνεται ψαλτήρι, ο ουρανός κι η γη.
Ανάβει όλος ο κάμπος , ανάβει κι ο γιαλός
Ολόγυρά μου θάμπος, μέσα μου ο Θεός.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ.

[youtube]ze6AIYZo8GU[/youtube]

[Κρότων]

Μήπως

Τι λοιπόν; της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι απ’ ό,τι είδαμε, ακούσαμε, αγγίξαμε
Τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;
Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε


Αυγοτέμπερα σε χαρτί. Χειρ Νικολάου. 1999.

τούτο μόνο ζωή μας το λέμε: Κι αυτό τρέμουμε
μήπως το χάσουμε και χαμένο στους τάφους το
κλαίμε; Σ' ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει; Τίποτε άλλο;
Στερνό μας απόρριμμα το κορμί, που
σκορπιέται και λυώνει; Κάτι ανέγγιχτο,
ανήκουστο, αθώρητο μήπως κάτω απ' τους
τάφους ανθίζει κι ό,τι μέσα μας κρύβεται
αγνώριστο μήπως πέρ' απ' τον τάφο αρχίζει; Η
ψυχή, ταξιδεύτρια μέσ' τ' άπειρο, σταλαμίδα
νερού μήπως μοιάζει, που ανεβαίνει στα νέφη
απ' τα πέλαγα κι απ' τα νέφη στους κάμπους
σταλάζει; Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα
γλυκοχάραμ' αυγής είναι πέρα κι αντί νά 'ρθει
μια νύχτ' αξημέρωτη ξημερώνει μι' αβράδυαστη
μέρα; Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο κι η
ζωή μήπως κρύβει την πλάνη; Ό.τι λέμε πως ζει
μήπως πέθανε κι είν' αθάνατο ό,τι έχει
πεθάνει;.

(Γ. Δροσίνης)

Πηγή: από το βιβλίο Θρησκευτικών της Β Λυκείου

[Κρότων]

Η Χάρις και η προκοπή….



Είπεν Γέρων…
Χρόνους τριάντα έζησα πλάι, στoν Γέροντά μας
και όσα είδα και άκουσα, θα αφήσω στα παιδιά μας….
Για μια ενάρετη ψυχή θα αφήσω στους αιώνες
όσα έζησε, πάνω στη γη στου Άθου, Παρθενώνες…
Με παρρησία ρώταγα για τις αποκαλύψεις,
για εμπειρίες πνευματικές, σε πόνους και τις θλίψεις…
Τι κέρδισε ο αθλητής στους τόσους τους αγώνες,
και ποία σεπτά, βιώματα που μένουν στους αιώνες…
Πώς αντιδρούσε, δια ψυχής εις στους διωγμούς στις θλίψεις
που του επέτρεπε ο Θεός, πώς τον Χρυσόν , να κρύψεις;
Τον πόθο είχα ο αναιδής να πει για διαθέσεις ,
που η ψυχή του χόρταινε στις θείες (επιθέσεις).
Στις δύσκολες του στιγμές και στις παρηγορίες
που πλούσια του χάριζε για να έχει εμπειρίες……
Στην Δρούσια αυτός γεννήθηκε την 1η Ιουλίου,
το 21 θα γραφεί προς δόξαν του Κυρίου…….
Στο Σταυροβούνι εισέρχεται χρόνων , θαρρώ δεκάξι
Σωφρόνιος ονομάζεται αυτός κατά την τάξιν…
Βαρνάβαν είχεν , Γέροντα Κυπριανό πατέρα,
τον οδηγούν πνευματικά μακρά, στο όρος πέρα…
Εκεί κοντά ο Ησυχαστής νωρίς θα τον εντάξει,
στα τέκνα τα πνευματικά για να του μάθει , πράξιν…
Του μοναχού το εργόχειρον η εμπειρία στο πνεύμα,
και το χαρίζει ο Ησυχαστής στον γέρων , με ένα νεύμα…..
Όταν ο ήλιος έδυσε δάκρυ βροχή στο χώμα,
στέλλει το δώρο, ως έταξε και το κρατά ακόμα,
μαζί με την υπακοή στου ουρανού το δώμα….
Αφετηρία διαδρομής, μοναχικής πορείας
πρωτίστως η αποταγή, αλλά και η ξενιτεία.
Διπλή είναι η υπόσταση ως έλεγε του ανθρώπου
διπλή και αποταγή, για απόκτηση του (πόθου)).
Μακριά απ' το σώμα, την ψυχή με του Χριστού τη χάρη
να αφήσεις τα εγκόσμια και της καρδιάς τα βάρη….
Πλάι πια εις τον Γέροντα να σε οδηγεί στον στόχον
μαζί με την υπακοήν, θα αποκτήσεις πόθον.
Πρωτίστως στα πνευματικά το πρόγραμμα ειν, πρώτον
και σαν καλός αγωνιστής θα φθάσεις εις στον(( τόπον)).
Με ευχήν του Αγίου Γέροντος ως αθλητής του αγώνα
μακράν από τα αίτια λαμπρύνεις τον αιώναν
αφού θα γίνει η καρδιά, θρόνος δια τον Έναν…
Ψυχή και σώμα ενώνονται για να έρθει η σωτηρία,
στον πόλεμο που μαίνεται στης φύσεως τη πτωχείαν,
για να νικήσει ο αθλητής, με επιμονήν και καρτερίαν.
Το πρόγραμμά είναι «πρακτική», να μην υποχωρούμεν,
μέχρι να δούμεν , Θείον φως να παρηγορηθούμεν…
Σιγά σιγά, με πρακτική θα φθάσεις στην ((Υπαπαντή)),
αφού σε έλκυσε αυτή, η Χάρις του Κυρίου , στη γη…
Η πρόθεση να μη σταθεί, εμπόδιο στη διαδρομή
γιατί θα έρθει να σε βρει η Χάρις και η προκοπή….
Μη πτοηθείς στους πειρασμούς θέλημα , είναι θείον
την πίστην κράτα θώρακαν να πάρεις το βραβείον….
Στις θλίψεις , όλοι οι Άγιοι, σε σκοτωμούς και εξορίες
στο όνομα όμως του Χριστού, δάφνες φόρεσαν θείες…..
Πρωτεία, στην υπακοή, μακριά από φιλαυτία,
ζήλον εις τα πνευματικά και θα έρθει η ευλογία….
Η υπακοή η πραγματική, αγάπη είναι και πίστη.
Απόφαση ταπείνωσης που σε οδηγεί στον κτίστην
και έρχονται τα χαρίσματα, που ευλογούν την κτήσιν..
Η προσευχή αδιάλειπτος, και φθάνει η παρουσία
έτσι γεννιέται η υπομονή και η κάθαρση καρδίας.
Ο φωτισμός , φέρνει αρετές και ποθητήν ανθοφορίαν.
Ναός του Αγίου Πνευματος θα γίνει η καρδία
και φεύγει αμέσως μακριά του κόσμου η κακία…
Η μονολόγιστη ευχή, καρπούς πολλούς θα φέρει
ο νους σου δεν σκορπίζεται και απ, το θεό, δε φεύγει….
Η αυτομεμψία πάντοτε, καρπός της μετανοίας.
Διώχνει , υπερηφάνειαν και δίδει ευλογίαν……

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής
του Γέροντος Ιωσήφ

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

[Κρότων]

Φόβος Θεού



Είπε Γέρων…

Της πτώσεως τις συνέπειες ισόβια κουβαλούμε

και οι αλλοιώσεις μάστιγα να ταλαιπωρηθούμε .

Σε ανιούσες η καρδιά και κατιούσες πάλες

αγώνας , ίσως και βρεθείς στις πατρικές αγκάλες .

Έτσι με μέσα τεχνικά, ερέθισε το νουν σου,

τη σωτηρίαν προκάλεσε

Φόβο Θεού , προσκάλεσε

τον ζήλον, ανακάλεσε .

Πίστευε πρώτα στον Θεό που απέστειλε τον Υιόν του

μέσα στην παναγάπην του σαν κτίσμα ιδικόν του

να σε οδηγεί στη θέωση, στο τέρμα το δικόν του.

Αγάπη είναι πατρική να έχεις ευγνωμοσύνη,

έτσι το θέλησε ο Θεό που έχει σωφροσύνη

και εμείς, με εμπιστοσύνη

οφείλουμε οι αχάριστοι για την αιτίαν εκείνη

αγάπη άμετρη σ, αυτόν αλλά και γηθοσύνη .

Μας αγαπά θεοπρεπώς ο Κύριος μας ο Χριστός,

ο εκ μηδενός δημιουργός

και δια σταυρού, αναδημιουργός.

Μα εμείς στην παρακμή μας

τον θάνατον ελκύσαμε

απ, την παρακοή μας.

Αν πίσω εμείς γυρίσουμε θα ανοίξουν οι αγκάλες

και τότε πάλι θα ανεβείς στου ουρανού τις σκάλες

έστω και αν δεν αξίζουμε της παναγάπης στάλες .

Έδωσε ο πλάστης εντολές για αυτοθεραπεία,

η σάπια σάρκα έτσι θα βρει ξανά ισορροπία

και κατ εικόνα του θεού θα εκπέμπει , ευωδία .

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής