Αὐτός ὁ μακάριος Σίλας, ἀξιώθηκε ἀπό τὸν Κύριο νὰ καταλεχθῆ μεταξύ τῶν ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων. Διακρίθηκε γιά τὴν πίστη του, τὸν θεϊκό ζῆλο, τὴν ὑπομονή στὰ παθήματα καὶ τὶς ταλαιπωρίες.
Στὶς πράξεις τῶν Ἀποστόλων (15, 22-29) μνημονεύεται γιά πρώτη φορά ὡς «ἀνήρ ἡγούμενος ἐν τοῖς ἀδελφοῖς».
Ἀπεστάλη δὲ μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, Βαρνάβα καὶ Ἰούδα, τὸν ἐπικαλούμενο Βαρσαβᾶ, στήν Ἀντιόχεια σὲ επίσημη άποστολή μεταφέροντας τὴν επιστολή τῶν Ἁγίων Αποστόλων, ποὺ περιεῖχε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου τῶν Ἱεροσολύμων.
Ἔγινε πιστός σύντροφος τοῦ Θεηγόρου Παύλου στὴν Καρία, Κιλικία, Λυκαονία, Φρυγία, Γαλατία καὶ στὴν Τρωάδα, καὶ δὲν τὸν ἐγκατέλειψε, ἀλλά συνώδευσε αὐτόν καὶ στὴ Μακεδονία, ὅταν μετά ἀπό τὸ ὄραμα τῆς Τρωάδος ἀποφάσισε να κηρύξη τὸ Εὐαγγέλιο στὴν χώρα αὐτή.
Τὶς θλίψεις στοὺς Φιλίππους, τὶς ταλαιπωρίες, τοὺς διωγμούς, τὶς μαστιγώσεις, τὶς φυλακίσεις, τὴν θαυμαστή διάσωση, τὴν βάπτιση τῆς πορφυροπώλιδος Λυδίας, τοῦ δεσμοφύλακα καὶ τῆς οἰκογενείας του, τὴν ἵδρυση τῆς πρώτης Έκκλησίας περιγράφουν παραστατικά οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων στὸ (16, 6-40) καὶ στὴ διήγηση αὐτῶν ἐξαίρεται ἡ προσωπικότης καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἀποστόλου Σίλα.
Πιστά ἀκολουθῶν τὸν συνώδευσε στὴν Ἀμφίπολι, Ἀπολλωνία, Θεσσαλονίκη καὶ στὴ Βέρροια.
Καὶ ὅταν ἐκεί ξέσπασε διωγμός, ὁ μὲν Παῦλος πῆγε στὴν Ἀθήνα, ὁ Σίλας καὶ Τιμόθεος παρέμειναν ἐργαζόμενοι Εὐαγγελικά στὴ Βέρροια.
Πέρα ἀπό τὸ σημείο αὐτό σιωποῦν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων γιά τή δράση τοῦ Ἀποστόλου Σίλα. Γιά τὸ ὅτι ὄμως ἐξακολούθησε νὰ ἐργάζεται γιά τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, αὑτό φαίνεται ἀπό τὴν δευτέρα ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός Κορινθίους πού μνημονεύει καὶ τοῦ Ἀποστόλου Σίλα.
Ὁ Ἀπόστολος Σίλας χρημάτισε Ἐπίσκοπος στὴν Ἐκκλησία στὶς 30 Ἰουλίου.
Πηγή: http://www.im-philippon.gr