Αυτοκτονία.

[ORTHODOXIA]

Σκέφτηκα να μεταφέρω αυτό το θέμα από το εγκαταλελειμμένο πια athonite.gr , επειδή είναι πολύ σημαντικό κι αξίζει να το διασώσουμε και να συνεχίσουμε τη συζήτηση.

Παιδιά γειά σας ειμαι νέος στο Forum χαίρομαι που βρήκα επιτέλους ενα αξιόλογο φόρουμ με Χριστιανούς. Ο λόγος που με παρακίνησε να γραφτώ εδώ ειναι ένα νέο που έμαθα σήμερα σχετικά με ενα παλιό μου φίλο απο το σχολείο ο οποιος απ' οτι μου είπαν αυτοκτόνησε

Μεχρι τώρα ακουγα μόνο ποσοστά αυτοκτονιών και δέν με άγγιζαν τόσο όσο με άγγιξε με κάποιον άνθρωπο με τον οποίο ζήσαμε στιγμές μαζί. Έπεσα απο τα σύννεφα.

Παραγματικά ξέρω πόσο θανάσιμο λάθος και εγωιστικό ειναι αυτό που έκανε, αλλα θα ήθελα να μάθω περισσότερα γιατι δέν μπορω να φανταστώ εναν άνθρωπο που ήξερα να βασανίζεται. Δέν ήξερε τι έκανε ο διάβολος τον έβαλε να το κάνει αλλα γιατι να φτάσει σε ενα τέτοιο σημείο ένας νέος μόλις 20 χρονών. Δέν το χοράει το μυαλό μου πραγματικά θελω να ακούσω τι έχετε να μου πείτε.

[Νίκος]

Κάθε αυτοκτονία άμεση ή έμμεση (πχ. ναρκωτικά) και ειδικά νέων ανθρώπων είναι πράγματι τραγωδία, επειδή εκτός από την παρούσα ζωή, από την οποία όλοι αργά η γρήγορα θ΄αποχωρήσουμε, χάνουν και την άλλη την αληθινή την αιώνια ζωή. Η αυτοκτονία δηλαδή σε πολλές περιπτώσεις είναι ολικός θάνατος.



Εξαίρεση αποτελούν όσοι δεν αυτοκτονούν με τη θέλησή τους, αλλά εξ αιτίας ψυχικής ασθένειας ή καταναγκασμού. Επίσης αναφέρονται περιπτώσεις, που οι αυτόχειρες πρόλαβαν ανάμεσα στην πράξη τους και το θάνατο να μετανοιώσουν και να ζητήσουν νοερά συγχώρηση για την πράξη τους. Ο Ουράνιος Πατέρας μας τα λαμβάνει όλα αυτά υπόψη του κατά την κρίση τους και αποφασίζει κατά το Μέγα του Έλεος.

Επομένως εμείς δεν μπορούμε ποτέ να πούμε τη συνέβη για κάθε ψυχή, ακόμη κι αν η καταδίκη της είναι κατά τη λογική μας προφανής.

Ας προσευχόμαστε καλύτερα να εξαντλήσει ο Θεός το Έλεος Του για τις ψυχές αυτές και να μην τις αφήσει να χαθούν.

Όπως λες η κατάληξη είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ένα φοβερό παιχνίδι του διαβόλου. Καταφέρνει και βάζει τους ανθρώπους να κάνουν μεγάλα λάθη υποτιμώντας τις συνέπειές τους κι ύστερα τους πείθει ότι δεν έχουν καμιά ελπίδα σωτηρίας και τους σπρώχνει στο θάνατο. Για να στήσει καλά την παγίδα του απομονώνει τον άνθρωπο από το Θεό και από τους άλλους ανθρώπους, ώστε να μην έχουν να στηριχτούν από πουθενά. Η απελπισία είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, επειδή είναι άρνηση της σωστικής δυνάμεώς Του, γι αυτό όποιος νοιώσει ότι δεν έχει πουθενά να στηριχτεί, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά ότι ο Χριστός έχυσε το αίμα του για όλους τους ανθρώπους, κι επομένως δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να διορθώσει, αρκεί να ζητήσουμε τη βοήθειά Του.

[ORTHODOXIA]

Ο θάνατος αγαπημένων μας προσώπων, ή έστω γνωστών είναι πάντοτε ένα λυπηρό φαινόμενο. Ιδιαίτερα όταν αυτός οφείλεται σε αυτοκτονία.
Δυστυχώς, ο διάβολος έχει καταφέρει να μας κάνει να πιστεύουμε μόνο στη βιτρίνα, μόνο σε όσα αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας και να νομίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από αυτές.

Έτσι γίναμε μόνο υλιστές και κυρίως δεν ελπίζουμε σε τίποτε παρά μόνο στις δικές μας, λιγοστές, φθσρτές, πεπερασμένες δυνάμεις.

Η αυτοκτόνία είναι το πιο άσχημο λάθος (αμαρτία), γιατί δεν μπορεί να διορθωθεί. Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του διαβόλου, να εξωθήσει κάποιον άνθρωπο στην αυτοκτονία και να τον κάνει πελάτη του. Κατά την άποψή μου οφείλεται στην πλήρη απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, όπου, μακριά από Εκείνον, δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις που παρουσιάζονται στη ζωή του.
Σημασία δεν έχει ο λόγος για τον οποίο αυτοκτόνησε, αλλά τι μπορεί να κάνει κάποιος εν ζωή άνθρωπος για να του απαλύνει τον πόνο που κατά πάσα πιθανότητα νιώθει τώρα, στην άλλη ζωή.

Σε τέτοιες περιπτώσεις μετράει πολύ η "αγωνιστική" Χριστιανική ζωή που μπορείς να κάνεις εσύ, γιατί όσο πιο πολύ αγωνίζεσαι να ζήσεις Χριστιανικά, τόσο περισσότερο εισακούονται οι προσευχές σου. Θα πρέπει λοιπόν στις προσευχές σου να μνημονεύεις και το όνομα του φίλου σου. Όλα όμως ξεκινούν από την επιλογή κάποιου καλού πνευματικού ιερέα, ο οποίος πέραν από εξομολόγηση θα σου είναι ο πνευματικός σου καθοδηγητής (σύμβουλος). Θα πρέπει λοιπόν να επιλέξεις έναν καλό πνευματικό και να κάνεις υπακοή σε ό,τι σου πει.

Εκείνος θα σου πει και πώς θα μπορέσεις να βοηθήσεις τον κεκοιμημένο φίλο σου.

[Zenon]

Αυξάνονται οι απόπειρες αυτοκτονίας στην Ελλάδα



Αύξηση στις απόπειρες αυτοκτονίας, στην κατανάλωση ψυχοφαρμάκων και σε επισκέψεις σε ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές έχει καταγράψει η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα. Όπως αναφέρουν οι ειδικοί «όταν αυξάνονται τα οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, δημιουργούνται ψυχολογικά».

Για την αντιμετώπιση των ψυχολογικών προβλημάτων, που εντείνονται εξαιτίας της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, οι ειδικοί προτείνουν ενεργητική στάση απέναντι στη ζωή και όχι φαρμακευτική αγωγή, όταν αυτή δεν είναι άκρως απαραίτητη.

«Οι δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις, έχουν πάντα συνέπειες και στην υγεία των ατόμων», επισημαίνει ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, ψυχίατρος, Δημήτρης Πλουμπίδης.

Ερμηνεύοντας το φαινόμενο της αύξησης των επισκέψεων στους ψυχιάτρους ο κ. Πλουμπίδης εξηγεί πως «τα συμπτώματα που παρουσιάζουν όσοι απευθύνονται σε ψυχιάτρους, έχουν να κάνουν με το “μπάχαλο” της περασμένης δεκαετίας. Οι κάρτες και τα δάνεια έχουν φέρει πολλούς ανθρώπους σε απόγνωση και κατάθλιψη.

“Χρωστάω παντού, δεν έχω λεφτά, ο πατέρας μου ήταν άμυαλος και σήμερα πληρώνει όλη η οικογένεια”, είναι οι πιο συχνές φράσεις που ακούμε».

Ως βασικό παράγοντα της αύξησης αιτημάτων προς τους ψυχιάτρους είναι και η«πολύ μεγάλη κοινωνική διάσπαση που παρατηρήθηκε την περασμένη δεκαετία και η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με πολύ κόσμο απομονωμένο στις πόλεις και με έναν κοινωνικό ιστό πολύ μπερδεμένο», τονίζει.

Όπως αναφέρει, τον τελευταίο καιρό, η αύξηση των αιτημάτων προς τους ψυχιάτρους, δεν αφορούν, στην πλειοψηφία τους, σοβαρές ψυχικές νόσους. «Οι περισσότερες περιπτώσεις έχουν να κάνουν με διαταραχές ύπνου, πανικού και ήπιες καταθλίψεις. Δεν είναι λίγοι αυτοί που παρουσιάζουν ψυχοσωματικά συμπτώματα,όπως φουσκώματα στα έντερα ή ταχυκαρδίες», υπογραμμίζει ο κ. Πλουμπίδης, και επισημαίνει ότι «πολλοί άνθρωποι είναι όντως ταραγμένοι, αλλά αυτό, στους περισσότερους, δε έχει να κάνει με βαριές ψυχικές νόσους».

Ειδικά το δημόσιο έχει κατακλυστεί όπως συμπληρώνει, με αιτήματα που άπτονται της ελαφριάς ψυχιατρικής, κυρίως μικρές καταθλίψεις και με περιστατικά ατόμων που παραπονιούνται: “Έχω πανικό, νοιώθω φόβο. Τί να κάνω με τον άνδρα μου, τί να κάνω για το παιδί μου. Δώστε μου “κάτι” για να μειωθεί το άγχος μου.

Δεν έχω κέφι, όλα μου φαίνονται μαύρα, κ.λπ.».

Προσθέτει δε, ότι «υπάρχουν άνθρωποι που είναι ήδη ασθενείς και εξαρτώνται από άλλους και που όταν διαταράσσεται το υποστηρικτικό τους σύστημα, κινδυνεύουν να αρρωστήσουν, με πολύ δυσάρεστες συνέπειες».

Όσον αφορά τις αυτοκτονίες, ο αντιπρόεδρος της ΕΨΕ επισημαίνει ότι «αν και είμαστε πάρα πολύ μακριά από τα ρεκόρ των αυτοκτονιών που παρατηρούνται στις βόρειοευρωπαϊκές χώρες, όντως έχει παρουσιαστεί μία μικρή αύξηση στις αυτοκτονίες, σε σχέση με άλλα χρόνια, και μία σημαντική αύξηση στις απόπειρες».

Παράλληλα, αυξημένη είναι και η κατανάλωση ψυχοφαρμάκων, γεγονός που οφείλεται σύμφωνα με τον κ. Πλουμπίδη, μεταξύ άλλων, και στην εκπαίδευση των ψυχιάτρων.

«Πολλοί από εμάς είναι εκπαιδευμένοι να αντιμετωπίζουν το άγχος και την κατάθλιψη με φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα εμφανίζουν άμεσα αποτελέσματα και είναι πιο οικονομική λύση για τον πάσχοντα, πολλοί εκ των οποίων τα αποζητούν. Η ψυχαναλυτική αντιμετώπιση, η οποία είναι πιο ουσιαστική, είναι πιο χρονοβόρα,κοστίζει, αλλά απαιτεί και καλύτερα εκπαιδευμένους γιατρούς», αναφέρει. Επιπλέον, ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις τάσεις φυγής από την Ελλάδα, που παρουσιάζουν πολλοί Έλληνες, ιδιαίτερα στις τάξεις των νέων, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στον τόπο τους, σχολιάζοντας ότι «είμαστε καταδικασμένοι, όλοι μας, να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της, για να βρίσκουν τα παιδιά μας δουλειά και στο εξωτερικό».

«Είναι τόσες πολλές οι αλλαγές που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, και η κοινωνία δεν ξέρει τί να κάνει και πώς ακριβώς να αντιδράσει», λέει και συμπληρώνει ότι «παρατηρώ μία σύγχυση και μία αναμονή, που δεν είμαι σε θέση να ξέρω κατά πόσο θα διαρκέσει και πώς θα εξελιχθεί».

Προτείνοντας λύσεις για τα ψυχολογικά προβλήματα των Ελλήνων και αναφερόμενος σε έρευνες που δείχνουν ότι το 25% του πληθυσμού παρουσιάζει καταθλιπτική συμπτωματολογία, ο αντιπρόεδρος της Ψυχιατρικής Εταιρείας τονίζει ότι «εμείς, ως ψυχιατρική κοινότητα, μπορούμε να βοηθήσουμε, αλλά όταν τα προβλήματα παίρνουν πολύ μεγάλες κοινωνικές διαστάσεις, εκεί πια οι ατομικές λύσεις δεν μπορούν να “πάνε και πολύ μακριά”. Πρέπει να υπάρξουν συλλογικές λύσεις και αλλαγές στην κοινωνία».

Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, «οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μαχητική στάση απέναντι στα προβλήματά τους, και όχι τάσεις φυγής. Πρέπει να αποφασίσουν να υπερασπίσουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το κοινωνικό και το οικογενειακό περιβάλλον τους. Αν το κάνει κανείς αυτό, βρίσκει τρόπους να αντιμετωπίσει και τα προβλήματά του».

«Οι άνθρωποι που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους, έχουν λιγότερα προβλήματα ψυχικής υγείας. Μία ενεργητική στάση απέναντι στη ζωή, κυρίως σε συλλογικό επίπεδο, είναι το ιδανικό», λέει.

Ο πρόεδρος του ψυχολογικού ινστιτούτου, καθηγητής ψυχολογίας, Κλήμης Ναυρίδης,σε πρόσφατη διάλεξή του με τίτλο «Ψυχολογία της κρίσης», που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τόνισε μεταξύ άλλων: «Οι κρίσεις προσφέρουν σημαντικές ευκαιρίες ωρίμανσης και ανάπτυξης προσαρμοστικών δεξιοτήτων. Οι κρίσεις, εκτός από κρίσιμες μπορούν να είναι και χρήσιμες».

Πηγή: http://ygeia.tanea.gr

[Νίκος]

Ένας άλλος λόγος αυτοκτονίας, που δεν αναφέραμε πιο πάνω, στον οποίο κατά τη γνώμη μου οφείλεται η σημερινή αύξηση των αυτοκτονιών, είναι ο παραμορφωτικός φακός μέσα απ΄τον οποίο βλέπουν οι περισσότεροι άνθρωποι τα γεγονότα της επίγειας ζωής.

Όταν ένας άνθρωπος μάθει από τα μικρά του χρόνια, ότι:

- ζωή είναι οι επίγειες απολαύσεις,

- ευτυχία είναι έχεις και να απολαμβάνεις όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά

- επιτυχία είναι να σε αναγνωρίζουν ως επιτυχημένο και δυνατό οι άλλοι άνθρωποι

- τα αισθήματα προς τους άλλους ανθρώπους είναι αδυναμία που μπορούν να εκμεταλλευτούν

- λάθη κάνουν μόνο οι ανόητοι και οι αδύναμοι

- για τα λάθη δεν υπάρχει συγχώρηση, αλλά μόνο τιμωρία και περιφρόνηση

- η σωματική αδυναμία ή ασθένεια οδηγεί στην κοινωνική απαξίωση

- η πηγή της δύναμης κάθε ανθρώπου είναι μόνο ο εαυτός του

- η μόνη πηγή της αλήθειας είναι οι αισθήσεις και οι λογική

- ο σωματικός θάνατος οδηγεί στην ανυπαρξία

τότε, όταν χάσει τα υλικά αγαθά ή την κοινωνική θέση ή αρρωστήσει ή γεράσει ή δεν μπορεί να εξηγήσει με τη λογική του όσα συμβαίνουν γύρω του, τότε η μόνη διέξοδος είναι η μετάβαση στην "ανυπαρξία" του θανάτου.

Ο "σαρκικός" άνθρωπος δεν μπορεί να βρει διέξοδο στα προβλήματά του ούτε από τη σχέση του με το Θεό (στον οποίο συνήθως δεν πιστεύει ή δεν έχει εμπιστοσύνη) ούτε στη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, αφού τις έχει μετατρέψει σε συναλλαγή.

Είναι πράγματι όλα αυτά η τραγωδία της μοναξιάς του σημερινού ανθρώπου, από την οποία μπορεί να βγει μόνο, αν πετάξει τον παραμορφωτικό φακό της εξάρτησης από την ύλη και ξαναχτίσει από την αρχή τη σχέση του με το Θεό, τους ανθρώπους και όλη τη δημιουργία πάνω σε νέες πνευματικές βάσεις.

[Νίκος]

Τρεις αυτοκτονίες κάθε 2 ημέρες στην Ελλάδα.
Σάββατο, 14 Ιανουαρίου 2012 - από eparousia.gr



Δραματική άνοδο γνώρισαν από το 2009 έως το 2011 οι αυτοκτονίες, τετελεσμένες και απόπειρες, σε όλη τη χώρα. Θλιβερό προβάδισμα για Θεσσαλονίκη και Θεσσαλία. Ενας άνθρωπος αυτοκτονεί κάθε δύο μέρες στο λεκανοπέδιο Αττικής
Στοιχεία-σοκ με τον αριθμό των αυτοκτονιών και της απόπειρας αυτοκτονιών, που αποτυπώνουν τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλεί η οικονομική κρίση, κατέθεσε χθες στη Βουλή ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Απαντώντας γραπτώς σε σχετική ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Πρ. Παυλόπουλου, ο Χρ. Παπουτσής ανέφερε ότι οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονιών από τις αρχές του 2009 έως τις 10 Δεκεμβρίου 2011 ανέρχονται σε 1.727, με σχεδόν όλους τους δείκτες να παρουσιάζουν σημαντική αυξητική τάση από το 2009 στο 2010 -όσο έμπαινε η χώρα πιο βαθιά στο μάτι του οικονομικού κυκλώνα-, ενώ το 2011 παρατηρείται μικρή μείωση σε σχέση με το 2010, με τους δείκτες ωστόσο να παραμένουν υψηλοί αναλογικά με το 2009.

Η αύξηση των αυτοκτονιών (τετελεσμένες ή απόπειρες) παρατηρείται κυρίως το 2010 σε σχέση με το 2009, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία σε 14 περιφέρειες της χώρας ο συνολικός αριθμός το 2009 έφτασε τις 507, το 2010 εκτινάχθηκε στις 622 και το 2011 υποχώρησε σχετικά στις 598.

Η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρήθηκε στις περιφέρειες Θεσσαλονίκης, Θεσσαλίας και Βόρειου Αιγαίου.

Ειδικότερα στην Περιφέρεια Θεσσαλονίκης το 2009 έγιναν 55 απόπειρες ή τετελεσμένες πράξεις αυτοκτονίας, την επόμενη χρονιά 98 και άλλες 97 το 2011.

Στην Περιφέρεια Θεσσαλίας το 2009 έγιναν 32 απόπειρες ή τετελεσμένες πράξεις αυτοκτονίας, 56 σημειώθηκαν το 2010 και 46 το 2011, ενώ στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου υπερδιπλασιάστηκαν σύμφωνα με τα στοιχεία ανάμεσα στο 2009 και το 2010.

Στην Αττική, το 2009 έγιναν 158 απόπειρες ή τετελεσμένες πράξεις αυτοκτονίας, το 2010 αυξήθηκαν κατά 20 και το νούμερο έφτασε τις 178, ενώ και το 2011 αυξήθηκαν πάλι κατά 20 (από τις λίγες περιπτώσεις που παρατηρήθηκε αύξηση και τις δύο χρονιές) και έφτασαν τις 198.

Εξαίρεση η ΚρήτηΣτη μόνη περιφέρεια όπου το 2010 σημειώθηκαν λιγότερα αντίστοιχα φαινόμενα με το 2009 είναι αυτή της Κρήτης, όπου το 2009 έγιναν 37 απόπειρες αυτοκτονιών ή αυτοκτονίες, το 2010 περιορίστηκαν στις 30 και το 2011 ξεπέρασαν και τις δύο χρονιές φτάνοντας τις 39. Στοιχεία που να διαχωρίζουν τις τετελεσμένες αυτοκτονίες από τις απόπειρες, για να εξαχθούν πιο ασφαλή συμπεράσματα, δεν δόθηκαν.

«Πρόκειται για μια δραματική πτυχή των αδιεξόδων που βιώνει σειρά συμπολιτών μας», αναφέρει στην απάντησή του ο Χρ. Παπουτσής, ενώ ο ερωτών βουλευτής Πρ. Παυλόπουλος επικαλείται δημοσιεύματα που μιλούσαν για ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών και οι οποίες αποδίδονται στην οικονομική κρίση.

Η κρίση αναδεικνύει τα προβλήματα. Η αυτοκτονία είναι μια καθαρά προσωπική πράξη και κάθε περίπτωση πρέπει να μελετηθεί ξεχωριστά για να διερευνηθούν τα αίτιά της. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να πούμε πως οφείλεται αποκλειστικά στην οικονομική κρίση η αύξηση των αυτοκτονιών.

Η οικονομική κρίση είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ζουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας, κάθε ένας εκ των οποίων βιώνει ιδιαίτερες κοινωνικές συνθήκες. Επειδή είναι βέβαιο ότι δεν μπορούμε να πούμε πως αυτοκτονούν όλοι οι άνεργοι ή οι έμποροι, πρέπει να προσδιορίσουμε το ατομικό κίνητρο που κάνει κάποιον να δώσει τέλος στη ζωή του.

Μπορεί κάποιος να έχει μεγάλα υπαρξιακά και προσωπικά προβλήματα, τα οποία ενδέχεται να βγουν στην επιφάνεια λόγω της κρίσης. Σε κάποιους ανθρώπους η κρίση αναδεικνύει τα προβλήματα, σε άλλους τα επιταχύνει και σε άλλους τα προκαλεί.

Για ό,τι αφορά το γεγονός ότι οι αυτοκτονίες ήταν περισσότερες τον πρώτο χρόνο της κρίσης, υπάρχει η θεωρία που λέει ότι όταν εμφανίζεται μια αιφνίδια αλλαγή του τρόπου ζωής δημιουργείται ένα τεράστιο κενό που κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.

Οσο περνά ο καιρός το άτομο μπορεί να σκεφτεί πιο ψύχραιμα και λογικά και να αναθεωρήσει κάποιες αρχικές απόψεις.

Πηγή: συν - οδοιπορία

Όπως πολύ σωστά λέει ο συντάκτης του άρθρου, ο οποίος δεν αναλύει το γεγονός από Χριστιανικής πλευράς, η οικονομική κρίση δεν είναι η αιτία που οδηγεί τους ανθρώπους στην αυτοκτονία, αλλά η αφορμή. Γι αυτό κι εγώ δεν ενέταξα το άρθρο αυτό στο θέμα της οικονομικής κρίσης.

Όπως αναφέρω και στην αμέσως προηγούμενη δημοσίευση στο ίδιο θέμα, τα αίτια που οδηγούν έναν άνθρωπο στην αυτοκτονία είναι βαθύτατα πνευματικά και δεν έχουν σχέση με τις εξωτερικές συνθήκες, οι οποίες απλώς οδηγούν σε κορύφωση τις εσωτερικές ανισορροπίες.

Ο διάβολος εργάζεται πολύ καιρό και συστηματικά για να αποπροσανατολίσει να αποσταθεροποιήσει και να αποσαθρώσει τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου απομακρύνοντας τον από το Θεό που είναι η μόνη αληθινή Ελπίδα μας, που δεν χάνει τη δύναμη και την αξία της ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες. Ύστερα στην κατάλληλη ευκαιρία βρίσκει τον τρόπο να εκμεταλλευτεί κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, υπαρκτό ή ανύπαρκτο, για να οδηγήσει τον άνθρωπο στο τραγικό τέλος.

Το κακό είναι ότι πολλοί από μας, ηθελημένα ή άθελα, συμμετέχουμε σ' αυτό το παιχνίδι του διαβόλου, επειδή απομονωνόμαστε και δεν έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές στις κραυγές αγωνίας των συνανθρώπων μας, που δοκιμάζονται, κατ' αρχήν εσωτερικά και ύστερα και εξωτερικά.

Ας προσευχηθούμε στο Θεό, να μας δίνει περισσότερη Αγάπη και ευαισθησία στον πόνο των συνανθρώπων μας, για να μειωθούν και ει δυνατόν να εξαφανιστούν τέτοια φαινόμενα.

[Παΐσιος]

Επιτρέψτε μου και μένα να πω λίγα πράγματα πάνω το θέμα των αυτοκτονιών.
Είναι γεγονός ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας αλλά και οι αυτοκτονίες είναι αυξημένες. Αυτό συμβαίνει πάντοτε σε περιόδους κρίσεων. Είναι χαρακτηριστική η αύξησή τους την περίοδο της μεγάλης κρίσης του 1928-1932 στην Αμερική.
Υπάρχουν αυτοκτονίες που αποδίδονται σε ψυχώσεις (πολύ σοβαρές ιατρικές-παθολογικές αρρώστειες) και άλλες τις οποίες δεν μπορεί κανείς να τις αποδώσει σε αρρώστεια. Εδώ επίσης πρέπει να αναφέρουμε και τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς που κάνουν απόιπειρα αυτοκτονίας και σε αυτούς που αυτοκτονούν. Ιατρικά μάλιστα θεωρούνται ως διαφορετικοί μεταξύ τους πληθυσμοί.
Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύουν τα περισσότερα από αυτά που αναφέρει ο Νίκος ως πνευματικά αίτια. Αλλά πρέπει να τονίσουμε ότι δεν οφείλονται όλες οι περιπτώσεις αυτοκτονιών σε πνευματικά μόνο αίτια, αλλά και σε αρρώστειες (ψυχιατρικές παθήσεις). Θα έλεγα μάλιστα ότι τα πνευματικά αίτια ίσως έχουν ισχύ κατά κύριο λόγο στα αυξημένα περιστατικά αυτοκτονιών που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Ανθρώπους δηλαδή που δεν θα αυτοκτονούσαν αν δεν προσετίθεντο και τα οικονομικά αίτια.
Και για να το πούμε πιο απλά υπάρχουν άνθρωποι που κινδυνεύουν να αυτοκτονήσουν επειδή πάσχουν από βαρειές ψυχώσεις (καταθλιπτικές ή σχιζοφρενικές) οι οποίοι μπορεί να μην θεραπεύονται σωστά ή να πρέπει να εγκλεισθούν για ένα μικρό διάστημα σε κλινική ώστε να αποφευχθεί η μοιραία κίνηση. Και σ'αυτούς παίζουν ρόλο τα πνευματικά αίτια αλλά σαφώς πολύ μικρότερο. Αντίθετα σε ελαφρύτερες περιπτώσεις ή και ελαφρύτερες ψυχικές διαταραχές που τα άτομα αυτοκτονούν ή αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν, τα πνευματικά αίτια πρέπει να παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο.

[Νίκος]

Αλέξανδρε έχουμε κάνει μια μακρά συζήτηση σ' αυτό το forum για το, αν οι ψυχικές ασθένειες έχουν πνευματική αιτία.

Με βάση τα λόγια των Πατέρων τις Εκκλησίας, αλλά και σύγχρονων Θεολόγων και κληρικών με ειδικές γνώσεις (ψυχιατρικής), οι περισσότερες ψυχικές ασθένειες έχουν πνευματική αιτία.

Επομένως καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα, ότι συνήθως για όσους αυτοκτονούν τα βαθύτερα αίτια είναι πνευματικά.

[mark]

Ο Γέροντας Παΐσιος για την αυτοκτονία.



- Γέροντα, μερικοί άνθρωποι, αν συναντήσουν κάποια μεγάλη δυσκολία στην ζωή τους, αμέσως σκέφτονται να αυτοκτονήσουν.

- Μπαίνει ο εγωισμός στην μέση. Οι περισσότεροι που αυτοκτονούν, ακούν τον διάβολο που τους λέει πως, αν τερματίσουν την ζωή τους, θα γλιτώσουν από το εσωτερικό βάσανο που περνούν, και από εγωισμό αυτοκτονούν.

Αν λ.χ. κάνη κάποιος μια κλεψιά και αποδειχθή ότι έκλεψε, «πάει, λέει, τώρα έγινα ρεζίλι» και, αντί να μετανοήση, να ταπεινωθή και να εξομολογηθή, για να λυτρωθή, αυτοκτονεί. Άλλος αυτοκτονεί, γιατί το παιδί του είναι παράλυτο. «Πως να έχω παράλυτο παιδί εγώ;» λέει και απελπίζεται. Αν είναι υπεύθυνος γι' αυτό και το αναγνωρίζη, ας μετανοήση. Πως βάζει τέρμα στην ζωή του και αφήνει το παιδί του στον δρόμο; Δεν είναι πιο υπεύθυνος μετά;

- Γέροντα, συχνά ακούμε για κάποιον που αυτοκτόνησε ότι είχε ψυχολογικά προβλήματα.

- Οι ψυχοπαθείς, όταν αυτοκτονούν, έχουν ελαφρυντικά, γιατί είναι σαλεμένο το μυαλό τους. Και συννεφιά να δουν, νιώθουν ένα πλάκωμα. Αν έχουν και μια στενοχώρια, έχουν διπλή συννεφιά. Γι' αυτούς όμως που αυτοκτονούν χωρίς να είναι ψυχοπαθείς - καθώς και για τους αιρετικούς -, δεν εύχεται η Εκκλησία, αλλά τους αφήνει στην κρίση και στο έλεος του Θεού. Ο ιερέας δεν μνημονεύει τα ονόματά τους στην Προσκομιδή ούτε τους βγάζει μερίδα, γιατί με την αυτοκτονία αρνούνται, περιφρονούν την ζωή που είναι δώρο του Θεού. Είναι σαν να τα πετούν όλα στο πρόσωπο του Θεού. Αλλά εμείς πρέπει να κάνουμε πολλή προσευχή για όσους αυτοκτονούν, για να κάνη κάτι ο Καλός Θεός και γι' αυτούς, γιατί δεν ξέρουμε πως έγινε και αυτοκτόνησαν, ούτε σε τι κατάσταση βρέθηκαν την τελευταία στιγμή. Μπορεί, την ώρα που ξεψυχούσαν, να μετάνοιωσαν, να ζήτησαν συγχώρηση από τον Θεό και να έγινε δεκτή η μετάνοιά τους, οπότε την ψυχή τους να την παρέλαβε Άγγελος Κυρίου.

Είχα ακούσει ότι ένα κοριτσάκι σε ένα χωριό πήγε να βοσκήση την κατσίκα τους. Την έδεσε στο λιβάδι και πήγε πιο πέρα να παίξη. Ξεχάστηκε όμως στο παιχνίδι και η κατσίκα λύθηκε και έφυγε. Έψαξε, αλλά δεν την βρήκε και γύρισε στο σπίτι χωρίς την κατσίκα. Ο πατέρας του θύμωσε πολύ, το έδειρε και το έδιωξε από το σπίτι. «Να πας να βρης την κατσίκα, της είπε. Αν δεν την βρης, να πας να κρεμασθής». Ξεκίνησε το ταλαίπωρο να πάη να ψάξη. Βράδιασε και αυτό ακόμη δεν είχε γυρίσει στο σπίτι. Οι γονείς, βλέποντας ότι νύχτωσε, βγήκαν ανήσυχοι να βρουν το παιδί. Έψαξαν και το βρήκαν κρεμασμένο σε ένα δένδρο. Είχε δέσει στον λαιμό του το σχοινί της κατσίκας και κρεμάστηκε στο δένδρο. Το κακόμοιρο είχε φιλότιμο και πήρε κατά γράμμα αυτό που του είπε ο πατέρας του. Το έθαψαν μετά έξω από το κοιμητήρι. Η Εκκλησία φυσικά καλά έκανε και το έθαψε απ' έξω, για να φρενάρη όσους αυτοκτονούν για το παραμικρό, αλλά και ο Χριστός καλά θα κάνη, αν το βάλη μέσα στον Παράδεισο.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - ΛΟΓΟΙ Δ΄ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

Πηγή: parratiritis.blogspot.com

[Νίκος]

Πρωτοβουλία της Ι.Μ.Χαλκίδος για την αντιμετώπιση των αυτοκτονιών
Ημ. Δημοσίευσης: Jun 11, 2012 - από την Ι.Μ.Χαλκίδος



Εγκύκλιος του Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, η οποία αναγνώσθηκε την Κυριακή 10 Ιουνίου 2012 στους Ιερούς Ναούς

Χριστιανοί μου ευλογημένοι,

Θλίψη και ανησυχία μεγάλη προκαλούν σε όλους μας οι αυτοκτονίες, που διαρκώς αυξάνονται και φαίνεται να έχουν σαν κύρια αιτία τους την δεινή οικονομική κατάσταση, στην οποία ευρίσκεται τα τελευταία χρόνια η πατρίδα μας.

Σκοπός της παρούσης επικοινωνίας, δεν είναι να ερευνηθούν διεξοδικά τα αίτια, που σπρώχνουν τον άνθρωπο σ’ αυτό το διάβημα, το οποίο ονομάζουμε απονενοημένο, ούτε βέβαια η ανάπτυξη επιχειρηματολογίας, για να καταδειχθή ότι η οικονομική κρίση είναι μάλλον η αφορμή και άλλη είναι η πραγματική αιτία, σχέσιν έχουσα με την πνευματική μας κατάσταση.

Επιθυμία μας είναι να τονίσουμε την ιερότητα της ζωής, την οποία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να διαφυλάξουμε.

Η ζωή είναι Θείο δώρο. Δεν είναι δική μας κατάκτηση και συνεπώς δεν μας ανήκει, όπως πολλές φορές εγωϊστικά νομίζουμε και απερίσκεπτα διακηρύττουμε, προκειμένου να δικαιολογήσουμε την απάνθρωπη και τυραννική συμπεριφορά μας απέναντι και στον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι κρίμα, που χάνουμε σε τέτοιο βαθμό την αυτοεκτίμησή μας και δεν αγαπούμε τον εαυτό μας. Ο Χριστός μας, όμως, θεώρησε δεδομένη την σωστή προς τον εαυτό μας αγάπη και την καθώρισε και ως μέτρο της προς τον πλησίον οφειλομένης αγάπης.

Ακόμη, ο ίδιος ο Κύριος, έδειξε την αξία του ανθρώπου, με την ίδια τη σάρκωσή Του· Γιατί έγινε άνθρωπος; Για τον άνθρωπο και τη σωτηρία του. Γι’ αυτόν -τον άνθρωπο- έδωσε το αίμα Του το τίμιο και τη ζωή Του, προκειμένου να τον απαλλάξη από τον θάνατο και να τον αποκαταστήση στο αρχαίο κάλλος, αναγεννώντάς τον και χαρίζοντάς του την αιώνια Βασιλεία Του.

Την αξία δε της ανθρώπινης ψυχής, ιδιαιτέρως ετόνισε και την ανέδειξε , συγκρίνοντάς την με ολόκληρο τον κόσμο.

«Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος», ερωτά, «εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16, 26).

Η ψυχή, άρα, ενός ανθρώπου, κατά την εκτίμηση του Δημιουργού μας, αξίζει περισσότερο απ’ ο,τι αξίζει ο κόσμος όλος! Αυτός ο παντοδύναμος και φιλεύσπλαγχνος Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι θα είναι μαζί μας μέχρι τη συντέλεια των αιώνων και ότι θα φροντίση να μη μας λείψη τίποτε, από τα αναγκαία για τη διαβίωσή μας, αρκεί να Τον πιστεύουμε και να είμεθα μαζί Του.

Την υπόσχεση αυτή φαίνεται μάλλον να τη λησμονή, όποιος βυθίζεται στην απογοήτευσή του και στην κατάθλιψή του, αδυνατώντας να βαστάση άλλοτε το βάρος το συνειδησιακό και άλλοτε το σταυρό των καθημερινών δοκιμασιών και των θλίψεων. Δεν κατακρίνουμε ουδένα άνθρωπο, που ολιγοπιστεί και λυγίζει. Όλοι μας έχουμε τέτοιες στιγμές αδυναμίας και αισθανόμαστε ότι βυθιζόμαστε στο πέλαγος της απογνώσεως.

Μη λησμονούμε όμως ότι, για την πρώτη περίπτωση, που το βάρος των ενοχών είναι δυσβάστακτο, δεν υπάρχει αμαρτία, η οποία να είναι μεγαλύτερη από την ακατανίκητη αγάπη του Θεού, που δέχεται τους μετανοούντες και τους κάνει φίλους Του, και για τη δεύτερη περίπτωση, που είναι αφόρητη από τα βάσανα και τις ασφυκτικές πιέσεις η καθημερινή μας ζωή, δεν αξίζουν τίποτε τα παθήματα του παρόντος βίου, μπροστά στην αιώνια και άφθαρτη δόξα, την οποία πάλι για μας ετοίμασε ο Θεός.

Αυτός, εξάλλου, είναι και το καταφύγιό μας, και η πηγή της δυνάμεώς μας, για την αντιμετώπιση των ανιαρών και δυσκόλων καταστάσεων της ζωής μας. Ενώ χωρίς Εκείνον τίποτε δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε, μαζί Του μπορούμε τα πάντα! Ο Ίδιος μας διαβεβαίωσε γι’ αυτό και μην ξεχνάμε ότι είναι πιστός στις υποσχέσεις και αδιάψευστος στις επαγγελίες Του. Σ’ Αυτόν, λοιπόν, να ελπίζουμε και δεν θα ντροπιαστούμε.

Η Αγία μας Εκκλησία θεωρεί την αυτοκτονία, ως βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, αμετάκλητα καταστροφική, επειδή ο αυτοκτονών δεν είναι, όπως φαίνεται, γενναίος, αλλ’ απελπισμένος φυγάς, δίχως, δυστυχώς, περιθώρια μετανοίας και επιστροφής. Και η καταδίκη σ’αυτή την περίπτωση είναι αιώνια! Γιατί να αδικήσουμε και να καταδικάσουμε τόσο σκληρά, λοιπόν, τον εαυτό μας; Γιατί να χάσουμε την ψυχή μας, υπέρ της οποίας ο Χριστός απέθανε;

Αγαπητά μου παιδιά!

Είναι αλήθεια ότι η οικονομική κατάσταση πολλών από μας είναι δύσκολη και άλλων συνανθρώπων μας είναι άθλια. Ας επανατοποθετηθούμε. Καλύτερα, ας μετανοήσουμε. Η ζωή μας δεν αποκτά νόημα απ’ αυτά που έχουμε, αλλ’ απ’ αυτό που είμαστε. Οφείλουμε, ακόμη, να δείξουμε αλληλεγγύη. Να επισημάνουμε όσους έφθασαν η κινδυνεύουν να φθάσουν στην απελπισία και να τους στηρίξουμε ηθικά. Επίσης, είναι ανάγκη όλοι μας να περιορίσουμε, όσο μπορούμε, «τα ατομικά μας έξοδα» και να βοηθήσουμε τους έχοντες μεγαλύτερη ανάγκη.

Αν δεν το κάνουμε αυτό, ενώ μπορούμε, τότε έχουμε κι’ εμείς μερίδιο ευθύνης, γι’ αυτές τις απελπισμένες πράξεις των συνανθρώπων μας.

Πρέπει όμως να διερωτηθή και ο σκεπτόμενος την αυτοκτονία. Είναι λύση αυτή που του προτείνει ο διάβολος; Θα λυτρωθή από τα πρόσκαιρα βάσανα, όμως θα αυτοκαταδικασθή στην αιώνια κόλαση! Περιμένει, μήπως, να δώσει μήνυμα μ’ αυτή του την επιλογή; Σε ποιούς; Η είδηση μιας αυτοκτονίας έγινε πλέον συνήθεια. Όλοι προς στιγμήν στενοχωρούμεθα, αλλά και όλοι σχεδόν αμέσως το λησμονούμε, ισχυριζόμενοι ότι η ζωή συνεχίζεται!

Προς τούτοις, χρειάζεται να ξανασκεφθούμε όλοι μας τη ζωή μας, το σκοπό της υπάρξεώς μας και τις επιλογές μας.
Είναι λάθος τραγικό να ερευνούμε απόλυτα τις ελπίδες μας στους ανθρώπους η στον ίδιο μας τον εαυτό και να στηρίζουμε στα υλικά αγαθά την ασφάλεια μας και τη χαρά μας.

Όταν τα στηρίγματά μας αυτά αποδειχθούν σαθρά και καταπέσουν, τότε βιώνουμε τον μηδενισμό. Κλονιζόμαστε! Είναι κρίσιμη η ώρα αυτή της καταρρεύσεως των ειδώλων, γιατί η στρέφεται ο άνθρωπος προς το Θεό, οπότε η απελπισία του λειτουργεί ως προνόμιο και σώζεται η απογοητεύεται πλήρως και μπορεί να οδηγηθή στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία.

Ευλογημένοι μου Χριστιανοί,

Αγωνιώ, γιατί, διαπιστώνω ότι, αρκετά περιστατικά αυτοκτονιών έχουμε και στον τόπο μας, που ανήκει στο χώρο της ποιμαντικής ευθύνης μου. Προσεύχομαι και παρακαλώ να προσεύχεσθε όλοι, να μας φωτίζη ο Θεός να μην κάνουμε τέτοιες σκέψεις και να μη φθάνουμε ποτέ σε τέτοιες αποφάσεις. Είμαστε απορούμενοι. Προς Θεού, μη γίνουμε εξαπορούμενοι, να μην αποστερηθούμε, δηλαδή, ως απελπισμένοι, ποτέ μέσον και πόρο σωτηρίας!
Συνιστῶ πίστη καί ἐλπίδα στό Θεό, συμμετοχή στην εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή, υπομονή στις δοκιμασίες και προσφυγή στους πνευματικούς Πατέρες της Εκκλησίας, ιδίως τις δύσκολες ώρες.

Σκέπτομαι μάλιστα και ήδη έχω αρχίσει, με την βοήθεια των καλών μου συνεργατών, την απαιτούμενη έρευνα και συνεργασία και με άλλους ἁρμοδίους παράγοντες, και για τη δημιουργία Ειδικού Σταθμού, που θα βοηθάει όσους δυσκολεύονται και, πιεζόμενοι ψυχολογικά, υφίστανται αυτό τον πειρασμό της αυτοκτονίας. Για τα αποτελέσματα των ενεργειών αυτών, επιφυλάσσομαι να σας ενημερώσω προσεχώς με νεώτερη Εγκύκλιό μου.

Εύχομαι να μην έχουμε στην Πατρίδα μας και στον τόπο μας άλλο περιστατικό αυτοχειρίας και διατελώ

Μετά πατρικών ευχών και αγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος

Πηγή: amen.gr