Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΦΥΛΑΞΕ ΜΑΣ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΊΑ!

Χρόνια πολλά σ' όλους τους φίλους
εντός κι εκτός Ελλάδος!
Πολλά φιλιά.
Ζεστή καρδιά.
Αγάπη σ' όλους.
Φίλους κι εχθρούς - που δεν υπάρχουν!!
Δόξα τω Θεώ για όλα.
Είμαστε πάμπλουτοι τελικά,
με τέτοια ομορφιά,
με τόσο λαμπερά πρόσωπα,
με τόσο ζεστά μάτια
που βγάζουν ζωή,
ανάσταση
και φως
στη χειμωνιά του κόσμου μας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!!!

Υγ. Ωραίο και το μήνυμα
που έλαβα από κάποιους φίλους
που ήρθαν απ' το εξωτερικό,
στην αγρυπνία των Χριστουγέννων
κατευθείαν απ' το αεροδρόμιο:
¨Πάτερ, φύλαξέ μας θεία Κοινωνία.
Σε 15 λεπτά φτάνουμε!...¨

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Έγραψα αυτά τα λόγια πριν μήνες,
κι ο τραγουδιστής Διονύσης Τσαουσίδης τα μελοποίησε
με μουσική δική του,
ενώ ο Βασίλης Χατζηνικολάου παίζει πιάνο.
Τραγουδά ο Διονύσης Τσαουσίδης.

https://www.facebook.com/dionysios.tsao ... 2647811668

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Μια φορά κι έναν καιρό
ήμουν μόνος και πονούσα,
κι η καρδιά μου μάτωνε
το Θεό παρακαλούσα.

Έλα Κύριε να με δεις,
που κρυφά αναστενάζω
κι όλο κλαίω και ζητώ,
έναν άγγελο φωνάζω.

Η ψυχή μου σαν παιδί
νιώθει θλίψη και πονάει,
έναν κήπο νοσταλγεί,
τον Παράδεισο ζητάει.

Τη χαρά σου,
Ιησού, χάρισέ μου,
ικετεύω.
Για να λέω ακούραστα,
μόνο Εσέ, Χριστέ,
λατρεύω!

Θέλω, Κύριε, να σου πω,
το θερμό ¨ευχαριστώ¨ μου.
Που με πήρες με στοργή,
κι έφερες το λυτρωμό μου.

Η ψυχή μου χάρηκε,
γέλασε το πρόσωπό μου,
η καρδιά μου άνθισε,
πήρες, Συ, το στεναγμό μου.

Δόξα Κύριε, δόξα Σοι,
Δόξα στ’ άγιο Όνομά Σου,
Που το δάκρυ έκανες,
διαμαντένιο κόσμημά σου.

[youtube]VoyRptKDZvI[/youtube]

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ

Όλες οι εκπομπές ¨Αθέατα Περάσματα¨ είναι εδώ:
http://hellenicheartbeat.com/atheataperasmata/index.htm

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΜΙΚΡΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΥ

Στα μικρά,
τα μεγάλα.

Σ’ ένα φιλί,
όλη η αγάπη.

Σ’ ένα φλιτζάνι καφέ,
όλη σου η στοργή.

Στα στενά,
τα απέραντα.

Σ’ ένα Ποτήριο άγιο,
όλος ο Θεός.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Ζεις!!! Ζω!
Δόξα τω Θεώ.
Τελικά τα κατάφερες!
Φτάνεις στο τέλος
κι αυτού του χρόνου.
Όλη τη χρονιά
ήρθαν περιστατικά
που σε έκαναν να κλάψεις,
να φοβηθείς,
να δειλιάσεις,
να αμφιβάλλεις.
Τελικά, όμως,
άντεξες.
Δεν είχαν δίκιο οι φωνές
που σε φρέναραν,
σε μείωναν ψυχικά,
και σε έκαναν να νιώθεις
τόσο χάλια.
Με τα βοήθεια
του Χριστού
και της Αγάπης Του,
νίκησες.
Ας είναι η μέρα σου σήμερα
γεμάτη ¨ευχαριστώ¨
στον άγιο Τριαδικό Θεό
που το ημερολόγιο
γράφει 30/12!!

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΕΥΧΕΣ ΜΕ ΠΙΣΤΗ!!!

Χριστέ μου,
θέλω από τώρα
να Σ ' ευχαριστήσω
που το 2016....

(Γράψε τη δική σου συνέχεια,
σαν ευχή,
σαν προσδοκία και όραμα,
που από τώρα βλέπεις,
χαίρεσαι,
και προαισθάνεσαι με πίστη,
καθότι πίστη θα πει ¨ελπιζομένων υπόστασις!¨
Δες το από τώρα να γίνεται,
με τη δύναμη
και αγάπη του Χριστού!)
Χρόνια πολλά!!
Χρόνια αιώνια!
Χρόνια ένθεα!
Καλή χρονιά!

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΜΟΝΟ ΤΟ ΦΩΣ

Όταν βλέπω Εσένα,
Κύριε,
πίσω απ’ όλους
και όλα,
ακόμα
και οι τραγωδίες
της ζωής μου
βγάζουν
ένα παράδοξο
φως
που με ηρεμεί.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ

- Πάτερ, είμαι ο ορισμός του διχασμένου ανθρώπου.
- Δηλαδή; Πες ένα παράδειγμα.
- Παράδειγμα: λέω σε κάποιον ¨πέρνα να φάμε, κάτσε να παραγγείλουμε¨, και ταυτόχρονα ακούω μέσα μου μια άλλη φωνή να λέει, ¨τι τον θες τώρα μωρέ να σε ζαλίσει!!, άντε να πάει στο καλό να φύγει, να ησυχάσεις!¨
- Ναι, σε καταλαβαίνω, το έχω ζήσει κι εγώ. Ο ίδιος άνθρωπος, εσύ, και θες και δε θες. Και αγαπάς και βαριέσαι.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Δέξου την αγάπη του Θεού. Δέξου και την αγάπη των ανθρώπων

του π. Ανδρέα Κονάνου- Από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Υπάρχουν άνθρωποι που, και όταν έρθουν να εξομολογηθούν, ζητούν κάποια τιμωρία. Τους λες: «Αυτό που είπες το καταλαβαίνω, είναι πολύ σοβαρό. Εκτιμώ όμως το θάρρος σου να το πεις. Δεν το κρύβεις. Το ομολογείς. Βλέπω τη μετάνοιά σου, τη συναίσθησή σου. Και σε πληροφορώ ότι ο Θεός σε αγαπάει, σε δέχεται και σε συγχωρεί». Και η απάντηση του πιστού: «Τώρα, πάτερ, πείτε μου τι πρέπει να κάνω. Τιμωρήστε με». Σε κάποιον που επέμενε να τον τιμωρήσω απάντησα: «Μα γιατί να σε τιμωρήσω; Δηλαδή, τι θες να κάνω ακριβώς;» «Βάλτε μου μια τιμωρία». «Γιατί όμως να σε τιμωρήσω;» «Δεν μπορώ να νιώσω καλά αν δεν με τιμωρήσετε. Θέλω να νιώσω μια τιμωρία».

Αυτή η ηδονή της τιμωρίας και η δικαίωση διά της τιμωρίας έχει περάσει σε πολλούς. Δεν αντέχουμε τη δωρεά του Θεού. Δεν αντέχουμε την ελευθερία που δίνει ο Θεός. Νιώθουμε ασφάλεια όταν έχουμε τιμωρηθεί. Νιώθουμε καλά. Λέμε: «Α! Τουλάχιστον τώρα τιμωρήθηκα, εντάξει». Ωστόσο με μια τέτοια θεολογική τοποθέτηση ενοχικής αυτοδικαίωσης και με αυτό το ήθος πώς θα πεις ότι ο Θεός είναι Πατέρας; Δίνουμε την αίσθηση ότι βιώνουμε τον Θεό ως πατέρα μας;

Εσύ έτσι κάνεις στο παιδί σου; Ο,τι και αν κάνει το παιδί σου, πάλι δεν το αγαπάς; Κάνει ένα λάθος το παιδί. Εσένα θα σου άρεσε το παιδί να τιμωρεί έτσι τον εαυτό του; Είναι παιδί. Κάνει μια αταξία στο σχολείο ή δεν παίρνει καλούς βαθμούς. Μετά, έρχεται σπίτι και λέει: «Μπαμπά, μαμά, πήγα χάλια. Δεν θα φάω σήμερα. Θα κάτσω στο δωμάτιο κλεισμένος. Θα τιμωρηθώ γι' αυτό που έκανα». Εσύ, ως γονιός, τι θα του πεις; «Παιδάκι μου, εντάξει. Εκανες ένα λάθος. Δεν έπρεπε. Επρεπε να διαβάσεις πιο πολύ, όντως. Μα έλα τώρα να φάμε! Μην κάτσεις νηστικό». Γιατί; Γιατί αγαπάς το
παιδί σου. Γι' αυτό του φέρεσαι έτσι. Ε, φαντάζεσαι ο Θεός να σου φέρεται διαφορετικά; Δηλαδή, χαίρεται ο Θεός να σε βλέπει τιμωρημένο; Μα, αν αυτό ισχύει, τότε τι Θεός είναι αυτός; Ενας Θεός που ευχαριστιέται στις τιμωρίες;!

Δεν μας αρέσει, τελικά, και πολύ η αγάπη του Θεού. Δεν αντέχουμε την αγάπη Του. Μας τρομάζει. Οταν τιμωρούμαστε, νιώθουμε ότι πάμε καλά. Οταν αυτοτιμωρείσαι, σκέφτεσαι: «Εμένα δεν μου αξίζει η ευτυχία έτσι κι αλλιώς. Γι' αυτό και είναι βασανισμένη η ζωή μου όλη. Και τώρα που τιμωρήθηκα, καλά έπαθα. Μου αξίζει». Οχι. Μας αξίζει η ευτυχία. Δεν πλαστήκαμε για τιμωρίες. Πλαστήκαμε για την ευτυχία και τη χαρά. Φίλε μου, δέξου την αγάπη του Θεού. Δέξου και την αγάπη των ανθρώπων.

Μου 'πε μια φορά κάποιος: «Αν με ήξερε στ' αλήθεια ο κόσμος, δεν θα μ' αγαπούσε κανείς ποτέ». «Γιατί όμως σκέφτεσαι έτσι, φίλε μου; Γιατί δεν πιστεύεις στην αγάπη των άλλων; Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν. Ασε την καρδιά σου να δεχτεί την αγάπη τους. Είναι πολλοί αυτοί που σ' αγαπούν. Εσύ νομίζεις ότι όσοι είναι δίπλα σου όλοι είναι κακοί. Σ' αγαπάει ο κόσμος. Εσύ όμως έχεις απορρίψει την αγάπη. Και από τον Θεό και από τους ανθρώπους. Και προτιμάς να 'σαι μέσα στην ενοχή και στις τύψεις. Και στο τέλος ξέρεις τι κάνεις; Ελκύεις πάνω σου αυτό που μυστικά ζητάς. Κάνεις τους ανθρώπους πραγματικά στο τέλος να μη σε χωνεύουν! Οχι όμως επειδή αυτοί είναι κακοί! Μα επειδή εσύ δεν τους αφήνεις να σε αγαπήσουν. Σε πλησιάζουν με καλή διάθεση, μα εσύ τους βλέπεις και λες: «Οχι, δεν το πιστεύω. Δεν με αγαπάτε. Δεν αξίζω εγώ αγάπη, δεν πιστεύω στην αγάπη σας». Ετσι νομίζεις. Αυτή είναι η μεγάλη πλάνη του νου σου και της πληγωμένης καρδιάς σου.

Από το υπό έκδοση βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος»

[Toula]

ΚΑΙ ΤΟ 2016, ΔΕΥΤΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ

Ο Χριστός,
θέλει να προπορεύεται
και φέτος.
Όχι με αρχηγική διάθεση.
Άλλωστε είπε κι απέδειξε
ότι Του αρέσει η άκρη
και το περιθώριο
κι ο Σταυρός.
Ο μόνος λόγος
που πάει μπροστά
και με θέλει πίσω Του,
είναι,
για να μου ανοίγει δρόμο.
Να με φωτίζει,
ώστε να μην πέφτω.
Να με φροντίζει,
για να νιώθω καλά.
Να με ταΐζει.
Να με κρατά
όταν πέφτω.
Να βγάζει το δηλητήριο
απ' τα βέλη των εχθρών,
και να τα φιλτράρει,
ώστε να γίνονται
ακίνδυνα.
Ν’ ανάβει φωτιές
για να διώχνει
τους λύκους.
Να μου δένει πληγές,
με κρασί
και με λάδι.
Να ‘χω τον λαμπερό Του
Ίσκιο
Προστασία,
Δύναμη
και Φως μου.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb