Απροκάλυπτη επίθεση του Ν.Φίλη στην Εκκλησία της Ελλάδος

[Νίκος]

Απροκάλυπτη επίθεση του Ν.Φίλη στην Εκκλησία της Ελλάδος
Παρασκευή 23 Σεπτ. 2016 - Γράφει ο Anargyros Filotas



Ήταν γνωστό σε όλους, ακόμη και τους Χριστιανούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τα περισσότερα στελέχη του είναι άθεοι. Αυτό που δεν συνειδητοποίησαν είναι ότι είναι και αντίχριστοι. Η μέχρι στιγμής συμμετοχή των ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση δε φαίνεται να είναι ικανή να σταματήσει το παραλήρημα των αντίχριστων του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν σαν ύστατη πράξη τους πριν πέσουν, να καταφέρουν ένα ισχυρό πλήγμα στην Εκκλησία, της Ελλάδος με την ανοχή δυστυχώς του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όχι μόνο προσπαθούν να αφαιρέσουν από το δημόσιο βίο κάθε δυνατότητα έκφρασης της κοινής πίστης της πλειοψηφίας των Ελλήνων, με την κατάργηση του όρκου, της προσευχής, του ομολογιακού μαθήματος των Θρησκευτικών, την απομάκρυνση των εικόνων από δικαστήρια και σχολεία κλπ, αλλά κυρίως με την τροποποίηση του Συντάγματος.

Επιθυμούν διακαώς με το "νέο" Σύνταγμα της χώρας:
1. Να αφαιρέσουν κάθε σύνδεση του Ελληνικού κράτους με την Ορθόδοξη πίστη της πλειοψηφίας των Ελλήνων και
2. Να διαλύσουν την Εκκλησία της Ελλάδος και να την αντικαταστήσουν με μια περίεργη αναφορά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως θεματοφύλακα της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα.

Η δικαιολογία για την αναφορά αυτή είναι ότι πιθανόν να υπάρξει στο μέλλον κάποια διένεξη στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος και γι αυτό θα πρέπει να υπάρχει αυτή η αναφορά για τη "διαφύλαξη της ενότητας των Ορθοδόξων" (λες και τους νοιάζει).

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση προσπαθεί να διασπάσει η ίδια την ενότητα των Ορθόδοξων Χριστιανών, βάζοντας τους τεχνητά διλήμματα, αν είναι με την Εκκλησία της Ελλάδος ή με το Πατριαρχείο και να υποβαθμίσει τον ιστορικό ρόλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως θεματοφύλακα των ιερών και των όσιων αυτού του λαού με εμπαθείς και ανιστόρητες αναφορές στο παρελθόν.

Δεν θα το πετύχει όμως, επειδή η πλειοψηφία των Ελλήνων νοιώθει την Εκκλησία της Ελλάδος σαν το σπίτι του πατέρα τους, στο οποίο καταφεύγουν σε κάθε δύσκολη στιγμή για παρηγοριά και έμπνευση. Το μόνο που θα πετύχει είναι να ενώσει όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς εναντίον της κυβέρνησης και όλων των συνεργατών της είτε προέρχονται από το χώρο της πολιτικής είτε προέρχονται από τον ευρύτερο εκκλησιαστικό χώρο.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αν δεν συμφωνεί με τις απόψεις της κυβέρνησης, θα πρέπει άμεσα να διαχωρίσει τη θέση του, αλλιώς θα θεωρηθεί ότι συμφωνεί και συμπράττει μ' αυτή στην επίθεση εναντίον της Εκκλησίας της Ελλάδος.

[Νίκος]

«Αστροπελέκι» Ιερώνυμου κατά Φίλη για τα περί σχέσης της Εκκλησίας με τη δικτατορία
Παρασκευή, 23 Σεπτέμβριος 2016 10:35 Από Βήμα Ορθοδοξίας



"Πόλεμο" ανακοινώσεων και επιστολών προκάλεσε η δήλωση του Ν. Φίλη για τα περί Δικτατορίας και Εκκλησίας. Σε σημερινή του επιστολή προς τον Υπ. Παιδείας ο Αρχ. Ελλάδος Ιερώνυμος αναφέρει μεταξύ άλλων " Ο επίσημος ρόλος της Εκκλησίας στην περίοδο της Δικτατορίας ήταν συνεπής και αδιάβλητος για την αποστολή της, γι'αυτό αποκλείει πλήρως τις οποιεσδήποτε ιδεοληπτικές ερμηνείες". Αναλυτικά:



Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Νίκος]

Ηχηρή απάντηση του Αρχιεπισκόπου: Ανιστόρητες και συμπλεγματικές οι απόψεις του υπουργού για την Εκκλησία
Πέμπτη, 22 Σεπτέμβριος 2016 19:44 Από protothema.gr



Ηχηρή απάντηση δίνει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στα όσα είπε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης για τον ρόλο της Εκκλησίας σε κρίσιμες ιστορικά στιγμές.

Ο υπουργός Παιδείας, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Kontra αναρωτήθηκε για το ρόλο που έπαιξε η Εκκλησία σε κρίσιμες, όπως είπε, ιστορικές στιγμές, λέγοντας χαρακτηριστικά «Πού ήταν η Εκκλησία στη Χούντα; Πού ήταν η Εκκλησία στην κατοχή; Δεν μπορούμε να προσκυνάμε και να λέμε ότι είναι εκ προοιμίου ιερά. Δεν είναι ιερά, ανθρώπινο είναι η Εκκλησία».

Σε επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου προς τον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση αποστέλλεται τόμος που εκδόθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος, με τίτλο «Μνήμες και Μαρτυρίες από το 40 και την Κατοχή», ζητώντας να ενημερωθούν οι βουλευτές «για την έκδοση αυτή η οποία αποτυπώνει με ακρίβεια όλα όσα τα αξιότιμα μέλη του κοινοβουλίου μας είναι ωφέλιμο να γνωρίζουν».

Στην ίδια επιστολή ο Αρχιεπίσκοπος κάνει λόγο για ανιστόρητες συμπλεγματικές και προσβλητικές απόψεις για την κοινωνία που μάλλον χωρίς συναίσθηση ατυχώς εκφέρονται.

Αναλυτικά η επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου προς τον πρόεδρο της Βουλής:

«Σας αποστέλλω τον τόμο που εκδόθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος το 2001 με τίτλο Μνήμες και Μαρτυρίες από το 40 και την Κατοχή.

Ο τόμος περιέχει συγκλονιστικά ιστορικά στοιχεία για την Αντίσταση της Εκκλησίας μας την περίοδο της Κατοχής της πατρίδας μας και την προσφορά Αυτής προς το Εθνος και τον Λαό μας. Αφιερώνεται δε στην μνήμη των εθνομαρτύρων Κληρικών που έδωσαν το αίμα τους για την Ιερή Πίστη και τα ιδανικά των Ελλήνων και την Ελλάδα μας.

Μέσα στα χρόνια ο Λόγος της Αλήθειας υπερισχύει πάντα στη συλλογική μνήμη αλλά και στη χάραξη της πορείας του Εθνους μας έναντι των ανιστόρητων, συμπλεγματικών και προσβλητικών εν τέλει για την ίδια την κοινωνία μας απόψεων που μάλλον χωρίς συναίσθηση ατυχώς εκφέρονται.

Παρακαλώ ιδιαιτέρως Κύριε Πρόεδρε όπως ενημερώσετε το Σώμα, για την έκδοση αυτή η οποία αποτυπώνει με ακρίβεια όλα όσα τα Αξιότιμα Μέλη του Κοινοβουλίου μας είναι ωφέλιμο να γνωρίζουν».



Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Νίκος]

Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ: Στηρίζουμε Φίλη στην κόντρα με την Εκκλησία
Παρασκευή, 23 Σεπτέμβριος 2016 14:24 Από desk vimaorthodoxias



Την στήριξη του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ στην κόντρα με την Εκκλησία εξέφρασε σήμερα σε συνέντευξη της η Ράνια Σβίγκου, εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στον ρ/σ «105,5 στο Κόκκινο».

Διαβάστε το απόσπασμα:

- Πάμε σε ένα άλλο θέμα, γιατί υπάρχει και πολλή συζήτηση, όχι μόνο για την ουσία του θέματος αλλά και για τους τύπους και τη διαδικασία.. Μιλάω για το θέμα της σύγκρουσης που φαίνεται ότι υπάρχει μετά από την επίθεση που εξαπολύει η οργανωμένη Εκκλησία, η Εκκλησία της Ελλάδος, η Αρχιεπισκοπή προς τον υπουργό Παιδείας τον κ. Ν. Φίλη για τις προωθούμενες αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών. Θέλω πρώτα ένα δικό σας σχόλιο όσον αφορά τις αντιδράσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων γύρω απ’ αυτή τη σύγκρουση. Λένε ότι ουσιαστικά αυτή η σύγκρουση επιλέγεται ώστε να ξεχαστούν άλλα πράγματα τα οποία τρέχουν αυτή τη στιγμή στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου.

Μα η ΝΔ είναι η ίδια η οποία αναδεικνύει αυτό το θέμα και προαναγγέλλει μάλιστα και συγκρούσεις μεταξύ της Εκκλησίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ θα έλεγα ότι αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με τη δέουσα σοβαρότητα, σε συνάρτηση με τον παιδαγωγικό ρόλο του σχολείου και όχι με βάση τις ιδεοληψίες που εκφράζει η ΝΔ. Θα περίμενα επίσης και από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει καταθέσει κατά καιρούς προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό των μαθημάτων, να καταθέσει τις προτάσεις του και όχι να βλέπει παντού συνωμοσίες αποπροσανατολισμού
Πρόκειται για ουσιαστικές τομές αυτές που επιχειρεί αυτή τη στιγμή το υπουργείο Παιδείας. Γίνονται ύστερα από εκτενή διάλογο και εισηγήσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Και αλίμονο αν στην Ελλάδα του 2016 ο διάλογος για την αναμόρφωση ενός μαθήματος δεν γινόταν με βάση εισηγήσεις των αρμοδίων φορέων. Περιμένω αυτός ο διάλογος για το σχολείο να γίνεται με όρους εκπαιδευτικούς, με όρους δημοκρατίας και όχι με όρους σκοταδισμού που συναντιούνται σε άλλες εποχές.

- Ορισμένοι πάντως λένε, και το έχω διαβάσει και σε αρθρογραφία, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση μάλλον, βασικά η κυβέρνηση έχει αφήσει μόνο του τον κ. Ν. Φίλη, τον υπουργό Παιδείας να δίνει τη μάχη μόνος του.

Αυτό δεν ισχύει. Υπάρχει αμέριστη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και στη μεταρρύθμιση αυτή καθεαυτή και στο έργο που επιτελεί το υπουργείο Παιδείας και βέβαια και στο πρόσωπο του Ν. Φίλη ο οποίος έχει υπάρξει και συνεχίζει να είναι στόχος πολλών επιθέσεων, την ίδια στιγμή που επιτελεί το έργο του με έναν τρόπο τον οποίον δεν μας είχαν συνηθίσει οι προκάτοχοί του. Και αποτελεί νομίζω τιμή για την κυβέρνηση να είναι υπουργός ο Ν.Φίλης.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Νίκος]

Μητροπολίτης Πατρών: ''Γιατί τόσο μένος για την Εκκλησία κ. Πρωθυπουργέ;''
Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr. Τετάρτη, 21 Σεπτέμβριος 2016



Του Αιμίλιου Πολυγένη

Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα απέστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, με την οποία εκφράζει την δυσαρέσκεια του Ιερού Κλήρου και του πιστού λαού της Πάτρας σχετικά με την στάση του Υπουργείου Παιδείας έναντι της Εκκλησίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην επιστολή του αναφέρετε στο μάθημα των θρησκευτικών και της προσευχής στα σχολεία, τονίζοντας πως σε δύσκολες ώρες ο Ελληνικός λαός πάντα αγωνιζόνταν θυσιαστικώς.

"Γιατί τόσο μένος για την Εκκλησία κ. Πρωθυπουργέ; Τι κακό έπραξε η Ορθόδοξη πίστη;" αναφέρει μεταξύ άλλων στην επιστολή του ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.

Σᾶς γράφω μὲ πολὺ πόνο ψυχῆς τὶς γραμμὲς αὐτὲς θέλοντας νὰ ἐκφράσω τὴν προσωπική μου δυσαρέσκεια, ὡς Ἕλλην Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης, ὅσο καὶ τὴν δυσαρέσκεια τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ Λαοῦ τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, σχετικῶς μὲ τὴν ὅλη στάση καὶ συμπεριφορὰ τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Φίλη, ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τῆς Προσευχῆς.

Ἡ ἐπιστολή μας αὐτή εἶναι συνέχεια, τῶν ὅσων κατά καιρούς, ἐν συνειδήσει εὐθύνης ἔχομεν εἴπει καί ἔχομε γράψει περί τοῦ ἐν λόγῳ θέματος.

Στὶς δύσκολες ὧρες καὶ καταστάσεις ποὺ βιώνει ὁ Ἑλληνικὸς Λαός, κ. Πρωθυπουργέ, ἀγωνιστήκαμε καὶ ἀγωνιζόμαστε θυσιαστικῶς, ὅπως καί Σεῖς, γιὰ νὰ ξεπεραστῇ ἡ κρίση καὶ νὰ σταθῆ ὁ τόπος μας στὰ πόδια του.

Συμμεριζόμαστε τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν ἀγωνία Σας γιὰ τὸ καλό τῆς Πατρίδος μας καὶ κάνομε κατάθεση ψυχῆς γιὰ νὰ βοηθήσωμε τούς ἀνθρώπους ὄχι μόνο ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ εὕρουν πνευματικὸν ἐπιστηριγμό, δύναμη ψυχῆς καὶ ἐλπίδα προκειμένου νὰ προχωρήσουν στὴ ζωή.

Πιστεύω ὅτι καὶ Σεῖς προσωπικὰ γνωρίζετε, ἀλλὰ καὶ κοινὸς τόπος εἶναι πλέον, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἦτο καί εἶναι ἡ ἀπαντοχὴ καὶ παρηγοριά τοῦ Λαοῦ, ὄχι μόνο τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἀδελφῶν μας ποὺ βρίσκονται στὴν χώρα μας, ἀφοῦ ὅλους τούς ἀγκαλιάζομε ὡς τέκνα τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως, ἐνῶ μὲ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων πορευόμεθα μιμούμενοι τὸν Σωτῆρα μας, δυστυχῶς λυπούμεθα καὶ ἀπογοητευόμεθα, διότι ὁ Ὑπουργὸς κ. Νικόλαος Φίλης, πολλάκις μὲ τα λεγόμενά του παρέσχε πράγματα, ὅμως μὲ τὶς τελευταῖες τοποθετήσεις του ἔναντι τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τῆς τροφοῦ καί σώτειρας τοῦ Γένους, ὑπερέβη τὰ ὅρια καὶ προὐκάλεσε τὴν ἀγανάκτησή μας. (Βλέπετε δηλώσεις του στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ KONTRA, περί τῆς συμβολῆς, ὡς εἶπε, τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἠθικὴ ἔκπτωση τῆς κοινωνίας. Σὲ συζήτηση στὸν ἐν λόγῳ σταθμὸ διερωτήθη «ποῦ ἦταν ἡ Ἐκκλησία στὴ Χούντα καὶ στὴν Κατοχή;»).

Γιατί ἀπομειώνεται καὶ διαγράφεται ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στοὺς Ἐθνικοὺς Ἀγῶνες κ. Πρωθυπουργὲ ἀπὸ τὸν κ. Φίλη;

Γιατί τόσο μένος κ. Πρωθυπουργὲ ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Τί κακὸν ἔπραξε ἡ Ὀρθόδοξη πίστη; Γιατί τόσο μῖσος ἐναντίον τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου μας καὶ τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, ποὺ στήριξε καὶ στηρίζει τὸν Λαό μας;

Γιατί ἐνοχλεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς διδασκαλία περί τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ δὲν ἐνοχλοῦν τὰ ἄλλα πιστεύματα καὶ θρησκεῖες ποὺ τυγχάνουν δυστυχῶς ἰδιαίτερης καὶ προνομιακῆς μεταχείρισης;

Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος μας κ. Πρωθυπουργέ, μέ τήν συνετή καί πατρική φωνή του καί τήν εὐθυκρισία του, ἐξέφρασε τόν πόνο ὅλων μας, μέσα ἀπό τήν τοποθέτησή του, σχετικά μέ τά συγκεκριμένα ζητήματα.

Κύριε Πρωθυπουργὲ, δυστυχῶς φαίνεται ὅτι ἐξυφαίνεται ἢ μᾶλλον ἐξυφάνθη καὶ ἐφαρμόζεται ἕνα σχέδιο ἀλλοτριώσεως τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῆς Πατρίδος μας. Αὐτὴ ἡ τακτική, νὰ εἶστε βέβαιος, ὅτι θὰ ἔχῃ καταστροφικὲς συνέπειες γιὰ τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος μας.

Ἂν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν σεβόμεθα τὸν ἑαυτό μας καὶ τὰ καθ’ ἠμᾶς, τότε πῶς ἔχομε ἀπαίτηση νὰ μᾶς ὑπολογίζουν καὶ νὰ μᾶς σέβωνται οἱ ἄλλοι;

Μὴ συνδέσετε τὴν θητεία Σας, ὡς Πρωθυπουργὸς τῆς Χώρας, μὲ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Ἡ ἱστορία οὐδέποτε χαρίζεται καὶ σπάνια συγκαταβαίνει, ὡς ἔχει εὐστόχως εἰπωθεῖ.

Ὅλοι μας γράφομε ἱστορία καὶ μακάρι νὰ ἀφήσωμε βήματα καὶ πατήματα εὐεργετικὰ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο μας.

Αὐτὸς ὁ Λαὸς κ. Πρωθυπουργὲ εἶναι εὐσεβής, ἀγαπάει τὶς ρίζες του, τὴν ἱστορία του καὶ τὴν πνευματική του πορεία καί εἶναι συνδεδεμένος μέ τίς Παραδόσεις καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Εἶναι πρόκληση καὶ ὕβρις ἡ στάση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας ἔναντι τῶν Ἱερῶν καὶ τῶν Ὁσίων μας. Μπορεῖ νὰ ἔχῃ τὶς ὅποιες θέσεις του καὶ ἀντιλήψεις καὶ τὴν δική του ἰδεολογία, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ προκαλῆ τό αἴσθημα τοῦ εὐσεβοῦς καί φιλοπάτριδος Λαοῦ μας.

Κύριε Πρωθυπουργέ, γιά ὅποιον ἀγῶνα γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδος μας, σᾶς συνοδεύουν οἱ προσευχές μας καί ἔχετε τὴν ὑποστήριξή μας.

Ὅμως Σᾶς παρακαλοῦμε, νά ἀνακαλέσατε τάχιστα στὴν τάξη τὸν κ. Φίλη, ἐὰν ἀγαπᾶτε εἰλικρινὰ τὸν Ἑλληνικὸ Λαό, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει καί ζεῖ γιατί κάποιοι θυσιάστηκαν γιὰ αὐτὰ ποὺ περιφρονεῖ ὁ κ. Ὑπουργός.

Στὸ ὄνομα λοιπὸν αὐτῶν τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν αἱμάτων τους μέ τά ὁποῖα πότισαν τὰ βουνὰ καὶ τὰ χώματα τῆς Πατρίδος μας, Σᾶς διαβεβαιοῦμε ὅτι θὰ ἀγωνιστοῦμε μέ σύνεση καί σταθερότητα στίς πνευματικές μας ἀρχές, ὥστε οἱ ὅποιοι ὑβρισταὶ καὶ ἐπιλήσμονες αὐτοῦ του χρέους, νά μή προκαλέσουν ἄλλο κακό στόν τόπο μας.

Καὶ θὰ τὸ κάνωμε ὄχι μόνοι μας, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὸν Λαὸ ποὺ ὑποφέρει ὑλικὰ καὶ τώρα βασανίζεται ἀπό κάποιους πνευματικά, ἀφοῦ τὸν ἀδικοῦν καταφανῶς μὴ σεβόμενοι τὰ ἐσώψυχά του καὶ τὶς ἰδιαίτερες πνευματικὲς καὶ πολιτιστικὲς πτυχὲς τῆς ζωῆς του καὶ τῆς πορείας του στὸν χρόνο καὶ τὴν ἱστορία.

Ὥς ἀκροτελεύτιον λόγο Σᾶς ὑπενθυμίζω κ. Πρωθυπουργέ τά λόγια τοῦ Μεγάλου πατρός τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Πόσοι ἐπολέμησαν τήν Ἐκκλησίαν, καί οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο, αὕτη δέ ὑπέρ τόν οὐρανόν ἀναβέβηκε. Τοιοῦτον ἔχει μέγεθος ἡ Ἐκκλησία, πολεμουμένη νικᾷ, ὑβριζομένη, λαμπροτέρα καθίσταται...».

Μετά τιμῆς καί εὐχῶν ἐν Κυρίῳ
γιά τήν ἐπιτυχία στό ἔργο Σας

+ Ο Πατρών Χρυσόστομος

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

[Sparrow]

Οι άνθρωποι στην Εκκλησία στην πλειοψηφία έχουν καλές προθέσεις (Δεν λέω Εκκλησία γιατί Εκκλησία είναι ο Χριστός εμείς και οι κεκοιμημένοι κοντά στον Θεό)... Αλλά παραμένουν άνθρωποι και συχνά ακούγονται φωνές που σημαδεύουν άλλους... Το ίδιο και στο κράτος, πολοί έχουν καλές προθέσεις, αλλά και αδυναμίες... Δεν θεωρώ τον Κ.Φίλη κακοπροαίρετο, απλώς λανθασμένο στην ιστορική συμβολή των Ελλήνων Ορθοδόξων στην ιστορία της Ελλάδος... (όχι αυτό δεν σημαίνει οτι παίρνω πολιτική θέση). Λυπήθηκα μαζί με εκείνον για τις... κατάρες που άκουσε ο καημένος. Να ναι υγιής και να κάνει δίαιτα. Η προσωπικότητά του μου εμπνέει καλοσύνη και ας διαφωνώ ιστορικά μαζί του... Μην ρίχνουμε τους ανθρώπους στα λιοντάρια του κοινωνικού διασυρμού... Όχι εμείς τουλάχιστον...


Έτσι όπως το βλέπω το πρόβλημα είναι οτι αυτό το μάθημα ήρθε σαν αντικατάσταση των θρησκευτικών που ήταν αφιερωμένο στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό... Και αυτό είναι συνέπεια ενός άλλου λάθους νομίζω, αυτό της υποχωρητικότητας του προηγούμενου μαθήματος που για να μην ανέβουν οι υποχρεωτικές ώρες αντικατέστησε τα παραδοσιακά θρησκευτικά...

Τέσσερα πράγματα έπρεπε να γίνουν αλλά δεν λειτουργούμε καλά και μπλέκεται ο ένας με τον άλλο...
α) Κάλυψη της θρησκειολογίας σε μη υποχρεωτικό μάθημα.
β) Ορθόδοξα θρησκευτικά απο Θεολόγους ομοίως μη υποχρεωτικά ώστε να μην έρχονται σε αντίθεση με την ελευθερία των πεποιθήσεων.
γ) Κάλυψη περιληπτικά των θρησκειών στην Ιστορία, αρχαία και σύγχρονή.
δ) Ηρεμία

Θα έκανα την παράκληση, αν την θεωρείτε σεβαστή, σε τυχόν απαντήσεις να τον σεβαστούμε σαν άνθρωπο, ακόμα και όταν εκφράζουμε διαφορετικές απόψεις...

[Νίκος]

Τα περί θρησκευτικών τα έχουμε πει σε άλλο θέμα, δεν έχει νόημα να τα συζητάμε κι εδώ. Οι προθέσεις του κ. Φίλη δεν περιορίζονται στο μάθημα των "Θρησκευτικών", αλλά φιλοδοξεί να εξαφανίσει την Εκκλησία της Ελλάδος, προς την οποία είναι φανερό ότι τρέφει (και για προσωπικούς του λόγους) ιδιαίτερη αντιπάθεια.

Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι το τελευταίο ανάχωμα του λαού, απέναντι στις αυταρχικές επιθέσεις της κυβέρνησης, γι αυτό η επίθεση εναντίον της δεν είναι τυχαία, αλλά στρατηγική κίνηση, που υλοποιείται από τον χειρότερο υπουργό παιδείας που πέρασε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Εκτός από στρατηγική κίνηση, τη χρονική στιγμή αυτή, η επίθεση κατά της Εκκλησίας χρησιμοποιείται και σαν αντιπερισπασμός στο θέμα της αδειοδότησης των καναλιών. Όμως αυτή τη φορά φαίνεται πολύ πιθανό ο αντιπερισπασμός να λειτουργήσει πιο αρνητικά για την κυβέρνηση κι απ' το θέμα που κλήθηκε να καλύψει.

[Νίκος]

Σιατίστης: ''Ο Υπ. Παιδείας ως κοινός λασπιάς είναι ακατάλληλος και απαράδεκτος''
Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr. Παρασκευή, 30 Σεπτέμβριος 2016



Του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου - Romfea.gr

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης τελείωσε. Τόν «ἀριστερό» Ὑπουργό τῆς Παιδείας κ. Φίλη τόν τελείωσε ὁ ἀληθινός ἀγωνιστής τῆς ἀριστερᾶς Μανώλης Γλέζος.

Τόν εἶπε μετ’ἐπιτάσεως βλάσφημο καί ἐπί πλέον ὅτι τά λόγια τοῦ κ. Φίλη τά ὅσα ἐξεστόμισε εἶναι «γιά γέλια καί γιά κλάμματα», τόν εἶπε δηλαδή ἀνόητο καί ἐπικίνδυνο.

Ἕνας ἄνθρωπος πού στούς πραγματικούς ἀγῶνες ἦταν παρών καί ὄχι στούς «ἀγῶνες» τῶν σαλονιῶν.

Ὁ Μανώλης Γλέζος ἀναφερόμενος σέ πραγματικά γεγονότα τῆς Κατοχῆς εἶπε ξεκάθαρα ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ἀντιστασιακός.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης ἀναφερόμενος στά χρόνια τῆς Χούντας μἐ τέσσερις σαφεῖς τοποθετήσεις ξεκαθάρισε ὅτι ὁ πρῶτος πού ἀντιστάθηκε στήν δικτατορία ἦταν ὁ πολιός Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ἀρνούμενος νά παραιτηθεῖ.

Δέν ξέρω ἄν τελείωσε ὡς Ὑπουργός, τελείωσε ὅμως ὡς ἀξιόπιστος ἄνθρωπος καί συνομιλητής.

Τόσον ὁ Ὑπουργός ὅσον καί οἱ ὑπόλοιποι τῆς Κυβέρνησης δέν τόλμησαν νά ποῦν τό παραμικρό στήν ξεκάθαρη θέση τοῦ Μανώλη Γλέζου καί κατάπιαν τή γλῶσσα τους γιατί δέν ἔχουν νά ποῦν.

Ὁ θλιβερός Ὑπουργός τῆς Παιδείας ὡς γνήσιος «γιαλατζί» ἀριστερός χρησιμοποίησε τήν λάσπη γιά νά πλήξει, νά φοβίσει νά τρομοκρατήσει τήν Ἐκκλησία. Προχώρησε μάλιστα ἕνα βῆμα πάρα κάτω στήν σκάλα τοῦ κακοῦ.

Λειτούργησε ὡς σύγχρονος Νέρων. Ὁ Νέρων ἔβαλε φωτιά στήν Ρώμη καί στή συνέχεια γιά νά ἀποφύγει τήν ὀργή τοῦ λαοῦ τήν ἀπέδωσε στούς χριστιανούς.

Καί ὁ κ. Φίλης ἕνας ἀπό τούς βασικούς ὑπεύθυνους τῆς ἠθικῆς ἔκπτωσης τῆς κοινωνίας, ἐπιρρίπτει αὐτήν τήν ἔκπτωση στήν Ἐκκλησία σέ μιά ἀπελπισμένη προσπάθεια νά μήν τοῦ καταλογισθεῖ ἡ εὐθύνη γιά τήν ἔκπτωση πού ἐκφράζει ὁ ἴδιος καί γιά ὅσα θά ἀκολουθήσουν.

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας, ἄν εἶχε στοιχειώδη εὐθιξία θἀ ἔπρεπε νά εἶχε ὑποβάλει τήν παραίτηση του, ἔστω καί συμβολικά ὅταν ὁ 14χρονος μαθητής σκότωσε τόν συμμαθητή του.

Τέτοια περιστατικά, ὅπως καί ἡ διαδεδομένη πλέον σχολική βία δείχνουν τήν ἀποτυχία μιᾶς παιδείας πού γαλβανίζει τό μυαλό τῶν παιδιῶν καί στέκεται ἀδιάφορη ἀπέναντι στήν ψυχή τους.
​
Ὅταν πῆγα στήν πρώτη μου Ἐνορία, στό Μαντούδι τῆς Εὔβοιας ἕνας ἀπό αὐτούς πού στήριζε ξεκάθαρα τήν διακονία μου ἦταν ἕνας ἀριστερός.

Κάποτε μιλώντας γιά ἐκεῖνα τά χρόνια μοῦ εἶπε: «Πάτερ, ἄκουσε νά σοῦ πῶ κάτι. Ἐκείνα τά χρόνια οἱ τίμιοι ἀριστεροί καί οἱ τίμιοι δεξιοί δέν πείραξαν κανένα καί μερικές φορές προστάτευσαν οἱ μέν τούς δέ. Οἴ ἄτιμοι καί παλιάνθρωποι καί ἀπό τίς δύο πλευρές ἔκαναν τά ἐγκλήματα».

Τό ἴδιο συμβαίνει καί σήμερα. Ἡ ἀντιπαράθεση Φίλη – Γλέζου εἶναι ἀποκαλυπτική τοῦ ἤθους ἀμφοτέρων.
​
Ὁ ὑπουργός Παιδείας, ὡς κοινός λασπιᾶς, εἶναι πλέον ἀκατάλληλος καί ἀπαράδεκτος συνομιλητής τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι πλέον ἀναξιόπιστο πρόσωπο καί μόνος του ἀπέδειξε τί πραγματικά αἰσθάνεται γιά τήν Ἐκκλησία.

Πάρα πολύ ὀρθά ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀρνεῖται νά συνομιλήσει μαζί του. Εἶναι σημαντικό ὁ κ. Πρωθυπουργός νά κατανοήσει ὁτι ὁ Ὑπουργός του εἶναι πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο γιά νά τόν ἐμπιστεύεται ἡ Ἐκκλησία.

Ἡ Ἐκκλησία στάθηκε μέ παρρησία καί μέ ἐντιμότητα ἀπέναντι στήν Πολιτεία καί στήν τρέχουσα δυσκολία γιά τήν Πατρίδα μας.

Ὁ κ. Ὑπουργός στάθηκε ἀνέντιμος καί προκλητικός καί προσπάθησε νά ἐκμεταλλευθεῖ τήν εὐκαιρία γιά νά κτυπήσει πισώπλατα τήν Ἐκκλησία.

Καλή λοιπόν ἡ Ἐκκλησία κ. Πρωθυπουργέ γιά νά στηρίζει τό λαό καί τούς πρόσφυγες καί ἀκατάλληλη ὡς ἰσότιμος συνομιλητής τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας γιά θέματα προβλεπόμενα ἀπό τό Σύνταγμα.

Τί θά πεῖ συνεργασία; Μιλάω μόνο ἐγώ καί ἐσύ μόνο ἀκοῦς;

Ὁ κ. Ὑπουργός δέν μπορεῖ πλέον νά συνομιλεῖ μέ τήν Ἐκκλησία.

Τό ἀπέδειξε μέ τήν μεροληψία του. Ὅταν ἀπό τούς Ἰσραηλίτες καί ἀπό τούς Μουσουλμάνους καί τούς Ρωμαιοκαθολικούς ζητάει νά ὁρίσουν τό περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας τῶν θρησκευτικῶν τους καί τούς διδασκάλους πού θά τό διδάξουν, ἀλλά αὐτό τό ἀρνεῖται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Γιατί δέν διαμορφώνει ἀνάλογο πρόγραμμα σπουδῶν καί γι’αὐτούς βοηθώντας νά κατανοήσουν καί τήν πίστη τῶν ὀρθοδόξων συμμαθητῶν τους καί μονομερῶς καί ἀπό τήν τρυφερή παιδική ἡλικία προσπαθεῖ, συγκριτιστικῶ τῷ τρόπῳ , νά χαλαρώσει τήν ὀρθόδοξη εὐσέβεια, γιατί αὐτός εἶναι ὁ πραγματικὀς στόχος τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Ὁ τρόπος του γέμει δολιότητος.
​
Γιά μένα, αὐτό εἶναι τό ἀληθινό πρόβλημα καί ὄχι καθ’ἑαυτό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Ἔκανε καί κάτι ἀκόμη ἄθλιο ὁ κ. Ὑπουργός.

Προσπάθησε νά ρίξει τήν εὐθύνη στόν Μακαριώτατο λέγοντας ὅτι τρία πράγματα ζήτησε ὁ Μακαριώτατος καί τοῦ τά κάναμε. Παριστάνει τόν ἀφελῆ.

Ὁ Μακαριώτατος τά τρία αὐτά πράγματα τά ζήτησε μέ τήν βασική προϋπόθεση ὅτι θά ἀφοροῦν ἕνα μάθημα θρησκευτικῶν πού θά διδάσκει κατά βάσιν τόν Ὀρθόδοξη πίστη καί ὄχι ἕνα μάθημα πού θά εἶναι μιά θρησκειολογική σούπα ὅπως ὀρθότατα χαρακτηρίσθηκε.

Ἄλλο πρᾶγμα τό νά διδάσκεις τίς βασικές ἀρχές τῶν ἄλλων θρησκευμάτων, πράγμα πού γινόταν μέ τά τρέχοντα Θρησκευτικά καί μάλιστα στήν κατάλληλη ἡλικία τῆς Β’Λυκείου καί ἄλλο νά ταῒζεις τά παιδιά μέ θρησκειολογική σούπα.

Ὅτι μιά ἀριστερή Κυβέρνηση θά προωθοῦσε τήν παγκοσμιοποίηση πού μεταβάλλει σέ ἕνα πολτό τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες δέν θά μποροῦσα νά τό φαντασθῶ.

Σέ αὐτό ὅμως θά ἐπανέλθω γιά νά διαπιστώσετε πού σκοπεύουν οἱ ἀλλαγές στήν Παιδεία. Φαίνεται ὅτι μαζί μέ τόν κ. Φίλη τελειώνει καί ἡ Ἀριστερά!

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

[Νίκος]

Επιστολή Μητροπολίτη Πειραιώς στον Πρωθυπουργό
Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr. Τρίτη, 25 Οκτωβρίου 2016



Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή τήν ὁποίαν ἀπέστειλε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ στόν Πρωθυπουργό κ. Ἀλέξιο Τσίπρα μέ θέμα τήν ἀναθεώρηση τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας.

Ἐπιστολές μέ ἴδιο περιεχόμενο ἐστάλησαν στούς Ἀρχηγούς τῶν Κομμάτων τοῦ Κοινοβουλίου.

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ,

Τίθεται συνεχῶς στό δημόσιο λόγο τό θέμα τῆς ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος μέ εἰσαγωγή «προσωπικοϊδεολογικῶν» διατάξεων, μία ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καί ἡ ἀναθεώρηση τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας πού ἀδοκίμως καί ἀντιεπιστημονικῶς χαρακτηρίζεται ὡς «διαχωρισμός».

Στίς προτάσεις Σας περί Συνταγματικῆς ἀναθεωρήσεως ἀναφερθήκατε στήν ἐπαναπλαισίωση τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας τήν ὁποία ἄμοιροι νομικῆς ἐπιστήμης καί ἀπό τόν πολιτικό καί δημοσιογραφικό χῶρο χαρακτηρίζουν ὡς «διαχωρισμό Κράτους-Ἐκκλησίας» καί μάλιστα ὁ Ἐξοχώτατος κ. Νικ. Φίλης ἀνέφερε ὅτι τό 70% τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐπιθυμεῖ τόν «διαχωρισμό» τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό Κράτος.

Πρέπει νά γίνει σαφές ὅτι οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας ἀφοροῦν σέ ἤδη διακριτούς ρόλους ὅπως ὁ νῦν Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας στό βιβλίο του «Ἡ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος / Ὑπό τό πρίσμα τῆς κοινοβουλευτικῆς ἐμπειρίας», ἐκδ. Α.Α. Λιβάνη, Ἀθήνα 2010, σελ. 65 ἑπ. ἔχει ὑποστηρίξει.

«Οι διακριτοί ρόλοι προκύπτουν από την συγκρότηση του περιγράμματος του κράτους δικαίου δηλ. από την συνταγματική και έννομη τάξη και ευρίσκονται στα όρια εκκοσμικεύσεως των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας υφισταμένου του πολυθρύλητου διαχωρισμού» (Π. Μηλιαράκη-Συνταγματολόγου, ΕΠΙΚΑΙΡΑ 24-6-2016).

Καί ναί μέν στό πλαίσιο τῶν ρυθμιστικῶν κανόνων πού ἰσχύουν διατηροῦνται οἱ «εἰδικές σχέσεις» Κράτους καί Ἐκκλησίας, ὅπως τό ἑορτολόγιο καί οἱ ἐπίσημες τελετές, συναρτῶνται μέ τό τυπικό τῆς Ἐκκλησίας, ἐν τούτοις αὐτές οἱ «εἰδικές σχέσεις» δέν ἀναιροῦν τήν διάκρισι μεταξύ Κράτους καί Ἐκκλησίας, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ Πολιτεία νομοθετεῖ ἐρήμην ἤ καί ἐναντίον τοῦ δόγματος καί τοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας ὅπως τά ψηφισθέντα νομοθετικά πλαίσια γιά τόν πολιτικό γάμο, τήν καύση τῶν νεκρῶν, τό αὐτόματο διαζύγιο, τήν ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας, τή νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, τό σύμφωνο συμβίωσης ἑτεροφύλων καί ὁμοφυλοφίλων κλπ. Συνεπῶς ἀπό τό γεγονός αὐτό ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ ρόλοι Ἐκκλησίας καί Πολιτείας εἶναι ἀπολύτως διακριτοί καί βρίσκονται στά ὅρια τῆς ἐκκοσμίκευσης. Ἑπομένως ἡ ἰδεοληψία περί δῆθεν θεοκρατίας πηγάζει μόνο ἀπό σκοτεινή ἐμπάθεια καί νομική ἄγνοια ἤ μίσθαρνη στράτευση.

Συνεπῶς δέν ὑφίσταται νομική δυνατότης «διαχωρισμοῦ» Ἐκκλησίας καί Πολιτείας διότι δέν ὑφίσταται «ἕνωσι» Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἄλλως ὡς προαναφέραμε τό Κράτος δέν θά ἐπετρέπετο νά προβῆ σέ ὡρισμένη ἐνέργεια ἄνευ τῆς συμφώνου γνώμης τῆς Ἐκκλησίας.

Σχετική διάταξι στήν Ἑλληνική Νομοθεσία δέν ὑφίσταται, οὔτε ὑπῆρξε περίπτωσι πού τό Κράτος νά ἠθέλησε νά προβῆ σέ ὡρισμένη ἐνέργεια καί τελικῶς νά μή προέβη, διότι ἡ Ἐκκλησία δέν συνήνεσε.

Ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος στό ἔργο του «Ἡ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος», Ἀθήνα 2010 σελ. 65 ἑπ. παραθέτει σχετικό ἀπόσπασμα σέ ἐπίρρωσι τῶν ἀνωτέρω: «Μπορεί να μου πει κανείς μέσα σε αυτή την αίθουσα σε ποία περίπτωση από τη Μεταπολίτευση και μετά, θέλησε μία κυβέρνηση να νομοθετήσει προς μια κατεύθυνση και την εμπόδισε η οποιαδήποτε ρύθμιση υπάρχει στο Σύνταγμα ως προς τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας; Θελήσαμε ποτέ, να αφαιρέσουμε κάτι από τη νομοθεσία μας είτε να προσθέσουμε κάτι, το οποίο οι διατάξεις που αφορούν την Εκκλησία και την Πολιτεία μας εμπόδισαν; Κάθε άλλο. Άρα, λοιπόν, συνταγματικό εμπόδιο και στην πιό «προοδευτική» κυβέρνηση για τα θέματα που αφορούν τις σχέσεις πολιτείας και Εκκλησίας δεν υπήρξε ποτέ».

Μέ τό ἄρθρο 9 τοῦ νόμου 4303/2014 προβλέπεται διαδικασία χορηγήσεως ἀδείας Ναοῦ ἤ Εὐκτηρίου Οἴκου ἄνευ συμπράξεως τῆς «οἰκείας ἀναγνωρισμένης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς» γεγονός πού διευκρινίζει καί ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 69230/Α3/6.5.2014 Ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων κοινοποιουμένη σέ ὅλα τά συναρμόδια Ὑπουργεῖα, πού οὐσιαστικῶς καταργεῖ τόν Νόμο 1363/1938.

Ἐπιπροσθέτως τό ἄρθρο 110 τοῦ Συντάγματος ἐπιτρέπει, εἰσάγον «Ἐξαιρετικό Δίκαιο», τήν ἀναθεώρηση ἀλλά ὄχι καί τήν κατάργηση ὡρισμένων διατάξεων τοῦ Συντάγματος καί ἑπομένως τό νά ἐπιδιώκεται ἡ κατάργηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, πού ἀνήκει στίς δυνάμενες νά ἀναθεωρηθοῦν διατάξεις, ἀποτελεῖ παραβίαση τῶν Ἀρχῶν τοῦ Συντάγματος καί βέβαια δέν σημαίνει κάποιου εἴδους «διαχωρισμό» Κράτους καί Ἐκκλησίας διότι ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική Ἐκκλησία θά ἐξακολουθῆ νά εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία τῆς Χώρας, ἐπειδή ἡ διατάξι τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος ἀπεικονίζει μία σταθερή πραγματικότητα τήν ὁποία καί ἀναγνωρίζει.

Ἡ πρόταση τοῦ λεγομένου «διαχωρισμοῦ», περνᾶ καί ἀπό τήν θύρα τῆς εἰδικῆς ἐπιστήμης τῆς κοινωνιολογίας.

Ἡ ἐφαρμογή τῆς ἀρχῆς «ἡ θρησκεία εἶναι μία ἰδιωτική ὑπόθεση» κατέληξε πάντοτε στήν καταδίωξη καί καταπίεση τῆς θρησκευτικῆς πίστεως.

Ἄμεσες συνέπειες τῆς τακτικῆς αὐτῆς εἶναι ὁ προοδευτικός ἐκφυλισμός τῆς προσωπικῆς καί κοινωνικῆς ἠθικῆς, ἡ σχετικοποίηση τῆς ἐθνικῆς παραδόσεως καί ἡ εἰσβολή ξένων ἰδεολογιῶν μέ ἐπικίνδυνο γιά τήν ἐθνική ἐπιβίωση περιεχόμενο.

Ἡ συλλειτουργία τῶν θεσμῶν τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας στήν ἱστορική πορεία μας, ἔχει ὡς συνέπεια νά εἶναι ἀδύνατον νά αὐτονομηθοῦν οἱ θεσμοί αὐτοί καί νά παύσουν νά συλλειτουργοῦν χωρίς τό ἄμεσο ἐνδεχόμενο ἀρνητικῶν συνεπειῶν στήν ἐθνική πορεία καί ἐπιβίωση.

Ὁ ὁμ. Καθηγητής τοῦ Α.Π.Θ. κ. Β. Γιούλτσης παρουσίασε ἐναργέστατα τήν θεωρία τοῦ φονξιοναλισμοῦ (fonctionnalisme) δηλ. τῆς συλλειτουργίας τῶν κοινωνικῶν θεσμῶν.

Ὅταν στήν «ἀθεϊστική» Γαλλία συνομολογήθηκαν «κονκορδάτα» ἀμοιβαιοτήτων πού ὁδήγησαν προοδευτικά στά διατάγματα 91/1955, 654/1968 καί 1024/1983 μέ τά ὁποῖα οὐσιαστικά ἡ ἐθνική Ρωμαιοκαθολική «Ἐκκλησία» τῆς Γαλλίας ἐπέστρεψε στά ἐπίπεδα συλλειτουργίας μέ τούς πολιτικούς θεσμούς καί ὅταν ἐπίσης στήν ἄλλοτε κραταιά Σοβιετική Ἕνωση τό διάταγμα τῆς 5/2/1918 μέ τό ὁποῖο ἐπεβλήθη ὁ «διαχωρισμός» Ἐκκλησίας καί Κράτους ἀντικατεστάθη μέ μιά σειρά διαταγμάτων ὅπως 1102/1972, 69/1973, 85/1973 καί μέ τήν γνωστή ἡμισυνταγματική ἀναθεώρηση τοῦ 1972 μέ τά ὁποῖα ἀναγνωρίστηκε ὡς «ἀνεπίσημη θρησκευτική ἐπισημότητα» ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀποτελεῖ ἤ ὄχι ἀνεπίτρεπτη συνθηματολογία ὁ ἐπιδιωκόμενος «διαχωρισμός» στήν Ἑλλάδα, ὅπου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τήν ψυχή τοῦ Ἔθνους;

Ὅσοι ὁμιλοῦν γιά «διαχωρισμό» στήν οὐσία στοχεύουν στόν θρησκευτικό ἀποχρωματισμό τῶν Ἑλλήνων, θέλουν νά πάψουν οἱ πολίτες νά εἶναι θρησκεύοντα μέλη τοῦ σώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι εἶναι ἀντίθετοι πρός τήν χριστιανική πίστη.

Τήν ἀπουσία ὅμως τοῦ θρησκευτικοῦ στοιχείου ἀπό τόν πολίτη θά τήν ὑποκαταστήσει ἕνα ἄλλο στοιχεῖο τό ὁποῖο ἔχει καί αὐτό θρησκευτικό χαρακτῆρα, γιατί δέν μπορεῖ νά γίνει ἀλλιῶς, ἀφοῦ ἀπό τόν ἄνθρωπο κατά τόν θεωρητικό τῶν Σοβιέτ Λουνατσάρσκι «τρία πράγματα δέν μπορεῖς νά ἀφαιρέσης τήν ἐλευθερία, τήν ἰδιοκτησία καί τήν μεταφυσική ἀγωνία» καί αὐτό τό στοιχεῖο ὀνομάζεται ἀντιχριστιανός ἤ ἀντιθρησκευτικός πολίτης ἤ ἄθεος πού στρατεύτεται στήν «θρησκεία» τῆς ἀθεΐας. Αὐτό εἶναι τό πρότυπο τοῦ πολίτου αὐτῶν πού θέλουν τόν λεγόμενο «διαχωρισμό».

Τόν ἀποκαλοῦν μέ πολλά ὀνόματα, φιλικό ἤ ἔντιμο «διαχωρισμό» ἤ βελούδινο διαζύγιο ἤ ἀναθεώρηση σχέσεων, δέν ἔχει σημασία. Μέ αὐτόν τόν τρόπο λένε ὅτι τό κράτος θά εἶναι οὐδέτερο πρός τήν θρησκεία καί αὐτό θά εἶναι δῆθεν καλύτερο γιά τήν κοινωνία.

Τεχνητός ὅμως «διαχωρισμός» τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας στήν κοινωνική της διάσταση καί λειτουργία μπορεῖ νά εἶναι ἀπό νομοθετικῆς πλευρᾶς δυνατός, θά ἀποτελεῖ ὅμως κατ’ οὐσίαν κατασκευή ἑνός «ἀνθρωπίνου τέρατος», ἑνός «κοινωνικοῦ θηρίου».

Ἡ Ἑλληνική κοινωνία εἶναι ὀργανωμένη μέ κανόνες, πού εἶναι οἱ χριστιανικοί κανόνες καί ἑπομένως εἶναι τραγικό λαθος ἡ πολιτική βούληση πού θέλει νά ὁδηγήσει σέ θρησκευτικό ἀποχρωματισμό τήν ἑλληνική κοινωνία στό ὄνομα τῆς δῆθεν προόδου, γιατί στήν ἑλληνική κοινωνία οἱ θεσμοί συλλειτουργοῦν ἐπειδή συλλειτουργοῦν οἱ ἀνθρώπινες προσωπικότητες.

Βέβαια στίς κοινωνίες ὑπάρχουν πολίτες μέ θρησκευτική συνείδηση καί πολίτες χωρίς αὐτήν ἀλλά αὐτό ἀποτελεῖ ἐπιλογή καί ἀνάγεται σέ ἀτομικό δικαίωμα προστατευόμενο συνταγματικά. Ἡ καθιέρωση ὅμως πολιτειακά τοῦ «διαχωρισμοῦ» τῶν κοινωνικῶν θεσμῶν εἶναι τραγικά ἀγεφύρωτη ἔκπτωση.

Ὁ «διαχωρισμός» χωρίς νά ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν ἡ συλλειτουργία τῶν κοινωνικῶν θεσμῶν, ἡ ἰδιομορφία τοῦ πολιτιστικοῦ καί Ἐθνικοῦ παρελθόντος, οἱ ἀντιλήψεις καί ἡ ἰδιοσυγκρασία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι μία ἀφελής συνθηματολογία πού περιέχει μόνο ἄγνοια καί προκατάληψη.

Τό σύστημα τῆς συναλληλίας πού ἰσχύει σήμερα μέ τό Σύνταγμα τοῦ 1975 καί τόν Καταστατικό Χάρτη εἶναι καθεστώς διακριτῶν ρόλων ἀφοῦ Ἐκκλησία καί Πολιτεία εἶναι κοινωνίες διάφορες, συναφεῖς ὅμως καί συνεχόμενες μέ συνεργασία κοινωνικά ἀναγκαία καί ἀναπόφευκτη.

Ἡ ἱστορική ἐμπειρία ἐφαρμογῆς τοῦ συστήματος τόσο στήν χιλιόχρονη βυζαντική περίοδο καί τήν ὀθωμανική κατοχή, ὅσον καί στήν περίοδο τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ νομική αὐτή κατάσταση δέν ἔβλαψε οὔτε τήν Ἑλληνική κοινωνία, οὔτε τά δικαιώματα τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν Κοινοτήτων καί ἐπί τέλους θέτει τό ἐρώτημα πού δέν συνδέεται ἄμεσα μέ τήν συνταγματική ἀναθεώρησι, ἡ μετατροπή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν ὁποία πολυειδῶς ὀφείλει τό Ἔθνος ἀπό εἰδικό Ν.Π.Δ.Δ. σέ ἁπλό Σωματεῖο ἤ Ἕνωση προσώπων θά συμπαρασύρει καί τό ὑφιστάμενο νομικό καθεστώς τῶν Μουφτειῶν τῆς Μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς πού προβλέπεται ἀπό τήν Συνθήκη τῆς Λωζάνης καί τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου καί τῶν Ἰσραηλιτικῶν Κοινοτήτων; Γιατί κάτι τέτοιο δέν προαναγγέλεται.

Συνεπῶς ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς ὅτι μέ τήν πρότασή αὐτή κηρύσσεται οὐσίᾳ διωγμός κατά τῆς Μάννας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μόνον.

Ἡ Ἀρχή τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, ὑπερτέρα τῆς Ἀρχῆς τῆς ἀνεξιθρησκείας πού διέπει τόν θεμελιώδη Νόμο τοῦ Κράτους, τό Σύνταγμά μας (ἀρ. 13) πηγάζει ὄχι μόνο ἀπό τήν ἰδιοπροσωπεία μας ἀλλά κυρίως ἀπό τήν θρησκευτική μας πίστη καί τίς Εὐαγγελικές Ἀρχές τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καί ἀσφαλῶς ἀπό τήν αἰώνια διακήρυξη τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Μαρκ. 8, 34).

Ἡ εὐλογημένη χώρα μας εἶναι μία χώρα στήν ὁποία οἱ πάντες ἀπολαμβάνουν τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος οὐδέν πλεονέκτημα ἔχει πέραν τῆς διά τούς γνωστούς ἱστορικούς λόγους ἀναγνωρίσεως ὅτι τά Νομικά Αὐτῆς Πρόσωπα κατά τάς νομικάς των σχέσεις εἶναι εἰδικά Ν.Π.Δ.Δ. (ἄρθρ. 1 Ν. 590/1977 ΦΕΚ τ. Α 146) πού συνεπιφέρει ὅμως καί τήν ἐποπτεία καί τόν δημοσιονομικό ἔλεγχο ὑπό τῶν ἐλεγκτικῶν ὀργάνων τοῦ Κράτους!

Ὅπως εὐστόχως ἀναφέρει ἡ αἰτιολογική ἔκθεση ὑπό τό ἄρθρ. 68 παρ. 1 παρ. 3 τοῦ Ν. 435/2014 : «Τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει ἀποσαφηνίσει καί σέ Ἑλληνική ὑπόθεση (ΕΔΔΑ Holy Monasteries c Greece) καί σέ ὑποθέσεις μεταξύ ἄλλων εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν καί Ἐκκλησιῶν μέ νομική μορφή Ν.Π.Δ.Δ., ὅτι, παρότι στά κράτη αὐτά οἱ Ἐκκλησίες εἶναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, εἶναι «μή κυβερνητικοί ὀργανισμοί» καί ἔχουν πλήρως δικαίωμα αὐτοδιοίκησης τῶν ὑποθέσεων τους ἔναντι τοῦ Κράτους μέ ἀποφάσεις τῶν διοικητικῶν ὀργάνων τους (ΕΔΔΑ Holy Synod of the Bulgarian Orthodox Church c. Bulgaria, ΕΔΔΑ Siebenhaar c. Allemagne, ΕΔΔΑ Reuter c. Allemagne, ΕΔΔΑ Muller c. Allemagne, ΕΔΔΑ Fernandez Martinez v. Spain, ΕΔΔΑ Schuth c. Allemagne, ΕΔΔΑ Obst c. Allemagne).

Ἔτσι, εἰσάγεται μία γενική ρύθμιση γιά αὐτά τά εἰδικά νομικά πρόσωπα, ἤτοι τά νομικά πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καί τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Δωδεκανήσου καί Ἐξαρχίας Πάτμου, τῶν Ἰσραηλιτικῶν Κοινοτήτων, τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου, τοῦ Ὀργανισμοῦ Περιθάλψεως καί Ἀποκαταστάσεως Ἰσραηλιτῶν Ἑλλάδος, προκειμένου νά διευκρινιστεῖ ότι αυτά δεν ταυτίζονται με τα κρατικά ν.π.δ.δ. και δεν ὑπάγονται στίς διατάξεις δημοσίου δικαίου, που ἀφοροῦν τή Γενική Κυβέρνηση καί τό δημόσιο τομέα -στενό ἤ εὐρύτερο- ἐκτός ἐάν τό ὁρίζει ρητά κάποια συγκεκριμένη διάταξη.

Ὡστόσο, συνεχίζουν νά ἰσχύουν οἱ τυχόν μέχρι σήμερα ἐφαρμοζόμενες σ' αὐτά διατάξεις, ποῦ ἀφοροῦν στήν ἐποπτεία τους καί τόν δημοσιονομικό ἔλεγχό τους καθώς καί τήν πρόσληψη καί τήν κατάσταση τοῦ προσωπικοῦ τους (π.χ. τό ἄρθρο 45 παρ. 4 τοῦ ν. 590/1977 γιά τόν διαχειριστικό ἔλεγχο τοῦ κράτους στίς ἐκκλησιαστικές διαχειρίσεις ἤ τό ἄρθρο 1 τοῦ ν. 3812/2009 γιά τήν πρόσληψη ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων μέσω Α.Σ.Ε.Π.).

Διευκρινίζεται ἐπίσης ὅτι σέ ὅσες περιπτώσεις τά παραπάνω θρησκευτικά νομικά πρόσωπα λαμβάνουν ἐπιχορηγήσεις καί κάθε εἴδους χρηματοδοτήσεις ἀπό τό Κράτος ἤ εὐρωπαϊκούς πόρους ὑποχρεοῦνται νά ἀκολουθοῦν τήν κείμενη νομοθεσία δημοσίου δικαίου κατά τήν διαχείριση αὐτῶν τῶν χρηματικῶν ποσῶν (π.χ, ἀνάθεση συμβάσεων ἔργων) καί ὅτι ὑπάγονται στόν ἴδιο δημοσιονομικό ἔλεγχο, ποῦ ὑπάγονται καί τά ἐπιχορηγούμενα κρατικά Ν.Π.Δ.Δ..».

Τήν αὐτή ὅμως νομική προσωπικότητα μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, δι’ ἱστορικούς λόγους ἔχουν καί τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο τῆς Ἑλλάδος καί οἱ Ἰσραηλιτικές κοινότητες Ν. 2456/1920 (ΦΕΚ Α΄ 173) ΑΝ2544/1940 (ΦΕΚ Α΄287), ΑΝ 846/1946 (ΦΕΚ Α΄144), ΝΔ 301/1869 (ΦΕΚ 195), ΠΔ 182/1978 (ΦΕΚ Α΄40).

Ὁ Ἀρχιραβῖνος διορίζεται καί ἀπολύεται διά Προεδρικοῦ Διατάγματος, τοῦ ἀναγνωρίζεται δικαίωμα ἐπιβολῆς φόρων κλπ, ἐνῶ οἱ τρεῖς Μουσουλμανικές Μουφτεῖες Ξάνθης, Κομοτηνῆς καί Διδυμοτείχου εἶναι «δημόσιες ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους» μέ πλήρη δικαιοδοτική ἁρμοδιότητα ἀσκουμένη κατά τίς ἐπιταγές τοῦ Μουσουλμανικοῦ δικαίου (Σαρία) (Νόμοι 1920/1991, 2345/1920, 3000/1924, 6344/1934, 372/1936).

Ὁ Μουφτῆς «ἀσκεῖ δικαιοδοσία μεταξύ Μουσουλμάνων Ἑλλήνων πολιτῶν τῆς περιφερείας του ἐπί γάμων, διαζυγίων, διατροφῶν, ἐπιτροπειῶν, κηδεμονιῶν, χειραφεσίας ἀνηλίκων, ἰσλαμικῶν διαθηκῶν καί τῆς ἐξ ἀδιαθέτου διαδοχῆς ἐφ’ὅσον οἱ σχέσεις ταῦται διέπονται ἀπό τόν Μουσουλμανικό Νόμο» (ἄρθρο 5 Νόμου 1920/1991 (ΦΕΚ 182 Α΄ 24.12.1990) ὅπως προβλέπει ἡ διεθνής Συνθήκη τῆς Λωζάνης τοῦ 1923 (ἄρθρα 14 καί 37-44).

Κατά ταῦτα μέ ποῖο νόμιμο τρόπο θά ὑποβιβασθεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σέ Νομικό Πρόσωπο ἰδιωτικοῦ δικαίου ἤ ἰδίου δικαίου (Θρησκευτικό Πρόσωπο) τοῦ Ν. 4301/2014 (ΦΕΚ Α΄ 223/17.1.2014) τήν στιγμή πού θά παραμείνουν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο τῆς Ἑλλάδος καί οἱ Ἰσραηλιτικές Κοινότητες καί δημόσιες ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες;

Καί μέ ποῖο νομικό τρόπο κατ’ ἐπιταγή τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσότητος τοῦ Συντάγματος θά ὑποβιβασθοῦν οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες σέ Ν.Π.Ι.Δ. γιά νά παρακολουθήσουν τήν ὑποβάθμιση τῆς νομικῆς προσωπικότητος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως πρότεινε καί ὁ Ἐλλογ.

Πρόεδρος τῆς Ἕνωσης γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου Καθηγητής κ. Κώστας Τσιτσελίκης (Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν 3/10/2015) καί τήν ἴδια στιγμή θά διατηρήσουν τή δικαιοδοσία ὡς ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους ἀπονομῆς δικαίου σέ Ἕλληνες Μουσουλμάνους πολίτες;

Κι ἀκόμη ὑφίσταται σήμερα νομική δυνατότης τροποποιήσεως τῆς Διεθνοῦς Συνθήκης τῆς Λωζάνης καί ὑποβαθμίσεως τῆς νομικῆς προσωπικότητος τῆς Μουσουλμανικῆς μειονότητος τῆς Ἑλλάδος πού δικαίως θά διεκδικήση πλέον τήν ἐκλογή ἀντί τοῦ διορισμοῦ ἀπό τό κράτος τῶν Μουφτήδων ὅταν μάλιστα προκλητικά θέτει τό θέμα τῆς τροποποιήσεως ὁ Πρόεδρος τῆς γείτονος;

Σήμερα τό Ἑλληνικό Δημόσιο ἀντιμετωπίζει διεθνῶς τό πολύ εὐαίσθητο νομικό θέμα τοῦ διορισμοῦ ἀντί τῆς ἐκλογῆς ἀπό τήν Μουσουλμανική μειονότητα, στηριζόμενο στό γεγονός ὅτι οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες εἶναι δημόσιες ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους καί ἔχει τό Δημόσιο τήν ἁρμοδιότητα τοῦ διορισμοῦ τῶν ἀσκούντων τήν σχετική δικαιοδοσία.

Ἐάν ἡ Κυβέρνηση δέν ἔχει πρόβλημα μέ τήν «ἐκλογή» τῶν Μουφτήδων ἀπό τό Τουρκικό Προξενεῖο τῆς Κομοτηνῆς ἡ «Κοσοβοποίηση» τῆς Θράκης θά εἶναι θέμα ὀλίγων μηνῶν.

Αὐτοί πού ἐπιδιώκουν τόν λεγόμενο «διαχωρισμό» ἐπιζητοῦν:

Α. Ἡ Ἐκκλησία νά πάψη νά εἶναι ἡ ἐπικρατούσα θρησκεία τῶν Ἑλλήνων

Β. Οἱ Κληρικοί καί οἱ ἐργαζόμενοι σέ Αὐτήν νά μήν ἔχουν κοινωνικά δικαιώματα,

Γ. Ἡ Ἐκκλησία νά μεταβληθῆ σέ ἕνα κοινό Σωματεῖο ἰδιωτικοῦ δικαίου,

Δ. Νά καταργηθοῦν οἱ Θεολογικές Σχολές στά Πανεπιστήμια καί ἡ Ἐκκλησιαστική Ἐκπαίδευση.

Ε. Νά καταργηθῆ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα, -ἤδη ὁ ἐπί τῆς Παιδείας Ὑπουργός ἀπεφάσισε καί δημοσίευσε στό ΦΕΚ τήν μετατροπή του σέ Θρησκειολογία ἐνῶ στή Χώρα μας εἶναι πολυομολογιακό μάθημα (Ν. 4386/11.5.2016)-, ἡ προσευχή καί ὁ Ἐκκλησιασμός.

Μέ ἕνα λόγο ἐπιδιώκεται ἡ περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὁποία γιά τούς ἐπιθυμοῦντας τόν λεγόμενο «διαχωρισμό» εἶναι ἄχρηστη μέσα στήν κοινωνία καί συνεπῶς ἕνας «διαχωρισμός» θά ὑποκρύπτει «κρυφό διωγμό» καί θά συνδράμει μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ὥστε ἡ Ἐκκλησία νά ὁδηγηθῆ κατά τή γνώμη τους σέ μαρασμό.

Οἱ «καλοί» ὅμως αὐτοί «πόθοι» στεροῦνται σοβαρότητος γιατί ἀγνοοῦν τό πασίδηλο γεγονός ὅτι οἱ πολίτες εἶναι συγχρόνως καί θρησκευτικές προσωπικότητες καί δέν μποροῦν νά χωρισθοῦν στά δύο ὥστε τό Κράτος νά πάρει τόν «πολίτη» καί ἡ θρησκεία τόν «θρησκευτικό πολίτη».

Τό αἴτημα τοῦ «διαχωρισμοῦ» χωρίς νά λαμβάνεται ἐπιπροσθέτως ὑπ’ ὄψι ἡ ὀργάνωση τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, τά μεγάλα γεωστρατηγικά καί γεωπολιτικά προβλήματα τῆς περιοχῆς μας, ὁ τρομακτικός φονταμενταλισμός τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι τελικά μιά ἀφελής συνθηματολογία πού περιέχει μόνο ἄγνοια καί προκατάληψι.

Τό μεγάλο ἐκσυγχρονιστικό καί μεταρρυθμιστικό θέμα τῆς Πολιτείας δέν εἶναι ὁ «διαχωρισμός» τοῦ Ἔθνους ἀπό τήν Ἐκκλησία γιατί ὅπως προαναφέραμε μέ τό Σύνταγμα τοῦ 1975 ἔχουν καθορισθῆ οἱ διακριτοί ρόλοι Ἐκκλησίας καί Πολιτείας στά ὅρια τῆς ἐκκοσμίκευσης, ἀλλά ἡ ἀντιμετώπισις τοῦ τέρατος τῆς Γραφειοκρατίας, τῆς ἀσυνέχειας τοῦ Κράτους, τῆς εὐνοιοκρατίας καί κομματοκρατίας καί τῆς σοβούσης ἠθικῆς σήψεως καί διαφθορᾶς.

Ἀδαῶς φερόμενοι οἱ ἐπιζητοῦντες τόν «διαχωρισμό» ἰσχυρίζονται ὅτι θά ἀπαλλαγῆ δι’ αὐτοῦ ἡ Πολιτεία καί ἀπό τήν μισθοδοσία τοῦ κλήρου καί θά ἰδιοποιηθῆ τήν Ἐκκλησιαστική λεγόμενη περιουσία, λησμονοῦν ὅμως ἀπαράδεκτα ὅτι ἀκόμη ἡ Ἑλλάδα ἀποτελεῖ Κράτος Δικαίου καί ὅτι τήν ἀπάντησι στούς «εὐσεβεῖς πόθους» τους ἔδωσε τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ε.Δ.Α.Δ) πού ὑποχρέωσε τήν Ἑλληνική Πολιτεία νά ἄρει τίς συνέπειες τῶν Νόμων 1700/1987 καί 1811/1988.

Μέ τήν ἀπόφασι 10/1993/305/483-484/9.12.1994 τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἐπιλύεται ὁριστικά ἡ νομική θέση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέσα στήν Ἑλληνική Πολιτεία καί ἀναγνωρίζεται ἡ δικαιϊκή ἀρχή τοὺ ἄρθρου 51 τοῦ εἰσαγωγικοῦ νόμου τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος «Ἡ ἀπόκτηση κυριότητας ἤ ἄλλου ἐμπράγματου δικαιώματος πρίν ἀπό τήν εἰσαγωγή τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά περιστατικά γιά τήν ἀπόκτησή τους» καί δι’ αὐτῶν οὐσίᾳ ἡ Σύμβασις τοῦ ἔτους 1952 μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας.

Ἑπομένως μέ τόν τυχόν «διαχωρισμό» Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἐφ’ ὅσον ἡ χώρα ἐπιθυμεῖ νά βρίσκεται ἐντός τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί νά εἶναι ὑποκείμενο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ νομικοῦ πολιτισμοῦ καί Δικαίου θά πρέπει νά συνεχισθῆ ἡ μισθοδοσία τοῦ κλήρου κατά τίς συμβατικές ὑποχρεώσεις τῆς Χώρας ὡς ἀντίδοσι γιά τό 96% τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας πού κατά καιρούς ἀπό τοῦ ἔτους 1833 μέ διαφόρους τρόπους διήρπασε, ἤ νά διακοπῆ ἡ μισθοδοσία τοῦ κλήρου καί νά ἐπιστραφῆ τό σύνολο τῆς περιουσίαςἀπό τοῦ ἔτους 1833, διά τήν νομικήν καί ἱστορικήν κατοχύρωσιν τῆς ὁποίας ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ.κ. Ἱερώνυμος μέ τό περισπούδαστο Ἱστορικό πόνημά του «Ἡ ἀπάντησι τῆς Ἐκκλησίας στά μυθεύματα τοῦ Ἀντικληρικαλιστικοῦ Λαϊκισμοῦ» (Ἀθήνα 2016) ἀπέδειξε τήν ἀλήθεια, ἤ νά ἀποζημιωθῆ δι’ αὐτήν ἡ Ἐκκλησία.

Συνεπῶς ὁμιλοῦμε γιά τρισεκατομμύρια Εὐρώ πού καθιστᾶ τό γεγονός τῆς ἀμφισβητήσεως τῆς μισθοδοσίας τοῦ κλήρου ἐν συνδυασμῷ πρός τήν οἰκονομική πραγματικότητα, πλήρως ἀνεδαφικό.

Θά πρέπει νά ἐπαναληφθῆ ὅτι τό Ἑλληνικό Κράτος ἄρχισε νά ἀπαλλοτριώνη αὐθαιρέτως δηλαδή χωρίς ἀποζημίωση καί ἀντίδοση, τήν ἀκίνητη περιουσία τῆς Ἐκκλησίας ἀρχικῶς διά τῶν ἐπεχόντων ἰσχύν Νόμου Βασιλικῶν Διαταγμάτων τῆς 18/1/1833, τῆς 20/5/1836, τῆς 1/6/1836, τῆς 13/10/1834, τῆς 13/1/1838, τῆς 29/4/1833 κ.ἄ. καί μεταγενεστέρως μέ ἄλλες πράξεις του ὡς οἱ Νόμοι 1072/1917, 2050/1920 καί τελικῶς διά τῆς ἀνωτέρω ἀπό 18/9/1952 συμβάσεως μεταξύ Κράτους καί Ἐκκλησίας ἀπαλλοτριώθηκε τό 92,5% καί ἄνω τῆς ὅλης Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ὁπότε διά τοῦ Νόμου 536/1945 τό Κράτος ἀνέλαβε τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου σέ ἀντάλλαγμα τῶν ὅσων ἀκινήτων ἀπαλλοτρίωσε.

Παρεμπιπτόντως ἡ συγκεκριμένη ἀπόφασι τοῦ Ε.Δ.Α.Δ. ἀποτελεῖ νομολογία καί πρόκριμα γιά ὁμοειδεῖς ὑποθέσεις στό μέλλον, διότι τό Ε.Δ.Α.Δ. εἶναι τό μόνο ἁρμόδιο νά κρίνη γιά τήν παραβίαση τῆς συμβάσεως τῆς Ρώμης καί ὑπερτερεῖ τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καί τοῦ Ἀρείου Πάγου, τῶν Ἀνωτάτων Δικαστηρίων τῆς ἐγχωρίου ἐννόμου τάξεως. Μέ τήν ἀπόφασι αὐτή ἐκρίθη ὁριστικά καί ἀμετάκλητα τό κεφάλαιο τῆς ἀμφισβητήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἀπό συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ἕως σήμερα.

Μετά τά ἀνωτέρῳ καί ἡ δῆθεν νομιμοποίησις τοῦ «διαχωρισμοῦ» μέσῳ δημοψηφίσματος θά πρέπει νά ἐξηγήσῃ τί ἀκριβῶς νομικά ὑποδηλώνει ὁ πολλά (!!) ψευδοϋποσχόμενος αὐτός ὅρος, ὅτι δηλαδή «διαχωρισμός» σημαίνει τήν μετατροπή οὐσίᾳ τοῦ νομικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Νομικῶν

Προσώπων ἀπό εἰδικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου σέ Ἰδιωτικοῦ Δικαίου τήν ἴδια στιγμή πού οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες εἶναι Δημόσιες Ὑπηρεσίες καί οἱ Ἰσραηλιτικές Κοινότητες Ν.Π.Δ.Δ.

Τό θέλει λοιπόν αὐτό ὁ Ἑλληνικός Λαός; Νά ὑποβαθμισθῇ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί νά παραμείνουν οἱ Ἰσραηλιτικές Κοινότητες καί οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες σάν δημόσιες νομικές ὀντότητες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους;

Ἐπιτρέψατέ μου νά ἀμφιβάλλω, γιατί δέν ἀγωνίσθηκαν γι’ αὐτό διαχρονικά οἱ Ἕλληνες.

Ἐν κατακλείδι παραθέτω ἐπί λέξει ἀπόσπασμα ἀπό δημοσίευμα τοῦ καταξιωμένου ἀρθρογράφου κ. Μανώλη Κοττάκη στήν Ἐφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ φ. 15/6/2016 σελ. 7 ὑπό τόν τίτλο «Ἠλίθιος πειρασμός» χωρίς νά ἐνστερνίζομαι τούς σχετικούς χαρακτηρισμούς: «... Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει, νομίζω, το μάθημά της από την όλη εξέλιξη. Ειδικά τώρα που έχει τον ασύγγνωστης ... πειρασμό να ανοίξει ζήτημα αναθεώρησης του άρθρου 3 του Συντάγματος, το οποίο προσδιορίζει τις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας. Και τούτο γιατί η αναθεώρηση του άρθρου 3 συνδέεται ευθέως με τον μύχιο πόθο του Πατριαρχείου να αποκτήσει ποίμνιο στη βόρειο Ελλάδα, στις λεγόμενες Νέες Χώρες. Με όλη την αγάπη που έχουμε οι Ελληνες στο Οικουμενικό Πατριαρχείο (ταυτισμένο ιστορικά με μεγάλες στιγμές του Ελληνισμού), από πού και έως πού νομικό πρόσωπο που έχει έδρα ξένη επικράτεια, πόσο μάλλον την Τουρκία, μπορεί να αποκτήσει δικαιοδοσία σε νομικά πρόσωπα που εδρεύουν σε άλλη εδαφική επικράτεια; ... Το ζήτημα όμως -... - είναι να καταλάβει και η πολιτική ηγεσία μας το εθνικό λάθος που πάει να γίνει με την αναθεώρηση του άρθρου 3 του Συντάγματος. Τυχόν κατάργησή του θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για χάραξη νέων εκκλησιαστικών συνόρων μεταξύ Ελλαδικής Εκκλησίας - Οικουμενικού Πατριαρχείου και Αγίου Ορους. Να το καταλάβει πρώτος ο πρωθυπουργός που περιστοιχίζεται από άσχετους στην πλειονότητά τους με το θέμα υπουργούς (πλην Γιάννη Αμανατίδη). Να το καταλάβει και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης...».


Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,

Τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος κατοχυρώνει καί προστατεύει τά Καταστατικά κείμενα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόν Τόμο τῆς Αὐτοκεφαλίας τοῦ 1850 καί τήν Πράξι τοῦ 1928 καί ἀπό αὐτό ἀπορρέει ὁ ἐκτελεστικός Νόμος 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἀντιλαμβάνεσθε ἀσφαλῶς ὡς ἰδιαιτέρως εὐφυής, τόν κίνδυνο ἀποσταθεροποιήσεως πού ἐνέχει μία ἄκριτος μεταχείρισι τῶν Καταστατικῶν αὐτῶν κειμένων.

Ἑπομένως οἱ προτάσεις περί ἀναθεωρήσεως πού ἀφοροῦν στό συγκεκριμένο θέμα εἶναι ἰδεολογικές καί ἐκτός συνταγματικῆς πραγματικότητος καί δέν εἰσφέρουν τίποτε στό Συνταγματικό βίο τῆς Χώρας.

Τό Ἑλληνικό Κράτος εἶναι κοσμικό Κράτος καί ἀσφαλῶς μέ τήν διάταξι τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος προστατεύει τήν θρησκευτική ἐλευθερία κάθε γνωστῆς θρησκείας στή χώρα, πού δέν ἔχει κρύφια δόγματα καί ἡ λατρεία της δέν ἀντίκειται στά χρηστά ἤθη καί τήν δημόσια τάξι καί ἀποτελεῖ ἐξωπραγματική καί παραπλανητική καί στερουμένη σοβαρότητος ὑπόθεσι τό νά παρουσιασθῆ ἡ χώρα ὡς χώρα ἄθεη.

Γιά τούς λόγους αὐτούς ἡ ἀπάλειψη στήν προμετωπίδα τοῦ Συντάγματος μνείας τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τό μόνο πού θά ἐπετύγχανε θά ἦτο νά διαγραφῆ ἀπό τήν Ἱστορία τοῦ Ἔθνους τό Βυζάντιο καί ἡ Ἑλληνική Ἐπανάστασι καί οἱ ἀγῶνες διατηρήσεως τῆς ἐθνικῆς ἰδιοπροσωπείας καί ἡ διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καί θά διασάλπιζε παγκοσμίως ὅτι ἡ Ἑλλάς εἶναι χώρα ἄθεη, γεγονός ἐξωπραγματικό, παραπλανητικό καί στερούμενο πάσης σοβαρότητος.

Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,

Εὐελπιστῶ ὅτι οἱ ταπεινές μου αὐτές θέσεις θά συμβάλουν στήν διασάφηση αὐτοῦ τοῦ πολύ σημαντικοῦ θέματος καί στήν ἀπεμπλοκή του ἀπό ἰδεολογικές καί ἐκτός συνταγματικῆς πραγματικότητος τοποθετήσεις.

Μετ’ εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ