Θεοτοκονύμια - Ονόματα της Παναγίας

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μηλιώτισσα Μηλιά Αριδαίας



Σύναξη της Παναγίας Μηλιώτισσας στη Μηλιά Αριδαίας

Ημερομηνία εορτής: 08/09/2017 Σύναξη της Παναγίας Μηλιώτισσας στη Μηλιά Αριδαίας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Μηλιωτισσας Στη Μηλια Αριδαιας
Βιογραφία
Ο Ιερός Ναός Γεννέσιον της Θεοτόκου και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μηλιώτισσας βρίσκεται στη Μηλιά Αριδαίας στο Ν.Πέλλας. Η εικόνα της Παναγίας είναι πολύ παλιά και πολύ θαυματουργή, πράγμα που την κάνει να είναι ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας.

Το 1922 μ.Χ., οι πρόσφυγες από το χωριό της Μικράς Ασίας που λεγόταν Μηλιά ή Μήλοι, σημερινό Ελμαλίκ, (Νικομήδεια) πήραν μαζί τους τα εικονίσματα τους, την κολυμβήθρα, το Άγιο Δισκοπότηρο, την καμπάνα, καθώς επίσης και την Εικόνα της Παναγίας της Μηλιώτισσας καθώς και πολλά άλλα ιερά αντικείμενα. Στην αρχή εγκαταστάθηκαν στον Βόλο και μετά από δυο περίπου χρόνια εγκαταστάθηκαν, μόνιμα πλέον, στο χωριό Μηλιά του Νομού Πέλλας.

Η θαυματουργή εικόνα έχει Αγιογραφηθεί τον 10ο – 12ο αιώνα μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ από καλογέρους ερημίτες. Συντηρήθηκε πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης περίπου το 1400 – 1450 μ.Χ., ενώ μια δεύτερη συντήρηση έγινε το 1650 – 1700 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Η πρώτη Αγιογραφία φαίνεται μέχρι και σήμερα καθαρά.

Η εικόνα της Παναγίας έχει κάνει πολλά Θαύματα και έχει χαρακτηριστεί ως «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΕΚΝΙΑΣ» αφού και έχει χαρίσει παιδιά σε άτεκνες οικογένειες.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μουχλίου Κωνσταντινούπολη



Σύναξη της Παναγίας του Μουχλίου στην Κωνσταντινούπολη

Ημερομηνία εορτής: Άγνωστη. Σύναξη της Παναγίας του Μουχλίου στην Κωνσταντινούπολη
Τύπος εορτής: Άγνωστη.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Του Μουχλιου Στην Κωνσταντινουπολη
Βιογραφία
Ευρίσκεται ανάμεσα στην Μεγάλη του Γένους Σχολή και το Ιωακείμιο Παρθεναγωγείο, στο Φανάρι. Η ονομασία πιθανότατα προέρχεται από τον εξελληνισμό της σλαβικής λέξης «μογκούλα». Κτιτόρισσα θεωρείται η Μαρία Παλαιολογίνα, θυγατέρα του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου (1261 - 1282 μ.Χ.), που είχε νυμφευθεί τον διάδοχο των Μογγόλων Χολαγκού ή Απαγάν, αλλά μετά τον θάνατο του συζύγου της επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και ίδρυσε την Μονή και τον Ναό περί το 1285 μ.Χ.

Η Μονή κτίσθηκε επάνω στα ερείπια του παλαιοτέρου Μοναστηριού της Θεοτόκου της Παναγιωτίσσης, που είχε καταστραφεί από τους Λατίνους. Μετά την Άλωση η Εκκλησία δωρίθηκε από τον Μωάμεθ Β’ στον Έλληνα αρχιτέκτονα Χριστόδουλο ως ανταμοιβή για την ανέγερση του τεμένους του κατακτητού Φατίχ στον χώρο του κατεδαφισθέντος ναού των Αγίων Αποστόλων. Με τους τίτλους που της παραχώρησε ο Πορθητής διέφυγε και την μετατροπή της σε τζαμί.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μπάμπιανη Λάκκα Πέλλας



Σύναξη της Παναγίας Μπάμπιανης στην Λάκκα Πέλλας

Ημερομηνία εορτής: 15/08/2017 Σύναξη της Παναγίας Μπάμπιανης στην Λάκκα Πέλλας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 15 Αυγούστου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Μπαμπιανης Στην Λακκα Πελλας
Βιογραφία
Ανηφορίζοντας από το χωριό Λάκκα προς τις, παρυφές του Όρους Πάϊκου συναντά κανείς τη γυναικεία Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λάκκας Γιαννιτσών ή αλλιώς Μπάμπιανης. Η Μονή επανιδρύθηκε το έτος 1979 μ.Χ. πάνω στα υπάρχοντα ερείπια παλαιότερης ανδρικής Μονής που πανηγύριζε και αυτή την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και υπαγόταν στη δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και ΑἈλμωπίας.

Όσον αφορά στην ιστορία της παλαιάς Ιεράς Μονής, αυτή είναι μηδαμινή ή και ανύπαρκτη, αφού τα αρχεία της Μονής καταστράφηκαν κατά την περίοδο 1946 - 1949 μ.Χ. Έτσι αντλούμε στοιχεία κυρίως από την προφορική παράδοση.

Πολύ παλιά, τότε που η χολέρα ήταν επάρατη νόσος, έπεσε επιδημία στο χωριό Λάκκα. Από την επιδημία αυτή σώθηκε μόνο μια γιαγιά με το γιό της Ιωάννη, που απέδωσε την ως εκ θαύματος σωτηρία της ίδιας και του γιού της στην Παναγία και εγκαταστάθηκε κοντά στην εγκαταλελειμμένη τότε Ιερά Μονή για να την υπηρετήσει ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Όσοι ανέβαιναν να προσκυνήσουν την εικόνα της Θεοτόκου, έλεγαν: «Ας πάμε να δούμε και την Μπάμπω του Γιάννη:» · οπότε έμεινε το όνομα Μπαμπιανή στην Παναγία.

Αναφορικά με την παλαιά Μονή, όπως προκύπτει από επιγραφή στο κωδωνοστάσιο του ναού, ο ναός πρέπει να έχει κτιστεί πολύ παλαιότερα από το 1714 μ.Χ. Υπάρχει, όμως, και δεύτερη χρονολογία, 1888 μ.Χ., που είναι χαραγμένη εξωτερικά του ναού. Αυτή αναφέρεται στη χρονολογία αποκαταστάσεως φθορών και βλαβών, που έγιναν μεταγενέστεροι στο ναό. Επιπλέον, όπως διασώζει παράδοση, ο ναός του Μοναστηριού λειτούργησε και σαν ενοριακός για τους κατοίκους της Λάκκας, αφού παλαιότερα δεν υπήρχε εκκλησία στο χωριό.

Το 1979 μ.Χ. συντηρήθηκε ο κεντρικός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ανοικοδομήθηκε ιερό Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και στον Άγιο Νεκτάριο. Στη Μονή σώζονται τεμάχια λειψάνων του Αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου, της Αγίας Παρασκευής, του αγίου Αγιδίνη καθώς και άλλων αγίων.

Το Μοναστήρι εορτάζει την Θεομήτορα στις 15 Αυγούστου τιμώντας την Κοίμησή της, αλλά και στις 21 Νοεμβρίου, την ημέρα των Εισοδίων της Παναγίας στο ναό. Αυτές τις ημέρες πλήθος πιστών προσέρχεται στο Μοναστήρι από τη γύρω περιοχή για να εκκλησιασθεί και να προσκυνήσει τη θαυματουργή εικόνα της Μητέρας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μπελώνια Σαντορίνη



Σύναξη της Παναγίας του Μπελώνια στην Σαντορίνη

Ημερομηνία εορτής: 02/02/2017 Σύναξη της Παναγίας του Μπελώνια στην Σαντορίνη
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Του Μπελωνια Στην Σαντορινη
Βιογραφία
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Υπαπαντή και πανηγυρίζει στις 2 Φεβρουαρίου. Βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Σαντορίνης τα Φηρά, στη πλευρά της καλντέρας στην άκρη του υψώματος της πλαγιάς πάνω στον κεντρικό δρόμο. Είναι ο καθεδρικός ναός των Φηρών και η παράλληλα η έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Θήρας, Αμοργού και μικρών νήσων (Θηρασίας, Ίου, Ανάφης, Ηρακλειάς, Δονούσας, Σχοινούσας και Κουφονησίων). Έχει το προσωνύμιο «Παναγιά του Μπελώνια» από το όνομα των κτητόρων, την οικογένεια Μπελώνια, οι οποίοι ανοικοδόμησαν το ναό το 1827 μ.Χ. Κατέρρευσε με τον καταστροφικό σεισμό του 1956 μ.Χ. και στην θέση του οικοδομήθηκε ο σημερινός ναός, του οποίου την εικονογράφηση επιμελήθηκε ο σαντορινιός ζωγράφος Χριστόφορος Ασίμης.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μυρελαίου (ή Μυρόδυνου) Κωνσταντινούπολη



Σύναξη της Παναγίας Μυρελαίου ή Μυρόδυνο στην Κωνσταντινούπολη

Ημερομηνία εορτής: Άγνωστη. Σύναξη της Παναγίας Μυρελαίου ή Μυρόδυνο στην Κωνσταντινούπολη
Τύπος εορτής: Άγνωστη.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Μυρελαιου Ή Μυροδυνο Στην Κωνσταντινουπολη
Βιογραφία
Η ίδρυση της Μονής αποδίδεται στον Αυτοκράτορα Ρωμανό Λεκαπηνό (920 - 944 μ.Χ.) αν και ο Ψευδο - Κωδινός αναφέρει ότι ήδη προϋπήρχε μοναστήρι από τον 8ο μ.Χ. αιώνα. Ήταν γυναικεία Μονή και πολλά μέλη της δυναστείας των Μακεδόνων και των Κομνηνών ενταφιάσθηκαν εκεί. Από την Μονή σώζεται σήμερα μόνο το Καθολικό. Το 1574 μ.Χ. μετετράπη σε Τζαμί (Μπουντρούμ - Τζαμί) εξαιτίας της Κρύπτης που βρίσκεται κάτω από τον Ναό. Από τον βίο του Αγίου Ανδρέου του Σαλού (10ος μ.Χ. αι.) φαίνεται ότι ήταν αφιερωμένη στην Θεοτόκο.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μπάμπιανη Λάκκα Πέλλας



Σύναξη της Παναγίας Μπάμπιανης στην Λάκκα Πέλλας

Ημερομηνία εορτής: 15/08/2017 Σύναξη της Παναγίας Μπάμπιανης στην Λάκκα Πέλλας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 15 Αυγούστου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Μπαμπιανης Στην Λακκα Πελλας
Βιογραφία
Ανηφορίζοντας από το χωριό Λάκκα προς τις, παρυφές του Όρους Πάϊκου συναντά κανείς τη γυναικεία Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λάκκας Γιαννιτσών ή αλλιώς Μπάμπιανης. Η Μονή επανιδρύθηκε το έτος 1979 μ.Χ. πάνω στα υπάρχοντα ερείπια παλαιότερης ανδρικής Μονής που πανηγύριζε και αυτή την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και υπαγόταν στη δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και ΑἈλμωπίας.

Όσον αφορά στην ιστορία της παλαιάς Ιεράς Μονής, αυτή είναι μηδαμινή ή και ανύπαρκτη, αφού τα αρχεία της Μονής καταστράφηκαν κατά την περίοδο 1946 - 1949 μ.Χ. Έτσι αντλούμε στοιχεία κυρίως από την προφορική παράδοση.

Πολύ παλιά, τότε που η χολέρα ήταν επάρατη νόσος, έπεσε επιδημία στο χωριό Λάκκα. Από την επιδημία αυτή σώθηκε μόνο μια γιαγιά με το γιό της Ιωάννη, που απέδωσε την ως εκ θαύματος σωτηρία της ίδιας και του γιού της στην Παναγία και εγκαταστάθηκε κοντά στην εγκαταλελειμμένη τότε Ιερά Μονή για να την υπηρετήσει ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Όσοι ανέβαιναν να προσκυνήσουν την εικόνα της Θεοτόκου, έλεγαν: «Ας πάμε να δούμε και την Μπάμπω του Γιάννη:» · οπότε έμεινε το όνομα Μπαμπιανή στην Παναγία.

Αναφορικά με την παλαιά Μονή, όπως προκύπτει από επιγραφή στο κωδωνοστάσιο του ναού, ο ναός πρέπει να έχει κτιστεί πολύ παλαιότερα από το 1714 μ.Χ. Υπάρχει, όμως, και δεύτερη χρονολογία, 1888 μ.Χ., που είναι χαραγμένη εξωτερικά του ναού. Αυτή αναφέρεται στη χρονολογία αποκαταστάσεως φθορών και βλαβών, που έγιναν μεταγενέστεροι στο ναό. Επιπλέον, όπως διασώζει παράδοση, ο ναός του Μοναστηριού λειτούργησε και σαν ενοριακός για τους κατοίκους της Λάκκας, αφού παλαιότερα δεν υπήρχε εκκλησία στο χωριό.

Το 1979 μ.Χ. συντηρήθηκε ο κεντρικός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ανοικοδομήθηκε ιερό Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και στον Άγιο Νεκτάριο. Στη Μονή σώζονται τεμάχια λειψάνων του Αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου, της Αγίας Παρασκευής, του αγίου Αγιδίνη καθώς και άλλων αγίων.

Το Μοναστήρι εορτάζει την Θεομήτορα στις 15 Αυγούστου τιμώντας την Κοίμησή της, αλλά και στις 21 Νοεμβρίου, την ημέρα των Εισοδίων της Παναγίας στο ναό. Αυτές τις ημέρες πλήθος πιστών προσέρχεται στο Μοναστήρι από τη γύρω περιοχή για να εκκλησιασθεί και να προσκυνήσει τη θαυματουργή εικόνα της Μητέρας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μυρσινιδίου Χίος



Σύναξη της Παναγίας Μυρσινιδίου στην Χίο

Ημερομηνία εορτής: 24/09/2017 Σύναξη της Παναγίας Μυρσινιδίου στην Χίο
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Μυρσινιδιου Στην Χιο
Βιογραφία
Η Ιερά Μονή της Παναγίας Μυρσινιδίου (ή Μερσινίδι ή Μυρτιδιωτίσσης) είναι κτισμένη επάνω στην άκρη του βράχου, που ατενίζει τη στενή λωρίδα του Αιγαίου προς τις Μικρασιατικές ακτές και μοιάζει να ακουμπά επάνω στα κύματα. Βρίσκεται λίγο βορειότερα της κωμόπολης Βροντάδου και απέχει επτά χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της νήσου. Είναι αφιερωμένη στην Κυρία Θεοτόκο των Μυρτιδίων, που τιμάται στις 24 Σεπτεμβρίου. Θεωρείται μαζί με τη Νέα Μονή και τη Μονή του Αγίου Μηνά από τα πιο ιερά προσκυνήματα της Χίου.

Τη Μονή ίδρυσε το 1887 μ.Χ. στην τοποθεσία Παληόπυργος της Περιφερείας Βροντάδου και κάτω από τις υπώρειες του όρους Αίπους, ο ιερομόναχος Χριστοφόρος Σερέμελης, αποθησαυρίζοντας εκεί την Εικόνα της Παναγίας που βρήκε κοντά στη θάλασσα.

O Xριστόφορος Σερέμελης, που γεννήθηκε στον Βροντάδο τον Οκτώβριο του 1849 μ.Χ., αισθάνθηκε από πολύ ενωρίς το Χέρι του Θεού να τον οδηγεί στον ασκητικό του βίο. Με την άδεια του Μητροπολίτη Χίου επέτυχε να πραγματοποιήσει τον διακαή του πόθο και έκτισε τον Ιούλιο του 1887 μ.Χ. επάνω στο βράχο έναν ευκτήριο οίκο.

Για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των προσερχομένων να εγκαταβιώσουν μαζί του μοναχών συνέχισε να κτίζει κελλιά και συγχρόνως ξεκίνησε να διαμορφώνει τον ευκτήριο οίκο σε Μονή. Το έτος 1897 μ.Χ. άρχισε την οικοδόμηση Ναού, η οποία διήρκεσε τρία χρόνια. Παρά τις παρεμβληθείσες από την τοπική τουρκική διοίκηση δυσκολίες ο Ναός κτίσθηκε σε ωραίο βυζαντινό ρυθμό με θόλο και αφιερώθηκε στην Παναγία την Μυρτιδιώτισσα, όπου η Μονή οφείλει την επωνυμία της. Τα εγκαίνια ετέλεσε με μεγαλοπρέπεια στις 4 Ιουλίου του 1900 μ.Χ. ο τότε Μητροπολίτης Χίου Κωνσταντίνος Δεληγιάννης.

Στο υψηλό και θεοπρεπές έργο του ο Χριστοφόρος, που στο διάστημα αυτό χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης και ανέλαβε την Ηγουμενία της Μονής, εργάσθηκε άοκνα. Διοίκησε το Μοναστήρι του με περισσή σύνεση, δικαιοσύνη και αυστηρότητα. Η ανδρώα Μονή της Παναγίας του Μυρσινιδίου επί των ημερών του εγνώρισε αίγλη και ακμή και έχαιρε σεβασμού από ολόκληρον τον χιακό λαό, του οποίου οι μνήμες από την τουρκική λαίλαπα της σφαγής ήταν νωπές και οι πληγές από τον καταστροφικό σεισμό του 1881 μ.Χ. ανοιχτές.

Παράλληλα με την πνευματική και κοινωνική του δράση ο θεοφίλητος λευίτης εφρόντισε και για την πολιτιστική ανάπτυξη των πιστών με την ίδρυση Βιβλιοθήκης στη Μονή, η οποία περιελάμβανε παλαιά και αξιόλογα έγγραφα, καθώς και βιβλία διαφόρων εκδόσεων. Ως Ηγούμενος περιερχόταν τα απέναντι από τη Χίο Μικρασιατικά παράλια για το κήρυγμα του Θείου Λόγου, και συγχρόνως συγκέντρωνε ό,τι πολύτιμο συναντούσε κι έκρινε ότι έπρεπε ως κειμήλιο να διασωθεί. Σε κάποια περιοδεία του μάλιστα επέτυχε το βελούδινο, χρυσοκέντητο επιτραχήλιο, το αποδιδόμενο στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριο Ε΄, το οποίο φυλάσσεται στη Μονή.

Με τη δική του φροντίδα κτίσθηκε μέσα στον περίβολο της Μονής και άλλος Ναός αφιερωμένος στον προστάτη του Αγιο Χριστοφόρο, ο οποίος εγκαινιάσθηκε το 1904 μ.Χ.

Σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 159 και ημερομηνία 12 Αυγούστου 1898 μ.Χ. Κτητορική Πράξη, που έγινε στη Μητρόπολη Χίου, παραχωρήθηκε στον Αρχιμανδρίτη Χριστόφορον Σερέμελη ο ευρισκόμενος στη θέση Κοίλα του χωριού Λαγκάδα Ναός των Αγίων Αναργύρων ως μετόχι της Μονής Μυρσινιδίου. Στη Μονή ανήκει ακόμη ο Ναός του Αγίου Μακαρίου στο Βροντάδο, που παλαιότερα ήταν μονύδριο, αφιερωμένο στους Αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.

Στη Μονή της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας ο ιδρυτής και κτήτοράς της έζησε είκοσι έξη χρόνια αγιότητας. Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου τον εκάλεσε κοντά Του στις 3 Μαίου του 1921 μ.Χ. Τάφηκε στη νοτιοδυτική πλευρά του Ναού.

Διάδοχος σύμφωνα με την τελευταία θέληση του Ηγουμένου Χριστοφόρου, ορίσθηκε ο από τη μικρή ηλικία ευρισκόμενος κοντά του ο δραστήριος και φιλόπονος Αμβρόσιος Μίχαλος από το χωριό Εγρήγορος της περιφερείας Κουρουνίων.

Και ο νέος Ηγούμενος της Μονής Μυρσινιδίου Αμβρόσιος προσείλκυσε με την κατά Θεόν πολιτείαν του και το εξαίρετο ήθος του, τον σεβασμό, την αγάπη και την εκτίμηση των μοναχών της Μονής και των σε αυτή προσερχομένων ευσεβών προσκυνητών. Μαζί με τα πνευματικά του καθήκοντα, που τον ανέδειξαν «ο των καλών ζηλωτήν και του Θεού εργάτην αληθή» προέβη σε έργα προόδου για τη Μονή. Αγόρασε από τη κοινότητα Βροντάδου τα γύρω από τη Μονή δασώδη και χέρσα τμήματα γης και τα μετέτρεψε από φτωχά και άγονα σε καλλιεργήσιμα και καρποφόρα, ώστε να προσπορίζεται η Μονή για τη ζωάρκεια των σε αυτή διαβιούντων μοναχών έσοδα.

Αλλά ούτε και τη Βιβλιοθήκη της Μονής παραμέλησε.

Κατά εισήγηση του ιστοριοδίφη Ανδρέα Πολεμίδη υιοθέτησε απόκλειστικό πρόγραμμα, σύμφωνα με το οποίο συγκέντρωνε στη Βιβλιοθήκη κάθε τι που γράφτηκε και αφορούσε τη Χίο. Για να ενισχύσει μάλιστα την κίνηση αυτή ο Ανδρέας Πολεμίδης απέστειλε μεγάλον αριθμό βιβλίων στη Μονή, όπου εκτός των άλλων περιείχοντο τούρκικα έγγραφα, αφορώντα την ιστορία της Χίου, το χρονικό της πυρπολήσεως της τούρκικης ναυαρχίδας από τον Κανάρη, τόμοι της εφημερίδας «Παγχιακή», το Χιακόν Γλωσσάριον του Αλεξ. Βλαστού, διάφοροι επιμνημόσυνοι λόγοι του Ανδρέα Πολεμίδη, που αφορούν τη Χίο, εκθέσεις επί της δημοτικής και αστικής παιδεύσεως της Χίου και άλλα.

Ετσι, κατά την άποψη του Ανδρέα Πολεμίδη η Βιβλιοθήκη της Μονής Μυρσινιδίου στα τέλη της δεκαετίας του ΄50 εφύλασσε επιμελώς ταξινομημένους χιλιάδες τόμους βιβλίων μέσα σε καλώς κατάσκευασμένες βιβλιοθήκες, που εστεγάζετο σε κατάλληλες αίθουσες΄ και «ήγαγεν την Βιβλιοθήκη της Μονής εις πνευματικόν Ελικώνα».

Αξια μνείας και επαίνου είναι ακόμη η πολύτιμη συμβολή και συμπαράσταση του Ηγουμένου Αμβροσίου στα οδυνηρά και αξιοθρήνητα χρόνια της γερμανικής κατοχής, τόσο στον τομέα της φιλανθρωπίας όσον και στην Εθνική Αντίσταση με σοβαρό κίνδυνο πολλές φορές και της ίδιας της υπάρξεώς του και της Μονής.

Η δυσπραγία και οικονομική κρίση που εξερράγη τότε ήταν πρωτοφανής. Η πείνα και η δυστυχία εμάστιζαν ολόκληρη την Ελλάδα και το νησί.

Τη μεγάλη μάχη του για την ανακούφιση της πείνας και της δυστυχίας έδινε με τα πενιχρά του μέσα νυχθημερόν ο αγωνιστής της πίστεως και της πατρίδας, ο Ηγούμενος της Μονής Μυρσινιδίου Αμβρόσιος. Στο Μοναστήρι του κατέφευγαν εξαθλιωμένες και συντετριμμένες οικογένειες, για να ζητήσουν τροφή και προστασία΄ κι εκείνος έδινε απλόχερα ό,τι μπορούσε να μοιραστεί μαζί τους από τα λιγοστά προιόντα από τα χωράφια του.

Κυνηγημένοι από την απειλή του θανάτου από ασιτία πολλοί άνθρωποι ζητούσαν τη βοήθεια του, για να περάσουν στις απέναντι Μικρασιατικές ακτές. Και τότε ο τολμηρός Ηγούμενος ανέλαβε τον αγώνα της διαπερασίωσης πολλών κατοίκων της περιοχής, καθώς και άλλων από διάφορα μέρη της Χίου, τους οποίους με μικρές βάρκες εφρόντιζε τις αφέγγαρες νύχτες να διαπεραιωθούν απέναντι στη Μ. Ασία΄ και κατόπιν να διασκορπισθούν σε πόλεις της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου, της Αιγύπτου, ώστε να τύχουν συμμαχικής προστασίας ή να καταταγούν στον στρατό των συμμάχων.

Σε συνεργασία με τον εγκαταστηθέντα από ομάδα κατασκοπείας στον Βροντάδο ασύρματο, ερχόταν σε επαφή με το αρχηγείο της Μέσης Ανατολής και, αψηφώντας τον κίνδυνο από το γερμανικό φυλάκιο, που είχε εγκατασταθεί πολύ κοντά στον όρμο της Βρύσης του Πασά, εφρόντιζε να φυγαδευτούν στην απέναντι ακτή φυγάδες εκτός από τη Χίο, από διάφορα μέρη της Ελλάδας που για τον σκοπόν αυτό έφταναν στο νησί. Οι απομεμακρυσμένες από την πρωτεύουσα της Χίου ακτές της Μονής Μυρσινιδίου και του Μηλιγγά εγιναν σιωπηλοί μάρτυρες των μεγάλων εκείνων στιγμών.

Στο Μοναστήρι του κρύφτηκαν και με τη βοήθειά του κατόπιν φυγαδεύτηκαν στα Μικρασιατικά παράλια σύμμαχοι, αξιωματικοί και στρατιώτες Αγγλοι και Νεοζηλανδοί, για να φτάσουν στη συνέχεια στη στρατιωτική τους βάση και να ενωθούν με το συμμαχικό στρατό. Οι πολύτιμες και πολλαπλές υπηρεσίες του γενναίου πατριώτη και Ηγουμένου του Μυρσινιδίου προκάλεσαν τον θαυμασμό των συμμάχων, οι οποίοι ετίμησαν τη Μονή με επαίνους και τιμητικά έγγραφα, όπως η Νεοζηλανδική Κυβέρνηση, ο Άγγλος Στρατάρχης Αλεξάντερ, πολλές Αντιστασιακές Οργανώσεις, Ελληνικές και ξένες.

Το έτος 1948 μ.Χ. τον Ηγουμένο Αμβρόσιο, το οποίον ο Κύριος εκάλεσεν κοντά Του και ενταφίασαν στην είσοδο του Καθολικού, διεδεχθη στη Μονή ο ιερομόναχος και μετέπειτα Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Γεραζούνης.

Kαι ο τρίτος κατά σειρά Ηγούμενος της Μονής, που έφερε το όνομα του ιδρυτού και κτήτορά της αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής του έργου των προκατόχων του, υπερασπιστής και θεματοφύλακας των ιερών και οσίων. Με τις θεάρεστες αρετές του διεφύλαξε και επαύξησε το κύρος και την ακτινοβολία της Μονής, στην οποία καθημερινά συνέρρεαν πλήθος ευσεβών προσκυνητών, για να προσκυνήσουν τα Ιερά Λείψανα, τα κειμήλια και τα άλλα είδη ευλαβείας, που κοσμούν τη Μονή.

To μοναστηριακό συγκρότημα της Μονής συμπληρώνουν η Τράπεζα, το μαγειρείο, ο ξενώνας, αίθουσα φιλοξενίας, βοηθητικοί χώροι. Εξω από τον περίβολο υπάρχει το νεκροταφείο της Μονής. Επάνω στον βράχο και έξω από τον περίβολο είναι τοποθετημένος υψηλός, μαρμάρινος Σταυρός ορατός και από τη θάλασσα και δίπλα Κυματίζει η γαλανόλευκη. Τα διερχόμενα από το σημείο αυτό εμπορικά κυρίως πλοία χαιρετούν με τους συριγμούς τους την ηρωική Μονή του Μυρσινιδίου με τους δυο γαλάζιους τρούλλους του Καθολικού, όπως υψώνονται ανάμεσα ανάμεσα στα πράσινα φυλλώματα του αλσυλίου, τα οποία έρχονται σε αρμονικό δέσιμο με το γαλάζιο της θαλασσας΄ και συγχρόνως χαιρετούν την πατρίδα, τη γαλανόλευκη.

Στο κάτω μέρος του βράχου υπάρχει μικρός όρμος για τις ανάγκες της Μονής. Κατά την εποχή που αρχίζει το ψάρεμα επαγγελματίες κυρίως ψαράδες φέρνουν τα ψαροκάικκα τους για Ευλογία. Πολύ γραφική είναι η εικόνα της Ευλογίας αυτής, όπου ο ιερέας με τα μαύρα ράσα και το πετραχείλι να ανεμίζει στην αύρα της θάλασσας, με το σιδερένιο δοχείο στο χέρι, το Ευαγγέλιο και το βασιλικό, στέκεται επάνω στο κατάστρωμα του καικιού και ψάλλει την Ακολουθία του Αγιασμού.

Οι τελούμενες στη Μονή ιερές Ακολουθίες διεξάγονται κατά το Τυπικό του Αγίου Σάββα, το οποίο εισήχθηκε από τον ιδρυτή της Χριστοφόρο Σερέμελη. Οι πανηγύρεις που τελούνται είναι:

Στις 24 Σεπτεμβρίου, Εορτή της ευρέσεως της Ιερής Εικόνας της Παναγίας μέσα στις Μυρσινιές στα Κύθηρα, όπου τιμάται με πανηγυρικό Εσπερινό και Αγρυπνία την παραμονή και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία την ημέρα της εορτής.

Στα εννιάμερα της Παναγίας, στις 23 Αυγούστου, που τελείται Εσπερινός και Αγρυπνία την παραμονή και εορταστική Θεία Λειτουργία την ημέρα της εορτής.

Της Ζωοδόχου Πηγής, κινητή εορτή, που τιμάται την Παρασκευή της Διακαινησίμου του Πάσχα με περιφορά των Αγίων Εικόνων.

Του Αγίου Χριστοφόρου στις 9 Μαίου, που πανηγυρίζει το παρεκκλήσιο της Μονής. Η Θεία Λειτουργία τελείται στον κυρίως Ναό του Καθολικού της Μονής από τον σύλλογο των οδηγών των τροχοφόρων που έχουν τον Αγιο Προστάτης τους.

Των Αγίων Πάντων επίσης κινητή εορτή μετά το Πάσχα, που Τελείται στο παρεκκλήσιο, το οποίο βρίσκεται μέσα στον περίβολο της Μονής και είναι αφιερωμένο στους Αγίους Πάντες.

Στο Σκευοφυλάκιο της Μονής φυλάσσονται τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Χαραλάμπους, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Νικολάου του Χιοπολίτου, του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρος και τεμάχιο Τιμίου Ξύλου. Στη Μονή φυλάσσονται ακόμη τα παράσημα, τα μετάλλια και διπλώματα, με τα οποία ετιμήθη ο Ηγούμενος Αμβρόσιος Μίχαλος.

Μετά την «κοίμηση» του τελευταίου Ηγουμένου Χριστοφόρου Γεραζούνη το 1994 μ.Χ. η Μονή δε βρίσκεται σε ιδιαίτερη άνθηση. Γίνονται όμως σοβαρές προσπάθειες ανάκτησης της παλιάς της αίγλης. Στα διακονήματα της μικρής Αδελφότητος, με τη σημαντική προσφορά πνευματικού έργου στους πιστούς περιλαμβάνεται η συντήρηση και ανακαίνιση των κτισμάτων.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μυρτιδιώτισσα Κύθηρα



Σύναξη της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας στα Κύθηρα και ανάμνηση της ιάσεως του παραλύτου

Ημερομηνία εορτής: 24/09/2017 Σύναξη της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας στα Κύθηρα και ανάμνηση της ιάσεως του παραλύτου
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Κύθηρα, Πύλος

Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Της Μυρτιδιωτισσας Στα Κυθηρα Και Αναμνηση Της Ιασεως Του Παραλυτου

Τέρας νεουργόν εὐλογῶ τῆς Παρθένου.
Ἔσφιγξε καί γάρ νῦν μέλη παρειμένα.
Εἰκάδι ἀμφί τετάρτῃ ἔῤῥωται παράλυτος.

Βιογραφία
Σύμφωνα με την παράδοση η αυθεντική εικόνα της Θεοτόκου με το Χριστό βρέθηκε από ένα βοσκό σε μια κοιλάδα νοτιοδυτικά του νησιού γεμάτη από μυρτιές, που ονομάζονται «Μυρτίδια», τον 13ο αιώνα μ.Χ. Στην εικόνα αυτή αρχικά «διεκρίνοντο καθαρά τα χαρακτηριστικά μέχρι στέρνων» της Θεομήτορος και του Χριστού, «με την πάροδο του χρόνου όμως απέκτησε σταδιακά το σκούρο χρώμα».

Το πιθανότερο είναι η ιστόρηση της εικόνας αυτής να έγινε από τον Ευαγγελιστή Λουκά (1ος αιώνας μ.Χ.). Στη θέση της «εύρεσης» ο πτωχός βοσκός έκανε ένα μικρό εκκλησάκι και στην περιποίηση του αφιέρωσε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Μετά το θάνατο του ευσεβούς βοσκού, την περιποίηση του μικρού Ναού της Μυρτιδιώτισσας ανέλαβε ο Μοναχός Λεόντιος, ο οποίος με χρηματική βοήθεια Κυθηρίων μεγάλωσε λίγο το αρχικό εκκλησάκι και έκτισε γύρω του μερικά κελιά για τη φιλοξενία των προσκυνητών.

Όμως το πλήθος των προσκυνητών που κατέφθαναν από διάφορα μέρη δημιούργησε την ανάγκη ενός μεγάλου Ναού. Το δύσκολο αυτό έργο της ανέγερσης ξεκίνησε με πολύ ζήλο, προσπάθειες και εράνους ο δραστήριος Ιερομόναχος Αγαθάγγελος Καλλίγερος το 1841 μ.Χ. και σε δεκαέξι χρόνια έγινε ένα υπέροχο συγκρότημα που αποτελείται από μεγαλοπρεπή Ναό, ένα αριστουργηματικό πανύψηλο καμπαναριό και πολλά κελιά φιλοξενίας.

Ο μικρός Ναός της «εύρεσης», το Καθολικό, όπως λέγεται, παρέμεινε κάτω από το μεγάλο Ναό, διατηρείται σε άριστη κατάσταση και εκεί φυλάσσεται κατά τους χειμέριους μήνες η εικόνα της Παναγίας που η αγάπη των Κυθηρίων τη φύλαξε μέσα σε μια ολόχρυση επένδυση, αληθινό αριστούργημα φτιαγμένο από τον Κρητικό καλλιτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη το 1827 μ.Χ.

Στο κάτω μέρος της χρυσής επένδυσης απεικονίζονται τρία θαύματα: το θαύμα της εύρεσης της εικόνας από το βοσκό, το θαύμα της θεραπείας του παραλύτου στις 24 Σεπτεμβρίου (αρχές του 17ου αιώνα) και το θαύμα της διάσωσης του φρουρίου των Κυθήρων από τους κεραυνούς (22 Ιανουαρίου 1829) κατά τη διάρκεια της φύλαξης της εικόνας της Παναγίας εντός του φρουρίου για το φόβο των πειρατών που μάστιζαν τη Μεσόγειο.

Ο Ιερός Ναός εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτασμού του θαύματος της θεραπείας του παραλύτου. Στον Ιερό Ναό υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, το ένα αριστερά του Τέμπλου, αφιερωμένο στην Οσιοπαρθενομάρτυρα Ελέσα (βλέπε 1 Αυγούστου) και το άλλο δεξιά στον Όσιο Θεόδωρο (βλέπε 12 Μαΐου).

Αξίζει να επισημάνουμε ότι στο στέμμα της Πανσέπτου Εικόνας της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, υπάρχει προσαρμοσμένο «Πολυτιμότατον αδαμαντοκόλλητον εν σχήματι ημισελήνου χρυσούν κόσμημα». Ας θυμηθούμε την ιστορία του:

Σύμφωνα με όσα ο αείμνηστος Σοφοκλής Καλόυτσης, ο υμνογράφος της Μυρτιδιώτισσας διέσωσε (ακολουθία Μυρτιδιωτίσσης, έκδοσις 5η, σελ. 149), βρισκόταν κάποτε στα Κύθηρα, κάποιος Τούρκος πλούσιος και επιφανής, εγκατεστημένος στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, ο οποίος ήταν Μωαμεθανός.

Κάποια ημέρα παρατήρησε ασυνήθη συγκέντρωση κόσμου, στην πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού του Εστευρωμένου στη Χώρα.

Ρώτησε τι συμβαίνει και του είπαν ότι το Νησί μαστίζεται από πολύμηνη ανομβρία και για αυτό θα πραγματοποιηθεί Λιτανεία της Αγίας Εικόνας της Μυρτιδιώτισσας, η οποία είχε ήδη κατέβει από το κάστρο που φυλασσόταν τότε και βρισκότανε μέσα στον Εσταυρωμένο.

Όμως ο ουρανός ήταν καταγάλανος και δεν φαινόταν ούτε ίχνος νέφους στον ορίζοντα.

Ο Τούρκος εχλεύασε αυτή την ενέργεια γιατί η λογική έλεγε ότι δεν θα φέρει αποτελέσματα. Και ήταν τόσο σίγουρος για αυτό, που δήλωσε ότι εάν μετά την Λιτανεία επακολουθήσει βροχή, θα αφιέρωνε το χρυσό κόσμημα της ημισελήνου που είχε μαζί του, στην Ιερή Εικόνα.

Η Λιτανεία έγινε με κατάνυξη και οι Κυθήριοι γονυκλινείς παρακάλεσαν για την λύση της ανομβρίας. Και το θαύμα έγινε. Μόλις η Ιερά Πομπή επέστρεψε στον Ναό, άρχισε να πέφτει ραγδαία βροχή.

Ο αλλόθρησκος τήρησε την υπόσχεση του και αφιέρωσε το κόσμημα στην Παναγία.

Πότε έγινε αυτό δεν αναφέρεται. Ίσως έγινε πριν το 1837 μ.Χ. Τότε έγινε η χρυσή επένδυση της Εικόνας από τον Καλλίτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη και μάλλον αυτός έκανε την προσαρμογή της ημισελήνου στο στέμα της Παναγίας «Εις αιωνίαν ανάμνησιν του τελεσθέντος θαύματος της λύσεως της ανομβρίας».

Πιθανόν λοιπόν η αφιέρωση να είχε προηγηθεί του 1837 μ.Χ.

Αυτό το θαύμα της Παναγίας μας, ενέπνευσε τον Υμνογράφο αείμνηστο Σοφοκλή Καλούτση και αφιέρωσε ολόκληρον οικον στους χαιρετισμούς της Μυρτιδιώτισσας, για να εξυμνήσει.

«Χαίρε η λήξις της ανομβρίας
Χαίρε η παύσις της λειψυδρίας
Χαίρε υετόν δαψιλή καταπέμπουσα
Χαίρε ουρανόθεν την γην η δροσίζουσα...»

Ὕμνοι Δοξολογικοί καί Παρακλητικοί εἰς τήν Μυρτιδιώτισσαν, εἰς τύπον τῶν μεγαλυναρίων,* ὧν ἡ ἀκροστιχίς˙ Μητρόθεε διάσωσον

Μητρόθεε Ἄνασσα Οὐρανοῦ,
ὄντως Πλατυτέρα, καί Ἀγγέλων
φωτοειδῶν, τῶν ἀκαταπαύστως,
ὑμνούντων τήν σήν δόξαν,
Δέσποινα καί Κυρία, Θεομακάριστε.

Ηλίου τῆς δόξης τοῦ νοητοῦ, τῆς
Δικαιοσύνης ἀπαστράψαντος τοῖς
ἐν γῇ, τοῦ πάντων Δεσπότου, Κυρίου
καί Σωτῆρος, Μήτηρ ὑπάρχεις ὄντως,
ἡ Παμμακάριστος.

Τεκοῦσα ἀφράστως τόν σόν
Υἱόν, τόν Παντευεργέτην καί Σωτῆρα
καί Λυτρωτήν τόν κόσμον λυτροῦσαι,
παθῶν καί καχεξίας, ὡς πάντων
ὑπερτέρα, Μυρτιδιώτισσα.

Ρᾶνον θείοις μύροις τόν
σόν λαόν, ἡ ἐν μυρτιδίοις ἀνατείλασα θαυμαστῶς,
ἁγίᾳ Εἰκόνι, θαυματουργῷ καί θείᾳ, καί
δίδου τήν σήν χάριν,
Μυρτιδιώτισσα.

Οἱ ἔχοντες σκέπην σήν κραταιάν,
σεμνύνονται πάντες καί καυχῶνται
κατά Θεόν, σέ ἔχοντες τεῖχος, καί
θείαν προστασίαν, σεισμῶν πυρός
καί βλάβης, διαφυλάττουσαν.

Θεράπευσον Κόρη σούς ὑμνητάς,
ψυχῶν τε τάς νόσους, καί σωμάτων
τάς χαλεπάς, καί ἴασαι Μῆτερ, κακῶν
καί ἀσθενείας, δεινῶν ἀρρωστημάτων,
Μυρτιδιώτισσα.

Εκ πάσης ἀνάγκης καί πειρασμῶν,
χαλεπῶν κινδύνων ἐπῃρείας τοῦ πονηροῦ,
ρῦσαι νεολαίαν δεινῶς κλονιζομένην,
καί δοκιμαζομένην,
Μυρτιδιώτισσα.

Εξελε τούς νέους Μῆτερ Θεοῦ,
παθῶν καί κινδύνων πολυτρόπων
παντοδαπῶν, κράτυνον τήν πίστιν
τά ἤθη καί τό σέβας, θείᾳ κληρονομίᾳ,
Μυρτιδιώτισσα.

Δεσμῶν ἁμαρτίας φθοροποιῶν,
καί πάσης κακίας καταχρήσεων
συμφορῶν, καί λευκοῦ θανάτου,
ἐκλύτρωσαι Παρθένε, φιλτάτην νεολαίαν,
Μυρτιδιώτισσα.

Ιλέῳ σου ὄμματι στοργικῷ,
καί σῇ εὐσπλαγχνίᾳ διαφύλαττε
μητρικῇ, τάς νήσους Κυθήρων
καί τῶν Ἀντικυθήρων, σεισμῶν
πυρός μαχαίρας, Μυρτιδιώτισσα.

Αγάπην ὁμόνοιαν καί στοργήν,
παράσχου συζύγοις καί γονεῦσι
Μῆτερ Θεοῦ, καί δίδου πλουσίως,
χαράν καί εὐφροσύνην, πιστότητα εἰρήνην,
Μυρτιδιώτισσα.

Σεισμοῦ διασῴζουσα φυσικοῦ,
σεισμικάς δονήσεις σύ ἀπότρεψον
ἠθικάς, καί ἐκ ναυαγίων, οἰκογενείας σῷζε, φρίκης διαζυγίων,
Μυρτιδιώτισσα.

Ω Μῆτερ τοῦ Λόγου καί Λυτρωτοῦ,
σήν χάριν αἰτοῦμεν
ἐκκαρδίας τε καί ψυχῆς, μετάνοιαν
δοῦναι, σοῖς δούλοις ἀναξίοις,
οἰνοποσίας πάθους, σύ ἀπαλλάττουσα.

Σωτῆρα ἡ τέξασα καί Θεόν,
παντοίων κινδύνων διασῴζεις
καί συμφορῶν, αἱρέσεως πλάνης,
σχίσματος τῆς μανίας,
ἐν τάχει ἀπαλλάττεις,
Μυρτιδιώτισσα.

Ο πάντων ἁγίων τάς ἀρετάς,
ἀεί ὑπερβαίνων ὡς ὁ Κύριος καί
Θεός, Μητέρα σου θείαν, σεμνήν
Ὑπεραγίαν, πρόσδεξαι δυσωποῦσαν,
Μυρτιδιώτισσαν.


Νεότητα σῴζουσα ὦ Ἁγνή,
ἀνθρώπους ὡρίμους, οἴκους
νέους θεοσεβεῖς, καί τίμιον
γῆρας, διαφυλάττειν σπεύδεις,
Κυρία τῶν Ἀγγέλων,
Μυρτιδιώτισσα.

*Οἱ ὕμνοι οὗτοι, συντεθέντες χάριτι Θείᾳ καί εὐδοκίᾳ τῆς Παναχράντου διά τήν προστασίαν τοῦ λαοῦ ἐκ τῆς φοβερᾶς τοῦ σεισμοῦ ἀπειλῆς καί λοιπῶν κινδύνων, ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ (Ἰούνιος 2006), ψάλλονται μετά τά Μεγαλυνάρια τῆς Ἱερᾶς Παρακλήσεως καί κατά τάς ἱεράς λιτανεύσεις τῆς ἁγίας Εἰκόνος τῆς Μυρτιδιωτίσσης.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Λαοί νῦν κροτήσωμεν, δεῦτε τάς χεῖρας πιστῶς καί ἄσωμεν ἄσμασι τῇ Θεομήτορι ἐν πόθῳ κραυγάζοντες˙ Χαῖρε ἡ προστασία πάντων τῶν δεομένων Χαῖρε ἡ σωτηρία τῶν τιμώντων σε πόθῳ, Χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ τήν ἴασιν βραβεύσασα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς κρήνη ἀκένωτος, τῶν παρὰ σοῖ ἀγαθῶν, Εἰκών σου ἡ πάνσεπτος, τοὶς Κυθηρίοις Ἁγνή, ἐδόθη κραυγάζουσι, χαῖρε ἡ προστασία, πάντων τῶν δεομένων χαῖρε ἡ σωτηρία, τῶν τιμώντων σὲ πόθω, χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ, τὴν ἴασιν βραβεύουσα.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῇ Θεοτόκῳ οἱ πιστοὶ νῦν προσπελάσωμεν Ὡς χορηγούσῃ δαψιλῶς πᾶσιν ἰάματα, Ἀναμέλποντες ἐφύμνια μετὰ πόθου. Ἀλλ’ ὡς ἤγειρας παράλυτον, Θεόνυμφε, Ἀπὸ πάσης ἡμᾶς ῥῦσαι περιστάσεως Τοὺς σοὶ κράζοντας· χαῖρε δόξα παγκόσμιος.

Κάθισμα
Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Τῆς α΄ Στιχολογίας,
Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, δεῦτε θεάσασθε θερμῶς θαῦμα παράδοξον καί γάρ, σήμερον ἔλαμψεν ἡμῖν, ἐν τῇ πανσέπτῳ καί τεσσαρακονθημέρῳ ἡμέρᾳ τῆς ἁγνῆς θείας κοιμήσεως, ἐν ᾗ λαμπρῶς τελοῦμεν τήν πανήγυριν, πᾶς ὁ λαός καί παῖδες τῶν Κυθηραίων· καί γάρ Παράλυτον ἤγειρεν ἡ Θεοτόκος, ἐν τῷ ἁγίῳ τῶν Μυρτιδίων Ναῷ αὐτῆς.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ΄. Τό προσταχθέν.
Τῆς β΄ Στιχολογίας
Τῶν Ὀρθοδόξων ὁ πιστός σύλλογος θεῖος ἐν τῷ πανσέπτῳ σου Ναῷ, Κόρη πανάχραντε, μετά πόθου προθύμως νῦν προσπελάζων, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου κράζει θερμῶς. Ἐν ὥρᾳ τῆς καταδίκης τε καί ὀργῆς, τῆς μελλούσης Κολάσεως, λύτρωσαι πάντας τούς πιστούς, καί σωτηρίαν δώρησαι τοῖς πιστῶς προσκυνοῦσί σε.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Κατεπλάγη εὐλαβῶς, τῶν Κυθηραίων ὁ λαός καί ἐλάμβανεν εἰς νοῦν, τῶν ἀκενώτων δωρεῶν, πηγήν σε εἶναι, Θεόνυμφε καί Παρθένε, ἄνανδρον, Παρθένον καί πανέντιμον, πύλην κεκλεισμένην Θεοῦ ἡμῶν καί ἱερόν παλάτιον τοῦ Λόγου καί πλάστου Πατρός τοῦ ὑψίστου, τοῦ γεννηθέντος σπέρματος δίχα, ἐκ τῆς νηδύος σοῦ τῆς θεόπαιδος.

Ὁ Οἶκος
Ἄγγελοι ἀοράτως, καί βροτῶν πᾶσα φύσις, συμφώνως ἀνυμνήσωμεν πάντες, τήν πανθαύμαστον Θεοτόκον ἁγνήν· πολλῶν γάρ θαυμάτων αὐτουργός πέφηνε, καί ταύτην χαρμοσύνως εὐφημήσωμεν, πιστῶς βοῶντες.

Χαῖρε Παρθένε Μῆτερ Κυρίου.
Χαῖρε ἀρχή Μυστηρίου θείου.
Χαῖρε ἀνομβρίας αὐχμόν καταπαύουσα.
Χαῖρε ἐναντίους ἐχθρούς καταθραύουσα.
Χαῖρε ὅτι τόν παράλυτον καθυγείωσας λαμπρῶς.
Χαῖρε ὅτι τῶν προσφύγων σου προστατεύεις ἐναργῶς.
Χαῖρε ὅτι τῶν Κυθηραίων πέλεις καύχημα πάντων.
Χαῖρε παντός τοῦ κόσμου ὑπερμέγιστον θάμβος.
Χαῖρε δι’ ἧς ἡ χαρά ἐπέλαμψε.
Χαῖρε δι’ ἧς ἡ λύπη κατέπαυσε.
Χαῖρε ἁγνή ἀσθενῶν ἰατρεία.
Χαῖρε πάντων τῶν πιστῶν σωτηρία.
Χαῖρε δόξα παγκόσμιος.

Μεγαλυνάριον
Ὤφθης τῶν Κυθήρων καταφυγή, ἐξαιρέτῳ τρόπῳ, ἀναβλύζουσα ἐν αὐτοῖς, ἐκ τῆς σῆς Εἰκόνος, προνοίας σου τὰ ῥεῖθρα, ὦ Κεχαριτωμένη· διὸ ὑμνοῦμέν σε.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις, τῶν Κυθήρων ἡ ἀρωγός καί καύχημα μέγα καί γλυκεῖα καταφυγή. Χαίροις, Ὀρθοδόξων ταχεῖα προστασία, εὐλογημένη Κόρη Μυρτιδιώτισσα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Πάλαι ὡς ἀνεῦρε τῆ Σῆ ὀμφῆ, ἐν κλάδοις μυρσίνης τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν ὁ ποιμήν, Παρθένε, ἐν εὐφροσύνῃ θείᾳ, αὐτήν Μυρτιδιώτισσαν ἐπωνόμασε.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Νόσους θεραπεύεις τάς χαλεπάς, κεραυνούς διώκεις, ἀνομβρίαν λύεις δεινήν, ὡς ὄντως μεγίστη ἡ δόξα καί ἡ χάρις καί ἡ σεπτή Σου κλῆσις, Μυρτιδιώτισσα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ὤφθη ἰατρεῖον πνευματικόν, ὁ ἐν Μυρτιδίοις θεῖος οἶκός Σου καί σεπτός, ψυχῶν γάρ ἰᾶται καί τῶν σωμάτων πάθη, τῆ Σῆ ἐπιστασίᾳ, Μυρτιδιώτισσα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ἅπαντας προφθάνεις ὡς συμπαθής, τούς ἐν τοῖς κινδύνοις καί τούς πέλας καί τούς μακράν καί τούτοις παρέχεις βοήθειαν ταχεῖαν, ὑμνοῦντας Σου τήν χάριν, Μυρτιδιώτισσα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Τούς ἐξαιτουμένους ἀπό ψυχῆς, τῆς Σῆς Θεοτόκε, ἀντιλήψεως τήν ἰσχύν, σῶζε πάσης βλάβης καί πάσης δυσχερείας, ὡς Μήτηρ τοῦ ἐλέους, Μυρτιδιώτισσα.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μυρτιδιώτισσα Κέρκυρα



Σύναξη της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας στην Κέρκυρα

Ημερομηνία εορτής: 24/09/2017
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Συναξη Της Παναγιας Της Μυρτιδιωτισσας Στην Κερκυρα
Βιογραφία
Η Ιερά Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Μυρτιδιωτίσσης βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή της δυτικής μέσης Κέρκυρας. Η Ιερά Μονή χρονολογείται περίπου στον 16ο αιώνα μ.Χ.

Βρίσκεται σε μια τοποθεσία εξαίρετου φυσικού κάλλους κοντά στη θάλασσα. Η αρχιτεκτονική της μορφή καθώς και το πλήθος των κειμηλίων, τα οποία επί αιώνες τώρα διαθέτει την κατατάσσουν στις πλέον σημαντικές Μονές της Κέρκυρας. Το πανέμορφο Καθολικό της Μονής κοσμούν πλήθος λατρευτικών εικόνων, οι οποίες είναι κυρίως επτανησιακής τεχνοτροπίας.

Αξιοσημείωτη παραμένει πάντοτε η εξαιρετικής τεχνοτροπίας και καλλιτεχνίας εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μυρτιδιωτίσσης, η οποία αποτελεί σημείο θρησκευτικής αναφοράς και πίστεως πολλών ευσεβών, όχι μόνον της γύρω περιοχής αλλά όλης της Κερκύρας.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Παναγία Μαγαζιώτισσα Χίος



Ονομάστηκε Μαγαζιώτισσα, επειδή βρίσκεται στην Απλωταριά, που είναι ο εμπορικός δρόμος της Χίου και είναι συντεχνιακή των εμπόρων της Απλωταριάς.

Εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.