Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

[eleanna]

Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που εύκολα και από φυσικού τους αγαπούν με το χριστιανικό τρόπο δηλαδή χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση και άλλοι που δύσκολα θα αγαπήσουν ακόμη και τον εχθρό τους.

Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί και ως: Μερικοί από τη γέννησή τους είναι προικισμένοι με περισσότερες αρετές (απ’ αυτές που απαιτούνται για να σωθεί κάποιος) και άλλοι με λιγότερες. Μερικοί δηλαδή μπορούν να σωθούν με λιγότερη προσπάθεια από κάποιους άλλους.

Να αποσαφηνισω ότι δεν εννοούσα κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση Οχι δεν εννοουσα οτι αλλοι εχουν λιγοτερα χαρισματα κι αλλοι περισσοτερα. Εννοουσα οτι εχουμε διαφορετικα αλλα ο ενας αλλα ο αλλος πχ ο ενας ειναι πιο ευφυης αλλα ο αλλος ειναι πιο ευαισθητος κτλ τα οποια μπορουν και να μεινουν ακαλλιεργητα ή και να γινουν πραγματι αρετες. Και μαλιστα αυτη η διαφορα ειναι πολυ καλη και στους συζυγους να εχει δηλ. διαφορετικα συν και πλην ο καθενας και να αλληλοσυμπληρωνονται. Όλοι κάτι καλό έχουμε άλλο ο ένας άλλο ο άλλος κανείς δεν έρχεται χωρις προίκα στη ζωή.

Υπαρχουν και μερικα χαρισματα κοινα σε ολους. Πχ. τα περισσοτερα παιδακια ότι και να τους κανουν οι γονεις τους τους αγαπουν και δεν μνησικακουν. Αυτο ειναι ενα χαρισμα που στην πορεια οι περισσοτεροι το χανουμε.

Όπως και να χει χωρις το Χριστο ολα πανε χαμενα.

[Γιώργος1998]

Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις που κάνει ο Σεβασμιότατος. Τώρα, όσον αφορά τις προτάσεις του, τις αντιμετωπίζω και εγώ θετικά, όσον αφορά στην προσαρμογή του προγράμματος των ακολουθιών στις σημερινές συνθήκες ζωής του Έλληνα. Το δίλημμα πάντως που τίθεται είναι: Να προσαρμοστεί η εκκλησία στα νέα δεδομένα και να κερδίσει τους "μη τακτικούς" πιστούς της αλλά να απομακρυνθεί από μία παράδοση αιώνων, ή να παραμείνει ίδια με ένα εκκλησίασμα που ο μέσος όρος ηλικίας του ολοένα θα αυξάνεται? Προσωπικά, προτιμώ το πρώτο.

Η Εκκλησία πρέπει να κάνει διάλογο με την κοινωνία και τους νέους(και όχι μόνο με αυτούς αλλά με κάθε ηλικιακή ομάδα).

[Πέτρος]

Η κοινωνία, οι νέοι και κάθε ηλικιακή ομάδα τι πρέπει να κάνουν από τη δική τους πλευρά Γιώργο;

[Γιώργος1998]

Τι πρέπει να κάνουν;Σαν νέος μιλώ τώρα όταν ζητώ διάλογο μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης εποχής.

[Νίκος]

Η Εκκλησία δεν είναι πολιτικό κόμμα, για να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες, προκειμένου να προσελκύσει πιστούς. Οι πιστοί προσελκύονται στην Εκκλησία από το Χριστό. Αυτό επιβεβαιώνεται πολλές φορές από την Καινή Διαθήκη στα σημεία που αναφέρεται στους αλιείς Αποστόλους, που δεν μπορούσαν από μόνοι τους να πιάσουν ψάρια, αλλά με την εντολή του Χριστού τα δίχτυα γέμισαν ασφυκτικά με ψάρια (βλ. Ματθ. ε' 1-15, Ιωαν. κα' 1-11). Άλλη αναφορά του Χριστού για το ότι Εκείνος ελκύει τους πιστούς στην Εκκλησία είναι στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τη Σαμαρείτιδα (βλ. Ιωαν. δ' 35-38).

Η Εκκλησία περιθάλπει πνευματικά, κατά τη διδασκαλία του Χριστού και την Ιερά Παράδοση, τις ψυχές που ο Νυμφίος Χριστός ελκύει σ' αυτή. Δεν κάνει προσηλυτισμό, μεταδίδει στον κόσμο την Αλήθεια του Ευαγγελίου, όπως έκανε ο Χριστός και μετά απ' Αυτόν οι Απόστολοι και οι διάδοχοί τους. Αυτό είναι το καθήκον της Εκκλησίας, το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Όλες οι άλλες δραστηριότητες της Εκκλησίας απλά συμβάλλουν στην υποστήριξη αυτού του σκοπού.

Βεβαίως η Εκκλησία προσαρμόζεται στην τρέχουσα κατάσταση του λαού προκειμένου να αντιμετωπίσει τις εκάστοτε ανάγκες του πνευματικές ή υλικές. Γι αυτό όμως δεν απαιτείται κάποιος πρόσθετος διάλογος με τους πιστούς ή την κοινωνία, αφού οι πιστοί είναι η Εκκλησία και οι λαϊκοί, όπως και ο ιερός κλήρος, συμμετέχουν στη διοίκηση των ενοριών και των Μητροπόλεων και στην υλοποίηση των δράσεών τους.

Πρέπει να ξεκολλήσουμε το μυαλό μας από τον τρόπο που ενεργούν οι διάφορες οργανώσεις, σωματεία, κόμματα κλπ. αυτού του κόσμου, επειδή η Εκκλησία δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, αν και υπάρχει μέσα στον κόσμο και ενεργεί για τη σωτηρία των ανθρώπων που ζουν μέσα στον κόσμο (βλ. Ιωαν, ιζ' 11-26)

Αν αδελφέ μου Γιώργο, οι νέοι δεν αισθάνονται την εσωτερική ανάγκη να πλησιάσουν στην Εκκλησία, για να γνωρίσουν το Χριστό, τότε ότι και να κάνει η Εκκλησία δε θα έχει αποτέλεσμα (βλ. Λουκ. ιστ' 27-31)

[aposal]

Να μην ξεχνάμε ότι και ο Χριστός δεν μιλούσε άμεσα στον κόσμο, αλλά με παραβολές. Το πιο εύκολο πράγμα θα ήταν να είναι λαϊκιστής και να μεταδίδει εύληπτα μηνύματα που θα ακούγονταν ευχάριστα στα αυτιά των - εν δυνάμει - πιστών. Δεν το έκανε όμως. Δεν ήθελε οπαδούς. Ήθελε καλύτερους ανθρώπους, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν κοντά Του. Ανθρώπους που θα ενδιαφέρονταν να μάθουν γι' Αυτόν και θα προσάρμοζαν τη ζωή τους (το κατά δύναμιν) στο θέλημά Του.
Όποιος λοιπόν αποφασίσει να προσεγγίσει τον Χριστό, όποιος δηλαδή ενδιαφερθεί πραγματικά, θα βρει τον τρόπο και θα τα καταφέρει. Θα τον βοηθήσει ο Ίδιος ο Χριστός σ' αυτό.
Επικοινωνιακά τρικ και λοιπά τεχνάσματα του marketing δεν έχουν θέση στην Εκκλησία, γιατί απευθύνονται σε έναν άνθρωπο που τον βλέπουν ως καταναλωτικό ον και όχι σε μια ανθρώπινη οντότητα που θα περάσει από αυτόν τον κόσμο για λίγο και θα συνεχίσει τη ζωή της για πολύ-πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα κάπου αλλού.

[Πέτρος]

Το ερώτημα απευθύνθηκε σε σένα Γιώργο.

[Αποστολος0]

Μα γιατί ανησυχείται άδικα για την συμμετοχή της κοινωνίας της Ελληνικής στην εκκλησία.Ο μέσος Έλληνας μπορεί να μην είναι τόσο πιστός όσο είναι ο μέσος χριστιανός που ζει σε άλλες ηπείρους εκτός της Ευρώπης αλλά παραμένει από τους λαούς της Ευρώπης με το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων να δηλώνει πίστη στον Θεό.Εγώ που ζώ στην Γαλλία το βλέπω αυτό.Ρίξτε μια ματιά στις δημοσκοπήσεις των χωρών της Ε.Ε για την πίστη στον Θεό.Άθεοι είναι μόνο ένα μονοφήφιο ποσοστό.Συγκρίνετε το με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα καταλάβετε.Δεν πιστεύω ότι η εκκλησία της Ελλάδας έχει τόση ανάγκη να κάνει διάλογο με την κοινωνία.Υπερβάλλεται αγαπητοί μου.Ζείτε σε ένα από τα Ευρωπαϊκά έθνη με τα μεγαλύτερα ποσοστά πίστης στον Θεό.Επιπλέον πάνω από το 50% των Ελλήνων δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ότι η θρησκεία είναι σημαντική γι αυτούς.Αν και είναι αλήθεια ότι πολύ μικρότερο ποσοστό δηλώνει ότι εκκλησιάζεται τακτικά και παρόλο που τα ποσοστά της Ελλάδας είναι έτη φωτός μικρότερα από τα ποσοστά των χριστιανών που ζούνε σε άλλες ηπείρους(λογικό άλλοι ήπειροι σημαίνουν άλλες συνθήκες ζωής) εντούτοις για την Ευρώπη είναι από τα υψηλότερα της ηπείρου.Φανταστείται ότι προκαλούν έκπληξη σε κάμποσους δυτικοευρωπαίους όταν τα βλέπουν.Γιατί ζητάτε να γίνει διάλογος;Μια χαρά είναι τα πραγματα στην Ελλάδα για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα.Δεν πιστεύω ότι στην Ελλάδα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις εκκλησίας-κοινωνίας.Η σύγκριση πρέπει να γίνεται με την Ευρώπη όχι με άλλες ηπείρους.Να μην ανησυχείται λοιπόν.

[Νίκος]

Ο άνθρωπος που δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία…
Newsroom 24-01-2018



Ο άνθρωπος που δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία, που δεν εξομολογείται και δεν κοινωνεί, δε γίνεται μέτοχος της θείας χάριτος. Αυτή είναι η αιτία που η πλειοψηφία των ανθρώπων φτάνουν να είναι ψυχικά άρρωστοι».

Ο στάρετς Ιωσήφ θεράπευε διάφορες ασθένειες. Υποστήριζε πως οι μισοί από τους ασθενείς θεραπεύονταν, ενώ οι άλλοι μισοί έφευγαν αθεράπευτοι. Ο Θεός δεν επέτρεπε να θεραπευτούν, επειδή η θεραπεία τους δε θα ήταν ωφέλιμη για τη σωτηρία τους, αλλά θα προκαλούσε τον πνευματικό τους θάνατο.

Πολλές φορές οι δαιμονισμένοι του προκαλούσαν πολλά προβλήματα. Οι οικείοι του τον προέτρεπαν να μη δέχεται στο σπίτι δαιμονισμένους, επειδή οι δαίμονες εκδικούνταν όλους εκείνους που έμεναν εκεί. Ο γέροντας τους απαντούσε: «Η υπομονή είναι δύσκολο πράγμα, όμως δεν πρέπει να φοβόμαστε τους δαίμονες!»

Ο κήπος του γέροντα ήταν ποτισμένος με τα δάκρυα των πονεμένων και άρρωστων ανθρώπων που επιθυμούσαν να γίνουν καλά. Πολλές φορές έλεγε πως τα παιδιά στις μέρες μας γίνονται ανυπάκουα, υπερήφανα και χωρίς ντροπή, ενώ αργότερα φτάνουν στο σημείο να δαιμονίζονται. Αυτούς τους ανθρώπους τους προέτρεπε να δείχνουν ταπείνωση και να ζητούν συγχώρεση από τους γονείς τους.

Πρέπει να έχεις μεγάλη Αγάπη στην καρδιά για να μην αρνηθείς ποτέ να δεχτείς τον καθένα. Το εκλεκτό αυτό σκεύος του Θεού είχε τέτοια Αγάπη. Πάντα έβρισκε χρόνο για τον καθένα.

Ο αδελφός Ιωάννης επισκέφτηκε πολλές φορές το γέροντα Ιωσήφ στο χωριό Ίαλόβιτσα και είδε εκεί πολλές θαυματουργικές θεραπείες. «Χωρίς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πιστεύω πως είναι αδύνατο να γίνουν τέτοιες θαυματουργίες που έκανε ο μεγάλος ικέτης της Βολυνίας», έλεγε ο Ιωάννης. Το ίδιο μπορεί να πει και κάθε ηλικιωμένος κάτοικος του Ποτσάεφ. Όπως και χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλη τη χώρα που θεραπεύτηκαν από το γέροντα Ιωσήφ.

Κάποια φορά, μετά την πρωινή προσευχή, ο στάρετς Ιωσήφ κλείστηκε στο κελί του για αρκετή ώρα. Όταν βγήκε τους χαιρέτησε όλους με τα λόγια του προφήτη Ησαία: «Μεθ’ ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ήττάσθε. Ότι μεθ’ ημών ο Θεός!».

Έπειτα άρχισε να μιλάει για τις αιτίες που είχαν φέρει όλους αυτούς τους ανθρώπους εκεί. Η κύρια αιτία, σύμφωνα με τα λόγια του γέροντα, κρύβεται στο πνεύμα του αθεισμού, που «φυτεύεται στον άνθρωπο στο σχολείο. Οι μαθητές παρακολουθούνται, δεν επιτρέπεται να μπουν στον ναό, επιχειρείται μια ιδεολογική επεξεργασία μέσω της όποιας εξευτελίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ο άνθρωπος που δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία, που δεν εξομολογείται και δεν κοινωνεί, δε γίνεται μέτοχος της θείας χάριτος. Αυτή είναι η αιτία που η πλειοψηφία των ανθρώπων φτάνουν να είναι ψυχικά άρρωστοι». Ο γέροντας τους συμβούλευε να θεραπευτούν από την αρρώστια αυτή του αιώνα μας με την προσευχή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΝΙΣΠΟΛΙΑΤΗ.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ. ΑΘΗΝΑ 2015

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Θεόδωρος22]

Η Ελλάδα ενώ στις έρευνες έχει μεγάλο ποσοστό ατόμων που δηλώνουν ότι η θρησκεία είναι σημαντικό στοιχείο της εθνικης ταυτότητας τους εντούτοις κάτω από 10% δηλώνουν ότι πάνε συχνά στην εκκλησία, εξομολογούνται κτλ.Για την Ελλάδα η Ορθοδοξία πλέον θεωρείται από τον μέσο πολίτη περισσότερο σαν εθνικό/κληρονομικό στοιχείο και λιγότερο σαν θρησκευτικό.Μέχρι τη δεκαετία του 1970 η πλειοψηφία του πλυθησμού της Ελλαδας πήγαινε συχνά στην εκκλησία ήταν πιο πιστοί κτλ.Από το 1970 και μετά κυριάρχησε ο τύπος του χαλαρού χριστιανού της Ελλάδας και οι αληθινά πιστοί μειώθηκαν ως ότου έγιναν μειοψηφία.Αυτή η τάση απομάκρυνσης από την εκκλησία φάνηκε όχι μόνο στον πλυθησμό της Ελλάδας αλλά και σε κρατικό επίπεδο (αποποινικοποίηση μοιχείας, θεσμοθέτηση πολιτικού γάμου/βάφτισης,νομιμοποίηση έκτρωσης τη δεκαετία του 1980,κατάργηση θρησκεύματος από ταυτότητα το 2001,ψήφιση συμφώνου συμβίωσης και αλλαγής φύλου τώρα πρόσφατα επί ΣΥΡΙΖΑ κτλ).Δηλαδή και οι νόμοι του κράτους αποχριστιανιστηκαν αν μπορούμε να πούμε έτσι. Στη συνέχεια επόμενο ήταν να έχει την ίδια τύχη και η πλειοψηφία του λαού. Για παράδειγμα οι πολιτικοί γάμοι είναι πλέον συχνοί ενώ όταν νομκυετηθηκαν το 1982 ήταν ελαγχιστοι,αυξάνονται πλέον και οι εκτρώσεις οι οποίες έχουν τεράστια ποσοστά σημερα,οι προγαμιαίο σχέσεις έχουν γίνει συχνό φαινόμενο,οι ομοφυλόφιλοι κάνουν σύμφωνα συμβίωσης κτλ.Αλλαξε δηλαδή όλος ο τρόπος ζωής της κοινωνίας της Ελλάδας κι έγινε λιγότερο χριστιανικος.Ας προσθέσω και κάτι ακόμα ενοχλητικό. Είμαστε ο μόνος λαός που βρίζει τα θεία όταν νευριαζει.Οι άλλοι λαοί Ρώσοι, Ρουμάνοι,Μολδαβοί, Κροάτες κτλ ποτέ δε το κάνουν αυτό. Βρίζουν μεν αλλά τα θεία τα σέβονται ακόμα κι αυτοί που δε πάνε συχνά εκκλησία.Οσον αφορά τους γείτονες μας Τούρκους ακόμα κι αυτοί που είναι Κεμαλιστές/κοσμικοί μουσουλμάνοι ποτέ δε βρίζουν τα θεία.Κι αυτοί ακόμα οι αιρετικοί(Κόπτες, Αρμενία, Αιθίοπες, Συροιακωβιτες,Μαλανκαρα Ινδοί μονοφυσίτες,Ερυθραιοι κτλ) ποτέ δεν λένε άσχημη κουβέντα για τα θεία. Ούτε στην Κύπρο βλασφημουν τα θεία. Ουτε καν οι αθεοι χωρων οπως η Σουηδια,η Δανια,η Σκανδοναβια και η Γαλλια και η Τσεχια κτλ που έχουν παρα πολλούς άθεους(στη Τσεχία και τη Σκανδιναβία οι άθεοι είναι πλειοψηφία αν δε κανω λάθος) σέβονται κάποια πράγματα βλασφημία προς τα θεία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους Αυτή είναι καθαρά Ελλαδιτικη συνήθεια/παγκόσμια προτοτυπια που δε μας τιμά σαν Ελλάδα.