Βιβλία που μας άρεσαν και μας βοήθησαν

[Κατερίνα]

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάπου αλλού το θέμα αυτό και δεν το βρήκα. Θέλετε να προτείνουμε πνευματικά βιβλία που διαβάσαμε και μας βοήθησαν; Ένα που μου άρεσε πολύ είναι το βιβλιο ΄΄Πνευματικές νουθεσίες'' , οσίου Μακαρίου της Όπτινα (εκδοσεις Ιερά Μονή Παρακλήτου)



Το βιβλίο αποτελείται από επιστολές που έστειλε ο όσιος σε λαϊκούς και μέσα από αυτές δίνει απαντήσεις σε θέματα που τους απασχολούν. Μου έκανε πολύ εντύπωση πόσο επίκαιρος είναι ο λόγος του και πόσο βοηθητικός και ταυτόχρονα διακριτικός.
Το έχει διαβάσει κανείς; Πώς σας φάνηκε; Σας το προτείνω!!

[Νίκος]

Μια χαρά είναι εδώ Κατερίνα. Καλά έκανες και το άνοιξες.

[Κατερίνα]

Άλλο ένα πολύ ωραίο βιβλίο:
''Χειραγωγία στην πνευματική ζωή''
του οσίου Θεοφάνους του εγκλείστου
εκδόσεις Ιερά Μονή Παρακλήτου



Και αυτό το βιβλίο αποτελείται από αποσπάσματα επιστολών, διαχρονικά και πολύ βοηθητικά. Σας αφιερώνω το παρακάτω, που με βοήθησε ιδιαίτερα σήμερα.


Αμαρτωλότητα και προσευχή.
Λέτε ότι δεν σας απέμεινε άλλη ελπίδα από το Θεό. Πάντα έτσι να νιώθετε. Γιατί, δίχως τη βοήθεια ρου Θεού, και χίλιων ανθρώπων η βοήθεια είναι ανεπαρκής.
Ωστόσο η σκέψη σας: "Είμαι αμαρτωλή και γι'αυτό δεν τολμώ να προσευχηθώ", είναι λαθεμένη. Ο Κύριος γυρίζει το πρόσωπό Του μακριά από τους αμαρτωλούς, όταν επιμένουν πεισματικά στην κακία και δεν θέλουν να μετανοήσουν. Όταν, όμως, επιστρέφουν κοντά Του με μετάνοια και αγωνίζονται να διορθωθούν, τότε αφήνει όλους τους δικαίους και σπεύδει ναστηρίξει τους μετανοημένους στο δρόμο της επιστροφής τους.
Μην παραμελείτε , λοιπόν, την προσευχή με την πρόφαση της αμαρτωλότητας, γιατί έτσι απλά συγκαλύπτετε την οκνηρία σας. Όσο για τις προσευχές των άλλων, μάθετε ότι αυτές μπορούν μόνο να ενοσχύσουν τη δική σας, όχι και να την αντικαταστήσουν. Κοινό καθήκον όλων μας είναι τούτο: Και οι ίδιοι ναπροσευχόμαστε, και των αδελφών μας τις προσευχές να ζητάμε, αφού, όπως επιβεβαίωσε ο Σωτήρας μας,
"εάν δύο συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος ου εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοις" (Ματθ.18:19)

[Anastasios68]

Πάρα πολύ χρήσιμο Κατερίνα, ευχαριστούμε πολύ

[Κατερίνα]

Άλλο ένα καταπληκτικό βιβλίο:
"Αργά βαδίζει ο Χριστός"
αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Εν πλώ.



"Ο Επίσκοπος Νικόλαος δεν είναι μόνο ένας μεγάλος Σέρβος. Αποτελεί για όλους εμάς τους ορθόδοξους την έκφραση της ορθόδοξης πνευματικότητας καί καταλαμβάνει περίοπτη θέση μεταξύ εκείνων που εργάζονται για να κάνουν αιώνια την Ορθόδοξη πίστη." π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Απόσπασμα από τις "Προσευχές στη λίμνη", από το παράρτημα του βιβλίου:

Μάρτυρες μεγάλης αγάπης, προσευχηθείτε στο Θεό για μας.
Εσείς που γνωρίσατε αγάπη πιο δυνατή από το θάνατο, προσευχηθείτε στην Αγάπη για μας.
Τυχερά γλιτώσατε σ'αυτή τη ζωή απότα δίχτυα της πρόσκαιρης αγάπης, που σαν λιγοστό χρώμα στο βράχο ξεθωριάζει στη βροχή.
Κηρύσσατε ότι η αγάπη είναι πιο μυστηριώδης από το σώμα, και αιωνιότερη από τ'άστρα τ'ουρανού.
Μέσω της αγάπης καταλάβατε το δένδρο, την πέτρα, τα θηρία του βουνού και τα ψάρια του νερού.Ηαγάπη σπάει τη σφραγίδαόλων των μυστηρίων και όλα τα πράγματα δείχνονται γυμνά στον αγαπημένο τους.
Γεμίσατε με την αγάπη όλους τους προφήτες, ικανοποιήσατε όλες τις ευσεβείςεντολές και σκεπάσατε όλους τους νόμους.
Μέγιστοι κατακτητές, ποιος είναι πιο δυνατός από σας;
Σοφότατοι, ποιος είναι πιο σοφός από σας;
Πολύτιμα πετράδια, ποιος είναι πιο σπάνιος από σας;
Θεοί, που είδατε τους εαυτούς σας στο Θεό κια τον Θεό μέσα σας.
Που έχετεμεγαλύτερη τιμή από τους αγγέλους, αφού πο άγγελοι έγιναν άγγελοι χωρίς βάσανο και μαρτύριο.
Σε σας προσευχόμαστε και εσάς προσκυνούμε, προσευχηθείτε στο Θεό για μας.
Για να καθαριστούμε κι εμείς από την αγάπη της οφθαλμαπάτης, που τελειώνει με μίσος.
Για να στέψουμε την πίστη και την ελπίδα μας με στέμμα, μπροστά στο οποίο οι ήλιοι έχουν μικρή αξία.
Για να αναβλέψουμε, να γνωρίσουμε, να χαρούμε με χαρά που μόνο οι άγγελοι μπορούν να χαίρονται.
Για να γίνει η ζωή μας τρισήλιος λάμψη,παρόμοια μ'εκείνη απ'όπου 'ερχεται όλη λάμψη που δεν ανακατώνεται με σκότος.
Για να δούμε κι εμείς τον αϊδιο πατέρα μέσα μας και τον προαιώνιο Υιό Του, και το Πνεύμα το Άγιο.
Μάρτυρες μεγάλης αγάπης, μόνο το μαρτύριό σας είναι μικρότερο από την αγάπη σας .Κάθε αγάπη γήινη φέρνει βάσανο, μεγαλύτερο απ'αυτή την αγάπη. Εσείς όμως αγαπήσατε εκείνο που είναι μακρύτερο από το χρόνο και πλατύτερο από το χώρο.
Ακούγοντας για το μαρτύριό σας τα θνητά σας αδέλφια το θεωρούν απίστευτο και δυσβάστακτο.
Μόνο επειδή αυτοί πράγματι μπορεί να μεταφερθούν στα πάθη σας αλλά όχι και στην αγάπη σας, στο νόημα των παθών σας. Ω, να μπορούσαν να μεταφερθούν και στην σγάπη σας!Όλα σας τα πάθη γι'αυτούς θα ήταν παιχνίδι, όπως ήταν και για σας. Σαν την παγωμένη βροχή και τον δυνατό άνεμο μες στη νύχτα, που είναι παιχνίδι για τη μάνα [ου σπεύδει στο παιδί της σπίτι.
Εκείνου που έχει στόχο μεγαλύτερο από τον κόσμο, ο κόσμος δεν μπορεί να του κάνει τίποτα.
Εκείνον που σπεύδει προς σπίτι πλατύτερο από τον χώρο, ο χώρος δεν μπορεί να τον κρατήσει.
Εκείνον που έχει αγάπη πολυτιμότερη από τις δημιουργίες του χρόνου, ο χρόνος δεν μπορεί ούτε να τον σταματήσει, ούτε να τον πατήσει.
Μέσα από τα βράχια και τις θύελλες η Αγάπη οδηγεί τους αγαπημένους της και τους τραβά προς τον εαυτό της.
Μάρτυρες μεγάλης αγάπης, προσευχηθείτε στο Θεό για μας.

[Κατερίνα]

Το οδοιπορικό ραβδί
του Β. Νικηφόρωφ - Βόλγιν
εκδόσεις Ιερά Μονή Παρακλήτου



Προλογικό σημείωμα:
Τα κείμενα πού ακολουθούν, είναι γραμμένα από το ρώσο λόγιο Βασίλειο Ιωαχείμοβιτς Νιχηφόρωφ (1901-1941), γόνο φτωχής οικογένειας της Τβέρ, που, μετά την επανάσταση του 1917, κατέφυγε στην Εσθονία.

Από το 1921 ο νεαρός εμιγκρές άρχισε, να δημοσιεύει άρθρα και δοκίμια σε περιοδικά και εφημερίδες με το ψευδώνυμο Βόλγιν (επειδή ο μεγάλος ρωσικός ποταμός Βόλγας σχετιζόταν με τις παιδικές του αναμνήσεις).
Το 1937 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Τα ονομαστήρια της γης» και το 1938 «Το οδοιπορικό ραβδί».

Ή επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος και στην Εσθονία, μετά την κατάληψή της από τα σοβιετικά στρατεύματα (1940), τον αναγκάζει να σταματήσει τη δημοσιογραφική-συγγραφική δραστηριότητα του. 'Ένα τρίτο βιβλίο του με τον τίτλο «Αρχαία πόλη», πού από το 1939 ετοιμαζόταν να εκδοθεί, δεν θα δει τελικά το φως της δημοσιότητας.

Το Μάιο του 1941, ενώ δουλεύει σε ναυπηγείο, συλλαμβάνεται από τη μυστική αστυνομία και φυλακίζεται με την κατηγορία της αντισοβιετικής προπαγάνδας. Λίγο αργότερα μεταφέρεται στο Κύρωφ (Βιάτκα), οπού δικάζεται και καταδικάζεται σε θάνατο.

Εκτελέστηκε με τουφεκισμό στις 14 Δεκεμβρίου του 1941 σαν εχθρός του λαού. Αποκαταστάθηκε το 1991.

Το 1971 εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη μια επίτομη συλλογή δημοσιευμάτων του Β. Νικηφόρωφ-Βόλγιν, στη ρωσική γλωσσά, με γενικό τίτλο «Το οδοιπορικό ραβδί». Ό συγγραφέας αναπλάθει λογοτεχνικά, με απαράμιλλη ενάργεια και περιγραφική δύναμη, αυθεντικές μαρτυρίες και πραγματικά περιστατικά της εποχής του — εποχής συνταρακτικής, «αποκαλυπτικής» για την πατρίδα του και την Εκκλησία της.
Από τη συλλογή αύτη δημοσιεύουμε εδώ σε ελληνική απόδοση ένα μεγάλο τμήμα χωρισμένο σε δυο μέρη.

Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει το αυτοτελές έργο του συγγραφέα «Το οδοιπορικό ραβδί». Πρόκειται για άτακτες ημερολογιακές σημειώσεις ενός αγνώστου ρώσου ιερέα, που έζησε στο πρώτο μισό του 20οΰ αιώνα, και πού αποτύπωσε στο χαρτί βιώματα και γεγονότα της ζωής του λίγο πριν και μετά την οκτωβριανή επανάσταση.

Το δεύτερο μέρος περιέχει τέσσερα κείμενα -μαρτυρίες, όπου ο συγγραφέας περιγράφει είτε προσωπικές μετεπαναστατικές εμπειρίες του είτε αλλά περιστατικά, πού πληροφορήθηκε από τους πρωταγωνιστές τους η από αυτόπτες μάρτυρες — το τελευταίο μάλιστα, έχει γίνει πλατιά γνωστό εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο μέσα στη Ρωσία αλλά κι έξω από τα σύνορα της.

Το μικρό τούτο βιβλίο προσφέρεται στον ευσεβή ελληνικό κλήρο και λαό, για να «επιχορηγήση... εν τη αρετή την γνώσιν» (Β'Πέτρ.1,5). Και να προβληματιστεί...





Ολόκληρο το βιλίο υπάρχει στις παρακάτω διευθύνσεις:

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/g ... g_cane.htm

http://www.tideon.org/index.php?option= ... 6-09-13-07





(παραθέτω ένα από τα κείμενα του βιβλίου) :

«Ὁ Χριστὸς μὲ φράκο»

Φαίνεται πὼς εἶχαν σχεδιάσει ἀπὸ καιρὸ νὰ κάνουν ἀντιπερισπασμὸ στὴ νυχτερινὴ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως. Ὁλόκληρη τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἦταν ἀναρτημένα πλακὰτ σ᾿ ὅλα τὰ κεντρικὰ καὶ πολυσύχναστα σημεῖα τῆς πόλης:

Ὄρθρος τῆς Κομσομόλ!
Ἀκριβῶς στὶς 12 τὰ μεσάνυχτα!
Ἐλατὲ νὰ δεῖτε τὴ νέα κωμῳδία τοῦ Ἀντώνη Ἰζιούμωφ
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ
Στὸν κεντρικὸ ρόλο
Ὁ ἠθοποιὸς τοῦ θεάτρου Μόσχας
Ἀλέξανδρος Ροστόβτσεφ.
Χείμαρρος εὐφυολογίας!
Τρελλὸ γέλιο!

Τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ἡ δημοτικὴ μπάντα πέρασε ἀπ᾿ ὅλους τοὺς δρόμους τῆς πόλης, καλώντας τὸ λαὸ στὴν παράσταση. Μπροστὰ ἀπὸ τοὺς ὀργανοπαῖχτες πήγαινε ἕνας σωματώδης νεαρός με ἱερατικὴ ἀμφίεση καὶ καλυμμαύχι. Κρατοῦσε ἕνα πλακὰτ σὰν λάβαρο, ὁποὺ ἦταν ζωγραφισμένος ὁ Χριστὸς μὲ φράκο καὶ ψηλὸ καπέλο! Στὰ πλάγια βάδιζαν κομσομόλοι μὲ ἀναμμένες δᾴδες. Ὅλη ἡ πόλη εἶχε σηκωθεῖ στὸ πόδι.

Πλῆθος ἄρχισε νὰ καταφθάνει στὸ θέατρο. Πάνω ἀπὸ τὴν κεντρικὴ εἴσοδό του ἔγραφε μὲ κόκκινα φωτεινὰ γράμματα:

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ

Στὴ μεγάλη αἴθουσα τὰ μεγάφωνα μετέδιδαν ραδιοφωνικὴ ὁμιλία ἀπὸ τὸ σταθμὸ τῆς Μόσχας μὲ θέμα: «Ὁ αἰσχρὸς ρόλος τοῦ χριστιανισμοῦ στὴν Ἱστορία τῶν λαῶν». Ὅταν σταμάτησαν τὰ μεγάφωνα, ἡ χορωδία τῶν κομσομόλων, μὲ συνοδεία ἀκορντεόν, ἄρχισε νὰ τραγουδάει:

Μὲ τὴν προσευχὴ δὲ βλέπω προκοπή.
Σβησμένο εἶναι τὸ χέρι μου.
Δὲ θέλω, ὄχι, τὸν προφήτη Ἠλία!
Δῶστε μου τὸ φῶς τοῦ Ἠλία*!...

* Ὑπονοοῦν τὸν Λένιν, τοῦ ὁποίου ὁ πατέρας λεγόταν Ἠλίας.

Τὸ πλῆθος ξέσπασε σὲ ἀλαλαγμούς, βρισιὲς καὶ χαχανητά. Ἔβαλαν τὰ χέρια στοὺς γοφούς, ἔτριξαν τὰ δόντια, βρυχήθηκαν:

— Κι ἄλλο, παιδιά! Πιὸ ἄγρια! Βαρᾶτε!...

... Τρεῖς γριὲς ψωμολυσσιάρες
Δυο σαρακιασμένοι γέροι
Ἄδειο, ἄδειο τὸ ἐκκλησάκι
Δὲν μαζεύει πιὰ πεντάρα!...

— Πιὸ δυνατά! Δῶστε του! Πιὸ ζωντανά!

...Ἄχ, αὐγουλάκι μου
δὲν ἔχεις τσουγκριστεῖ
Μὲ πόσες θεϊκὲς κουταμάρες
ἔχουμε ποτιστεῖ!...

— Πιό δυ-να-τά! Καὶ πιὸ σκλη-ρά!

Πλησίαζαν μεσάνυχτα.

Ἀπὸ τὴ μικρὴ ἐκκλησούλα, ποὺ ἦταν κοντὰ στὸ θέατρο, βγῆκαν οἱ πιστοὶ γιὰ τὴν τελετὴ τῆς Ἀναστάσεως. Σκοτάδι. Οἱ ἄνθρωποι δὲν ξεχωρίζουν — μονάχα οἱ φλογίτσες τῶν κεριῶν, ποὺ τρεμόπαιζαν καὶ προχωροῦσαν ἀργὰ-ἀργά.

«Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ Σωτήρ,
ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς...»

Σὰν εἶδαν τὴ λιτανεία οἱ κομσομόλοι, ξελαρυγγιάστηκαν στὰ γιουχαΐσματα καὶ τὰ σφυρίγματα.

Τό ᾿στησαν πάλι στὸ τραγούδι:

Ἔ, σύ, μηλαράκι μου, κυλίσου
Ὁ δρόμος εἶναι γλιστερὸς
Παράσυρε ὅλους τοὺς ἁγίους
Πάσχα τῶν κομσομόλων.

Οἱ φλόγες τῶν κεριῶν ἦταν τώρα ἀκίνητες μπροστὰ στὴν εἴσοδο τοῦ ναΐσκου.

Ἀπὸ κεῖ ἦρθε ἡ ἀπόκριση στὸ τραγούδι τῶν κομσομόλων:

«Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι
ζωὴν χαρισάμενος»!

Ἡ μεγάλη αἴθουσα τοῦ θεάτρου ἦταν γεμάτη κόσμο. Ἡ παράσταση ἄρχισε...

Πράξη πρώτη:

Πάνω στὴ σκηνὴ εἶχαν ἀναπαραστήσει τὸ ἱερὸ ἑνὸς ναοῦ. Στὴν ὑποτιθέμενη ἁγία τράπεζα βρίσκονταν μπουκάλια μὲ κρασὶ καὶ μεζέδες. Ὁλόγυρα, σὲ ψηλὰ καθίσματα — αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὰ μπὰρ — ἦταν καθισμένοι οἱ ἠθοποιοί, ντυμένοι μὲ ἱερατικὰ ἄμφια. Τσούγκριζαν καὶ ἔπιναν μὲ ἅγια ποτήρια. Κάποιος ἄλλος, μὲ διακονικὸ στιχάρι, ἔπαιζε φυσαρμόνικα. Στὸ πάτωμα κάθονταν σταυροπόδι μερικὲς τάχα καλόγριες κι ἔπαιζαν χαρτιά.

Οἱ θεατὲς ἔσκαγαν στὰ γέλια.

Κάποιος ζαλίστηκε. Τὴν ὥρα ποὺ τὸν ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν αἴθουσα, βρυχιόταν σὰν θηρίο, γελώντας ἄγρια καὶ κουνώντας τὸ κεφάλι, μὰ ἔχοντας τὸ βλέμμα πάντα καρφωμένο στὴ σκηνή, οἱ παράξενοι μορφασμοὶ τοῦ χλωμοῦ προσώπου του προκάλεσαν περισσότερο γέλιο...

Στὸ διάλειμμα οἱ ὑπεύθυνοι τῆς παραστάσεως ἔλεγαν:

— Ὅσα εἴδατε εἶναι μόνο τὰ λουλούδια, καρποὶ θά ᾿ρθουν σὲ λίγο! Περιμένετε... Στὴ δεύτερη πράξη θὰ βγεῖ ὁ Ροστόβτσεφ, καὶ τότε πραγματικὰ θὰ τρελαθεῖτε!...

Πράξη δεύτερη:

Ὁ διάσημος ἠθοποιὸς παρουσιάστηκε στὴ σκηνὴ κάτω ἀπὸ θύελλα ζητωκραυγῶν καὶ χειροκροτημάτων. Φοροῦσε μακρύ, λευκὸ χιτῶνα καὶ στὰ χέρια του κρατοῦσε χρυσὸ Εὐαγγέλιο. Παρίστανε τὸ Χριστό. Σύμφωνα μὲ τὸ ἔργο, ἔπρεπε νὰ διαβάσει δυὸ στίχους — μονὸ δυὸ στίχους — ἀπὸ τοὺς Μακαρισμούς. Πλησίασε ἀργά, μὲ ἱεροπρέπεια, σ᾿ ἕνα ἀναλόγιο καὶ ἀκούμπησε τὸ Εὐαγγέλιο. Μὲ τὴ βαθιά, κυματιστὴ φωνή του ἀναφώνησε:

- Πρόσχωμεν!

Στὴν αἴθουσα ξαφνικὰ βασίλεψε ἀπόλυτη σιωπή.

Ὁ Ροστόβστεφ ἄνοιξε τὸ ἱερὸ βιβλίο καὶ ἄρχισε νὰ διαβάζει:

— Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...
Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται...

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἔπρεπε νὰ σταματήσει. Ἐδῶ ἀκριβῶς θὰ ἀπάγγελλε ἕναν φοβερό, χλευαστικό, βλάσφημο μονόλογο, ποὺ θὰ τελείωνε μὲ τὴ φράση: «Φέρτε μου τὸ φράκο καὶ τὸ καπέλλο!»

Δὲν ἔγινε ὅμως αὐτό!

Ὁ ἠθοποιὸς ἀπροσδόκητα σωπαίνει. Καὶ ἡ σιωπή του κρατάει τόσο πολύ, ποὺ ἀπὸ τὰ παρασκήνια ἀρχίζουν ν᾿ ἀνησυχοῦν. Τοῦ ὑπαγορεύουν τὰ λόγια ποὺ ἔπρεπε νὰ πεῖ, τοῦ κάνουν ἀπεγνωσμένα νοήματα... αὐτὸς ὅμως στέκεται σὰν μαρμαρωμένος. Δὲν ἀκούει, δὲν βλέπει, δὲν καταλαβαίνει τίποτα.

Τέλος, σὲ μιὰ στιγμή, συνταράζεται ὁλόκληρος. Μὲ τρομαγμένο βλέμμα κοιτάζει τὸ ἀνοιχτὸ Εὐαγγέλιο. Τὰ χέρια του τραβᾶνε σπασμωδικὰ τὸ χιτῶνα. Τὸ πρόσωπό του ἀλλοιώνεται. Στυλώνει τὰ μάτια στὸ βιβλίο καὶ ἀρχίζει πρῶτα νὰ ψιθυρίζει κι ἔπειτα νὰ διαβάζει ὅλο καὶ πιὸ δυνατά:

— Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται...

Εἶναι ἀπίστευτο: Στὸ θέατρο, ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγο τὸ δονοῦσαν οἱ βλαστήμιες καὶ οἱ ἐμπαιγμοί, ἐπικρατεῖ τώρα νεκρικὴ σιγή. Καὶ μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴ σιγὴ κυκλοφοροῦν, σὰν τὶς πασχαλινὲς λαμπάδες ὁλόγυρα στὴν ἐκκλησία, τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ:

— Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου... ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν... προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς...

Ὁ Ροστόβτσεφ διάβασε ἀργὰ καὶ καθαρὰ ὁλόκληρο τὸ πέμπτο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγελίου, καὶ κανένας δὲν κουνήθηκε, κανένας δὲν διαμαρτυρήθηκε. Μήπως ἡ ἱερόσυλη μεταμόρφωση τοῦ ἠθοποιοῦ εἶχε ἀποκαταστήσει μπροστὰ στὰ μάτια τους — ὅπως, ἄλλωστε, καὶ στοῦ ἴδιου τὰ μάτια — τὴ γκρεμισμένη εἰκόνα τοῦ ζωντανοῦ Κυρίου;...

Στὰ παρασκήνια ἀκούγονταν δυνατοὶ ψιθυρισμοὶ καὶ νευρικοὶ βηματισμοί. Δὲν εἶναι δυνατόν! Θ᾿ ἀστειεύεται ὁ Ροστόβτσεφ! Κάποιο κόλπο σκαρώνει! Νά, τώρα, ὅπου νά ᾿ναι, μ᾿ ἕνα χτύπημα στὰ γόνατα, μὲ δυό του λέξεις, θὰ ξεσηκώσει τὸ κοινό! θὰ τοὺς κάνει νὰ χτυπιοῦνται!...

Μὰ στὴ σκηνὴ ἔγινε κάτι ἀκόμα πιὸ ἀπροσδόκητο, ποὺ ἔκανε ἀργότερα ὁλόκληρη τὴ χώρα νὰ τὸ συζητάει:

Ὁ Ροστόβτσεφ σχημάτισε μ᾿ εὐλαβικὴ ἐπίδεκτικοτητα πάνω στὸ σῶμα του τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, καὶ εἶπε:

- Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου!...

Κάτι ἀκόμα πῆγε νὰ πεῖ, ἀλλὰ τὴ στιγμὴ ἐκείνη κατέβασαν τὴν αὐλαία. Μετὰ ἀπὸ λίγα λεπτά, μιὰ νευρικὴ φωνὴ ἀνακοίνωσε ἀπὸ τὰ μεγάφωνα:

— Λόγω ξαφνικῆς ἀσθένειας τοῦ συντρόφου Ροστόβτσεφ, ἡ σημερινὴ θεατρικὴ παράσταση ματαιώνεται!

[Κατερίνα]

ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ο Σιμωνοπετρίτης

Περί Θεού: Λόγος Αισθήσεως

© 2004, ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΟΡΜΥΛΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, Εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, Αθήναι 2004.

Το παραπάνω βιβλίο, μπορείτε να το βρείτε στη διεύθυνση:

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/a ... theou.html

όπου υπάρχουν και άλλα αξιόλογα βιβλία.
Ο λόγος του πατρός Αιμιλιανού, απαντά σε πολλά ερωτήματα και με απλότητα πραγματεύεται θέματα πολύ σημαντικά στη ζωή του πιστού. Ιδιαίτερα με βοήθησε το θέμα για το γάμο.

[Νίκος]

Το συγκεκριμένο βιβλίο το εγώ διαβάσει κι εγώ. Περιγράφει την πορεία της προσευχής από την πρώτη προσπάθεια επικοινωνίας με το Θεό μέχρι την αρπαγή του νου κατά τη διάρκεια της προσευχής.

Υπέροχες εμπειρίες, που ο Γέροντας προφανώς περιγράφει από την προσωπική του πείρα, αλλά εμείς οι ταλαίπωροι αμφιβάλω αν θα ζήσουμε ποτέ.

[minos]

Αγιο Ορος το υψηλοτερο σημειο της γης..................ειναι του μεσογαιας και λαρευωτικης Κ.Κ Νικολαου Χατζηνικολαου.


Εκδόσεις Καστανιώτη

Ενα πολυ ωραιο βιβλιο που μας μιλαει σαν λαικος που μπηκε στο Αγιο Ορος και για τις εμπειριες που ειχε.
Πιστευω οτι αξιζει τον κοπο να το διαβασουμε ολοι μας.

[minos]

ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ο Σιμωνοπετρίτης

Περί Θεού: Λόγος Αισθήσεως

© 2004, ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΟΡΜΥΛΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, Εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, Αθήναι 2004.

Το παραπάνω βιβλίο, μπορείτε να το βρείτε στη διεύθυνση:

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/a ... theou.html

όπου υπάρχουν και άλλα αξιόλογα βιβλία.
Ο λόγος του πατρός Αιμιλιάνου, απαντά σε πολλά ερωτήματα και με απλότητα πραγματεύεται θέματα πολύ σημαντικά στη ζωή του πιστού. Ιδιαίτερα με βοήθησε το θέμα για το γάμο.

O Γερων Αιμιλιανος εχει γραψει παρα πολλα βιβλια, οπως το "γνησια σφραγης" και αλλα πολλα, μονο που για να καταλαβουμε τον γεροντα αιμιλιανο θελει ο αναγνωστης να ξερει καποια βασικα πραγματα της Ορθοδοξιας μας.