Διαβάζοντάς τες, η σκέψη που μου 'ρχεται πρώτη στο νου είναι οτι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι ούτε να τολμάμε να κάνουμε προβλέψεις για το ποιοι θα μπουν και ποιοι οχι στη Βασιλεία του Θεού. Ασφαλώς δεν πάμε να το παίξουμε ούτε Θεοί ούτε μάντεις, απλά να προσδιορίσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα τους ασφαλείς δρόμους για κάποιον άνθρωπο για να σώσει την ψυχή του και να ζήσει με τη Χάρη του Κυρίου στα επίγεια, δρόμους που πάνω απ'όλα είναι αρεστοί σε Εκείνον και κατ'επέκταση εγκρίνει και η Εκκλησία μας. Κι εκει ομολογώ ακόμα δεν έλυσα οριστικώς την απορία μου, διότι απ'την μια μεριά υποστηρίχθηκε πως δεν θεωρείται ούτε ο πιο ενδεδειγμένος και ασφαλής ούτε ο πιο εύκολος τρόπος η πλήρης αγαμία εκτός μοναχικού σχήματος, κι απ'την άλλη αναφέρθηκε πως δεν σώζονται μονάχα έγγαμοι και μοναχοί. Κάπου εδώ νομίζω πως απλά αφέθηκαν απροσδιόριστοι οι υπόλοιποι τρόποι ζωής (αν υπάρχουν πολλοί ως επιλογές) που θα μπορούσε να ακολουθήσει κάποιος χριστιανός και να μπορεί να είναι σίγουρος οτι πορεύεται εν Χριστώ. Να το θέσω διαφορετικά, απο τα μέλη αυτού του φορουμ πόσοι είστε που θεωρείτε οτι πορεύεστε εν Χριστώ στη ζωή σας και παράλληλα δεν αποτελείτε έγγαμους (και φαντάζομαι ούτε μοναχούς

