Είς τόν Ποιμένα...

[Μαρίνα]

Αυτό τον καιρό διαβάζω τον Ιωάννη τον Κλίμακα. Προς το τέλος του βιβλίου υπάρχει ο τίτλος ..."Είς τόν Ποιμένα".... Στην παράγραφο 32 αναφέρει όσους προσέρχονται στην μοναχική ζωή «στενήν και τεθλιμμένην την οδόν". Νόμιζα ότι στενή και τεθλιμμένη οδό πρέπει να έχουμε και εμείς οι "κοσμικοί" όχι μόνον όσοι κάνουν κούρα Μοναχού ή Μοναχής.

34. Όπου άναψε στην καρδιά ο θείος έρως, εκεί δεν ίσχυσε ο φόβος των λόγων. Όπου έκανε την
παρουσία του ο φόβος της γεένης, εκεί παρατηρείται υπομονή κάθε κόπου. Και όπου εμφανίζεται η
ελπίδα της αιωνίου βασιλείας, εκεί συναντάς την περιφρόνησι όλων των επιγείων.

μπορεί κανείς να μου δώσει ερμηνεία γι αυτό?

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο αναρωτήθηκα ότι τι θα κάναμε αν Οι Πατέρες και οι Αγιοι μας (Νικόδημος που έγραψε το Πηδάλιο - το πρώτο βιβλίο που διάβασα, ο Ιωάννης, οι Απόστολοι, Τα Ευαγγέλια και όλα όσα υπάρχουν και δεν τα γνωρίζω) δεν μας αφήναν τέτοια κληρονομιά που η αξία της (πέραν την χρηματική) η Πνευματική είναι ασύλληπτη. Πως θα πορευόμασταν? Πόσο ευγνώμων πρέπει να είμαστε, πόσο τους απογοητευουμε όταν δεν τα ακολοθούμε? Γράμμενα τα έχουμε απο τους αιώνες, είναι χειροπιαστά, προφαρικά μας τα λένε οι Πνευματικοί μας με τις ορμήνιες τους όταν προσφέυγουμε σε αυτούς για να πάρουμε άφεση αμαρτιών, τα διαβάζουμε και πάλι μες στην αμαρτία είμαστε. Μακάρι να μπορούσα να πω ένα φτωχό, παμφτωχο ευχαριστώ σ αυτούς αλλά αυτή η λέξη επειδή θα την πω εγώ, που ακόμα δεν έχω εξομολογηθεί ή δεν έχω Πνευματικό να με καθοδηγεί, πιθανόν να συνεπάγεται "φαρισαική υποκρισία" -για την παραβολή της Κυριακής-. Μάλλον "το ευχαριστώ μας" σε όλους Αυτούς είναι το να ακολουθούμε τα λόγια Τους και να μιμηθούμε τις Ζωές Τους σε κάθε στιγμή μας και όχι να επιλέγουμε την αμαρτία σαν ευκολο και πλατύ δρόμο. [/i]

[Νίκος]

Μαρίνα μου πολύ βαριά ξεκίνησες την πνευματική σου μελέτη . "Πηδάλιο" και "Κλίμακα" !!! Μοναχή σε Μοναστήρι να ήσουνα, δε θα σου έβαζε τέτοιο κανόνα ο Πνευματικός σου.

Συνήθως, όταν έχουμε καιρό να φάμε, δεν ξεκινάμε να τρώμε απ' το κοκορέτσι , αλλά από τη σαλάτα ή κάτι άλλο ελαφρύ.

Για παράδειγμα στην συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσες να ξεκινήσεις από τους σύγχρονους Γέροντες Παΐσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο ή Όσιο Σιλουανό, Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης κλπ, διαβάζοντας πάντα ενδιάμεσα την Καινή Διαθήκη, μετά να πας σε Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, Γεροντικό κλπ, πάντα με διευκρινίσεις και συμβουλές από τον Πνευματικό σου.

Επί του θέματος τώρα:

Ο Χριστός για όλους λέει: "13 Εισέλθατε διά της στενής πύλης· ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισιν οι εισερχόμενοι δι' αυτής· 14 τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν!" (Ματθ. 7, 13-14)

Και βεβαίως όλοι σ' αυτή τη ζωή θα δοκιμαστούμε και στις δοκιμασίες καλούμαστε να επιλέξουμε για την Αγάπη του Χριστού μας "τη στενή πύλη και την τεθλιμμένη οδό που οδηγεί στη Ζωή" με την παρηγοριά της βοήθειας Του, αντί για την "πλατιά πύλη και την ευρύχωρη οδό" που μας χαρίζει προσωρινές απολαύσεις, αλλά "οδηγεί τελικά στην απώλεια". Όμως οι περισσότεροι επιλέγουμε να βαδίσουμε τη "στενή οδό" με την βοήθεια και την υποστήριξη των συζύγων μας, ενώ οι μοναχοί επιλέγουν, μετά από κλήση ("Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οίς δέδοται· 12 εισί γάρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω· και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων, και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς διά την βασιλείαν των ουρανών. ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω." (ματθ. 19, 11-12) }, ν' αγωνιστούν χωρίς την παρηγοριά ενός συντρόφου, μόνο με την παρηγοριά που τους προσφέρει η Αγάπη τους στο Θεό. Επομένως θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι μοναχοί επιλέγουν πιο "στενή πύλη", αλλά έχουν λάβει τα "τάλαντα" γι αυτό.


"Ο Καλός Ποιμήν" , Λυδία Γουριώτη

Όσον αφορά τον θαυμασμό σου και την ευγνωμοσύνη σου για τους Πατέρες της Εκκλησίας, είναι απόλυτα δικαιολογημένος, αλλά όλοι επέλεξαν "τη στενή πύλη και την τεθλιμμένη οδό" με ζήλο, συνέπεια και αυταπάρνηση και γι αυτό αξιώθηκαν από το Θεό να λάβουν μεγάλα Χαρίσματα, μεταξύ των οποίων είναι και η γνώση της Αλήθειας του Θεού και χάρισμα του προφορικού και του γραπτού λόγου. Εμείς τους Αγίους Πατέρες τους μακαρίζουμε, επειδή αγωνίστηκαν "τον καλόν αγώνα" και έλαβαν "τον στέφανο της δικαιοσύνης", αλλά δοξάζουμε τον Θεό, τον Ποιμένα μας , που δι αυτών μας έδωσε "δείκτες εν τη οδώ" για να οδηγούν τα βήματά μας στο στενό μονοπάτι που οδηγεί στη Ζωή.

[Μαρίνα]

Αγαπητέ μου φίλε Νίκο,
Με έκανες και γέλασα, σε ευχαριστώ. Αλήθεια λες και το κατάλαβα εν καιρό. Να σε ρωτήσω? Άσχετο αλλά κανόνας δεν είναι το επιτίμιο? Γιατί το να διαβάσω κάτι που θα μου πει ο Πνευματικός μου να το θεωρήσω επιτίμιο? Χαρά μου μεγάλη και τρανή θα είναι να βρω έναν Πνευματικό που θα μου τα βάλει σε τάξη και σε σειρά όλα, από το τι να διαβάζω μέχρι το πώς θα καταφέρω να ζήσω σε τούτη την ζωή που μου χάρισε ο Θεός, Ορθόδοξα, χριστιανικά Δόξα τω Θεώ μου έμαθε η οικογένεια μου. Στην λίγη φαιά ουσία που μου απόμεινε νόμιζα ότι επιτίμιο ή κανόνας είναι πόσο καιρό θα μου απαγορεύσει ο Πνευματικός να Κοινωνήσω, πόσες μετάνοιες να κάνω, προσευχές, δεν ξέρω, κάτι σαν γλυκιά «τιμωρία» αν μου επιτρέπεται (-τε) να χρησιμοποιήσω αυτή την λέξη, γιατί μόνο «τιμωρία» δεν είναι, τώρα που το σκέφτομαι είναι δώρο που δεν χωρά ο νους μας και δεν κατανοούμε σε τι αποσκοπεί αυτή η «τιμωρία» και ποια είναι η αξία της τόσο εδώ στα επίγεια αλλά πολύ περισσότερο στην άλλη μας ζωή.

Τον Άγιο εκείνο μήνα Αύγουστο, που ανακάλυψα ότι είχα και ψυχή πέρα από σώμα, μέσω διαδικτύου έψαχνα απαντήσεις περί Θεού και άλλων ερωτημάτων μου και αμφισβητήσεων μου. Ήταν το πρώτο βιβλίο που κατέβασα, και συγκεκριμένα με σφραγίδες από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (εδώ και αρκετό καιρό, τα τελευταία χρόνια νομίζω στην Ιερά Μητρόπολή μου γίνεται ή γινόταν ψηφιοποίηση πολλών κειμένων και βιβλίων και για αυτό το βρήκα με τις σφραγίδες του Πανεπιστημίου.)
(http://www.kenef.phil.uoi.gr/pdf/14936/14936.pdf)

Εκείνη την εποχή ανακάλυψα και τα site αλλά επειδή ξέρω τι είναι εστί internet είχα τις επιφυλάξεις μου εδώ καλά καλά δεν ξέρω τι είναι δόγμα και τι είναι αιρετικό πόσο μάλλον να αφεθώ στο τι γράφεται στο ιντερνέτ .

Δεν ήταν επιλογή μου συνειδητή η επιλογή βιβλίου Πνευματικού. Αν θες να στο πω αλλιώς δεν ήταν στο χέρι μου και στο μυαλό μου να επιλέξω κοκορέτσι ή σαλάτα, που ακόμα και αυτό να ήταν μάλλον γευστικά θα διάλεγα το κοκορέτσι ασχέτως αν μετά θα υπέφερα από διαταραχές και πόνους στο στομάχι μου. Μην νομίζεις ότι δεν έγινε έτσι, έτσι και χειρότερα έγινε. Είχα μόνο μπροστά μου το «κοκορέτσι» και επέλεξα να το διαβάσω. Δεν νομίζω ότι θα το απέρριπτε κάποιος εν γνώσει του αυτό το βιβλίο, αν και στο site διάβασα ότι αυτό καλύτερα είναι να μην το διαβάζουν κοσμικοί αλλά μόνον Ιερείς, διαφωνώ με τον γράφοντα αλλά σέβομαι πολύ την άποψη του, μιας που είμαι νήπιο Πνευματικά του δίδω δίκιο, που ίσως και να έχει δίκιο και δεν αναφέρω την αντίθετη άποψη μου μέχρι να μπορέσω να βρω Πνευματικό για να μπορώ να ομιλώ και εγώ με Πνευματική αν θες σκέψη και σωφροσύνη αλλά και να έχω και το πνευματικό επίπεδο να συμφωνήσω μαζί του και να μην προκαλέσω σε έναν συνάνθρωπο μου ή και σε σας που θα διαβάσετε το ποστάρισμα μου λογισμόν κακόν. Δεν μπορώ με λόγια να σου περιγράψω τον φόβο και τον πανικό που μου προκάλεσε μα το βιβλίο μα ο πειρασμός που διάβαζα το Πηδάλιο. Νομίζω με αυτό το βιβλίο ήρθα ή κόντεψα να έρθω σε απόγνωση, αλλά αν γύριζε ο χρόνος πάλι το ίδιο αυτό Άγιο βιβλίο θα διάβαζα. Έκανα αυτοκριτική (που χρωστώ μια απάντηση στην Χριστίνα με την λέξη αυτή γιατί χρησιμοποίησε την αυτοεξομολόγηση σε κάποιο άλλο θέμα) με τα ανομήματα μου (που κάποτε μακάρι να πω τα ανομήματα μου εγώ γινώσκω που λένε οι ψαλμοί) και τι έκανα και το πώς ζούσα και έφτασα ένα βήμα από την απόγνωση καθώς το διάβαζα. Αλλά η απόγνωση είναι του πειρασμού, έδωσε ο Κύριος και δεν έφτασα σε αυτή. Εκείνο τον καιρό νόμιζα ότι τρελαίνομαι. Μου δημιουργούνταν τέτοιες φάσεις στη ζωή μου και τέτοιες σκέψεις που έλεγα ότι θα τρελαθώ. Έβλεπα τους δίπλα μου και την πλειοψηφία να είναι «νορμάλ» και κατηγορούσα εμένα. Έβλεπα του δίπλα μου και τον κόσμο και την κοινωνία όπου είμαι μέλος αυτών και το απαρτίζω να μην έχουν ανάγκη Πνευματικού, να μην τους δημιουργείτε η ανάγκη να πάνε Εκκλησία ενώ εγώ έχω την ανάγκη ακόμα και στον Εσπερινό να πάω που στην αρχή και δικαιολογημένα με κοιτούσαν με απορία οι γιαγιάδες γιατί ξαφνικά πήγε Εκκλησία ένας νέος άνθρωπος και εγώ από αμηχανία γελούσα γιατί δεν ήξερα τι να κάνω και πώς να φερθώ. Έβλεπα τους δίπλα μου να μην έχουν και να μην νιώθουν την ανάγκη να αλλάξει η μίζερη, ψεύτικη, υποκριτική, εγωιστική, όλο υπερηφάνεια και βασισμένη με αμαρτίες και είδωλα ζωή τους, ενώ εγώ πνιγόμουν σε όλα αυτά και σε αυτό που η ΙΔΙΑ είχα επιλέξει ως ορθολογική και «ανθρώπινη» στάση ζωής. Όταν κατανοείς και καταλαβαίνεις σε υπερθετικό βαθμό ότι αυτό που θες να κάνεις, ότι αυτό που λαχταράς και που δίνεις προτεραιότητα και που αγαπάς για τους άλλους είναι μηδαμινό δεν του δίνουν καν αξία, δεν φοβούνται καν στο όνομα ΘΕΟΣ πώς να αμφιβάλεις ότι δεν τρελαίνεσαι?

Μεγαλώνοντας από το σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στο Μεταπτυχιακό οι καθηγητές μου και το περιβάλλον μου, με μάθαν να λειτουργώ ορθολογικά, και να είμαι σαν άνθρωπος ορθολογιστής, ορθολογίστρια, υλίστρια, ότι βλέπω και κατανοώ να πιστεύω, δίκαιος άνθρωπος μεν αλλά χωρίς τον Θεό στη ζωή μου δε. Αυτά όμως έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό και την Πίστη. Πώς να πιστέψει ένας άνθρωπος τέτοιος, την «επίδραση» του Αγίου Πνεύματος που μέσω του Ιερέα κατεβαίνει κάθε Κυριακή στην Θεία Μεταλαβιά για να γίνει η Μετουσίωση σε Σώμα και Αίμα Χριστού? Νίκο, καλέ μου φίλε άσχετο με το θέμα αλλά θα το πω, την Κυριακή πήγα Εκκλησία, στον Αι Γιώργη. Ήταν 2 Ιερείς. Καθόμουν σε θέση που είχα πρόσβαση στην Ωραία Πύλη, είδα τους Ιερείς να «κάνουν» την θυσία και να κόβουν το πρόσφορο και να προσφέρουν τα κομμάτια στην Παναγία και στους Αγίους, εκεί που πρέπει. Έφτασε η ώρα να πάρουν το δικό τους κομμάτι και να κάνουν έναν γύρω από την Αγία Τράπεζα για να πιουν το Άγιο Αίμα. Κατά την διάρκεια ξέρεις τι λογισμός μου ρθε από τον έξω από δω? Ότι αυτοί (οι Ιερείς) κοινωνούν όπως παλιά, και όπως οι Απόστολοι κρατάνε τον Άρτο – Σώμα Κυρίου στην παλάμη τους, και πίνουν από το Άγιο Ποτήριο το Αίμα, εμείς γιατί με την Λαβίδα, είμαστε ανάξιοι και αυτοί πιο άξιοι? Όταν συνειδητοποίησα τι σκέψη μου ήρθε είπα μα είναι Σώμα και Αίμα Κυρίου όπως και να Το «πάρω» ανάξια θα μαι και «έφυγε» η σκέψη. Πως είναι δυνατόν να σκέφτομαι τέτοια πράγματα εκείνη την Ιερή ώρα? Πως είναι δυνατόν ακόμα και μέσα στην Εκκλησία ο Πειρασμός να φέρνει βόλτες στο μυαλό μου? Πως είναι δυνατόν ενίοτε να καταφέρνω να μην έχω λογισμούς για τους ανθρώπους στην καθημερινή μου ζωή και όταν πάω Εκκλησία να βομβαρδίζομαι από παντού με κακούς λογισμούς? Για τους ανθρώπους που προσεύχονται, για τους Ιερείς, για τα Θεία? Δεν ξέρω από πού να προφυλαχτώ και τι να πρωτοσκεφτώ. Από την μια να μην έχω λογισμούς και από την άλλη μην πέσω σε πλάνη. Που δεν ξέρω τι είναι χειρότερο? Ο κακός λογισμός με αποτέλεσμα η πράξη της αμαρτίας? Η πλάνη και η φαντασίωση? Πολύ λεπτές γραμμές αυτές για μένα και πολύ ψυχοφθόρες. Τόσο ψυχοφθόρο που πολλές φορές μου φαίνεται πιο «ορθότερο» να μην πάω Εκκλησία για να μην έχω τέτοιου είδους προβλήματα με τον έξω από εδώ, που και αυτό από τον έξω από εδώ είναι.

Ειλικρινά το έχω πει πολλές φορές αλλά μου φαίνεται δύσκολο να βρω λεξιλόγιο να εκφράσω τα αισθήματα που μου προκαλούν τα βιβλία των Πατέρων, η Εκκλησία, οι Ιερείς, τα ποσταρίσματα σας, η αλλαγή ζωής μου. Εύχομαι Υγεία και να πάρει τα χρόνια μου αυτός που με γέννησε εν Χριστώ, και το Άγιο Πνεύμα που με βοήθησε να του δίνει δύναμη να εμπνέει και να ανοίγει φωλιά στην καρδιά και άλλων ανθρώπων και για το Άγιο Πνεύμα και τον Χριστό και για τον Θεό. Υπάρχει κόσμος που θέλει να δει τον Θεό αλλά δεν έχουν χέρι να πιαστούν. Εδώ Ευχέλαιο παρακολούθησα την Παρασκευή που μας πέρασε στον Αι Γιώργη, που για σας τους περισσότερους είναι κάτι φυσιολογικό για μένα ήταν ότι πιο συγκλονιστικό είδα, ένιωσα, έζησα, που να βρω τα λόγια να σας το περιγράψω? Όσο ανακαλύπτω το τι εστί, το τι είναι, το τι συνεπάγεται Θεός, Χριστός, Παναγία, Άγιοι, Άγγελοι, Αγάπη για τον συνάνθρωπο, πόνος, υγεία, Πίστη, αμαρτία, μετάνοια, θάνατος, Εκκλησία, Ιερέας, Πατέρας, προσευχή και πολλά άλλα, τόσο λυπάμαι για μένα που έχασα τόσα χρόνια Μακριά Του, που Τον στεναχωρούσα με τόσα που έκανα, τόσο χαίρομαι που με έκανε να τα νιώσω έστω και τώρα, τόσο ανάξια νιώθω ακόμα και να βρίσκομαι στον Οίκο Του και να Τον παρακαλώ να με Ελεήσει. Ζούσα τόσο Ανορθόδοξα!!

Πολλές φορές αναρωτιέμαι που ζούσα τόσο καιρό. Με εκπλήσσει κάκιστα η επιρροή που είχε και ακόμα έχει πάνω μου ο πειρασμός. Περισσότερο όμως και εκπλήσσει το Άγιο Πνεύμα που μου έδηξε την πραγματική ζωή για να αλλάξω από αυτή την ψεύτικη που ζούσα τόσα χρόνια, και να φανταστείς Νίκο ποτέ στην ζωή μου δεν είχα κάνει αναφορά στο Άγιο Πνεύμα. Μου λες για τους Σύγχρονους Γέροντες. Δεν γνώριζα κανέναν! Κανέναν. Δεν μου κόψε κι όλας τώρα που το σκέφτομαι να το ψάξω. Νομίζω στο έχω πει αλλά το τι είναι Καινή Διαθήκη το έμαθα παραμονές Χριστουγέννων που άλλοι άνθρωποι διασκέδαζαν εγώ διάβαζα Καινή Διαθήκη και συγκεκριμένα έκανα διάλλειμα από το Διοικητικό Δίκαιο του Σπηλιωτόπουλου και με απορρόφησε μετά η Καινή Διαθήκη μέχρι πρωίας. Νομίζεις αν τους ήξερα τους Γέροντες δεν θα τους διάβαζα όπως και έχω κάνει με μερικούς που ανέφερες?

Άποψη μου είναι αυτή και θα την πω, βέβαια δεν είμαι εγώ ικανή να δώσω οδηγίες ή ορμήνιες αλλά…. Διαβάστε όσο μπορείτε Πατέρες και την Αγία Γραφή. Ακόμα και κομμάτια που δεν θα καταλάβετε με την πρώτη με την δεύτερη φορά όχι μόνο θα το καταλάβετε αλλά θα σας φανεί κουτό που με την πρώτη δεν το νιώσατε. Είτε είναι Πηδάλιο, είτε είναι οι Πατέρες, είτε το Γεροντικό νομίζω το διάβασμα είναι το Β στον Πνευματικό αγώνα και στην προσπάθεια μας για μια Ορθόδοξη ζωή. Το Α είναι ο Πνευματικός που μας γέννησε εν Χριστώ και μέσω αυτού πάμε στο Β. Εγώ άρχισα ανάποδα αλλά παρακαλώ τον Θεό να με ελεήσει και να με λυπηθεί.

Φιλώτα Νίκο έχω και σε φλασάκι την Πατρολογία αλλά δεν τολμώ να την δω, όχι να την διαβάσω. Θα την έχω και αν ο Θεός μου δώσει χρόνια και Πνευματικό θα έχω στο μέλλον να διαβάσω κάτι που θεωρώ πολύ δύσκολο προς κατανόηση. Πάντως το λέγω ξανά και κλείνω γιατί μακρηγόρησα και κούρασα με το ποστάρισμα μου, διαβάστε ότι μπορείτε και είναι Ορθόδοξο και Χριστιανικό.

Σας ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο και για όσα είπα και για το αν σας δυσαρέστησε κάτι που είπα. Είστε, εν μέρει, αντικαταστάτες του Πνευματικού μου Πατέρα. Και πάλι συγγνώμη.

[Νίκος]

Μαρίνα θα σε μαλώσω . Τσάμπα γράφω τις "σοφίες" ο ταλαίπωρος , αφού δεν τις διαβάζει κανείς .

Τι την έγραψα ολόκληρη δημοσίευση ναααα για τους κανόνες και τα επιτιμια:

http://orthodoxos.forumup.com/viewtopic ... orthodoxos

Μόνο η ΠΟΠΗ μου φαίνεται τη διάβασε.

Μαρίνα μου, αν διαβάσεις εκεί θα δεις ότι ο κανόνας δεν είναι επιτίμιο, αλλά οδηγίες για βελτίωση της πνευματικής μας κατάστασης. Αυτές οι οδηγίες σαφώς περιλαμβάνουν και τι πνευματικά βιβλία θα διαβάζουμε.

Είναι πολύ ωραία ν' αρχίζεις με τόσο ενθουσιασμό και κατάνυξη την πνευματική ζωή, μόνο μην ξεχάσεις ότι είναι μαραθώνιος κι όχι κατοστάρι, γι αυτό θα είναι υπέροχα αν συνεχίσεις να νοιώθεις έτσι μέχρι το τέλος του δρόμου, τότε θα είσαι πραγματικά ευλογημένη.

Όσο για τις περίεργες σκέψεις και τους ακόμη και βλάσφημους λογισμούς, μην στενοχωριέσαι, γιατί δεν προέρχονται από σένα, αλλά είναι πόλεμος πειρασμικός. Δεν έχεις παρά να τους απορρίπτεις (όσο μπορείς) και να μην ασχολείσαι με το γιατί τους έχεις και μήπως φταις εσύ. Όλοι τους έχουμε, εκτός από τους Αγίους.

Για τη Θεία Κοινωνία, πάλι καλά να λες που είμαστε Ορθόδοξοι και Κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού, γιατί από τους ετερόδοξους, άλλοι "κοινωνούν" μόνο σώμα, άλλοι δεν πιστεύουν ότι είναι Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά μόνο ψωμί και κρασί κι άλλοι δεν έχουν καν Θεία Ευχαριστία.

Νομίζω ότι σήμερα Κοινωνούμε από το Άγιο Ποτήριο και όχι Άρτο και Οίνο, όπως τα πρώτα χρόνια για λόγους πρακτικούς, αλλά για περισσότερες λεπτομέρειες θα το ψάξω και θα επανέλθω στο θέμα "Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας".

[Φοιτητής]

Καλησπέρα και απο εμένα.

Ένας παπάς απο την ενορία μου είπε πως δεν κοινωνούμε όπως οι μαθητές λόγο χρόνου, γιατί θα έπρεπε όσοι θέλαν να κοινωνήσουν να περάσουν πρώτα να πάρουν το Σώμα και μετά να ξαναπεράσουν να παραλάβουν το Αίμα του Κυρίου.( σε μεγάλες γιορτές π.χ πόση ώρα θα έκανε η Θεία Λειτουργία να τελειώσει; )

Επίσης αν θυμάμαι καλά αυτό συνεχίζει να συμβαίνει στις λειτουργίες που γίνεται σύμφωνα με το κείμενο του Μεγάλου Βασιλείου ίσως κάνω λάθος βέβαια. Κοιτάζοντας πρόχειρα στο ίντερνετ για να το επιβεβαιώσω διαβάζω :

Η θεία Λειτουργία του Αποστόλου Ιάκωβου του αδελφόθεου. Κατά χρονολογική σειρά, είναι ο παλαιότερος τύπος Θείας Λειτουργίας και σήμερα τελείται συνήθως στις 23 Οκτωβρίου (ημέρα μνήμης του Αγίου Ιακώβου Αποστόλου του Αδελφοθέου) και μια Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.
Σε αυτόν τον λειτουργικό τύπο οι ιερείς είναι στραμμένοι προς το λαό προσφέρουν την Ευχαριστία επ' ονόματι του και στο τέλος η θεία Κοινωνία προσφέρεται με τον πρωτοχριστιανικό τρόπο, δηλαδή πρώτα το Σώμα και ύστερα το Αίμα.

Άρα μάλλον κάνω λάθος και γίνεται στην θεία Λειτουργία του Αποστόλου Ιακώβου!

Όσον αφορά τα αναγνώσματα. Καλώς έκανες και έπραξες τότε που δεν είχες πνευματικό αλλά θέλω να σε παρακαλέσω να το προσέξεις γιατί την έχω πατήσει και εγώ διαβάζοντας βιβλιά τα οποία ακόμα δεν μπορούσα μέσα μου να τα εννοήσω με αποτέλεσμα αντί να ισιώνω τον δρόμο να τον κάνω πιο στραβό!

[Μαρίνα]

Μαρίνα θα σε μαλώσω . Τσάμπα γράφω τις "σοφίες" ο ταλαίπωρος , αφού δεν τις διαβάζει κανείς .

Τι την έγραψα ολόκληρη δημοσίευση ναααα για τους κανόνες και τα επιτιμια:

http://orthodoxos.forumup.com/viewtopic ... orthodoxos

Μόνο η ΠΟΠΗ μου φαίνεται τη διάβασε.

Μαρίνα μου, αν διαβάσεις εκεί θα δεις ότι ο κανόνας δεν είναι επιτίμιο, αλλά οδηγίες για βελτίωση της πνευματικής μας κατάστασης. Αυτές οι οδηγίες σαφώς περιλαμβάνουν και τι πνευματικά βιβλία θα διαβάζουμε.

Είναι πολύ ωραία ν' αρχίζεις με τόσο ενθουσιασμό και κατάνυξη την πνευματική ζωή, μόνο μην ξεχάσεις ότι είναι μαραθώνιος κι όχι κατοστάρι, γι αυτό θα είναι υπέροχα αν συνεχίσεις να νοιώθεις έτσι μέχρι το τέλος του δρόμου, τότε θα είσαι πραγματικά ευλογημένη.

Όσο για τις περίεργες σκέψεις και τους ακόμη και βλάσφημους λογισμούς, μην στενοχωριέσαι, γιατί δεν προέρχονται από σένα, αλλά είναι πόλεμος πειρασμικός. Δεν έχεις παρά να τους απορρίπτεις (όσο μπορείς) και να μην ασχολείσαι με το γιατί τους έχεις και μήπως φταις εσύ. Όλοι τους έχουμε, εκτός από τους Αγίους.

Για τη Θεία Κοινωνία, πάλι καλά να λες που είμαστε Ορθόδοξοι και Κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού, γιατί από τους ετερόδοξους, άλλοι "κοινωνούν" μόνο σώμα, άλλοι δεν πιστεύουν ότι είναι Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά μόνο ψωμί και κρασί κι άλλοι δεν έχουν καν Θεία Ευχαριστία.

Νομίζω ότι σήμερα Κοινωνούμε από το Άγιο Ποτήριο και όχι Άρτο και Οίνο, όπως τα πρώτα χρόνια για λόγους πρακτικούς, αλλά για περισσότερες λεπτομέρειες θα το ψάξω και θα επανέλθω στο θέμα "Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας".

Νίκο δυστυχώς δεν έχω διαβάσει τίποτα, ούτε καν τους κανόνες, γιατι τα ποσταρίσματα μου δεν έχουν σκοπό να προσβάλουν ή να φέρουν σε δύσκολη θέση κανέναν και το θεώρησα λάνθασμένα περιττό... έτσι σχώραμε που σε ματαβάζω να μου τα ματαπεις. Να σε καλά και σχώραμε.

τι να σου πω? Δεν ενθουσιάζομαι ποτέ και με τίποτα. Ελπίζω αυτή τη φλόγα ο Θεός να μου την αφήσει μέχρι τέλος. ...μην εγκαταλείπεις εμάς τους ελπίζωντες επι Σε... έτσι δεν λέει? προτιμώ να πεθάνω παρά να μου σβύσει αυτή η φλόγα και η δίψα για τον Κύριο.

Νίκο δυστυχώς έχω κατεβάσει κάποιο αρχείο που είναι ένας Ιερέας (δεν θυμάμαι που και τι) που αναφέρει σε ομιλία του περί Θείας Κοινωνίας. Το γνώριζα ήδη το θέμα και την απάντηση στον πειρασμό. Αυτό θεσπίστηκε όπως είπες γιατι κυρίως οι άνθρωποι ήταν απρόσεκτοι με το να τους δίνετε το Σώμα Κυρίου στις παλάμες και να πίνουν το Αίμα ύστερα. Υπήρχαν ατυχήματα και με το Σώμα το Άγιο του Χριστού δεν "επιτρέπονται" ατυχήματα, αν και γίνονται αλλά πρέπει να ήμαστε προσεκτικοί. Στην αρχή είχαν υιοθετήσει λαβίδα αλλά πάλι δεν εξυπηρετούσε το ποίμνιο, μετά το άλλαξαν δεν θυμάμαι σε ποιά Οικουμενική και έπειτα θέσπίστηκε το Κουτάλι αλλά παρέμεινε η ονομασία Λαβίδα. το έχω το βίντεο και με πολλά άλλα αυτού του Ιερέα αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να τα ανεβάσω εδώ ή κάπου αλλού. Θα το κοιτάξω εν καιρό παιδιά το υπόσχομαι γιατι με τον Ιερέα αυτόν έχω πολλά, περί Ιερέων, περί 10 Εντολών, περί αμαρτημάτων, περί τελωνίων. πάρα πολλά.

και συγκεκριμένα θυμαμαι ότι αφορμή για αυτόν τον λόγο του ήταν μια ερώτηση Βουλευτή προς τον Υπουργό Υγείας και καλά μην συντρέχει κίνδυνος που κοινωνούμε με το ίδιο κουτάλι, νομίζω πριν 20 χρόνια. την απάντηση την ήξερα και την ξέρω τον λογισμό δεν περίμενα.

[Μαρίνα]

Καλησπέρα και απο εμένα.

Ένας παπάς απο την ενορία μου είπε πως δεν κοινωνούμε όπως οι μαθητές λόγο χρόνου, γιατί θα έπρεπε όσοι θέλαν να κοινωνήσουν να περάσουν πρώτα να πάρουν το Σώμα και μετά να ξαναπεράσουν να παραλάβουν το Αίμα του Κυρίου.( σε μεγάλες γιορτές π.χ πόση ώρα θα έκανε η Θεία Λειτουργία να τελειώσει; )

Επίσης αν θυμάμαι καλά αυτό συνεχίζει να συμβαίνει στις λειτουργίες που γίνεται σύμφωνα με το κείμενο του Μεγάλου Βασιλείου ίσως κάνω λάθος βέβαια. Κοιτάζοντας πρόχειρα στο ίντερνετ για να το επιβεβαιώσω διαβάζω :

Η θεία Λειτουργία του Αποστόλου Ιάκωβου του αδελφόθεου. Κατά χρονολογική σειρά, είναι ο παλαιότερος τύπος Θείας Λειτουργίας και σήμερα τελείται συνήθως στις 23 Οκτωβρίου (ημέρα μνήμης του Αγίου Ιακώβου Αποστόλου του Αδελφοθέου) και μια Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.
Σε αυτόν τον λειτουργικό τύπο οι ιερείς είναι στραμμένοι προς το λαό προσφέρουν την Ευχαριστία επ' ονόματι του και στο τέλος η θεία Κοινωνία προσφέρεται με τον πρωτοχριστιανικό τρόπο, δηλαδή πρώτα το Σώμα και ύστερα το Αίμα.

Άρα μάλλον κάνω λάθος και γίνεται στην θεία Λειτουργία του Αποστόλου Ιακώβου!

Όσον αφορά τα αναγνώσματα. Καλώς έκανες και έπραξες τότε που δεν είχες πνευματικό αλλά θέλω να σε παρακαλέσω να το προσέξεις γιατί την έχω πατήσει και εγώ διαβάζοντας βιβλιά τα οποία ακόμα δεν μπορούσα μέσα μου να τα εννοήσω με αποτέλεσμα αντί να ισιώνω τον δρόμο να τον κάνω πιο στραβό!

φοιτητή μου δυστυχώς δεν γνωρίζω το ονομά σου αλλά κακός μάλλον σου έδωσα να καταλάβεις ότι έχω Πνευματικό. Ακόμα δεν έχω Πνευματικό, το παλευω αυτό το θέμα απο τον Αυγουστο του 2010. προς το παρόν διαβάζω δεν ερμηνέυω. είναι ασύλληπτο να μπορέσω να τα ερμηνέυσω μόνη μου ή ακόμα και με Πνευματικό τόσα πράγματα. Θέλει χρόνο να ωριμάσει μέσα μας κάτι που διαβάζουμε πόσο μάλλον όταν αυτά αναφέρονται στον Πλάστη μας. Αλλά τέτοιον θησαυρό και να μην τον έχουμε διαβάσει? νομίζω ίσως είμαι και λάθος παιδιά, το να διαβάσεις περί πίστεως και Θεού δεν είναι κακό. κακό είναι να πλανευτείς, να λογίζεσαι και να είσαι αδύναμος και να προσπαθείς να φτάσεις αντί να μιμηθεις τους Αγίους, και να μην πιστευεις. αν πιστευεις στον Θεό δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. το να ανοίξεις ένα βιβλίο δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας ή μορφωμένος. για να σου δώσω να καταλαάβεις τι εννοώ γιατι μια δυσκολία έκφρασης την έχω, ας μην καταλάβω τίποτα απο τα Ευαγγέλια, θα μου είναι αρκετό να κάνω τρόπο ζωή και να ζω με το .... αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου και αγάπα τον Θεό και Κύριο σου με όλη σου την καρδιά, την ψυχή και τον νου...Αυτό δεν είπε ο Χριστός? Ας μην καταλάβω τίποτα άλλο, ας μου πάρει το μυαλό και ότι άλλο μου χάρισε και μου δώρισε, θα Του είμαι ευγνώμων αν με ελεήσει και μπορέσω να προσεγίσω αυτά τα 2 στο ελάχιστο και ζήσω με αυτό για την υπόλοιπη ζωή μου, αν το κάνω αυτό δεν νομίζω ότι θα υπάρχει άλλος πιο ευτυχημσμένος άνθρωπος στον κόσμο ετούτο. του Παίσιου τα βιβλία είναι απο μόνα τους τόσο απλά που μάλλον ραβδι θέλω απο Πνευματικό για να τα ακολουθήσω και να τα κάνω κτήμα μου και να τα μιμούμε, αυτό δε του Ιωάννη του Κλίμακα μου φάνηκε τόσο απλό που περισσότερο δυσκολευομαι να κατανοήσω το άρθρο 5 του συντάγματος παρά αυτό. αυτό που βρήκα τρομερά δύσκολο και το άφησα στη δευτερη σελίδα ήταν η Πατερική Θεολογία του Ρωμανίδη. φυσικά και χωλένω στον Πνευματικό μου αγώνα και μάλλον δεν κάνω αγώνα αφού είμαι χωρίς Πατέρα, αλλά δεν μπορώ να κάθομαι, και να κάνω το χατήρι του άλλου, ακηδέια? Και πατρολογία θα καταβάσω να διαβάζω και ας μην καταλαβαίνω γρι για να του σπάσω τα νευρα του έξω απο εδώ . να σοβαρευτώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο απο το να διαβάζω πράγματα που μου προκαλούν συγκίνηση, που με κάνουν να ντρέπομαι που υπάρχουν και εγώ ήμουν στον κόσμο μου και που αφορούν το πως πρέπει να ζω, και το πως θέλει ο Δημιουργός μου να ζω. δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, τουλάχιστον ακόμα. πιο πάνω σου γράφω ότι αν πιστευεις στον Θεο δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα, νοερά προσευχή και ο άλλος τρομάζει. και όμως το να εξομολογηθώ φοβάμαι όχι σαν πράξη ή το τι θα πω, αλλά φοβάμαι τον άνθρωπο τον Ιερέα. πως και τι δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά αυτόν φοβάμαι. και πιστάγκωνα να με δέσουν φοβάμαι τόσο πολύ να πλησιάσω Πατέρα που μου φαίνεται πιο λογικό και άφοβο και παιχνιδάκι να πάω Φλεβάρι μήνα απο τον Μώλο στα Γιάννενα στο Νησάκι απέναντί κολυμπόντας και ας μην ξερω μπάνιο.

αφού να φανταστείς είμαι για γέλια. στους εορτασμούς που είχαμε για τον Αγιο μας, ήμουν ένα απογευμα στην Μητρόπολη, οι γνωστοί μου ήταν πολύ πιο κάτω, τεράστια κι όλας Εκκλησία ούτε οπτική επαφή δεν είχα, και είδα έναν Πατέρα που είχε έρθει για τον Αρχιερατικό Εσπερινό. Τον άνθρωπο τον κοίταξα και σκέφτηκα να ευκαιρία τουλάχιστον να τον ρωτήσω, να του πω παπά μου εγώ αυτό και αυτο, θέλω να εξομολογηθώ τι να κάνω που να πάω και πώς και πότε φοβάμαι. το κοίταζα 2 λεπτά και με κοίταζε, απο την πύλη μέχρι να έρθει στην έξοδο και ματα πάλι, κατάλαβε ότι τον ήθελα αλλά τελευταία στιγμή που με πλησίαζε ίσως να μου μιλήσει αλλά ίσως και να με προσπεράσει κοίταξα αλλού. είμαι σίγουρη ότι θα πε ο χριστιανος παλαβή είναι αυτή. αλλά αλήθεια είναι, πλησιάζω στο μισό μέτρο και γεία σου.

χαίρομαι για σένα και που ο Πατέρας σε βοήθησε. Εγώ απλά βλέπω το δρόμο, ούτε καν σε στραβό δρόμο δεν είμαι, είμαι μέσα στην ΑΜΑΡΤΙΑ, στο βούρκο.

Σε ευχαριστώ πάντως φοιτητή μου για την απάντηση σου.

Νίκο να σε ρωτήσω? ο Θεός αντιλήπτωρ μου ει, το Ελεός σου προφθάσει με ..
σημαίνει, ο Θεός με καταλαβαίνει και θα με Ελεήσει?

πάω για ύπνο τώρα.

ευχομαι να έχετε όλοι σας μια καλήν νύχτα.

[Νίκος]

Ναι Μαρίνα περίπου αυτό σημαίνει. "Το Έλεός σου προφθάσει με". σημαίνει θα προλάβει να με ελεήσει πριν ακόμη το ζητήσω.

[Κατερίνα]

και όμως το να εξομολογηθώ φοβάμαι όχι σαν πράξη ή το τι θα πω, αλλά φοβάμαι τον άνθρωπο τον Ιερέα. πως και τι δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά αυτόν φοβάμαι. και πιστάγκωνα να με δέσουν φοβάμαι τόσο πολύ να πλησιάσω Πατέρα που μου φαίνεται πιο λογικό και άφοβο και παιχνιδάκι να πάω Φλεβάρι μήνα απο τον Μώλο στα Γιάννενα στο Νησάκι απέναντί κολυμπόντας και ας μην ξερω μπάνιο.

Γεια σου Μαρίνα!
Κάνε λοιπόν προσευχή τους φόβους σου και ο Πατέρας μας θα σε βοηθήσει να βρεις τον κατάλληλο πνευματικό πατέρα. Όταν ζητάμε το θέλημά Του, πάντα μας φανερώνει το δρόμο.
Καλή σου μέρα!

[Μαρίνα]

Καλημέρα Κατερίνα μου, σε ευχαριστώ και σένα Νίκο επίσης σε ευχαριστώ για την απάντηση σας. Όπως είπε και ο Νίκος Μαραθώνας είναι....