Ο Θεός είναι "τιμωρός";

[stratis]

Και γιατι να δοκιμασει εμενα και οχι καποιον αλλο που ισως εχει κανει περισσοτερα και τον αφηνει σε μια πλουσια και ευτυχισμενη για εμας ζωη.

Θα σου δώσω μία πιθανή εξήγηση γιατί φαντάζομαι ότι υπάρχουν και άλλες. Ο Θεός όπως ξέρουμε προγνωρίζει και θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων αφού είναι παιδιά Του. Εδώ λοιπόν ενδεχομένως δοκιμάζει το βιαστή, ληστή και δολοφόνο Θανάση διότι αυτός ως παντογνώστης ξέρει τα πάντα, από τα πιο απλά έως τα βάθη της ψυχής μας. Μας λέει άλλωστε ο ίδιος:

Ιερεμίας ΙΖ' 10 10 εγώ Κύριος ετάζων καρδίας και δοκιμάζων νεφρούς τού δούναι εκάστω κατά τας οδούς αυτού και κατά τους καρπούς των επιτηδευμάτων αυτού.

Αποκάλυψη Β' 23 ότι εγώ ειμι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας, και δώσω υμίν εκάστω κατά τα έργα υμών.

Προγνωρίζει λοιπόν ότι με ένα ταρακούνημα που θα σου προκαλέσει θα σε φέρει σε μετάνοια και κατά συνέπεια στη σωτηρία ενώ για τον άλλο τον οποίο αναφέρεις, τον τρις χειρότερο προγνωρίζει ότι και αν τον δοκιμάσει τίποτε θα δε αλλάξει. Πολλές φορές όμως δοκιμάζει και αυτόν γιατί είναι δίκαιος και θέλει να δίνει ευκαιρίες σε όλους. Γνωρίζω άτομα τα οποία έκαναν κάποτε κάποια πράγματα και μετά στη ζωή τους χτύπησαν πολλές φορές καμπανάκια με διάφορα περιστατικά. Δυστυχώς όμως δεν αισθάνομαι βέβαιος ότι τα άκουσαν...

Και τι πρεπει να αισθανομαι εγω με καθε δοκιμασια;

1. Ότι σου δίνεται μια ευκαιρία να δεις και εσύ τελικά αν πιστεύεις στο Θεό ή όχι και εφόσον πιστεύεις να το δείξεις και στο Θεό δείχνοντάς του εμπιστοσύνη κατά το "και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθόμεθα".

2. Ότι όταν σε κάθε δοκιμασία σου δίνεται η ευκαιρία να αποδείξεις την πίστη σου τότε παράλληλα κερδίζεις απαραίτητες μάχες για τη σωτηρία σου.

3. Τέλος πρέπει να αισθάνεσαι την ελευθερία να επίλέξεις καθώς ο Ιησούς Χριστός είπε:

Κτ Μάρκον Η' 34 Καί προσκαλεσάμενος τον όχλον σύν τοίς μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς· Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι.

[Νίκος]

Το Έλεος του Θεού είναι τόσο ώστε αρκεί μια στιγμή ειλικρινούς μετάνοιας για να σβήσει μια ολόκληρη ζωή βουτηγμένη στην αμαρτία. Τρανό παράδειγμα ο ληστής που του έφτασε ένα "Μνήσθητι μου Κύριε όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου" για να σωθεί.

Οι Πατέρες λένε ότι υπάρχουν τέσσερις περιπτώσεις ανθρώπων:

1. Εκείνοι που μετά από μεγάλο πνευματικό αγώνα έχουν γίνει απαθείς και έχουν πλησιάσει πολύ τη θέωση. Αυτοί δοκιμάζονται για να αυξηθεί η αμοιβή τους στον Ουρανό κι η δοκιμασία είναι ανάλογη με τις πνευματικές τους δυνατότητες.

2. Εκείνοι που έχουν ξεκινήσει την πνευματική τους ζωή κι έχουν μπει σε μια σειρά αλλά βρίσκονται ακόμη μακριά απ΄το προηγούμενο στάδιο. Αυτοί δοκιμάζονται για να φανεί πόσο σταθεροί είναι στον προσανατολισμό τους προς το αγαθό και για ν΄αποκτήσουν πείρα στους πνευματικούς αγώνες και να κερδίσουν τις αρετές της Θείας Χάριτος.

3. Εκείνοι που είναι αμφιταλαντευόμενοι ή δεν σκέπτονται ακόμη την Βασιλεία των Ουρανών γιατί έχουν παρασυρθεί από τα θέλγητρα της παρούσας, αλλά δεν την έχουν απορρίψει κιόλας. Αυτοί δοκιμάζονται με σταδιακά αυξανόμενη ένταση μέχρι να συνειδητοποιήσουν το μάταιο του κόσμου τούτου και το περιορισμένο των ανθρώπινων δυνάμεων και να οδηγηθούν σε μετάνοια.

4. Τέλος εκείνοι που έχουν τόσο απορροφηθεί από τον κόσμο αυτό ώστε έχουν πλήρως και ενσυνείδητα παραδοθεί στις επιταγές του άρχοντα του κόσμου τούτου και έχουν απορρίψει την Βασιλεία των Ουρανών. Αυτοί δεν δοκιμάζονται γιατί τους έχει εγκαταλείψει ο Θεός και θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους στην άλλη ζωή. Σ΄αυτούς αναφέρεσαι Θανάση, όταν λες ότι κάποιοι δεν δοκιμάζονται. Πάντως και στην περίπτωση αυτή η εγκατάλειψη δεν είναι πλήρης κι όταν η Σοφία του Θεού διαγνώσει ρήγμα στην πανοπλία του εγωισμού τους μπορεί να τους καλέσει με τον κατάλληλο τρόπο και στον κατάλληλο χρόνο σε μετάνοια.

Ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι με τις δοκιμασίες εκδηλώνεται η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους. Σ΄αυτή τη ζωή ήρθαμε για να δοκιμαστούμε κι όχι για να περάσουμε καλά κι όποιος ερμηνεύει πνευματικά τις δοκιμασίες και δοξάζει τον Θεό γι αυτές, αποκομίζει πολλά πνευματικά οφέλη αλλά και τη χαρά της νίκης.

[dionisis]

Κατά την ταπεινή μου γνώμη Θανάση μου όλοι δοκιμαζόμαστε. Απλά από κάποια στιγμή και μετά, κάποιοι σταματούν να δοκιμάζονται. Δίκαια, σαν δίκαιος ο Κύριος μας παύει να δοκιμάζει μερικούς, χωρίς να σημαίνει ότι ξεχάσθηκαν. Θα ξαναέρθει η δοκιμασία ίσως πιο αραιά, αλλά θα ξαναέρθει..

Φαντάζεσαι λοιπόν αύριο – μεθαύριο μπροστά στον δίκαιο κριτή των σύμπαντων κόσμου, που μας έχει στείλει δοκιμασίες για να «παιδευτούμε» σε αυτόν τον κόσμο, να ελαφρώσουμε το φορτίο των αμαρτιών μας και εμείς να γογγίζουμε να βρίζουμε για την ώρα και την στιγμή που μας έτυχε αυτό; Αυτός από αγάπη μας έδωσε το φορτίο και εμείς το μετετρέψαμε σε εργαλείο για να αμαρτάνουμε πάλι. Φαντάζεσαι λοιπόν φορτίο στο φορτίο να αμαρτάνουμε διαρκώς... Τι απολογία θα έχουμε και ποιά θα είναι η ετημυγορία...;

Και γιατι να δοκιμασει εμενα και οχι καποιον αλλο που ισως εχει κανει περισσοτερα και τον αφηνει σε μια πλουσια και ευτυχισμενη για εμας ζωη.
Και τι πρεπει να αισθανομαι εγω με καθε δοκιμασια;

Μία μικρή πικρία αισθάνομαι στα λόγια σου. Πολύ πιθανόν να έχεις τους λόγους σου, εσύ και ο Κύριος γνωρίζετε. Μην πικραίνεσαι όμως και μην στεναχωριέσαι. Όλα έχουν το λόγο τους. Τίποτα παραπάνω από αυτό που μπορούμε να σηκώσουμε δεν έρχεται στου ώμους μας. Ζυγισμένο το φορτίο, ζυγισμένη και η ωφέλεια του.

Οι Αγιοι μας αδελφέ μου νήστευαν διαρκώς και έτρωγαν ελάχιστα. Το πρόσωπο τους καθαρό και φωτεινό. Τίποτα δεν μαρτύραγε τον αγώνα τους. Ο Κύριος μας δεν είπε ότι όταν νηστεύουμε να πλύνουμε το πρόσωπο μας και να φορέσουμε τα καλά μας ρούχα σαν να πηγαίνουμε σε γιορτή; Αυτό λες να ίσχυε μόνο για την νηστεία η και για τους πειρασμούς – δοκιμασίες; Πλύνε λοιπόν αδελφέ μου το πρόσωπο σου και σήκω!

«Δεύτε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς»


Συγχωρέστε με

[Athanasios]

Οχι Διονυση μου δεν εχω πικρια. Ερωτησεις κανω και με βρηκα προχειρο για παραδειγμα.

[stratis]

Οχι Διονυση μου δεν εχω πικρια. Ερωτησεις κανω και με βρηκα προχειρο για παραδειγμα

Eγω ειμαι ενας κλεφτης, ενας βιαστης, ενας δολοφονος και με χιλιαδες αλλες αμαρτιες.

Δηλαδή είναι αλήθεια τα παραπάνω;;

[Νίκος]

Οι Δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός για κάθε άνθρωπο είναι ανάλογες με τις δυνατότητές του:

- Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.

- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη. Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου».

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ:
"ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ"
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2002
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

[Φοιτητής]

Πίσω από την δοκιμασία κρύβεται η ευλογία του Θεού

Γέροντος Εφραίμ της Αμερικής




Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους οφείλουν σε κάποια δοκιμασία
Η θλίψης είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννησης, η ανάπλασις του ανθρώπου, της οικογενείας.

Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία∙ τους παίρνει ο Θεός το παιδί∙ κλάμματα κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι∙ και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.

Ο πόνος απαλύνει την καρδιά και την κάνει δεκτική των λόγων του θεού, ενώ πρώτα ήταν σκληρή, δε δεχόταν. π.χ, ένας άνθρωπος στο σφρίγος της νεότητος∙ εγώ είμαι σκέφτεται και κανένας άλλος δεν είναι. Να πτυχία, να και οι δόξες, να κι η υγεία, να κι οι ομορφιές, να κι όλα. Όταν όμως τον ξαπλώσει στο κρεβάτι μία ασθένεια τότε αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Μπορεί να πεθάνω. Τι το όφελος όλα αυτά, κι αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά. Έρχεται φερ’ ειπείν ένας άνθρωπος, τον πλησιάζει, διάβασε και αυτό το βιβλίο να δεις τι λέει. Ακούει και ένα λόγο του Θεού και τότε τον ακούει τον λόγου του Θεού. Κι άμα του δώσεις και βιβλίο, ο πόνος ήδη του έχει κάνει την καρδιά του, έτσι κατάλληλη κι ανοίγει και το βιβλίο και το Ευαγγέλιο και το διαβάζει και από εκεί αρχίζει η ανάπλασις του ανθρώπου. Και όταν γίνει καλά, αμέσως πλέον σηκώνεται και ζει προσεκτικά τη ζωή του και δεν ζει όπως πρώτα με την υπηρηφάνεια και τη φαντασία που είχε.


Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ’ εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού για να τον φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του.

Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ’ εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού να φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του. Ο Ιώβ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος πάνω στη γη, αλλά ο Θεός ήθελε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Και από τότε που δοκιμάστηκε, από τότε και δοξάστηκε. Ήταν καλός άνθρωπος και ευσεβής κ.λ.π. αλλά χωρίς δοκιμασία δεν ήταν ονομαστός ο Ιώβ. Αφ’ ης στιγμής όμως δοκιμάστηκε και πολέμησε και αγωνίστηκε και στεφανώθηκε και πλούτισε, από κει και ύστερα άρχισε η δόξα του, και απλώθηκε μέχρι σήμερα. Το παράδειγμα του, είναι φωτεινότατο και ενισχύει κάθε άνθρωπο που δοκιμάζεται. Αν αυτός δοκιμάστηκε που ήταν ένας άγιος, πολύ περισσότερο εμείς που είμαστε αμαρτωλοί. Και το αποτέλεσμα ήταν να τον κάμει άγιον και να του δώσει πάλι χρόνια ζωής και να τον ευλογήσει διπλά και τριπλά απ’ ότι έχασε, και έτσι να γίνει ένα φωτεινό παράδειγμα ανά τους αιώνες για κάθε πονεμένο άνθρωπο∙ να προσαρμόζεται και ν’ ακουμπάει σ’ αυτό το παράδειγμα και να ξεκουράζεται και αυτός και να λέει: Ως έδοξε τω Κυρίω, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένο. Σκύβει το κεφάλι και λέει: ο Θεός έδωσε, ο Θεός πήρε. Και το παιδί ακόμα να μου πάρει, ο θεός δεν μου το δώσε; Το πήρε. Που είναι το παιδί μου; Στον ουρανό; Εκεί τι γίνεται; Αναπαύεται εκεί…

Σε κάθε δοκιμασία πίσω κρύβεται το θέλημα του Θεού και η ωφέλεια την οποία φυσικά ίσως εκείνο τον καιρό να μην μπορεί να την δει, αλλά με τον χρόνο θα την γνωρίζει την ωφέλεια. Έχουμε τέτοια παραδείγματα πάρα πολλά.

Όπως και με τους Αγίους Ανδρόνικο και Αθανασία. Αυτοί ήταν αντρόγυνο∙ και ήταν χρυσοχόος ο Ανδρόνικος με πολύ πλούτο κ.λ.π. Το ένα μέρος του κέρδους έτρεφε την οικογένειά του. Το ένας μέρος του κέρδους το έδινε στους φτωχούς και το ένα μέρος του άλλου κέρδους το ένα τρίτο το έδινε άτοκα στους ανθρώπους που δεν είχανε χρήματα. Είχαν δύο χαριτωμένα κοριτσάκια. Και μια μέρα από μία αρρώστια πέθαναν και τα δύο. Πηγαίνουν και τα θάβουν και οι δύο. Η Αθανασία η καημένη πάνω στον τάφο έκλαιγε έκλαιγε, έκλαιγε. Ε ο Ανδρόνικος έκλαιγε και αυτός. Είδε και απόειδε, τράβηξε για το σπίτι. Έμεινε η καημένη η Αθανασία και έκλαιγε πάνω στον τάφο: «Τα παιδιά μου» και «τα παιδιά μου», και κόντευε να βασιλέψει ο ήλιος και να κλείσει το νεκροταφείο. Για μια στιγμή επάνω στη θλίψη της και στη στεναχώρια της, βλέπει και έρχεται ένα μοναχός και της λέει:

«Κυρά μου γιατί κλαις;»

«Πως να μην κλαίω πάτερ;» (Αυτή νόμιζε πως ήταν ο παπάς του νεκροταφείου).
«Έθαψα τα παιδιά μου, τους δυο αγγέλους μου, τους έβαλα μέσα στον τάφο και έμεινα εγώ και ο άντρας μου εντελώς μόνοι. Δεν έχουμε δροσιά καθόλου».

Της λέει: «Τα παιδιά σου είναι στον παράδεισο με τους αγγέλους. Είναι στην ευτυχία και στη χαρά του Θεού και συ κλαις παιδί μου; Κρίμα είσαι και χριστιανή».

«Ώστε ζουν τα παιδιά μου; Είναι άγγελοι;»

«Βεβαίως είναι άγγελοι τα παιδιά σου».
Ήτανε ο Άγιος της εκκλησίας εκεί. Τελικά έγιναν μοναχοί ο Ανδρόνικος και η Αθανασία και αγίασαν….

Γέροντος Εφραίμ (Προηγουμένου Ι. Μονής Φιλοθέου), Δοκιμασμένες πνευματικές νουθεσίες προς απόκτηση της ψυχικής υγείας και της σωτηρίας μας, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη

Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος

[Νίκος]

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ: «ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΙ»
Τρίτη, 06 Δεκέμβριος 2011



- Γέροντα, βλέποντας κανείς τις εφημερίδες, τις ειδήσεις, το τι συμβαίνει στη γειτονιά μας, στον κόσμο ολόκληρο, διαπιστώνει ότι είναι διάχυτος ο πόνος. Ο πόλεμος, η αρρώστια, ο καρκίνος, οι δοκιμασίες. Γιατί τα επιτρέπει ο Θεός της Αγάπης αυτά;

- Να ξέρετε ότι ο καλός Θεός δεν θέλει να εκδικηθεί κανέναν. Ο Θεός δεν θέλει να γίνει δήμιος με κανέναν. Ο Θεός πολλές φορές συλλαμβάνει και παίρνει την ασθένεια του ανθρώπου και τον βοηθά να έρθει πιο κοντά του. Να μαλακώσει η καρδιά του. Θυμάμαι τον Γερο-Παΐσιο που έλεγε: ”Πολλές φορές οι δοκιμασίες είναι όπως ο ήλιος στη λάσπη και το κερί. Όταν ο ήλιος δώσει πάνω στη λάσπη, η λάσπη γίνεται πιο σκληρή. Όταν ο ήλιος δώσει εις το κερί, το κερί λιώνει. Δεν γίνεται σκληρό.” Εξαρτάται ο άνθρωπος σε ποιαν ομάδα είναι και πως φτιάχνει τη ζωή του για να μπορέσει η δοκιμασία να μην τον σκληρύνει, αλλά να το μαλακώσει, να τον ταπεινώσει. Να τον φέρει πιο κοντά στον Θεό και να καταλάβει τις δοκιμασίες, ότι ο άνθρωπος έχει ορισμένες δυνατότητες και μόνο. Βλέπετε ένας άνθρωπος, μια στάλα αίματος να μπει στο μυαλό του, αχρηστεύτηκε ο άνθρωπος.

Γέρων Εφραίμ Βατοπαιδινός – Καθηγούμενος Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου Αγίου Όρους

Πηγή: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

[Νίκος]

Η φράση "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα" σήμαινει ότι "τα λάθη των γονέων είναι μάθημα για τα παιδιά τους" και όχι ότι "τα παιδιά πληρώνουν για τα λάθη των γονέων τους" ή ακόμη χειρότερα ότι ο Θεός τιμωρεί τα παιδιά για τις αμαρτίες των γονέων τους. Άλλωστε ο Θεός απλώς επιτρέπει για εκπαιδευτικούς λόγους μερικές φορές να υφιστάμεθα τις συνέπειες των λαθών (μερικές, ελάχιστες φορές όχι όλες), για να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και να διορθωθούμε. Τι νόημα θα είχε να τιμωρούσε τα παιδιά για τα λάθη των γονέων;

Η συνήθης λανθασμένη μετάφραση αυτής της φράσης οδηγεί σε βλασφημία κατά της Δικαιοσύνης και της Αγαθότητος του Θεού.

Νίκο καλησπέρα και χρόνια πολλά.

Με την επαναφορά του θέματος προέκυψε να δω το παραπάνω και μιας και δεν γνώριζα ότι υπάρχει Ορθόδοξη τοποθέτηση πάνω στο θέμα μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Θυμήθηκα ένα εδάφιο της ΠΔ και ψάχνοντας το βρήκα να επαναλαμβάνεται 4 φορές, όλες στην Πεντάτευχο. θα ήθελα την ερμηνεία σου υπό το πρίσμα αυτού που ανέφερες παραπάνω

Εξ 20
4 Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμά τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γής· Λευ. 26:1; Ψαλ. 97:7; 5 μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με· 6 και κάμνων έλεος εις χιλιάδας γενεών των αγαπώντων με και φυλαττόντων τα προστάγματά μου

Εξ 34
6 Και παρήλθε Κύριος έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός, 7 φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν και ουδόλως αθωόνων τον ένοχον· ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα και επί τα τέκνα των τέκνων, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς

Αρ 14
18 Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν, και όστις κατ' ουδένα τρόπον δεν θέλει αθωώσει τον ένοχον, ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα έως τρίτης και τετάρτης γενεάς

Δευτ 5
8 Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα είναι εν τη γη κάτω, ή όσα είναι εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης 9 μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με


Ο Θεός να σας έχει όλους καλά για την προσπάθεια που κάνετε

[Νίκος]

Καλώς το Μηνά. Χρόνια και καιρούς είχαμε να σε δούμε αδελφέ. Εύχομαι να επέστρεψες για να μείνεις και να μην είσαι απλώς περαστικός.

Δεν μπορώ ν' απαντήσω το παραπάνω κείμενο με όρους Παλαιάς Διαθήκης, αλλά μόνο με την Αγάπη που μας αποκάλυψε ο Χριστός με την έλευσή του στον κόσμο.

Απλά δεν θυμάμαι κανένα παράδειγμα τιμωρίας παιδιών για τις αμαρτίες των γονέων τους, Επομένως μάλλον το νόημα των λόγων αυτών είναι διαφορετικό από το κυριολεκτικό, δηλαδή ότι οι αμαρτίες των γονέων μπορεί έχουν συνέπειες στα παιδιά μέχρι 3ης ή τέταρτης γενιάς, όχι επειδή το θέλει ο Θεός, αλλά επειδή το επιτρέπει σαν αποτέλεσμα της ελευθερίας επιλογής των ανθρώπων.



Για παράδειγμα η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους όχι πολλά χρόνια μετά την σταύρωση του Χριστού από τους Εβραίους. Αυτά τα γεγονότα είναι προφανές ότι έχουν κάποια σύνδεση μεταξύ τους, όχι επειδή ο Θεός είναι εκδικητής, αλλά επειδή οι Εβραίοι με τις πράξεις τους έδιωξαν την προστασία του Θεού από το έθνος τους. Το ότι ο Χριστός δεν ήθελε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν αποτέλεσμα των πράξεων των Εβραίων φαίνεται από το ότι δάκρυσε περιγράφοντας την καταστροφή της και από το:

"37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε. 38 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος." (Ματθ. 23, 37-38 )