Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Κείμενα και συμβουλές των Πατέρων και Μητέρων της Εκκλησίας μας, παλαιότερων και νεώτερων.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:37 pm

V. Πνευματική ενίσχυση των διωκομένων συνεργατών.

Εικόνα

Με το που έστειλαν τον Άγιο εξορία στη μακρινή Κουκουσό, αυλικοί παρατρεχάμενοι της Ευδοξίας, επισκοπικά και άλλα ενεργούμενα αυτών, εξαπέλυσαν άγριο πογκρόμ διώξεων και φυλακίσεων εναντίον συνεργατών και φίλων του κληρικών. Μόλις έλαβε τις σχετικές ειδήσεις έσπευσε να τους στηρίξει πνευματικά με σειρά επιστολών. Τέτοιες είναι , η εκτενής επιστολή , «τοις εγκεκλεισμένοις επισκόποις, πρεσβυτέροις και διακόνοις εν δεσμωτηρίω δι’ ευσέβειαν», που ακολουθεί, και οι πιο σύντομες 118, «επισκόποις και πρεσβυτέροις τοις εν φυλακή» ,και 174, «τοις εν Χαλκηδόνι εγκεκλεισμένοις επισκόποις, πρεσβυτέροις τε και διακόνοις».

Α. Προς τους φυλακισμένους για την ευσέβεια επισκόπους, πρεσβυτέρους, και διακόνους.

«Σας μακαρίζω για τη φυλακή, τις αλυσίδες, την όλη αντίσταση στις διώξεις που υφίστασθε. Σας θεωρώ μακάριους, τρις μακάριους, μύριες φορές μακάριους που κάνατε να κρέμεται ολόκληρη η οικουμένη από την αγάπη σας, να γίνουν εραστές και θαυμαστές σας κι αυτοί που κατοικούν στα πέρατα της γης. Παντού, σε στεριά και θάλασσα υμνούνται τα κατορθώματά σας, η γενναιότητα, η σταθερότητα, το αδούλωτο φρόνημα. Κανένα από όσα οι άνθρωποι λογαριάζουν ως δεινά δε σας τρόμαξε, ούτε το δικαστήριο, ούτε ο δήμος, ούτε το πλήθος των βασάνων, ούτε οι απειλές θανάτου , ούτε η φλόγα και το μένος του δικαστή, ούτε οι εχθροί που ακόνιζαν τα δόντια του μίσους τους και εξαπέλυαν εναντίον σας μύριες σκευωρίες, ούτε οι αμέτρητες συκοφαντίες , οι αδιάντροπες κατηγορίες, ούτε αυτός ο θάνατος που είχατε καθημερινά προ οφθαλμών . Αντλούσατε την αναγκαία παρηγοριά για όσα γίνονταν από αυτά τα ίδια τα γεγονότα! Γι’ αυτό ανοιχτά και καθαρά πια όλοι σας παραδέχονται, σας επιβραβεύουν , όχι μόνο οι φίλοι, αλλά και αυτοί οι εχθροί, και οργανωτές των δεινών. Οι τελευταίοι όχι τόσο φανερά βέβαια, παρότι αν κάποιος μπορούσε να εισχωρήσει στην καρδιά τους, θα συναντούσε εκεί και το δικό τους ,μεγάλο θαυμασμό. Γιατί αυτό είναι το προνόμιο της αρετής, τη θαυμάζουν ακόμα και εκείνοι που την πολεμούν. Ενώ αντίθετα, αρνητικό είναι το προνόμιο της κακίας, τη μέμφονται και την κατηγορούν και εκείνοι που την διαπράττουν- «Τοιούτον γαρ η αρετή, και παρά τοις πολεμούσιν αυτήν θαυμάζεται. Τοιούτον κακία, και παρά τοις μετιούσιν αυτήν καταγινώσκεται»!
Δεν είναι μόνο ο επίγειος θαυμασμός όλων των αληθινά πιστών για τη γενναία στάση σας. Είναι και τα συμβαίνοντα στον ουρανό θαυμαστά και απερίγραπτα με λόγια. Ήδη τα ονόματά σας έχουν γραφτεί στο αιώνιο βιβλίο της ζωής που κρατάει για τον καθένα ο Θεός, έχετε συγκαταλεχτεί μεταξύ των αγίων μαρτύρων! Αυτά τα γνωρίζω πολύ καλά , όχι γιατί ευλογήθηκα να αρπαχτώ, όπως ο μακάριος Παύλος στον έβδομο ουρανό, αλλά γιατί έχω μελετήσει καλά το λόγο του Θεού. Που λέει ότι, αν εκείνος που αντιστάθηκε σε παράνομο γάμο, έστω χωρίς να μπορέσει να διορθώσει, παρά μόνο να ελέγξει την παρανομία, ο γιος της στείρας, ο ασκητής της ερήμου Ιωάννης ο Πρόδρομος, και εξ αιτίας του ελέγχου φυλακίστηκε και αποκεφαλίστηκε, είναι μάρτυρας, μάλιστα από μια Ιεροσύνη που παρανομεί και απειλεί , πάθατε τόσα πολλά για την αλήθεια, για να αποκρούσετε και ανατρέψετε τις φοβερά αδιάντροπες συκοφαντίες, φανταστείτε πόσο μεγάλη αμοιβή θα λάβετε από το Θεό! «Δεν επιτρέπεται να πάρεις τη γυναίκα του αδελφού σου Φιλίππου» - Ματθ. 14, 4- είπε ο ανώτερος και γενναίος εκείνος άντρας, και αυτό στάθηκε αρκετό για να κερδίσει ασύλληπτη παρρησία ενώπιον του Θεού.
Κι εσείς από την πλευρά σας είπατε: « Τα σώματά σας είναι έτοιμα να υποστούν κολάσεις και βασανισμούς , κακοποίησέ τα ,υπόβαλέ τα σε όσες τιμωρίες θέλεις, αρνούμαστε να συμφωνήσουμε με συκοφαντίες, χίλιες φορές καλύτερα να πεθάνουμε!». Βέβαια δεν αποκεφαλιστήκατε, όμως αυτά που πάθατε είναι πολύ χειρότερα. Δεν είναι το ίδιο να χάσεις το κεφάλι σου αστραπιαία σε μια στιγμή, με το να παλεύεις χρόνια ολόκληρα με τόσους πόνους , φόβους, απειλές ,φυλακές, απαγωγές, δικαστήρια, δήμιους, αναίσχυντες συκοφαντίες, προσβολές, ύβρεις, κοροϊδίες. Είναι κι αυτό μεγάλο είδος μαρτυρικής άθλησης, και το ανάγει σε κατηγορία μεγάλων αγώνων ο μακάριος Παύλος όταν γράφει τα εξής: « Να θυμάστε τις μέρες που πέρασαν, τότε που γνωρίσατε την αλήθεια, και αγωνιστήκατε και υπομείνατε πολλά παθήματα». Στη συνέχεια αναφερόμενος σ’ αυτή την άθληση προσθέτει. «Άλλους από σας τους διαπόμπευαν με βρισιές και διωγμούς, και άλλοι συμπαραστεκόσασταν σ’ εκείνους που περνούσαν τέτοιες στιγμές»- Εβρ. 10,32. Αν λοιπόν αυτοί που συμπαραστάθηκαν, θεωρεί ότι κατά ένα τρόπο μαρτύρησαν, πολύ περισσότερο μαρτύρησαν εκείνοι που υπέφεραν. Με άλλα λόγια, κι εσείς δεν υπομείνατε έναν, και δύο και τρεις , αλλά πολλούς θανάτους συνειδησιακά, μένοντας de facto σταθεροί και ακλόνητοι στην αγάπη μας.
«Χαρείτε, κι από χαρά σκιρτήστε» - Λουκ. 6,23- αυτό εντέλλεται ο Κύριος του ουρανού. Όχι μόνο να μην πονάτε, και να μην χάνατε το θάρρος σας, αλλά να σκιρτάτε από χαρά, να είστε ευχαριστημένοι , όταν σας κακολογούν με ψεύτικες κατηγορίες ή άλλους χλευασμούς . Κι αν υπάρχουν επί πλέον και τόσα άλλα, σκευωρίες, χτυπήματα, τραύματα, βασανιστήρια, ακονισμένα ξίφη, φυλακίσεις, αλυσίδες, εξορίες, διαπομπεύσεις, αμέτρητα στίφη εχθρών, φανταστείτε πόσος θα είναι ο θείος μισθός, και πόσο υψηλή η αμοιβή από το Θεό. «Χαρείτε , κι από χαρά σκιρτήστε», κρατηθείτε στο γενναίο σας φρόνημα, και γίνετε ακόμα πιο δυνατοί . Αναλογιστείτε πόσους άλλους παρακινήσατε σε ανάλογο αγώνα μ ‘αυτά που υπομείνατε, πόσων αναστηλώσατε το φρόνημα, πόσους αμφιταλαντευόμενους στηρίξατε, όχι μόνο γνωστούς και ενδεχομένως παρόντες, αλλά και άγνωστους και απόντες , όχι μόνο όσους είχαν άμεση αντίληψη των παθημάτων σας, αλλά πολλούς που ζουν μακριά και τα άκουσαν, ωφελήσατε πάρα πολύ. Να έχετε συνεχώς στο νου και στην καρδιά σας και να διαλαλείτε παντού τον αποστολικό λόγο. «Αυτά που τώρα υποφέρουμε δεν ισοσταθμίζουν την δόξα που μας επιφυλάσσει ο Θεός στο μέλλον» - Ρωμ. 8,18.
Να περιμένετε, πολύ σύντομα την κατάπαυση αυτών των δοκιμασιών, και την τέλεια απαλλαγή από αυτές , αλλά και να προσεύχεστε συνεχώς για μένα. Να ξέρετε καλά πως, παρότι έχω υποχρεωθεί να μένω τόσο μακριά, και αρκετό καιρό τώρα σας έχω αποχωριστεί, σας κρατάω όλους μέσα στην καρδιά μου βαθιά, ή πιο καλά μέσα στη θερμή μεγάλη της αγάπης μου αγκαλιά σαν να είμαι παρών μαζί σας εκεί. Ασπάζομαι και γλυκοφιλώ καθένα σας προσωπικά, απλώνω τα χέρια και σας υποδέχομαι στεφανωμένους , και περιμένω να ωφελήσει πολύ όλους μας πνευματικά αυτή η μεγάλη σας αγάπη για μένα και η συνακόλουθη συμπαράσταση. Γιατί αν αυτούς που αγαπούν τόσο τους περιμένει μισθός από το Θεό, σκεφτείτε πόσο μεγάλη ανταπόδοση θείων αγαθών περιμένει εσάς που διαπρέψατε σε αγώνες για την ευσέβεια, και υπομείνατε τόσα πολλά παθήματα»!

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:38 pm

5. Επιστολή «προς Ονησιοκριτία»

Πρόκειται για επιστολή παραμυθητική για αβάσταχτο πόνο συνεργάτριας μητέρας που συνόδευσε στον τάφο την θυγατέρα της.
«Πόνεσα πολύ κι εγώ, όταν έμαθα το θλιβερό γεγονός. Όμως γνωρίζοντας την πνευματική σου συγκρότηση και εγνωσμένη καρτερικότητά σου, είμαι βέβαιος ότι θα φανείς ανώτερη των περιστάσεων και θα βγεις νικήτρια από αυτή τη συμφορά. Δε λέω ότι δε θα πονέσεις ή δε θα λυπηθείς, πράγμα ανθρωπίνως ακατόρθωτο, παρακαλώ όμως να το κάνεις με μέτρο, γιατί γνωρίζεις ότι τα ανθρώπινα είναι φθαρτά, και αυτά τα παθήματα σε όλους κοινά, κοινός φυσικός νόμος κατά την απόφαση Κυρίου και Θεού. Όπως επίσης γνωρίζεις ότι αυτό δεν είναι θάνατος, αλλά ταξίδι και μετάθεση από τα χειρότερα στα πιο καλά.
Αναλογιζόμενη αυτά, σήκωνε με γενναιότητα αυτό που συνέβη, και μην παραλείπεις να ευχαριστείς το φιλάνθρωπο Θεό. Γιατί παρότι το πλήγμα είναι βαρύτατο λόγω του ότι νεώτερη αυτή πρόλαβε στο θάνατο εσένα την πρεσβύτερη, το στεφάνι της υπομονής σου θα είναι πιο λαμπρό, και τα βραβεία πιο μεγάλα, αν αντιμετωπίσεις το πένθος σου ευχαριστώντας και δοξολογώντας το Θεό.
Γι’ αυτό, αλλά και για να μην πονώ μαζί σου κι εγώ, θα ήθελα να γνωρίζω αν ένιωσες κάποια ανακούφιση από αυτή τη μικρή μου γραφή, αν διαλύθηκε κάπως το μαύρο σύννεφο της λύπης κι αν μετριάστηκε η οδύνη σου η πολλή. Αν το μάθω αυτό, θα σου στέλνω πλήθος επιστολές, γιατί δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον μου για την ευγένειά σου, αφού δεν έπαψα ούτε λεπτό να απολαμβάνω την αυθόρμητη και ειλικρινή αγάπη της δικής σου σεμνότητας, την τιμή και το συνακόλουθο σεβασμό. Αυτά δεν τα ξεχνώ ούτε λεπτό, και διατηρώ ζωντανά τα ιερά αισθήματα που έχω για σένα, έστω κι αν αυτή την ώρα, στην εσχατιά της οικουμένης έχω υποχρεωθεί σε περιορισμό»- 192.

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:38 pm

Β. Εκτενείς επιστολές μεγάλης διδαχής.

Επιστολή 7η

Κουκουσός , τέλη 404.

«Ένα είναι το φοβερό, ένας ο πειρασμός, η αμαρτία μόνο».



1α. «Θα προσπαθήσω πάλι να θεραπεύσω τη βαριά πληγή της φοβερής σου κατάθλιψης- «αθυμία»- να διαλύσω τα νέφη των λογισμών που σου σκοτίζουν το νου. Αναρωτιέμαι αλήθεια τι είναι εκείνο που προκαλεί στην ψυχή σου αυτή την τόσο δεινή ταραχή! Ότι σηκώθηκε άγρια τρικυμία, και καλά κρατεί; Ότι η κατάσταση είναι μαύρη και ζοφερή, κι η σκοτεινιά όμοια με ασέληνης νύχτας; Ότι τα πράγματα οδηγούνται στο μη περαιτέρω, τα πνευματική ναυάγια είναι πολλά και πικρά, και η αθλιότητα στην Εκκλησία της οικουμένης αυξάνεται συνεχώς; Αυτό το βλέπω και το γνωρίζω κι εγώ, και κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση εδώ. Κι αν θέλεις, μπορώ να σου περιγράψω τα συμβαίνοντα, και να δώσω τη φοβερή εικόνα αυτής της τραγωδίας πολύ πιο παραστατικά όσο και δραματικά ως εξής:
Βλέπω να μαίνεται η θάλασσα παντού, να αναμοχλεύεται από τα βάθη της αβύσσου, πτώματα ναυτικών να επιπλέουν, και άλλα να έχουν καταποντιστεί. Βλέπω τα σανιδώματα των πλοίων διαλυμένα, σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά, τα κουπιά πεσμένα από τα χέρια των κωπηλατών, τους καπετάνιους αντί να κρατούν γερά το τιμόνι, να κάθονται στο κατάστρωμα, με τα χέρια πλεγμένα γύρω απ’ τα γόνατα, αδύναμοι μπρος στα γινόμενα, να κλαίνε, να θρηνούν, να ολολύζουν , να ολοφύρονται μοναχά. Μήτε ουρανό ξεχωρίζω, μήτε πέλαγο μακριά, μήτε μια μικρή έστω σπίθα φως. Παντού βαθύ σκοτάδι, αδιαπέραστο πηχτό, τόσο που δε βλέπεις το διπλανό σου, μόνο το άγριο πλατάγισμα των κυμάτων ακούς να χτυπούν τα πλευρά των πλοίων, να ορμούν σαν θαλάσσια θηρία κατά των επιβατών! Μπορώ να κάνω την εικόνα ακόμα πιο ζοφερή, να φτάσω ως εκεί που δεν παίρνει των δεινών την περιγραφή. Αλλά, όποια απεικόνιση των πραγμάτων κι αν επιχειρήσω, δε χωρεί αμφιβολία ότι είναι κατώτερη από τα όσα επισυμβαίνουν δεινά.
β. Ωστόσο , παρότι όλα αυτά τα βλέπω και τα γνωρίζω πολύ καλά, δεν απελπίζομαι, ούτε παύω χρηστές ελπίδες να διατηρώ, καθώς αναλογίζομαι ότι ο Κυβερνήτης του κόσμου μπορεί να κατανικήσει κι αυτή την τρικυμία και όλα της τα δεινά, να σταματήσει αυτή την αναταραχή, όχι βέβαια ταχυδακτυλουργικά, παρά με ένα νεύμα του μοναχά! Τώρα, αν δεν το κάνει αμέσως και από την αρχή, είναι γιατί αυτή την τακτική ακολουθεί, να μην καταλύει αμέσως τα δεινά , αλλά όταν αυξηθούν πολύ, φτάσουν στο απροχώρητο, και απογοητευτούν οι πιο πολλοί. Τότε συνηθίζει να παρεμβαίνει, να κάνει το θαύμα, να εκπλήσσει αποκαλύπτοντας τη μεγάλη του δύναμη, έχοντας στο μεταξύ δοκιμάσει την αντοχή στην υπομονή όσων υπομένουν αυτά!
γ. Παρακαλώ λοιπόν να μην απελπίζεσαι. Τούτο λάβε υπόψη σου πολύ σοβαρά, Ολυμπιάδα, ένα μόνο είναι το φοβερό, η αμαρτία, η πτώση στην αμαρτία, αυτό και μόνο αυτό- «Εν γαρ εστίν, Ολυμπιάς φοβερόν, εις πειρασμός, αμαρτία μόνον»! Αυτό το λόγο ούτε λεπτό δεν έπαψα να στο λέω και να τον επαναλαμβάνω. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια, είτε για επιβουλές μιλήσει κανείς, είτε για απέχθειες, δόλους, συκοφαντίες, κατηγόριες, δημεύσεις, εξορίες, ξίφη ακονισμένα, πέλαγο τρικυμισμένο, παγκόσμιο πόλεμο ή οικουμενικό. Καθένα και όλα μαζί αυτά, δεν είναι παρά μόνο πρόσκαιρα και φθαρτά, έχουν επιπτώσεις στο θνητό σώμα μας, δεν παραβλάπτουν την αθάνατη ψυχή. Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος θέλοντας να δείξει πόσο ευτελή και τιποτένια είναι και τα καλά του παρόντος βίου και τα κακά, τα περιέλαβε όλα σε μια και μόνη λέξη, είναι «πρόσκαιρα», είπε, «αυτά που φαίνονται είναι «πρόσκαιρα» - .
Γιατί φοβάσαι τα πρόσκαιρα, αυτά που παραρρέουν σαν το ρεύμα του ποταμού; Τέτοια είναι τα παρόντα, είτε καλά είτε κακά. Ένας προφήτης πάλι παρομοίασε την όλη ανθρώπινη ευημερία και ευτυχία με το χορτάρι του αγρού, με ένα αγριολούλουδο, με ό,τι πιο ευτελές. Αναφέρθηκε στον πλούτο, την πολυτέλεια, τη δύναμη, την εξουσία, τις συνακόλουθες τιμές, περιέλαβε σε μια λέξη και ονομασία όλα όσα στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται μεγάλα και λαμπρά για τη δόξα που τα συνοδεύει επιστρατεύοντας την εικόνα του χορταριού και είπε. «Όλη η δόξα του ανθρώπου είναι φευγαλέα σαν το αγριολούλουδο» - Ησ. 40,6 .


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
Μαρίνα
Δημοσιεύσεις: 380
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:46 pm

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό Μαρίνα » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:39 pm

Γεωργία μου,
θέλω να με συγχωρέσεις αλλά θέλω αν γράψω κάτι που διάβασα και είναι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Αναφέρει...το ότι υπάρχει Θεός χρειάζεται πίστη και όχι λογική για να το καταλάβει κανείς....

πρώτη παρατήρηση είναι ότι τόσα χρόνια γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, κοινωνία, ο εαυτός μου πρώτα πρώτα με μάθαν να σκέφτομαι ορθολογικά. Να έχω πίστη μόνο σε μένα. Τώρα σήμερα; Δεν εμπιστευομαι τον εαυτό μου.

δεύτερη παρατήρηση είναι ότι αν μιλήσω στους φίλους μου αλλά και στην οικογένεια μου για αυτά θα με πουν παράλογη, δεν με ενοχλεί που θα με πουν έτσι με ενοχλεί που η καρδιά τους είναι αλλού, με ενοχλεί που δεν αναρωτιούνται και δεν ψάχνονται. Με ενοχλεί που δεν καταλαβείνουν ότι με την ανθρώπινη λογική που έχει όρια δεν μπορείς να καταλάβεις ούτε καν τα ανθρώπινα γιατι τα πάντα μα τα πάντα γύρω μας είναι δημιουργία του Θεού που με Σοφία δημιούργησε.

Το άλλο μου που έκανε εντύπωη για τον Αγιο Χρυσόστομο είναι αυτό που διάβασα ότι όταν πέθανε, μετά απο χρόνια επέστρεψε το Αγιο σώμα του στην Κων/πολή έτριζε το μνημείο της Αυτοκρ. που τον είχε εξορήσει και αυτός σήκωσε το χέρι του και το ευλόγησε και έπαψε το μνημείο να τρίζει. Και είχε 30 χρόνια πεθαμένος. Νομίζω αυτοί οι Άγιοι Πατέρες ζουν αναμεσά μας. Μας προφυλάσουν και μας ευλογούν. Όταν φυσικά εμείς είμαστε κοντά στο Θεό. Σχώραμαε Γεωργία αν είναι όλα αυτά εκτός του Θέματος σου αλλά τα διάβασα και τα είχα στο μυαλό μου καιρό που ήθελα να τα πω. Νιώθω δέος κάθε φορά που τα σκέφτομαι.


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον, Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον στερρόν, άσμασιν εγκωμίων άνευφημήσωμεν ότι ένήθλησε λαμπρώς, και κατήνεγκεν έχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν άπαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:39 pm

Επιστολές «προς Θεοδώρα»

Σαν το μικρό παιδί που ανοίγει την καρδιά του στη μάνα, εντελώς αυθόρμητα και ειλικρινά, αποθέτει στη συνεργάτρια Θεοδώρα και τις άλλες, το βαρύ φορτίο των δοκιμασιών του στο πρώτο τμήμα, από την Νίκαια ως την Καισάρεια της Καππαδοκίας , της μακράς πορείας προς τον τόπο εξορίας , την Κουκουσό. Μιάς πορείας που άρχισε στην καρδιά του καλοκαιριού – 20 Ιουλίου του 404- κάτω από καυτό ήλιο, και καύσωνα που σε έλιωνε κυριολεκτικά.

«Έχω διαλυθεί , κυριολεκτικά, έχω λιώσει, έχω συναντήσει το θάνατο χίλιες φορές… Αναγκασμένος να οδοιπορώ μέρα-νύχτα, παρότι καιγόμουν στον πυρετό, βασανιζόμουν από αγρύπνια, χανόμουν από έλλειψη και των αναγκαίων για τη ζωή… Υπέμεινα χειρότερα από όσα παθαίνουν οι μεταλλωρύχοι ή οι βαρυποινίτες στην φυλακή. Εν πάση περιπτώσει , ύστερα από αρκετές μέρες οδοιπορίας φτάσαμε στην Καισάρεια μόλις πριν λίγο, και ένοιωσα όπως όταν φτάνει κανείς σε ήρεμο λιμάνι, έχοντας περάσει μεγάλη θαλασσοταραχή. Βέβαια, αυτό δεν άρκεσε να ξεπεράσω όσα κακά έπαθα σ’ εκείνη την τρικυμιώδη οδοιπορία. Τόσο πολύ, τόσο αμετάκλητα με έβλαψαν αυτά που είχα υποστεί. Δεν μπορώ όμως να πω, εδώ ανακουφίστηκα, αρκετά ήπια καθαρό νερό, έφαγα ψωμί που δεν ήταν κατάξερο, και δε μύριζε μούχλα , λούστηκα όχι σε σπασμένα πιθάρια πια, αλλά σε δημόσιο λουτρό, και επιτέλους μου επιτράπηκε να ξαπλώσω σε κρεβάτι και να κοιμηθώ. Θα μπορούσα να σου γράψω περισσότερα, θα σταματήσω όμως εδώ για να μη σου χαλάσω τη διάθεση στενοχωρώντας σε πιο πολύ» - 120

Τώρα, μόλις φτάνει στην Κουκουσό, μαθαίνει ότι η Θεοδώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα όμοιο με εκείνο Φιλήμονα και Ονήσιμου. Βάζει στο πλάι τις δυσκολίες του εξόριστου πια σ’ αυτό το απομονωμένο χωριό, και όπως ο αγαπημένος του Απόστολος Παύλος, της γράφει ανάμεσα σε άλλα και τα εξής, άξια πολύ μεγάλης προσοχής. « Θα σου ζητήσω μια χάρη… η οποία αποφέρει πιο μεγάλο πνευματικό κέρδος σε σένα που θα την εκπληρώσεις , παρά σ’ αυτόν που θα τη δεχτεί… Έμαθα ότι ο Ευστάθιος συγκρούστηκε με την εντιμότητά σου, ότι αναγκάστηκες να τον διώξεις από το σπίτι, και ότι έχει εξαφανιστεί. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι ακριβώς συνέβη, για ποιο λόγο τον τιμώρησες τόσο αυστηρά. Τούτο μόνο γνωρίζω και αυτό κυρίως με ενδιαφέρει, η σωτηρία της ψυχής σου, και πάνω σ’ αυτή τη βάση σου γράφω τα επακόλουθα.
Ασφαλώς γνωρίζεις καλά, ότι η παρούσα ζωή είναι σαν το ανοιξιάτικο λουλούδι, ότι περνάει και χάνεται σαν τη σκιά, ότι είναι απατηλή σαν ένα όνειρο. Ενώ, αληθινά, μόνιμα και αμετακίνητα είναι όσα θα μας διαδεχτούν μετά την αποδημία μας από τη γη. Αυτά θα τα έχεις ακούσει πολλές φορές από μένα, αλλά κι εσύ θα έχεις πάνω σ’ αυτά στοχαστεί , και ίσως πολύ προβληματιστεί. Για τούτο δε μακραίνω το λόγο, σπεύδω αμέσως και σου λέω ευθέως τα εξής. Αν κάποιοι σε επηρέασαν άδικα, κι έγιναν αιτία να τον διώξεις, σεβόμενη το δίκαιο, θα έχεις ελπίζω το θάρρος να διορθώσεις το άδικο. Αν πάλι είναι δίκαιο ό,τι έγινε , αν έπρεπε να γίνει έτσι, αναλογίσου τον κανόνα της φιλανθρωπίας, και κάνε αυτό που θα ωφελήσει εσένα από εκείνον πιο πολύ. Μην ξεχνάς ότι αυτός που απαιτούσε από τον άλλο δούλο τα οφειλόμενα εκατό δηνάρια, δεν έβλαψε τόσο εκείνον, όσο πλήγωσε καίρια τον ίδιο του τον εαυτό , αφού λόγω αυτής της μικρόψυχης και τσιγγούνικης απαίτησής του, ματαίωσε τη διαγραφή της δικής του εκ δέκα χιλιάδων ταλάντων μεγάλης οφειλής. Αυτό έχει να πει ότι, όποιος παραβλέπει και συγχωρεί κάποια εις βάρος του λάθη του πλησίον του, ελαφρύνει τη θέση του μελλοντικά, για δικές του ευθύνες ή παραλείψεις. Και, όσο πιο μεγάλα αμαρτήματα των άλλων εις βάρος του συγχωρήσει, τόσο πιο μεγάλης συγγνώμης και αυτός θα αξιωθεί από το Θεό. Η διαφορά εδώ έγκειται στο ότι ενώ αυτός δίνει χάρη σε κάποιο όμοιο ή και υποδεέστερο του , δέχεται από τον Κύριο και Δεσπότη των όλων μεγάλη δωρεά!
Μη μου πεις, «μα έκανε αυτό κι εκείνο που είναι πολύ σοβαρά». Όσο πιο τρομερό παρουσιάσεις ό,τι έγινε, τόσο πιο βάσιμη θα κάνεις την ανάγκη της συγχώρησης, επειδή έτσι θα αποταμιεύσεις για τον εαυτό σου πολύ περισσότερο απόθεμα φιλανθρωπίας από το Θεό. Απόβαλε λοιπόν το ταχύτερο κι αυτή ακόμα τη δίκαιη οργή, υπόταξε με χριστιανική καρτερία το θυμό, πρόσφερέ τα αυτά θυσία στο Θεό. Δώσε τη χαρά και σ’ εμένα που ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ, δείχνοντας ότι αυτή η σύντομη επιστολή μου είχε μέσα σου απήχηση θετική. Χάρισε και στην ψυχή σου τα μεγάλα που ανέφερα αγαθά, αποδιώχνοντας την ταραχή που σου έφερε αυτό το δεινό. Αποζήτησε έτσι πολλή παρρησία από τον φιλάνθρωπο Θεό για την είσοδό σου στη Βασιλεία των Ουρανών. Η μακροθυμία απέναντι στον πλησίον αποτελεί δραστικό φάρμακο και καθαρτικό. Η Καινή Διαθήκη από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο το λέει ξεκάθαρα. «Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα εις βάρος σας παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας»- 6,14.
Έκανα ό,τι εξαρτιόταν από μένα… παρακάλεσα , ικέτεψα, ζήτησα χάρη προσωπική, συμβούλεψα αυτά που έπρεπε. Για τις αποφάσεις που θα λάβεις το λόγο και την ευθύνη έχεις εσύ! Εμένα η αμοιβή του Κυρίου με περιμένει, είτε εισακουστεί η παράκληση και συμβουλή μου, είτε δεν εισακουστεί . Γιατί μπορεί να αμειφθεί κανείς από το Θεό και για ένα καλό λόγο, για μια καλή συμβουλή- «έστι γαρ και ρημάτων λαβείν αμοιβήν»! Η προσπάθειά μου δεν απέβλεπε σ’ αυτό, αλλά στο να κερδίσω τη σεμνότητά σου σε ορθή χριστιανική στάση ζωής, ώστε πιο εύκολα να καρπωθείς από τα τωρινά πνευματικά σου αθλήματα τα μελλοντικά και αιώνια αγαθά»- 117.

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:40 pm

Επιστολές «προς Αδολία»

Η Αδολία, άλλη στενή συνεργάτρια του μεγάλου Ιεράρχη, είναι αποδέκτρια έξι επιστολών- 33, 52,57,133,179, και 231. Μετά την απομάκρυνσή του από την Κωνσταντινούπολη αυτή φοβήθηκε τους διωγμούς που εξαπολύθηκαν εναντίον των συνεργατών του, εγκατέλειψε τον υπέρ του δικαίου του αγώνα, και άρχισε να ζει κοσμικά- «επεδόθη εις κοσμικάς φροντίδας»- Β. Τζωρτζάτος ,σ.74. Όταν το έμαθε ο Ιωάννης στενοχωρήθηκε πολύ και έσπευσε να ενδιαφερθεί για την πνευματική της κατάσταση με σειρά έξι επιστολών. Ανάμεσά τους οι δύο- 52 και 133- που ακολουθούν είναι ενδεικτικές της σύνεσης με την οποία ενεργεί. Δεν κρύβει την αγωνία που τον διακατέχει, κάνει όμως πιο ευδιάκριτη την ελπίδα πως όλα μπορούν να διορθωθούν, και μάλιστα χωρίς να παραβιαστεί η προσωπική της ελευθερία.

«Έμαθα ότι αρρώστησες βαριά, ότι έφτασες ως τις πύλες του Άδη, αλλά και ότι ξεπέρασες τον κίνδυνο, συνήλθες και είσαι σε ανάρρωση. Όμως δεν το έμαθα από δικά σου γράμματα, αλλά από άλλους, και αυτό με στενοχώρησε πολύ. Ωστόσο μου αρκεί η ανακούφιση που ένοιωσα, μαθαίνοντας ότι η ευλάβειά σου είναι τώρα καλά. Λέγοντας βέβαια ότι μου αρκεί, δε σημαίνει ότι είμαι και ήρεμος από αυτή σου τη μακρά σιωπή. Θα σε καλούσα μάλιστα να έρθεις εδώ, αν δεν είχε μεσολαβήσει η αρρώστια σου, δε θα υπήρχε κανένα εμπόδιο γι’ αυτό. Ο φετινός χειμώνας μοιάζει με άνοιξη γλυκιά, και από τις επιδρομές των Ισαύρων η Αρμενία έχει απαλλαγεί πια. Δε σε υποχρεώνω όμως, ούτε σε πιέζω, το αφήνω στη διάθεσή σου αυτό. Σου ζητώ όμως αυτό που ούτε ο φόβος των Ισαύρων, ούτε ο βαρύς χειμώνας, ούτε η ταλαιπωρία του δρόμου, ούτε κάτι άλλο εμποδίζει, να έχω τακτικά γράμματά σου που να με βεβαιώνουν για την αγνή και θερμή σου διάθεση απέναντί μου. Αν λαβαίνω τακτικά γράμματα που να με πληροφορούν ότι είσαι καλά σωματικά και ήρεμη ψυχικά, η ανακούφιση που θα παίρνω δε θα είναι καθόλου μικρή. Κατανοώντας πόση χαρά θα μου δώσεις, μην αμελήσεις να μου στείλεις γραφή. Ξέρεις πόσο εκτιμώ την ευγένειά στο, πόση αγάπη σου έχω δείξει από την αρχή»- 52.

« Τι είναι αυτά που μου γράφεις; Πάλι θρηνείς και οδύρεσαι για σκευωρίες και λες ότι έπαθες δεινά; Αλλά, πες μου, τι σε εμποδίζει να καταφύγεις σε ήρεμο πνευματικό λιμάνι, και να απαλλαγείς από τα κύματα αυτά; Δε στα έλεγα όλα τα χρόνια, δε στα επαναλάμβανα, αλλά εσύ δεν ήθελες να με ακούσεις; Και προξενείς τώρα στον εαυτό σου μύρια κακά για πράγματα ανάξια λόγου, και πέφτεις από τέλμα σε τέλμα συνεχώς, και μου προκαλείς συχνά-πυκνά, λύπες, καθώς αναλογίζομαι πόσο υποφέρεις από αυτά. Ή μήπως στενοχωριέμαι πιο λίγο τώρα που διαβάζοντας αυτά που έγραψες, ότι «δοκίμασες προδοσίες και φοβερές τραγωδίες από τους φίλους», δικά σου είναι τα λόγια, αλλά αφορούν ξένους σ’ εμάς ουσιαστικά;
Μέχρι πότε θα πνίγεσαι μέσα σε έναν τέτοιο καπνό, μέχρι πότε θα θολώνεις τα μάτια της ψυχής σου τα καθαρά ; Μέχρι πότε θα κρατάς τον εαυτό σου υπόδουλο σε μια τόσο πικρή σκλαβιά; Τι σε εμποδίζει να έλθεις εδώ να αποφασίσουμε από κοινού γι’ αυτά; Εσύ δεν είσαι που είπες ότι αν γινόταν αυτό, ούτε που θα σου περνούσε από το μυαλό να καταδεχτείς να ασχοληθείς μ’ αυτά; Εκπλήσσομαι λοιπόν πολύ και απορώ σφόδρα, και δε βρίσκω καμία αιτία που με εγκατέλειψες τόσο καιρό, παρά μόνο τη ραθυμία και οκνηρία! Αφού, και η απόσταση που μας χωρίζει είναι μικρή, και η εποχή του έτους, στο μέτρο που ούτε κρύο κάνει ούτε και η ζέστη είναι ενοχλητική, και για αποδημία κατάλληλη. Ίσως αυτά που ήταν πάντα για σένα η μητέρα όλων των κακών, εννοώ τις μέριμνες του βίου, αυτά αποτελούν και τώρα το βασικό εμπόδιο να ‘ρθεις εδώ!
Προσωπικά, αν τελικά έρθεις, θα χαρώ πολύ, αν πάλι δεν μπορέσεις να έρθεις, δε θα σε κατηγορήσω, ούτε θα δυσανασχετήσω, αλλά θα διατηρήσω την αγάπη που έδειξα πάντα στη χάρη σου. Όμως να ξέρεις, πονώ και υποφέρω πολύ ακούγοντας πως είσαι μπλεγμένη ακόμα με μύρια πράγματα και σηκώνεις φορτία μύριων μεριμνών του βίου. Κι αν δεν με κρατούσε εδώ η εξορία δεμένο αναγκαστικά, δε θα ενοχλούσα την ευλάβειά σου- «ουκ αν εσκύλα σου την ευλάβειαν»- κι αν η ασθένεια που με βασανίζει τώρα ήταν πιο ήπια, θα σηκωνόμουν αμέσως και θα ερχόμουν ό ίδιος, και δε θα έφευγα πριν σε απαλλάξω από αυτή την παραζάλη, το βόρβορο και τα φρύγανα των μύριων κακών, επιχειρώντας και κάνοντας κάθε τι δυνατό! Επειδή όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό, θα παρακαλούσα να έλθεις εδώ να με ενημερώσεις για όλα. Αν πάλι δεν είναι εύκολο ούτε αυτό, δε θα πάψω να σε προτρέπω με γράμματα και να σε συμβουλεύω, ώσπου να κόψεις τα σκοινιά, να σπάσεις τις αλυσίδες, να λύσεις τις χειροπέδες της ψυχής, και εύκολα να βαδίσεις σε οδό ελευθερίας αληθινής! Έτσι μόνο θα καρπωθείς και εδώ ευφροσύνη, και θα κερδίσεις τη Βασιλεία των Ουρανών!
Όλα αυτά που ζεις τώρα, και ύστερα από λίγο καιρό είτε θέλεις, είτε όχι θα αποχωριστείς, τον καιρό της αποδημίας σου από τούτη τη γη εννοώ, στείλε τα θεληματικά από τώρα στα θησαυροφυλάκια του ουρανού, όπου δεν υπάρχει κανένας φόβος να συληθούν, αποταμίευσε μ’ αυτά για λογαριασμό δικό σου τα αθάνατα και αμάραντα εκείνα στεφάνια της Βασιλείας των Ουρανών»- 133…

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:40 pm

Επιστολή «προς διακόνισσα Πενταδία».

Η διακόνισσα Πενταδία, χήρα του υπάτου Τιμασίου, έχει λάβει τρεις επιστολές- 94,104,185. Ανήκει στις συνεργάτριες που μετά την εξορία του Αγίου υπέστησαν διωγμούς και εξευτελισμούς, τους οποίους όμως αντιμετώπισε με παρρησία και γενναιότητα.
«Ασφαλώς και ήξερα από παλιά την αγάπη σου για μένα, την έβλεπα σε κάθε σου ενέργεια. Όμως από αυτά που μου έγραψες, την κατάλαβα ακόμα πιο καλά. Σε εκτιμώ λοιπόν και σε θαυμάζω, όχι τόσο που μου τα θύμισες, όσο που μου έγραψες τα δυσάρεστα που σου έχουν συμβεί. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι συνεχίζεις να μου έχεις εμπιστοσύνη, και να ενδιαφέρεσαι για όσα με αφορούν . Πράγμα που με κάνει να χαίρομαι , να ευφραίνομαι, να σκιρτώ, και, παρότι ζω σε τόσο μεγάλη ερημιά, να με παρηγορεί πολύ η γενναιότητα της ψυχής σου, η αντίσταση, η σταθερότητα της γνώμης σου, η πολλή σύνεση, η ειλικρίνεια και η μεγάλη παρρησία με την οποία κατήσχυνες τους αντίθετους και έδωσες στο διάβολο χτύπημα καίριο. Έτσι παραδειγμάτισες όσους αγωνίζονται για την αλήθεια, πετυχαίνοντας σπουδαία νίκη σαν γενναίος πολεμιστής, και στήνοντας τρόπαιο λαμπρό. Προσωπικά με γέμισες τόση χαρά κι ευχαρίστηση, που νομίζω ότι δε ζω πια σε ξένη, αφιλόξενη κι έρημη γη, αλλά είμαι εκεί μαζί σου και καμαρώνω της μεγάλης ψυχής σου την αρετή.
Να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι που πέτυχες τέτοια νίκη, που αποστόμωσες εύκολα τέτοια θηρία, έφραξες τα λυσσασμένα τους στόματα, και έρραψες τις αδιάντροπες γλώσσες τους. Αυτή είναι η δύναμη της αλήθειας με την οποία αγωνίστηκες και υπέρ της οποίας θυσιάστηκες όχι λίγες φορές, ότι με λίγα μόνο λόγια τους συκοφάντες νικά. Αντίθετα το ψέμα όσα λόγια κι αν πει, με όποιες μορφές λόγου κι αν εκφραστεί, δεν αργεί να φυλλορροήσει, να εξαντληθεί και πιο αδύναμο από τον ιστό της αράχνης να φανεί. Να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι- δε θα πάψω να επαναλαμβάνω τα λόγια αυτά- να αισθάνεσαι ανδρεία και δυνατή, και να αντιμετωπίζεις με ειρωνεία κάθε σκευωρία που θα στήνουν εις βάρος σου αυτοί. Να ξέρεις ότι, όσο πιο άγριες διαθέσεις εκδηλώνουν, τόσο πιο βαθιές πληγές στον εαυτό τους προκαλούν, ενώ εσένα στο παραμικρό δε σε βλάπτουν, όπως τα κύματα δε βλάπτουν το βράχο, μόνο διαλύονται αυτά. Κι αυτοί διαλύουν τους εαυτούς τους, τους καθιστούν πιο ανίσχυρους, και συσσωρεύουν κατά της κεφαλής τους μεγάλες τιμωρίες και βαριές ποινές.
Μη φοβάσαι καθόλου, όσο κι αν απειλούν, όσο κι αν τρίζουν τα δόντια και κατέχονται από μεγάλο θυμό, όσο κι αν οι διαθέσεις τους κατά της ζωής σου είναι φονικές, σαν άλλα άγρια θηρία έχουν πέσει σε βάραθρο κακίας φοβερό. Αυτός που σε γλύτωσε μέχρι τώρα από τις τόσες τους επιβουλές, , αυτός θα σε υπερασπιστεί γενναία, και θα ομολογείς, «αλλά ο Θεός έριξε πάνω τους τα βέλη του, και βρέθηκαν πληγωμένοι ξαφνικά» - Ψ. 68,8. Αυτό έγινε, και θα γίνει, και θ’ απολαύσεις πιο μεγάλη ανταμοιβή, θα τιμηθείς με πιο λαμπρό στεφάνι, ενώ αυτοί που αμετανόητα νοσούν, σε πιο μεγάλη κόλαση και τιμωρία θα παραδοθούν.
Υπάρχει κάτι που παρέλειψαν στην εναντίον σου σκευωρία; Υπάρχει μηχαρορραφία που να μη μετήλθαν επιχειρώντας να διαβάλουν τη γνήσια και σταθερή αφοσίωσή σου στο Θεό, και πιο πολύ τη γενναία και ανδρεία σου ψυχή; Οδήγησαν στην αγορά εσένα που πέρα από την Εκκλησία και το σπίτι δεν είχες πάει, από κει στο δικαστήριο, κατόπιν στη φυλακή. Ακόνισαν γλώσσες ψευδομαρτύρων, χάλκεψαν ξεδιάντροπες συκοφαντίες, οργάνωσαν δολοφονίες, έκαναν να ρεύσουν ποταμοί αιμάτων.
Αφάνισαν παλικάρια με φωτιά και μαχαίρι, τραυμάτισαν πολλούς και σπουδαίους άντρες, τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια, μύριες άλλες κακώσεις, γενικά έκαναν τα πάντα για να σε εκφοβίσουν, να σε εκβιάσουν, να σε αναγκάσουν να πεις τα αντίθετα από αυτά που είχε γνωρίσει και ιδεί. Και συ σαν αετός υψιπετής έσκισες τα δίχτυά τους, υψώθηκες στην ελευθερία που σου πρέπει, χωρίς καθόλου να εξαπατηθείς , και τους αποκάλεσες συκοφάντες για το έγκλημα της μεγάλης πυρκαγιάς , για το οποίο είχαν το θράσος οι ταλαίπωροι και άθλιοι να καυχηθούν.
Αναλογιζόμενη όλα όσα πέρασες , την τόση ταραχή, τη συμφορά που σου προκάλεσαν, τη θύελλα, την τρικυμία που έφεραν, ότι σ’ αυτή την τρικυμισμένη θάλασσα έπλευσες γαλήνια συνειδησιακά, σύντομα θα φτάσεις στο λιμάνι του Θεού με τα στεφάνια τα λαμπρά» - 94.


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Τρί Νοέμ 13, 2012 12:39 pm

γ. Προς τον εξόριστο επίσκοπο Κυριακό.

Από τις τρεις επιστολές – 64, 125, 202- προς τον πολύ στενό φίλο του επίσκοπο Συνάδων Κυριακό, που είχε αρχίσει να τον συνοδεύει στην εξορία, αλλά συνελήφθη στη Νίκαια της Βιθυνίας, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Χαλκηδόνα, η δεύτερη- 125- που ακολουθεί είναι λίαν εκτενής. Και, αποτελεί ένα μεγαλειώδη ύμνο στη δοκιμασία και το μαρτύριο, ένα υπέροχο εκ βαθέων του ακατάβλητου μαρτυρικού βιώματος του Αγίου, και έναν τρόπο κοινωνίας με αυτό του δοκιμαζόμενου φίλου του!
«Έλα να γιατρέψω και πάλι, την πληγή της λιποψυχίας σου, αδελφέ, να διαλύσω τους λογισμούς που θολώνουν το νου σου. Αλήθεια, τι είναι εκείνο που σε κάνει να στενοχωριέσαι και να αγωνιάς; Ότι βρήκε την Εκκλησία φοβερή συμφορά και ναυάγιο θλιβερό; Το ξέρω κι εγώ, και κανένας δεν μπορεί το αντίθετο να πει. Κι αν θέλεις μπορώ να σου τα παρουσιάσω με εικόνα φοβερή. Βλέπω να αναμοχλεύεται η θάλασσα σε βάθος πολύ. Βλέπω τους ναύτες αντί να κρατούν τα πηδάλια και τα κουπιά γερά, να έχουν δέσει τα χέρια γύρω από τα γόνατα, και να έχουν σαστίσει από το αναπότρεπτο κακό. Δε βλέπουν ουρανό, ούτε στο πέλαγο μακριά, ούτε διακρίνουν στεριά, έχουν ξαπλώσει στο κατάστρωμα, και θρηνούν, και κλαίνε με μαύρη απελπισιά! Αυτά διαδραματίζονται στη θάλασσα…
Στη θάλασσα της Εκκλησίας η αναταραχή είναι χειρότερη, η φουρτούνα πιο φοβερή. Γι’ αυτό να προσεύχεσαι και να παρακαλείς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που δεν επιβάλλεται στην τρικυμία δακτυλουργικά, μα την καταπαύει μ’ ένα νεύμα μοναχά. Κι αν τον παρακάλεσες ως τώρα πολλές φορές και δεν εισακούστηκες , μην αμελήσεις, συνέχισε, ο φιλάνθρωπος Θεός έτσι συνηθίζει να ενεργεί. Μη και δεν μπορούσε να γλιτώσει τους τρεις παίδες κάνοντας να μη ριχτούν στο καμίνι της φωτιάς; Όμως, άφησε να αιχμαλωτιστούν, να εξοριστούν σε βάρβαρη χώρα, να αποξενωθούν από την πατροπαράδοτη κληρονομιά, να απογοητευτούν από όλους, τίποτα να μην τους έχει απομείνει, και τότε ο Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, να κάνει το θαύμα , να σκορπίσει τη φωτιά. Να την κάνει, μη υποφέροντας των δικαίων εκείνων την αρετή, έξω από το καμίνι να βγει, και να κάψει όλους τους Χαλδαίους που ήταν συναγμένοι γύρω από κει.
Το καμίνι γι’ αυτούς ήταν η Εκκλησία απ’ όπου καλούσαν κι αγκάλιαζαν όλη την κτίση, ορατή και αόρατη, τους αγγέλους , τις δυνάμεις του ουρανού, και υμνούσαν . «Ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριο»- Δαν. 3, 28. Βλέπεις πώς η υπομονή των δικαίων μετέβαλε τη φωτιά σε δροσιά, πώς ντρόπιασε τον τύραννο, πώς τον υποχρέωσε να στείλει γραφή που να λέει: «Μέγας ο Θεός των Σεδράχ, Μισάχ, και Αβδεναγώ», και αυστηρή διαταγή να δημεύεται το σπίτι, και να κατάσχονται τα υπάρχοντα όποιου μιλάει εναντίον αυτού;
Μη λιποψυχήσεις λοιπόν μήτε να εγκαταλείψεις την προσευχή Όταν εκδιώχτηκα από την πόλη δεν είχα ανησυχία ή μέριμνα καμιά, έλεγα μέσα μου. «Αν η βασίλισσα θέλει να με στείλει εξορία, ας με στείλει, «του Κυρίου είναι η γη, και ό,τι τη γεμίζει». Αν πάλι θέλει να με πριονίσει , έχω για παράδειγμα τον Ησαΐα. Αν να με πετάξει στο πέλαγο, φέρνω στο νου τον Ιωνά. Αν να με ρίξει στο καμίνι του πυρός, οι τρεις παίδες έπαθαν το ίδιο, είπα. Αν να με ρίξει στα θηρία, θυμήθηκα το Δανιήλ ριγμένο στο λάκκο των λεόντων. Αν να με λιθοβολήσει, ας το κάνει, έχω για παράδειγμα τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Αν να μου πάρει το κεφάλι, ας το πάρει, παράδειγμά μου, Ιωάννης ο Βαπτιστής. Αν τα υπάρχοντά μου να πάρει, ας τα πάρει. «Γυμνός βγήκα απ’ την κοιλιά της μάνας μου, γυμνός και θα γυρίσω στη μάνα γη»- Ιώβ 1,2. Σύμβουλος ο Απόστολος , που λέει στην προς Γαλάτες Επιστολή. «Ο Θεός δεν ξεχωρίζει πρόσωπα»- 2,6. Αν λοιπόν επιζητούσα να αρέσω και να είμαι ευχάριστος στους ανθρώπους, δε θα ήμουν υπηρέτης του Χριστού- 1,10. Τέλος ο Δαυίδ με οπλίζει καλά λέγοντας. «Για τις βουλές σου θα μιλώ μπροστά σε βασιλιάδες, και δεν θα ντροπιαστώ»- 118, 46.
Πολλές σκευωρίες επινόησαν εις βάρος μου, πώς τάχα κοινώνησα κάποιους που είχαν φάει πριν. Αν βέβαια το έκανα αυτό, δεν έχει παρά να διαγραφεί το όνομά μου από το βιβλίο των επισκόπων , να μη γραφτεί στο βιβλίο της ορθόδοξης πίστης και Εκκλησίας, γιατί αν έκανα κάτι τέτοιο θα με αποβάλει από τη βασιλεία του ο Χριστός. Όμως μια και το διαδίδουν εις βάρος μου και φιλονικούν, ας καθαιρέσουν και τον Παύλο που μετά το δείπνο βάπτισε ολόκληρη οικογένεια, και τον ίδιο τον Κύριο βέβαια, που μετά το Μυστικό Δείπνο κοινώνησε τους Αποστόλους. Διαδίδουν ακόμα τη συκοφαντία πως κοιμήθηκα με γυναίκα. Γδύστε μου το σώμα, και θα βρείτε τη νέκρωση όλων των μελών μου»! Δε χωρεί αμφιβολία ότι από φθόνο τα διαδίδουν όλα αυτά.
Από την άλλη αδελφέ μου, στενοχωριέσαι, για το ότι αυτοί που με εξόρισαν έχουν το θράσος να εμφανίζονται και να μιλούν στην αγορά, και να τους ακολουθεί πλήθος πολύ; Για θυμήσου όμως τον πλούσιο και το Λάζαρο, ποιος από τους δύο δοκίμασε θλίψεις σε τούτη τη ζωή, και ποιος την πέρασε μέσα σε απολαύσεις υλικές. Σε τι έβλαψε η φτώχεια τον πρώτο; Δε μεταφέρθηκε ο αθλητής νικητής στην αγκαλιά του Αβραάμ; Και σε τι ωφέλησε ο πλούτος τον άλλο, που αναπαυόταν σε πορφυρά ρούχα και λινά; Πού πήγαν οι ραβδούχοι συνοδοί, πού οι σωματοφύλακες, πού τα άλογα με τα χρυσά χαλινάρια, πού οι υψηλοί ομοτράπεζοι και τα βασιλικά δείπνα; Δεν κατέβηκε στον τάφο, όπως ένας ληστής, ενώ έβγαινε η ψυχή του γυμνή, και κενή η φωνή. «Πατέρα μου Αβραάμ σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δακτύλου του και να μου δροσίσει τη γλώσσα γιατί τηγανίζομαι φοβερά»;
Πώς όμως αποκαλείς πατέρα τον Αβραάμ , όταν το βίο του δεν έχεις μιμηθεί; Εκείνος στο σπίτι του φιλοξενούσε κάθε άνθρωπο, ενώ εσύ δεν φρόντισες ούτε ένα φτωχό. Δεν είναι να πενθεί και να κλαίει κανείς που αυτός με τα τόσα πλούτη του δε στάθηκε άξιος ούτε για μια σταγόνα νερό; Αφού ούτε τα ψίχουλα δεν έδωσε στον φτωχό, δεν έλαβε ούτε μια σταγόνα νερό. Αφού στη χειμωνιά του κόσμου , δεν έσπειρε ελεημοσύνη , στο καλοκαίρι του Θεού δεν είχε να θερίσει καρπό! Εδώ ακριβώς ,κύριέ μου, έγκειται η μεγάλη οικονομία του Κυρίου, ότι τοποθέτησε κατάντικρυ, την κόλαση για τους ασεβείς, και την ανάπαυση για τους δικαίους, να βλέπονται ο ένας με τον άλλο και να αναγνωρίζονται. Γιατί τότε αλήθεια κάθε μάρτυρας θα αναγνωρίσει το δικό του τύραννο, και κάθε τύραννος το μάρτυρα που είχε βασανίσει!...
… Να μη στενοχωριέσαι λοιπόν, αλλά να θυμάσαι τον προφήτη που λέει: « Οι προσβολές των ανθρώπων να μην σαν φοβίζουν, ούτε να σας ταράζουν οι ειρωνείες τους. Σαν ρούχο θα τους φάει το σκουλήκι, ο σκόρος θα τους φάει σαν το μαλλί» - Ησ. 51,7 . Σκέψου και τον Κύριό μας, που όλο τον κόσμο κρατεί, όντας στα σπάργανα ακόμα διωκόταν και εξοριζόταν σε βάρβαρη χώρα, αφήνοντας υπόδειγμα να μη λιποψυχούμε στις δοκιμασίες κι εμείς…
Θυμήσου ότι τον αποκαλούσαν δαιμονισμένο, λαίμαργο, ψευδοπροφήτη… του φόρεσαν χλαμύδα και αγκάθινο στεφάνι, τον προσκυνούσαν, τον κορόιδευαν, τον υπέβαλαν σε κάθε είδους εμπαιγμό, τον ράπιζαν , τον σταύρωσαν. Τον πότισαν ξύδι και χολή… ότι οι μαθητές του τον εγκατέλειψαν , ο ένας τον είχε προδώσει, κι ο άλλος τον είχε αρνηθεί… και ότι ξεστόμισαν εναντίον του τη βαριά κατηγορία, πως τον έκλεψαν οι μαθητές του και δεν είχε αναστηθεί!
Θυμήσου τους Αποστόλους που διώχνονταν από παντού και κρύβονταν, και δεν μπορούσαν σε πόλη να φανούν. Θυμήσου που ο Πέτρος κρυβόταν στο σπίτι του Σίμωνα του βυρσοδέψη, κι ο Παύλος στο σπίτι της γυναίκας που ήταν έμπορος πορφυρών υφασμάτων, γιατί δεν είχαν το θάρρος να προσφύγουν σε πλούσιους. Όμως αργότερα όλα βγήκαν σε δρόμο ομαλό. Έτσι θα γίνει και τώρα, και να διώξεις την αθυμία που σε τυραννεί, γιατί άκουσα κι εγώ για εκείνο τον Αρσάκιο, που εγκατέστησε η βασίλισσα στο θρόνο, ότι πίεσε όλους τους αδελφούς που δεν ήθελαν να έχουν κοινωνία μαζί του. Και μάλιστα πολλοί από αυτούς πέθαναν για μένα στη φυλακή. Αλλά είναι λύκος με ένδυμα προβάτου, έχει βέβαια σχήμα επισκόπου, μα είναι μοιχός. Γιατί όπως η γυναίκα που συνάπτει σχέση με άλλον άνδρα, ενώ ο νόμιμος σύζυγός της ζει, έτσι κι αυτός είναι πνευματικός μοιχός , καθώς η στιγμή που εγώ ζω, άρπαξε τον επισκοπικό θρόνο μου…
… Γι’ αυτό σε παρακαλώ, σε ικετεύω, πέφτω στα γόνατά σου, αποδίωξε το πένθος της αθυμίας σου, μην παραλείπεις να με θυμάσαι στις προσευχές σου, και γράφε μου τακτικά».


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Παρ Δεκ 07, 2012 11:33 am

2.Επιστολή 8η

Κουκουσός, τέλη 404.
«Εκπληκτικός έπαινος στα πελάγη αρετών της Ολυμπιάδας».


1α. Η προηγούμενη επιστολή που έστειλα στη χάρη σου αρκούσε να καταπραΰνει αρκετά τη φλεγμονή της ψυχικής οδύνης σου. Επειδή όμως βλέπω ότι η τυραννίδα της κατάθλιψης – «αθυμία»- σε έχει καταβάλει πολύ και σε καταπονεί, θεώρησα αναγκαίο να προσθέσω στην πρώτη κι αυτή τη δεύτερη επιστολή, ώστε να μπορέσεις να καρπωθείς ακόμα πιο πολλή παράκληση , και, από δω και μπρος η ψυχική υγεία σου να σταθεροποιηθεί.
β. Θα προσπαθήσω λοιπόν τώρα με άλλο τρόπο να διαλύσω τη σκόνη της αθυμίας σου, γιατί πιστεύω ότι το οίδημα και η οδυνηρή πληγή έγινε σκόνη πια. Ωστόσο ούτε σ’ αυτή τη φάση πρέπει να αδιαφορήσεις και να πάψεις να φροντίζεις ώστε η θεραπεία να ολοκληρωθεί. Γιατί αν δεν καταβάλει κανείς προσεκτική φροντίδα ν’ απαλλαγεί και από αυτή τη σκόνη, μπορεί σε καίριο μέλος του σώματος όπως είναι το μάτι να προκληθεί μεγάλη ζημιά, να θολώσει η κόρη του οφθαλμού εκείνου που αδιαφορεί, και η όρασή του να διαταραχθεί. Για να μη συμβεί κατά κάποιο τρόπο το ίδιο και στο θέμα που μας απασχολεί, θα προσπαθήσω να αφαιρέσω κι αυτό που ονόμασα σκόνη, τα απομείναντα κατάλοιπα του κακού. Προς τούτο σε καλώ να σηκωθείς και να μου απλώσεις το χέρι, καθώς με την αρρώστια της ψυχής συμβαίνει ό,τι και με τη σωματική. Όσοι δηλαδή δέχονται την ιατρική βοήθεια, αλλά αρνούνται να βοηθήσουν εαυτούς και οι ίδιοι , χάνουν το όποιο θεραπευτικό όφελος έχει επιτευχθεί.
γ. Για να μη συμβεί αυτό, φρόντισε παρακαλώ να βοηθήσεις και η ίδια τον εαυτό σου , όσο πιο καλά μπορείς, ώστε με την αμοιβαία συνεργασία μας να προκύψει ωφέλεια πολλή . Ίσως όμως πεις εδώ, θέλω, αλλά δεν μπορώ, δεν μπορώ να διασπάσω το ζοφερό νέφος της αθυμίας , παρότι προσπαθώ . Αυτό αποτελεί πρόφαση και δικαιολογία, γιατί γνωρίζω πολύ καλά και την ευγένεια των λογισμών σου, και τη δύναμη της ευλαβούς σου ψυχής, και τη μεγάλη σου σύνεση, αλλά και τη δύναμη με την οποία τον ασκητικό σου αγώνα επιτελείς. Που σημαίνει γνωρίζω ότι, να το πω έτσι, αρκεί να δώσεις εντολή στο μανιασμένο πέλαγος της αθυμίας σου να ησυχάσει, και θα νιώθεις να σου γαληνεύει πάλι η ψυχή!
δ. Και για να επιτευχθεί πιο εύκολα αυτό, θα εισφέρω και τη δική μου συμβολή. Άραγε πώς μπορείς να το πετύχεις πιο εύκολα; Αν αναλογιστείς κατ’ αρχήν όλα όσα σου διαμήνυσα στην προηγούμενη επιστολή, όπου σου έγραψα πολλά γι’ αυτό το θέμα, και κάνεις μαζί μ’ εκείνα αυτό που τώρα θα σου παραγγείλω και θα πω. Ποιο είναι αυτό; Όταν ακούς ότι από τις Εκκλησίες , η μια βυθίστηκε , η επόμενη κλονίζεται, η άλλη ταράζεται από κύματα φοβερά , και άλλη έπαθε το ανεπανόρθωτο, η μια πήρε λύκο για ποιμένα ψυχών, η άλλη πειρατή για πνευματικό τους οδηγό, και η επόμενη δήμιο για γιατρό, ασφαλώς να πονάς, δεν πρέπει και δεν μπορείς να προσπερνάς χωρίς πόνο τέτοια δεινά , όμως να πονάς θέτοντας όριο και μέτρο στον πόνο και τη λύπη!
ε. Γιατί όντως, αν εμείς για τα δικά μας πλημμελήματα , αυτά για τα οποία θα δώσουμε λόγο στο Θεό δεν είναι ούτε αναγκαίο, ούτε και ασφαλές, αντίθετα , είναι και πολύ ολέθριο και βλαβερό να πονούμε και να υποφέρουμε σφοδρότατα ως και καταλυτικά, πολύ περισσότερο είναι και περιττό και μάτιαιο , επί πλέον και σατανικό, και καταστροφικό για την ψυχή μας να δοκιμάζουμε στενοχώρια και ψυχική συντριβή για τα πλημμελήματα που κάνουν άλλοι.

2α. Και, για να μάθεις ότι έτσι έχουν τα πράγματα και αυτό είναι το σωστό, θα σου αναφέρω την ακόλουθη παλιά ιστορία. Κάποιος Κορίνθιος αφού απόλαυσε τη σωτήρια δωρεά των ιερών ναμάτων του Βαπτίσματος , και κοινώνησε το Άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου, και γενικά έλαβε μέρος και στα άλλα Μυστήρια της Εκκλησίας – μερικοί λένε ότι τιμήθηκε και με θέση διδασκάλου της θείας αληθείας- μετά την είσοδο και μετοχή του σε διακεκριμένη θέση στην Εκκλησία, διέπραξε αμάρτημα πάρα πολύ βαρύ. Αφού πολιόρκησε κάμποσο καιρό τη γυναίκα του πατέρα του ερωτικά, δεν αρκέστηκε σ’ αυτό, αλλά προχώρησε και σε ακόλαστη πράξη μαζί της. Το τόλμημα εδώ δεν είναι απλή πορνεία, είναι συνάμα και μοιχεία, κάτι πολύ χειρότερο.
β. Όταν τα έμαθε αυτά ο μακάριος Απ. Παύλος, μη βρίσκοντας να γράψει ακριβώς τη λέξη που άξιζε στο αμάρτημα αυτό, ανέδειξε το μέγεθος της αμαρτίας με άλλο τρόπο, έγραψε στη χριστιανική κοινότητα της Κορίνθου τα εξής: «Κυκλοφορεί η φήμη ότι παρουσιάστηκαν ανάμεσά σας περιπτώσεις πορνείας, και μάλιστα τέτοιου είδους , που δε τη συναντάει ούτε στους ειδωλολάτρες κανείς»- 1 Κορ.5,1 . Θέλοντας να δείξει πόσο μεγάλο και βαρύ είναι το παράπτωμα , δεν είπε, ούτε «τολμιέται», ούτε «αναφέρεται». Τον παρέδωσε αμέσως στο σατανά, τον απέκοψε από την Εκκλησία, και δεν του επέτρεπε να παρακαθίσει ούτε και σε κοινό τραπέζι με κάποιο χριστιανό. Με άλλα λόγια, του επέβαλε με την αυστηρότητα που έπρεπε την έσχατη τιμωρία, για να το πω αλλιώς, τον έσφαξε χρησιμοποιώντας ως δήμιό του τον σατανά, και όρισε ότι, με έναν τέτοιο άνθρωπο μαζί, δεν πρέπει ούτε να συμφάγει κανείς.
γ. Ωστόσο ο όσιος αυτός Απόστολος που απαγόρευσε να παρακαθίσει κανείς με έναν τέτοιο άνθρωπο ακόμα και σε κοινό τραπέζι, αλλά προσθέτω, και παράγγειλε σε όλους να πενθούν γι’ αυτόν, αν λάβουμε υπόψη ότι τους γράφει, «κι εσείς αντί να λυπηθείτε βαθιά, ώστε αυτός που διέπραξε κάτι τέτοιο να απομακρυνθεί από την Εκκλησία, είστε περήφανοι για τον εαυτό σας» - 1 Κορ. 5,2 . Αυτός λοιπόν που τον απομάκρυνε από παντού ως δολιοφθορέα, τον απέκλεισε από κάθε σπίτι, τον παρέδωσε στο σατανά και γενικά απαίτησε να είναι τόσο αυστηροί απέναντί του, όταν κατάλαβε ότι για τη βαριά αμαρτία του πόνεσε πραγματικά πολύ, μετάνοιωσε, και άλλαξε ζωή, μετέβαλε την τακτική του, και έφτασε να τους παραγγέλλει τα εντελώς αντίθετα από πριν. Αυτός ο ίδιος που είχε παραγγείλλει πριν , «αποκόψτε τον, αποστραφείτε τον, πενθήστε, και ας τον παραλάβει ο διάβολος», τί τους λέει τώρα. «Σας παρακαλώ λοιπόν να αποφασίσετε να τον δεχτείτε με αγάπη» ! Γιατί; «Για να μην καταρρεύσει από τη μεγάλη του στενοχώρια αυτός ο άνθρωπος. Και έτσι δε θα βγει κερδισμένος ο σατανάς, του οποίου τις επιδιώξεις γνωρίζουμε καλά». 2 Κορ 2,7 -11. Βλέπεις ότι είναι σατανικό να πονάς χωρίς μέτρο, ότι είναι παγίδα την οποία στήνει ο σατανάς, που με το άμετρο της στενοχώριας, μεταβάλει το σωτήριο φάρμακο –τη λελογισμένη λύπη και στενοχώρια- σε φαρμάκι θανατερό;
δ. Γιατί πράγματι η χωρίς μέτρο αθυμία, γίνεται δηλητήριο στο τέλος στον άνθρωπο που της παραδίδεται αμαχητί , του κλείνει την πόρτα της σωτηρίας, την οποία η υπό έλεγχο λύπη και στενοχώρια κρατάει πάντα ανοιχτή. Για τούτο και ο Απ. Παύλος επεξηγώντας την αλλαγή στάσης που ζητεί από τους Κορινθίους καταλήγει, «για να μη βγει κερδισμένος ο σατανάς». Με ένα άλλο παράδειγμα είναι σαν να τους λέει ότι, όταν το πρόβατο αποξενώθηκε από το κοπάδι, τουτέστιν , όταν αποσπάστηκε την Εκκλησία, ήταν ψωραλέο. Αλλά, διόρθωσε το λάθος του, θεραπεύτηκε από την αρρώστια, έγινε πρόβατο κανονικό, όπως ήταν πριν από αυτή. Τέτοια είναι η δύναμη της μετάνοιας. Επομένως ανήκει και πάλι στη δική μας ποίμνη. Ας τον δεχτούμε κανονικά, ας τον υποδεχτούμε με ανοικτή αγκαλιά , ας τον πάρουμε μέσα , ας τον ενώσουμε με εαυτούς και αλλήλους. Αν δεν θελήσουμε να το κάνουμε αυτό, τότε ο διάβολος θα βγει νικητής, όχι γιατί θα έχει κρατήσει κάποιον που του ανήκει, αλλά γιατί η αδιαφορία και άμετρη επιθυμία μας για ό,τι έκανε αυτός θα τον καταποντίσει, και θα τον κάνει δικό του, την ώρα μάλιστα που θα έχει διορθωθεί και ουσιαστικά θα ανήκει πάλι σ’ εμάς! Για τούτο και πρόσθεσε, «γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά τις επιδιώξεις του», του τουτέστιν ότι πολλές φορές συνηθίζει να υποσκελίζει τους απρόσεκτους , και με πράγματα που θα έπρεπε να τους ωφελούν, όταν βέβαια δεν έχουν αντιμετωπιστεί με τον πρέποντα τρόπο και σωστό…


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»



Άβαταρ μέλους
gkou
Δημοσιεύσεις: 726
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:05 pm
Τοποθεσία: Γεωργία, Κόρινθος

Re: Γράμματα από την εξορία-Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Δημοσίευσηαπό gkou » Τρί Φεβ 26, 2013 10:05 am

Επιστολές προς διακόνισσα Ολυμπιάδα
1. Επιστολή 1η

Νίκαια της Βιθυνίας ,Ιούνιος- Ιούλιος 404.
Ιωάννης ο Επίσκοπος , εύχομαι στην αξιοσέβαστη και θεοφιλέστατη δεσποσύνη μου διακόνισσα Ολυμπιάδα τη χαρά του Χριστού.

«Σπεύδω παρευθύς να σου ζητήσω να καταλάβεις ότι, όσο δυναμώνουν οι πειρασμοί της επερχομένης εξορίας μου, τόσο δυναμώνει στην ψυχή μου η παράκληση του Θεού, η θεία παραμυθία, και μαζί της οι χρηστές ελπίδες για όσα μέλλουν να συμβούν. Για την ώρα όλα βαίνουν καλά, ταξιδεύω με ούριο άνεμο. Ποιος το περίμενε, και ποιος το πίστευε, πως θα διαλύονται ύφαλοι και βράχοι, θα σταματούν ανεμοστρόβιλοι και καταιγίδες! Πώς σε νύχτα ασέληνη, σε πηχτό και αδιαπέραστο σκοτάδι, με βράχους και σκοπέλους ένα γύρω παντού, θα ανοιγόμουν στο πέλαγος, και θα αισθανόμουν πως δεν κουνιέμαι πιο πολύ, από κείνους που είναι αραγμένοι σε κλειστό λιμάνι!
Αυτά παρακαλώ να λογίζεσαι κι εσύ, θεοφιλέστατη δεσποσύνη μου, ώστε να μπορείς να ξεπερνάς αυτό τον κλύδωνα και την ταραχή. Και να μην παραλείπεις να μου γράφεις, αν είσαι καλά. Προσωπικά από υγεία είμαι καλά, ήρεμος, γαλήνιος ψυχικά, με πιο δυναμωμένο και το σώμα χάρη στον καθαρό αέρα που αναπνέω εδώ. Οι επαρχιακοί υπάλληλοι που ορίστηκαν ως συνοδοί μου φροντίζουν για όλα, με εξυπηρετούν κι από υπηρέτες πιο καλά. Μου δείχνουν πολλή αγάπη, καθένας τους θεωρεί χρέος και επιταγή να με υπηρετεί. Μου συμπαραστέκονται σε όλα και παντού, ο ένας μετά τον άλλο μακαρίζει εαυτόν που αξιώνεται να με διακονεί.
Ένα μόνο με λυπεί και με θλίβει, η αίσθηση που έχω ότι δεν αντιμετωπίζεις αυτή την κατάσταση με την ίδια ψυχική ηρεμία και γαλήνη κι εσύ. Αυτό οφείλεις να μου το ξεκαθαρίσεις το ταχύτερο δυνατό, ώστε να νιώθω ψυχική ευφροσύνη και από αυτή την πλευρά , και να ευγνωμονώ τα μέγιστα το ιδιαίτερα αγαπημένο μου τέκνο Περγάμιο – Επίσκοπος , αφοσιωμένος μαθητής του. Τον είχε ακολουθήσει στην εξορία ,και εκτελούσε χρέη ταχυδρόμου του κατά καιρούς- τον οποίο μπορείς, όποτε θέλεις να μου γράψεις, να τον χρησιμοποιήσεις ως γραμματοκομιστή. Είναι φίλος ειλικρινής, ιδιαίτερα αφοσιωμένος σ’ εμένα , αλλά και έχει και στη δική σου κοσμιότητα και ευλάβεια μεγάλο σεβασμό».

3. Επιστολή 3η.
Καισάρεια Καππαδοκίας, τέλη Ιουλίου 404.
«Όταν έβλεπα τα πλήθη ανδρών και γυναικών που ξεχύνονταν στους δρόμους των σταθμών από όπου περνούσαμε, μόλις με έβλεπαν, να λιώνουν κυριολεκτικά στο κλάμα, αναλογιζόμουν σε ποια κατάσταση θα βρίσκεστε εσείς. Γιατί, αν άνθρωποι που με έβλεπαν πρώτη φορά, συντρίβονταν από τη λύπη σε βαθμό που να μην μπορούν να συνέλθουν εύκολα, και, παρότι τους παρακαλούσα, τους ικέτευα, και τους συμβούλευα να ηρεμήσουν, τα μάτια τους να γίνονται ακόμη πιο θερμές δακρύων πηγές, αναλογίζομαι πόσο πιο σφοδρή θα είναι η δική σας ψυχική τρικυμία και ταραχή. Αλλά, και ότι όσο πιο σφοδρή είναι αυτή η τρικυμία, τόσο πιο μεγάλα θα είναι τα βραβεία, αν την αντιμετωπίσετε με την πρέπουσα υπομονή, γενναιότητα και ευχαριστία, πράγμα που θέλω να πιστεύω ότι κάνετε . Μην ξεχνάτε ότι, αν οι κυβερνήτες των πλοίων κάνουν το λάθος ν’ ανοίξουν τα πανιά πιο πολύ από όσο πρέπει, όταν πνέει άνεμος σφοδρός, το πλοίο θα ανατραπεί, ενώ αν τα ανοίξουν όσο πρέπει, θα συνεχίσουν να το κυβερνούν με ασφάλεια πολλή.
Λαμβάνοντας υπόψη σου αυτά, θεοφιλέστατη δεσποσύνη μου, μην παραδίνεσαι στη βασανιστική τυραννία της αθυμίας , προσπάθησε να βγεις νικήτρια από αυτή σκεπτόμενη απλά και λογικά. Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που εσύ τουλάχιστον το μπορείς, καθώς ο κλυδωνισμός αυτής της τρικυμίας δεν είναι από τις πνευματικές σου δυνατότητες πιο ισχυρός . Θα περιμένω να λάβω γράμμα σου, που θα μου αναγγέλει τη νίκη αυτή, ώστε να γεμίσει η καρδιά μου ευφροσύνη εδώ στην ξενιτιά πια, μαθαίνοντας ότι μπόρεσες να υπομείνεις, και να ξεπεράσεις τη βαριά αθυμία σου με τη σύνεση που ταιριάζει, και την άσκηση που ξέρεις να κάνεις στην εγκαρτέρηση και την υπομονή!
Αυτή την επιστολή έστειλα στην εντιμότητά σου με το που έφθασα στην Καισάρεια».


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ»
Εισαγωγικά- Νεοελληνική απόδοση
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΗ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 0 και 0 επισκέπτες