Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο

[stratis]

Από ότι κατάλαβα η απορία του φωτός είναι αν ο Θεός απευθύνθηκε άμεσα στον Υιό και τον άκουγε μόνο ο Υιός ή αν με το τρίτο πρόσωπο άκουσαν και άλλοι τη φωνή του Θεού και πιο συγκεκριμένα ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και οι μαθητές του;

[ΦΩΣ]

Δεν υπάρχει ερώτημα Στρατή , αλλά θεωρώ βέβαιο επειδή συνέβηκε και σε άλλες πριπτώσεις , ότι δεν ακύστηκε με τον ίδιο τρόπο η ΜΙΑ φωνή που εκπέμφθηκε από τον ουρανό. Δηλαδη και οι δύο εκδοχές είναι σωστές επειδή ο κάθε ένας έγραψε αυτό του είπαν ,ο μεν ένας αυτό που είπε ο Ιωάννης και ο άλλος αυτό που είπε ο Χριστός.

Ο Ιωάννης άκουσε το "ούτο εστί..." και ο Ιησούς το "συ ει..." την ίδια στιγμή με την ίδια εκπομπή "φωνής" από τον ουρανό, όπως έγινε και την ημέρα της πεντηκοστής που ο λαοί άκουγαν τις ομιλίες των αποστόλων στη γλώσσα τους.

Υπάρχει σχετικό ανάλογο και σε άλλο σημείο της Καινής Διαθήκης όπως ήδη είπα , αλλά δε θυμάμαι σε ποιο σημείο είναι.Είναι τη στιγμή που μιλάει ο Χριστός και άλλοι μεν ακούνε τη φωνή εξ ουρανού άλλοι όχι και άλλοι ακούνε ήχο αλλά δεν διακρίνουν τα λόγια.

[stratis]

Μάλλον δεν έχει κανείς κάτι άλλο να προσθέσει οπότε βάζω το επόμενο κεφάλαιο.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο δ΄

1 Τότε ο Ιησούς ανήχθη εις την έρημον υπό τού Πνεύματος, πειρασθήναι υπό τού διαβόλου. 2 και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασεν. 3 Καί προσελθών αυτώ ο πειράζων είπεν· Ει υιός εί τού Θεού, ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται. 4 ο δε αποκριθείς είπε· Γέγραπται, Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος, αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού. 5 Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν, και ίστησιν αυτόν επί το πτερύγιον τού ιερού, 6 και λέγει αυτώ· Ει υιός εί τού Θεού, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γάρ ότι Τοίς αγγέλοις αυτού εντελείται περί σού και επί χειρών αρούσίν σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου. 7 έφη αυτώ ο Ιησούς· Πάλιν γέγραπται, Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου. 8 Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν, και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας τού κόσμου και την δόξαν αυτών, 9 και λέγει αυτώ· Ταύτά σοι πάντα δώσω εάν πεσών προσκυνήσης μοι.

10 τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς· Ύπαγε οπίσω μου, σατανά· γέγραπται γάρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις. 11 Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος, και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ. 12 Ακούσας δε ότι Ιωάννης παρεδόθη ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. 13 και καταλιπών την Ναζαρέτ ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ· 14 ίνα πληρωθή το ρηθέν διά Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· 15 Γή Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν τού Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, 16 ο λαός ο καθήμενος εν σκότει φώς είδεν μέγα, και τοίς καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φώς ανέτειλεν αυτοίς. 17 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν· Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών. 18 Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας είδεν δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν· ήσαν γάρ αλιείς. 19 και λέγει αυτοίς· Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων.

20 οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ. 21 Καί προβάς εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τον τού Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εν τώ πλοίω μετά Ζεβεδαίου τού πατρός αυτών καταρτίζοντας τα δίκτυα αυτών· και εκάλεσεν αυτούς. 22 οι δε ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ. 23 Καί περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς, διδάσκων εν ταίς συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τώ λαώ. 24 και απήλθεν η ακοή αυτού εις όλην την Συρίαν· και προσήνεγκαν αυτώ πάντας τους κακώς έχοντας ποικίλαις νόσοις και βασάνοις συνεχομένους και δαιμονιζομένους και σεληνιαζομένους και παραλυτικούς, και εθεράπευσεν αυτούς· 25 και ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί από της Γαλιλαίας και Δεκαπόλεως και Ιεροσολύμων και Ιουδαίας και πέραν τού Ιορδάνου.

[ΦΩΣ]

Λοιπόν...
1 Τότε ο Ιησούς ανήχθη εις την έρημον υπό τού Πνεύματος, πειρασθήναι υπό τού διαβόλου.

Μας λέει ευθέως από το απαρέμφατο "πειρασθήναι" το κείμενο ότι πήγε ΓΙΑ ΝΑ πειραστεί από το διάβολο. Δηλαδη ήξερε και ήταν δεδομένο το ότι θα πειραστεί από το διάβολο ο Ιησούς. Αλλιώς θα έλεγε ότι εκεί που πήγε "επειράσθη" από το διάβολο.

Πρώτο δίδαγμα για μας:κάθε βάπτιση-κάθαρση ακολουθεί πειρασμός και μάλιστα τόσο ισχυρότερος όσο βαθύτερη ήταν η κάθαρση.

Ο Ιησούς όντας καθαρός και από πριν θα πειραζόταν από πριν αν και ο διάβολος μπορούσε να δει την καθαρότητα που είχε. Με τη βάπτιση είδε και ο διάβολος και έμαθε κάποια επιπλέον στοιχεία για τον Ιησού. Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι οι δαίμονες είναι σχεδόν παντογνώστες αλλά το αντίθετο συμβαίνει. Ελάχιστα γνωρίζουν από όσα μας αφορούν εσωτερικά και από αυτά μόνο εκείνα που έχουν σχεση με το επίπεδό τους. Ο διάβολος αν και ήξερε ότι θα υπάρξει κάποιος Χριστός ο, ούτε όλη τη σημασία της λέξης αυτής ήξερε ούτε ποιοςθα είναι μπορούσε να ξέρει, διότι δε μπορούσε να δει στο βάθος των ανθρώπων. Γιαυτό άλλωστε και οδήγησε το Χριστό στη σταύρωση , γιατί δεν ήξερε τις συνέπειες που αυτό θα είχε για τον ίδιο (το διάβολο).

Το ότι ο διάβολος είναι σκοτισμένος ως νους και δεν έχει επίγνωση των όσων πράττει και όλων των συνεπειεών τους, είναι φανερό από την περίπτωση του Ιώβ που νόμιζε ότι θα πετύχει αυτό που ήθελε, το να αφήσει ο Ιώβ την ευσέβεια προς το Θεό.
Απόδειξη επίσης είναι ότι δεν ήξερε ποιο από τα βρέφη είναι ο Χριστός και γιαυτό οδήγησε τον Ηρώδη να εκδόσει γενικό διάταγμα ώστε να σφαγεί και αυτό μαζί με τα άλλα. Δε μπορούσε να διαβάσει ούτε τη σκέψη των μάγων ούτε να τους παρακολουθήσει καθώς έβρισκαν το θείο βρέφος. Ομοίως και με τη βάπτιση. Είδε από τις σκέψεις των παρισταμένων ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει , γιατί δε μπορούσε ούτε τη σκέψη του Ιωάννη να διαβάσει καλά καλά.
Πήγε λοιπόν στην έρημο ο Ιησούς για να πειραστεί ως άνθρωπος και για να μας δώσει παράδειγμα, αλλά και πληροφορία για τα όρια γνώσης των δαιμόνων που δεν είναι και πολύ μεγάλα , όσο νομίζουν πολλοί.

2 και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασεν. 3 Καί προσελθών αυτώ ο πειράζων είπεν· Ει υιός εί τού Θεού, ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται. 4 ο δε αποκριθείς είπε· Γέγραπται, Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος, αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού.

Για το τεσσαρακονθήμερο διάστημα νηστείας θα έπρεπε να γίνει άλλη συζήτηση γιατί να είναι 40 ημέρες και όχι περισσότερες ή λιγότερες. Δεν είναι συμβολικό αλλά κυριολεκτικό διάστημα. Το συναντάμε και στο Μωυσή που νήστεψε 40 μέρες για να πάρει τις εντολές και άλλες 40 για να τις ξαναπάρει , αλλαγμένες βέβαια, και σε άλλες περιπτώσεις.Είναι όμως άλλο θέμα.

Ο πρωτος πειρασμός δείχνει πως αντιλαμβάνεται ο "πειράζων" την έννοια του "υιού Θεού". Την αντιλαμβάνεται ως ενός θαυματοποιού, μάγου με υπερφυσικές δυνάμεις που μπορεί να μεταποιήσει τις πέτρες σε ψωμί, που εκείνη τη στιγμή ο πειράζων νόμιζε ότι είναι το σημαντικότερο για τον Ιησού που πεινούσε.

Αλλά δεν διέγνωσε σωστά. Ο Ιησούς δεν είχε μόνοι τη βιολογική υπόσταση όπως νόμιζε ο διάβολος ή πιο σωστά δεν τη θεωρούσε πρώτη ιεραρχικά. Έφερε παράδειγμα από την Παλαιά Διαθήκη που έδειχνε ότι ο άνθρωπος δεν είναι σάρκα μόνο και δε θα πρέπει να νοιάζεται για τη σάρκα πρωτα.

Αυτό είναι και κια για μας ένα δίδαγμα σαφές. Δεν πρεπει αν υποδουλώνουμε τα πνευματικά στα σαρκικά.

5 Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν, και ίστησιν αυτόν επί το πτερύγιον τού ιερού, 6 και λέγει αυτώ· Ει υιός εί τού Θεού, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γάρ ότι Τοίς αγγέλοις αυτού εντελείται περί σού και επί χειρών αρούσίν σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου. 7 έφη αυτώ ο Ιησούς· Πάλιν γέγραπται, Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου.

Ο διάβολος ανασυντάσσσεται και προτείνει στο Ιησού να αποδείξει ότι είναι υιός Θεού, χρησιμοποιώντας αγιογραφικές φράσεις και προφητείες. Σε ποιον να αποδείξει όμως; Αν το έκανε στο πτερύγιο του ναού θα τον έβλεπαν όλοι. Δηλαδη πέρασε από τη σωματική ανάγκη, την τροφή, στην ανάγκη για αυτοπροβολή και απόκτηση εκτίμησης από το περιβάλλον, τους ανθρώπους. Ο Ιησούς όμως έίχε άλλη ιεράρχηση και πριν από την ικανοποίηση για την αξία που μας αναγνωρίζουν οι άλλοι έθετε το θέλημα του Θεού.

Τι σημαίνει το "εκπειράσεις" όμως; Μη θέσεις σε δοκιμασία νομίζω σημαίνει, και το νόημα είναι ότι αν θέσεις κάποιον -κάτι σε δοκιμασία πρέπει να είσαι έτοιμος και για τις συνέπειες, κυρίως για εκείνες που μπορεί να μην αναμένεις.

Τρίτη δοκιμασία-πειρασμός :
8 Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν, και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας τού κόσμου και την δόξαν αυτών, 9 και λέγει αυτώ· Ταύτά σοι πάντα δώσω εάν πεσών προσκυνήσης μοι.10 τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς· Ύπαγε οπίσω μου, σατανά· γέγραπται γάρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις. 11 Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος, και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ.

Εδώ δεν του ζητά να αποδείξει τίποτε αλλά τον δελεάζει με το σύνολο των επίγειων απολαύσεων και την εξουσία επί των ανθρώπων, αρκεί να του υποταχθεί. Ο Ιησούς βέβαια δεν είχε σκοπό να υποταχθεί στο διάβολο αλλά να ανοίξει το δρόμο για τους ανθρώπους,να μπορούν να το αντιμετωπίσουν.
Το ότι απαντά πάλι με κάτι ήδη γραμμένο σημαίνει ότι όλα όσα χρειαζόμαστε υπάρχουν ήδη γραμμένα και ήδη ειπωμένα.

Τον οναμάζει για πρώτη φορά "σατανά" δηλαδη "αντίδικο" και για πρώτη φορά του επευθύνει εντολή "ύπαγε οπίσω μου" σαν κυρίαρχος. Δείχνει ακριβώς την πορεία του κάθε ανθρώπου γιατί όλοι δοκιμαζόμαστε από τους τρεις πειρασμούς και σε κάποιον υποκύπτουμε. Αν δεν υποκύψουμε σε κανέναν τότε μπορούμε να πούμε και εμείς το "ύπαγε οπίσω μου " και το "εν εμοί έχει ουδέν" που είπε ο Χριστός. Γιαυτό άλλωστε γράφτηκαν όλα αυτά. "Ο πίστεύων εις εμέ μείζονα τούτων ποιήσει " λέει στο κατά Ιωάννην.

Το άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι το ότι έρχονται οι άγγελοι και τον υπηρετούν. Σαν Θεό τον υπηρετούν πάντοτε αλλά τότε τον υπηρετούσαν ως άγιο πλέον, πράγμα που συμβαίνει με όλους όσυς ξεπέρασαν αυτούς τους τρεις πειρασμούς. Σας παραπέμπω στο βίο του αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού αλλά και σε άλλους βίους αγίων που φαίνεται ότι οι άγιοι όχι μόνο το διάβολο έχουν υπό την εξουσία τους αλλά και τους αγγέλους εκείνους που ανήκουν σε χαμηλότερο τάγμα από εκείνο που έχουν φτάσει οι ίδιοι. Γιαυτό και η προσευχή ενός αγίου μπορεί να επηρρεάσει ολόκληρα έθνη μερικές φορές. Και αυτό το επιβεβαιώνει και η Αγία Γραφή τόσο με τον Αβραάμ , όσο και με το Μωυσή αλλά και αλλού.Ομοίως και οι βίοι των αγίων.

Οι τρεις πειρασμοί του Χριστού είναι πειραμοί που έρχονται σε όλους όσους βαπτίζονται συνειδητά εν Χριστώ και έρχονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο(περιστάσεις).

Ο Ιησούς επιστρέφει μετά από τον πειρασμό επιστρέφει και ζει μεταξύ των ανθρώπων.Αλλά είναι πλέον αλλαγμένος. Εκτός από το ότι κυρήσσει τον ερχομό της βασιλείας των ουρανών καλεί τους μαθητές άμεσα σαν να τους γνωρίζει και επίσης έχει θεραπευτικές δυνάμεις. Δηλαδή η νίκη κατά των τριών πειρασμών έχει σαν επακόλουθο και αυτά. Ισχύει επίσης για κάθε άνιρωπο αυτό, όπως λέει στη Φιλοκαλία και ο όσιος Νικήτας ο στηθάτος. Ζούμε σε επανάληψη τις φάσεις της ζωής του Χριστού, όλες, από τη γέννηση ως τη σταύρωση και την Ανάσταση, αν σταυρωθούμε όπως εκείνος, άδικα. Αν δε γεννηθεί ο Χριστός εντός μας θα εγκλωβιζόμαστε πάντα από τους πειρασμους σε μια κατάσταση "προχριστιανική" και δε θα προχωράμε.

Μιας και είναι νηστεία μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε πιο σοβαρά την έννοια την νηστείας η οποία είναι ίσως το μόνο μέσο εσωτερικού καθαρισμού που καθαρίζει το σύνδεσμο ψυχής και σώματος;

Η σκέψη μου μού λέει ότι αν υπάρχει κάποιος σύνδεσμος ψυχής και σώματος τότε αυτός δε μπορεί λειτουργήσει σωστά όταν έχει να κάνει με ένα σώμα βαρύ και μολυσμένο από τις τροφές. Γιαυτό και διακόπτεται η ζωή όταν υπερβούμε κάποια όρια.

Θα έπρεπε να γίνει νομίζω μια ειδικότερη συζήτηση επ' αυτού , επί του συνδέσμου ψυχής και σώματος και τη σχέση του με τη νηστεία .

[stratis]

Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου.

Δεν έχουμε την εξουσία να πειράζουμε / ελέγχουμε / δοκιμάζουμε / τεστάρουμε το Θεό. Είναι σα να τον προκαλούμε. Δε βάζουμε διλήμματα στο Θεό ούτε Τον απείλουμε ούτε Τον στριμώχνουμε να δούμε τι θα κάνει.

Συμφωνώ ότι το πειρασθήναι είναι τελικό απαρέμφατο. Ο Ιησούς ήξερε ότι θα δοκιμασθεί και το έκανε για αυτό ακριβώς, για να ψηθεί, να τελειοποιηθεί, να νικήσει κατά κράτος το σατανά ώστε μετά να εκβάλλει δαιμόνια και κυρίως να νικήσει τον άρχοντα του κόσμου τούτου με τη Σταύρωσή Του ως λύτρο αντί πολλών και την Ανάσταση.

17 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν· Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών

Ήρθε λοιπόν η βασιλεία και είναι ο Χριστός ο ίδιος, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών, ο τους μετέχοντας αγιάζων.

18 Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας είδεν δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν· ήσαν γάρ αλιείς. 19 και λέγει αυτοίς· Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων.

Ταπεινοί άνθρωποι, αλιείς γίνονται οι εκλεκτοί μαθητές Του κι αυτό αποτελεί δίδαγμα για όλους μας που καμιά φορά κομπάζουμε για τον εαυτό μας ή τη θέση μας. Οι απλοί αλιείς έγιναν αλιείς ανθρώπων, εμείς;

Πρώτο δίδαγμα για μας:κάθε βάπτιση-κάθαρση ακολουθεί πειρασμός και μάλιστα τόσο ισχυρότερος όσο βαθύτερη ήταν η κάθαρση.

Σωστός ο παίκτης, πάρα πολύ σωστός.

[ΦΩΣ]

Συμφωνώ ότι το πειρασθήναι είναι τελικό απαρέμφατο. Ο Ιησούς ήξερε ότι θα δοκιμασθεί και το έκανε για αυτό ακριβώς, για να ψηθεί, να τελειοποιηθεί, να νικήσει κατά κράτος το σατανά ώστε μετά να εκβάλλει δαιμόνια και κυρίως να νικήσει τον άρχοντα του κόσμου τούτου με τη Σταύρωσή Του ως λύτρο αντί πολλών και την Ανάσταση.

Εδώ θέλει προσοχή! Είναι εύκολο να πέσει κανείς σε πλάνες από μια μικρή λέξη.
Ο Ιησούς δεν είχε ανάγκη τελειοποίησης ούτε σαν θεός ούτε σαν άνθρωπος. Γεννήθηκε τέλειος θεός και τέλειος άνθρωπος.
Αλλά πέρασε όλες τις φάσεις που θα περνούσε και ένας άνθρωπος που τελειοποιούνταν και εκδήλωνε όλα τα γνωρίσματα ενός τελειοποιούμενου ανθρώπου σαν να ήταν άνθρωπος και περνούσε τις δοκιμασίες που θα περνούσε ένας άνθρωπος που δεν είναι τέλειος, ακριβώς για να πάρει πάνω του την ατέλεια και να την εξουδετερώσει.

Γιαυτό και αν πούμε ότι τελειώθηκε δε λέμε την αλήθεια και είναι αιρετικό το να το πιστεύουμε.

Το να αναλύσουμε ακριβώς αυτό το σημείο είναι η ουσία του χριστιανισμού. Γιαυτο και επιμένω.
Αν ο Ιησούς είχε γεννηθεί ατελής άνθρωπος τότε δεν υπήρχε περιπτωση ούτε ποτέ να γίνει τέλειος ούτε θα ήταν εξ αρχής τέλειος θεός , επειδή η τελειότητα της θείας φύσης συνεπάγεται την τελειότητα της ανθρώπινης με την οποία ενώνεται κατά τη σύλληψη. Τη στιγμή της σύλληψης , κατά τον Ευαγγελισμό, σώζεται η ανθρώπινη φύση και θεώνεται, αλλά δεν εκδηλώνει εμέσως όλα τα ιδιώματα της θέωσης τα οποία θα εκδηλωθούν εν καιρό, όπως ακριβώς και η πτώση του Αδάμ δεν επέφερε άμεσα και αυτοστιγμεί το θάνατο του σώματος αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
Η σωτηρία της ανθρώπινης φύσης δε σημαίνει και σωτηρία κάθε ανθρώπινης υπόστασης, δηλαδη κάθε ανθρώπου, άμεσα. Η σωτηρία της ανθρώπινης φυσης έγινε σε όλη την έκταση της έννοιας "φύση".

Η μελέτη των εννοιών "φύση" , "υπόσταση", "ουσία" και "ενέργεια" είναι το κομβικό σημείο όλων των δογμάτων του χριστιανισμού και από αυτή τη μελέτη των σχέσεων μεταξύ αυτών των εννοιών προκύπτουν νέες συλλήψεις και οπτικές θέασης του κόσμου από κάθε άποψη, ακόμη και από φιλοσοφική αλλά και από επιστημονική.
Διότι η επιστήμη, κάθε κλάδος, ασχολείται με κάποιο είδος ενέργειας ή ουσίας.

Η θεολογία λοιπόν μπορεί να αλλάξει και να δώσει άλλο περιεχόμενο σε όλους τους άλλους κλάδους της νόησης.

Η διαφορές μας με τα άλλα δόγματα τα χριστιανικά και τα μη οφείλονται στις διαφορές συλλήψεως των 4 παραπάνω εννοιών.

Πχ στον καθολικισμό δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πάντα σαφής διάκριση "ουσίας" και "'υπόστασης" επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα στη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν ακόμη , τα Λατινικά.

Αλλά ας μην επεκτείνομαι καθώς και αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.

[stratis]

Δική μου λάθος έκφραση και καλά έκανες και το είπες. Τέλειος γεννήθηκε αλλά έδειξε και στην πράξη αυτό Του το γνώρισμα.

[stratis]

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο ε΄

1 Ιδών δε τους όχλους ανέβη εις το όρος· και καθίσαντος αυτού προσήλθαν αυτώ οι μαθηταί αυτού· 2 και ανοίξας το στόμα αυτού εδίδασκεν αυτούς λέγων· 3 Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών. 4 μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται. 5 μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γήν. 6 μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται. 7 μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται. 8 μακάριοι οι καθαροί τή καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. 9 μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

10 μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών. 11 μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσιν πάν πονηρόν καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού· 12 χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς· ούτω γάρ εδίωξαν τους προφήτας τους πρό υμών. 13 Υμείς εστε το άλας της γής· εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; εις ουδέν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων. 14 Υμείς εστε το φώς τού κόσμου. ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη· 15 ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ' επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοίς εν τή οικία. 16 ούτως λαμψάτω το φώς υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοίς ουρανοίς. 17 Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι. 18 αμήν γάρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα έν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από τού νόμου έως αν πάντα γένηται. 19 ός εάν ούν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτως τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τή βασιλεία των ουρανών· ός δ' αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τή βασιλεία των ουρανών.

20 λέγω γάρ υμίν ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. 21 Ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ου φονεύσεις· ός δ' αν φονεύση, ένοχος έσται τή κρίσει. 22 εγώ δε λέγω υμίν ότι πάς ο οργιζόμενος τώ αδελφώ αυτού εική ένοχος έσται τή κρίσει· ός δ' αν είπη τώ αδελφώ αυτού, Ρακά, ένοχος έσται τώ συνεδρίω· ός δ' αν είπη, Μωρέ, ένοχος έσται εις την γέενναν τού πυρός. 23 εάν ούν προσφέρης το δώρόν σου επί το θυσιαστήριον κακεί μνησθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, 24 άφες εκεί το δώρόν σου έμπροσθεν τού θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τώ αδελφώ σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρόν σου. 25 ίσθι ευνοών τώ αντιδίκω σου ταχύ έως ότου εί εν τή οδώ μετ' αυτού, μήποτέ σε παραδώ ο αντίδικος τώ κριτή, και ο κριτής σε παραδώ τώ υπηρέτη, και εις φυλακήν βληθήση· 26 αμήν λέγω σοι, ου μη εξέλθης εκείθεν έως αν αποδώς τον έσχατον κοδράντην. 27 Ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ου μοιχεύσεις. 28 εγώ δε λέγω υμίν ότι πάς ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τή καρδία αυτού. 29 ει δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν και βάλε από σού· συμφέρει γάρ σοι ίνα απόληται έν των μελών σου και μη όλον το σώμά σου βληθή εις γέενναν.

30 και ει η δεξιά σου χείρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν και βάλε από σού· συμφέρει γάρ σοι ίνα απόληται έν των μελών σου και μη όλον το σώμά σου βληθή εις γέενναν. 31 Ερρέθη δε· Ός αν απολύση την γυναίκα αυτού, δότω αυτή αποστάσιον. 32 εγώ δε λέγω υμίν ότι ός αν απολύση την γυναίκα αυτού παρεκτός λόγου πορνείας, ποιεί αυτήν μοιχάσθαι, και ός εάν απολελυμένην γαμήση μοιχάται. 33 Πάλιν ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ουκ επιορκήσεις, αποδώσεις δε τώ Κυρίω τους όρκους σου. 34 εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως· μήτε εν τώ ουρανώ, ότι θρόνος εστίν τού Θεού· 35 μήτε εν τή γη, ότι υποπόδιόν εστιν των ποδών αυτού· μήτε εις Ιεροσόλυμα, ότι πόλις εστίν τού μεγάλου βασιλέως· 36 μήτε εν τή κεφαλή σου ομόσης, ότι ου δύνασαι μίαν τρίχα λευκήν ή μέλαιναν ποιήσαι. 37 έστω δε ο λόγος υμών ναί ναί, ού ού· το δε περισσόν τούτων εκ τού πονηρού εστιν. 38 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. 39 εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τώ πονηρώ· αλλ' όστις σε ραπίζει εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην·

40 και τώ θέλοντί σοι κριθήναι και τον χιτώνά σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον· 41 και όστις σε αγγαρεύσει μίλιον έν, ύπαγε μετ' αυτού δύο. 42 τώ αιτούντί σε δίδου, και τον θέλοντα από σού δανείσασθαι μη αποστραφής. 43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, 45 όπως γένησθε υιοί τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γάρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν; 48 Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ως ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν.

[ΦΩΣ]

Ας δουμε πόσοι είναι οι μακαρισμοί εδώ:

3Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών.

4 μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται.

5 μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γήν.

6 μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται.

7 μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

8 μακάριοι οι καθαροί τή καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.

9 μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

10 μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών.

11 μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσιν πάν πονηρόν καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού·
12 χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς· ούτω γάρ εδίωξαν τους προφήτας τους πρό υμών.


Είναι εννέα και μάλλον πρόκειται για μια κλίμακα μακαρισμών.

Καταρχήν παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει κανένας μακαρισμός που να μην έχει το "ότι". Δηλαδή εξηγείται ο λόγος για τον οποίο μακαρίζει όσους μακαρίζει ο Χριστός, επειδή στα αυτιά των ακροατών του ακουγόταν αφύσικο να μακαρίζει όλους όσους υποφέρουν ή βασανίζονται ή υστερούν με διάφορους τρόπους επί της γης. Πχ δε λέει "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" και να σταματήσει εκεί, αλλά "ότι ελεηθήσονται" όπως λέει στο κατά Λουκά, με το οποίο θα πρέπει να συγκρίνουμε τους μακαρισμούς, ή ότι θα μπουν στη βασιλεία των ουρανών όπως λέει εδώ.

Ο πρώτος βαθμός είναι το αποκτήσει κανείς την είσοδο στη βασιλεία ή το έλεος του Θεού , σύμφωνα με το κατά Λουκά.
Δεύτερος η παράκληση
Τρίτος η κληρονομία των επίγειων αγαθών
Τέταρτος ο χορτασμός με δικαιοσύνη
Πέμπτος το έλεος του Θεού.
Έκτος η θέαση του Θεού
Έβδομος η ονομασία υιός του Θεού
Όγδοος η βασιλεία των ουρανών
Ένατος συναρίθμησή τους με τους προφήτες

Δηλαδή κάθε μια αμοιβή αντιστοιχεί σε κάτι υψηλότερο από ην προηγούμενη.
Αλλά κάθε βαθμίδα χρειάζεται ανάλυση και τώρα δεν προφταίνω να συνεχίσω. Αύριο τα λέμε.

[stratis]

Καλή παρατήρηση, ένα είδος κλίμακας που υπάρχει και η αντίστοιχη ανταμοιβή για το κάθε σκαλί που ανεβαίνεις και πατάς σταθερά.

17 Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι

Αυτό για όσους αμφισβητούν την αξία της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Χριστός μιλάει ξεκάθαρα "πληρώσαι" που σημαίνει συμπληρώνω, ολοκληρώνω.

31 Ερρέθη δε· Ός αν απολύση την γυναίκα αυτού, δότω αυτή αποστάσιον. 32 εγώ δε λέγω υμίν ότι ός αν απολύση την γυναίκα αυτού παρεκτός λόγου πορνείας, ποιεί αυτήν μοιχάσθαι, και ός εάν απολελυμένην γαμήση μοιχάται.

Αυτό θα έπρεπε να το διαβάσουν όλοι όσοι σήμερα παντρεύονται και χωρίζουν για πλάκα ή γιατί διαπίστωσαν τώρα (άκου λογική) ότι δεν ταιριάζουν.

33 Πάλιν ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ουκ επιορκήσεις, αποδώσεις δε τώ Κυρίω τους όρκους σου. 34 εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως· μήτε εν τώ ουρανώ, ότι θρόνος εστίν τού Θεού· 35 μήτε εν τή γη, ότι υποπόδιόν εστιν των ποδών αυτού·

Αυτό για όσους ορκίζονται αλλά και για τους αρχιερείς μας που ορκίζουν στο Ευαγγέλιο κιόλας την κυβέρνηση αλλά και τα δικαστήρια που πάλι στο Ευαγγέλιο σε βάζουν να ορκιστείς κι αν αρνηθείς έχεις και συνέπειες.

Και δεν μπορούμε να ορκιζόμαστε πουθενά διότι τίποτε δε μας ανήκει, όλα είναι του Θεού.