
Έρχου και Ίδε
του Μακαρ. Αρχιεπισκόπου Τιράνων κ.κ. Αναστασίου
Έρχου και άκουσε με προσοχή, χωρίς προκατάληψη, την προσωπική πείρα μυριάδων ψυχών, που βρήκαν τη λύτρωση κοντά στο Χριστό.
Δοκίμασε να Τον προσεγγίσεις· όχι ψυχρά, με το κρύο μυαλό, αλλά με όλη την ύπαρξή σου. Αν σταθής από μακρυά, σαν παρατηρητής, δεν πρόκειται ποτέ να απολαύσεις και να γευθής τη νέα ζωή, που μεταδίδει ο Κύριος.
• Μπορεί ποτέ κανείς να χαρεί τη γλυκύτητα που έχει το μέλι παρατηρώντας το χρώμα του σε μια ωραία διαφήμιση ή έστω θωπεύοντας ένα δοχείο με μέλι;
• Μπορεί κανείς ν’ απολαύσει μια μελωδία μουσική ξεφυλλίζοντας τα χαρτιά με τα μουσικά σημεία, που ελάχιστα γνωρίζει;
Μη στέκεις λοιπόν μακρυά, αγγίζοντας διστακτικά με τη σκέψη σου τις χριστιανικές αλήθειες. Ο Χριστιανισμός δεν είναι μια διδασκαλία περί ζωής. Είναι ζωή. Εν Χριστώ ζωή. Λυτρωμένη, γεμάτη θεία γεύση και φως.
Μέσα στο «έρχου και ίδε», δεν υπάρχει μόνο μια κλήση για όσους δεν γνωρίζουν καθόλου τον Ιησού. Υπάρχει επίσης μια υπόμνηση· και για όλους εμάς, που δεν τον γνωρίσαμε καλά· και ίσως διατηρούμε στην ψυχή μας δισταγμούς και επιφυλάξεις.
Δεν φθάνει, ότι ακούσαμε κηρύγματα και διαβάσαμε χριστιανικά έντυπα. Κάθε μέρα πρέπει να πλησιάζουμε τον Χριστό, με περισσότερο πόθο, διάθεση μαθητείας, με ειλικρίνεια και άδολη καρδιά.
Και τότε, απ’ την προσωπική μας πια εμπειρία, θα αναδύεται πασίχαρη η κραυγή του Ναθαναήλ: «Ραββί, σύ εί ο Υιός του Θεού»· ο Λυτρωτής· η ζωή μου!
(http://radiofloga.ffrq.com/n-io-eae-aea-t219.html)
Το κείμενο αυτό μου θύμισε μια εικόνα, που βρισκόταν σε μια γωνιά του κατηχητικού, του Κυρίου που χτυπά την πόρτα της καρδιάς μας. Γιατί ο Κύριος μας περιβάλει όλους ανεξαιρέτως, περισσότερο ή λιγότερο αμαρτωλούς, με την τέλεια Αγάπη του, αλλά εμείς έχουμε την πόρτα της καρδιάς μας κλειστή ή στην καλύτερη περίπτωση μισάνοιχτη και δεν αφήνουμε την Αγάπη Του να μας συνεπάρει.
Η Ορθόδοξη πίστη είναι βίωμα, είναι τρόπος ζωής, είναι συνεχής αγώνας με νίκες και ήττες. Δεν είναι θεωρία. Δεν μεταδίδεται με τα λόγια. Για να καταλάβει κάποιος τί νοιώθει ο Χριστιανός πλησιάζοντας τον Κύριο, πρέπει να το ζήσει. Γι αυτό η απάντηση σ' όποιον ρωτά τι καταλαβαίνουμε όταν προσευχόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε, όταν πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, όταν προσκυνούμε τις Άγιες εικόνες, όταν εξομολογούμαστε και κοινωνούμε τακτικά, όταν νοιαζόμαστε για τους αδελφούς μας, είναι: "Έλα και θα δεις". Δοκίμασε κι εσύ ν΄ αναζητήσεις την Αγάπη του Κυρίου, κι αν αυτό που θα νοιώσεις δεν γεμίσει την καρδιά σου τότε, δεν πρόκειται να καταλάβεις τι ζητάμε όλοι εμείς οι Χριστιανοί, όσα κι αν πούμε.