Σκόρπια Πνευματικά Διαμάντια από το Διαδίκτυο

[Νίκος]

ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΑΤΩ!
28 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Κι αν κάνεις και κάποιο λάθος
στη ζωή, είναι οκ.
Προχώρα πάλι.
Δεν είσαι αλάνθαστος,
ούτε απαγορεύεται κι εσύ να λαθέψεις
κάποια στιγμή πάνω στον αγώνα σου.
Είπες μια βλακεία,
πλήγωσες κάποιον,
τα θαλάσσωσες,
απέτυχες,
αμάρτησες, ξέφυγες,
παρασύρθηκες.
Ναι, ναι, ναι.
Εντάξει.
Έγιναν όλα αυτά
και από εσένα.
Δεν καμαρώνεις,
δεν νιώθεις περηφάνια
για όλα αυτά.
Η μόνη ταπεινή περηφάνια
που μπορείς να νιώσεις
είναι η εξής:
ότι όλα αυτά τα λάθη,
έγιναν ενώ αγωνιζόσουν.
Είσαι πάνω στην προσπάθεια!
Εφόσον ζεις και αναπνέεις,
όλα είναι πιθανά.
Και να ανέβεις και να κατέβεις.
Και να μιλήσεις με διάκριση,
και να πεις κοτσάνες.
Και να στηρίξεις κάποιον,
και να του κάνεις ζημιά.
Μη μένεις όμως εκεί.
Κλάψε.
Πλησίασε τη λέξη ¨αυτογνωσία¨.
Μετάνιωσε.
Διόρθωσε ό, τι διορθώνεται.
Επανόρθωσε όσα μπορείς.
Εξομολογήσου στο Χριστό,
και πάρε απ' τον πνευματικό σου την άφεση.
Σκούπισε τα μάτια σου,
και συνέχισε με αισιοδοξία
και χαρά το δρόμο σου!!

Διότι, φίλε μου, ζεις!!
Ζεις!!!
Άρα, έχεις ακόμα πολλές ευκαιρίες
για νέο ξεκίνημα και αλλαγή!!!
Σου αξίζει η χαρά!
Φίλε μου αμαρτωλέ και βασανισμένε,
κάνε την πληγή σου χώμα κι έδαφος
που θα ανθίσει πάλι
ο σπόρος της ελπίδας!!
Και πες με πίστη:
Ιησού μου,
για όλα τα παραπάνω,
Σε αγαπώ.
Κι ευχαριστώντας, προχωρώ!
Κι αν πάλι αμαρτήσω;
Πάλι απ' την αρχή θα το πάρω όλο αυτό!
That' s life!!

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

Οι "διασημοι" δεν είναι πνευματικοί οδηγοί
28 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος (Κάλυμνος)

Kαμιά φορά μπαίνουν δημοσιεύσεις με "διάσημους” που δηλωνουν την πίστη τους στον Χριστό και με άλλους που δηλώνουν την αθρησκεία τους. Και οι αντιδρασεις ανάλογα με την περίσταση είναι εντονα εκδηλωτικές από κατω. Ξεχνάτε, καλοί μου χριστιανοι ότι ούτε σπόνσορες χρειάζεται η Εκκλησία, αλλά ούτε οι " διασημοι" είναι πνευματικοί οδηγοί, για να μετρά τόσο η γνώμη τους. Τελικώς και οι δυο περιπτωσεις είναι αδιαφορες ή εστω προσωπικού ενδιαφέροντος.

Ή το άλλο που λένε ότι ο τάδε και ο ταδε είναι "πνευματικός των σταρ". Δηλαδή εξομολογούσε αστέρες οπως ο Παΐσιος,ο Πορφύριος,ο Ιάκωβος; Γιατί αυτοί είναι οι αστέρες της Εκκλησίας. Α! Τότε είναι μεγάλος πνευματικός!

Αν εννοείς αυτό που καταλαβαίνω όμως θα σου θυμήσω τον πνευματικό του Ηρώδη,που ήταν ο Πρόδρομος! Τον οποιο Πρόδρομο τον φοβόταν και τον μισουσε και τον είχε για πνευματική ατραξιόν και ξεπλυμα συνείδησης στα " πνευματικά" θεματα, οπως κάνουν όλοι οι celebrities, που εχουν τον πνευματικο τους, τον γκουρου τους, τον συμβουλο τον θεραπευτή τους, όπως εχουν τον κομμωτή, τον στιλίστα, τον επενδυτή τους.

Ή ο πνευματικός του σαλονιού. Αλλο είδος αυτό στο οποιο καταθετουν φιλανθρωποι πλούσιοι "μερισμα τύψεων και αγάπης" αγνόωντας ότι αν ηξερε ο φτωχος ότι η ελεημοσύνη που του δίνεται είναι το αιμα του αδερφού του θα πεθαινε από ντροπή.Αν υπαρχουν βεβαια και μυαλωμένοι φτωχοί σήμερα... Κι αν βεβαια ο προσεταιρισμός γίνεται γι αυτό τον λόγο και όχι για προσωπική προβολη.

Όποιος άνθρωπος εχει ταπείνωση και ειλικρινείς αναζητησεις,φοραει τον μανδύα της ασημαντότητας και της διακριτικότητας και αναζητά εν κρυπτώ τον κατάλληλο πνευματικό να τον διαφωτίσει.Και όποιος είναι πνευματικός δεν αφήνει τον θρόνο του Χριστού για να προσπέσει στο παραθρόνι και τις αυλές του ανθρώπου, αλλα με ιερατικη αξιοπρεπεια και σε ίσο ύψος συναντά τον άνθρωπο, αδιακριτα από την θεση του στην κοινωνία, για να τον θεραπεύσει.

Πηγή: panteleimonkrouskos:facebook

[Νίκος]

ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΣΟ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
28 Νοεμβρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Μ' αρέσει πολύ ο άγιος Πορφύριος.
Επειδή έχει τη μεγάλη κατανόηση του Θεού.
Επειδή δεν μαλώνει, αλλά κυρίως εμπνέει.
Επειδή η καρδιά μου κοντά του μουδιάζει και νιώθει να τρέχει κάτι γλυκό και ζεστό.
Επειδή είναι γελαστός και γίγαντας ταυτόχρονα.
Επειδή αγαπά απέραντα το Χριστό και Του μοιάζει πολύ στο ήθος.
Επειδή αφήνει τα έξω μου και ψάχνει ν' ακούσει το σφυγμό της καρδιάς μου, ζητώντας τον πυρήνα του είναι μου.
Επειδή με ονομάζει ¨βρε κουτέ¨, χωρίς να με προσβάλλει.
Επειδή δεν τον τρομάζουν οι αμαρτίες μου, όσο τον συγκινεί η ευαισθησία μου.
Επειδή του αρέσει η θάλασσα, η μουσική, οι τέχνες, η ποίηση και τα γράμματα.
Επειδή προσεύχεται πολύ και ό, τι λέει είναι φωτισμένο και με διάκριση.
Επειδή κανέναν δεν πλήγωσε, δεν πρόσβαλλε, δεν έβλαψε.
Μ' αρέσει που δεν είναι φανατικός, συντηρητικός και μισαλλόδοξος.
Που αγκάλιασε και ναρκομανείς, και ανήθικους, και μοιχούς,
και άσωτους και τους πάντες.
Τον αγαπώ επίσης επειδή τον γνώρισα προσωπικά, εννοείται.
Και άγγιξε τα χέρια, το κεφάλι και την καρδιά μου.
Και κοντά του ένιωσα τόσο μικρός, μα και σημαντικός.
Αμαρτωλός, μα και αγαπητός.
Και σήμερα γιορτάζει αυτός ο μέγας άγιος,
και όλα αυτά ήρθαν πάλι στο μυαλό μου.

Και του 'γραψα και δύο ύμνους πριν καιρό,
έτσι όπως βγήκαν από μέσα μου.
Ο Βασίλης Χατζηνικολάου τους έψαλλε
με κατάνυξη.



Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

Για τον Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο
5 Δεκεμβρίου 2018



γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος (Κάλυμνος)

Όταν πήγε ο αγιασμένος στα ανάκτορα για υποθέσεις της Εκκλησίας, αντί να επωφεληθεί του περιβάλλοντος και της στιγμής, όπως πολλοί άλλοι, στάθηκε σε μια γωνιά την ορισμενη ώρα και έκανε την ακολουθία των Ωρών. Και όταν ο υποτακτικός του απόρησε, εκείνος απάντησε ότι όπου κι αν βρεθούν δεν παύουν να είναι μοναχοί και να ποιούν τα των μοναχών. Όταν οι κληρικοί παρουσιάστηκαν στον βασιλια Αναστάσιο, εκείνος ξεχώρισε ανάμεσα τους τον Όσιο, με το τριμμένο καλογερικό ράσο, μα με το αρχοντικό παράστημα. Και τότε ο πλανητάρχης και αυτοκράτορας, κατεβηκε από τον θρόνο του και έκανε στον ταπεινό ασκητή εδαφιαία μετάνοια...

Μέτριος ἄκακος πρᾶος, ἁπλοῦς, ἡσύχιος, ὡς χρηματίσας Πάτερ, ὑπὲρ ἄνθρωπον ὄντως, καὶ ἄϋλος ἐν ὕλῃ, οἶκος Θεοῦ, καθωράθης πανάξιος, τὰς ἐξ αὐτοῦ προϊούσας σοι δωρεάς, συμπαθῶς διαπορθμεύων ἡμῖν.

Aπό την αγιοτόκο Καππαδοκία. Μικρός ακόμα στο μοναστήρι, κάποτε επιθύμησε ένα μήλο από ένα δέντρο. Ενθυμούμενος όμως πώς «καλός ην και ωραίος εις βρώσιν» ο καρπός της παρακοής, κατενίκησε αυτοστιγμεί την επιθυμία του και έβαλε κανόνα στον εαυτό του να μην γευτεί ποτέ μήλο. Μπήκε στον καιόμενο φούρνο για να διασώσει τα ρούχα ενός αδελφού και βγήκε αλώβητος. Ενώ ήταν νεαρός σε ηλικία, ήταν από τότε προκομμένος στα πνευματικά και γέρων στην χάρη, για αυτό και τον ονόμαζαν παιδαριογέροντα.

Όταν αργότερα, ανέλαβε την διαποίμανση μοναχών στην Λαύρα του, το πνευματικό, διοικητικό και κύρια φιλάδελφο έργο του ήταν τόσο μεγάλο και ευρύ και οι αρετές του τόσο πλατείες ώστε ανταμοίφθηκε με τη χάρη της θαυματουργίας και ήταν εν ζωή ακόμα ηγιασμένος.

Το κύρος και η αξία του ήταν τόσο μεγάλες, ώστε η φήμη του να φτάσει από την έρημο μέχρι τα ανάκτορα και να σέβονται και να ζητάνε την γνώμη του οι βασιλείς. Δις μετέβη εκεί για να υποστηρίξει τα συμφέροντα της Εκκλησίας, χωρίς να χάσει στιγμή ίχνος από την ευγένεια και αγιότητα της ερημικής ησυχίας.

Κοιμήθηκε σε ηλικία 94 ετών. Το άφθαρτο λείψανο του βρίσκεται στην ομώνυμη Λαύρα του στην έρημο, επιστραφέν από τους λατίνους. Το προσκυνήσαμε και παρόλο πού είναι σκεπασμένο, η σορός του δίνει αμέσως την εντύπωση ύπτιου ζωντανού ανθρώπου, γιατί δεν έχει χάσει περίγραμμα και πάχος σώματος. Εκεί έκαμα και μια μικρή προσευχή στον Άγιο και εκπληρώθηκε σχεδον άμεσα. Τις λεπτομέρειες δεν τις αναφέρω γιατί αφορά την υγεία τρίτου προσώπου. Αναπτύξαμε λοιπόν μια ιδιαίτερη σχέση και του χρεωστώ ευγνωμοσύνη.

Στην Κάλυμνο, πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Αγίων Πάντων, στην οποία εκκλησάκι επ' ονόματι του Αγίου έκτισε ο παρ΄ημίν νέος άγιος Σάββας, όπου βρίσκεται και το λείψανο του δευτέρου.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!

Πηγή: panteleimonkrouskos:facebook

[Νίκος]

ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ
6 Δεκεμβρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Εύχομαι
να μπορείς να βλέπεις
το Φως και την Αγάπη
παντού.
Και στο πιο πυκνό σκοτάδι,
αν προσέξεις καλά,
θα δεις τα φωτεινά μάτια
του Χριστού
να σε οδηγούν
με ειρήνη
στην έξοδο του τούνελ.
Ακόμα κι αυτό
που σε πονά
και σε κάνει να ουρλιάζεις
από οδύνη και απόγνωση,
στο πέρασμά του
θα αφήσει
κάτι ωφέλιμο.
Δεν είναι όλα ευχάριστα
σ' αυτό τον κόσμο.
Μα σίγουρα
όλα γίνονται
για κάποιο καλό
κι ωφέλιμο σκοπό.

Το χρυσάφι
μόνο με φωτιά
εξαγνίζεται
και καθαρίζει
από αλλότριες προσμίξεις.

Με κατεβάζεις
στην οδύνη της κολάσεως,
Χριστέ μου,
μα και πάλι με ανορθώνεις
στα Ουράνια.

Μια ευγνωμοσύνη
για το δώρο
που λέγεται Ζωή
αισθάνομαι,
καθώς και φέτος
πλησιάζουνε
Χριστούγεννα.

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

Ένα αισιόδοξο μήνυμα μέσα στη γενική απελπισία
12 Δεκεμβρίου 2018



γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος (Κάλυμνος)

Διάβασα πριν από 2 χρόνια στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το παρακάτω αισιόδοξο μήνυμα του καθηγητή της Νομικής Σπύρου Μπαζίνα (Βιέννη) και σας το μεταφέρω γιατί παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο:

"Όπως είναι γνωστό, ως λαός εξ ιδιοσυγκρασίας ρέπουμε προς την υπερβολή. Οταν τα πράγματα μας πάνε καλά, υπερβάλλουμε προς τα πάνω και γινόμαστε απρόσεχτοι και αλαζονικοί. Και όταν δεν μας πάνε καλά, υπερβάλλουμε προς τα κάτω και μας πιάνει η απαισιοδοξία. Επειδή αυτή την εποχή τα πράγματα μας πάνε πολύ άσχημα, κινδυνεύει να μας καταβάλει η απελπισία. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να πω δυο λόγια που μπορούν ίσως να εμπνεύσουν κάποια αισιοδοξία και να δείξουν το φως στην άκρη του τούνελ (που δεν θα είναι το τρένο που έρχεται)!

Πρόσφατα, είχα την τιμή και τη χαρά να πραγματοποιήσω ως προσκεκλημένος δύο ομιλίες στη Νομική Αθηνών. Όπως είπα στους φοιτητές, φοιτούν σε μία από τις καλύτερες νομικές σχολές στον κόσμο, πράγμα που φαίνεται στη διεθνή αναγνώριση και επιτυχία των αποφοίτων της. Με υπερηφάνεια διαπίστωσα πόσο ενήμεροι είναι οι συνάδελφοι στη Νομική Αθηνών για τις διεθνείς εξελίξεις στον τομέα τους, αλλά και πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι οι φοιτητές. Στη θρυλική δε αίθουσα Σαριπόλων, όπου δίδαξαν μεγάλες φυσιογνωμίες της νομικής μας επιστήμης, είδα με χαρά πρόσωπα νεανικά, καθαρά, γεμάτα ενδιαφέρον και ελπίδα. Το συμπέρασμα είναι αβίαστο. Το εχέγγυο του μέλλοντος της χώρας μας είναι τα νιάτα και η παιδεία μας, ο πολιτισμός μας. Λοιπόν, την παιδεία μας, τον πολιτισμό μας, και τα μάτια μας!

Αλλά ποια παιδεία, ποιον πολιτισμό, αυτόν που μυρίζει θάνατο ή αυτόν που μοσχοβολάει ζωή; Καθημερινά, με τον πόνο που έβλεπα γύρω μου στην Αθήνα μου ερχόταν στον νου το Καζαντζάκειο: «Νίκησα; Νικήθηκα; Τούτο μονάχα ξέρω: Είμαι γεμάτος πληγές και στέκομαι όρθιος». Αλλά ο νους μου δεν χώραγε τη συνέχεια αυτής της ρήσης: «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος». Πώς μπορεί να είναι κανείς ελεύθερος αν δεν ελπίζει, αν δεν φοβάται τίποτα, όταν υπόκειται στον ζόφο του θανάτου, εκτός βέβαια αν είναι Θεός ή άψυχο ζώο, και όχι «ζώον τη προς Θεόν νεύσει θεούμενον»;

Την απάντηση τη δίνει η Γ΄ Ωδή από τον Κανόνα του Επιταφίου Θρήνου: «Κατάστικτος τοις μώλωψι και πανσθενουργός». Έτσι είναι ο Ελληνας και ο πολιτισμός του σήμερα: γεμάτος μώλωπες από τα κτυπήματα και, εν τούτοις, πηγή κάθε δύναμης, όπως ο Κύριος και Θεός του. Τίποτα δεν μπορεί να τον καταβάλει, ούτε αυτός ο θάνατος. Ακριβώς γιατί ακουμπάει στον ζωοποιό τάφο που οδηγεί στην ανάσταση.

Αυτό τον σταυροαναστάσιμο πολιτισμό οφείλουμε λοιπόν να φυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού, για χάρη μας και για χάρη του κόσμου όλου. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην αφήσουμε την καρδιά μας να σκληρύνει «εν τω παραπικρασμώ κατά την ημέραν του πειρασμού εν τη ερήμω», αλλά να τη βοηθήσουμε να κάνει το σωστό κλικ, και να πει ως ο πονεμένος πατέρας: «πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία», και ως ο άγιος ληστής: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου»!"

Πηγή: panteleimonkrouskos:facebook

[Νίκος]

ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΙΝΑΝΕ
12 Δεκεμβρίου 2018



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ.
ΗΔΗ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.

Ποσοι θα υποδεχτουν προετοιμασμενοι τον Χριστο?
Ποσοι εξομολογηθηκαν,νηστεψαν,εγκρατευτηκαν,περιορισαν,προσπαθησαν?
Ποσοι θα ζησουν πραγματικα Χριστουγεννα οσο το δυνατον καθαροτεροι στην ψυχη?
Ποσοι θα ...
δουν τον γεννηθεντα Χριστο με τα ματια της καρδιας τους?
Ποσοι θα ενωθουν με τον Σωτηρα και Λυτρωτη μας Χριστο?
Χριστουγεννα δεν ειναι τα στολιδια και οι κουραμπιεδες.

Ουτε τα λαμπακια,τα δεντρα και τα πλουσιοπαροχα με φαγητα τραπεζια ειναι τα Χριστουγεννα.
Αυτα θα πρεπει να μας απασχολουν τελευταια.

Δεν λεμε οτι δεν ειναι ομορφα,αλλα πρεπει να στολισουμε πρωτα την ψυχη μας και μετα ολα αυτα.
Αλλοι παλι στην περιοδο των Χριστουγεννων πανε διακοπες.
Τοσο τους ενδιαφερει φυσικα το πνευματικο μερος των Χριστουγεννων.
Και επιλεγουν εξωτικες αποδρασεις σε χωρες κατα προτιμηση ισλαμικες η' μη Ορθοδοξες.
Μα τα Χριστουγεννα ειναι να τα περναμε στην Εκκλησια και οχι στο σπιτι και σε διακοπες.
Μετα λεμε οτι δεν καταλαβαμε Χριστουγεννα.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook

[Αναστάσιος]

Πολύ σωστό. Νομίζω όμως ότι ταιριάζει να δημοσιευθεί κι εδώ.

[Νίκος]

Επιτυχία να είσαι απλός και ταπεινός
16 Δεκεμβρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Αυτό που δυσκολεύει τη ζωή μας, τελικά, δεν είναι τα πάθη μας. Μα το «δήθεν» μας. Το φαρισαϊκό μας ύφος και ήθος. Η υποκρισία και η ψευτιά μας. Διαφωνείς; Ομως η αυτογνωσία και η παραδοχή θα μας βοηθήσουν να γίνουμε φιλάνθρωποι, επιεικείς, γνήσιοι, αυθεντικοί. Αλλά και ανθρώπινοι. Και την ίδια ώρα που θα γίνουμε ανθρώπινοι, θα γίνουμε ταυτόχρονα και θεϊκοί. Οταν προσγειωθούμε, τότε είναι που θα απογειωθούμε. Διότι, για να απογειωθείς, πρέπει να πατάς πρώτα καλά και σταθερά στη γη. Αρχικά, πατάς καλά, ώστε να ξεκολλήσεις έπειτα. Γίνε πρώτα αληθινός άνθρωπος. Και μετά, θεάνθρωπος.

Είναι μεγάλη επιτυχία να μπορέσεις να είσαι ένας απλός, ταπεινός, φυσιολογικός και καταδεκτικός άνθρωπος. Οπως όλοι οι υπόλοιποι μπροστά στους οποίους νιώθεις ότι είσαι ο εαυτός σου. Αληθινός άνθρωπος. Το ζητούμενο.

Θυμάμαι έναν Ηγούμενο στο Αγιον Ορος... Μας έλεγε αναμνήσεις από τη ζωή του. Θυμόταν τον πνευματικό που είχε στα νιάτα του. Μας διηγήθηκε: «Μια φορά είχα βρεθεί στην Αθήνα και ήμουν με τον πνευματικό μου. Ημασταν σε ένα αυτοκίνητο. Και στα φανάρια του δρόμου πέρασε μια όμορφη κοπέλα, με ντύσιμο εντυπωσιακό, και αναστάτωσε τον κόσμο όλο. Και λέει ο πνευματικός μου: “Πωπώ, τι πλάσματα είναι αυτά που περνάνε! Τι ωραίες κοπέλες κυκλοφορούν στον κόσμο και αναστατώνουν τους πάντες!”» Και συνέχισε ο Αγιορείτης Ηγούμενος τη διήγησή του: «Ρώτησα τότε εγώ τον πνευματικό μου: “Γέροντα, δηλαδή, σκανδαλίζεστε κι εσείς;” “Εννοείται ότι κι εγώ σκανδαλίζομαι, παιδί μου. Βλέποντας μια τέτοια κοπέλα, μπορείς να μη σκανδαλίζεσαι; Καθένας σκανδαλίζεται”. Και τότε είπα μέσα μου: “Γι' αυτό αγαπώ τον γέροντά μου!

Επειδή είναι αληθινός! Είναι θεϊκός, μα και ανθρώπινος”. Μετά όμως βρεθήκαμε σ' ένα σπίτι στην Αθήνα και ήρθε μια κυρία να με δει. Κι έλεγε η κυρία για τον δικό της πνευματικό, έναν άλλο ιερέα: “Ο δικός μου ο γέροντας τα έχει ξεπεράσει όλα. Είναι άγγελος. Δεν πατά στη γη. Δεν τον αγγίζει τίποτα”». Και πρόσθεσε ο Αγιορείτης: «Κι είπα εγώ: “Οχι, όχι! Εγώ δεν θέλω έναν τέτοιο γέροντα. Εγώ προτιμώ τον γέροντά μου, που είναι απλός άνθρωπος, κανονικός, όπως όλοι μας”».

Εναν τέτοιο πνευματικό μπορεί να τον πλησιάσεις χωρίς φόβο και τρόμο. Οι Αγιοι αναφέρουν ότι αυτός είναι ο λόγος που ο Χριστός άφησε τους Αποστόλους και τους ιερείς ως διαδόχους Του στην εξομολόγηση και στην επαφή με τον κόσμο: Για να νιώθουν οι πιστοί άνετα! Χωρίς να τους φοβόμαστε, αφού νιώθουμε ότι κι αυτοί είναι άνθρωποι όπως εμείς! Καταλαβαίνουν τα δικά μας, διότι κι αυτοί τα ίδια περνούν. Είναι αλήθεια: Ο,τι κάνεις εσύ κάνω κι εγώ.

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

Αγαπώ όταν…
15 Δεκεμβρίου 2018



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

Αγαπώ όταν…
√ Δέχομαι τα σφάλματα των άλλων!

√ Δεν ζηλεύω και δεν φθονώ!

√ Δεν μισώ εκείνους που με αδίκησαν!

√ Δεν κατακρίνω!

√ Δεν αδικώ!

√ Δεν εκδικούμαι!

√ Σκεπάζω και συμφιλιώνω!

√ Εξυπηρετώ εκείνους που έχουν ανάγκη!

√ Είμαι ευσπλαχνικός!

√ Βλέπω τον άλλο σαν αδελφό μου!

Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook